ΕΡΩΤΑΣ ΓΙΟΚ (που είναι η μπάλα;)

Έρωτας γιοκ
(που είναι η μπάλα;)

Κυριακή βράδυ και το ντέρμπυ των αιωνίων…
Όσες δεν είχατε πρόσβαση στον αγώνα, ελπίζω να είχατε πρόσβαση σε κανένα μανάρι απέναντι…και να το χαρήκατε.
Γι’ αυτό είναι τα ντέρμπυ. Να θολώνει, να φτιάχνεται με το τόπι ο «αφέντης του σπιτιού» στο τηλεπαράθυρο και να μπορείς να σταθείς 2-3 φορές τον χρόνο, που είναι «των αιωνίων», στο πραγματικό παράθυρο με την ησυχία σου και να αισθανθείς την αιώνια γλυκιά ανατριχίλα της προσμονής, για τον απέναντι, που θα έδινες και την ψυχή σου ακόμη να ήταν …ΑΕΚ, έτσι για να χεις κάτι να βλέπεις μέχρι την λήξη...

Αλλά για πάμε στον αγώνα μην χάσουμε καμιά φάση:
Κυρίες μου, πριν λίγο άρχισε ο αγώνας. Αυτούς με τα ασπροκόκκινα τους λένε Ολυμπιακούς και αυτούς με τα ασπροπράσινα τους λένε Παναθηναϊκούς. Είναι και δυο με ασπρόμαυρα, κάτω από κάτι σπιτάκια με τούλια, αριστερά και δεξιά, που κοπροσκυλιάζουν και πιάνουν -που και που- τη μπάλα με τα χέρια ή άλλοτε της δίνουν γροθιές (εκτός από τις κλωτσιές που της δίνουν όλοι) ή την αγκαλιάζουν και την κρατάνε σφιχτά, παθιάρικα.
Τρέχουν όλοι μαζί, πότε δεξιά πότε αριστερά και αρχίζω να βαριέμαι…
Το γήπεδο είναι φίσκα και οι φίλαθλοι ξελαρυγγιάζονται. Από τις γκαρίλες καταλαβαίνω ότι κάτι έχει γίνει, φεύγω από το παράθυρο αλλά....βάζει διαφημίσεις.
Μέχρι να ξαναρχίσει το ματς, να σας επιστήσω την προσοχή στο μανάρι με το νούμερο 6 των Παναθηναϊκών. Σοκολατί χρώμα και αξυρισιά 3 ημερών. Ό,τι πρέπει. Ωχ...ξανάρχισε.

Το χορτάρι είναι γεμάτο σκουπίδια. Μα καλά, οι γύφτοι μια σκούπα δεν μπορούσαν να βάλουν μέρα που ‘ναι;…
Να και ο Γεωργάτος μόνος του, φτιάχνει το παπούτσι του, μυρίζει το χέρι του και σκουπίζεται στο σορτσάκι του Τζόρτζεβιτς. Κι’ αυτός όλο φτύνει το χορτάρι.
Οι υπόλοιποι έχουν μαζευτεί γύρω από το ένα σπιτάκι με τα τούλια σπρώχνονται και ξύνονται...εκεί χαμηλά. Προφανώς έχουν ομαδικό κνησμό από μια περίεργη αλλεργία που απαντάται μετά από αλόγιστη χρήση rexona.
Ο κύριος που περιγράφει τον αγώνα πρέπει να είναι πολύ χάνος και να με συγχωρείτε. Τίποτε δεν καταλαβαίνει και απαιτεί από ολόκληρο κανάλι κάθε τόσο, να δείχνει τις φάσεις ξανά και ξανά...
Ο κύριος στο σπιτάκι με τα τούλια αριστερά, που φοράει και γκέτες, μόλις κλώτσησε την μπάλα μακριά, για να τρέξουν όλοι απέναντι και να τον αφήσουν στην ησυχία του. Σκοτώθηκε στην κούραση και μπαίνει πάλι στο σπιτάκι.
Αυτός που περιγράφει, ξέρει όλους με τα επίθετα! – καλά τι κατίνα που είναι Θεέ μου...
Πέναλτι κυρίες μου! Χαμός στο γήπεδο.
Τίποτε το ιδιαίτερο. Ένα γκολ λέει, του Παναθηναϊκού.
Βαρεμάρα. Μουγκαμάρα στο γήπεδο.
Το πράσινο μανάρι με το 6 χαμογελάει υπέροχα...
Ένας κύριος με γκρι δείχνει ξανά και ξανά μια πιστωτική κάρτα της ΑΕΚ. Καλά δεν σκέφτεται ότι σήμερα πάει πράσινη ή κόκκινη; Θα έχει καλύτερο επιτόκιο φαίνεται. Πουλημένε...
Ο σχολιαστής άρχισε να μιλάει πολύ γρήγορα και να χρησιμοποιεί λέξεις όπως «δέος», «πάθος», «ροκ» και μου θυμίζει τον απέναντι… Αρχίζει και φωνάζει δυνατά και τα λόγια του βγαίνουν πνιχτά σαν να συγκινήθηκε. Σιγά ρε, που θα συγκινηθώ με δυο δεκάδες μαντραχαλάδες, που τρέχουν, φτύνουν και ξύνονται! Τράγκα…ε, Τράγκα.
Κυρίες μου, μην τρελαίνεστε. Μια απ’ τα ίδια θα γίνουν και στο υπόλοιπο του αγώνα. Ορίστε. Άλλο ένα γκολ οι κόκκινοι. Βαρεμάρα, σας τα είπα. Τρεχαλητό- μπουρδουκλώματα- βαβούρα.
Πάντως (προσωπική πρόβλεψη - εγγύηση) το σκορ θα είναι υπέρ αυτού που θα κερδίσει και μέχρι τις δύο τη νύχτα θα έχει ένα σωρό εκπομπές με «σχολιαστές – κατίνες» για να τα εμπεδώσετε. Οπότε χρυσές μου απόψε ξεχάστε το. Έρωτας γιοκ.

-«Παίζει» μονάχα το παράθυρο.

(μικρή παρέμβαση σε κείμενο της Κωνσταντίνας)