10.11.08

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Πανελλαδική μέρα δράσης για τις τράπεζες

ΠΕΜΠΤΗ 13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Μέτρα για την κοινωνία
και όχι για τους τραπεζίτες


Ετοιμάστε μια δράση στην τράπεζα της γειτονιάς σας - στην πόλη σας.


Με αφίσες, φυλλάδια, σφυρίχτρες, πανό, πικέτες
και ότι σκεφτείτε
την Πέμπτη κάνουμε φασαρία έξω από τις τράπεζες


Στην Αθήνα
11 πμ στον Πεζόδρομο της Κοραή, και
1:30μμ στην Πλατεία Κοτζία

(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ...)

3.11.08

Ο τοίχος

….θα σου πάρει μόλις 3 λεπτά να το διαβάσεις. Ύστερα θα έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου…

Δύο άνδρες ήσαν σοβαρά άρρωστοι στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.

Ο ένας επιτρεπόταν -κι έπρεπε…- να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα, γιατί ήταν αναγκαίο για να κατέβουν τα υγρά από τα πνευμόνια του. Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα από το μοναδικό παράθυρο του δωματίου και μπορούσε να βλέπει έξω.

Ο άλλος έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του κατάκοιτος…

Μιλούσαν αδιάκοπα, για ώρες. Μιλούσαν για τους έρωτες της ζωής τους, για τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στο στρατό, για τις διακοπές και τα ταξίδια της ζωής τους...

Κάθε απόγευμα, όταν αυτός που ήταν δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον «συγκάτοικό» του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο.

Ο άλλος ασθενής ζούσε «γι’ αυτή την ώρα»… όπου μπορούσε να αναζωογονηθεί απ’ τη δραστηριότητα και το χρώμα του έξω κόσμου.

Το παράθυρο έβλεπε σ’ ένα πάρκο με μια όμορφη λιμνούλα. Εκεί, πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά, ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένα ζευγάρια περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε πολύχρωμα λουλούδια και στο βάθος η πανέμορφη θέα του ορίζοντα της πόλης.

Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλα αυτά με κάθε λεπτομέρεια, ο άλλος -στην άλλη άκρη του δωματίου- έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό.

Μια μέρα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε. Αν και ο άλλος δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική - μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του, καθώς ο «συγκάτοικός του» από το παράθυρο την περιέγραφε παραστατικά.

Έτσι πέρασαν, μέρες, βδομάδες και μήνες… Μέχρι που ένα πρωί, η νοσοκόμα της πρωινής βάρδιας ήρθε να τους φέρει τα φάρμακά τους. Τότε είδε το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο. Είχε φύγει ειρηνικά στον ύπνο του…

Ξαφνιάστηκε κι έτρεξε να καλέσει τους γιατρούς, που απλά διαπίστωσαν το θάνατό του.

Αφού πήραν το νεκρό σώμα από το δωμάτιο, ο συγκάτοικος ρώτησε θλιμμένα αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή, μετακινώντας τα τροχήλατα κρεβάτια. Έπειτα, αφού σιγουρεύτηκε ότι ο ασθενής ήταν καλά, έφυγε και τον άφησε μόνο.

Τότε αυτός, σιγά-σιγά κι επώδυνα, παρακούοντας τις εντολές των γιατρών του, Πάσχισε να γείρει για να δει για λίγο έξω από το παράθυρο. Στηρίχτηκε στον ένα του αγκώνα και κατάφερε για πρώτη φορά να δει για λίγα λεπτά τον έξω κόσμο. Τότε αντίκρισε απέναντι μόνο ένα λευκό τοίχο και τίποτ’ άλλο…

Κάλεσε τη νοσοκόμα και τη ρώτησε: «άραγε τι ανάγκασε το συχωρεμένο συγκάτοικό μου να μου περιγράφει τόσο έξοχα πράγματα κοιτώντας το παράθυρο;»

Η νοσοκόμα του είπε: « ο φίλος σας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο, που είδατε πριν λίγο»… και πρόσθεσε:

«Ήθελε απλά να πάρει και να σας δώσει θάρρος»

ΕΠΙΜΥΘΙΟ:
Σ’ όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι, ακόμη κι αν δεν μπορείς να την αλλάξεις, υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνεις ευτυχισμένους τους άλλους…

Η μοιρασμένη λύπη μπορεί να είναι μισή λύπη. Όμως η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται, σίγουρα!…

Κι αν όλοι βάλθηκαν στους καιρούς της «διεθνούς οικονομικής κρίσης», να σου φωνάζουν πόσο φτωχότερος πρόκειται να γίνεις, εσύ μέτρησε όλα τα πράγματα που έχεις -και που δεν αγοράζονται με χρήματα- και θα νιώσεις πλούσιος. Τα «τώρα» είναι «δώρα»…

(…με βαση μια ιστορία που μου ήλθε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Την μοιράζομαι μαζί σας, για να …πολλαπλασιάσουμε την σιγουριά μας, για την ομορφιά του τώρα και την ευλογία του αύριο…)

27.10.08

Ακου χλωμό πρόσωπο...

* Τα ανθρώπινα όντα πρέπει να σταματήσουν να πολεμούν αδιάκοπα μεταξύ τους. Οι άνθρωποι είναι προικισμένοι με λογική. Με την επικράτηση της λογικής όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν την ειρήνη και πρέπει να οργανωθούν για την επικράτησή της.


* Οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλο, ασελγούν πάνω στον πλανήτη, όπου ζουν, και καταστρέφουν τον εαυτό τους.


* Στην αρχή μας είπαν ότι τα ανθρώπινα όντα που περπατούν πάνω στην γη είχαν προικισθεί με όσα είναι απαραίτητα για την ζωή.

Μας έμαθαν να τρέφουμε αμοιβαία αγάπη και να δείχνουμε μεγάλο σεβασμό σε όλες τις υπάρξεις αυτής της Γης.

Μας έδειξαν ότι η ζωή μας υπάρχει μαζί με την ζωή του δέντρου και ότι η ευημερία μας εξαρτάται από την ευημερία της Φ υ τ ι κ ή ς Ζ ω ή ς καθώς επίσης ότι είμαστε οι κοντινότεροι συγγενείς των τετράποδων όντων.


* Η πολιτική μας είναι ένας τρόπος ζωής. Θεωρούμε ότι όλες οι ζωντανές υπάρξεις είναι πνευματικά όντα. Τα πνεύματα μπορούν να εκφραστούν με μορφή ενέργειας που μετατρέπεται σε ύλη.

Ένα χορταράκι είναι μια μορφή ενέργειας που εκδηλώνεται σαν ύλη: η ύλη χόρτο. Το πνεύμα του χόρτου είναι αυτή η ανίκητη δύναμη που παράγει τα είδη του χόρτου και μας φανερώνεται με την μορφή του πραγματικού χόρτου.

* Όλα τα πράγματα του κόσμου έχουν οντότητα πραγματική, υλική.

Η Δημιουργία είναι ένα φαινόμενο υλικό, απτό και μας φανερώνεται μέσα από την πραγματικότητα. Ο πνευματικός κόσμος εμφανίζεται, τότε, καθαρά στον Άνθρωπο σαν Δημιουργία, Δημιουργία που συντηρεί την ζωή.

Πιστεύουμε ότι ο Άνθρωπος είναι πραγματικός, ότι αποτελεί μέρος της Δημιουργίας και ότι το καθήκον του είναι να διατηρεί την Ζωή, σε αρμονία με τις υπόλοιπες υπάρξεις.

* Οι προγονικές οδηγίες συνιστούν σ' εμάς που περπατάμε πάνω στην γη, να εκφράζουμε ένα βαθύ σεβασμό, στοργή και ευγνωμοσύνη σε όλα τα πνεύματα που δημιουργούν και στηρίζουν την Ζωή.

Χαιρετίζουμε και ευχαριστούμε τα αμέτρητα πράγματα που στηρίζουν την ζωή μας: το σιτάρι, τα φασόλια, τις κολοκύθες, τους ανέμους, τον ήλιο.

Όταν οι άνθρωποι παύουν να σέβονται και να ευγνωμονούν όλα αυτά τα πράγματα, τότε κάθε μορφή ζωής αρχίζει να καταστρέφεται και η ανθρώπινη ζωή πάνω στον πλανήτη πλησιάζει προς το τέλος της.


* ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ ΑΠΛΩΝΟΝΤΑΙ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΓΗ, ΟΠΟΥ ΖΟΥΜΕ.
ΤΡΕΦΟΥΜΕ ΜΕΓΆΛΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ. ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΚΡΥΒΕΙ ΤΑ ΟΣΤΑ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΓΕΝΕΏΝ ΜΑΣ. ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΠΛΑΣΤΗΚΕ ΠΑΝΩ Σ' ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ, ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΩΜΑΤΑ ΘΑ ΞΕΠΕΤΑΧΤΟΥΝ ΟΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΓΕΝΙΕΣ.

* ΠΑΤΑΜΕ ΤΟ ΧΩΜΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΒΑΣΜΟ, ΓΙΑΤΙ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΙΕΡΗ.


* Δεν είμαστε ένας λαός που ζητάει ή απαιτεί ο,τιδήποτε από τους Δημιουργούς, αντιθέτως χαιρετίζουμε και ευχαριστούμε τις Δυνάμεις της ζωής γιατί βρίσκονται πάντοτε σε λειτουργία.


* Κατανοούμε βαθύτατα ότι είμαστε στενά συνδεδεμένοι με όλες τις ζωντανές υπάρξεις. Και σήμερα, τα εδάφη που ακόμα κατέχουμε είναι γεμάτα δέντρα, ζώα και όλα τα δώρα της δημιουργίας. Σε αυτούς τους τόπους εξακολουθούμε να δεχόμαστε την τροφή μας από την Μητέρα μας την Γη.


* Παρατηρήσαμε ότι όλοι οι λαοί της γης δεν δείχνουν τον ίδιο σεβασμό γι' αυτόν τον κόσμα και για τα όντα που βρίσκονται πάνω σ' αυτόν.

Ο ινδοευρωπαϊκός λαός που αποίκισε την γη μας, έδειξε ελάχιστο σεβασμό στα πράγματα που δημιουργούν και στηρίζουν την ζωή. Πιστεύουμε ότι αυτοί οι λαοί σταμάτησαν εδώ και πολύ καιρό να σέβονται τον κόσμο. Πριν από αρκετές χιλιάδες χρόνια, όλοι οι λαοί του κόσμου πίστευαν στον ίδιο Τρόπο Ζωής, στην αρμονία με το Σύμπαν.
ΟΛΟΙ ΖΟΥΣΑΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ.

(Από το http://www.facebook.com/home.php#/note.php?note_id=40821419918&ref=nf)

Το ΕΠΑΡΧΕΙΟ αν...


http://www.facebook.com/group.php?gid=80225555505&ref=mf#/photo.php?pid=89785&op=1&o=all&view=all&subj=80225555505&aid=-1&oid=80225555505&id=1437446578

26.10.08

Εισιτήριο για τον παράδεισο... ή ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΩΝ...

Ήλθε στα χέρια μου με mail φίλου,ένα κείμενο που αναφερόταν σε «όσα βρέθηκαν κατά την αποσφράγιση σπιτιού του Χριστόδουλου στο Π. Ψυχικό».

Μετέφερα απλά τα "ευρήματα" στην στήλη μου...

Σχετικά με το κείμενο αυτό θα ήθελα να κάνω κάποιες διευκρινήσεις:


Στο τέλος του κειμένου ανέφερε σαν πηγή «εκκλησιαστικό περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» -τεύχος Σεπτεμβρίου-(το οποίο δεν γνωρίζω)

Αναζήτησα αυτό το κείμενο στο internet και το βρήκα σε διάφορα σάιτ, blogs και forum

Βρήκα και τις σχετικές σελίδες του περιοδικού Ιερά Παρακαταθήκη" σκανναρισμένες (δεν τους κάνω τη χάρη να τις αναδημοσιεύσω...) καθώς κι ένα άρθρο σε εφημερίδα σκαναρισμένο (δεν φαίνεται σε πια εφημερίδα είναι) όπου μετέφερε το ίδιο κείμενο...


Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι επίσης:


δημοσιεύτηκε στο τεύχος 179 της 27-7-2008, της Κυριακάτικης εφημερίδας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ από όπου μπορείτε να το κατεβάσετε σε PDF.
http://83.149.104.2/~protothema/archive.php?issue_id=180&choice=-3

στις 6-10-2008 δημοσιεύτηκε στο http://xairete.blogspot.com/2008/10/blog-post_6164.html, που είναι επώνυμο


στις 15-10-2008 δημοσιεύτηκε στο ΓΝΩΣΤΟΤΑΤΟ

http://press-gr.blogspot.com/2008/10/blog-post_298.html


στις 16-10-2008 δημοσιεύτηκε στο

http://www.capital.gr/messages/showTopic.asp?id=699394


Αφού περίμενα μέρες και δεν είδα κάποια επίσημη διάψευση(…), προχώρησα στη δημοσίευσή του, αφαιρώντας σχόλια (τα οποία ήσαν μάλιστα πολύ «επιθετικά» για τον αποθανόντα. Συμπεριέλαβα μόνο τους τίτλους των μελών της φερόμενης ως επιτροπής αποσφράγισης και όχι ονόματα και ανέφερα μόνο τα πολύτιμα αντικείμενα που αναγράφονταν και στο κείμενο που μου είχε σταλεί.

Επειδή στη συνέχεια διαπίστωσα ότι έχουν εκφραστεί πολλές … «επιφυλάξεις» στο διαδίκτυο σχετικά με την εγκυρότητά του,

[πέρασα μια «μαύρη Κυριακή», ανατρέχοντας ΓΙΑ 7 ΩΡΕΣ :( σε ηλεκτρονικές διευθύνσεις, χριστιανικές ή παραχριστιανικές, εκκλησιαστικές ή παραεκκλησιαστικές…, αφού διάβασα του κόσμου τις μπούρδες σε διαπληκτισμούς καφενείου…]

...επικοινώνησα με mail με τον φερόμενο ως συντάκτη του, υπεύθυνο του περιοδικού θεολόγο και δημοσιογράφο κ. Οδυσσέα Τσολογιάννη (Η ηλεκτρονική του διεύθυνση είναι: otsol@otenet.gr. Η ταχυδρομική του διεύθυνση είναι: Οδυσσέας Τσολογιάννης, δημοσιογράφος, Σουρωτή 57006 Βασιλικών Ευβοίας. Το τηλέφωνο του περιοδικού ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ είναι τηλ 6972-896024).

Μέχρι την ώρα, που γράφονται αυτές οι σειρές δεν έχω απάντησή του.


Aπό τις 22 Σεπτεμβρίου 2008 έχει δημοσιεύσει το εν λόγω κείμενο ο ίδιος Οδυσσέας Τσολογιάννης στην διεύθυνση:

http://groups.yahoo.com/group/Orthodoxia/message/12772

Αν και δεν έχω καμιά αντίδραση σχετικά με το περιεχόμενο του κειμένου της Κυριακής, αισθάνθηκα την ανάγκη να δώσω περισσότερες λεπτομέρειες για τις πηγές μου και για την σφαιρική ενημέρωσή σας να δημοσιεύσω εδώ την «επίσημη διαθήκη» του Χριστόδουλου, που άνοιξε στις 12-2-2008, όπως την βρήκα στο www.romfea.gr που φέρεται σαν 24ωρο πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων και στην εφημερίδα Καθημερινή (13-2-2008):

1.Άπαντα τα άμφια μου αφήνω εις την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν Αθηνών, προκειμένα τα καταλληλότερα να τοποθετηθούν εις το υπό σύστασιν Εκκλησιατικόν Μουσείο της (Ι.Α.Α.).

2. Άπαντα τα βιβλία μου αφήνω επίσης εις την Ι.Α.Α. δια να απαρτίσουν την προίκα της υπό σύστασιν Εκκλησιαστικής Βιβλιοθήκης δι ην προωρείται το εν Ψυρρή αναπαλαιωθέν ήδη κτίριον του ποτέ Κακουργοδικείου.

3. Άπαντα τα κινητά της κατοικίας μου εν Πλάκα και εν Π. Ψυχικώ, ανήκοντα εις εμέ (εικόνες, αργυρά) καταλίπω εις το υπο σύστασιν κατά τα άνω Εκκλησιαστικόν Μουσείον.

4. Τα ατομικά μου είδη (ράσα κ.λ.π.) να κατανεμηθούν ανα εν είς τους καλούς μου συνεργάτες εις την διοίκησην και την Ιεραποστολήν.

5. Η επίπλωσις των δύο κατοικιών μου ανήκει εις την Ι.Α.Α.

6. Επαναλαμβάνω ότι χρήματα δεν έχω. Εξαιρέτως εις τον πολύτιμον επι πολλά έτη υπηρετήσαντα με Πρωτοσύγκελλον π. Θωμά Συνοδινόν αφήνω ένα σετ εγκολπίου και Σταυρού. Υπήρξεν πιστός, έντιμος, αδέκαστος, δίκαιος, ισχυρός κατά την θέλησιν.

7. Όσει τίνα χρήματα ευρεθούν εις τα θυλάκια μου να δοθούν εις αυτόν. Ο αδελφός μου Ιωάννης έχει τα προς το ζήν αναγκαία εκ της συντάξεως του.

8. Εις τον αφοσιωμένον μέχρι τέλους διακονήσαντα με μετ’ αυταπαρνήσεως παραδειγματικός Βρεσθένης Θεόκλητον αφήνω μια πλήρη στολήν. Και την ευχήν μου.

9. Ανά εν εγκόλπιον να δοθεί ως ενθύμιον εις τους Επιφάνιον, Ιωαννίκιον και Άνθιμον.

Πάντα τα εξαιρέτος δωρούμενα αφαιρούνται εκ του καταλόγου των προς το Εκκλησιαστικό Μουσείον προοριζόμενα.

10. Το αρχείον μου αποτελούμενον από χιλιάδας δημοσιευμάτων, επιστολών και φακέλων, το οποίον έχει ηλεκτρονικώς ταξινομηθεί, αφήνω εις τον π. Θωμά προς αξιοποίησην.

Εκτελεστάς αφήνω τους α) Σεβ. Βρεσθένης κ. Θεόκλητον και π. Θωμά Συνοδινόν.

Ο Αθηνών Χριστόδουλος 15 Μαΐου 2007


ΒΓΑΛΤΕ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΣΑΣ


Άντε μετά από μια τέτοια Κυριακή, να έχεις την "ξεκούραση" για να βγάλεις τη εβδομάδα πέρα…

Γράφω απλά για να σας αξομολογηθώ ότι πέρασα ίσως και την πιο ...ανόητη Κυριακή της ζωής μου...

Στο Θοδωρή που έφυγε


...όλα είναι μια στροφή... όπως κείνο το μεσημέρι που αφήσαμε το μάθημα για να τραγουδήσουμε με τους άλλους στο lokomotiv τον "αέρα πεχλιβάνη"...
στο καλό Θόδωρε...

24.10.08

Αναπνέω... Ελπίζω... Φοβάμαι... μα προχωρώ


Ο φίλος μου ο Τηλέμαχος Μπούντζουκας από την Κρήτη...
[...που θα τον θυμάστε από το Χειμωνιάτικο "σουξέ" του στην τηλεόραση, όταν έδειρε τον υποδιευθυντή του ΙΚΑ Ηρακλείου... γιατί του έκλειναν ραντεβού με γιατρό μήνες αργότερα, ενώ έχει κάνει δυο εγχειρήσεις καρδιάς, ζει με απινιδωτή και πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη...]
...ο Τηλέμαχος λοιπόν μου είχε πει μια μεγάλη κουβέντα:
<<Ρε φιλαράκο, ο Καζαντζάκης έλεγε: ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ... ...δεν ξέρω αν το πίστευε... ...ο φίλος σου ο Τηλέμαχος όμως λέει και το πιστεύει: ΟΣΟ ΑΝΑΠΝΕΩ, ΘΑ ΕΛΠΙΖΩ ΚΙ ΟΣΟ ΕΛΠΙΖΩ, ΘΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΛΩΝΩ...>>

Τα λόγια του στριφογυρίζουν στο μυαλό μου από χτες το μεσημέρι...
Από χτες το μεσημέρι η χύτρα της αηδίας, που βράζει -χρόνια τώρα- επάνω στη φωτιά σφυρίζει πιο δυνατά...
Οταν οι γροθιές επιχειρούν να σταματήσουν το λόγο -τον όποιο λόγο-
τότε ο χορός του παραλόγου "καλά κρατεί"...

ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ, ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ, ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ
ΑΛΛΑ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ...

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: http://www.esiea.gr/gr/index.html ή κάντε κλικ στον τίτλο

21.10.08

Μερικές φορές…

…έρχονται τα πράγματα όμορφα, πολύ όμορφα!

Μπορεί η ομορφιά να είναι ένα ανθισμένο λουλούδι στο χορταριασμένο κήπο σου…

Μπορεί να είναι μια καλημέρα από κάποιο φίλο ξεχασμένο απ’ τα παλιά, που συνάντησες στο δρόμο ή στο facebook

Μπορεί να είναι μια αλήθεια, που μαθαίνεις μόλις τώρα, κρυμμένη για χρόνια στην ομίχλη της σύγχυσης…

Μπορεί ένα καραφάκι που ήλθε μια στιγμή -όταν και όπως χρειαζόταν- σαν ημίχρονο στις καπιταλιστικές νευρώσεις…


Μερικές φορές…

…έρχονται τα πράγματα όμορφα, πολύ όμορφα!

Μπορεί η ομορφιά να είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας-διαμάντι, που γνώρισες στα σκουπίδια της ζωής…

Μπορεί να είναι ένα τραγούδι, ένα τραγούδι ευαισθησίας, που βγαίνει από κόκκινα χείλη, που μπορεί και να μη καταλαβαίνεις τα λόγια, μα έρχονται σαν τα κύματα, σε χαϊδεύουν και σε δροσίζουν …

Που μπορεί και να μην είναι χαρούμενο αλλά σε κάνει να οδηγείς στους δρόμους με κλειστά τζάμια -τόσο δυνατός και αυτάρκης!…


Μερικές φορές…

…έρχονται τα πράγματα όμορφα, πολύ όμορφα!

Μπορεί η ομορφιά να είναι η κατάρρευση του Καπιταλισμού, η πτώχευση των τραπεζών και των κρατών, η κρίση των Κροίσων, που καταφεύγουν σε «επάρατες» σοσιαλιστικές ιδέες για βοήθεια (ποιος το περίμενε χα χα χα…) οπότε ομορφιά είναι η άνεσή σου αφού δεν έχεις τι άλλο να φοβηθείς [μη χαθούν οι αλυσίδες ή η πείνα σου;…]

Μπορεί η ομορφιά να είναι το γατάκι σου σκαρφαλωμένο στην πορτοκαλιά να σε κοιτάζει σαν πουλί με 4 πόδια, ενώ «ταξιδεύεις» σ’ άλλους παραλλήλους…


Μερικές φορές…

…έρχονται τα πράγματα όμορφα, πολύ όμορφα!

Μπορεί η ομορφιά να είναι που σκέπτεσαι τον Χειμώνα που θα ρθει με τα νερά, τον άνεμο και την παγωνιά που καθαρίζει την ατμόσφαιρα εξοντώνοντας τους μικροoοργανισμούς και που σου δροσίζει την καμένη ψυχή απ’ τη λάβα της αηδίας τους…

Μπορεί η ομορφιά να είναι καστανά μακριά μαλλιά ριγμένα σε ώμους στιβαρούς, που απλώνονται σε πλάτες περήφανες -και γοφούς, που και που- και ανεμίζουν δείχνοντας πως η ζωή συνεχίζεται, για όσους αντέχουν απαλλαγές από τη λιγοψυχιά της ματαιοδοξίας τους


Μερικές φορές…

…έρχονται τα πράγματα όμορφα, πολύ όμορφα!

Μπορεί η ομορφιά να είναι που αξιώθηκες ν’ ακούσεις ευλογημένα λόγια από ανθρώπους σου!...

…μια νύχτα απ’ τη φωνή ενός φίλου: « σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις Χρήστο μου!...» κι ας μην υπάρχει πια «εδώ» αυτός (γεια σου Κώστα Μπαρμπέρη όμορφε!... σε όποιους Γαλαξίες…κείσαι)

Μπορεί η ομορφιά να είναι που αξιώθηκες ν’ ακούσεις μια μέρα απ’ τη φωνή μιας άγνωστής σου κυρίας λόγια να σε «μαλώνουν» και να σε θαυμάζουν συνάμα (ο θαυμασμός για να γλυκάνει το μάλωμα;…) : « Δεν ταιριάζει σ’ εσάς να είστε τόσο πολύ “φορτωμένος”... Το άγχος είναι μια πολυτέλεια, για αδύναμες ψυχές!...» και να λειτουργούν τα λόγια της σαν γροθιά στο στομάχι ή σαν κλωτσιά στα πισινά, που σημαίνει: «πάρτο αλλιώς!...» (γεια σου κυρία Κυριακή Κ., γλυκύτατη!... σε όποιους κρεμαστούς κήπους… κι αν αναπνέεις, ονειρεύεσαι ή βιώνεις τα όνειρά σου!)


Ειλικρινά, μερικές φορές…

…έρχονται τα πράγματα όμορφα, πολύ όμορφα!

Με το μεγαλείο της απλότητάς τους… Μόνο να έχουμε το μάτι ορθάνοιχτο… το μάτι της ψυχής ή έστω ένα απ’ τ’ άλλα…

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!

20.10.08

Γκλαμουριά για λίγο πάψε...

...πέρασαν 12 μέρες από τις δυο προηγούμενες αναρτήσεις μου
ΓΙΑ ΤΗ ΓΚΛΑΜΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΣΠΟΝΕΡΑ
και φτάσαμε στο σήμερα...

Σήμερα μου μετέφερε ο φίλος Α. Λ. τις χτεσινές απειλές δάσκαλου (ή εκβιασμούς για να μη ξαναγράψω;)

...απειλές που ξεκινούν από αγωγές για 100.000 ευρώ...
(βάλε κάτι ακόμη γιατί στους καιρούς της κρίσης με υποτιμά ένα τέτοιο μικροποσό...)
περνούσαν σε υπαινιγμούς για επαγγελματική μου εξόντωση... (εμπρός λεβέντη μου...)
έκαναν έναν ελιγμό σε υποδείξεις πως μπορούσα να "τα μαζέψω" όσα έγγραψα (όπως έκαναν άλλοι
-κατα τα λεγόμενά του... -ΠΟΥ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ, γιατί αν βγάλει και η άλλη όσα στοιχεία έχει... θα τρίξουν καρέκλες...
...και κατέληγαν οι απειλές του, σε αμιγώς ροζ ...υποσχέσεις....

Εγώ δεν ανταποδίδω με ροζ ταξίματα...
Το μόνο που βάζω -κυρ δάσκαλε- σαν συνέχεια στη ΡΟΖ φράση σου: "ΘΑ ΣΕ..." είναι το ρήμα "ΦΤΥΝΩ"! ... που είναι απλό στην εφαρμογή χωρίς να διατρέχει κίνδυνο η υγεία μου...

Και για να γυρίσω σ' αυτό που έκανα, πριν μου έλθει η παραγγελιά με τις απειλές σου:

-Θεωρώ επιτυχία των χειρισμών προστασίας του μικρού μαθητή, ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ Ε.Δ.Ε.
-Θεωρώ αναγκαία τη γαλήνη στο συγκεκριμένο χώρο για όλα τα αγγελούδια, κι ελπίζω ότι έχω συμβάλει με το να μην επανέλθω στο θέμα δυο εβδομάδες από τότε!...

...και πάψτε να απευθύνεστε στους φίλους μου και στην κορούλα μου... για να πείτε παράπονα ή απειλές...
ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙΤΕ Σ' ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ...
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΓΩ ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΡΥΦΑ ΣΕ ΓΡΑΦΕΙΑ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ Δ-Η-Μ-Ο-Σ-Ι-Α!

(...παντως τον εσωτερικό πόλεμο για τα ιδιαίτερα, σε κάποια σχολεία, ποτέ δεν τον συμπεριέλαβα στα κείμενά μου... :)

8.10.08

Χορεύοντας στα λασπόνερα....

Προσπαθώ να σταθώ -όσο γίνεται- ψύχραιμος με όσα συμβαίνουν μετά τη δημοσίευση του προηγούμενου κειμένου "Άνθρωποι στη Βροχή -...δάσκαλοι στα λασπόνερα"

Περιμένοντας να ..."κάτσουν τα γράδα", που λέει ένας φίλος...

ΒΡΟΧΗ τα μπράβο και τα ζήτω... για όσα έγραψα...

ΒΡΟΧΗ οι καταγγελίες που φτάνουν στα αυτιά μου από δασκάλους -κυρίως- για το σχολείο των γκλαμουράτων...

ΒΡΟΧΗ και οι "παιδικές" αντιδράσεις κάποιων δασκάλων -κυρίως- για το ότι πήρε η μπάλα όλο τον κλάδο τους (...)

ΒΡΟΧΗ και τα δάκρυα κάποιων μετά το εναγώνιο εξώδικο που εστάλη -ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥΣ, για τα δέοντα) από την μητέρα του μικρού...

ΒΡΟΧΗ...

Ναι είμαστε όλοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ...

...ενώ περιμένω να μην εμπλακώ σε θέματα όπως "κρίσεις εργατοπατερισμού στις επερχόμενες εκλογές των δασκάλων"

...κι ενώ παρακολουθώ με μάτια και αυτιά ορθάνοιχτα για να μην γίνει το κείμενό μου αυτό -ή όποιο ακολουθήσει- "μαξιλαράκι" κανενός σε ενδεχόμενη φιλοδοξία του να φαγωθεί ο δ/ντής του εν λόγω σχολείου για να αναρριχηθεί αυτός...

ΠΑΝΤΩΣ ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑ ΜΟΥ παρά να ανασκευάσω τις σκέψεις που έγραψα (να χρυσώσω το χάπι δηλαδή...) μόνο και μόνο γιατί στενοχώρησα 2-3 γνωστούς μου συμπολίτες...
Λυπάμαι αλλά...
Για μένα, προέχει η λύπη, από όσα είδαν τα μάτια και άκουσαν τα αυτιά του μικρού Άγγελου.. κοντά ένα μήνα τώρα...

3.10.08

Άνθρωποι της βροχής (…και δάσκαλοι της λάσπης)

ή

Άνθρωποι στη βροχή

(και δάσκαλοι στα λασπόνερα)

Μια ιστορία που θα μπορούσε να συμβαίνει ακόμη και στο 1ο Δημοτικό Πύργου

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή πόλη, ένα «Γκλαμουράτο Σχολείο». Επρόκειτο για ένα Δημόσιο «Σχολείο για VIP» στο οποίο πήγαιναν τα παιδιά της οικονομικής, πολιτικής και γενικότερα της κοινωνικής Elite της πόλης…

(άντε και μερικά των μικρομεσαίων στρωμάτων, έτσι για…ξεκάρφωμα)

ΕΚΕΙ ΠΟΥ …ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ να εγγραφούν παιδιά τσιγγάνων…

ΕΚΕΙ ΠΟΥ …ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ να εγγραφούν παιδιά μεταναστών…

ΕΚΕΙ ΠΟΥ …ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ να εγγραφούν παιδιά με «ιδιαιτερότητες», -παιδιά με «ειδικά χαρίσματα», τα λέω εγώ…

ΕΚΕΙ ΠΟΥ …ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ να λειτουργεί τμήμα υποστήριξης και ένταξης των παιδιών με τα «ειδικά χαρίσματα και ικανότητες» επί σειρά ετών, ενώ στο Υπουργείο Παιδείας, εφέρετο ότι λειτουργούσε…

ΕΚΕΙ ΠΟΥ …ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ…

Σ’ αυτό το …«ΑΡΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ», που φύλατταν ως κόρην οφθαλμού -στην γυάλα- τα ψυχικώς(;) πνευματικώς (;) και οικονομικώς (;) υγιή (;) παιδιά της elite αυτής της μακρινής υπανάπτυκτης πόλης, για να μην έλθουν σε επαφή, με τα ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ…

Μη μιανθούν και κινδυνεύσει η καθαρότης της ΑΡΙΑΣ ΦΥΛΗΣ… ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ… ΤΑΞΗΣ!

Εκεί στο άνδρο κάποιων νεόπλουτων μικροαστών, σχεδίαζαν «κατά βούληση» τη σύνθεση του μαθητολογίου, με εργαλεία: άλλοτε την διασύνδεση-διαπλοκή- μηχανορραφία… κι άλλοτε τις απειλές και τους τραμπουκισμούς…

…για να φυλάττουν… να φυλάττουν με κάθε τρόπο…

Κι εκεί που έγραφα όλα αυτά ΘΥΜΩΜΕΝΑ, ναι ΠΟΛΥ ΘΥΜΩΜΕΝΑ!...Πως ήταν -μια φορά κι έναν καιρό μια μακρινή πόλη, γιατί έτσι λέγονται αυτά. Γιατί ποτέ δεν συμβαίνουν στο παρόν και δίπλα μας!...

Μου ήλθαν πληροφορίες που με επανέφεραν στην πραγματικότητα!...στο παρόν!...

Γιατί στο παρόν συμβαίνουν άλλα πράγματα, που τα χαίρεσαι …

Παιδιά φιλαράκια με το δάσκαλο…

Σε μια μακρινή χώρα, στη Φινλανδία, που εδώ και μια δεκαετία οι μαθητές της βγαίνουν πρώτοι σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ (οι δικοί μας τελευταίοι), γιορτάζουν τις μέρες που ανοίγουν τα σχολεία!

Γιορτάζουν γιατί μετά από δύο μήνες διακοπών ανταμώνουν ξανά με τους συμμαθητές και δασκάλους φίλους τους, στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους!

Στη μικρή κοινότητα του σχολείου όπου θα βρεις και παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά-σχολεία!...

Για να μαθαίνουν από μικρά να συνυπάρχουν με τα «διαφορετικά» παιδιά (όπως και στην κοινωνία των μεγάλων) καλλιεργώντας το αίσθημα της ευθύνης και της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρότερα και προς τα «διαφορετικά».
Στη Φινλανδία γιορτάζουν, γιατί θα μάθουν και θα δημιουργήσουν γνώση με τους δασκάλους φίλους τους, παίζοντας, συζητώντας και μελετώντας διάφορα βιβλία.


Τα παιδιά στη Φινλανδία μπορούν ήδη από τις πρώτες τάξεις, να επιλέξουν ακόμη και το ημερήσιο πρόγραμμά τους. Ένα παιδί της δευτέρας δημοτικού, μπορεί μια ημέρα να επισκεφτεί κάποιο μάθημα της τρίτης ή ακόμη και της πρώτης, αν νομίζει πως αυτό χρειάζεται περισσότερο…

Όταν το απόγευμα, μετά την ενισχυτική διδασκαλία, οι Φιλανδοί μαθητές πάνε στο σπίτι, αφήνουν τη σάκα με τα βιβλία στο σχολείο. Όλη η υπόλοιπη ημέρα τους ανήκει. Χαίρονται την παιδικότητά τους!..

Παιδιά, κουρδιστά πορτοκάλια…

Στην Ελλάδα… είναι δυνατόν τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες;

Τα περισσότερα ελληνόπουλα πάνε άκεφα σε άθλια δημόσια σχολεία, που μοιάζουν σαν γκαράζ αυτοκινήτων. Θα συναντήσουν δασκάλους, σκυθρωπούς και δίχως όρεξη, που από τότε που τελείωσαν τις σπουδές τους δεν έχουν ανοίξει βιβλίο - στην πλειονότητά τους.

Θα συναντήσουν δασκάλους, για τους οποίους η λέξη εξατομικευμένη προσέγγιση μαθητή με ιδιαίτερα προβλήματα, υπάρχει μόνο στα λεξικά -στην πλειονότητά τους.


Γιατί αλήθεια συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, στο σημαντικότερο τομέα μιας χώρας όπως είναι η παιδεία, από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα;

Γιατί βασανίζουμε δίχως λόγο ότι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας και γινόμαστε εκπαιδευτικοί και γονείς αναχρονιστικοί, έντρομοι–αμαθείς και εμμονικοί σε θέματα που μετά από διεπιστημονικές γνωμοδοτήσεις, το ίδιο το κράτος θεσμοθέτησε ήδη «την ανθρωπιά»;


Στη Φινλανδία, ο γιος του πρωθυπουργού, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού της πολυκατοικίας και του χασάπη της γειτονιάς πάνε στο ίδιο δημόσιο σχολείο!...

Οι Φιλανδοί αγαπούν την πατρίδα τους, όχι ακροδεξιά και θεωρητικά σαν μια αφηρημένη ιδέα, αλλά σαν ζωντανό οργανισμό.

Γι αυτούς πατρίδα είναι πάνω απ’ όλα ο λαός τους, οι άνθρωποί τους, τα παιδιά τους.

Ευτυχώς, που όσα ανέφερα στην αρχή, συνέβαιναν, μακριά μας! –έστω κι αν η πιο μακρινή απόσταση, συχνά, είναι αυτή που μας χωρίζει από τον πλαϊνό μας…

Ήταν -μια φορά κι έναν καιρό μια μακρινή πόλη… - έτσι λέγονται αυτά. Γιατί ποτέ δεν συμβαίνουν στο παρόν και δίπλα μας!...

Μα πως το λέει κι η Πρωτοψάλτη:

«…Τα γιατί που μείναν πίσω

ρίζες βγάλαν μέσα στα όνειρα μου.

Όποιο μέλλον και να ζήσω

πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου.

Κι όλα αυτά που φοβάμαι...

Όλα αυτά που φοβάμαι είναι ακόμα εδώ!...»

Δεν νομίζετε ότι -πριν έλθει ο άγριος τρυγητής- είναι καιρός να τα ξεριζώσουμε;


Το κείμενο αυτό είναι γραμμένο με διάχυτη την αγάπη μου για το μικρό Άγγελο και τις δασκάλες/ους που έχουν αγάπη να δώσουν στα παιδιά... και την αληθινή λύπη μου, για εκείνους που τους "στέρφεψε" απ' αγάπη η ζωή...


Τα στοιχεία για τη Φιλανδία είναι από άρθρο του Αλέξανδρου Πιστοφίδη)

1.10.08

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗ !!!


ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ POST

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ ΕΔΩ:

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ Προς τον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών

    ΘΕΜΑ: Απόδοση στο δημόσιο της περιουσίας που σφετερίζονται και ιδιοποιούνται η Εκκλησία και οι Μονές του Αγίου Όρους. Άρση παντός είδους απαλλαγών από φορολογικές υποχρεώσεις της Εκκλησίας και των Μονών του Αγίου Όρους

    Η ελληνική κοινωνία, η οποία παρακολουθεί εμβρόντητη τις αποκαλύψεις του τελευταίου διαστήματος σχετικά με την υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου συνειδητοποιεί ότι η στενή διαπλοκή Εκκλησίας και Πολιτείας υπονομεύει το πνευματικό έργο της πρώτης, ενώ ταυτόχρονα προσβάλλει θεμελιώδεις αρχές που η δεύτερη έχει ταχθεί από το Σύνταγμα να υπηρετεί. Οι πολίτες γνωρίζουν εδώ και πολλά χρόνια, από την προσωπική τους εμπειρία, αλλά και από αντίστοιχες υποθέσεις που κατά καιρούς βγαίνουν στη δημοσιότητα, ότι σε πολλές περιπτώσεις μητροπόλεις και μοναστήρια εγκαταλείπουν τον ποιμαντικό και φιλανθρωπικό τους ρόλο και λειτουργούν ως «οίκοι εμπορίου», μετατρέποντας τους ναούς σε χώρους εύκολου ή παράνομου πλουτισμού, διασπάθισης και ιδιοποίησης δημόσιου χρήματος και περιουσίας. Σ’ αυτή τη διαδικασία έχει αποδειχθεί ότι συμπράττουν πολιτικά πρόσωπα και κυβερνήσεις που σπεύδουν να «διευκολύνουν» την κερδοφορία των «ιερών» επιχειρήσεων μέσω ευνοϊκών ρυθμίσεων και παροχών, σκανδαλωδών παραλείψεων, φοροαπαλλαγών, ανταλλαγών γης, νομιμοποίησης φορολογικών παραβάσεων κ.ά.

    Με το σκάνδαλο του Βατοπεδίου το οποίο είχαμε επισημάνει ήδη από το 2003, αποκαλύπτεται όχι μόνο η αδυναμία του ελληνικού δημοσίου να υπερασπιστεί την περιουσία του, όχι μόνο η έλλειψη πολιτικής βούλησης για υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, αλλά ότι υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ενεργούς συμμετοχής και σύμπραξης θεσμικών οργάνων της Πολιτείας, κρατικών λειτουργών, κρατικών υπηρεσιών, πολιτικών προσώπων αλλά και κυβερνήσεων σε ενέργειες βλαπτικές για τα συμφέροντα του Δημοσίου.

    Η υπόθεση αυτή αρχίζει επί των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1999-2003, ολοκληρώνεται και γιγαντώνεται επί των κυβερνήσεων της ΝΔ. Οι ευθύνες για το τεράστιο αυτό σκάνδαλο είναι πολιτικές, διαχρονικές και δικομματικές.

    Τα γεγονότα έχουν ως εξής:


    1. Με τις υπουργικές αποφάσεις (1007690/610/Α0010/15-02-99, 1064538/5928/Α0010/05-08-02, 1051266/10611/Α0010/π.έ./04-06-03) το ελληνικό δημόσιο παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση της κυριότητας επί τεράστιων εκτάσεων περί τη λίμνη Βιστωνίδα, τις οποίες διεκδικούσε η Μονή Βατοπεδίου με αμφισβητούμενα «χρυσόβουλα» εκατοντάδων χρόνων προ της συστάσεως του ελληνικού κράτους.

    2. Στις έντονες καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ εκείνη την περίοδο (2003) δεν υπήρξε απάντηση. Ούτε εισακούστηκαν εισηγήσεις υπηρεσιακών παραγόντων (εφορία αρχαιοτήτων) για ανάκληση των ανωτέρω υπουργικών αποφάσεων. Αντίθετα επιχειρήθηκε να υποβαθμιστούν οι αντιδράσεις νομαρχιών, δήμων, φορέων, τοπικών συλλόγων αλλά και θιγόμενων πολιτών, που αντιδρούσαν στην προσπάθεια υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας.

    3. Αγνοήθηκε προκλητικά η απόφαση 111/2000 της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους η οποία «εδέχθη ότι η λίμνη Βιστωνίδα είναι κοινόχρηστο πράγμα και ότι δεν έχει επ΄ αυτής δικαίωμα κυριότητας η Μονή Βατοπεδίου….».

    4. Η αναπομπή από υπουργό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ έγινε αφού πρώτα είχε προηγηθεί η υπογραφή του πρωτοκόλλου παράδοσης των εκτάσεων της λίμνης Βιστωνίδας στη Μονή Βατοπεδίου, χωρίς να ανακληθούν το εν λόγω πρωτόκολλο και οι υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες είχαν γίνει αποδεκτές οι αξιώσεις της Μονής Βατοπεδίου.

    5. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αντί να αναιρέσει τις αποφάσεις αυτές, τις ισχυροποίησε και τις κατέστησε τελεσίδικες. Με την ΚΥΑ 16651/26-7-2006 Υπουργείων Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Οικονομίας και Οικονομικών ανατέθηκε στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου η διαδικασία ανταλλαγής της λίμνης Βιστωνίδας και των παραλιμνίων εκτάσεων αυτής που φέρονται ως ιδιοκτησία της Μονής Βατοπεδίου, με διαθέσιμα ακίνητα του Δημοσίου, αρμοδιότητας Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων.

    6. Η ανταλλαγή προχώρησε υπό καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας με αποτέλεσμα να δοθούν στη Μονή έναντι της «ιδιοκτησίας» της στη Βιστωνίδα, που δεν ήταν άμεσα εμπορικά αξιοποιήσιμη, αστικά και άλλα ακίνητα του δημοσίου πολλαπλάσιας αξίας.


    Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι:

    o τα ακίνητα αποτιμήθηκαν πολύ κάτω ακόμα και από την αντικειμενική τους αξία.

    o ότι μεταξύ των εκτάσεων που εκχωρήθηκαν βρίσκονται 8.600 στρέμματα δάσους, τα οποία τελικά με αποφάσεις αναρμοδίων οργάνων αποχαρακτηρίστηκαν, και μεταβιβάστηκαν στη Μονή, παρόλο που κάτι τέτοιο απαγορεύεται ρητά από το άρθρο 24 του Συντάγματος, κ.ά.


    Η περίπτωση όμως της Μονής Βατοπεδίου αποτελεί μία μόνο (ίσως την πιο κραυγαλέα) από τις πολλές ανάλογες «επιχειρήσεις» σφετερισμού και ιδιοποίησης δημόσιας περιουσίας, που έχουν οργανωθεί σε όλη την Ελλάδα. Στην ίδια κατηγορία εντάσσονται οι πολυάριθμες απόπειρες αποχαρακτηρισμού και οικοδόμησης δασικών εκτάσεων, ακόμη και σε επιβαρημένες αστικές περιοχές όπως το λεκανοπέδιο Αττικής. Ενδεικτικά είναι τα παραδείγματα του Ποικίλου Όρους –του οποίου επιδιώκεται η οικοδόμηση από την Μητρόπολη Φθιώτιδας και τη Μονή Κλειστών–, του Καρέα –όπου η Εκκλησία της Ελλάδος επιδιώκει την ανέγερση Συνοδικού Μεγάρου- της Καισαριανής όπου η Μητρόπολη Καισαριανής-Βύρωνα-Υμηττού επιδιώκει την ανέγερση ξενώνων και γραφείων στο χώρο της Μονής Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου-, του Μητροπολιτικού Πάρκου Γουδή –όπου υπάρχουν πιέσεις για την οικοδόμηση νέας Μητρόπολης Αθηνών κ.ά.


    Απέναντι στις προσπάθειες αυτές έχουν ορθώσει το ανάστημά τους, συχνά με άνισους όρους και αντιμετωπίζοντας ύβρεις και συκοφαντίες, Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πρωτοβουλίες πολιτών και οργανώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και γενικότερα ενεργοί πολίτες, που δεν μπορούν να αφήσουν το περιβάλλον βορά στους κερδοσκόπους της γης, όποιο μανδύα και αν αυτοί ενδύονται.


    Αξίζει να σημειωθεί ότι κύριος θεσμικός σύμμαχός τους στους αγώνες τους δεν υπήρξαν κρατικές υπηρεσίες εντεταλμένες προς τούτο (όπως το κατ’ όνομα Υπουργείο Περιβάλλοντος), αλλά κυρίως οι συνταγματικές προβλέψεις του άρθρου 24 για την προστασία των δασών. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που την τελευταία δεκαετία κυβερνήσεις τόσο μέσω δασοκτόνων νόμων και πρακτικών όσο και μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης επιχείρησαν να περιορίσουν δραστικά την ισχύ του άρθρου 24.

    Όλα αυτά δεν αποτελούν απλώς πρόκληση για μια κοινωνία από την οποία συνεχώς οι κυβερνήσεις, στο όνομα της έλλειψης δημόσιων πόρων, ζητούν επιπλέον θυσίες και περικόπτουν τις κοινωνικές δαπάνες.

    Αντίθετα, όλα αυτά καταδεικνύουν ότι το πρόβλημα είναι ευρύτερο και αφορά συνολικά τον τρόπο με τον οποίο ρυθμίζει η πολιτεία τις σχέσεις της με την Εκκλησία. Αντί να διευκολύνει το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας και να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον, έχει δημιουργήσει θύλακες παρανομίας και οικονομικά άβατα μέσα στο ίδιο το ελληνικό κράτος και στην Εκκλησία.

    Πρόκειται όμως για ένα θέμα, που έχει ακόμη ευρύτερες προεκτάσεις, καθώς η κατάσταση που επικρατεί:

    - Προσβάλλει το θρησκευτικό αίσθημα των εκατομμυρίων χριστιανών ορθοδόξων της χώρας, που φυσικά δεν επιθυμούν να βλέπουν την Εκκλησία να μετατρέπεται, σε αγαστή συνεργασία με κρατικούς λειτουργούς, σε «οίκο εμπορίου» ούτε να ασχολείται περισσότερο με τους επίγειους φορολογικούς παραδείσους αντί με τον επουράνιο.

    - Προσβάλλει τις δημοκρατικές αξίες όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως αν είναι θρησκευόμενοι ή όχι.

    - Καταπατά το δικαίωμα των πιστών της Εκκλησίας, αλλά και όλων των πολιτών, να γνωρίζουν με πλήρη διαφάνεια την περιουσιακή κατάσταση όλων των νομικών προσώπων της εκκλησίας, τις οικονομικές της συναλλαγές, τον τρόπο και τους σκοπούς για τους οποίους αξιοποιείται αυτή η περιουσία.

    - Επιτρέπει την άσκηση ισχυρότατων πιέσεων για αποχαρακτηρισμούς δασικών εκτάσεων και οικοδόμησή τους.

    - Παρεμποδίζει την άσκηση κάθε είδους ελέγχου από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην ερευνώνται καταγγελίες για οικονομικές ατασθαλίες, αλλά ούτε και για ελλιπή προστασία κειμηλίων, καταστροφή αρχαιοτήτων, αρχαιοκαπηλία, κ.ά.


    Τα τελευταία χρόνια η σχέση οικονομικής και πολιτικής διαπλοκής μεταξύ πολιτείας και Εκκλησίας αξιοποιήθηκε για τον περαιτέρω περιορισμό των –έτσι κι αλλιώς περιορισμένων– φορολογικών υποχρεώσεων της Εκκλησίας, με αποτέλεσμα τα νομικά πρόσωπα της Εκκλησίας να μετατραπούν ουσιαστικά σε εγχώριους φορολογικούς παραδείσους, αξιοποιήσιμους όχι μόνο από εκκλησιαστικούς αλλά και από επιχειρηματικούς παράγοντες.

    Επιγραμματικά υπενθυμίζουμε:

    - Λίγο πριν τις εκλογές του 2004 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατήργησε την υποχρέωση της Εκκλησίας να καταβάλλει 35% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων των Ναών, ως εισφορά για την μισθοδοσία των ιερέων.

    - Αποτελεί κοινό μυστικό ότι κατά τη χρονική περίοδο που ίσχυε η παραπάνω εισφορά, η Εκκλησία φοροδιέφευγε συστηματικά, αποκρύπτοντας με διάφορους τρόπους (άρνηση καταβολής, διπλά βιβλία κ.ά) ακόμη και το 90% των εσόδων των ναών (βλ. και απόφαση 190/20-4-04 του Μητροπολίτη Καλαβρύτων, όπως δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 588/20-4-04)

    - Με το Ν.3296/04, που ψηφίστηκε επί κυβερνήσεως ΝΔ, καταργήθηκε ο φόρος 10% που επιβάρυνε τα μισθώματα από την εκμίσθωση γαιών και οικοδομών, και ο οποίος ήταν ήδη μειωμένος. Ο φόρος αυτός δεν κάλυπτε ακίνητα που χρησιμοποιούνταν για θρησκευτικούς σκοπούς, αλλά μόνο εκμισθώσεις εμπορικού χαρακτήρα.

    - Η Εκκλησία έχει απαλλαγεί από το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας.

    - Με το Ν. 3427/05 αποφασίστηκε η απαλλαγή της Εκκλησίας από το φόρο υπερτιμήματος και από το τέλος συναλλαγών επί ακινήτων.

    - Με τροπολογία που περιλήφθηκε στο το Ν.3513/06 παρέχεται η δυνατότητα στην Εκκλησία της Ελλάδας και τους φορείς της να αντλούν πόρους από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και από τα ΚΠΣ, μέσω προγραμματικών συμφωνιών, χωρίς να προβλέπονται κριτήρια, ούτε διαδικασίες διαφάνειας και λογοδοσίας.

    - Με το νόμο 3498/06 δόθηκε η δυνατότητα στην Εκκλησία να προβαίνει σε συμφωνίες για τη μακροχρόνια μίσθωση των ακινήτων της για τουριστικούς σκοπούς και για διάρκεια μέχρι 99 χρόνων, κατά παρέκκλιση του άρθρου 619 του Α.Κ. Εξομοιώθηκε έτσι η Εκκλησία, ως προς αυτό το ζήτημα, με την ΚΕΔ και την ΕΤΑ.

    - Κατά τη συγχώνευση του Ταμείου Προνοίας Ορθοδόξου Εφημεριακού Κλήρου με το Ταμείο Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων, δεν μεταβιβάστηκε στο δεύτερο η ακίνητη περιουσία του πρώτου, αλλά αντίθετα αυτή δόθηκε στην Αρχιεπισκοπή. Μεταβιβάστηκαν, παρ’ όλα αυτά, όλες οι υποχρεώσεις του Ταμείου Κληρικών (έλλειμμα 12εκ € και ετήσια έξοδα 26,7εκ. €).

    - Το Άγιο Όρος έχει μετατραπεί ουσιαστικά σε φορολογικό παράδεισο, καθώς

    § Με το ν.2459/97 απαλλάχθηκαν οι Μονές από το φόρο εισοδήματος των εισοδημάτων από οικοδομές γενικώς και από την εκμίσθωση γαιών. Η απαλλαγή αυτή διατηρήθηκε μόνο για τις μονές του Αγίου Όρους και καταργήθηκε για άλλες.

    § Με τον ίδιο νόμο (ν.2459/97) απαλλάχθηκε από το Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας

    § Με το ν. 2130/93 απαλλάχθηκε από το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ).

    § Με το ν. 1882/90 απαλλάχθηκε από το Φόρο Αυτομάτου Υπερτιμήματος και από το Φόρο Μεταβιβάσεως Ακινήτων.

    § Με το ν.δ. 118/73 απαλλάχθηκε από το Φόρο Κληρονομίας και Δωρεάς.

    § Με το ν.δ. 3843/58 απαλλάχθηκε από το Φόρο Εισοδήματος εξ Οικοδομών και εκμισθώσεως γαιών.

    § Στον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους αναφέρονται επίσης τελωνειακές και φορολογικές απαλλαγές.

    Κατόπιν των ανωτέρω,


    Επερωτάσθε κ. Υπουργέ:

    1. Προτίθεται η κυβέρνηση να προχωρήσει σε ολοκληρωμένη καταγραφή και αποτίμηση του δημοσιονομικού κόστους όλων των φοροαπαλλαγών της Εκκλησίας;


    2. Προτίθεται η κυβέρνηση να προχωρήσει σε άρση των προαναφερθεισών φοροαπαλλαγών με ιδιαίτερη έμφαση σε εκείνες που αφορούν εμπορικές συναλλαγές;


    3. Προτίθεται η κυβέρνηση να προχωρήσει σε επαναφορά της εισφοράς επί των ακαθαρίστων εσόδων, του φόρου επί μισθωμάτων, του φόρου αυτόματου υπερτιμήματος και του τέλους συναλλαγής των ναών και μονών όπως και στη θέσπιση διαδικασιών ελέγχου για την κανονική καταβολή της;


    4. Προτίθεται η κυβέρνηση να προχωρήσει σε πλήρη καταγραφή των περιουσιακών στοιχείων της Εκκλησίας και όλων των Νομικών της Προσώπων και την τήρηση σχετικού μητρώου, ώστε να διασφαλιστεί το δικαίωμα των πολιτών να γνωρίζουν την περιουσιακή κατάσταση της Εκκλησίας;


    5. Η Εκκλησία και τα νομικά της πρόσωπα όπως και οι μονές του Αγ. Όρους έχουν καταθέσει δηλώσεις Ε9 για την ακίνητη περιουσία τους; Τι μέτρα έχουν ληφθεί εναντίον όσων νομικών προσώπων δεν έχουν καταθέσει δηλώσεις Ε9;

    Προτίθεται η κυβέρνηση να προχωρήσει σε ειδική ρύθμιση απαλλοτρίωσης των δασικών εκτάσεων της εκκλησίας στην εμπορική τους αξία, η οποία είναι πρακτικά μηδενική, προκειμένου να τις προστατεύσει από τις συνεχείς πιέσεις για αποχαρακτηρισμό και οικοδόμησή τους;


    6. Προτίθεται η κυβέρνηση να προχωρήσει σε όλα εκείνα τα διοικητικά και θεσμικά μέτρα που απαιτούνται για τον πλήρη χωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος, ρύθμιση που θα αποβεί σε όφελος και των δύο πλευρών;

    Οι επερωτώντες βουλευτές

    Κουβέλης Φώτης

    Δραγασάκης Γιάννης

    Αμμανατίδου-Πασχαλίδου Ευαγγελία

    Τσούκαλης Νίκος

    Παπαγιαννάκης Μιχάλης

    Μπανιάς Γιάννης

    Δρίτσας Θοδωρής

    Κοροβέσης Περικλής

    Κουράκης Τάσος

    Λαφαζάνης Παναγιώτης

    Λεβέντης Θανάσης

    Φιλίνη Άννα

    Ψαριανός Γρηγόρης

    Αλαβάνος Αλέκος



    ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

H υπόθεση των διεκδικήσεων των μοναστηριών δεν είναι ένα πρόσκαιρο σκάνδαλο κάποιων πολιτικών προσώπων μόνο και δεν περιορίζεται στις ανταλλαγές - καταπατήσεις και συναλλαγές της μονής του Βατοπεδίου.

Για μας το σκάνδαλο της Ιερής Siemens αφορά τις διαχρονικές σχέσεις οικονομικών συμφερόντων και των μοναχών business men με το κράτος με αποτέλεσμα χιλιάδες στρέμματα δημόσιας γης σε όλη την Ελλάδα να διεκδικούνται υπέρ αυτής της «ανίερης» σχέσης.

Επειδή δεν θέλουμε να κλείσει αυτή η υπόθεση με αποφάσεις τύπου «παραπλανηθέντες υπουργοί» ούτε με επιχειρούμενο συμψηφισμό των ευθυνών που έχουν πολλοί και επειδή τέλος για εμάς - όπως επανειλημμένα έχουμε δηλώσει - το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό και έχει να κάνει με μια σειρά σκανδαλώδεις αποφάσεις και παραχωρήσεις που στηρίζονται σε ένα προκλητικά ευνοϊκό νομικό πλαίσιο για τις μονές και σε βάρος των πολιτών ζητάμε:

  • Τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για αυτό το σκάνδαλο.
  • Την κατάργηση των ρυθμίσεων φοροαπαλλαγών των μονών.
  • Τον πλήρη διαχειριστικό, φορολογικό έλεγχο των τραπεζικών

    καταθέσεων των μονών του Αγίου όρους.
  • Την με νομοθετική ρύθμιση άμεση κατάργηση

    των χρυσόβουλων βάση των οποίων παραχωρούνται

    όλες αυτές οι εκτάσεις.

Με βάση τα παραπάνω ως νομαρχιακή επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής, αποφασίσαμε την πραγματοποίηση:


Κεντρικός ομιλητής θα είναι ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας
του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Αλέκος Αλαβάνος.

Καλούμε τον κάθε πολίτη να δώσει το δυναμικό παρόν του, σε αυτό που θα είναι η αρχή του τέλους της ομηρίας του λαού μας αλλά και της πολιτείας από τους πολιτικούς προσκυνητάδες του Αγ. Όρους.