30.12.11

ΤΕΛΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΣΤΑ ΕΛΚΗΘΡΑ!!! (Σουβλίσατε δένδρο εφέτος ή προτιμήσατε πάλι να στολίσετε αρνί;...)



Αφιερωμένο σε όσους δεν μπορούν να θυμηθούν αν περιμένουμε Πρωτοχρονιά ή Πάσχα κι' όλο αναρωτιούνται:
Να στολίσουμε αρνί ή να σουβλίσουμε δένδρο;
Κι όλο τσουγκράνε αυγά για να δούνε σε ποιον θα πέσει το φλουρί...


Κι εγώ δε θυμάμαι, λώγο μέθις, τι περιμένω τελικά… Το μόνο που σίγουρα θέλω να ευχηθώ είναι το φλουρί να πέσει στο δικό σας αυγό!
Πάντως Αη Βασίλη δεν περιμένω, αφότου είδα κάτι καλόγριες (δεν θυμάμαι αν ήταν στον ύπνο μου ή απ’ το μεθύσι ή στ’ αλήθεια) που ήσαν σαν Μεγάλη Παρασκευή. Φώναζαν σ’ ένα Αη Βασίλη που δε φόραγε κόκκινα ράσα αλλά μαύρα-κανονικά και τον λέγαν Εφραιμάκο!
Κι ήταν αλλιώτικος, αλήθεια. Ούτε σαν Πάγκαλος με άπρο μούσι ήτανε, όπως ζωγραφίζουνε τον Αη Βασίλη ούτε ανέβαινε σε έλκηθρο με τάρανδους. Μαύρα φόραγε κι όλο μπαινόβγαινε σε κάτι μαύρες κουρσάρες…
Βέβαια θα μου πείτε και που να τους βρει ο Άγιος τους κανονικούς τάρανδους στην Ελλάδα; Είδε ποτέ κανείς σας κανονικό τάρανδο στο Λάπατο; Δηλαδή τάρανδο που να περπατάει στα 4 με τα κέρατά του να μη χωράνε να περάσει την πόρτα;
Κι έπειτα πως θα έμπαινε στις καμινάδες με την κόκκινη φορεσιά; Ενώ το μαύρο ράσο βολεύει και στην περίσταση…
Εσείς επιμένετε ακόμη να περιμένετε πρωτο χρονιά;
Μα τις είδα σας λέω με ξύλινους σταυρούς στο χέρι. Όχι, όχι επιτάφιο δεν είδα αλλά είναι και η Θέμις που με ταλαιπωρεί κι η μέθις που με μπερδεύει και δεν ξέρω τι ήσαν, ακριβώς…
Ύστερα μπορεί σ’ εκείνες τις μαύρες κουρσάρες που μπαινόβγαινε ο Εφραιμάκος να μέτραγαν τις μηχανές σε τάρανδους κι όχι σε ίππους… τι να πω;
Μα αν θέλετε να σας πω όλη την αλήθεια, ο Αη Βασίλης δε γίνεται να είναι άνδρας!!!
Και να εξηγιόμαστε:
1. Ποιός άντρας είναι τόσο οργανωμένος;
2. Ποιός άντρας δουλεύει τόσες ώρες;
3. Ποιός άντρας αγοράζει τόσα δώρα;
4. Ποιός άντρας σκέφτεται ποιο δώρο είναι ιδανικό για κάθε άνθρωπο;
5. Ποιός άντρας θα φόραγε κόκκινο κοστούμι;
6. Ποιός άντρας καταφέρνει να φτιάξει σάκο;
7. Αν ήταν άντρας θα είχαμε καθυστερήσεις, γιατί θα γύρναγε συνέχεια να κοιτάξει αν κλείδωσε το έλκηθρο.
8. Αν ήταν άντρας, οι τάρανδοι θα βρώμαγαν και θα πέθαιναν της πείνας.
9. Αν ήταν άντρας, θα διπλοπάρκαρε με αλάρμ και θα έκανε τη δουλειά του.
10. Αν ήταν άντρας, δεν θα είχε αρσενικά μικροκαμωμένα ξωτικά για βοηθούς.
11. Άλλωστε οι άντρες δεν ζουν τόσο πολύ…

Τελικά δε μου είπατε, αυγό με φλουρί σας έχει τύχει; Δένδρο σουβλιστό; Εγώ το μόνο που χω δει είναι αρνί στολισμένο και κομματόσκυλα με αναμμένα λαμπιόνια.
Καλή ανάσταση σε όλους!!!

29.12.11

Πουτάνα στην ψυχή; (Εμείς κ. Μανδηλάρη;…)

Αφιερωμένο στον γνωστό τραγουδιστή Νίκο Οικονομόπουλο και στον άγνωστο «ποιητή»-στιχουργό Μανδηλάρη Παναγιώτη, που του έγραψε και του έβαλε στο στόμα το «ποίημα», που είναι το σουξέ των ημερών…
Τελικά θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις έναν άντρα. Πρέπει να έχεις πλούσιο λεξιλόγιο και να γνωρίζεις πολύ καλά την ελληνική γλώσσα. Για τη γυναίκα τα πράγματα είναι πολύ απλά…

το αγόρι του δρόμου = μαγκάκι
το κορίτσι του δρόμου = πουτανάκι

ένα αγοράκι ντυμένο με μεγαλίστικα ρούχα = αντράκι
ένα κοριτσάκι ντυμένο με μεγαλίστικα ρούχα = πουτανάκι

ένας άντρας με πολλές γυναίκες = γόης
μια γυναίκα με πολλούς άντρες = πουτάνα

ένας άντρας που εργάζεται ως μασέρ = φυσικοθεραπευτής
μια γυναίκα που εργάζεται ως μασέζ = πουτάνα

ένας άντρας μετρ = ο επικεφαλής, ο ειδικός
μια γυναίκα μετρέσα = πουτάνα

ένας άντρας ανήθικος = πολιτικός
μια γυναίκα ανήθικη = πουτάνα

ένας κοινός άντρας = ένας αδιάφορος άντρα
μια κοινή γυναίκα = πουτάνα

Ένας άντρας που γυροφέρνει στους δρόμους = πλανόδιος
μια γυναίκα που γυροφέρνει στους δρόμους = πουτάνα

ένας εύκολος άντρας = ένας βολικός άνθρωπος
μια εύκολη γυναίκα = πουτάνα

ένας άντρας καλός στο πήδημα = άλτης
Μια γυναίκα καλή στο πήδημα = πουτάνα

ένας άντρας που γυρίζει στο σπίτι του τα ξημερώματα = ξενύχτης
μια γυναίκα που γυρίζει στο σπίτι της τα ξημερώματα = πουτάνα

ένας άντρας με πολλούς παράλληλους δεσμούς = μπερμπάντης
μια γυναίκα με πολλούς παράλληλους δεσμούς = πουτάνα

ένας άντρας που εγκαταλείπει την οικογένειά του = εν διαστάσει
μια γυναίκα που εγκαταλείπει την οικογένεια της = πουτάνα

ένας άντρας που βγάζει το ψωμί του το πεζοδρόμιο = μικροπωλητής
μια γυναίκα που βγάζει το ψωμί της το πεζοδρόμιο = πουτάνα

ένας άντρας με πλούσιο ερωτικό παρελθόν = έμπειρος
μια γυναίκα με πλούσιο ερωτικό παρελθόν = πουτάνα

ένας άντρας που ξενυχτάει στα μπουζούκια = γλεντζές
μια γυναίκα που ξενυχτάει στα μπουζούκια = πουτάνα

ένας άντρας που απατάει τη γυναίκα του = ΑΝΤΡΑΣ
μια γυναίκα που απατάει τον άντρα της = πουτάνα

ένας άντρας με προστάτη = άρρωστος
μια γυναίκα με προστάτη = πουτάνα

Ένας άντρας του δρόμου = άστεγος
μια γυναίκα του δρόμου = πουτάνα

ένας φτωχός άντρας που παντρεύεται μία πλούσια = φιλόδοξος
μια φτωχή γυναίκα που παντρεύεται έναν πλούσιο = πουτάνα…

27.12.11

Άκυρα τα Χριστούγεννα (να σταθούμε ο ένας κοντά στον άλλο…)


Άκυρα τα Χριστούγεννα εφέτος στην Ελλάδα…
Ο Ιωσήφ διώκεται γιατί δεν έκανε «περαίωση» στο Ξυλουργείο…
Η Φάτνη δεν πήρε άδεια ημιυπαίθριου…
Η Μαρία δεν δικαιούται επίδομα τοκετού…
Το Άστρο το λαμπρό έσβησε, αφού διακόπηκε η παροχή ρεύματος, λόγω μη καταβολής του φόρου ακινήτου…
Οι Βοσκοί έφυγαν μετανάστες στην Αυστραλία…
Οι Άγγελοι απολύθηκαν ως συμβασιούχοι…
Και οι Μάγοι διώκονται ως λαθρομετανάστες…

Άκυρα τα Χριστούγεννα,
να σταθούμε ο ένας κοντά στον άλλο…

Χρόνια πολλά! Βαστάτε γερά! Απλώστε τα χέρια σας για να δώσετε και να πάρετε βοήθεια!
Είμαστε μόνοι μας αλλά είμαστε πολλοί!
Η αλληλεγγύη υπήρχε από παλιά, αλλά την ξεχάσαμε, καιρός να την θυμηθούμε πάλι!...
Όταν πέθανε ο πατέρας μου, το 1964 (οικογένεια με δυο παιδιά- εγώ στη Β Δημοτικού και η αδελφή μου στην Α Γυμνασίου) κάθε πρωί έξω από την πόρτα του σπιτιού μου, οι χωριανοί μας βάζανε σακουλάκια με τρόφιμα, χωρίς να αφήσουν σημείωμα ποιος έφερε τι....
Άλλοτε τη νύχτα ερχόταν ένα ταξί, σταματούσε στα 50 μέτρα από την αυλόπορτα, κατέβαινε ο ταρίφας κι έφερνε τσάντες με τρόφιμα…
Μια κυρία έμενε στο πίσω κάθισμα του ταξί να τον δει ότι μας τα έδωσε… Κι όταν αυτός έφευγε βιαστικός (όπως ήταν η εντολή…) η μάνα μου έμενε «άγαλμα» στην πόρτα να κοιτάζει το ταξί που ξεμάκραινε και χανόταν στο σκοτάδι…
Δε με ένοιαζαν τα δάκρυα της μάνας μου… Ήθελα να δω τα δάκρυα εκείνης της κυρίας στο σκοτάδι…
Ήμουν μαθητής του Δημοτικού τότε μα στήθηκα 2-3 νύχτες και το πέτυχα!…
Μια βραδιά που ξαναήλθαν, ήμουν κρυμμένος σε μια γράνα. Κρύωνα, είχε και λάσπες αλλά δεν φοβόμουν καθόλου. Ήθελα ΝΑ ΤΗ ΔΩ…
Ενώ γύριζε ο ταξιτζής, βγήκα και κόλλησα τα χείλη μου στο τζάμι της!… Με είδε… Δεν τρόμαξε. Ήταν σκοτάδι κι έβλεπα μόνο τη σιλουέτα της. Άπλωσε το χέρι της και κόλλησε τα δάχτυλά της στο τζάμι, κάπου στα χείλη μου…
Ένοιωσα ότι το φίλησα…
Πήρα τον αριθμό κυκλοφορίας του ταξί. Δεν ήσαν πολλά τότε. Όταν ήμουν 1η Λυκείου πήγα ένα απόγευμα στην πιάτσα του «ΕΛΛΑΣ»… Τον βρήκα. Τον γνώρισα. Του θύμισα… Δεν μου έλεγε ποια ήταν… ΟΡΚΟΣ!!!
Πήγα κι άλλες φορές στην πιάτσα. Χάιδευε το κεφάλι μου αλλά δεν μου έλεγε. Πήγε 2-3 φορές να μου δώσει χαρτζιλίκι…
Δεν το πήρα κι έφυγα θυμωμένος. Εγώ δεν ήθελα λεφτά, ήθελα ΜΟΝΟ ένα όνομα…
Με συνάντησε μετά από χρόνια, τη μέρα που έκανε το τελευταίο του μεροκάματο, πριν βγει στη σύνταξη… «Άντε, να την ξέρεις, γιατί δεν ξέρω αν θα με ξαναβρείς», μου είπε!...
Ήταν η φιλόλογος της αδελφής μου… Από τότε αγάπησα τη μόρφωση και την αλληλεγγύη…

Αυτός ήταν ο παλιός υπέροχος κόσμος, που είχε μπέσα, σεβασμό, και φιλότιμο!...
Κι εμείς ο νέος κόσμος, ο έξυπνος, ο εγωιστικός, ο φαταούλας...
Ποτέ δεν είναι αργά όμως, σιγά σιγά ανακαλύπτουμε ξανά ο ένας τον άλλον, και αυτή την γοητεία του εμείς, δεν την αλλάζω με όλο το χρυσάφι του κόσμου...

Χρόνια πολλά με μια ευχή:
"ο ένας κοντά στον άλλον"

(γραμμένο στα φετεινά μελαγχολικά και φοβισμένα Χριστούγεννα, που πέρασα –κατά κάποιο τρόπο συντροφιά- μαζί με τον Παναγιώτη Αννινο, τη Νίνα Γεωργιάδη, τον MorAl, για να αναφερθώ στους μακρινούς…)

11.12.11

στο όνομα… (προχωράμε, δε μασάμε!...)

Στο όνομα των ανέργων…
Στο όνομα των αστέγων…
Στο όνομα των πεινασμένων, των κλαμένων, των θλιμμένων, των καμένων…
Στο όνομα των ωραίων της καθημερινής αντίστασης στις δυνάμεις κατοχής…
Στο όνομα των μοιραίων της βιοπάλης για την επιβίωση, που τρομαγμένοι καταστρέφουν το παρόν θρηνώντας για το μέλλον…
Στο όνομα των ερχομένων απ’ το μέλλον,
Στο όνομα των αγγέλων (και των δαιμόνων) και των νέων αγώνων…
Στο όνομα των ζητιάνων
Στο όνομα των τσιγγάνων (…στον πόλεμο κατά των ρουφιάνων και των τσαρλατάνων)
Στο όνομα των ποπολάρων και στα γαλήνια ταξίδια των γλάρων (…στον πόλεμο κατά των σαλιγκάρων)
Στο όνομα των φίλων…
Στο όνομα των σκύλων…
Στο όνομα των θυμάτων των κομμάτων και των εργατικών ατυχημάτων…
Στο όνομα των δοσμένων από όνειρα μη εκπληρωθέντα
Στο όνομα των θυσιασμένων σε αγώνες… «δι’ αιτίαν μη επακολουθήσασαν»…
(Νώντα, ξεκίνα εκείνη την αγωγή «περί αδικαιολογήτου πλουτισμού». Δεν θα την καταθέσουμε -κοινοποιήσουμε- εκδικάσουμε- εκτελέσουμε ποτέ. Μόνο να τη γράψουμε κάποτε... για εκείνα τα κόκκινα μεροκάματα του Απρίλη του 1975…)


Συνεχίζουμε, δε μασάμε!!!
Στο όνομα όσων απέμειναν απούλητοι στα ράφια της…επανάστασης
Στο όνομα των πουλημένων-εξαργυρωμένων ή ενεχυριασμένων…
Στο όνομα της αγάπης (…στον πόλεμο κατά της απάτης)
Στο όνομα των ευχών, των καταθέσεων ψυχών και των ανεκπλήρωτων πόθων…
Στο όνομα γονιών, που με σφιγμένα χείλη, θλιμμένα μάτια, σκυφτά κεφάλια, τριγμένα δόντια προσπαθούν να σώσουν τα παιδιά τους από την πείνα και την κατάθλιψη…
Στο όνομα των παιδιών, που κρύβουν την αθωότητά τους στην κουκούλα του φούτερ τους…
Στο όνομα των παιδιών, που σε κοιτάζουν στα μάτια και προσπαθούν να ονειρευτούν μες στη ματιά σου τον παράδεισο…
Στο όνομα των παιδιών, που ζωγραφίζουν -ακόμη και σήμερα- με χρώματα την αυριανή ευτυχία των ανθρώπων και περιμένουν σαν αυτονόητο να έλθει το «καλύτερο»…
Στο όνομα των παιδιών, που σπάνε τις σιωπές, εκφράζονται κι επικοινωνούν στο διαδίκτυο, γράφοντας στα παλιά παπουτσάκια τους τους ανθρώπους του αρμόδιου υπουργού Βορίδη, που τα παρακολουθούν…
Στο όνομα των παιδιών, που αν τα αγνοείς είσαι μακριά νυχτωμένος…
Στο όνομα των παιδιών, που αν δεν τα εμπιστεύεσαι είσαι πολύ γελασμένος…
Στο όνομα των παιδιών, που αν νομίζεις πως είναι πολύ δυνατά η μουσική τους είσαι γερασμένος…
Στο όνομα των ανθρώπων, που πάνε μπροστά σε αυτόν τον κόσμο και που είναι αυτοί που σηκώνονται και ψάχνουν για τις συνθήκες που θέλουν και που αν δεν τις βρουν, τις δημιουργούν μόνοι τους…

Συνεχίζουμε, δε μασάμε!!!

9.12.11

ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΠΑΣΟΚ


...δηλαδή αυτά που συναγελάζονται με τα βουλευτάκια τους και τα δημαρχάκια τους,
αυτά που τρώνε ακόμη τα κόκκαλα που τους πετάνε από το "Ταμείο Μολυβιάτη"....
δείχνουν πολύ ενοχλημένα από την αντιμνημονιακή αρθρογραφία μου και τη συμμετοχή μου σε κινηματικές δράσεις.

Είναι τόσο πολύ ενοχλημένα που άρχισαν να χάνουν την ψυχραιμία τους.
Αφού δεν απέδωσαν οι συνεχείς πιέσεις τους στην εφημερίδα ΠΡΩΤΗ της Ηλείας να σταματήσει τη στήλη μου "ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ",
προχωρούν τώρα και σε ανώνυμα συκωφαντικά ραβασάκια στη δουλειά μου...

ΕΝΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΩ:
"Η μαλακία κάθε είδους -ακόμη και η πολιτική μαλακία- είναι δικαίωμα καθενός. Η πολλή μαλακία όμως συνιστά ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ..."
Ιατρικά δε, λένε ότι η πολλή μαλακία τρελαίνει...
ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ, ΑΝΤΕΡΦΙΑ, ΜΗΝ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΤΕ...

:)