στο όνομα… (προχωράμε, δε μασάμε!...)

Στο όνομα των ανέργων…
Στο όνομα των αστέγων…
Στο όνομα των πεινασμένων, των κλαμένων, των θλιμμένων, των καμένων…
Στο όνομα των ωραίων της καθημερινής αντίστασης στις δυνάμεις κατοχής…
Στο όνομα των μοιραίων της βιοπάλης για την επιβίωση, που τρομαγμένοι καταστρέφουν το παρόν θρηνώντας για το μέλλον…
Στο όνομα των ερχομένων απ’ το μέλλον,
Στο όνομα των αγγέλων (και των δαιμόνων) και των νέων αγώνων…
Στο όνομα των ζητιάνων
Στο όνομα των τσιγγάνων (…στον πόλεμο κατά των ρουφιάνων και των τσαρλατάνων)
Στο όνομα των ποπολάρων και στα γαλήνια ταξίδια των γλάρων (…στον πόλεμο κατά των σαλιγκάρων)
Στο όνομα των φίλων…
Στο όνομα των σκύλων…
Στο όνομα των θυμάτων των κομμάτων και των εργατικών ατυχημάτων…
Στο όνομα των δοσμένων από όνειρα μη εκπληρωθέντα
Στο όνομα των θυσιασμένων σε αγώνες… «δι’ αιτίαν μη επακολουθήσασαν»…
(Νώντα, ξεκίνα εκείνη την αγωγή «περί αδικαιολογήτου πλουτισμού». Δεν θα την καταθέσουμε -κοινοποιήσουμε- εκδικάσουμε- εκτελέσουμε ποτέ. Μόνο να τη γράψουμε κάποτε... για εκείνα τα κόκκινα μεροκάματα του Απρίλη του 1975…)

Συνεχίζουμε, δε μασάμε!!!
Στο όνομα όσων απέμειναν απούλητοι στα ράφια της…επανάστασης
Στο όνομα των πουλημένων-εξαργυρωμένων ή ενεχυριασμένων…
Στο όνομα της αγάπης (…στον πόλεμο κατά της απάτης)
Στο όνομα των ευχών, των καταθέσεων ψυχών και των ανεκπλήρωτων πόθων…
Στο όνομα γονιών, που με σφιγμένα χείλη, θλιμμένα μάτια, σκυφτά κεφάλια, τριγμένα δόντια προσπαθούν να σώσουν τα παιδιά τους από την πείνα και την κατάθλιψη…
Στο όνομα των παιδιών, που κρύβουν την αθωότητά τους στην κουκούλα του φούτερ τους…
Στο όνομα των παιδιών, που σε κοιτάζουν στα μάτια και προσπαθούν να ονειρευτούν μες στη ματιά σου τον παράδεισο…
Στο όνομα των παιδιών, που ζωγραφίζουν -ακόμη και σήμερα- με χρώματα την αυριανή ευτυχία των ανθρώπων και περιμένουν σαν αυτονόητο να έλθει το «καλύτερο»…
Στο όνομα των παιδιών, που σπάνε τις σιωπές, εκφράζονται κι επικοινωνούν στο διαδίκτυο, γράφοντας στα παλιά παπουτσάκια τους τους ανθρώπους του αρμόδιου υπουργού Βορίδη, που τα παρακολουθούν…
Στο όνομα των παιδιών, που αν τα αγνοείς είσαι μακριά νυχτωμένος…
Στο όνομα των παιδιών, που αν δεν τα εμπιστεύεσαι είσαι πολύ γελασμένος…
Στο όνομα των παιδιών, που αν νομίζεις πως είναι πολύ δυνατά η μουσική τους είσαι γερασμένος…
Στο όνομα των ανθρώπων, που πάνε μπροστά σε αυτόν τον κόσμο και που είναι αυτοί που σηκώνονται και ψάχνουν για τις συνθήκες που θέλουν και που αν δεν τις βρουν, τις δημιουργούν μόνοι τους…

Συνεχίζουμε, δε μασάμε!!!