3.10.08

Άνθρωποι της βροχής (…και δάσκαλοι της λάσπης)

ή

Άνθρωποι στη βροχή

(και δάσκαλοι στα λασπόνερα)

Μια ιστορία που θα μπορούσε να συμβαίνει ακόμη και στο 1ο Δημοτικό Πύργου

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή πόλη, ένα «Γκλαμουράτο Σχολείο». Επρόκειτο για ένα Δημόσιο «Σχολείο για VIP» στο οποίο πήγαιναν τα παιδιά της οικονομικής, πολιτικής και γενικότερα της κοινωνικής Elite της πόλης…

(άντε και μερικά των μικρομεσαίων στρωμάτων, έτσι για…ξεκάρφωμα)

ΕΚΕΙ ΠΟΥ …ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ να εγγραφούν παιδιά τσιγγάνων…

ΕΚΕΙ ΠΟΥ …ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ να εγγραφούν παιδιά μεταναστών…

ΕΚΕΙ ΠΟΥ …ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ να εγγραφούν παιδιά με «ιδιαιτερότητες», -παιδιά με «ειδικά χαρίσματα», τα λέω εγώ…

ΕΚΕΙ ΠΟΥ …ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ να λειτουργεί τμήμα υποστήριξης και ένταξης των παιδιών με τα «ειδικά χαρίσματα και ικανότητες» επί σειρά ετών, ενώ στο Υπουργείο Παιδείας, εφέρετο ότι λειτουργούσε…

ΕΚΕΙ ΠΟΥ …ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ…

Σ’ αυτό το …«ΑΡΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ», που φύλατταν ως κόρην οφθαλμού -στην γυάλα- τα ψυχικώς(;) πνευματικώς (;) και οικονομικώς (;) υγιή (;) παιδιά της elite αυτής της μακρινής υπανάπτυκτης πόλης, για να μην έλθουν σε επαφή, με τα ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ…

Μη μιανθούν και κινδυνεύσει η καθαρότης της ΑΡΙΑΣ ΦΥΛΗΣ… ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ… ΤΑΞΗΣ!

Εκεί στο άνδρο κάποιων νεόπλουτων μικροαστών, σχεδίαζαν «κατά βούληση» τη σύνθεση του μαθητολογίου, με εργαλεία: άλλοτε την διασύνδεση-διαπλοκή- μηχανορραφία… κι άλλοτε τις απειλές και τους τραμπουκισμούς…

…για να φυλάττουν… να φυλάττουν με κάθε τρόπο…

Κι εκεί που έγραφα όλα αυτά ΘΥΜΩΜΕΝΑ, ναι ΠΟΛΥ ΘΥΜΩΜΕΝΑ!...Πως ήταν -μια φορά κι έναν καιρό μια μακρινή πόλη, γιατί έτσι λέγονται αυτά. Γιατί ποτέ δεν συμβαίνουν στο παρόν και δίπλα μας!...

Μου ήλθαν πληροφορίες που με επανέφεραν στην πραγματικότητα!...στο παρόν!...

Γιατί στο παρόν συμβαίνουν άλλα πράγματα, που τα χαίρεσαι …

Παιδιά φιλαράκια με το δάσκαλο…

Σε μια μακρινή χώρα, στη Φινλανδία, που εδώ και μια δεκαετία οι μαθητές της βγαίνουν πρώτοι σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ (οι δικοί μας τελευταίοι), γιορτάζουν τις μέρες που ανοίγουν τα σχολεία!

Γιορτάζουν γιατί μετά από δύο μήνες διακοπών ανταμώνουν ξανά με τους συμμαθητές και δασκάλους φίλους τους, στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους!

Στη μικρή κοινότητα του σχολείου όπου θα βρεις και παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά-σχολεία!...

Για να μαθαίνουν από μικρά να συνυπάρχουν με τα «διαφορετικά» παιδιά (όπως και στην κοινωνία των μεγάλων) καλλιεργώντας το αίσθημα της ευθύνης και της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρότερα και προς τα «διαφορετικά».
Στη Φινλανδία γιορτάζουν, γιατί θα μάθουν και θα δημιουργήσουν γνώση με τους δασκάλους φίλους τους, παίζοντας, συζητώντας και μελετώντας διάφορα βιβλία.


Τα παιδιά στη Φινλανδία μπορούν ήδη από τις πρώτες τάξεις, να επιλέξουν ακόμη και το ημερήσιο πρόγραμμά τους. Ένα παιδί της δευτέρας δημοτικού, μπορεί μια ημέρα να επισκεφτεί κάποιο μάθημα της τρίτης ή ακόμη και της πρώτης, αν νομίζει πως αυτό χρειάζεται περισσότερο…

Όταν το απόγευμα, μετά την ενισχυτική διδασκαλία, οι Φιλανδοί μαθητές πάνε στο σπίτι, αφήνουν τη σάκα με τα βιβλία στο σχολείο. Όλη η υπόλοιπη ημέρα τους ανήκει. Χαίρονται την παιδικότητά τους!..

Παιδιά, κουρδιστά πορτοκάλια…

Στην Ελλάδα… είναι δυνατόν τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες;

Τα περισσότερα ελληνόπουλα πάνε άκεφα σε άθλια δημόσια σχολεία, που μοιάζουν σαν γκαράζ αυτοκινήτων. Θα συναντήσουν δασκάλους, σκυθρωπούς και δίχως όρεξη, που από τότε που τελείωσαν τις σπουδές τους δεν έχουν ανοίξει βιβλίο - στην πλειονότητά τους.

Θα συναντήσουν δασκάλους, για τους οποίους η λέξη εξατομικευμένη προσέγγιση μαθητή με ιδιαίτερα προβλήματα, υπάρχει μόνο στα λεξικά -στην πλειονότητά τους.


Γιατί αλήθεια συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, στο σημαντικότερο τομέα μιας χώρας όπως είναι η παιδεία, από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα;

Γιατί βασανίζουμε δίχως λόγο ότι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας και γινόμαστε εκπαιδευτικοί και γονείς αναχρονιστικοί, έντρομοι–αμαθείς και εμμονικοί σε θέματα που μετά από διεπιστημονικές γνωμοδοτήσεις, το ίδιο το κράτος θεσμοθέτησε ήδη «την ανθρωπιά»;


Στη Φινλανδία, ο γιος του πρωθυπουργού, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού της πολυκατοικίας και του χασάπη της γειτονιάς πάνε στο ίδιο δημόσιο σχολείο!...

Οι Φιλανδοί αγαπούν την πατρίδα τους, όχι ακροδεξιά και θεωρητικά σαν μια αφηρημένη ιδέα, αλλά σαν ζωντανό οργανισμό.

Γι αυτούς πατρίδα είναι πάνω απ’ όλα ο λαός τους, οι άνθρωποί τους, τα παιδιά τους.

Ευτυχώς, που όσα ανέφερα στην αρχή, συνέβαιναν, μακριά μας! –έστω κι αν η πιο μακρινή απόσταση, συχνά, είναι αυτή που μας χωρίζει από τον πλαϊνό μας…

Ήταν -μια φορά κι έναν καιρό μια μακρινή πόλη… - έτσι λέγονται αυτά. Γιατί ποτέ δεν συμβαίνουν στο παρόν και δίπλα μας!...

Μα πως το λέει κι η Πρωτοψάλτη:

«…Τα γιατί που μείναν πίσω

ρίζες βγάλαν μέσα στα όνειρα μου.

Όποιο μέλλον και να ζήσω

πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου.

Κι όλα αυτά που φοβάμαι...

Όλα αυτά που φοβάμαι είναι ακόμα εδώ!...»

Δεν νομίζετε ότι -πριν έλθει ο άγριος τρυγητής- είναι καιρός να τα ξεριζώσουμε;


Το κείμενο αυτό είναι γραμμένο με διάχυτη την αγάπη μου για το μικρό Άγγελο και τις δασκάλες/ους που έχουν αγάπη να δώσουν στα παιδιά... και την αληθινή λύπη μου, για εκείνους που τους "στέρφεψε" απ' αγάπη η ζωή...


Τα στοιχεία για τη Φιλανδία είναι από άρθρο του Αλέξανδρου Πιστοφίδη)

14 σχόλια:

κάκος είπε...

Μα χρειάζετε να σχολιάσει κάποιος κάτι για αυτά που συμβαίνουν εκεί ?
Μήπως γι' αυτά που συμβαίνουν εδώ ?
Μάλλον ναι ή μάλλον όχι . Δράση χρειάζετε , απ' όλους μας κι από μας τους γονείς .
Αν πιστέψουμε ότι το σχολείο δεν είναι χώρος που θα παρκάρουμε ψυχούλες (1).
Αν πιστέψουμε πως ο "δάσκαλος" , ακόμα κι ο κακός (έτσι όπως τον φαντάζετε ο καθένας μας) στην πραγματικότητα είναι σύμμαχός μας στην προσπάθειά μας .
Αν πεισθούμε να βγάλουμε τον ωχαδελφισμό μας και να βγούμε μπροστά όλοι μαζί , γονείς -παιδιά - δάσκαλοι .
Αν , αν , αν ....



(1)Μα ποιός μας έχει αναγκάσει να "παρκάρουμε" τα παιδιά μας ?


Καλησπέρα και χάρηκα !!!

zouri1 είπε...

συμφωνω με τα λεγομενα σου

Unknown είπε...

Γιατί ακόμα και αν οι έλληνες ήθελαν (άγνωστο το ποσοστό, εξ ου και ο χρόνος του ρήματος) να φερθούν έτσι, η πολιτεία δεν τους αφήνει, άξιον απορίας ποιόν προστατεύει...

Greek Rider είπε...

Εκτός των άλλων νομίζω ότι ένα πολύ σοβαρό θέμα είναι ο φόρτος εργασίας-μαθημάτων-φροντιστηρίων των παιδιών. Και να μάθαιναν και κάτι πάει καλά. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι εξαντλούνται και μαθαίνουν ελάχιστα.

Νομίζω ότι θα πρέπει να μειωθεί ο φόρτος εργασίας των μαθητών και να γίνουν όλα πολύ ποιοτικότερα.

Sophia είπε...

Είναι απίστευτο αυτό το φαινόμενο του ελληνικού σχολείου... Ακόμα και όταν θέλεις να δημιουργήσεις καλές προϋποθέσεις (υπάρχουν φυσικά, και πάρα πολύ καλά σχολεία και αρκετοί φανταστικοί εκπαιδευτικοί)τότε ή πέφτεις σε ανόητους γονείς (πολύ σύνηθες...) ή δεν μπορείς να κάνεις πολλά λόγω της αρτηριοσκλήρωσης που διακατέχει όλο το σύστημα.... Γκρρ...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητοί φίλοι,
θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι κι εμείς οι γονείς από την πλευρά μας βοηθάμε (ίσως άθελά μας) και αφήνουμε να εξελιχθεί αυτή η τραγική κατάσταση που επικρατεί στην Ελληνική Παιδεία!!!
Όταν εμείς οι ίδιοι δεν συμμετέχουμε σε οτιδήποτε γίνεται και αφορά τα παιδιά μας, και δεν αναλαμβάνουμε δράση και πρωτοβουλίες για να καλυτερεύσει η κατάσταση, από ποιόν περιμένουμε να το κάνει; Θυμηθείτε μόνο τι γίνεται όταν μας καλεί ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων για Γενική Συνέλευση, πόσοι γονείς προσέρχονται; Ούτε το 1/3 που απαιτείται για να είναι έγκυρη η Συνέλευση!!!
Θυμηθείτε τι γίνεται όταν καλούν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές τους γονείς για να τους ενημερώσουν για την πορεία των παιδιών τους στα μαθήματα... Αν δεν τους αρέσει το αποτέλεσμα (οι βαθμοί), τα βάζουν με τους δασκάλους και τους καθηγητές, χώρις να μπουν στην διαδικασία να θεωρήσουν συνυπεύθυνους και τους εαυτούς τους, κάνοντας τις κατάλληλες κινήσεις σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς, προκειμένου να καλυτερεύσει η πορεία των παιδιών τους!!!
Κι όταν οι "μάχιμοι" εκπαιδευτικοί φωνάζουν και διαμαρτύρονται για το χάος που επικρατεί στην παιδεία, τι κάνουν οι γονείς που σκέφτονται ότι δεν θα έχουν μέρος να "παρκάρουν" τα παιδιά τους την ημέρα της απεργίας;
Δυστυχώς φίλοι μου, το "σύστημα", μας θέλει απλά "ρομποτάκια" που δουλεύουν σκληρά ολημερίς για να γεμίζουν οι τσέπες των "λίγων" και "ισχυρών"!!! Και δεν μας θέλει σκεπτόμενα όντα, για να μην αντιδρούμε στα έκτροπα που κάνουν εις βάρος μας!!!
Πιστεύω λοιπόν πως για να φτάσουμε στο σημείο του προτύπου της Φινλανδίας, θα πρέπει πρώτα εμείς οι "ενήλικες γονείς" να αλλάξουμε στάση και νοοτροπία, διερύνοντας πρωτίστως τους ορίζοντές μας, για να μπορέσουμε στη συνέχεια, σε συνεργασία πάντα με τους εκπαιδευτικούς, να διαμορφώσουμε τους χαρακτήρες των παιδιών μας ώστε ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ να αναζητούν τη γνώση που θα τα "ελευθερώσει-απογειώσει"!!!
Όσο κι αν ακούγεται ρομαντικό και ουτοπιστικό όλο αυτό, είναι πέρα για πέρα αληθινό και "δουλεύει", επιτρέψτε μου να σας πω, γιατί το διαπίστωσα με τα δικά μου τα παιδιά. Κι έχω τρία "Δόξα τω Θεώ"!!!
Το Παν λοιπόν φίλοι μου, είναι να σηκωθούμε από την καρέκλα που έχουμε βολευτεί, και να αναλάβουμε δράση!!!
ΤΣΕΚΟΥΡΑ ΕΙΡΗΝΗ
ΖΑΧΑΡΩ ΗΛΕΙΑΣ
ΥΠΟΨΙΑΣΜΕΝΟΣ ΓΟΝΙΟΣ

Χρήστος Αθανάσουλας είπε...

ΚΥΡΙΑ ΤΣΕΚΟΥΡΑ

Συμφωνώ σε όλα!

Με μια επισήμανση ότι και οι υποψιασμένοι-μάχιμοι εκπαιδευτικοί είναι επί του συνόλου, ποσοστό ανάλογα με το ποσοστό των υποψιασμένων-μάχιμων γονιών...

ΥΠΟΜΟΝΗ - ΕΠΙΜΟΝΗ

κάκος είπε...

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την αγαπητή Ειρήνη ! Είναι φανερό άλλωστε από την πρώτη μου ανάρτηση . Ας σηκωθούμε επιτέλους από τον καναπέ , ας αντισταθούμε έστω σ' αυτό , στην μόρφωση των παιδιών μας , όλων των παιδιών , θα μας κάνει καλό και σ΄άλλα ζητήματα που μας αφορούν , έτσι δεν είναι ? Τα δικά μου παιδιά είναι μεγάλα πλέον ,φοιτητές ήδη και μάλιστα "μάχιμοι" . Πέρασα από τους συλλόγους Ειρήνη και γνώρισα την πίκρα και την αγωνία του "να μαζευτούμε". Εδωσα μεγάλη μάχη , την οποία είδα να χάνετε αμέσως μόλις αποφοίτησαν τα παιδιά . Κατανοώ πλήρως , αλλά δεν δικαιολογώ αυτούς που με το πρόσχημα της καθημερινότητας "παρκάρουν" τα παιδιά . Ενα μόνο θα σου πω , ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ και ΚΟΥΡΑΓΙΟ !!!

Χρήστος Αθανάσουλας είπε...

Κι' έτσι για την ιστορία.. και για να δείτε ότι και από αυτή τηνν πλευρά τα ζω να σας πω κάτι που ξέχασα: είμαι και γραμματέας του Δ.Σ. Γονέων του 4ου Λυκείου Πύργου...
Και είμαι γραμματέας αρνούμενος τη θέση του προέδρου του ΔΣ για να συμβάλω έτσι στη μεγαλύτερη ενότητα και δραστηριοποίηση τουλάχιστον του ΔΣ του συλλόγου...

Ανώνυμος είπε...

Xρήστο έναν δάσκαλο
Γιάννη Τζήκα τον γνωρίζεις;
Διδάσκει τώρα στον Βόλο σε τάξη με τσιγγανάκια.

Χρήστος Αθανάσουλας είπε...

ανώνυμε,
δεν τον γνωρίζω
ή δεν τον θυμάμαι

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητοί μου φίλοι,
ευχαριστώ για το ΚΟΥΡΑΓΙΟ και τη ΔΥΝΑΜΗ που μου εύχεστε, άλλωστε είναι αυτό που όλοι μας χρειαζόμαστε με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας!!!
Για την επιβεβαιώση των λεγομένων μου σχετικά με την αδιαφορία που δείχνουν οι γονείς για τα παιδιά τους, το Σάββατο 11/10/2008, είχαν κληθεί να παρευρεθούν στην Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Ζαχάρως. Τα εγγεγραμένα παιδιά στο σχολείο είναι 350. Πόσοι ήρθαν; 32 γονείς!!! Μόνοι τόσοι ενδιαφέρονται για τα παιδιά τους;
Μην θεωρήσετε ότι είναι η πρώτη φορά που βλέπω να συμβαίνουν αυτά τα φαινόμενα!!! Έχοντας τρία παιδιά, από νηπιαγωγείο έως γυμνάσιο, έχω διαπιστώσει πως κάθε χρονιά το ίδιο γίνεται!!! Όμως αυτό που με ανησυχεί ιδιαιτέρως είναι το γεγονός ότι κάθε χρόνο είναι όλο και λιγότεροι αυτοί που παρεβρίσκονται, αυτοί που ενδιαφέρονται!!!
Πιστεύω λοιπόν ότι αυτοί που απουσιάζουν έχουν πολύ περισσότερο ανάγκη από εμένα την κυριολεξία της ευχής "ΚΟΥΡΑΓΙΟ και ΔΥΝΑΜΗ", γιατί αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσουν την οργισμένη άρνηση και ανυπακοή των ίδιων τους των παιδιών, και τότε θα είναι πλέον αργά για να αντιδράσουν ή να διορθώσουν τα λάθη του παρελθόντος!!!
Καλή συνέχεια στο έργο σας!!!
"Ραντεβού στο όνειρο"!!!
ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΕΚΟΥΡΑ
ΖΑΧΑΡΩ ΗΛΕΙΑΣ
ΥΠΟΨΙΑΣΜΕΝΟΣ ΓΟΝΙΟΣ

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

αχ μακάρι να ήταν κι εδώ Φινλανδία!!τι αλλιώτικοι που είναι αυτοί οι άνρθωποι, σαν από άλλο κόσμο..

εγώ σαν μαθήτρια τρίτης λυκείου το χω πάρει απόφαση πως το σύστημα έτσι είναι και δε θ αλλάξει μέχρι να περάσω εγώ στο πανεπιστήμιο οπότε καλά θα κάνω να μάθω τέλεια αυτά τα λίγα αλλά πολλά που έχω στην ύλη μου και στην τελική 7 μήνες έμειναν , θα περάσουν..

αχ πολύ χάρηκα που το διάβασα πάντως =)

Γιωργος Μανουσακης είπε...

Για να υπάρχει σοσιαλιστικός πλούτος στη Φιλανδία, εκατομμύρια άνθρωποι στο νότο (Αφρική κλπ) πεινάνε. Αν η κοινωνία της Φιλανδίας -και της όποιας Φιλανδίας- δεν στηριζόταν στον πλούτο άλλων περιοχών του πλανήτη, οι κοινωνικές ανισότητες στη Φιλανδία θα ήταν πολύ μεγαλύτερες και τότε να βλέπαμε πόσο ώριμη και ανεκτική θα ήταν η κοινωνία τους.

Νομίζω πάντως ότι η κοινωνική ανισότητα και ο ελιτισμός δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της ελληνικής κοινωνίας άλλα όλου του καπιταλιστικού συστήματος. Τα ίδια με την Ελλάδα γίνονται και στη Γαλλία, και στην Ιταλία, και στη Μ. Βρετανία και -ειδικά εκεί- στην Αμερική. Αυτός είναι ο καπιταλισμός της κοινωνίας του 1/3.

όσον αφορά στα παιδιά με ειδικές ανάγκες νομίζω είναι θέμα διαφορετικής εκπαιδευτικής προσέγγισης και όχι προκατάληψης.