Κάποτε, τον πολύ παλιό καιρό, η Ελλάδα και η Ιαπωνία καθιέρωσαν έναν ετήσιο αγώνα κωπηλασίας σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Συμφώνησαν σε κάθε ομάδα να συμμετέχουν οκτώ αθλητές. Και κανόνισαν την ημερομηνία διεξαγωγής του πρώτου αγώνα.
Και οι δυο ομάδες έκαναν πολύ καλή προετοιμασία. Δούλεψαν πολύ σκληρά για να είναι σε φόρμα. Πράγματι την ημέρα του αγώνα και οι δυο ήσαν σε παρόμοια θαυμάσια φυσική κατάσταση.
Όμως οι Γιαπωνέζοι νίκησαν με ένα χιλιόμετρο διαφορά!
Η διάθεση της εθνικής μας ομάδας είχε πιάσει πάτο. Η εθνική υπερηφάνεια είχε καταρρακωθεί! Η διοίκηση της Ομοσπονδίας αποφάσισε ότι έπρεπε «πάσει θυσία» να κερδίσουμε στον αγώνα της επόμενης χρονιάς.
Η προσπάθεια ξεκίνησε με τις παραδοσιακές μεταφυσικές προσεγγίσεις του προβλήματος: επίσκεψη των κωπηλατών στην μονή Πεντέλης, εφοδιασμός 8 φυλαχτών και 8 κομποσκοινιών από την μονή, ευχέλαιο, αγιασμός κ.τ.λ. και παρακολούθηση κηρύγματος του Παρασκευαϊδη με θέμα «σεβασμός στους θεσμούς» και την εμπεριστατωμένη ανάλυσή του πως η ομάδα έχασε τον αγώνα με τους Γιαπωνέζους, επειδή ο «ασεβής» Συνασπισμός απεχώρησε από την Βουλή κατά την ορκωμοσία!
Στην συνέχεια, επειδή εκτός από Χριστιανοί είμαστε και Έλληνες θυμήθηκαν και το «συν Αθηνά και χείρα κίνει» κι έτσι προσέλαβαν μια ομάδα «ειδικών αναλυτών», με την δέουσα αδρή αμοιβή, για να παρακολουθήσουν την κατάσταση και να προτείνουν την κατάλληλη λύση.
Μετά από πολύμηνες σχολαστικές έρευνες και εμβριθείς αναλύσεις, οι «ειδικοί αναλυτές» διαπίστωσαν:
1) Ότι η Γιαπωνέζικη ομάδα είχε επτά κωπηλάτες κι έναν μόνο καπετάνιο.
2) Ότι , φυσικά, η Ελληνική ομάδα είχε επτά καπετάνιους κι έναν μόνο κωπηλάτη.
Έχοντας να αντιμετωπίσει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα η διοίκηση της Ελληνικής ομοσπονδίας, έδειξε εκπληκτική σοφία! Προσέλαβε ομάδα «ειδικών συμβούλων», φυσικά με την δέουσα αδρή αμοιβή, για να αναδιοργανώσουν την Ελληνική Εθνική Ομάδα.
Μετά από αρκετούς μήνες οι «Ειδικοί Σύμβουλοι», κατέληξαν στο εκπληκτικά ευφυές πόρισμα: «ότι υπήρχαν πάρα πολλοί καπετάνιοι και ένας μόνο κωπηλάτης στην Ελληνική ομάδα!». Πρότειναν μάλιστα και λύση για το πρόβλημα: «Η σύσταση της ομάδας έπρεπε να αλλάξει!» (…είδες, άμα δεν κάνεις τσιγκουνιές και πληρώνεις, κάνεις πάντα καλή δουλειά ).
Έτσι από εκείνη την ημέρα θα υπήρχαν στην Ελληνική ομάδα μόνο τέσσερις καπετάνιοι!...(να ελέγχουν τα 4 σημεία του ορίζοντα) και να δίνουν εντολές σε ένα τμηματάρχη, για να μπορεί αυτός να τις εξειδικεύει στους 2 προϊσταμένους για να καθοδηγείται σωστά ο Κωπηλάτης! Σημειωτέον ότι αυτοί θα είχαν επιφορτιστεί και με το επίπονο έργο της βελτίωσης του περιβάλλοντος εργασίας του κωπηλάτη, για να αυξηθεί η απόδοσή του!
Την επόμενη χρονιά οι Γιαπωνέζοι νίκησαν με δυο χιλιόμετρα διαφορά…
Η Ελληνική ομοσπονδία αμέσως έλαβε δραστικότατα μέτρα:
1) Απέλυσε τον Κωπηλάτη από την ομάδα λόγω της μη ικανοποιητικής απόδοσής του!
2) Μετά από νέα γενναία επιχορήγηση που πήρε από το Υπουργείο Αθλητισμού, ανέθεσε στην ομάδα των αδρά αμειβόμενων «ειδικών συμβούλων» να της ετοιμάσει νέα ανάλυση, η οποία κι έδειξε πως πράγματι τα κίνητρα υπήρχαν, η διάθεση υπήρχε, άρα…έπρεπε να αλλάξει το μέσο!..
…έφταιγε η βάρκα!
Αυτή τη στιγμή η Ελληνική ομάδα σχεδιάζει νέα βάρκα!
Εγώ όμως λέω ότι η μόνη λύση είναι να θεωρήσουν ότι: Φταίει ο γιαλός!...
Δηλαδή: «…ή στραβός είν’ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε…»
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:…κάτι δήλωσε ο Γιαπωνέζος προπονητής για τις ταπεινωτικές ήττες της ομάδας μας αλλά δεν ξέρω…καλά Γιαπωνέζικα και δεν κατάλαβα. Μια λέξη μόνο συγκράτησα: «ΧΑΡΑΚΙΡΙ»!
Τι να εννοούσε άραγε ο Γιαπωνέζος; Να κάνει η διοίκηση της ομάδας μας «χαρακίρι»;
Αισθάνθηκε ποτέ έστω κι ένας φορέας εξουσίας στην Ελλάδα να κάνει χαρακίρι;
Αν ήταν έτσι η… «αυτοκάθαρση» δεν θα είχε ήδη ολοκληρωθεί;...
(ένα κειμενάκι με ημερομηνία δημοσίευσης 19-3-2005)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου