Να γράφεις τόσο ελεύθερα σαν να μην πρόκειται να σε διαβάσει κανείς…
Να βγάζεις σεργιάνι το μεγαλείο της καρδιάς σου να δρέψει χαμόγελα «απ’ αλλού»…σαν να μην πρόκειται να στην προδώσει κανείς…
11.1.06
Γύρω-γύρω όλοι...
που είσαι βρε Μανόλη; ασφυκτιάς στην πόλη;
4 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
δεν είμαι ο μανώλης. συμφωνώ με το δεύτερο μέρος. σε μια άλλη πόλη.επαρχιακή επίσης. ασυνάρτητη εξίσου. απορία:γιατί δεν σχολιάζονται τα κείμενα σου;
Σσσσσσουτ...δεν θέλω ασέβειες! Ποιός είσαι εσύ που θα αναρωτηθείς; Ποιός είμαι εγώ που θα το ελπίσω;
Σιωπή και υπομονή να σχολάσει η "εκκλησία του...Δήμου", για να ελευτερωθούν τα pitsirikia τα καημένα και τότε εδώ θα γίνει παιδική χαρά... Αν δεν μ' εννοείς σου λείπει μια βόλτα απ' το http://www.varometro.net/blog
Στη Σμύρνη, Μέλπω. Ηρώ, στη Σαλονίκη. Στο Βόλο, Κατινίτσα, έναν καιρό. Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα. Ο τόπος μου, ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου; Αν ξέρω, ανάθεμά με. Σπίτι, πατρίδα έχω τα μπορντέλα. Ως κι οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου, θολές, σβησμένες ζωγραφιές. Κ’ είν’ αδειανό σεντούκι η θύμησή μου. Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες. Και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε’ να ’ναι. Φιλιά από στόματ’ άγνωστα, βρισιές κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε. Γλέντια, καυγάδες ως να φέξει. Αρρώστιες, αμφιθέατρο, Συγγρού κι ενέσεις εξακόσια έξι. Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι. Όλη η ζωή μου του χαμού. Μ’ από την κόλασή μου, σού φωνάζω: Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω. Μ’ από την κόλασή μου, σού φωνάζω: Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω.
4 σχόλια:
δεν είμαι ο μανώλης. συμφωνώ με το δεύτερο μέρος. σε μια άλλη πόλη.επαρχιακή επίσης. ασυνάρτητη εξίσου.
απορία:γιατί δεν σχολιάζονται τα κείμενα σου;
Σσσσσσουτ...δεν θέλω ασέβειες!
Ποιός είσαι εσύ που θα αναρωτηθείς;
Ποιός είμαι εγώ που θα το ελπίσω;
Σιωπή και υπομονή να σχολάσει η "εκκλησία του...Δήμου", για να ελευτερωθούν τα pitsirikia τα καημένα και τότε εδώ θα γίνει παιδική χαρά...
Αν δεν μ' εννοείς σου λείπει μια βόλτα απ' το http://www.varometro.net/blog
αν και είμαι new kid on the blog ξέρω τι εννοείς.έκανα τις βόλτες μου.ακόμα και στο διαδίκτυο η δικτύωση καλά κρατεί.
Αμαρτωλό (τυχαίο τραγούδι)
Στη Σμύρνη, Μέλπω. Ηρώ, στη Σαλονίκη.
Στο Βόλο, Κατινίτσα, έναν καιρό.
Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα.
Ο τόπος μου, ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;
Αν ξέρω, ανάθεμά με.
Σπίτι, πατρίδα έχω τα μπορντέλα.
Ως κι οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου,
θολές, σβησμένες ζωγραφιές.
Κ’ είν’ αδειανό σεντούκι η θύμησή μου.
Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες.
Και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε’ να ’ναι.
Φιλιά από στόματ’ άγνωστα, βρισιές
κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε.
Γλέντια, καυγάδες ως να φέξει.
Αρρώστιες, αμφιθέατρο, Συγγρού
κι ενέσεις εξακόσια έξι.
Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι.
Όλη η ζωή μου του χαμού.
Μ’ από την κόλασή μου, σού φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω.
Μ’ από την κόλασή μου, σού φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω.
Δημοσίευση σχολίου