Σκέφτομαι πόσο άδοξα χύνουμε τα υγρά μας σ' αυτή τη μικρή ζωή:
είτε είναι ιδρώτας που τον χύνουμε τσάμπα στη δούλεψη του αφεντικού...
είτε είναι αίμα που το χύνουμε άδικα για μια πατρίδα που μας πληγώνει...
είτε είναι δάκρυα που τα χύνουμε για μιαν άκαρδη...
είτε είναι μελάνι που το χύνουμε για να διαδώσουμε, υπερασπιστούμε τις εμμονές μας...
είτε είναι σάλιο που μας τρέχει από την "λιγούρα" μας...
είτε είναι σπέρμα που μας τρέχει στην (υπναλέα ή ξύπνια) ονείρωξή μας...
στερέψαμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου