31.1.06

NTOKOYMENTO: MΠΑΤΣΟΙ 2

(Επειδή δεν μπορούσα να το βάλω ως εικόνα...σας το μεταφέρω σε μορφή word)

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ
Πρός απάσας τας αρχάς που διοικούν το χωρίον Ματαράγκα Καρδίτσης:
Δήμαρχο, ιερέα του χωριού, Δάσκαλο και άπαντας τους προύχοντας του χωριού.
Ήλθα εις Ματαράγκαν κατόπιν διαταγής του Διοικητού μου μετά ενός χωροφύλακος προς επιβολήν της τάξεως από άκρου εις άκρον του χωρίου άνευ χρονοτριβής και άμεσα.
Διότι προχθές στο σιργιάνη μετά την θίαν και Ιεράν Λιτουργίαν εν το Ναό όταν έπεζαν τα κλαρίνα και τα όργανα ο Κώστας (ας μην αναφέρο το όνομά του) χόρεβε σινέχεια μπροστά χορίς να αφίνη και τους άλους να χορέψουν μπροστά με κατά σινέπια και παραξιγιθίκατε και πλακοθίκατε στο ξίλο με τα παλούκια και τα μαχέρια με αποτέλεσμα και κατά σινέπια να τραβματιστούν πολοί άνθροποι.
Πάραφτα να εφαρμόσετε απάσας τας εξίς διαταγάς μου:

1)Aν ξανασιμβή τιάφτη πράξης εν τω χωρίο να γνορίζετε ότι θα σας συλλάβω και άνευ χρονοτριβής αμέσος θα σας κλείσο στη φυλακή. Όταν πέζουν τα κλαρίνα και τα μουσικά όργανα στο σιργιάνη στο πανιγίρη και στο γάμο πρέπη να χορέβουν μπροστά άπαντες που επιθιμούν να χορέψουν και όχι μόνο ο ίδιος άνθροπος. Αφτό είναι γαηδουριά.

2)Μου αναφέρθηκε ότι ο γάηδαρος του Χαντζόπουλου τον Σεπτέμβριο μπήκε στο καλαμπόκι του Βαΐου (ας μην αναγράψο το επίθετο) και ο Βάιος εκνεβρίστικε και κάρφοσε τον γάηδαρο με τιν αξάλη στο ένα καπούλη. Καταλαβένετε ο γάηδαρος δεν είναι ο όνος αλά ο Βάιος. Άνεφ πολόν σκέψεον καταλαβένη κανής ότι το κεφάλη δεν έχη μιαλό αλά κολοκιθόσπορο. Απαγορεύετε να ξαναγίνη εκ νέου τέτιο απαράδεκτο ή παρόμιο πράγμα.

3)Πίγα στο μαγαζή για καφέ και από έξο βρομούσε κατρουλιό. Απαγερεύετε να κατουράη έξω στον τίχο του μαγαζιού.

4)Απαγορεύετε το βρισίδιν, το φονασκίν και εντός του καφενίου το ανεμίζιν διότι είναι χιμόνας και εσθάνετέ τις αποφορά από τι βρόμα. Όστις επιθιμή να ανεμιστή να εξέρχετε έξοθεν του καφενίου.

5)Ίδα πολές γυνέκες να πιάνουν τη σιγγούνα μετά του υποκαμίσου να το τραβούν προ τα έμπροσθεν να ανίγουν τα πίδια και να ουρούν ορθίος. Το τιούτον είναι απαράδεκτο και πρέπη άνεφ χρονοτριβίς να τις βρακόσετε άπαξ και διαπαντός.

6)Όταν λίαν προΐαν πάτε τα γελάδια στο γελαδάρη και γιρίζοντας πρέπη ανιπερθέτου να μαζέβετε τις βονιές των ζώον από το δρόμο, το ίδιο να κάνετε και το βράδη διόδεν έχη που να πατίση όστις βαδίζη εις τας οδούς του χωρίου. Και εκτός του τιούτου σας χριάζοντε αι βονιές να ζεστένεστε στο μπουχαρί το χιμό-να με τα κρία.

7)Σε κάθε πανιγίρι αποκριές πάσχα και γάμους που βαδίζη καλοντιμένος ο κόσμος και πάι στην Εκλισία και μετά χορέβη στο σιργιάνια και στους γάμους πρέπη άπαντα τα σκυλιά να είναι δεμένα δια χονδρόν αλισίδεον και σχονίον προς αποφιγίν ατιχιμάτων εκ τον σκιλοδακομάτων.

8)Να μιν πίνετε πολί ινοπνεβματόδη ποτά τσίπουρα και ίνους και μετά ξερνοβολάτε και κάνετε χαζαμάρες.

9)Να τιρίσετε άνεφ αντιρίσεος και χρονοτριβής την άνοθεν τάφτην διαταγήν μου άνθρωπη σκύλη και γινέκες διότι όπιος συληφθή παραβάτις θα τον σιλάβο θα τον κλίσο σχολίο και αλίμονό του θα τον ταράξο και θα τον μαβρίσο στο ξίλο.

Να με σινχορίτε αν έκανα κάπιο σιντακτικό λάθος καθότι τελίοσα και εγώ τρίτη του Δημοτικού σχολίου διότι δεν με έστιλε ο πατέρας μου από τον χωρίον εις τις Λάρισσαν για να μάθο περισσότερα γράματα. Σαν γκαραγκούνις που είμε και εγώ λαβέντες άπαντες τας γραφάς μου τας οπίας θέλετε δεν θέλετε θα τας τιρίσετε ανιπερθέτος.

Εν Ματαράγκα τη 8η Δεκεμβρίου 1907
Ο Διοικητής του Χωρίου
Νικόλαος Παπακωνσταντίνου
Υπονωματάρχης



Αληθές αντίγραφον του ευρισκομένου
Πρωτοτύπου εις χείρας του Λαρισαίου
Κων/νου Παπαθανασίου

30.1.06

Η άμμος και η πέτρα

Περίμενα να κοπάσουν οι δουλειές, να κοιμηθούν τα παιδιά, να γαληνέψω λίγο, ν’ ανοίξω ένα μπουκάλι κρασί, να βάλω ένα cd με μπλουζ , ν’ ανάψω ένα τσιγάρο, να βγω να περπατήσω στον κήπο ή στους παρδαλούς δρόμους της πόλης, να φύγει η ματιά στην παγωμένη νύχτα…να «φύγω» τέλος πάντων κι εγώ…
Κάπως έτσι ήθελα να βρω τη «φάση» μου για να γράψω κάτι...

…κι ενώ έψαχνα τη «φάση» μου για να σας γράψω αυτό το «κάτι», θυμήθηκα μια όμορφη ιστορία…

Είναι η ιστορία δυο φίλων που περπατούσαν στην έρημο.
Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.

Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε.
Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.

Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε : όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί;

Ο άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο, όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν. Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».

ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ
ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ.

29.1.06

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!...Σκέφτομαι να επιστρέψω στις σοκολάτες...

●Όταν ήμουν 14 χρονών, ήλπιζα ότι μια μέρα θα βρω ένα κορίτσι.
●Όταν έγινα 16 βρήκα ένα κορίτσι, αλλά δεν είχε καθόλου πάθος.
Έτσι αποφάσισα ότι χρειάζομαι ένα κορίτσι με πάθος για ζωή.
●Στο Πανεπιστήμιο έβγαινα ραντεβού με ένα παθιάρικο κορίτσι, αλλά παραήταν
συναισθηματική. Όλα μαζί της ήταν μία κατάσταση εκρηκτική. Ήταν
μελοδραματική, έκλαιγε όλη μέρα και με απειλούσε με αυτοκτονίες.
Έτσι αποφάσισα ότι χρειάζομαι ένα κορίτσι με συναισθηματική σταθερότητα.
●Όταν έγινα 25 βρήκα ένα πολύ σταθερό κορίτσι, αλλά ήταν βαρετή. Ήταν
απόλυτα προβλέψιμη και δεν την ενθουσίαζε τίποτα. Η ζωή μου μαζί της
ήταν πολύ ανιαρή.
Έτσι αποφάσισα ότι χρειάζομαι ένα κορίτσι γεμάτο με ενθουσιασμό για ζωή.
●Όταν έγινα 28 βρήκα ένα ενθουσιώδες κορίτσι, αλλά δεν μπορούσα να
παρακολουθήσω τους ρυθμούς της. Έτρεχε από το ένα πράγμα στο άλλο, ποτέ δεν καθόταν στα αυγά της. Λειτουργούσε παρορμητικά και με έκανε τόσο ευτυχισμένο όσο και δυστυχή. Αρχικά ήταν πολύ ενθουσιώδης, αλλά αλλού την έχανες κι αλλού την έβρισκες.
Έτσι αποφάσισα να βρω ένα κορίτσι με πιο εφικτούς στόχους στη ζωή του.
●Όταν έφτασα τα τριάντα, βρήκα ένα έξυπνο και φιλόδοξο κορίτσι με τα δυο
της πόδια να πατάνε γερά στη γη και ...την παντρεύτηκα. Ήταν τόσο
φιλόδοξη που με χώρισε και φεύγοντας μου πήρε ό,τι είχα και δεν είχα…
Τώρα είμαι πιο ώριμος και πιο σοφός και δεν το ψάχνω…

ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΙΣ ΣΟΚΟΛΑΤΕΣ…
Αφού έζησα μελετώντας, κατέληξα να προτιμώ αντί για το σεξ, τις σοκολάτες!
Γιατί:
01) Μπορείς να πάρεις την σοκολάτα, όποτε θέλεις.
02) Η σοκολάτα σε ικανοποιεί ακόμα και αν έχει μαλακώσει.
03) Μπορείς να την τρως με ασφάλεια, ακόμα και οδηγώντας.
04) Μπορείς να την απολαμβάνεις όσο χρόνο σου αρέσει.
05) Μπορείς να την απολαμβάνεις ακόμα και μπροστά στην
μητέρα σου.
06) Αν την δαγκώσεις δυνατά, δεν θα την πειράξει.
07) Δύο άτομα του ίδιου φύλου μπορούν να την απολαμβάνουν, χωρίς να αλλοιωθεί
η φήμη τους...
08) Η λέξη «υποχρέωση» δεν τρομάζει την σοκολάτα.
09) Μπορείς να έχεις την σοκολάτα σου, πάνω στο γραφείο σου
κατά την εργασία σου, χωρίς να αναστατώνεις τους
συναδέλφους σου.
10) Μπορείς να ζητήσεις από κάποια ξένη μια σοκολάτα, χωρίς
να σε χαστουκίσει.
11) Δεν έχεις τρίχες στο στόμα σου, με μια σοκολάτα.
12) Η σοκολάτα δεν μένει έγκυος.
13) Μπορείς να έχεις σοκολάτα, οποιαδήποτε μέρα του μήνα.
14) Μπορείς να βρεις εύκολα μια καλή σοκολάτα.
15) Μπορείς να έχεις όσες σοκολάτες ταυτόχρονα θέλεις.
16) Ποτέ δεν είσαι πολύ μικρός ή πολύ μεγάλος για μια
σοκολάτα.
17) Όταν τρως σοκολάτα το βράδυ, δεν κρατάς τους γείτονές σου ξύπνιους.
18) Με την σοκολάτα δεν μετρά το μέγεθος, είναι πάντα καλή.
19) Της σοκολάτας είσαι πάντα ο πρώτος της (κανείς δεν αναμάσησε την ίδια
σοκολάτα)
20) Αν είσαι ρατσιστής βρίσκεις και άσπρη σοκολάτα
21) Αλλάζεις την μάρκα της χωρίς σκηνές από την προηγούμενη
22) Κανέναν δεν σκότωσαν για μια σοκολάτα (νομίζω…)
23) Μπορείς να την μοιραστείς και με άλλους χωρίς να θεωρηθεί όργιο
24) Κανείς δεν…καθαιρέθηκε γιατί έτρωγε σοκολάτες
25) Ποτέ μια σοκολάτα δεν θα προσποιηθεί, ότι είναι σοκολάτα

Και μην ξεχνάτε ότι:
Ο μέσος άνθρωπος γελάει 13 φορές την ημέρα….Ώρα ν’ αρχίσετε!

28.1.06

ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ...



...κανενα blog να μη κλείσει!
...μην αφήσουμε κανένα bloger μόνο στην απογοήτευση...
Η απογοήτευση της στιγμής και η κούραση να μη γίνει φυγή!

Μου την σπάει...

…άγρια ο σωβινισμός μας. Και μην μου πει κανείς πως είναι ωραίο το να αγαπάς την πατρίδα σου, γιατί θα του απαντήσω πως άλλο είναι η αγάπη και άλλο η «καψούρα», η αγάπη η παθολογική…
Γι’ αυτό συμπατριώτες, μου την σπάει…
- που πανηγυρίζουμε κάθε νίκη στις πλατείες, με το σύνθημα "Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ -Αλβανέ" (λες κι αυτό τον κόφτει τον Αλβανό κι όχι το ψωμί του…)
- που ένας Δήμαρχος στη Βόρεια Ελλάδα απαγόρευσε στα δημοτικά λεωφορεία να παίρνουν αλλοδαπούς.
- που είμαστε περήφανοι για τους αρχαίους, αλλά δεν ξέρουμε αν έχουν κάνει τίποτα άλλο εκτός από τον Παρθενώνα και όσα είδαμε στις ανασκαφές, που έγιναν κοντά στο χωριό μας…
- που υπάρχουν ακόμη και στα πιο απόμερα μέρη της Ελλάδας σεβάσμια γερόντια, που ξέρουν, ονόματα και βίους «Αγίων» αλλά ούτε λέξη για τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους και τις απόψεις τους…κι ύστερα βρίζουμε αυτούς που λένε ότι η σύγχρονη Ελλάδα δεν είναι συνέχεια της Αρχαίας…
- που γλύφουμε τους ξένους τα καλοκαίρια (για να τους τα πάρουμε) και κάθε ανέραστη τουρίστρια (για να μας πάρει…), και γινόμαστε σούργελα εκτός συνόρων, γιατί έχουμε πρόβλημα να κρατήσει Αλβανός τη σημαία μας.
-που έχουμε χάσει την ιστορική μας μνήμη: Ο Παναγούλης είναι απλά ένας σταθμός του ΜΕΤΡΟ, η 17η Νοέμβρη τρομοκρατική οργάνωση και το «Σαν βγω απ' αυτή τη φυλακή», τραγούδι του Σφακιανάκη.
- που δεν έχουμε αίσθηση του μέτρου: Πανηγυρίζουμε τη Eurovision σαν να πήραμε την Πόλη, αλλά αποχαυνωμένοι από τη σκουπιδοτηλεόραση, δεν ξέρουμε ότι έχουμε στείλει δορυφόρο στο διάστημα.
- που είμαστε ο ορισμός του «τζάμπα μάγκα»: Πάντα έτοιμοι να πάρουμε τα όπλα για να σφάξουμε τους Τούρκους, αλλά το ίδιο έτοιμοι να πεταχτούμε μέχρι Τουρκία για φτηνά ψώνια (κι ας φωνάζουν οι Κούρδοι).
- που είμαστε κατά των σφαγέων-ιμπεριαλιστών αλλά θεωρούμε τον Αλέξανδρο «Μεγάλο», λες κι αυτός έραινε με ροδοπέταλα στο πέρασμά του τους λαούς της Ανατολής (οι «άλλοι» σφάζουν…)
- που βλέπουμε με παραμορφωτικά γυαλιά: Όταν σφάζουμε εμείς, είμαστε απελευθερωτές (Ελληνικός Στρατός στην Τουρκία), όταν σφάζουν οι άλλοι είναι φονιάδες (Μικρασιατική Καταστροφή).
- που η περήφανη στάση μιας πόλης-κράτους, που αποφάσισε κάποτε να μην συμμετάσχει σε επεκτατικό πόλεμο και εκφράστηκε με το "πλην Λακεδαιμονίων" έμεινε στην ιστορία σαν υποτιμητική έκφραση.
- που είμαστε θύματα της αλόγιστης κατανάλωσης και επιμένουμε, βουτηγμένοι στα χρέη, να θεωρούμε πως είμαστε "άρχοντες".
- που οι σύγχρονοι «Ελληνάρες» βρωμίζουμε ό,τι ακουμπάμε, από παραλία μέχρι ιδέα.
- που ψηφίζουμε με…άκρως πολιτικά κριτήρια: γιατί δεν γουστάρουμε να είναι ο τάδε με τα ξινά μούτρα στο Υπουργείο ή για να δοκιμάσουμε και κάτι άλλο ή γιατί μας έταξαν βολεματάκι… Και μετά τους βρίζουμε όλους, αλλά όχι και τον εαυτό μας που τους ανέχεται και τους υποθάλπει.
- που τα αγαπημένα αστεία των αρσενικών έχουν να κάνουν με «αδελφές» αλλά κυκλοφορούμε τα βράδια στη Συγγρού και παζαρεύουμε με τις τραβεστί.
- που είμαστε "ωχ αδερφέ, εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;"
- που ερωτευόμαστε με πάθος, παντρευόμαστε αυτή που μας λέει η μαμά και την κερατώνουμε με τη γραμματέα, που έχει την ανάγκη μας.
- που διαμαρτυρόμαστε, όταν πρέπει να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας.
- που έχουμε ήρωες, που είναι θεοί, μέχρι να γίνουν «κρέατα, ηλίθιοι, άσχετοι» στην πρώτη στραβή…
- που είμαστε οι πρώτοι σε όλη την Ευρώπη (αλλά δεν ξέρουμε σε τι).
- που είμαστε οι πρώτοι σε όλο τον κόσμο (αλλά δεν ξέρουμε σε τι).
- που είμαστε έτοιμοι να αγωνιστούμε για τα ιδανικά μας. Αρκεί να μην χρειαστεί να κουνηθούμε από τον καναπέ.

Η ΟΜΗΡΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΚΙΣΣΟΣ» ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Αναβλήθηκε η δίκη για την αγωγή των 13,5 εκατ. ευρώ
Συμπαράσταση από 61 φορείς και οργανώσεις

Αναβλήθηκε για τις 8.02.2007 από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης η συζήτηση αγωγής της εταιρείας «ΚΙΣΣΟΣ Α.Ε.», με την οποία ζητούσε από την Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης και τα στελέχη της Αλέκο Γεωργόπουλο, Γιάννη Τζιώλα και Μιχάλη Τρεμόπουλο, Νομαρχιακό Σύμβουλο, 13,5 εκατομμύρια ευρώ για «ηθική βλάβη» και «διαφυγόντα κέρδη», γιατί έχουν πετύχει το πάγωμα της οικοπεδοποίησης του Χορτιάτη με δικαστικές αποφάσεις ήδη από το 1994. Η αναβολή ζητήθηκε από τον δικηγόρο της ΚΙΣΣΟΣ κ. Σιδηρόπουλο με δικαιολογία ότι απουσιάζει ο άλλος δικηγόρος κ. Καραγκούνης.
Η αγωγή αυτή, όπως υποστήριξαν οι δικηγόροι των οικολόγων κ. Ελεάνα Ιωαννίδη και Φώτη Τσολακίδη, σκοπό είχε όχι τη συζήτησή της αλλά τη δημιουργία εκκρεμοδικίας, η οποία θέτει τους εναγόμενους σε μια ιδιότυπη ομηρία. Επίσης οποιαδήποτε αγωγή ή αναβολή δημιουργεί πλήθος εξόδων στην Οικολογική Κίνηση και τα μέλη της, που τα αντιμετωπίζουν με προσωπικές τους εισφορές. Για αυτό το λόγο κατέθεσαν αίτημα να εκδικαστεί η υπόθεση άμεσα ή αν τελικά δοθεί αναβολή να επιβληθούν στους ενάγοντες οι μεγάλες δικαστικές δαπάνες.
Το δικαστήριο όμως, αποφάσισε την αναβολή της δίκης για τις 8.02.2007 αλλά και τη μη επιβολή της δικαστικής δαπάνης στους ενάγοντες.
Είναι σημαντικό ότι ο δικηγόρος της ΚΙΣΣΟΣ παραδέχθηκε δημόσια και στο δικαστήριο, που μαγνητοφωνήθηκαν στα πρακτικά, το εξής:
1. Η αγωγή της ΚΙΣΣΟΣ εισάγεται απαράδεκτα, διότι δεν είχε κάνει προηγουμένως απόπειρα εξωδικαστικής επίλυσης της διαφοράς που είναι απαραίτητη για το παραδεκτό της συζήτησης, σύμφωνα με τον Νόμο.
2. Η αγωγή έχει κατατεθεί σε λάθος τμήμα, δηλαδή στο τμήμα διαφορών του Δημοσίου, ενώ έπρεπε να εισαχθεί στο τμήμα των ιδιωτικών διαφορών.
Είναι προφανές ότι η προοπτική για τους οικολόγους είναι νικηφόρα αλλά χρειάζεται σαφέστατα εγρήγορση και συνέχιση της προσπάθειας συλλογής υπογραφών συμπαράστασης.
Η Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης και τα μέλη της ευχαριστούν όλους όσους συμπαραστάθηκαν και ατομικά και συλλογικά. Κάθε μέρα έρχονται εκατοντάδες υπογραφές από άτομα, ενώ μεταξύ τους είναι και 61 φορείς, κοινωνικοί, επιστημονικοί και οικολογικές οργανώσεις. Αυτό μας δίνει δύναμη και κουράγιο. Με την ευκαιρία αυτή δηλώνουμε ότι τα σχέδια των κερδοσκόπων δεν θα περάσουν.
Τώρα ο αγώνας εστιάζεται ενάντια στη συνταγματική αναθεώρηση, το άρθρο 24 και τα δάση, που επιχειρεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

27.1.06

Aύριο, πάμε Λεχαινά; ΣΑΒΒΑΤΑ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ...

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΦΡΑΓΜΑ

“Σάββατα στον Σταθμό”

Αυτό το Σάββατο, 28-1-2006, ώρα 8μμ
στο καφενείο του σιδηροδρομικού σταθμού Λεχαινών

Γιώργος Ν.Οικονόμου
«Κορνήλιος Καστοριάδης, ο στοχαστής της δημοκρατίας και της αυτονομίας»


Ο Γιώργος Ν. Οικονόμου εργάζεται ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση, έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα φιλοσοφίας από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, υπήρξε μαθητής του Κορνήλιου Καστοριάδη στο Παρίσι και είναι υποψήφιος διδάκτωρ φιλοσοφίας. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια και έχει δημοσιεύσει πολιτικά και φιλοσοφικά κείμενα σε εφημερίδες και περιοδικά. Ετοιμάζει ένα βιβλίο για τον Καστοριάδη.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (1922-1997) υπήρξε από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα.
Η προσφορά του απλώνεται σε πολλούς τομείς: πολιτική θεωρία, φιλοσοφία, ψυχανάλυση, κοινωνιολογία .Στη σημερινή εποχή που οι πολιτικοί στοχαστές εκλείπουν ή συμπορεύονται με την καθεστηκυία τάξη, η σκέψη του είναι απαραίτητη για την κατανόησηκαι την κριτική της υπάρχουσας κατάστασης, όπως και για τον προσανατολισμό μας στον δύσκολο δρόμοτης ελευθερίας και της δημοκρατίας. Γι αυτό είναι απαραίτητο να ξεκαθαρισθεί το τοπίο από διάφορες συγχύσεις και παρεξηγήσεις που συνοδεύουν τις έννοιες αυτές, όπως επίσης να ξεκαθαρισθεί τι σημαίνει πολιτική δραστηριότητα. Το έργο του Καστοριάδη είναι πολύτιμος αρωγός σε αυτά τα σημεία.

ΕΠΙΛΟΓΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Η γραφειοκρατική κοινωνία (1973)
Η πείρα του εργατικού κινήματος (1974)
Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας (1975)
Τα σταυροδρόμια του λαβυρίνθου (1978)
Χώροι του ανθρώπου (1986)
Ο θρυμματισμένος κόσμος (1990)
Η άνοδος της ασημαντότητας (1996)

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΗΜΟΥ : ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ...



H "άλωση" της blogόσφαιρας...η "μπανανιοποίησή" της...με την "ακατάσχετη φλυαρία της μπουρζουαζίας"...με την "μελούρα" της θεματολογίας ή την "γλυκανάλατη" σκέψη-νοητική παρωδία, επιδίωξη είναι μία: να blogαριστεί αυτό το μέσο (blogs).

“… Ζούμε όμως στις μέρες μας, το βλέπουμε και το διαπιστώνουμε σε πολλές περιοχές του πλανήτη μας, ένα φαινόμενο πολύ ανησυχητικό: την οργανωμένη μεθοδική και επιστημονική προσπάθεια να νεκρωθεί η σκέψη. (…)”

Ετσι δεν το έλεγε ο Νάσιουτζικ, Νίκο (ΒΑΡΟΜΕΤΡΟ) ;

26.1.06

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ : ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΥ!



...τρομαγμένοι από την καζούρα που εισπράττουν από την blogoάσφαιρα, δεν μπορούν να πιστέψουν στις οθόνες τους!

Στο μεταξύ ο ΜΕΓΑΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ της blogόσφαιρας, προσπαθεί να κρατήσει σφιχτά τον...μικροαστισμό του, θέτοντας το μέγα δίλημμα: ΕΙΝΑΙ ΧΑΛΑΖΙ ή ΧΙΟΝΟΠΤΩΣΗ; (το μέγα φτύσιμο που τρώει;)

Μας την φέραν οι βάρβαροι

Αχ Ευρώπη

Μας την φέραν οι βάρβαροι
μας πλακώσαν με δώρα
με χαντρούλες πολύχρωμες
και κουτιά κόκα κόλα
Μας την φέραν οι βάρβαροι
μας φλομώσαν στο ψέμα
μας τρελάναν στα πέναλντι
και δεν έχουμε τέρμα

Δεν μπορώ, δεν μπορώ
δεν μπορώ να τη βρω
με κομπιούτερ
και με κουμπάκια
New Wave, Jazz, Rock,
Sex, Drugs, Rock 'n' Roll
με τζατζίκι
και με σουβλάκια

Γερμανίδες τουρίστριες
που διψάνε για σπέρμα
Γιαπωνέζοι βρυκόλακες
με καλώδια στο αίμα
ξεχυθήκαν στο Σύνταγμα
από Δούρειο Ίππο
με καπνούς και με λέιζερ
και μας πιάσαν στον ύπνο

Αφιερωμένο στον Νταλάρα της blogόσφαιρας

25.1.06

Το χαμένο κεφάλαιο της Γένεσης...

Αφού ο Θεός έπλασε τον Αδάμ, εκάθησε να ξεκουραστεί. Ήταν επίπονο αυτό το έργο και του είχε πάρει κάτι παραπάνω από τα ζώα, που έφτιαχνε τον προηγούμενο καιρό. Στάθηκε και τον παρατηρούσε να κόβει νευρικά βόλτες στην Εδέμ.
Και ο Θεός ρώτησε τον Αδάμ: «Είσαι το τελειότερο δημιούργημά μου. Σε βλέπω και το απολαμβάνω! Μα τι κακό σου συμβαίνει;»
Κι ο Αδάμ απάντησε: «Νοιώθω πολύ μόνος Κύριε! Δεν έχω κάποιον να συζητήσω».

Τότε ο Θεός του είπε ότι αποφάσισε να δημιουργήσει την γυναίκα και να του την δώσει για σύντροφο. Και του εξήγησε:
«Το πρόσωπο αυτό θα συλλέγει τροφή για σένα, θα σου μαγειρεύει και, όταν ανακαλύψεις τα ρούχα, θα τα πλένει για σένα.
Θα συμφωνεί πάντοτε με οποιαδήποτε απόφαση παίρνεις.
Θα γεννά τα παιδιά σου και ποτέ δεν θα σου ζητά να σηκώνεσαι κατά την διάρκεια της νύκτας για να τα φροντίσεις.
Δεν θα σε ταλαιπωρεί με καυγάδες και πάντοτε θα παραδέχεται πρώτη ότι είχε άδικο, όταν θα έχετε μια διαφωνία.
Ποτέ δεν θα έχει πονοκέφαλο και θα σου προσφέρει ελεύθερα έρωτα και πάθος οποτεδήποτε τα χρειάζεσαι.
Δεν θα σου ζητάει ποτέ χρήματα, ούτε την πιστωτική κάρτα σου, όταν θα την ανακαλύψεις.
Θα χαίρεται όταν θα γνωρίζεις άλλες γυναίκες και δεν θα σε ενοχλεί όταν παρακολουθείς ποδόσφαιρο, όταν θα το ανακαλύψεις κι αυτό».
Ο Αδάμ ενθουσιάστηκε αλλά ρώτησε τον Θεό:
«Τι θα μου κοστίσει μια γυναίκα σαν κι αυτή;»
Και ο Θεός του απάντησε: «Το ένα χέρι και το ένα πόδι σου».
Τότε ο Αδάμ του είπε: «Πολύ ακριβή είναι Κύριε. Κάτι σε ποιο οικονομικό; Ας πούμε, τι μπορώ να πάρω με ένα πλευρό;» ……………………………………………………………… Τα υπόλοιπα τα ξέρετε…

η άλλη …πλευρά

Το βρήκα «χαριτωμένο» κι είπα πριν σας το γράψω, για να είμαι «δίκαιος» και με τον θηλυκό κόσμο του Πλανήτη, να το στείλω σε μια φίλη.
Αφού έκανε μια αναλυτική κριτική στο παραπάνω, λέγοντας μου: @#$%&*&^%#$@, μου είπε ότι υπάρχει κι η άλλη εκδοχή. Βλέπετε αναφερόμαστε στο «Χαμένο Κεφάλαιο της Γένεσης» και οι φήμες δίνουν και παίρνουν…
Λοιπόν η φίλη μου είπε ότι: «Πράγματι ο Θεός δημιούργησε πρώτα τον άνδρα και μετά την γυναίκα. Κι αυτό γιατί κάθε φορά που ήθελε να κάνει ένα θαύμα, έκανε πρώτα, εντελώς για λόγους προετοιμασίας, ένα πείραμα. Γι αυτό έφτιαξε αρχικά τον άνδρα, το πείραμα, για να προετοιμαστεί και να επιτύχει τελικά ΤΟ ΘΑΥΜΑ, την γυναίκα»!

Εδώ οι πηγές μου εξαντλούνται, για το πώς προέκυψαν τα πιο «έρημα κορμιά» στη γη . Όποια άποψη κι αν σας «βολεύει», εγώ προτιμώ να παραδοθώ σ’ ένα τραγουδάκι του Θανάση Παπακωνσταντίνου, που, μάλλον, είναι η «άλλη» άποψη για το θέμα μας:
«Έρημα κορμιά, του χρόνου παιχνιδάκια
στον ύπνο σταυραϊτοί, στο ξύπνιο στρατιωτάκια.
Έρημα κορμιά, αποταμιευτήρες
γι’ αθάνατο νερό και γι’ αφρισμένες μπύρες.
Έρημα κορμιά, καμένες εκκλησίες
ταυτάνια της ψυχής, αρχαίες αμαρτίες.
Έρημα κορμιά, μελτέμια και Θρακιάδες
άλλοτε είστε ευλογιά κι άλλες φορές μπελάδες
Έρημα κορμιά, του φεγγαριού κρατήρες,
αθώα στο σταυρό, πιλάτοι στους νιπτήρες…»

ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS : ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

ΖΗΛΕΥΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ...

Πρόσκληση:

Το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS

σας προσκαλεί σε ένα τριήμερο συναντήσεων, ενημέρωσης, διαλόγου (4-6 Φεβρουαρίου 2006) στην Αθήνα, με κεντρικά θέματα:
τα θεμελιώδη δικαιώματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση
την εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση με στόχο την ενεργό συμμετοχή των πολιτών
το ρόλο των εθελοντικών μη κυβερνητικών οργανώσεων

Οι εκδηλώσεις θα περιλαμβάνουν:
Σάββατο 4 Φεβρουαρίου
Πολυχώρος 'Ιστός' (Εμμ. Μπενάκη 93-95), 10.00 πμ. - 6.00 μμ.
Σεμινάρια εκπαίδευσης και κατάρτισης για νέους, φοιτητές, μέλη ΜΚΟ κ.ά
- με εισηγητικές παρουσιάσεις από στελέχη ΜΚΟ και θεματικά διαδραστικά εργαστήρια -

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου
Κτίριο της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών (Τοσίτσα 11), 6.00' μ.μ.
- Προβολές ντοκιμαντέρ του Στ. Κούλογλου (Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα) για τη μετανάστευση, το ρατσισμό και την ξενοφοβία και μετά... Party με μουσικές του κόσμου -

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου
Αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (Ακαδημίας 60), 6.00' - 9.00' μμ
- Δημόσια συζήτηση με προσκεκλημένους ομιλητές και παρεμβάσεις από οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, εκπροσώπους θεσμικών φορέων και το κοινό -

Θα μιλήσουν:

·Γεωργάτος Γεράσιμος, ATTAC Ελλάδας

·Κουβαράς Γεράσιμος, Διευθυντής Ελλ. Τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας

·Παπαδημητρίου Γιώργος, Καθηγητής Συνταγματολόγος

·Χατζή Χρύσα, Βοηθός Συνηγόρου του Πολίτη

Θα χαιρετίσει ο Δημ. Παξινός, Πρόεδρος του ΔΣΑ

Οι εκδηλώσεις αποτελούν μέρος των δραστηριοτήτων του προγράμμα τος 'Είναι Θεμελιώδες Δικαίωμά σου' που συγχρηματοδοτείται από τη Γ.Δ. Εκπαίδευσης και Πολιτισμού της ΕΕ.
Το πλήρες ημερήσιο πρόγραμμα του τριημέρου είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα www.citizenship.gr
Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής:
Χάρης Κωνσταντάτος: haris@medsos.gr / Βενετία Χατζή: venetia@medsos.gr

24.1.06

ΤΟ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ...



ενώ απαντούσε στα 500 σχόλια των επισκεπτών του...οίκου του.
Ζήτω η Ελλάς
Ζήτω οι Φελλοί της

Ζήτω η ΦΕΛΛΑΣ

Ζήτω τέλος πάντων όλοι οι ΕλληνΟΙ!

ΖΗΤΩ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ



(μην φανώ αντιφεμινιστής) ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΗΝ 500άρα

22.1.06

ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ : ΜΠΑΜΠΑ, ΣΕ ΘΕΛΩ....



...φύγε από τον υπολογιστή...

Υπάρχει εκείνο το όμορφο ακρογιάλι...
κάποτε μου έλεγες πως είναι "άλλη φάση" να το βλέπεις όταν βρέχει...
Πάμε;
Θέλω να δω κύματα θυμωμένα, άντε να μη θυμώσω κι εγώ...


ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΑΣ...

Ο γιαλός είναι στραβός ή στραβά αρμενίζουμε;…

Κάποτε, τον πολύ παλιό καιρό, η Ελλάδα και η Ιαπωνία καθιέρωσαν έναν ετήσιο αγώνα κωπηλασίας σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Συμφώνησαν σε κάθε ομάδα να συμμετέχουν οκτώ αθλητές. Και κανόνισαν την ημερομηνία διεξαγωγής του πρώτου αγώνα.
Και οι δυο ομάδες έκαναν πολύ καλή προετοιμασία. Δούλεψαν πολύ σκληρά για να είναι σε φόρμα. Πράγματι την ημέρα του αγώνα και οι δυο ήσαν σε παρόμοια θαυμάσια φυσική κατάσταση.
Όμως οι Γιαπωνέζοι νίκησαν με ένα χιλιόμετρο διαφορά!

Η διάθεση της εθνικής μας ομάδας είχε πιάσει πάτο. Η εθνική υπερηφάνεια είχε καταρρακωθεί! Η διοίκηση της Ομοσπονδίας αποφάσισε ότι έπρεπε «πάσει θυσία» να κερδίσουμε στον αγώνα της επόμενης χρονιάς.
Η προσπάθεια ξεκίνησε με τις παραδοσιακές μεταφυσικές προσεγγίσεις του προβλήματος: επίσκεψη των κωπηλατών στην μονή Πεντέλης, εφοδιασμός 8 φυλαχτών και 8 κομποσκοινιών από την μονή, ευχέλαιο, αγιασμός κ.τ.λ. και παρακολούθηση κηρύγματος του Παρασκευαϊδη με θέμα «σεβασμός στους θεσμούς» και την εμπεριστατωμένη ανάλυσή του πως η ομάδα έχασε τον αγώνα με τους Γιαπωνέζους, επειδή ο «ασεβής» Συνασπισμός απεχώρησε από την Βουλή κατά την ορκωμοσία!
Στην συνέχεια, επειδή εκτός από Χριστιανοί είμαστε και Έλληνες θυμήθηκαν και το «συν Αθηνά και χείρα κίνει» κι έτσι προσέλαβαν μια ομάδα «ειδικών αναλυτών», με την δέουσα αδρή αμοιβή, για να παρακολουθήσουν την κατάσταση και να προτείνουν την κατάλληλη λύση.
Μετά από πολύμηνες σχολαστικές έρευνες και εμβριθείς αναλύσεις, οι «ειδικοί αναλυτές» διαπίστωσαν:
1) Ότι η Γιαπωνέζικη ομάδα είχε επτά κωπηλάτες κι έναν μόνο καπετάνιο.
2) Ότι , φυσικά, η Ελληνική ομάδα είχε επτά καπετάνιους κι έναν μόνο κωπηλάτη.
Έχοντας να αντιμετωπίσει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα η διοίκηση της Ελληνικής ομοσπονδίας, έδειξε εκπληκτική σοφία! Προσέλαβε ομάδα «ειδικών συμβούλων», φυσικά με την δέουσα αδρή αμοιβή, για να αναδιοργανώσουν την Ελληνική Εθνική Ομάδα.
Μετά από αρκετούς μήνες οι «Ειδικοί Σύμβουλοι», κατέληξαν στο εκπληκτικά ευφυές πόρισμα: «ότι υπήρχαν πάρα πολλοί καπετάνιοι και ένας μόνο κωπηλάτης στην Ελληνική ομάδα!». Πρότειναν μάλιστα και λύση για το πρόβλημα: «Η σύσταση της ομάδας έπρεπε να αλλάξει!» (…είδες, άμα δεν κάνεις τσιγκουνιές και πληρώνεις, κάνεις πάντα καλή δουλειά ).
Έτσι από εκείνη την ημέρα θα υπήρχαν στην Ελληνική ομάδα μόνο τέσσερις καπετάνιοι!...(να ελέγχουν τα 4 σημεία του ορίζοντα) και να δίνουν εντολές σε ένα τμηματάρχη, για να μπορεί αυτός να τις εξειδικεύει στους 2 προϊσταμένους για να καθοδηγείται σωστά ο Κωπηλάτης! Σημειωτέον ότι αυτοί θα είχαν επιφορτιστεί και με το επίπονο έργο της βελτίωσης του περιβάλλοντος εργασίας του κωπηλάτη, για να αυξηθεί η απόδοσή του!
Την επόμενη χρονιά οι Γιαπωνέζοι νίκησαν με δυο χιλιόμετρα διαφορά…

Η Ελληνική ομοσπονδία αμέσως έλαβε δραστικότατα μέτρα:
1) Απέλυσε τον Κωπηλάτη από την ομάδα λόγω της μη ικανοποιητικής απόδοσής του!
2) Μετά από νέα γενναία επιχορήγηση που πήρε από το Υπουργείο Αθλητισμού, ανέθεσε στην ομάδα των αδρά αμειβόμενων «ειδικών συμβούλων» να της ετοιμάσει νέα ανάλυση, η οποία κι έδειξε πως πράγματι τα κίνητρα υπήρχαν, η διάθεση υπήρχε, άρα…έπρεπε να αλλάξει το μέσο!..
…έφταιγε η βάρκα!
Αυτή τη στιγμή η Ελληνική ομάδα σχεδιάζει νέα βάρκα!

Εγώ όμως λέω ότι η μόνη λύση είναι να θεωρήσουν ότι: Φταίει ο γιαλός!...
Δηλαδή: «…ή στραβός είν’ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε…»

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:…κάτι δήλωσε ο Γιαπωνέζος προπονητής για τις ταπεινωτικές ήττες της ομάδας μας αλλά δεν ξέρω…καλά Γιαπωνέζικα και δεν κατάλαβα. Μια λέξη μόνο συγκράτησα: «ΧΑΡΑΚΙΡΙ»!
Τι να εννοούσε άραγε ο Γιαπωνέζος; Να κάνει η διοίκηση της ομάδας μας «χαρακίρι»;
Αισθάνθηκε ποτέ έστω κι ένας φορέας εξουσίας στην Ελλάδα να κάνει χαρακίρι;
Αν ήταν έτσι η… «αυτοκάθαρση» δεν θα είχε ήδη ολοκληρωθεί;...

(ένα κειμενάκι με ημερομηνία δημοσίευσης 19-3-2005)

21.1.06

ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΝΤΥΝΕΣΑΙ ΚΑΛΑ... ΑΥΤΟΦΩΡΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ!


ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΚΡΥΟ....




ΚΑΙ ΑΡΓΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΝΑΤΑ...ΤΑ ΑΥΤΟΦΩΡΑ...ΤΑ ΕΝ ΕΞΕΛΙΞΕΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ!!!

ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΕΙΟ ΤΟΣΟ ΜΕΛΑΝΙ ΚΑΙ ΣΑΛΙΟ ΝΑ ΧΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΚΟΝΤΡΑ ΝΑΖΙΖΜΟΥ-ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ...
ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΤΟΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΕΙ Ο ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ...ΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ...
ΜΗΝ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΨΕΥΤΟΔΙΛΗΜΜΑΤΑ...ΜΗΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ

ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΝ ΕΞΕΛΙΞΕΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ !!!

20.1.06

ΜΟΝΟΣ ΟΡΙΖΩ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠ' ΤΟ ΓΚΡΙΖΟ...

Μ' αρέσουν οι αισιόδοξοι άνθρωποι.Πιστεύω ότι ανάμεσα σε όσους με διαβάζετε υπάρχετε αρκετοί τέτοιοι τύποι. Και οι υπόλοιποι;…όπου να ναι κατά εκεί στρίβετε…σας βλέπω έναν-έναν να φτάνετε: «Αισιοδοξίας και Ονείρου» γωνία.

Να το επιδιώξουμε: Απότομη αριστερή στροφή στην αισιοδοξία.

Σύνθημά μας: «…μόνος ορίζω την απόσταση απ’ το γκρίζο».
Να το φωνάξουμε πρώτα-πρώτα κοιτάζοντας τον καθρέφτη μας στα μάτια…
Περιμένω να καθίσετε, να γράψετε 1001 λόγους για τους οποίους θα έπρεπε να είμαστε αισιόδοξοι, έτοιμοι ν' αντιμετωπίσουμε τα πάντα!

Για την Κωνσταντίνα,λοιπόν, προφανώς και βεβαίως και για πάρτυ μας...
-Μ’ αρέσει…
... το χαμόγελο που φωτίζει τα μάτια των ανθρώπων!
... η έμφυτη ευγένεια...το δάκρυ που λυτρώνει....η ανθρωπιά!
... να ξαφνιάζομαι ευχάριστα όταν ανακαλύπτω την καλοσύνη και την γενναιοδωρία των απλών ανθρώπων...το πόσο άρχοντες είναι οι απλοί-φτωχοί συντοπίτες μας!
-Μ' αρέσει το αυθεντικό, το αληθινό, το γνήσιο, το πραγματικό!

-Μ' αρέσει αυτή η απίστευτη ΚΡΗΤΗ και η ανεπανάληπτη ΙΚΑΡΙΑ με τους απίθανους ανθρώπους, με αστείρευτο συναίσθημα και περίσσευμα ψυχής.
-Μ’ αρέσουν οι σκεπτόμενοι και ταυτόχρονα κεφάτοι άνθρωποι, που χωρίς συναισθηματική πανούκλα λένε: «εγώ ορίζω, την απόσταση απ’ το γκρίζο».

-Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που λένε: «μπήκες στην ζωή μου από το πουθενά και μου έδωσες πνοή από την πνοή σου, για πάντα, γιατί είσαι το ταίρι μου, το άλλο μου μισό, η ζωή μου»- ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ αυτά τα «μοναδικά» πανέμορφα λόγια, έχουν την παλικαριά να τα ξαναπούν στην επόμενη πανέμορφη σχέση τους, που θα συνεχίζει την ζωή τους -πιστεύοντας βαθιά πως δεν είναι ψεύτες ή ανακόλουθοι- γιατί η ζωή που συνεχίζεται απαιτεί καινούργιες «μοναδικότητες»…
-Μ' αρέσει να λες πως είμαι φλόγα αναστάσιμη, που σε οδηγεί στο μονοπάτι της καρδιάς μου ... ή να λες πως αν υπήρχε μια λέξη που να άγγιζε την καρδιά μου, θα την ψιθύριζες μέχρι να μάτωναν τα χείλη σου ...
-Μ' αρέσει που σε πίστεψα.
-Μ' αρέσει που τώρα είσαι με άλλον (!) κι όταν σε συναντώ μου χαμογελάς και βλέπω στα μάτια σου ένα «ευχαριστώ» για όλα όσα σου πρόσφερα με την αγάπη μου...
-Μ' αρέσει το παραμύθι της ζωής μου.
-Μ' αρέσουν τα παραμύθια, γιατί το καλό και το κακό είναι απολύτως διακριτά...
-Μ' αρέσει που είμαι 50 χρόνων (από προχθές) και έχω όνειρα ανέγγιχτα απ' αυτούς που θέλουν να τα κατασπαράξουν...
-Μ' αρέσει να κρατάω φυλαχτά όλα τα φιλιά της ζωής μου... από το πρώτο με γεύση κεράσι μέχρι το πιο πικρό με γεύση σύννεφο...
(τόσο παλιό είναι το φιλί, τόσο καινούριο πάντα,
κάθε φορά, πρώτη φορά, κάθε φορά για πάντα…)

-Μ' αρέσει που μάζεψα, όταν χρειάστηκε ένα ένα τα κομμάτια μου που είχαν σκορπίσει σε ανατολή και δύση...
-Μ' αρέσει να κάνω περήφανους τους ανθρώπους που αγαπώ και να μου εκφράζουν την αγάπη τους συχνά, γιατί την έχω ανάγκη.
-Μ' αρέσει που έχω μια αληθινή φίλη. Που ξέρω ότι όποτε τη χρειαστώ θα τη βρω.
Που ξέρει κι αυτή ότι όποτε με χρειαστεί θα είμαι εκεί.
-Μ' αρέσει που από πριγκίπισσα του παραμυθιού μεταμορφώθηκε σε ζητιάνα, έκρυψε το άσπρο άλογο και είναι «φτιαγμένη» με τον αγώνα για την «βασιλεία όλων των ανθρώπων»…
-Μ' αρέσει να βλέπω μέσα απ' τα μάτια της, πόσο υπέροχος θα είναι ο κόσμος, όταν τον αλλάξουμε.

Μ’ αρέσει… η ελπίδα πως είτε είναι πρωινό είτε είναι δειλινό τώρα που με διαβάζετε, σας προκάλεσα να σκεφτείτε τα αντίστοιχα υπέροχα δικά σας κι ένα χαμόγελο (με αναστεναγμό;) …χαρίστε το στον/στην απέναντί σας...
Αντε πάμεεεε ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ...αισιοδοξίας και ονείρου γωνία...
Προσέξτε μη με στίσετε, κολόπαιδα, εντάξει;

(Πήρα από το startpoint.gr αρκετά από αυτά) αλλά το...σιρόπι το άλλαξα)

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: ΜΠΑΤΣΟΙ 1

Βομβαρδίστηκα με ιούς...

δεν ξέρω αν ενόχλησα τόσο...

Αν έλθει αυτό το post θα ήθελα να πω σε εσάς τους ελάχιστους που περνάτε από εδώ ότι αφού λυθούν τα τεχνικά μου προβλήματα σε 2-3 ημέρες ενισχυμένος αντιβιωτικώς θα επανέλθω...

Στο μεταξύ θα ανοίξω mail από όπου μπορέσω αφού ο υπολογιστής μου τα έφτυσε...

Να είσαστε καλά! και να προσέχετε...το δίχτυ που απλώνεται παντού...

19.1.06

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Όλοι τότε την περιγελούσαν και της έλεγαν «εμείς πάντα το λέγαμε ότι μόνο η αγάπη δεν φτάνει».
Αγέρωχη, με ψηλά το κεφάλι, παρά τα δάκρυα που θόλωναν το βλέμμα της, βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μία λαμπρή θαλαμηγό και τον ρωτάει :
«Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος.
«Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία , που επίσης περνούσε από μπροστά της μ’ ένα εντυπωσιακό σκάφος.
«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου», της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Ευδαιμονία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά κι αυτή δεν της έδωσε σημασία. Χαμένη στον γυάλινο κόσμο της ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν βοήθεια.
«Λύπη, άφησέ με να έρθω μαζί σου»
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη, που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Το Μίσος έριχνε άγριες ματιές στην Αγάπη και η Ειρωνεία μισογελούσε και της μόρφαζε, ενώ συνέχιζαν να κάνουν βόλτες με μια γρήγορη θαλαμηγό, απολαμβάνοντας το θέαμα: το νησί βούλιαζε κι η αγάπη μόνη στ’ ακρογιάλι…

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
«Αγάπη, έλα εδώ. Θα σε πάρω εγώ μαζί μου».
Ήταν ένας ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε.
Όταν έφτασαν ασφαλείς στην στεριά, ο κύριος την άφησε στο πανέμορφο «λιμανάκι της αγκάλης» και συνέχισε αργά και σίγουρα το δρόμο του.
Η Αγάπη ένοιωσε γεμάτη ευγνωμοσύνη για τον άγνωστο αλλά ήταν τόση η ταραχή της, που ξέχασε να τον ρωτήσει το όνομά του.

Γνωρίζοντας πόσα του χρωστούσε, που τη βοήθησε, ρώτησε τη Γνώση :
« Γνώση, ποιος με βοήθησε;»
« Ο Χρόνος», της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
« Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».
**********
Καλημέρα σας...

18.1.06

13,5 ΕΚΑΤΟΜ. ΕΥΡΩ ΑΠΑΙΤΕΙ Η "ΚΙΣΣΟΣ"

Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ «ΚΙΣΣΟΣ»

ΑΠΑΙΤΕΙ 13,5 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ!

Στις 26 Ιανουαρίου η δίκη των οικολόγων

Αγωγή εξόντωσης για «ηθική βλάβη» και «διαφυγόντα κέρδη»,

επειδή αντιτάχθηκαν στην οικοπεδοποίηση του Χορτιάτη


Την Πέμπτη 26.1.2006 εκδικάζεται στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης η αγωγή της εταιρίας «ΚΙΣΣΟΣ ΕΜΟ» και των δύο αποκλειστικών εταίρων του, του Δήμου Χορτιάτη και του Συνεταιρισμού Μηχανικών μελών ΤΕΕ Κ. Μακεδονίας, με την οποία ζητούν την πληρωμή αποζημίωσης 13,5 εκατομμυρίων ευρώ περίπου από την Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης και προσωπικά από τα στελέχη της Αλέξανδρο Γεωργόπουλο, Γιάννη Τζιώλα και Μιχάλη Τρεμόπουλο.

Οι τρεις αυτοί επιλέχτηκαν γιατί είναι αυτοί που υπέγραψαν ως εκπρόσωποι της Κίνησης την προσφυγή στη Δικαιοσύνη εναντίον των οικοδομικών αδειών που εξέδωσε η Πολεοδομία Θεσσαλονίκης. Πρόκειται όμως για πολύπλευρους αγώνες που έχουν ξεπεράσει τη 15ετία και έχουν πετύχει με δικαστικές αποφάσεις να παγώσουν τα έργα στην περιοχή επί μια 10ετία. Φυσικά, αυτό είναι που τους πονάει και με την εξοντωτική αγωγή επιδιώκουν και να γονατίσουν τους αντιδίκους τους αλλά και να δακτυλοδείξουν στους εταίρους -που ήδη ζητούν τα λεφτά τους- τους «ενόχους» της αποτυχίας τους.

Οι κερδοσκόποι ισχυρίζονται ότι υπέστησαν ηθική βλάβη και διαφυγόντα κέρδη από τη συμπεριφορά των οικολόγων, ακριβώς επειδή επί σειρά ετών δραστηριοποιήθηκαν συστηματικά ενάντια στα συμφέροντα της «ΚΙΣΣΟΣ», που είναι το χτίσιμο 2030 στρεμμάτων της περιοχής «Ισενλί» του Χορτιάτη.

Καταλογίζουν στους οικολόγους ότι προσέφυγαν και για ακύρωση των νέων οικοδομικών αδειών (2002, 2003) στο Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης, υποστηρίζοντας ότι δεν έχει εφαρμογή στην περίπτωση ΚΙΣΣΟΣ το φωτογραφικό άρθρο 28 του νόμου 2742/1999. Οι υποθέσεις όμως αυτές έχουν συζητηθεί στις 22.9.2005, μετά από επανειλημμένες αναβολές της δίκης, πάντα με πρωτοβουλία της ΚΙΣΣΟΣ Α.Ε. και υπήρξε μια εξαιρετική εισήγηση του αρμόδιου δικαστή, που δέχτηκε όλα τα επιχειρήματα της Οικολογικής Κίνησης και των δασικών.

Επίσης, καταλογίζουν στους οικολόγους ότι …παραπλάνησαν το Δασαρχείο Θεσσαλονίκης (με προφορική και γραπτή καταγγελία), με αποτέλεσμα να στραφεί εναντίον τους και να προχωρήσει σε απαγόρευση των οικοδομικών εργασιών, που «κλόνισαν την αξιοπιστία και την εικόνα τους προς το κοινό και τους πολίτες της Θεσσαλονίκης». Γι’ αυτό και έχουν ασκήσει παρόμοια αγωγή στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης εναντίον του Δασαρχείου, αφού επιμένει στη στάση του.

Είναι πράγματι πρωτάκουστο να ζητούν οι υπεύθυνοι της οικοπεδοποίησης του Χορτιάτη αποζημίωση από τους οικολόγους, επειδή διέπραξαν …την «παρανομία» να ασκήσουν νόμιμο δικαίωμά τους, υπερασπίζοντας το συλλογικό συμφέρον και το δασικό χαρακτήρα της περιοχής και έχοντας στα χέρια τους:

α) 22 έγγραφα των αρμόδιων δασικών αρχών (μεταξύ τους και από τον Υπουργό Γεωργίας) που δέχονται το δασικό χαρακτήρα της περιοχής,

β) την οριστική απόφαση 5/1995 της Επιτροπής Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων Θεσσαλονίκης, που έκρινε ότι η περιοχή ΚΙΣΣΟΣ είναι δασική και αναδασωτέα,

γ) τις σημαντικές αποφάσεις 2757 και 2758/1984 της Ολομέλειας του ΣτΕ, που ακύρωσαν τις δύο πρώτες οικοδομικές άδειες του οικισμού.

Αφού λοιπόν ισχυρίζονται ότι έχουν δίκιο, γιατί δεν περιμένουν την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου και σπεύδουν να καταδιώξουν τους οικολόγους, που ζητούν νόμιμα την ακύρωση των νέων οικοδομικών αδειών; Μήπως γιατί φοβούνται την οριστική αποτυχία των σχεδίων τους και ψάχνουν εξιλαστήρια θύματα;

Υποστηρικτής του «Κισσού» εμφανίζεται και η Νομαρχία Θεσσαλονίκης που με τον δικηγόρο της υποστήριζε με ιδιαίτερη θέρμη στο δικαστήριο τις απόψεις της εταιρείας, με την κάλυψη του Π. Ψωμιάδη. Υπόψη ότι η μία άδεια εκδόθηκε πέρυσι, μετά την απόπειρα να γίνει αυθαίρετη ανοικοδόμηση στην περιοχή. Μέλη της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης προχώρησαν σε καταγγελία στο Αστυνομικό τμήμα Πανοράματος, που είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη 3 ατόμων και την παραπομπή τους στο αυτόφωρο. Την επόμενη μέρα όμως, στις 8 το πρωί, η εταιρεία «Κισσός» παρουσίασε στο Αστυνομικό τμήμα οικοδομική άδεια με ημερομηνία της ίδιας μέρας! Κάτι που αποδεικνύει ότι υπάρχει μηχανισμός υποστήριξης της αυθαιρεσίας μέσα στην Πολεοδομία.

«Έχουμε αποδείξει», δήλωσε ο Μ. Τρεμόπουλος, νομαρχιακός σύμβουλος Θεσσαλονίκης «ότι παραμένουμε σταθεροί στις αρχές της υπεράσπισης του συλλογικού συμφέροντος και οι προσπάθειες τρομοκράτησης δεν πετυχαίνουν τίποτε, παρά μόνο χαλυβδώνουν τη διάθεσή μας να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε. Καλούμε τους Θεσσαλονικείς και κάθε ευαίσθητο πολίτη να συμπαρασταθεί στο δίκαιο αυτό αγώνα».



Κυκλοφορεί κείμενο συλλογής υπογραφών, που μπορεί να βρει κανείς και στο site www.ecology-salonika.org, επικοινωνώντας με το e-mail ecology-trem@nath.gr ή στα τηλ. 2310.421196 και 2310.222503.

Τι θα διαβάσουμε σήμερα;



Ενα καλό ...βιβλίο πάντα υπάρχει για σένα!

Τι θα φάμε σήμερα;



Υπάρχουν ακόμη λύσεις για να επιβιώσουμε...
Δεν σας μπορώ μίζερους και κλαψιάρηδες...

Ο χειρότερος εφιάλτης μου…

Την περασμένη νύχτα είδα έναν εφιάλτη. Έναν τρομακτικό εφιάλτη. Ήταν τόσο τρομακτικός που νομίζω ότι πριν συνεχίσετε να διαβάζετε, καλό είναι να ζητήσετε γονική συναίνεση…

Σηκώθηκα -λέει- απ’ το κρεβάτι, κοιτάχτηκα στο καθρέφτη κι είδα ότι είχα γίνει μαύρος!
Για να είμαι πιο ακριβής, όχι απλά μαύρος αλλά αράπης, που είναι πολύ χειρότερος από τον μαύρο, κατά πως έλεγε η χουντοβασιλική γειτόνισσα στο χωριό μου…
Έβαλα το χέρι στην τσέπη αναζητώντας την ταυτότητά μου για να διαπιστώσω αν και η φωτογραφία με δείχνει μαύρο και ανακαλύπτω ότι εκτός από μαύρος είμαι και Εβραίος! Δεν είναι δυνατό, σκέφτηκα, και κάθισα απαρηγόρητος σε μια καρέκλα.
…Ωχ!!! Είναι μια καρέκλα με ροδάκια, μια καρέκλα αναπηρική, που σημαίνει ότι εκτός από μαύρος και Εβραίος, είμαι και ανάπηρος! Τι κακοτυχία που με βρήκε!
«Δεν είναι δυνατό», σκέπτομαι, «εγώ να είμαι μαύρος, Εβραίος και ανάπηρος».

«Κι όμως!» ακούω να φωνάζει κάποιος πίσω μου με θηλυπρεπή ανδρική φωνή.
Είναι - λέει - το αγόρι μου. Χριστέ μου, είμαι κι ομοφυλόφιλος;;;;;;;;
Τέλος πάντων, θυμάμαι πως είμαι καλά ενημερωμένος και σκέφτηκα ότι θα πρέπει να φροντίζω να κάνουμε σίγουρο σεξ, ξέρετε τα περί έιτζ κι έτσι…

«Εσύ χρυσό μου έχεις τη σύριγγα;» τον ακούω να με ρωτάει.
Ω, Θεέ μου!!!
Εκτός από μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος κι ομοφυλόφιλος είμαι και ναρκομανής!
Απελπισμένος αρχίζω να ουρλιάζω να κλαίω, να τραβάω τα μαλλιά μου… Όχι!!! Είμαι φαλακρός! Δεν έχω τρίχα στο κεφάλι μου. (αυτό ούτε στα όνειρά μου δεν αλλάζει…)

Χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι ο αδελφός μου: «βρε αρχιρεμάλι, από τότε που τα τίναξαν ο μπαμπάς κι η μαμά στην εθνική δεν κάνεις τίποτα άλλο απ’ το να παίρνεις ναρκωτικά και κάθεσαι και βαράς μύγες απ’ το πρωί ως το βράδυ. Άντε βρες μια δουλειά γιατί από μένα δεν έχει φράγκο από σήμερα και μπρος».
Ω, Θεέ μου!!!
Εκτός από μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος, ομοφυλόφιλος, ναρκομανής, φαλακρός, είμαι ορφανός και άνεργος!

Προσπαθώ, να παραπονεθώ στον αδελφό μου, να του εξηγήσω για να με νοιώσει, πόσο είναι δύσκολο να βρει δουλειά ένας μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος, ομοφυλόφιλος, ναρκομανής, φαλακρός, ορφανός και άνεργος αλλά δεν τα καταφέρνω, γιατί εκτός απ' όλα αυτά είμαι και μουγκός!

Aπελπισμένος και κλαίγοντας με λυγμούς κλείνω το τηλέφωνο με το ένα και μοναδικό χέρι που διαθέτω… Τότε νοιώθω μια γερή γροθιά στο βηματοδότη μου:μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος, ομοφυλόφιλος, ναρκομανής, φαλακρός, ορφανός, άνεργος, μουγκός, κουλός και καρδιοπαθής!

Εκείνη τη στιγμή μπαίνει χοροπηδώντας στο τροχόσπιτο το αγόρι μου και όλο χαρά μου λέει: «Αγάπη μου, σου έχω μια ευχάριστη είδηση! Για χάρη σου, θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να κερδίσουμε στην Λεωφόρο και να μην πάει το πρωτάθλημα τους «βάζελους».

Ε, όχι ρεεεε !!! Δεν μου φτάνουν όλα τα άλλα ήταν ανάγκη να είμαι KAI «ΓΑΥΡΟΣ»;;;

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Μην απελπίζεσαι! Ακόμη κι αν έχεις όλα τα «κακά, στραβά κι ανάποδα» αυτού του κόσμου, πάντα θα βρεθεί μια ψυχή, που θα σε αγαπήσει και θα σου σταθεί!
Κι ας την λένε και…Μήτσο!...
…πάντα θα υπάρχει μια ψυχή, που θα σε νοιάζεται και θα θέλει να σε δει να χαμογελάς κι ας είναι ένας Μήτσος, που του αρέσει που και που να βγαίνει με το βραδινό σου φόρεμα!...

17.1.06

Σ Κ Α Σ Μ Ο Σ !


ΠΑΠΑΡΙΖΟΥ---ΜΕ


Σκέφτομαι πόσο άδοξα χύνουμε τα υγρά μας σ' αυτή τη μικρή ζωή:

είτε είναι ιδρώτας που τον χύνουμε τσάμπα στη δούλεψη του αφεντικού...
είτε είναι αίμα που το χύνουμε άδικα για μια πατρίδα που μας πληγώνει...
είτε είναι δάκρυα που τα χύνουμε για μιαν άκαρδη...
είτε είναι μελάνι που το χύνουμε για να διαδώσουμε, υπερασπιστούμε τις εμμονές μας...
είτε είναι σάλιο που μας τρέχει από την "λιγούρα" μας...
είτε είναι σπέρμα που μας τρέχει στην (υπναλέα ή ξύπνια) ονείρωξή μας...

στερέψαμε...

ΕΡΩΤΑΣ ΓΙΟΚ (που είναι η μπάλα;)

Έρωτας γιοκ
(που είναι η μπάλα;)

Κυριακή βράδυ και το ντέρμπυ των αιωνίων…
Όσες δεν είχατε πρόσβαση στον αγώνα, ελπίζω να είχατε πρόσβαση σε κανένα μανάρι απέναντι…και να το χαρήκατε.
Γι’ αυτό είναι τα ντέρμπυ. Να θολώνει, να φτιάχνεται με το τόπι ο «αφέντης του σπιτιού» στο τηλεπαράθυρο και να μπορείς να σταθείς 2-3 φορές τον χρόνο, που είναι «των αιωνίων», στο πραγματικό παράθυρο με την ησυχία σου και να αισθανθείς την αιώνια γλυκιά ανατριχίλα της προσμονής, για τον απέναντι, που θα έδινες και την ψυχή σου ακόμη να ήταν …ΑΕΚ, έτσι για να χεις κάτι να βλέπεις μέχρι την λήξη...

Αλλά για πάμε στον αγώνα μην χάσουμε καμιά φάση:
Κυρίες μου, πριν λίγο άρχισε ο αγώνας. Αυτούς με τα ασπροκόκκινα τους λένε Ολυμπιακούς και αυτούς με τα ασπροπράσινα τους λένε Παναθηναϊκούς. Είναι και δυο με ασπρόμαυρα, κάτω από κάτι σπιτάκια με τούλια, αριστερά και δεξιά, που κοπροσκυλιάζουν και πιάνουν -που και που- τη μπάλα με τα χέρια ή άλλοτε της δίνουν γροθιές (εκτός από τις κλωτσιές που της δίνουν όλοι) ή την αγκαλιάζουν και την κρατάνε σφιχτά, παθιάρικα.
Τρέχουν όλοι μαζί, πότε δεξιά πότε αριστερά και αρχίζω να βαριέμαι…
Το γήπεδο είναι φίσκα και οι φίλαθλοι ξελαρυγγιάζονται. Από τις γκαρίλες καταλαβαίνω ότι κάτι έχει γίνει, φεύγω από το παράθυρο αλλά....βάζει διαφημίσεις.
Μέχρι να ξαναρχίσει το ματς, να σας επιστήσω την προσοχή στο μανάρι με το νούμερο 6 των Παναθηναϊκών. Σοκολατί χρώμα και αξυρισιά 3 ημερών. Ό,τι πρέπει. Ωχ...ξανάρχισε.

Το χορτάρι είναι γεμάτο σκουπίδια. Μα καλά, οι γύφτοι μια σκούπα δεν μπορούσαν να βάλουν μέρα που ‘ναι;…
Να και ο Γεωργάτος μόνος του, φτιάχνει το παπούτσι του, μυρίζει το χέρι του και σκουπίζεται στο σορτσάκι του Τζόρτζεβιτς. Κι’ αυτός όλο φτύνει το χορτάρι.
Οι υπόλοιποι έχουν μαζευτεί γύρω από το ένα σπιτάκι με τα τούλια σπρώχνονται και ξύνονται...εκεί χαμηλά. Προφανώς έχουν ομαδικό κνησμό από μια περίεργη αλλεργία που απαντάται μετά από αλόγιστη χρήση rexona.
Ο κύριος που περιγράφει τον αγώνα πρέπει να είναι πολύ χάνος και να με συγχωρείτε. Τίποτε δεν καταλαβαίνει και απαιτεί από ολόκληρο κανάλι κάθε τόσο, να δείχνει τις φάσεις ξανά και ξανά...
Ο κύριος στο σπιτάκι με τα τούλια αριστερά, που φοράει και γκέτες, μόλις κλώτσησε την μπάλα μακριά, για να τρέξουν όλοι απέναντι και να τον αφήσουν στην ησυχία του. Σκοτώθηκε στην κούραση και μπαίνει πάλι στο σπιτάκι.
Αυτός που περιγράφει, ξέρει όλους με τα επίθετα! – καλά τι κατίνα που είναι Θεέ μου...
Πέναλτι κυρίες μου! Χαμός στο γήπεδο.
Τίποτε το ιδιαίτερο. Ένα γκολ λέει, του Παναθηναϊκού.
Βαρεμάρα. Μουγκαμάρα στο γήπεδο.
Το πράσινο μανάρι με το 6 χαμογελάει υπέροχα...
Ένας κύριος με γκρι δείχνει ξανά και ξανά μια πιστωτική κάρτα της ΑΕΚ. Καλά δεν σκέφτεται ότι σήμερα πάει πράσινη ή κόκκινη; Θα έχει καλύτερο επιτόκιο φαίνεται. Πουλημένε...
Ο σχολιαστής άρχισε να μιλάει πολύ γρήγορα και να χρησιμοποιεί λέξεις όπως «δέος», «πάθος», «ροκ» και μου θυμίζει τον απέναντι… Αρχίζει και φωνάζει δυνατά και τα λόγια του βγαίνουν πνιχτά σαν να συγκινήθηκε. Σιγά ρε, που θα συγκινηθώ με δυο δεκάδες μαντραχαλάδες, που τρέχουν, φτύνουν και ξύνονται! Τράγκα…ε, Τράγκα.
Κυρίες μου, μην τρελαίνεστε. Μια απ’ τα ίδια θα γίνουν και στο υπόλοιπο του αγώνα. Ορίστε. Άλλο ένα γκολ οι κόκκινοι. Βαρεμάρα, σας τα είπα. Τρεχαλητό- μπουρδουκλώματα- βαβούρα.
Πάντως (προσωπική πρόβλεψη - εγγύηση) το σκορ θα είναι υπέρ αυτού που θα κερδίσει και μέχρι τις δύο τη νύχτα θα έχει ένα σωρό εκπομπές με «σχολιαστές – κατίνες» για να τα εμπεδώσετε. Οπότε χρυσές μου απόψε ξεχάστε το. Έρωτας γιοκ.

-«Παίζει» μονάχα το παράθυρο.

(μικρή παρέμβαση σε κείμενο της Κωνσταντίνας)

16.1.06

Απ' αλλού...Απαλού...Απαλίτσα

Θυμήθηκα την ποιητική συλλογή του φίλου μου του Ηλία Γ. με τίτλο "Απαλού" (έτσι με ένα λάμδα)κι είπα να σας αντιγράψω λίγο...

"...ο τόπος μου είναι τόσο όμορφος μα αργοαλλάζει.
Ευτυχώς πιο αργά
απ' αλλού.
Θα μπορούσες να σαι όνομα γυναικείο,
Απαλού.
Οπως τόσα άλλα:
Αληθινή, Μόσχα, Τρισεύγενη,
Λαμπρινή, Λεμονιά, Ικαρία,
Ελευθερία, Ζαχαρούλα, Φράουλα,
Απαλού, Απαλίτσα,
κι ας το κανες δυναμικά, κουμανταδόρικα,
μαριόλικα μοντέρνο
(Λίτσα, Λουλού, Λέλα, Λένα, Λέτα)..."

Νά σαι καλά Ηλία...
Μου το χάρισες 31-3-2001...το βρήκα! τελικά είμαι επιλεκτικά αμελής!...σ' έπεισα;

Ουράνιες ψηφοφορίες...

[Οπως το δημοσίευσα στις 21-4-2005 στην εφημερίδα "ΠΡΩΤΗ"...και πάλι όλα ξεκίνησαν από ένα ανέκδοτο...]


Opus Dei
και ουράνιες ψηφοφορίες

…να υποθέσω ότι εσείς περιμένατε πως κάτω από αυτόν τον τίτλο θα σας μιλούσα για την εκλογή του νέου Πάπα και την “opus dei” την πλέον αντιδραστική οργάνωση στους κόλπους του Βατικανού, που το ελέγχει, ενάντια στους μεταρρυθμιστές και που μόνο μέλος της ή άνθρωπός της, θα μπορούσε να εκλεγεί ως νέος Πάπας;
Ε, όχι δα!Την πατήσατε!Εγώ θα σας μιλήσω για μια άλλη ψηφοφορία.

Μια μέρα λοιπόν, σκοτώθηκε μια γυναίκα, που ήταν μεγάλη πολιτικός και μεγαλοστέλεχος στο κόμμα της, με υπουργεία και πολλές περγαμηνές. Ας πούμε κάτι σαν την MARIETTA PLUS (ζωή να έχει βέβαια αλλά το πρώτο που με νοιάζει είναι «ζωή να έχουν» τα παιδιά…άσχετο αλλά αληθινό). Όταν έφτασε λοιπόν στον άλλο κόσμο, την υποδέχτηκε ο Aγιος Πέτρος και της λέει:
«Που θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;»
Εκείνη το σκέφτεται λίγο και λέει: «Δεν είμαι σίγουρη».
«Τότε», λέει ο Aγιος Πέτρος, «θα κάνουμε το εξής, θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο και μετά αποφασίζεις».
Η πολιτικός συμφωνεί.
Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση. Στην είσοδο υπήρχε μια μισοκατεστραμένη ενημερωτική πινακίδα που της έλειπαν δυο γράμματα (το Κ και το Λ, οπότε η λέξη Κόλαση διαβαζόταν ΟΑΣΗ). Εκεί η πολιτικός βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους της, που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με ωραίους άντρες και πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ. Ακόμα και ο
Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα πρόστυχα και πικάντικα ανέκδοτα.
Όλα ήσαν πολύ ωραία και η πολιτικός περνούσε υπέροχα.
Πριν το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Aγιος Πέτρος να την πάρει να πάνε στον Παράδεισο.

Στην είσοδο του Παράδεισου μια πιο κατεστραμμένη πινακίδα με 6 κατεστραμμένα γράμματα και αρκετή ανορθογραφία που διαβαζόταν παρΑΔΗΣσος (ψιλομακάβριο, δεν βρίσκετε;).Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος, με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, (κάτι σαν την «μουσική δωματίου», που παίχτηκε στα εγκαίνια των εκδηλώσεων της Νομαρχίας και της ΑΔΕΔΥ προχτές στο διοικητήριο…), οι φιλόσοφοι μίλαγαν για τη ζωή και το θάνατο κι όλοι μαζί συζητούσαν με το Θεό, που ήταν πολύ γλυκός κι ευχάριστος τύπος.
Η πολιτικός αισθανόταν όμορφα και πριν το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Aγιος Πέτρος να την ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο…θέρετρα.

Η πολιτικός το σκέφτεται λίγο και του λέει:
«Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση».
Ο Aγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία της και την στέλνει στην Κόλαση.

Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα. Ήταν ένα μισοσκότεινο, τρομακτικό μέρος, με αποπνικτική ατμόσφαιρα (κάτι σαν ημιυπόγεια γκαρσονιέρα στην οδό Φυλής, που νοικιάζουν μόνο αφρικανοί μετανάστες) και όλοι οι φίλοι της πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους, τους μαστίγωνε και τους διέταζε συνεχώς, απειλώντας τους ότι θα τους…ανασχηματίσει!
Η πολιτικός δυσαρεστημένη πάει και τον ρωτά:
«Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν.»
Και ο Διάβολος της απαντά:
«Τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας ψήφισες!!!»
Δεν είναι ανάγκη να πάθετε το ίδιο για να ξέρετε τι να διαλέξετε…

Το κείμενο αυτό, είναι κατάλληλο μόνο για …προεκλογική χρήση!
(Και για να μην μου την πέσει ο Αλέκος ή η Αλέκα ότι σας παρασύρω να σκέπτεστε δικομματικά, εγώ προτείνω να ψηφίζετε την ΖΩΗ, αναβάλλοντας συνεχώς την σχετική ουράνια ψηφοφορία!…)

Η Κόλαση είναι ενδόθερμη ή εξώθερμη;

Η Κόλαση είναι Ενδόθερμη ή Εξώθερμη?

Η ερώτηση αυτή , σύμφωνα με μια εκδοχή δόθηκε πριν από χρόνια σε εξετάσεις στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο, στο τμήμα χημικών μηχανικών.
Άλλη εκδοχή θέλει την ερώτηση να έχει δοθεί σε ένα διαγώνισμα Xημείας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge (για όλους τους «θρύλους» οι εκδοχές είναι πολλές…)

Ερώτηση:
Η κόλαση είναι εξώθερμη (αποδίδει θερμότητα) ή ενδόθερμη; (απορροφά θερμότητα);

Οι περισσότεροι φοιτητές τεκμηρίωσαν τις απαντήσεις τους χρησι-μοποιώντας τον νόμο των ιδανικών αερίων του Boyle, (τα αέρια ψύχονται όταν εκτονώνονται και θερμαίνονται όταν συμπιέζονται) ή κάποιο παραπλήσιο φυσικό νόμο.

Όμως ένας φοιτητής, έδωσε την ακόλουθη απάντηση, που αποτελεί ένα έξοχο παράδειγμα ορθολογικής αντιμετώπισης μιας ερώτησης με ανορθολογικό, μεταφυσικό υπόστρωμα:

«Αρχικά, πρέπει να ξέρουμε πώς μεταβάλλεται η μάζα της κόλασης, συναρτήσει του χρόνου. Άρα, πρέπει να γνωρίζουμε τον ρυθμό μετακίνησης των ψυχών προς την κόλαση καθώς και τον ρυθμό αποχώρησης από αυτήν.
Θεωρώ ότι μπορούμε να υποθέσουμε με βεβαιότητα ότι οι ψυχές που μπαίνουν στην Kόλαση δεν μπορούν να φύγουν από αυτήν. Eπομένως, δεν έχουμε έξοδο ψυχών από την Kόλαση.
Όσο για τον αριθμό των ψυχών που εισέρχονται στην κόλαση, ας εξετάσουμε τις διάφορες θρησκείες που υπάρχουν στον κόσμο σήμερα.
Mερικές από αυτές υποστηρίζουν ότι θα πας στην κόλαση αν δεν είσαι πιστός τους. Eπειδή υπάρχουν περισσότερες από μια τέτοιες Θρησκείες κι επειδή οι άνθρωποι ανήκουν μόνο σε μία απ’ αυτές, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι όλες οι ψυχές πηγαίνουν στην Kόλαση.
Με βάση τους τωρινούς ρυθμούς γεννήσεων και θανάτων, μπορούμε να αναμένουμε ότι ο αριθμός των ψυχών στην κόλαση, αυξάνεται με εκθετική μορφή.
Τώρα, παρατηρούμε τον ρυθμό μεταβολής του όγκου της κόλασης διότι ο νόμος του Boyle ορίζει ότι προκειμένου η θερμοκρασία και η πίεση της κόλασης να παραμείνουν σταθερές, ο όγκος οφείλει να αυξάνεται καθώς προστίθενται ψυχές.
Αυτό μας δίνει δύο πιθανότητες:
1] Αν ο όγκος της κόλασης αυξάνει με ρυθμό μικρότερο από τον ρυθμό εισαγωγής των ψυχών σε αυτήν, τότε η θερμοκρασία και η πίεση στην κόλαση θα αυξάνεται έως ότου αυτή εκραγεί.
2] Αν ο όγκος της κόλασης αυξάνει με ρυθμό γρηγορότερο από τον ρυθμό εισόδου των ψυχών σε αυτήν, τότε βεβαίως, η θερμοκρασία και η πίεση θα μειώνονται έως ότου η κόλαση παγώσει.
Τι από τα δύο ισχύει λοιπόν;
Αν αποδεχθούμε αυτό που μου είπε κάποια πρώην μου, κατά την διάρκεια του πρώτου έτους σπουδών μου, ότι " ... θα κοιμηθώ μαζί σου μόνο όταν υπάρξει κάποια μέρα που θα παγώσει η Kόλαση " και συνυπολογίσω το γεγονός ότι συνεχίζω να μην έχω πετύχει να έχω σεξουαλικές σχέσεις μαζί της, τότε η 2η πιθανότητα δεν μπορεί να ισχύει κι έτσι, είμαι σίγουρος ότι η κόλαση είναι εξώθερμη και δεν θα παγώσει.»

Και οι δυο εκδοχές - που ανέφερα στην αρχή για την προέλευση της ερώτησης του καθηγητή και της απάντησης του φοιτητή - συμφωνούν στο γεγονός ότι:
«ο φοιτητής – βαθμολογικά - πήγε στον παράδεισο: ΑΡΙΣΤΕΥΣΕ!»

(ΥΓ.
Το κείμενο αυτό το αφιερώνω στο Θεολόγο Λυκείου της πόλης μας που υποστήριξε χθες στους μαθητές του, ότι «ο καρκίνος γίνεται ευλογία του Θεού, γιατί οι καρκινοπαθείς, μέσα από την ταλαιπωρία τους εξαγνίζονται και πάνε στον παράδεισο»…
ΕΛΕΟΣ…)

15.1.06

Ο Νίκος Δήμου αφηγείται στον Πιτσιρίκο...


...μετά την μεγαλειώδη επέλαση στην blogόσφαιρα

Μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι…

- Τι είναι αυτό που αποτελείται αποκλειστικά από μυς, δεν έχει κόκαλα, και όταν υποστεί σεξουαλικό ερέθισμα διαστέλλεται μέχρι και στο ΔΙΠΛΑΣΙΟ μέγεθος;
- Είναι η καρδιά, αλλά μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.

- Τι είναι αυτό που επίσης αποτελείται αποκλειστικά από μυς, δεν έχει κόκαλα, και όταν υποστεί σεξουαλικό ερέθισμα διαστέλλεται μέχρι και στο ΤΡΙΠΛΑΣΙΟ
μέγεθος;
- Είναι η κόρη του ματιού, αλλά μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.

- Τι είναι αυτά που υπάρχουν σε ζευγάρι ( όχι, δεν είναι τα παπούτσια) και όταν υποστούν ένταση ή οποιοδήποτε άλλο ερέθισμα, εκκρίνουν παχύρρευστη ουσία;
- Τα νεφρά, αλλά μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.

- Υπάρχουν τρεις γυναίκες που τρώνε παγωτό στην παραλία:Η πρώτη το γλύφει, η δεύτερη το δαγκώνει, και η τρίτη το τρώει με το κουταλάκι.Ποια είναι λοιπόν η παντρεμένη;
- Μήπως αυτή που το δαγκώνει;
- Όχι, είναι αυτή που φοράει βέρα, αλλά μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.

- Τι είναι αυτό που περνάει ανάμεσα από το στήθος μιας γυναίκας και καταλήγει σε μια τρύπα;
- Η ζώνη ασφαλείας, αλλά μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.

- Τι είναι αυτό που «γύρω-γύρω έχει δάσος και στην μέση μια λιμνούλα, που μπαίνουν τα ψάρια και ψοφάνε»;
- Η λίμνη Καϊάφα αλλά… μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.

- Τι έκανε ο Γιωργάκης στο ΠαΣοΚ;
- Από κόμμα εξουσίας το μετέτρεψε σε μη κυβερνητική οργάνωση αλλά… μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέπτεσαι.

- Τι σου θυμίζει ο Πύργος με τόσο κόκκινο λαμπάκι που κρέμασε εφέτος ο Δήμαρχος στους δρόμους;
- Μια πόλη στολισμένη Χριστουγεννιάτικα αλλά…μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέπτεσαι.

- Σου τη δείχνω και φοβάσαι, σου τη βάζω και πονάς, σου τη βγάζω κι έχει χύσει μα στο τέλος σ’ έχει ωφελήσει. Τι είναι;
- Η ένεση είναι! Μα τι διεστραμμένοι που είσαστε!!!...βαρέθηκα τον τρόπο που σκέπτεστε.

- Πώς λέγεται αυτός που βάζει το δάχτυλό του στην τρύπα;
- Βλάκας, γιατί η τρύπα ήταν πρίζα!...Επικίνδυνος ο τρόπος που σκέπτεστε.



Επιμύθιο…
* Τα λεφτά, το σεξ και την εξουσία, αν δεν τα έχεις, δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο και σκέφτεσαι όλα τα άλλα αν τα έχεις…
Αυτό είναι κλεμμένο από το «εγχειρίδιο του φαιδρού υποψήφιου Δημάρχου», που κυκλοφορεί και στην πόλη μας).
* Όργια τέλος, φαΐ τέλος, κάπνισμα τέλος, ποτό τέλος, ναρκωτικά τέλος, χαρτιά τέλος, στοίχημα τέλος, ξενύχτι τέλος, φλερτ τέλος, κλεψιές τέλος, αδικίες τέλος, κριτικές τέλος, κραυγές τέλος, καταγγελίες τέλος, αγωνίες τέλος, αγώνες τέλος, αντιπολίτευση τέλος, …
(Γαμώτο, με στενεύει το φωτοστέφανο…)
Αλλά από την άλλη μου αρέσει -που και που- ο τρόπος που σκέφτεσαι…μήπως
είμαι τελικά το νέο-ΠαΣοΚ;

(το δημοσίευσα στην εφημερίδα Πρώτη του Πύργου στις 22-12-2005....όλα ξεκίνησαν από ένα ανέκδοτο...)

Αντε... και καλή τύχη μάγκες!...

Ληστέψανε την τράπεζα
και τι με νοιάζει εμένα
δεν είμαι με κανέναν.
Σου λέω καλά της κάνανε
γιατί μας προκαλούσε...
γεμάτη εκατομμύρια, ενώ κι ο Θεός πεινούσε!

Περαστικοί, αδιάφορα,
εκάτσαν κι εκοιτούσαν.
Του διευθυντή της οι κοιλιές,
κι αυτούς τους ενοχλούσαν.

Κάποιος πανικοβλήθηκε
μπας κι ήτανε ο γυιός του
κι ο ιδρωμένος λογιστής,
μπας κι ήταν ανεψιός του
κι όσο για τον ταμία
που πήγε ν' αμυνθεί,
όταν αναρωτήθηκε για ποιόν και το γιατί,
"στα τέτοια μου" ψυθίρησε
και γέμισε τις τσάντες.

"Αντε και καλή τύχη μάγκες!"
Στο μπάτσο βλέπεις πέρασε μονάχα η κοροϊδία,
να έχει την ψευδαίσθηση πως είναι εξουσία,
και τώρα η χήρα του με δυο ορφανά,
με τρεις κι εξήντα σύνταξη, τη μοίρα βλαστημά
και μια γνωστή αιτία...

Ψωρο-κορώνα-γράμματα
στο τζόγο της ζωής
"Επάγγελμα;" "Ποιό επάγγελμα;"
"Τί επάγγελμα;" "Ληστής"

Τα τέρατα δικάστηκαν με μάρτυρα την πείνα,
αποκλεισμένα μια ζωή σε ακούσια καραντίνα.
Η απελπισιά περίστροφο και σφαίρες της, οι ανάγκες
Αντε... και καλή τύχη μάγκες.

(μια καλή νύχτα ήθελα να σας πω και μπερδεύτηκα)

13.1.06

Πωλείται ελπίς

Σκέφτομαι πως ίσως η μεγαλύτερη ήττα του ανθρωπισμού είναι η υποχώρηση της οικογένειας, της συντροφιάς και της αλάνας απέναντι στο (κρατικό) σχολείο (και ολοήμερο παρακαλώ…)
Οι γονείς αιχμάλωτοι στην «ολοήμερη» εργασία και τα παιδιά παρκαρισμένα στο σχολείο… Είτε είναι «ολοήμερο» είτε γίνεται, με την προσθήκη των απογευματινών μαθημάτων (ξένες γλώσσες και βοηθητικά μαθήματα) και δραστηριοτήτων (μουσική, ζωγραφική, χορός, αθλητισμός).
Το κρατικό σχολείο λοιπόν έχει αναλάβει τον γιγάντιο ρόλο της διαπαιδαγώγησης. Της διαμόρφωσης των προσωπικοτήτων. Με την συμπλήρωση του «γνωστικού, πολιτισμικού και ηθικού οχετού», που διοχετεύει η tv.
Αυτοί είναι οι κυρίως υπεύθυνοι μηχανισμοί για την χειραγώγηση. Για την μετουσίωση των πραγματικών ονείρων σε καταναλωτικές ματαιοδοξίες. Εκεί γίνεται η εκπαίδευση στην υπομονή-ανοχή του τώρα και στο μανιώδες κυνήγι του αύριο.
Εκεί μαθαίνουμε να ελπίζουμε στο αύριο κι αυτό είναι ένα παυσίπονο για τον πόνο του παρόντος.
Η στρατηγική είναι πάγια: κράτησε τους ανθρώπους παγιδευμένους να ονειρεύονται το αύριο, παραιτούμενοι από το «τώρα».
Κι εκεί έρχονται οι «χρήσιμοι» άνθρωποι που εκμεταλλεύονται την κατάσταση: οι πολιτικοί, οι ιερείς, οι ψυχαναλυτές, τσαρλατάνοι κάθε είδους, που μας ρίχνουν εύκολα στην παγίδα τους, γιατί σκορπίζουν «ελπίδες» για το αύριο και μας καταλαγιάζουν την απόγνωση για το παρόν… «που είναι αβίωτος αυτός ο βίος».
Μα αυτή η ελπίδα είναι όπιο. Ξεχνάς την δυστυχία σου και αρχίζεις να βλέπεις όμορφα όνειρα.
Η ελπίδα είναι η μεγαλύτερη κερδοσκοπική επιχείρηση στον κόσμο.
Οι πολιτικοί γίνονται αρχηγοί μας, επειδή λένε ότι σύντομα δεν θα υπάρχει φτώχεια, δεν θα υπάρχουν βάσανα ούτε εκμετάλλευση ούτε ανισότητα. Τα συνθήματά τους είναι παρηγορητικά αν και εκατοντάδες χρόνια, το ίδιο ακριβώς είδος ανθρώπου, μας δίνει την ίδια ακριβώς ιδέα μιας ουτοπίας που ποτέ δεν έρχεται…
Οι ιερείς για χιλιάδες χρόνια εκμεταλλεύονται δίνοντας ελπίδα: «στην επόμενη ζωή»…
Μα γιατί όχι σε αυτή την ζωή; Και αυτή η ζωή θα πρέπει να υπήρξε για την «προηγούμενη» ζωή , η «επόμενη» ζωή και τώρα ακούμε πάλι τάξιμο… «στον παράδεισο».
Μα ο δυστυχισμένος άνθρωπος είναι πρόθυμος να πιστέψει οτιδήποτε. Η πίστη είναι η παρηγοριά του… Παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του…
Μα αυτό δεν είναι ζωή!
Η Ζωή αρχίζει από εκεί που καταστρέφεται η ελπίδα! Όταν καταστρέφεται η ελπίδα-όπιο για ένα άγνωστο, αβέβαιο αύριο και παύει να μας ναρκώνει, να μας κοιμίζει, να μας νεκρώνει το τώρα…
Όταν συνειδητοποιήσουμε την δυστυχία του παρόντος μας και αναγεννηθούμε για να αντιδράσουμε τώρα!
Να μην επιτρέπουμε σε κανένα να κυριαρχεί επάνω μας και να μας εξουσιάζει!
Να ζήσουμε με ένταση και όχι τον ύπνο του δικαίου που δικαιούται να κληρονομήσει την βασιλεία των ουρανών! Άλλωστε κι αν αυτή υπάρχει, ο «ζωντανός» άνθρωπος πρέπει να την δικαιούται πρώτος και καλύτερος από όλους τους άλλους!
Και η επίγεια ζωή θα είναι ευλογημένη με βιωμένη την αισιοδοξία του παρόντος!... Γιατί η αισιοδοξία που δεν βιώνεται γίνεται μουχλιασμένη προσδοκία…
Και η επίγεια ζωή θα είναι ευλογημένη, γιατί μπορεί να μην οδήγησε σε ορυχεία χρυσού αλλά σίγουρα έκανε τον άνθρωπο να αισθανθεί ένα πέλαγος ικανοποίησης και πληρότητας. Έτσι που να πει αυτό το πανέμορφο ποιητικό του Σωτήρη Καφήρα: «Ε, ας πεθάνω! Και λοιπόν; Πεθαίνω μόνο μια φορά αλλά κατάφερα κι έζησα κάθε μέρα!»

Παγωνιά...



...μα ποτέ δεν χάνουμε το ρομαντισμό μας

Παγωνιά...



...και προστατεύουμε ό,τι κρυώνει

12.1.06

Ο φόβος της ανάστασης…

Χθες βράδυ με βρήκε ένας φίλος από τα παλιά…Τον άκουσα με πολύ αγωνία στο τηλέφωνο να μου ζητά μια επείγουσα συνάντηση. Παράτησα παιδιά, σκυλιά κι έτρεξα να τον βρω. Γιατί (το είπαμε…): Έλληνες είμαστε και στις δύσκολες στιγμές έχουμε φίλους, για να μην χρειαζόμαστε ψυχίατρο….

Πίνοντας το κρασάκι μας δεν άργησε να μου βγάλει το πρόβλημά του. Ήθελε επειγόντως 5.000 ευρώ δανεικά!
Το πρόβλημά του αρκετά λεπτό, που δεν μπορούσε να το εκμυστηρευτεί σε οποιονδήποτε…Με εμπιστεύτηκε και γι’ αυτό με συγκίνησε πολύ. Ας το μοιραστώ μαζί σας, αφού έτσι κι αλλιώς δεν «δίνω» το όνομά του, οπότε δεν τον «προδίδω».
Είχε πάει η πεθερά του, την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, στα Ιεροσόλυμα. Εκεί έπαθε εγκεφαλικό και σύντομα πέθανε. Δέχτηκε τότε ο δικός μου ένα τηλεφώνημα από το Τελ Αβίβ, όπου μετά τα…τυπικά συλλυπητήρια, του μίλησαν και για τα…τυπικά της κηδείας.

Ο διάλογος που ακολούθησε είναι αποκαλυπτικός:
- Για να γίνει η κηδεία στην Ελλάδα χρειάζονται τουλάχιστον 5.000 ευρώ, ενώ εδώ στο Ισραήλ μόνο 1.000, του είπε ο Ααρών, το Εβραϊκό Κοράκι, που του τηλεφώνησε.
Το σκέφτηκε λίγο ο γαμπρός της (ο φίλος μου) και του απάντησε:
-Θέλουμε η κηδεία να γίνει στην Ελλάδα!!!

- Α, εσείς την νοιάζεστε πολύ την πεθερά σας. Θα σας κάνουμε καλύτερη τιμή! Ενώ στην Ελλάδα θα πληρώσετε 5.000 ευρώ, εδώ μόνο 800.
- Όχι. να την φέρετε εδώ! Επέμενε ο φίλος…

-Μα για σκεφτείτε το καλύτερα επέμενε ο Ααρών. Ο μισθός σας είναι μόνο 1.000 ευρώ κι εσείς επιλέγετε να εργάζεστε πέντε μήνες μόνο και μόνο για να κηδέψετε την πεθερά σας στην Ελλάδα;... Ειλικρινά δεν σας καταλαβαίνω. Σας κάνουμε νέα βελτιωμένη πρόταση: Ελλάδα 5.000 ευρώ, εδώ μόνο 500!!!
-Όχι, όχι, εδώ απάντησε, χωρίς δεύτερη σκέψη!!!

Ο Ααρών είχε εξοργιστεί. Του είπε κάτι στα Εβραϊκά (που ο φίλος μου δεν κατάλαβε…) και συνέχισε:
- Αφού σας θυμίσω κύριε, ότι δεν πρόκειται για την μητέρα σας αλλά για την πεθερά σας, σας κάνω την καλύτερη πρόταση, που έγινε ποτέ για επισκέπτη που πέθανε στην χώρα μας: Ελλάδα 5000, εδώ η κηδεία της πεθεράς σας θα γίνει δημοσία δαπάνη κι αυτό για σας, επειδή δεν ξανασυναντήσαμε άνθρωπο, που να λατρεύει την πεθερά του, τόσο!!!
- Μα δεν καταλαβαίνετε τι σας λέω;;; η κηδεία θα γίνει στην Ελλάδα (ο δικός μου ανένδοτος) !!!

- Α, μα εσείς είσθε μοναδικός κύριέ μου! Πρώτη φορά βλέπω τέτοια αγάπη,
τέτοια επιθυμία να την έχετε κοντά σας! Έχω και μια τελευταία πρόταση:
-Στην Ελλάδα η κηδεία θα σας κοστίσει 5.000 ευρώ. Ενώ εδώ στην δωρεάν κηδεία που σας προτείνουμε, μπορούμε να καλέσουμε να χοροστατήσει και ο Ειρηναίος!!!... όπου λόγω της γνωστής σας – φαντάζομαι – περιπέτειάς του, αν συμφωνήσετε (εμείς θα το φροντίσουμε να φανεί ότι εσείς τον καλέσατε…), θα λάβετε σε λογαριασμό σας και 5.000 ευρώ από Ελληνοαμερικάνους φίλους του (Ειρηναίου) στα πλαίσια της ευκαιρίας που θα του δώσετε να «λειτουργήσει» ως Πατριάρχης!!!...Κι έτσι αντί να επιβαρυνθείτε με 5.000 ευρώ, θα εισπράξετε και 5.000 ευρώ επί πλέον!!!
-Ελλάδαααααα!!!! Ούρλιαξε ο φίλος μου, που ήδη βρισκόταν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης!

Τότε αποκαμωμένος ο Ααρών με φανερή την απογοήτευσή του, τον ρώτησε:
- Εντάξει, όπως επιθυμείτε. Σας παρακαλώ όμως μην με αφήσετε με την περιέργεια: γιατί τόση επιμονή;
Και τότε ο φίλος μου του εξήγησε:
- Κοίταξε να δεις φιλαράκο, πριν πολλά-πολλά χρόνια, ένας δικός σας κηδεύτηκε εκεί
πέρα και μετά αναστήθηκε! Δεν το διακινδυνεύω με τίποτα!!!....
……..
Εσείς θα τον δανείζατε;
(όπως το δημοσίευσα στην εφημερίδα ΠΡΩΤΗ του Πύργου κάπου τον περασμένο Ιούλιο)

Στο λεωφορείο…

Το περιστατικό που σας αναφέρω μου το είπαν γι’ αληθινό…Δεν ξέρω πως θα το βρείτε εσείς αλλά σ’ εμένα λειτούργησε σαν μια καλή άσκηση για τα αντιρατσιστικά αντανακλαστικά μου…
Είναι απόγευμα, κάπου στην Αθήνα και μέσα στο λεωφορείο, επικρατεί νεκρική σιγή αν και είναι γεμάτο από κόσμο. Μεταφέρει τους ταλαιπωρημένους από τη δουλειά Αθηναίους στα σπίτια τους και κινείται τόσο αργά όσο και το κουράγιο τους…
Το ψιλόβροχο και τα κορναρίσματα, μάλλον χαλάνε τη διάθεση ασυνείδητα. Θέσεις πιασμένες, άνθρωποι όρθιοι, κουβέντα καμία.
Η όρθια ηλικιωμένη κυρία με το πλατινέ μαλλί και το ζωγραφισμένο από
ρυτίδες και μπογιά πρόσωπο, παίρνει την απόφαση να εκδηλώσει την «δυτικοευρωπαϊκή της ευγένεια» με ένα ρατσιστικό μονόλογο.
Δέκτης της ακραίας συμπεριφοράς της, ένας μετανάστης (πιθανότατα από τη Νιγηρία, κρίνοντας από το βαθύ σκούρο χρώμα του) του οποίου το δεύτερο «λάθος» ήταν ότι είχε θέση και καθόταν!... το πρώτο ήταν ότι ήρθε στην Ελλάδα…
Με εξαιρετικά «κόσμιο» λοιπόν τρόπο, η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας, του απευθύνει το λόγο.
- Σήκω να κάτσω!
-...
-Ε, βέβαια! Αφού σας μαζέψαμε όλους εδώ, εμείς φταίμε!
-...
-Κάνεις πως δεν ακούς; Τι δουλειά έχεις εδώ; Γέμισε ο τόπος από μαύρους και Αλβανούς! Σα δε ντρέπεστε λέω 'γω!
-...
Είναι προφανές ότι η αδιαφορία που εισπράττει από τον Αφρικανό επιβάτη
την εξοργίζει περισσότερο. Ο κόσμος παραμένει αδιάφορος μπροστά στη σκηνή
και μόνο κάτι ψίθυροι από κάποιους που σχολιάζουν το παραλήρημα
της, προδίδουν μια ανεπαίσθητη αντίδραση.
Ξαφνικά μια θέση αδειάζει ως δια μαγείας, η οποία τυχαίνει να είναι αυτή δίπλα από τον αλλοδαπό φίλο μας!
Χωρίς δεύτερη σκέψη η ηλικιωμένη κυρία ορμά και κάθεται ακριβώς δίπλα του και
συνεχίζει ακάθεκτη να τον κοσμεί με διάφορα προσβλητικά επίθετα.
Εκείνος δεν της δίνει καμία απολύτως σημασία και την αφήνει να εκτίθεται…
Το γεγονός στο σημείο αυτό παίρνει μία εντελώς αναπάντεχη εξέλιξη και του
προσδίδει άλλο ενδιαφέρον.
Δύο ελεγκτές που ανεβαίνουν στο «ξεχωριστό» αυτό λεωφορείο θα γίνουν άθελα τους πρωταγωνιστές και αυτοί, στην περίεργη -ως προς την κατάληξη της- αυτή ιστορία.
-Τα εισιτήρια σας παρακαλώ.
Μια κλασσική φράση που γεμίζει με άγχος τους λαθρεπιβάτες και κάνει τους υπόλοιπους να βάζουν το χέρι στη τσέπη τους, ψάχνοντας το "μαγικό χαρτάκι"
που θα τους γλιτώσει από το να γίνουν το επίκεντρο στα μάτια των υπολοίπων.
Οι ελεγκτές ξεκινούν τη δουλειά τους από τα δύο άκρα του οχήματος, δίνοντας
χρόνο στους επιβάτες που κάθονται στη μέση να βρουν με την ησυχία τους το
εισιτήριο ή να σκεφτούν μια καλή δικαιολογία (για αυτούς που δεν έχουν).
Κάπου εκεί κάθονται και οι πρωταγωνιστές μας.
Η ηλικιωμένη κυρία βγάζει με μιας το εισιτήριο από την κακόγουστη δερμάτινη τσάντα της και το κρατάει ψηλά λες και έκανε καμία τρομερή ανακάλυψη!

Χωρίς να το πολυσκεφτεί ο ακίνητος και αμίλητος -μέχρι εκείνη τη στιγμή-
αλλοδαπός, με μια αστραπιαία κίνηση, παίρνει το εισιτήριο της και το τρώει!
Όλοι κοιτούν με έκπληξη αλλά και κρυφή ικανοποίηση...
Ο επόμενος διάλογος μεταξύ του ελεγκτή και της κυρίας είναι «όλα τα λεφτά».
-Το εισιτήριο σας παρακαλώ.
-Μου το' φαγε ο Μαύρος!!! λέει η «ευγενής» συμπατριώτισσα μας με λυγμούς…
Στο λεωφορείο γίνεται πάρτυ από τα γέλια…
Ο ελεγκτής, δεν μπορεί να την πιστέψει και γράφει το πρόστιμο στο μπλοκάκι του...

Η ζωή είναι μια γυάλα...

Μην πάει το μυαλό σας πως θα σας μιλήσω για γυάλες με χρυσόψαρα ούτε για τον γυάλινο κόσμο , που φοβέριζε καμιά 30 χρόνια πως «θα του δώσει μια να σπάσει» ο Καζαντζίδης ούτε για τα λαμπερά γυάλινα κουτιά -τηλεοράσεις «plasma», απ’ όπου αναδύονται πλάσματα ολοζώντανα στο «playroom» σας ούτε για βιτρίνες με ντίζελ, κούτσι κ.τ.λ.

Η ζωή είναι μια γυάλα.
Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά:
Μια μέρα ένας καθηγητής φιλοσοφίας μπήκε στο αμφιθέατρο μ' ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο κι άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες.
Οι φοιτητές τον κοιτούσαν με απορία.
Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: Είναι γεμάτο το βάζο;
Κι οι φοιτητές απάντησαν:
-Ναι, είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και άρχισαν να γεμίζουν τα κενά μεταξύ των πετρών.
Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
-Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι φοιτητές απάντησαν:
-Ναι, είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο κι άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων.
Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
-Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι φοιτητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:
-Ναι, είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκαλάκια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο.
Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου.
Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
-Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι φοιτητές αυτή τη φορά, γέλασαν και είπαν:
-Ναι, είναι γεμάτο.

Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.

Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας:: η υγεία σας , ο/η σύντροφός σας, τα παιδιά σας, η οικογένειά σας, οι καλοί σας φίλοι.
Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολου-θήσει να είναι γεμάτη.
Τα βότσαλα είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή σας, όπως: σπουδές, δουλειά , σπίτι , αυτoκίνητο , στερεοφωνικά ...
Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής σας.
Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πολύ μικρά της ζωής.
Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες, ούτε για τα βό-τσαλα.
Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά.
Ξεχωρίστε πια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας: προσέξτε την υγεία σας , απο-λαύστε τον/την σύντροφό σας, παίξτε με τα παιδιά σας, μιλήστε με τους γονείς σας, χαρείτε με τους φίλους σας.
Πάντα θα υπάρχει χώρος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, τα στερεοφωνικά σας.
Όμως, να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες.
Όλοι έμειναν άφωνοι να τον κοιτούν. Ένας όμως ρώτησε:
-Καλά, η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;
Ο καθηγητής γελώντας του απαντά:
-Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω. Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρετε ότι...πάντα υπάρχει χώρος για δύο μπυρίτσες…
και φυσικά δεν είναι ανάγκη να τις αφήνετε μόνο για το τέλος, σε κάθε φάση χρειάζεται τ’ αλλιώτικο…

11.1.06

Οι αρετές του Ελληνα

Αμφιβάλω αν αρχικά ο Θεός είχε φανταστεί ότι θα προέκυπτε τόση μανία αναπαραγωγής στην ανθρωπότητα.
Υποθέτω δηλαδή ότι θα περίμενε ότι τα πλάσματά του θα ήσαν είτε πιο ερωτικά και αγαπησιάρικα (κάνοντας έρωτα για τον έρωτα κι όχι για την αναπαραγωγή) είτε πιο αφοσιωμένα στην «Πίστη σ’ Αυτόν» (διαλέχτε και πάρτε) αλλά πάντως σκέφτομαι πως θα τα περίμενε λιγότερο …καρπερά.
Διαφορετικά πιστεύω ότι θα έφτιαχνε άφθονες τις αρετές, να τις σκορπίζουν οι πέντε ανέμοι για να φτάνουν όπου γης στον καθένα, έτσι που να είμαστε όλοι ενάρετοι…«όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος».
Η σπανιότητα του ενάρετου είδους όμως στην ανθρώπινη κοινότητα με κάνει να υποθέτω όσα προανέφερα, δηλαδή ότι είμαστε…αποτέλεσμα εκτός σχεδίου, εκτός αρχικού πλάνου, που λένε και οι τεχνοκράτες….

Κάπως έτσι πρέπει να ήσαν τα πράγματα όταν σκέφτηκε να οργανώσει αυτήν την ανθρωποθάλασσα, που…του προέκυψε απρόσμενα.
Σκέφτηκε λοιπόν, για να φτάνουν οι αρετές για όλους… να δημιουργήσει τα έθνη… και να μοιράσει τις αρετές κατά έθνος και όχι κατά άτομο, όπως σκεφτόταν αρχικά. Έτσι αναγκάστηκε και έδωσε στο κάθε έθνος από δύο μόνο αρετές. Γι’ αυτό έπλασε:
τους Αγγλοαμερικάνους τακτικούς και νομοταγείς,
τους Γερμανούς αποφασιστικούς και μελετηρούς,
τους Ιάπωνες εργατικούς και υπομονετικούς.

Για τους Έλληνες είπε:
- θα είναι έξυπνοι, τίμιοι και θα δουλεύουν στο δημόσιο.

Όταν τελείωσε την κατανομή των αρετών στα έθνη, τον πλησίασε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και του είπε:
- Κύριε, έδωσες σε όλα τα έθνη από δύο αρετές αλλά στους Έλληνες έδωσες τρεις. Αυτό θα τους κάνει πολύ ισχυρούς και θα διαταράξει τις ισορροπίες πάνω στη γη.
- Έχεις δίκιο Γαβριήλ, είπε ο Κύριος. Αυτή μου η απροσεξία θα κάνει τους Έλληνες να κυριαρχήσουν σε όλο τον κόσμο. Κάτι πρέπει να κάνω για να το περιορίσω αυτό αλλά δεν μπορώ να ανακαλέσω τις αρετές που τους έδωσα... Θα παραμείνουν και οι τρεις αρετές αλλά κάθε Έλληνας θα μπορεί να κάνει χρήση μόνο των δύο αρετών.
Έτσι κι έγινε:
* Αν ένας Έλληνας είναι τίμιος και δουλεύει στο δημόσιο δεν είναι έξυπνος,
* Αν είναι έξυπνος και δουλεύει στο δημόσιο δεν είναι τίμιος,
* Κι αν είναι έξυπνος και τίμιος δεν δουλεύει στο δημόσιο... «ούτε διεκδικεί δημόσια αξιώματα…»

- Με εννοείς;
Για σένα μιλάω ψωνισμένε, για μια θεσούλα Δημοτικού ή Νομαρχιακού Συμβούλου, καλαμοβάμωνα, εκλόγιμε της πλαϊνής πόρτας. Για σένα, που μόλις οσμίστηκες ότι η ενασχόληση με τα κοινά είναι πηγή πλουτισμού άρχισαν να τρέχουν τα σάλια σου.
Σ’ ακούω ήδη να το ψιθυρίζεις στον καθρέφτη σου: να η ευκαιρία! Και ξεφυτρώνεις από παντού γύρω μου…αναζητώντας το ΝεοΑνελεύθερο (γαλάζιο) ή το ΣοσιαΛηστικό (πράσινο) χρίσμα.
Μέχρι τις εκλογές έχουμε καιρό να γελάσουμε πολύ μαζί σου… Στο υπόσχομαι.
Αυτή είναι η δική μου προεκλογική δέσμευση…

«Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις
παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
απ' το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα…»

Μέχρι τότε (και πάντα) έχουμε καιρό να το παλεύουμε:
«Για να αφυπνίσουμε τον Πολίτη μέσα μας και γύρω μας.
Τον Πολίτη που δεν λιγουρεύεται τους «δίδυμους πύργους»: την εξουσία και τον συνακόλουθο πλούτο.
Που δεν κοκορεύεται, δεν αξιώνει να «εκπροσωπήσει» κανέναν αλλά ονειρεύεται και επιδιώκει, να συνυπάρξει-συμπορευτεί με τους συμπολίτες του, σε μια κοινωνία Αφυπνισμένων Ενεργών Πολιτών!

(ένα ακόμη κειμενάκι που δημοσίευσα στην εφημερίδα "Πρώτη" του Πύργου)

Σας βλέπω...



κι ας μην σχολιάζετε τα κείμενά μου.
Γι' αυτό χαμογελάστε μου ρε γαμώτοοοο :)

Γύρω-γύρω όλοι...



που είσαι βρε Μανόλη;
ασφυκτιάς στην πόλη;

10.1.06

Γένεση

Γένεση…

Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον Γάιδαρο.
Και του είπε: «Εσύ θα είσαι το γαϊδούρι. Θα δουλεύεις από το χάραμα ως την δύση, μεταφέροντας βαριά φορτία στην πλάτη σου. Θα τρως χορτάρι και θα είσαι χαζό και υπομονετικό, τόσο πολύ, που το υπόδειγμα της υπομονής θα το λένε… «γαϊδουρινή υπομονή» (θα δίνεις και καμιά κλωτσιά για εκτόνωση, κάπου-κάπου…). Θα ζεις για 50 χρόνια».
Ο Γάιδαρος απάντησε: «Κύριε, το να ζεις για 50 χρόνια κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι πάρα πολύ. Σε παρακαλώ άσε με να ζω το πολύ για 20 χρόνια».
Όπερ και εγένετο…

Έπειτα ο Θεός δημιούργησε τον Σκύλο.
Και του είπε: «Εσύ θα είσαι ο σκύλος. Θα είσαι ο φύλακας του ανθρώπου με το γαύγισμα και την επιλεκτική επιθετικότητά σου (θα κάνεις που και που και κανένα δάγκωμα) και παράλληλα θα είσαι ο καλύτερος φίλος του, με το κούνημα της ουράς σου. Και για ανταμοιβή σου θα τρως τα αποφάγια του. Θα ζεις για 25 χρόνια».
Ο Σκύλος απάντησε: «Κύριε, το να ζεις για 25 χρόνια κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι πάρα πολύ. Σε παρακαλώ άσε με να ζω το πολύ για 10 χρόνια».
Όπερ και εγένετο…

Έπειτα ο Θεός δημιούργησε την Μαϊμού.
Και της είπε: «Εσύ θα είσαι η μαϊμού. Θα πηδάς από δένδρο σε δένδρο και θα συμπεριφέρεσαι σαν ηλίθια. Θα είσαι αστεία, για να διασκεδάζεις τον άνθρωπο και για ανταμοιβή σου θα σε ταΐζει μπανάνες. Θα ζεις για 20 χρόνια».
Η μαϊμού απάντησε: «Κύριε, το να ζεις σαν ακροβάτης και κλόουν για 20 χρόνια, είναι πάρα πολύ. Σε παρακαλώ άσε με να ζω το πολύ για 10 χρόνια.
Όπερ και εγένετο…

Τελικά ο Θεός δημιούργησε τον Άνθρωπο.
Και του είπε: «Εσύ θα είσαι ο άνθρωπος. Θα είσαι το μόνο λογικό πλάσμα πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη. Θα χρησιμοποιείς την ευφυΐα σου για να κυβερνάς όλα τα άλλα δημιουργήματά μου. Θα είσαι ο κυρίαρχος στην γη και θα ζεις για 20 χρόνια».
Και ο άνθρωπος απάντησε: «Κύριε το να είσαι άνθρωπος μόνο για 20 χρόνια, είναι πάρα πολύ λίγο. Σε παρακαλώ δώσε μου τα 30 χρόνια που αρνήθηκε το γαϊδούρι, τα 15 χρόνια που αρνήθηκε ο σκύλος και τα 10 χρόνια της μαϊμούς.
Όπερ και εγένετο…

ΕΠΙΜΥΘΙΟ:
Έτσι λοιπόν, ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο να ζει για 20 χρόνια, ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ, όπως το είχε σχεδιάσει από την αρχή.
Μετά φιλεύσπλαχνα εισάκουσε την προσευχή του και του τα αύξησε όπως ακριβώς του τα ζήτησε:
Να ζει για άλλα 30 χρόνια δουλεύοντας και κουβαλώντας βαριά φορτία στην πλάτη, αφού θα παντρεύεται…(ΓΑΪΔΟΥΡΙΝΑ χρόνια).
Σ’ αυτά και σ’ άλλα 15 χρόνια θα κάνει παιδιά, θα τρώει τ’ αποφάγια τους και θα φυλάσσει το σπίτι του (ΣΚΥΛΙΣΙΑ χρόνια)
Και τέλος στα γεράματά του να ζει για 10 χρόνια σαν μαϊμού, δρώντας σαν ηλίθιος, για να διασκεδάζει τα εγγόνια του…
Όπερ και εγένετο…

9.1.06

Ε-Ε-ΕΡΧΕΤΑΙ!!!

Μικρό ζεϊμπέκικο...

Μικρό ζεϊμπέκικο
…σπουδή σε μια πανσέληνο

…μόλις ξύπνησα.
Αποδειγμένα πια είμαι ψεύτης, αφού κοιμήθηκα και δεν σου έγραψα χθες βράδυ, όπως σου είχα υποσχεθεί... και ζηλιάρης είμαι, γιατί, αφού μου έγραψες πως ζεις πανέμορφα , είπα να κάνω κι εγώ κάτι αντάξιο. Χτες ήταν νύχτα με πανσέληνο, βλέπεις...
...Ξέρεις, το ποτάμι -στην πανσέληνο- μοιάζει με μια τεράστια φωτισμένη λεωφόρο… κι όταν έχεις πιει κρασιά -κι έχεις ένα ιδιαίτερο φιλαράκι, που σου λείπει- μπορείς να το οραματιστείς!...να την δεις να χορεύει επάνω στα νερά του ποταμού -σαν θηλυκός Χριστός- την ζεϊμπεκιά της, μ’ εκείνη την... «συνήθη» επιβλητικότητά της, που είναι σαν να λέει στον τυχερό αποκλειστικό της θεατή, που κάθεται οκλαδόν: «χειροκρότησέ με, με ολόκληρο το σώμα σου, γλυκέ μου…»

Θυμήθηκα κάτι εκπληκτικά όμορφο κι ήθελα να στο πω: είχες πολύ ζεστά χέρια, όταν τέλειωσε ο χορός…Το μαγικό είναι πως από τότε -όποιες στιγμές σε σκέπτομαι- αισθάνομαι απότομα να αυξάνεται η θερμοκρασία των χεριών μου.
Από τότε ζω περιμένοντας την στιγμή που θα μου βγει μονοκοντυλιά να γράψω ένα κείμενο με τίτλο:
«ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ ΚΑΘΙΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΣΑ» (ή κάπως έτσι...) και μέχρι τότε κάνω πρόβες μιλώντας σου με ήχο δανεικό:
«Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα...»
Να είναι η ζωή σου ένα ζεϊμπέκικο με κλειστά μάτια στα κάγκελα της γέφυρας του ποταμού, χαράματα στην λεωφόρο κι ας είναι ο ήχος «Λαδάδικα» ή «Ρόζα» και κάποια βιαστικά κορναρίσματα φορτηγών στην άσφαλτο να φαντάζουν ποταμόπλοια «που φεύγουν, μα πριν φύγουν σου σφυρίζουνε…».
Να χτυπάς το πόδι δυνατά στο τσιμέντο ξυπόλητη, με τα χέρια τεντωμένα σ’ ανατολή και δύση και να πετάς «φτιαγμένη» απ’ την πανσέληνο προς τον ήλιο που ανατέλλει, σε λίγο. Ιδρωμένη στην παγωνιά του πρωινού, να κυλάνε οι δροσοσταλίδες του κορμιού σου ασταμάτητα, περνώντας απ’ τα «Λαδάδικα» στη «Ρόζα» και γυρνώντας, χωρίς ανάσα, πάλι απ’ την αρχή…μέχρι να υγρανθούν ακόμη και τα δάκτυλα των ποδιών σου.

Δεν ξέρω πια αν αυτά συμβαίνουν στη γέφυρα του Αλφειού (Επιτάλιο), στην Ανδρίτσαινα, στο Κάστρο, , στην Πύλο, στο Γαλαξίδι, στη Χαλκιδική ή στη Ρώμη…
Άλλοτε βλέπω σε κάθε χώρο, όπου κι αν ρίχνεις την ζεϊμπεκιά σου, να γίνεται το τοπίο ίδιο -επειδή χορεύεις εσύ- κι άλλοτε βλέπω στον ίδιο χώρο, το τοπίο να αλλάζει διαρκώς - σε κάθε βήμα που αλλάζεις.

Κι αν σε συλλάβουν μια νύχτα (άνθρωποι Φαρισαίοι), την ώρα που χορεύεις ζεϊμπέκικο κι’ αν σε σταυρώσουν, ξέρω πως πάλι «Ρόζα» και «Λαδάδικα» θ’ ακούς, στο σταυρό σου επάνω και τα καρφιά σου θα εκτοξεύονται από τα χέρια και τα πόδια σου για να σφηνωθούν στο «σταυρό» τους (κάπου ψηλά στο μέτωπο), ελευθερώνοντάς σε να συνεχίσεις ακόμη μια στροφή:
«… σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά...»
…πάντα να συναντάς (ή να φτιάχνεις) γεφύρια στους δρόμους σου, που να σου ευκολύνουν τη ζωή!
Ζεϊμπέκικο θα πει: Να τ’ αγαπάς, να τα ευγνωμονείς, να τα τιμάς τα γεφύρια σου, μα ποτέ μην μένεις σ’ αυτά.
Ζεϊμπέκικο θα πει: Ποτέ μην μαγευτείς και ξεχαστείς σε μια γέφυρα, αφού αυτή είναι μόνο το «πέρασμα στην άλλη πλευρά».

Γιατί;...


Γιατί νοιώθω έτσι εδώ;

Μια ζωή ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΙΣΤΑΝ


...εκ της ανθρωπότητος!

8.1.06

ποτέ μη φοβάσαι...


να πεις αυτό που αισθάνεσαι

μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια...

Ένα δωδεκάχρονο παιδάκι βλέποντας ειδήσεις ρωτάει τον μπαμπά του:

- Μπαμπά, τι είναι η πολιτική;


Ο πατέρας, που είναι φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει σημάδια ωρίμανσης, του απαντάει με ένα παράδειγμα:
- Κοίταξε παιδί μου... Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια. Πάρε για παράδειγμα τη δική μας:

Η μαμά, είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι.

Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού.

Η υπηρέτρια, είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν.

Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της.

Τέλος, το μωρό που έχουμε σπίτι συμβολίζει το μέλλoν της χώρας.


Σκέψου τα το βράδυ, και αύριο θα συζητήσουμε για τα συμπεράσματα σου, εντάξει;
- Εντάξει μπαμπά, απαντάει ο μικρός, και σκεφτικός πηγαίνει στο κρεβάτι του.
Στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεφτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα, ακούεικλάματα από την κούνια του μωρού. Σηκώνεται πάνω, πλησιάζει την κούνια καιβλέπει ότι το μωρό έχει λερωθεί…
Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα να το πει στην μητέρα του, ανοίγει την πόρτα και βλέπει τη μητέρα του να κοιμάται μόνη στο κρεβάτι. Ο πατέρας άφαντος! Τον πιάνει πανικός!
Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ακούει ύποπτουςθορύβους... πλησιάζει, κοιτάζει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στατέσσερα! Κάγκελο ο μικρός!
- "Τι να κάνω;", σκέφτεται. "Να ξυπνήσω την μαμά; θα δει τον μπαμπά με τηνυπηρέτρια…Να διακόψω τον μπαμπά; Ντρέπομαι. Και ποιος θα αλλάξει το μωρό; εγώ δεν ξέρω να το κάνω..." Αποφασίζει λοιπόν να… «κάνει την πάπια» και πάει για ύπνο.
Το επόμενο μεσημέρι, μετά το φαγητό, λέει ο πατέρας στον γιο:
- Λοιπόν; Σκέφτηκες αυτά που σου είπα εχθές;
- Ναι πατέρα, τα σκέφτηκα. - Και τι συμπέρασμα έβγαλες;
- Όταν η κυβέρνηση κοιμάται, το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη, η κοινή γνώμη αδιαφορεί, και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά!


***
Δεν ξέρω γιατί θυμήθηκα τώρα αυτό το παλιό ανέκδοτο…δεν ξέρω γιατί ένοιωσα να σας το πω…

Ίσως γιατί εντείνονται -μέρα με την μέρα- οι οσμές που ζώνουν το μέλλον της χώρας…

7.1.06

ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΚΑΘΑΡΟ...ταχυδρομήστε τα σκουπίδια σας στην Αμαλιάδα

●- Γιατρέ, έχει ελαττωθεί η όρασή μου.
- Σας πιστεύω. Εδώ είναι ταχυδρομείο.
●- Γιατρέ, ξέρεις τι σημαίνει να γυρίζεις βόλτα στον Πύργο το βράδυ και να
αισθάνεσαι την ομορφιά της αναγεννημένης Πόλης, αγάπη, ζεστασιά και
τρυφερότητα;
- Σημαίνει ότι είσαι σε λάθος πόλη.
●- Γιατρέ, πως μπορούμε να μειώσουμε τα δυστυχήματα στους δρόμους του Πύργου;
- Οδηγείτε στο πεζοδρόμιο.
●- Γιατρέ, στον Πύργο δεν έχουμε εγκληματικότητα. Δεν φοβάμαι μαχαιρώματα στην κεντρική πλατεία.
- Απόφευγε το κρεβάτι: αυτό είναι το πιο επικίνδυνο μέρος του κόσμου. Το ενενήντα τοις εκατό των ανθρώπων πεθαίνουν εκεί.
●- Γιατρέ, πώς λέγεται ο νεοδημοκράτης που μόλις διορίστηκε στο Δήμο;
- Bluetooth (γαλάζιο δόντι)…
●- Γιατρέ, για να κάνουμε τον Πύργο πολιτισμένο, δεν πρέπει να αποφεύγουμε να
πετάμε τα τσιγάρα στην τουαλέτα;
- Βεβαίως γιατί βρέχονται και μετά ανάβουν δύσκολα.
●- Γιατρέ, διαβάζω κάθε μέρα τον Λόγο του Δημάρχου, κοντά οκτώ χρόνια και δεν στο κρύβω ότι άρχισε να μου αρέσει ο Πύργος. Τι λες να έχω γιατρέ μου; Είναι βαριά η περίπτωσή μου;
- Η πραγματικότητα είναι μία ψευδαίσθηση που οφείλεται στην έλλειψη
οινοπνεύματος.
●-Γιατρέ, γιατί προτιμώ ένα σκύλο από έναν από τους δεκάδες υποψήφιους για Δημ-αχρείες και νομ-αχρείες, που ξεπροβάλουν καθημερινά στις εφημερίδες της Ηλείας;
-Κι ο σκύλος γλύφει κόκαλα αλλά δεν έχει εξουσιαστική λιγούρα.
●-Γιατρέ, γιατί λένε «θα ΚΑΤΕΒΩ στις εκλογές υποψήφιος;». Μα τόσο χαμηλό θεωρούν το επίπεδο;
-Ναι! Μέσα τους νοιώθουν τόσο μεγάλοι, που το θεωρούν ελεημοσύνη προς το Λαό!
●- Γιατρέ, γιατί οι πολιτευτές κλείνουν τα μάτια τους, όταν μας φιλάνε;
- Μην ανησυχείς δεν έχουν τίποτα. Προσπαθούν να θυμηθούν το όνομά μας.
●-Μην φεύγεις γιατρέ μου, σε παρακαλώ! Έχω τόσα πολλά να σε ρωτήσω…Μείνε ακόμη λίγο και πες μου:
●Συμφωνείς πως αν τα εκλογικά μας λάθη μας δίδασκαν θα είχαμε μία καταπληκτική πολιτική μόρφωση;

Πιστεύω ότι:
●Οι τοπικοί άρχοντες όταν είναι καλοί είναι πολύ καλοί, αλλά όταν είναι κακοί είναι
πολύ δημοφιλείς.
●Καμία εκλογική παράταξη δεν είναι καλύτερη από δύο... Είναι βαριά η περίπτωσή μου;
●Οι τρεις ηλικίες του έρωτα:
Στα είκοσι βλέπεις τηλεόραση μετά…Στα σαράντα βλέπεις τηλεόραση κατά την διάρκεια... Στα εξήντα βλέπεις μόνο τηλεόραση!
(δεν είναι σπόντα για τον Δήμαρχο, που πάει για τα 65. Απλά θέλησα να πω κι ένα άσχετο…)
●Τρία είναι τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή:
Να μην έχεις γεννηθεί στον Πύργο. Να μην έχεις παντρευτεί στον Πύργο
Να μην είσαι Άγγλος δημοσιογράφος στον Πύργο…
●Κεντρικό πολιτικό μήνυμα για μια ξεκάθαρη ψήφο:
- Η απάντησή μου είναι: «ίσως» και αυτό είναι οριστικό.
- Τα καλά κορίτσια πάνε στον παράδεισο. Τα κακά μένουν και ψηφίζουν.
●Σας το είπα; Είχαμε μία υπέροχη στοματική επαφή με τον Δήμαρχο! Του ζήτησα να
μου υποσχεθεί ότι δεν θα κάνει γκαράζ στο Επαρχείο κι αυτός μου απάντησε όχι.

●- Λοιπόν φίλε μου, πως πήγε η εγχείρηση;
- Δεν ήταν εγχείρηση κυρ Δήμαρχε. Ήταν νεκροψία…

(Παράκληση:
Όποιος δεν αντέχει την «βία» των σατυρικών κειμένων, ας μην με διαβάζει. Υπάρχουν πάντα αρκετές «κοινωνικές σελίδες» προς το τέλος της «Πρώτης»…με προαναγγελίες γάμων, αναγγελίες θανάτων και πολλά μνημόσυνα για τους εραστές του «λιβανιού»…
Ευχαριστώ)

Οπως ακριβώς το δημοσίευσα τον Οκτώβρη στην εφημερίδα ΠΡΩΤΗ στον Πύργο