29.5.11

Θυμωμένα στις πλατείες (Πραγματική Δημοκρατία, τώρα!)

ΘΥΜΟΣ στα αρχαία ελληνικά σημαίνει: ΨΥΧΗ! …Με θυμό λοιπόν κι εδώ στον Πύργο κάθε νύχτα από την περασμένη Τετάρτη μαζευόμαστε στις πλατείες… Δεν είμαστε χιλιάδες ούτε καν εκατοντάδες… Λίγες δεκάδες είμαστε!... (κάποιες νύχτες γινόμαστε κι εκατοντάδες – αλλά μη τους το πούμε και τρομάξουν)
Λίγες δεκάδες από όλα τα χρώματα της Ίριδας που οι περισσότεροι σμίγουμε για πρώτη φορά μαζί…
Σμίγουμε με οργή και αγανάκτηση μα και με ψυχή και με τη χαρά του αγωνιζόμενου ανθρώπου.
Σμίγουμε δεκάδες άνθρωποι που ζητάμε αξιοπρέπεια, ελπίδα. Ζητάμε να ονειρευτούμε ξανά!
Σμίγουμε σαν απόπειρες, σαν αντιστάσεις, σαν γροθιές, σαν γονίδια αναζήτησης, σαν ιδέες, σαν αξίες, σαν ουτοπίες μακριά από την πραγματικότητα του καναπέ και του δελτίου των 8…
Λίγες δεκάδες άνθρωποι, που μαθαίνουμε πως γράφεται η ιστορία, που δε συμβιβαζόμαστε με το γκρίζο του ΔΝΤ και αγναντεύουμε παραπέρα… σε μια ζωή καλύτερη, σε μια χώρα καλύτερη… που ψάχνουμε την αληθινή πρόοδο…
«κι η πρόοδος είναι η πραγματοποίηση των ουτοπιών...» όπως έγραφε ο Όσκαρ Ουάιλντ.
Σμίγουμε λίγες δεκάδες ή εκατοντάδες, αν θες, που θεωρούμε ότι το να μας κλέβουν την αξιοπρέπεια είναι το ίδιο αβάσταχτο με το να μας κλέβουν το ψωμί…
…που θέλουμε το δικαίωμα στην εργασία, ζήτημα αξιοπρέπειας χωρίς να γινόμαστε σαλίγκαροι σε καθεστώτα δουλοπαροικίας, όπως μας θέλουν με το σκιάχτρο της ανεργίας.
…που θέλουμε να σπάσουμε το φόβο και τη θλίψη και να παραμείνουμε αμετανόητοι εραστές της αισιοδοξίας, την ώρα που ξέρουμε ότι η ξεπουλημένη πατρίδα μας, παραμένει ένα παγκόσμιο εργαστήριο Καπιταλιστικών πειραμάτων για την Κινεζοποίηση της εργασίας…

Λίγες δεκάδες ή εκατοντάδες αλληλέγγυες καρδιές, συναντιόμαστε στις πλατείες για να προφυλαχτούμε με την αλληλεγγύη και την επικοινωνία από την βαρβαρότητα κι από την φτώχεια των συναισθημάτων…
…που θέλουμε να αντέχουμε να φανταζόμαστε αυτό τον τόπο ευλογημένο, ευτυχή και μακάριο,
είτε το ερμηνεύσουμε αλληγορικά (ως πνευματική κατάσταση, πνευματικά ενδιαφέροντα)
είτε πάλι κυριολεκτικά (με τα τουριστικά μας, τα αγροτικά μας, τα κτηνοτροφικά μας, τα θαλάσσια και τα ουράνια –ηλιακή ενέργεια- με τα ηλεκτρονικά πλούτη μας και γενικά την ήπια ανάπτυξη)
…που αντιδράμε στο να καταντήσει η πατρίδα μας μια κόλαση του ΔΝΤ και θέλουμε να τη βιώνουμε σαν παράδεισο.
Γιατί «είναι ωραία στον Παράδεισο!», το πε κι ο Αγγελάκας…

Λίγες δεκάδες ή εκατοντάδες είμαστε…
…που δεν πόθησαν ποτέ να βρεθούν σε εισοδηματική νιρβάνα.
…που ονειρεύονται και με το παράδειγμά τους δείχνουν μια πόλη και μια κοινωνία δικαίων, όπου δεν κυβερνούν αλλά στις δράσεις πρωτοστατούν, οι «άριστοι», όπου δεν υπάρχουν κομματικοί βασιλείς, γιατί δεν χωρούν μαζί με τους ποιητές…(ποιητές κυριολεκτικά: οι άνθρωποι της δράσης, αυτοί που ποιούν…)
…που θέλουμε να αναπτύσσουμε κοινές δράσεις, γιατί πιστεύουμε ότι «ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ εξαφανίζεται η φιλαυτία, στεριώνει η αγάπη για τα κοινά…

…που αφήσαμε τον καναπέ, την τηλεόραση και την θλίψη, κι ήλθαμε στις πλατείες να φωνάξουμε:
Είμαι εδώ, γιατί είμαι θυμωμένος...
Είμαι κι εγώ εδώ, γιατί είναι χρέος μου να είμαι εδώ!...
Είμαι κι εγώ εδώ, γιατί θέλω να είμαι παρών στη ζωή και τους αγώνες!...
Είμαι εδώ, γιατί είναι δικαίωμά μου και υποχρέωσή μου!...
Είμαι εδώ, γιατί αμφισβητώ αυτόν τον κόσμο!
Είμαι εδώ, γιατί πάντα θα είμαι εδώ...
Είμαι εδώ, γιατί θέλω να ζω και να επηρεαΖΩ τις μεγάλες αλλά και τις μικρές ιστορικές στιγμές και όχι να τις παρατηρώ στην τηλεόραση από τον καναπέ ή την κερκίδα...
Είμαι εδώ, γιατί συμμετέχω...
Είμαι εδώ για να δω το τέλος τους...
Είμαι εδώ για να κάνουμε μια αρχή...

27.5.11

Πλατεία Ιατρίδη: είμαι κι εγώ εκεί!--- Κάλλιο «Αγανακτίστας», παρά «Καναπεδίστας»


…κι είναι πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό θυμού, που αισθάνομαι σχεδόν περήφανος. Σα να ελπίζω ξανά…
Ξεκινήσαμε... είναι ανηφόρα αλλά είναι ωραία η διαδρομή... έλα και πάρε τη σκυτάλη...
Έλα χωρίς το κόμμα σου... [άστo σπίτι...] Φέρε μαζί σου οργή, ψυχή κι ένα φίλο... Από την Τετάρτη άνοιξε, επιτέλους, το κλειστό (από τα κόμματα) επάγγελμα του διαδηλωτή…
Έλα να δεις τι θα «γεννήσουν» οι πλατείες…


Συνεχίζουμε κάθε βράδυ στην πλατεία Ιατρίδη στις 19.30, όλο και περισσότεροι...
Συνεχίζουμε να ανταλλάσσουμε σκέψεις, ιδέες, προτάσεις μέσα από τις καθημερινές ανοιχτές συνελεύσεις μας…
…με μουσική, προβολές και δράσεις…
και παράσταση διαμαρτυρίας στο γραφείο του δημάρχου για να μη προχωρήσει στην επιβολή τροφείων στους παιδικούς σταθμούς (θα τ’ ακούσει μετά μουσικής...)
έτσι κι αλλιώς από την αρχή κάποιοι φίλοι έφεραν στην πλατεία παιδιά και σκυλιά.

Συνεχίζουμε και κάθε νύχτα που περνάει θα μας φοβούνται πιο πολύ! Θυμάστε το τραγουδάκι: «…αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς;…» Ε, λοιπόν, το ξέρουν πολύ καλά κι είναι απαγορευμένο τραγούδι στα σαλόνια της εξουσίας!...

Συνεχίζουμε να διαβάζουμε... να ακούμε... να βλέπουμε... να συμμετέχουμε… να είμαστε εκεί που γράφεται η Ιστορία!
«Αρχίζοντας να ενδιαφερόμαστε για τον διπλανό μας»: Να, ένα μάθημα που δεν το κάναμε ποτέ στο σχολείο… Ας το κάνουμε στην πλατεία…

Η αγανάκτηση μας είναι για όσα κλέψανε απ’ τις Κοινωνίες μας και όχι μόνο από τις τσέπες μας. Νούμερο 1 κλοπή: η αξιοπρέπειά μας!
Είπαμε: ένας χρόνος μνημόνιο είναι ήδη αρκετός για να ρημάξει ό,τι έχει απομείνει από τις κατακτήσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας. Kι όλα γίνονται:
Για να ξεπληρωθούν μέχρι τελευταίου ευρώ οι τοκογλύφοι και οι τράπεζες
Για να εξυπηρετηθούν μέχρι τέλους τα σχέδια για φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό και
Για ιδιωτικοποίηση των πάντων.
.............
Πως είπαμε ότι το ‘λεγε εκείνο το τραγουδάκι ο Ξυλούρης;…
«άντε θύμα άντε ψώνιο,
άντε σύμβουλο αιώνιο,
αν ξυπνήσεις μονομιάς,
θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Αυτό θα έχω πια να λέω: «Ήμουν εκεί! Μαζί τους! Ήμουν εκεί που γραφόταν η ιστορία!», γιατί ήξερα ότι η ζωή είναι τώρα - δεν είναι μετά…

3.5.11

Το κοτόπουλο πέρασε το δρόμο!... (ενημερωτική παρωδία)

Εδώ και καιρό προσπαθούσα να βρω την πιο συνταρακτική είδηση της χρονιάς!
Μια είδηση που να σας συναρπάσει!
Να κεντρίσει το ενδιαφέρον σας!
Να σας αποσπάσει από τα καθημερινά σας προβλήματα!
Μια είδηση απλή και κατανοητή -όσο ένα κοτόπουλο
αλλά που να εμπεριέχει και το στοιχείο του κινδύνου –όσο το να διασχίζεις μια λεωφόρο…
Κι ενώ σέρφαρα αναζητώντας το αλλιώτικο νέο, που θα σας πω, ήλθε ένα mail που μου τα είπε όλα!
Ανέφερε τις γνώμες 20 προσωπικοτήτων επάνω στο αμείλικτο ερώτημα:

…γιατί το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο;

ΠΛΑΤΩΝ: Για το καλό του. Στην άλλη πλευρά του δρόμου βρίσκεται η αλήθεια!...
(κι όταν περνάς απέναντι, πάλι το ίδιο ισχύει…)

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Είναι στη φύση του κοτόπουλου να διασχίζει τους δρόμους!...
(εξ ου και λέμε την έκφραση: «αλανιάρα κότα»)

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Κι όμως τον διέσχισε!...
(το χαβά του, αυτός)

ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ: Ο σκοπός, να περάσει το κοτόπουλο το δρόμο, αγιάζει τα μέσα -όποια κι αν είναι αυτά!...
(αμάρτησα για το παιδί μου, που λένε;…)

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: Ήταν ιστορικά αναπόφευκτο!...
(όπως λέμε: «πουλιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους»)

ΔΑΡΒΙΝΟΣ: Τα κοτόπουλα στο πέρασμα των αιώνων επιλέχτηκαν από τη φύση με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σήμερα γενετικώς ικανά να διασχίζουν δρόμους!...
(δηλαδή ένας παππούς με -Π- είναι γενετικά, κατώτερος;…)

ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΙΝΤ: Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο αποδεικνύει ότι διακατέχεστε από σύνδρομα ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητά σας είναι καταπιεσμένη!...
(άλλο πουλί… άλλο κοντόπουλο… κι άλλο κοτόπουλο)

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: Ονειρεύομαι έναν κόσμο, όπου κάθε κοτόπουλο θα είναι ελεύθερο να διασχίζει το δρόμο χωρίς να δίνει λογαριασμό για την πράξη του!...
(Αυτό τον τύπο, αν ζούσε στην Αθήνα σήμερα, κατά Εξάρχεια ή κατά Κορυδαλλό τον κόβω…)

ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ: Για να πάει εκεί όπου κανένα άλλο κοτόπουλο δεν έχει πάει πριν!... (Αν ζούσε ο γείτονάς του, ο κ.Γκόρκι, θα έσφαζε όλα τα κοτόπουλα του…)

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Εμείς με σεμνότητα και ταπεινότητα εξασφαλίσαμε τις προϋποθέσεις σε όλα τα κοτόπουλα της Ελλάδος να διασχίζουν ανεμπόδιστα τους δρόμους, χωρίς παρέμβαση νταβατζήδων!...
(ποιους είπε κοτόπουλα, οέο;…)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρέπει να αφουγκραστούμε τις σκέψεις και τις ανάγκες που έχει το κάθε κοτόπουλο. Να νοιώθει ότι έχει την ελευθερία να περπατάει στους δρόμους χωρίς τον φόβο των τροχοφόρων της δεξιάς!..
(από το κοτόπουλο ως το κουτορνίθι η απόσταση είναι μια Κυριακή εκλογών –πόσοι την διέσχισαν, οέο;)

ΜΠΙΛ ΓΚΕΙΤΣ: Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι μόλις κυκλοφόρησε το νέο Chicken Office 2011 που δεν διασχίζει μόνο το δρόμο, αλλά εκκολάπτει, αρχειοθετεί και σχεδιάζει!...
(σιγά μη φτιάχνει και το οργασμόγραμμα της κότας…)

ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΚΑΣ: Αξιοσέβαστο κοτόπουλο, χαίρομαι που η ελληνική σου παιδεία, σου επιτρέπει να περνάς το δρόμο με το ήθος και το κάλλος των αρχαίων μας προγόνων. Να προσθέσω επίσης, ότι είναι ντροπή και διασυρμός να χαρακτηρίζεται η Επανάσταση, Χούντα και το κοτόπουλο το γνωρίζει καλώς!...
(«του πουλιού του το χαβά», από κάθε άποψη…)

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Το κοτόπουλο είναι τυχερό που δεν διασχίζει τον δρόμο που μένει ο κ. Πάγκαλος! Θα είχε γίνει θύμα της αχαλίνωτης όρεξής του!...
(και θα κατηγορηθεί ότι ανήκε στο ΣΥΡΙΖΑ…)

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Οι αντεργατικές πολιτικές που ακολουθούν ΠΑΣΟΚ και δεξιά έχουν ωθήσει τα κοτόπουλα στους δρόμους!...
(…και τα κορμιά μας στα πεζοδρόμια…)

ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ω υπερφίαλη όρνις, ω πουλοκλαίουσα, περιπεσούσα στις υποανθρωπιστικοαναλυτικές σου διακυμάνσεις, πώς θα διασχίσεις τον σπαρμένο με οιοφαινάκες υποσχέσεις δρόμο, ω κνώδαλο;
(ε, όχι και Κνώδαλο, το λαό, κύριε Καθηγητά!...)

ΕΝΑΣ ΙΝΔΟΣ: Εμείς έχουμε αγελάδες, που κάνουν το ίδιο!...
(κι εγώ το Μπούμπη…)

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ Ν.Α.Σ.Α.: Στείλαμε πρώτα το κοτόπουλο για να μελετήσουμε τις συνθήκες διάβασης, πριν στείλουμε κάποιον άνθρωπο!...
(Ο καπιταλισμός έχει πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο, σας το λεγα. Τουλάχιστον επάνω από τα κοτόπουλα…)

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ : Γυναίκα, πιάσ’ το γρήγορα πριν περάσει απέναντι και το χάσουμε κι αυτό γαμώ την ατυχία μου!

ΕΓΩ (σε κρίση…) : Μια κότα διασχίζει το δρόμο κι όταν θέλει απλά να αλλάξει «πεζοδρόμιο» (όπως λέμε: «πιάτσα»). Χαλαρώστε…

Και μην ξεχνάτε να χαμογελάτε… γιατί το χαμόγελο είναι το δεύτερο καλύτερο που μπορείτε να κάνετε με τα χείλη σας…
Καλημέρα