21.4.10

ΝΕΥΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ και ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΗΤΕΙΑ

ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΑΚΡΙΒΩΣ, ΕΓΡΑΦΑ...:
Κι εμείς τι κάνουμε;
Το τραγικό είναι ότι ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ αυτός ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ, που επιτέλους έμαθε τον Κώστα… σέρνεται σε εκλογές,
όπου -όλα δείχνουν ότι- στρέφεται ανόρεχτα προς τον…άνοστο Γιωργάκη,
που ανέκαθεν του καθόταν στο λαιμό),
με ένα τρόπο που δεν δείχνει πολιτική επιλογή
αλλά μια πρωτόγνωρη πολιτική ακεφιά… κάτι σαν νευρική πολιτική ανορεξία…


Κι αν ο Ελληνικός λαός "πάσχει" από νευρική πολιτική ανορεξία,
αυτό που κάνει η κυβέρνησή του είναι ΕΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΗΤΕΙΑ
ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ
ΕΝΩΜΕΝΟ ΔΝΤ....

9.4.10

Μήπως δεν είναι όλα χρήμα; (αντίσταση στο ψυχολογικό Κράχ…)

Για σιγάτε βρε αδέλφια…
Για να σταθούμε λίγο να σκεφτούμε…
Μήπως και τρέχουμε τόσο, που δεν δίνουμε καιρό στη σκέψη;
Μήπως είμαστε σε ένα διαρκές κυνηγητό -τελικά- του εαυτού μας, μέρα-νύχτα;…

Τον προηγούμενο μήνα στην Ιταλία είχαν μια παράξενη γιορτή, το ξέρετε;
Σύλλογοι και μη κυβερνητικές οργανώσεις, κινητοποιήθηκαν σε διάφορες Ιταλικές πόλεις για να γιορτάσουν: την ημέρα της βραδύτητας…
Με βασικό σύνθημα: «ξαναβρείτε τους ρυθμούς σας, η υπερβολική βιασύνη σας κάνει μόνο κακό»,
σε μια προσπάθεια να περάσει το μήνυμα ότι «μπορεί κανείς να ζήσει αποτελεσματικά και δημιουργικά, υιοθετώντας πιο ήρεμους ρυθμούς».
…για να καταγγελθεί η ματαιότητα της επιδίωξης ιδιοποίησης πλούτου… και ο φαύλος κύκλος που δημιουργείται από το ΑΔΙΕΞΟΔΟ δίδυμο:
«εργασία –καταναλωτισμός- εργασία- καταναλωτισμός –εργασία…»
…γιατί είναι αβίωτος αυτός ο βίος…

ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ ΜΟΥ Μαγεμένοι και θλιμένοι;
Στη σημερινή Ελλάδα, που σαστισμένοι (ή φοβισμένοι…) παρακολουθούμε τα καθημερινά επεισόδια σ’ ένα σήριαλ-θρίλερ με τίτλο:
«ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ»
(μαύρη παραλλαγή του παλιότερου: «…για τα λεφτά τα κάνεις όλα») κοντεύουμε να θεωρήσουμε πως ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (!;)

Δεν υπάρχει τίποτ' άλλο; Κι αν ακούσεις καμιά κουβέντα για την ψυχαγωγία, τον πολιτισμό, την οικολογία, την παιδεία... θα τα συνδέει πάντα με την οικονομία
άλλοτε σαν προοπτική τους – τι παράγουν;… τι θα αποδώσουν;…
κι άλλοτε σαν προϋπόθεσή τους –τα προσαρμόζουμε στην «οικονομική αδυναμία» των καιρών…
Στους καιρούς μας όλα είναι χρήμα;

Χάθηκαν τα χρόνια της γειτονιάς, της επικοινωνίας, του γλεντιού, του πανηγυριού, της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης ανεπιστρεπτί;

ΚΙ ΑΦΟΥ ΤΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΧΡΗΜΑ, ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙ' ΑΥΤΟ?

Αλήθεια, μπορεί να μου πει κανείς,
που είναι σήμερα εκείνοι οι «νοικοκυραίοι» που έβγαιναν αγανακτισμένοι στους δρόμους,
μαζί με Χρυσαυγίτες και αστυνομικούς για να επιτεθούν στην οργισμένη νεολαία, το Δεκέμβρη του 2008;
Τότε έχαναν τη βιτρίνα του μαγαζιού τους κι αγανακτούσαν,
σήμερα που χάνουν ολόκληρο το μαγαζί;…

Μήπως δεν γνωρίζουν τις διευθύνσεις π.χ. των επώνυμων λαμόγιων και των τραπεζών;

Μια απάντηση στο Focus από τον Γιάννη Καψή

Η επιστολή του δημοσιογράφου και πρώην υπουργού εξωτερικών (1982-1989)Γιάννη Καψή στο γερμανικό περιοδικό Focus:


«Κύριε διευθυντά

Θα ήθελα να συγχαρώ τούς συναδέλφους του περιοδικού σας για την τόσο επιτυχημένη προβοκάτσια τους με το περιβόητο πλέον, εξώφυλλο σας. Κατόρθωσε να παρασύρει τους αδιόρθωτα παρορμητικούς συμπατριώτες μου, σε συναισθηματικές αντιδράσεις, αδιανόητες για ένα καθεστώς ελευθερίας του Τύπου (;) και ν' αποτρέψει μια ψύχραιμη απάντηση στην πραγματική πρόκληση ότι
«ο Γερμανός φορολογούμενος δεν θα βάλει το χέρι βαθειά στην τσέπη για να βοηθήσει τους 'Έλληνες».
Δεν θα αμφισβητήσω τις βαρύτατες ευθύνες όλων των κατοίκων αυτής της χώρας και την υποχρέωση μας να προχωρήσουμε σε οδυνηρές θυσίες για την ανασύνταξη της οικονομίας μας. Ούτε είμαι απ' αυτούς που θέλουν να βάλει ο Γερμανός φορολογούμενος το χέρι στην τσέπη για να μας βοηθήσει.

Θα μου αρκούσε να βγάλει ο Γερμανός εταίρος το χέρι του, που έχει χωθεί βαθύτερα,από την δική μου τσέπη και λεηλατεί την ελληνική Οικονομία όπως συνέβη και κατά την ναζιστική κατοχή- λεηλασία για την οποίαν μας οφείλετε ακόμη τις περιβόητες πολεμικές επανορθώσεις.


Θα σας θυμίσω ότι την παραμονή της εισδοχής μας στην ευρωζώνη η ισοτιμία της δραχμής προς το μάρκο ήταν 174=1, αλλά η ισοτιμία δαχμης=ευρώ ορίσθηκε σε 375=1 που σημαίνει ότι η αγοραστική αξία του μάρκου, στην Ελλάδα, τριπλασιάσθηκε.

Υπεραπλουστευμένα εάν ο Γερμανός φορολογούμενος- που σήμερα αρνείται και ορθά, να βάλει το χέρι στην τσέπη- αγόραζε ένα κιλό λάδι με ένα μάρκο την επομένη με το ίδιο μάρκο , που είχε βαφτίσει ευρώ, αγόραζε τρία κιλά λάδι περίπου.
Πως έγινε αυτό; Θα συνιστούσα να μην επιδιώξετε δικαστική διερεύνηση γιατί στο εδώλιο του κατηγορουμένου δεν θα καθόντουσαν μόνον Έλληνες. Το αποτέλεσμα Έχει σημασία.

Σήμερα το γερμανικό κεφάλαιο έχει εξαγοράσει το 38% της παραγωγικής βάσης της Ελλάδας, χωρίς να υπολογίσουμε την γιγαντιαία εξαγορά του ΟΤΕ από την D.T. ενώ υφιστάμεθα διάφορους εκβιασμούς 'όπως ν´ αγοράσουμε τα ελαττωματικά υποβρύχια σας.

Η προβοκάτσια, λοιπόν , του περιοδικού σας επέτυχε.
'Ένα μόνον λάθος έγινε, γεγονός που με κάνει ν' ανησυχώ προσωπικά.
Αυτό το «απατεώνες» και «αλήτες» μου θύμισε τον στίχο του νομπελίστα μας Ελύτη για την μεγάλη εξέγερση την ημέρα της εθνικής μας επετείου το '43.
Απέναντι στα μουσκέτα του κατακτητή γράφει στάθηκαν « παιδιά με γυμνά γόνατα, που τους έλεγαν αλήτες».
Συγγνώμη που το θυμήθηκα, αλλά ήμουν ένας από τους «αλήτες» εκείνους.
Δεν μνησικακώ.
Προσωπικά γλύτωσα με ένα σημάδι στο πετσί μου.
Ο διπλανός μου τέλειωσε στο Άουσβιτς.
Δεν μνησικακώ. Ανησυχώ..

Γιάννης Καψής
Δημοσιογράφος-πρώην υπουργός των εξωτερικών και...αείποτε «αλήτης».

[ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ από εμένα]

6.4.10

Πασχαλιά σε ΑμνοΑουσβιτς

Γιορτή και τούτη…
Γιορτή της αγάπης…
Επειδή οι σερνικοί της παρέας δεν θέλαμε να αντιμετωπίσουμε το αρνάκι ωσάν τον Αθανάσιο Διάκο (δεν θέλαμε να επιδοθούμε στο ανδρικό σπορ του Οβελία…) ούτε να ξυπνήσουμε Πασχαλιάτικα σαν να πηγαίνουμε για κυνήγι αγριογούρουνου… (δεν φτάνει το ξύπνημα τόσες μέρες μεροκαματιάρικες με ρολόγια κι άλλες …αφυπνιστικές ιδέες –πατενταρισμένες ή μη…)

…κι επειδή οι κυρίες της παρέας ενθουσιάστηκαν από την ιδέα μας κι είπαν κι αυτές να αφήσουν τον φούρνο του σπιτιού καθαρό –χρονιάρα μέρα… η κατάληξη ήταν το αμνοερίφιο να βρεθεί σε γνωστό «άμνοΑουσβιτς» της περιοχής…

Παρεδόθη από την προηγουμένη και παρελήφθη το μεσημέρι του Πάσχα. Κατά την παραλαβή υποκύψαμε στις αγωνιστικές διεκδικήσεις των μικρών και τα πήραμε μαζί μας.

Αφού παρκάραμε σε απόσταση ενός μεγαλοπρεπούς λιβαδιού (από το αμνοΑουσβιτς) γιατί είχαν ήδη μαζευτεί δεκάδες «σύν-τροφοι» για την παραλαβή των δικών τους, μπήκαμε -με τα μικρά πάντα- στον φούρνο…

Εκεί διασχίσαμε ένα διάδρομο
[όπου δεξιά και αριστερά κείτονταν σε λαμαρίνες διάφορες κιτρινοκαφέ μούμιες -πρώην αρνάκια άσπρα και παχιά της μάνας τους καμάρια…]
προσπαθώντας να αναγνωρίσουμε ο καθείς το οικείο του -κάτι σαν αναγνώριση θυμάτων από τους συγγενείς σε περιπτώσεις μαζικού ατυχήματος

Τα μικρά μόλις αντίκρισαν το θέαμα ήθελαν να ξεράσουν αλλά τα απείλησα μην τολμήσουν και το κάνουν στο …δικό μας ταψί!... οπότε έδειξαν την ανατροφή τους και με μια πολεμική κραυγή «ΜΠΛΙΑΑΑΞΞΞΞ», βγήκαν στον αέρα…
Πληρώσαμε «τέλη ψησίματος» το 20% της αξίας του σφαγιασθέντος, παραλάβαμε το απανθρακωμένο πτώμα και αποχωρήσαμε…
Ναι, καλά καταλάβατε, ρόλο νεκροφόρας ανατέθηκε στο δικό μου αυτοκίνητο, καθότι Γερμανικό…

4.4.10

EIXAM' ENA T.E.I., MATIA MOY... κι ένα στρατό...

Είχαμ’ ένα Τ.Ε.Ι., μάτια μου
κι έναν στρατό…
(σαν πρωταπριλιάτικο παραμύθι…)


Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σ’ ένα μαγεμένο Πύργο:
…μια γιαγιά του δάσους -που έγινε της θάλασσας, αφού τα δάση ήσαν πια απολιθωμένα, στη στοιχειωμένη πολιτεία…
…μια κοκκινοσκουφίτσα -ερωτευμένη- που έψαχνε ανάμεσα στ’ αποκαΐδια τον καλό λύκο της, που την είχε ξελογιάσει…
(πάντα οι λύκοι το παίζουν γλυκανάλατοι, όταν δεν τους παίρνει να το παίξουν αλλιώς…)

…Κάθε απόγευμα η γιαγιά έβγαζε βόλτα τη θλιμμένη κοκκινοσκουφίτσα -μήπως και συναντήσει τον καλό της… Περνώντας έξω από το μαρμαρένιο αρχοντικό, έβλεπαν την πριγκίπισσα με το τέρας, να παίζουν στο γκαζόν με τα τρίδυμά τους, τα τρία μικρά γουρουνάκια.

Στον Πέρα Μαχαλά, συναντούσαν τον Πρίγκιπα με την Σταχτοπούτα στην άμαξα κολοκύθα-turbo quarto 4X4, στον ρομαντικό τους περίπατο, να χαίρονται το ηλιοβασίλεμα…

…και στην κορυφή του λόφου πίσω στους θάμνους έβλεπαν τη Χιονάτη με 2-3 νάνους να ολοκληρώνει τα τελευταία εξωτερικά γυρίσματα της επόμενης ταινίας της. Τα βασικά πλάνα -όπως ξέρετε- ήσαν εσωτερικά, γυρισμένα στο τζακούζι της… Επειδή καθώς καταλαβαίνετε, στην κορυφή του λόφου γινόταν της …Τζούλιας, η γιαγιά της κοκκινοσκουφίτσας παραπονιόταν ότι κόβονται τα πόδια της καθώς τραβούσαν την ανηφόρα…

Μην σας κάνει εντύπωση που στην ταινία έπαιζαν μόνο 2-3 από τους 7 νάνους, γιατί -λόγω της κρίσης- τους έκοψε η «παραγωγή» για να κατεβάσει το κόστος… Τους φύλαγε όμως -για ώρα ανάγκης…- «μαγεμένους» (μαστουρωμένους) στην Νεράϊδα, στο Καρδιακαύτι και σε άλλα μαγεμένα χωριά…

…κι ενώ ζούσαν όλοι «φευγάτοι» -μήτε χαρούμενα μήτε θλιμμένα, μάλλον χαζεμένα- στην πολιτεία του χόρτου και της ονειροβασίας τους… ήλθε μια μέρα ένας μικρός Ηγούμενος (ας τον λέμε Ηγουμενάκη), κάτι σαν «…Άγγελος εξάγγελος μας ήλθε από μακριά…» κι έφερε τα κακά μαντάτα:
Η φρουρά του βασιλιά (…τη λέγανε ΣΕΤΗΛ) θα φύγει νύχτα από το μαγεμένο Πύργο! Κι’ εκεί ΘΑΑΑΑΑ γίνει σχολή (…τη λέγανε ΤΕΙ)
Με μιας άρχισαν οι συσκέψεις, διασκέψεις, διαψεύσεις κι οι εμπνεύσεις…
Ο ένας νάνος έλεγε το κοντό του, ο άλλος νάνος έλεγε το μακρύ του κι ο τρίτος το …εκτενέστερό του!
(οι υπόλοιποι νάνοι δεν μίλησαν, γιατί –είπαμε- ήσαν μαγεμένοι, αλλού…)

Μέσα στον γενικευμένο χαμό, ο μικρός ηγούμενος, ο ηγουμενάκης, ξαναμίλησε! …αυτή τη φορά ανοίχτηκε στο πέλαγος (…ας το λέμε Ιόνιο) για ν’ ακουστεί από πιο πολλούς, κι είπε τη φράση-χρησμό:
«πρέπει να φιλήσετε πολλά βατράχια,
για ν’ ανταμώσετε τον πρίγκιπα σας»

Τότε πραγματικά αγρίεψαν και σείστηκε ο τόπος όλος: … η κοκκινοσκουφίτσα, η γιαγιά, ο λύκος, η πριγκίπισσα, το τέρας -από κοντά και τα τρία μικρά γουρουνάκια- η σταχτοπούτα, ο πρίγκιπας, η Χιονάτη, οι 2-3 Νάνοι (παρ’ ολίγο να ξυπνήσουν και οι υπόλοιποι -οι …μαγεμένοι- αλλά τελικά παρέμειναν θαλαμωμένοι απ’ τις καλές νεράιδες τους…)
Αφού έγινε η σχετική διαβούλευση, κατέληξαν ομόφωνα στο συμπέρασμα πως τα βατράχια δεν κινδυνεύουν όσο η πόλη κοιμάται! Κι επειδή η πόλη θέλει να κοιμάται, δίκασαν τον μικρό ηγούμενο, τον ηγουμενάκη, για διατάραξη κοινής ησυχίας. Ύστερα οι μαγεμένοι νάνοι από την Νεράϊδα, έστειλαν σ’ όλα τα σπίτια -μέσα από το δίκτυο ύδρευσης…-την απόφαση να την πιουν και να την χωνέψουν όλοι, σαν ένα ποτήρι κρύο νερό:
«…αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μη μας πει κανένα!...»


ΥΓ 1. Τελικά, σ’ αυτή την πόλη θα πάμε για Ανάσταση …«μαγεμένοι»…

ΥΓ 2. …Κι αν δεν σ’ αρέσει το δικό μου, παραμύθι…
«…αντί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη
αυτών που χάμω τα πετάξανε
Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι
αλλιώς τη βάψαμε…»