30.12.11

ΤΕΛΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΣΤΑ ΕΛΚΗΘΡΑ!!! (Σουβλίσατε δένδρο εφέτος ή προτιμήσατε πάλι να στολίσετε αρνί;...)



Αφιερωμένο σε όσους δεν μπορούν να θυμηθούν αν περιμένουμε Πρωτοχρονιά ή Πάσχα κι' όλο αναρωτιούνται:
Να στολίσουμε αρνί ή να σουβλίσουμε δένδρο;
Κι όλο τσουγκράνε αυγά για να δούνε σε ποιον θα πέσει το φλουρί...


Κι εγώ δε θυμάμαι, λώγο μέθις, τι περιμένω τελικά… Το μόνο που σίγουρα θέλω να ευχηθώ είναι το φλουρί να πέσει στο δικό σας αυγό!
Πάντως Αη Βασίλη δεν περιμένω, αφότου είδα κάτι καλόγριες (δεν θυμάμαι αν ήταν στον ύπνο μου ή απ’ το μεθύσι ή στ’ αλήθεια) που ήσαν σαν Μεγάλη Παρασκευή. Φώναζαν σ’ ένα Αη Βασίλη που δε φόραγε κόκκινα ράσα αλλά μαύρα-κανονικά και τον λέγαν Εφραιμάκο!
Κι ήταν αλλιώτικος, αλήθεια. Ούτε σαν Πάγκαλος με άπρο μούσι ήτανε, όπως ζωγραφίζουνε τον Αη Βασίλη ούτε ανέβαινε σε έλκηθρο με τάρανδους. Μαύρα φόραγε κι όλο μπαινόβγαινε σε κάτι μαύρες κουρσάρες…
Βέβαια θα μου πείτε και που να τους βρει ο Άγιος τους κανονικούς τάρανδους στην Ελλάδα; Είδε ποτέ κανείς σας κανονικό τάρανδο στο Λάπατο; Δηλαδή τάρανδο που να περπατάει στα 4 με τα κέρατά του να μη χωράνε να περάσει την πόρτα;
Κι έπειτα πως θα έμπαινε στις καμινάδες με την κόκκινη φορεσιά; Ενώ το μαύρο ράσο βολεύει και στην περίσταση…
Εσείς επιμένετε ακόμη να περιμένετε πρωτο χρονιά;
Μα τις είδα σας λέω με ξύλινους σταυρούς στο χέρι. Όχι, όχι επιτάφιο δεν είδα αλλά είναι και η Θέμις που με ταλαιπωρεί κι η μέθις που με μπερδεύει και δεν ξέρω τι ήσαν, ακριβώς…
Ύστερα μπορεί σ’ εκείνες τις μαύρες κουρσάρες που μπαινόβγαινε ο Εφραιμάκος να μέτραγαν τις μηχανές σε τάρανδους κι όχι σε ίππους… τι να πω;
Μα αν θέλετε να σας πω όλη την αλήθεια, ο Αη Βασίλης δε γίνεται να είναι άνδρας!!!
Και να εξηγιόμαστε:
1. Ποιός άντρας είναι τόσο οργανωμένος;
2. Ποιός άντρας δουλεύει τόσες ώρες;
3. Ποιός άντρας αγοράζει τόσα δώρα;
4. Ποιός άντρας σκέφτεται ποιο δώρο είναι ιδανικό για κάθε άνθρωπο;
5. Ποιός άντρας θα φόραγε κόκκινο κοστούμι;
6. Ποιός άντρας καταφέρνει να φτιάξει σάκο;
7. Αν ήταν άντρας θα είχαμε καθυστερήσεις, γιατί θα γύρναγε συνέχεια να κοιτάξει αν κλείδωσε το έλκηθρο.
8. Αν ήταν άντρας, οι τάρανδοι θα βρώμαγαν και θα πέθαιναν της πείνας.
9. Αν ήταν άντρας, θα διπλοπάρκαρε με αλάρμ και θα έκανε τη δουλειά του.
10. Αν ήταν άντρας, δεν θα είχε αρσενικά μικροκαμωμένα ξωτικά για βοηθούς.
11. Άλλωστε οι άντρες δεν ζουν τόσο πολύ…

Τελικά δε μου είπατε, αυγό με φλουρί σας έχει τύχει; Δένδρο σουβλιστό; Εγώ το μόνο που χω δει είναι αρνί στολισμένο και κομματόσκυλα με αναμμένα λαμπιόνια.
Καλή ανάσταση σε όλους!!!

29.12.11

Πουτάνα στην ψυχή; (Εμείς κ. Μανδηλάρη;…)

Αφιερωμένο στον γνωστό τραγουδιστή Νίκο Οικονομόπουλο και στον άγνωστο «ποιητή»-στιχουργό Μανδηλάρη Παναγιώτη, που του έγραψε και του έβαλε στο στόμα το «ποίημα», που είναι το σουξέ των ημερών…
Τελικά θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις έναν άντρα. Πρέπει να έχεις πλούσιο λεξιλόγιο και να γνωρίζεις πολύ καλά την ελληνική γλώσσα. Για τη γυναίκα τα πράγματα είναι πολύ απλά…

το αγόρι του δρόμου = μαγκάκι
το κορίτσι του δρόμου = πουτανάκι

ένα αγοράκι ντυμένο με μεγαλίστικα ρούχα = αντράκι
ένα κοριτσάκι ντυμένο με μεγαλίστικα ρούχα = πουτανάκι

ένας άντρας με πολλές γυναίκες = γόης
μια γυναίκα με πολλούς άντρες = πουτάνα

ένας άντρας που εργάζεται ως μασέρ = φυσικοθεραπευτής
μια γυναίκα που εργάζεται ως μασέζ = πουτάνα

ένας άντρας μετρ = ο επικεφαλής, ο ειδικός
μια γυναίκα μετρέσα = πουτάνα

ένας άντρας ανήθικος = πολιτικός
μια γυναίκα ανήθικη = πουτάνα

ένας κοινός άντρας = ένας αδιάφορος άντρα
μια κοινή γυναίκα = πουτάνα

Ένας άντρας που γυροφέρνει στους δρόμους = πλανόδιος
μια γυναίκα που γυροφέρνει στους δρόμους = πουτάνα

ένας εύκολος άντρας = ένας βολικός άνθρωπος
μια εύκολη γυναίκα = πουτάνα

ένας άντρας καλός στο πήδημα = άλτης
Μια γυναίκα καλή στο πήδημα = πουτάνα

ένας άντρας που γυρίζει στο σπίτι του τα ξημερώματα = ξενύχτης
μια γυναίκα που γυρίζει στο σπίτι της τα ξημερώματα = πουτάνα

ένας άντρας με πολλούς παράλληλους δεσμούς = μπερμπάντης
μια γυναίκα με πολλούς παράλληλους δεσμούς = πουτάνα

ένας άντρας που εγκαταλείπει την οικογένειά του = εν διαστάσει
μια γυναίκα που εγκαταλείπει την οικογένεια της = πουτάνα

ένας άντρας που βγάζει το ψωμί του το πεζοδρόμιο = μικροπωλητής
μια γυναίκα που βγάζει το ψωμί της το πεζοδρόμιο = πουτάνα

ένας άντρας με πλούσιο ερωτικό παρελθόν = έμπειρος
μια γυναίκα με πλούσιο ερωτικό παρελθόν = πουτάνα

ένας άντρας που ξενυχτάει στα μπουζούκια = γλεντζές
μια γυναίκα που ξενυχτάει στα μπουζούκια = πουτάνα

ένας άντρας που απατάει τη γυναίκα του = ΑΝΤΡΑΣ
μια γυναίκα που απατάει τον άντρα της = πουτάνα

ένας άντρας με προστάτη = άρρωστος
μια γυναίκα με προστάτη = πουτάνα

Ένας άντρας του δρόμου = άστεγος
μια γυναίκα του δρόμου = πουτάνα

ένας φτωχός άντρας που παντρεύεται μία πλούσια = φιλόδοξος
μια φτωχή γυναίκα που παντρεύεται έναν πλούσιο = πουτάνα…

27.12.11

Άκυρα τα Χριστούγεννα (να σταθούμε ο ένας κοντά στον άλλο…)


Άκυρα τα Χριστούγεννα εφέτος στην Ελλάδα…
Ο Ιωσήφ διώκεται γιατί δεν έκανε «περαίωση» στο Ξυλουργείο…
Η Φάτνη δεν πήρε άδεια ημιυπαίθριου…
Η Μαρία δεν δικαιούται επίδομα τοκετού…
Το Άστρο το λαμπρό έσβησε, αφού διακόπηκε η παροχή ρεύματος, λόγω μη καταβολής του φόρου ακινήτου…
Οι Βοσκοί έφυγαν μετανάστες στην Αυστραλία…
Οι Άγγελοι απολύθηκαν ως συμβασιούχοι…
Και οι Μάγοι διώκονται ως λαθρομετανάστες…

Άκυρα τα Χριστούγεννα,
να σταθούμε ο ένας κοντά στον άλλο…

Χρόνια πολλά! Βαστάτε γερά! Απλώστε τα χέρια σας για να δώσετε και να πάρετε βοήθεια!
Είμαστε μόνοι μας αλλά είμαστε πολλοί!
Η αλληλεγγύη υπήρχε από παλιά, αλλά την ξεχάσαμε, καιρός να την θυμηθούμε πάλι!...
Όταν πέθανε ο πατέρας μου, το 1964 (οικογένεια με δυο παιδιά- εγώ στη Β Δημοτικού και η αδελφή μου στην Α Γυμνασίου) κάθε πρωί έξω από την πόρτα του σπιτιού μου, οι χωριανοί μας βάζανε σακουλάκια με τρόφιμα, χωρίς να αφήσουν σημείωμα ποιος έφερε τι....
Άλλοτε τη νύχτα ερχόταν ένα ταξί, σταματούσε στα 50 μέτρα από την αυλόπορτα, κατέβαινε ο ταρίφας κι έφερνε τσάντες με τρόφιμα…
Μια κυρία έμενε στο πίσω κάθισμα του ταξί να τον δει ότι μας τα έδωσε… Κι όταν αυτός έφευγε βιαστικός (όπως ήταν η εντολή…) η μάνα μου έμενε «άγαλμα» στην πόρτα να κοιτάζει το ταξί που ξεμάκραινε και χανόταν στο σκοτάδι…
Δε με ένοιαζαν τα δάκρυα της μάνας μου… Ήθελα να δω τα δάκρυα εκείνης της κυρίας στο σκοτάδι…
Ήμουν μαθητής του Δημοτικού τότε μα στήθηκα 2-3 νύχτες και το πέτυχα!…
Μια βραδιά που ξαναήλθαν, ήμουν κρυμμένος σε μια γράνα. Κρύωνα, είχε και λάσπες αλλά δεν φοβόμουν καθόλου. Ήθελα ΝΑ ΤΗ ΔΩ…
Ενώ γύριζε ο ταξιτζής, βγήκα και κόλλησα τα χείλη μου στο τζάμι της!… Με είδε… Δεν τρόμαξε. Ήταν σκοτάδι κι έβλεπα μόνο τη σιλουέτα της. Άπλωσε το χέρι της και κόλλησε τα δάχτυλά της στο τζάμι, κάπου στα χείλη μου…
Ένοιωσα ότι το φίλησα…
Πήρα τον αριθμό κυκλοφορίας του ταξί. Δεν ήσαν πολλά τότε. Όταν ήμουν 1η Λυκείου πήγα ένα απόγευμα στην πιάτσα του «ΕΛΛΑΣ»… Τον βρήκα. Τον γνώρισα. Του θύμισα… Δεν μου έλεγε ποια ήταν… ΟΡΚΟΣ!!!
Πήγα κι άλλες φορές στην πιάτσα. Χάιδευε το κεφάλι μου αλλά δεν μου έλεγε. Πήγε 2-3 φορές να μου δώσει χαρτζιλίκι…
Δεν το πήρα κι έφυγα θυμωμένος. Εγώ δεν ήθελα λεφτά, ήθελα ΜΟΝΟ ένα όνομα…
Με συνάντησε μετά από χρόνια, τη μέρα που έκανε το τελευταίο του μεροκάματο, πριν βγει στη σύνταξη… «Άντε, να την ξέρεις, γιατί δεν ξέρω αν θα με ξαναβρείς», μου είπε!...
Ήταν η φιλόλογος της αδελφής μου… Από τότε αγάπησα τη μόρφωση και την αλληλεγγύη…

Αυτός ήταν ο παλιός υπέροχος κόσμος, που είχε μπέσα, σεβασμό, και φιλότιμο!...
Κι εμείς ο νέος κόσμος, ο έξυπνος, ο εγωιστικός, ο φαταούλας...
Ποτέ δεν είναι αργά όμως, σιγά σιγά ανακαλύπτουμε ξανά ο ένας τον άλλον, και αυτή την γοητεία του εμείς, δεν την αλλάζω με όλο το χρυσάφι του κόσμου...

Χρόνια πολλά με μια ευχή:
"ο ένας κοντά στον άλλον"

(γραμμένο στα φετεινά μελαγχολικά και φοβισμένα Χριστούγεννα, που πέρασα –κατά κάποιο τρόπο συντροφιά- μαζί με τον Παναγιώτη Αννινο, τη Νίνα Γεωργιάδη, τον MorAl, για να αναφερθώ στους μακρινούς…)

11.12.11

στο όνομα… (προχωράμε, δε μασάμε!...)

Στο όνομα των ανέργων…
Στο όνομα των αστέγων…
Στο όνομα των πεινασμένων, των κλαμένων, των θλιμμένων, των καμένων…
Στο όνομα των ωραίων της καθημερινής αντίστασης στις δυνάμεις κατοχής…
Στο όνομα των μοιραίων της βιοπάλης για την επιβίωση, που τρομαγμένοι καταστρέφουν το παρόν θρηνώντας για το μέλλον…
Στο όνομα των ερχομένων απ’ το μέλλον,
Στο όνομα των αγγέλων (και των δαιμόνων) και των νέων αγώνων…
Στο όνομα των ζητιάνων
Στο όνομα των τσιγγάνων (…στον πόλεμο κατά των ρουφιάνων και των τσαρλατάνων)
Στο όνομα των ποπολάρων και στα γαλήνια ταξίδια των γλάρων (…στον πόλεμο κατά των σαλιγκάρων)
Στο όνομα των φίλων…
Στο όνομα των σκύλων…
Στο όνομα των θυμάτων των κομμάτων και των εργατικών ατυχημάτων…
Στο όνομα των δοσμένων από όνειρα μη εκπληρωθέντα
Στο όνομα των θυσιασμένων σε αγώνες… «δι’ αιτίαν μη επακολουθήσασαν»…
(Νώντα, ξεκίνα εκείνη την αγωγή «περί αδικαιολογήτου πλουτισμού». Δεν θα την καταθέσουμε -κοινοποιήσουμε- εκδικάσουμε- εκτελέσουμε ποτέ. Μόνο να τη γράψουμε κάποτε... για εκείνα τα κόκκινα μεροκάματα του Απρίλη του 1975…)


Συνεχίζουμε, δε μασάμε!!!
Στο όνομα όσων απέμειναν απούλητοι στα ράφια της…επανάστασης
Στο όνομα των πουλημένων-εξαργυρωμένων ή ενεχυριασμένων…
Στο όνομα της αγάπης (…στον πόλεμο κατά της απάτης)
Στο όνομα των ευχών, των καταθέσεων ψυχών και των ανεκπλήρωτων πόθων…
Στο όνομα γονιών, που με σφιγμένα χείλη, θλιμμένα μάτια, σκυφτά κεφάλια, τριγμένα δόντια προσπαθούν να σώσουν τα παιδιά τους από την πείνα και την κατάθλιψη…
Στο όνομα των παιδιών, που κρύβουν την αθωότητά τους στην κουκούλα του φούτερ τους…
Στο όνομα των παιδιών, που σε κοιτάζουν στα μάτια και προσπαθούν να ονειρευτούν μες στη ματιά σου τον παράδεισο…
Στο όνομα των παιδιών, που ζωγραφίζουν -ακόμη και σήμερα- με χρώματα την αυριανή ευτυχία των ανθρώπων και περιμένουν σαν αυτονόητο να έλθει το «καλύτερο»…
Στο όνομα των παιδιών, που σπάνε τις σιωπές, εκφράζονται κι επικοινωνούν στο διαδίκτυο, γράφοντας στα παλιά παπουτσάκια τους τους ανθρώπους του αρμόδιου υπουργού Βορίδη, που τα παρακολουθούν…
Στο όνομα των παιδιών, που αν τα αγνοείς είσαι μακριά νυχτωμένος…
Στο όνομα των παιδιών, που αν δεν τα εμπιστεύεσαι είσαι πολύ γελασμένος…
Στο όνομα των παιδιών, που αν νομίζεις πως είναι πολύ δυνατά η μουσική τους είσαι γερασμένος…
Στο όνομα των ανθρώπων, που πάνε μπροστά σε αυτόν τον κόσμο και που είναι αυτοί που σηκώνονται και ψάχνουν για τις συνθήκες που θέλουν και που αν δεν τις βρουν, τις δημιουργούν μόνοι τους…

Συνεχίζουμε, δε μασάμε!!!

9.12.11

ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΠΑΣΟΚ


...δηλαδή αυτά που συναγελάζονται με τα βουλευτάκια τους και τα δημαρχάκια τους,
αυτά που τρώνε ακόμη τα κόκκαλα που τους πετάνε από το "Ταμείο Μολυβιάτη"....
δείχνουν πολύ ενοχλημένα από την αντιμνημονιακή αρθρογραφία μου και τη συμμετοχή μου σε κινηματικές δράσεις.

Είναι τόσο πολύ ενοχλημένα που άρχισαν να χάνουν την ψυχραιμία τους.
Αφού δεν απέδωσαν οι συνεχείς πιέσεις τους στην εφημερίδα ΠΡΩΤΗ της Ηλείας να σταματήσει τη στήλη μου "ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ",
προχωρούν τώρα και σε ανώνυμα συκωφαντικά ραβασάκια στη δουλειά μου...

ΕΝΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΩ:
"Η μαλακία κάθε είδους -ακόμη και η πολιτική μαλακία- είναι δικαίωμα καθενός. Η πολλή μαλακία όμως συνιστά ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ..."
Ιατρικά δε, λένε ότι η πολλή μαλακία τρελαίνει...
ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ, ΑΝΤΕΡΦΙΑ, ΜΗΝ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΤΕ...

:)

24.11.11

Ο Καιάδας είναι στην Ηλεία; (πως ΔΕΝ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ οι Δήμαρχοι της Ηλείας…)

Σήμερα θέλω να μιλήσω σ’ αυτούς που ακόμα αγωνιούν, σ’ αυτούς που ακόμη πιστεύουν στην αλληλεγγύη, σ’ αυτούς που πιστεύουν στον ανθρωπισμό, σ’ αυτούς που πιστεύουν στη Δημοκρατία και σ’ αυτούς που ακόμη αναρωτιούνται κάθε τόσο «γιατί όχι και στην Ηλεία;»…
Ας πάμε μια μικρή βόλτα. Σε μια κοντινή πόλη, στην Πάτρα. Να δούμε τι κάνουν εκεί με την επιβολή του ειδικού τέλους στα ακίνητα, που οι πολίτες καλούνται να το καταβάλλουν, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.
Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πατρέων, στη συνεδρίασή του την Τετάρτη, 16 Νοεμβρίου 2011, συζήτησε διεξοδικά το μέτρο και κατέληξε ΟΜΟΦΩΝΑ στα παρακάτω συμπεράσματα – αποφάσεις:

«Θεωρεί το μέτρο άδικο και επιπλέον σύμφωνα και με τις εκτιμήσεις του νομικού κόσμου, το μέτρο αυτό είναι και παράνομο και αντισυνταγματικό.

Είναι συνέχεια της λεηλασίας που υπέστη το λαϊκό εισόδημα με τις αλλεπάλληλες περικοπές μισθών και συντάξεων αλλά και τις φοροεπιδρομές, ολόκληρο τον προηγούμενο χρόνο.
Γίνεται απαιτητό και από το ένα εκατομμύριο των ανέργων, από όσους βρίσκονται σε πλήρη εισοδηματική αδυναμία χωρίς να είναι καταγεγραμμένοι άνεργοι, το ίδιο και από μικροεπαγγελματίες με κλειστά μαγαζιά και επιχειρήσεις με ελάχιστο ή μηδενικό τζίρο και εισόδημα.

Ο τρόπος είσπραξης έχει όλα τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής βαρβαρότητας, που συνοδεύει την κυβερνητική πολιτική στο σύνολό της.
Θα κόβουν το ρεύμα, αγαθό πρώτης και ζωτικής ανάγκης για την επιβίωση, σε οικογένειες με αρρώστους, μικρά παιδιά, υπερήλικες.
Δεν μπορούμε να δεχθούμε αυτόν τον σύγχρονο καιάδα.

Η κοινωνία της πόλης μας, έχοντας δεχτεί ανελέητα πλήγματα εδώ και δύο δεκαετίες με την πλήρη αποδιάρθρωση της παραγωγικής της βάσης, βιώνει την σημερινή κρίση έχοντας ποσοστά ανεργίας και φτώχειας διπλάσια από τους πανελλαδικούς μέσους όρους.
Ήδη πολλές οικογένειες αδυνατούν να πληρώσουν τώρα τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού, του νερού, του τηλεφώνου. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αναζητούν με απόγνωση ένα μεροκάματο για να εξασφαλίσουν την διατροφή των παιδιών τους.

Το Δημοτικό Συμβούλιο
ομόφωνα αποφασίζει:

* Καλεί τους δημότες σε ανυπακοή, σε άρνηση πληρωμής των χαρατσιών και καταδικάζει την πολιτική της προηγούμενης και της σημερινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ- ΝΔ -ΛΑΟΣ.

* Απαιτεί την άμεση ανάκληση του ειδικού χαρατσιού.

* Δίνει εντολή για την άμεση ενεργοποίηση των υπηρεσιών του Δήμου, προκειμένου να προβεί σε επανασύνδεση με το τμήμα ηλεκτροφωτισμού, όπου γίνει διακοπή ρεύματος, της νομικής υπηρεσίας για αντιμετώπιση νομικών κυρώσεων κλπ. (!!)

* Στηρίζει κάθε συλλογική δράση ενάντια στα φοροχαράτσια και σε υποστήριξη όσων αρνούνται να τα πληρώσουν. Καλεί όλους τους κοινωνικούς φορείς να πρωτοστατήσουν στον αγώνα και στην έμπρακτη συμπαράσταση στον κάθε δημότη. Να συντονίσει την δράση του με άλλους δήμους.

Η απόφαση να κοινοποιηθεί στον Πρωθυπουργό, στους αρμόδιους Υπουργούς και τη Διοίκηση της ΔΕΗ και να δημοσιοποιηθεί σε όλα τα μέσα ενημέρωσης».


Αυτά αποφάσισε ΟΜΟΦΩΝΑ το Δημοτικό Συμβούλιο Πατρέων κάνοντας δεκτές σχεδόν απόλυτα τις αποφάσεις των Λαϊκών Συνελεύσεων των διαφόρων δημοτικών διαμερισμάτων.
Βλέπετε στην Πάτρα οι Λαϊκές συνελεύσεις δεν θεωρούνται «μικρές μειοψηφίες που καταλύουν τη Δημοκρατία», όπως τις θεωρούν οι άρχοντές μας στον Πύργο…
Από την Τρίτη 22/11 στο ΚΕΠ του Δήμου λειτουργεί γραφείο για το ζήτημα του «χαρατσιού» για την ενημέρωση, την συλλογή πληροφοριών για νομική προσφυγή και για καταγγελίες διακοπών ώστε να γίνεται η επανασύνδεση από το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΦΩΤΙΣΜΟ (!!!) όπως αποφάσισε το Δημοτικό Συμβούλιο…

Σας μετέφερα αυτούσιο το ψήφισμα του ΔΣ του Δήμου Πατρέων, σαν μια ακόμη πρόσκληση και πρόκληση στους Δημάρχους του Νομού: Επιτέλους σταθείτε πλάϊ στους δημότες σας…
Αυτό το Σάββατο θα έχει την ευκαιρία ο Δήμαρχος Αρχαίας Ολυμπίας. Ας κάνει το πρώτο βήμα. Η ΙΕΡΗ ΠΟΛΗ ας γίνει η ΠΡΩΤΗ ΠΟΛΗ του Νομού…

19.11.11

Με θυμάσαι;

Εδώ πολυτεχνείο... Εγώ πολυτεχνείο…
Εσύ στο Δημαρχείο…

Γεια...
Με θυμάσαι;
Την πρώτη φορά που σε άκουγα ήταν στην αίθουσα της Αποστολικής Διακονίας. Δεν ξέρω αν έπρεπε να το θεωρήσω κακό σημάδι αυτό αλλά δεν το έκανα…
Ίσως φταίει αυτός που καθόταν δίπλα μου. Ήταν ένας τύπος με μπερέ που κάπνιζε τσιμπούκι. Εγώ sante σκέτα. Ήταν οι καιροί που κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα κάθεται να συζητά, να ανταλλάσσει σκέψεις, καημούς και όνειρα, χωρίς να καπνίζει. Ακόμη κι αν ήταν στην αίθουσα της Αποστολικής Διακονίας… Εσύ ήσουν αντικαπνιστής από τότε. Δεν ξέρω αν έπρεπε να το θεωρήσω κακό σημάδι αυτό αλλά δεν το έκανα…
Ίσως φταίει αυτός που καθόταν δίπλα μου. Ήταν ξένος στην πόλη μας. Τον έπεισα όμως να έλθει να σ’ ακούσει λέγοντάς του ότι είσαι ένας τύπος που «τα λέει ωραία». Δεν ξέρω αν έπρεπε να το θεωρήσω κακό «χάρισμά» σου αυτό αλλά δεν το έκανα…
Ίσως φταίει αυτός που καθόταν δίπλα μου. Και που από τα πρώτα λεπτά της ομιλίας σου, στριφογύρισε από ενθουσιασμό το τσιμπούκι του κι εκτοξεύτηκε σαν βεγγαλικό ο αναμμένος καπνός του…

Με θυμάσαι;
Είμαι κείνο το παιδί, που μόνο άκουγε κείνο το βράδυ του Νοέμβρη, από το ραδιοκασετόφωνο που ‘χε δίπλα στο κρεβάτι του.
Ύστερα ο έφηβος που γέμιζε τα αυτιά του και φούσκωνε την ψυχή του: «εδώ πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο...»
Είμαι ο γιος κείνης που άναβε το καντήλι, τρέμοντας αν θα γυρίσω πίσω ξανά, αλλά και με την περηφάνια, πως το παιδί της πολέμαγε αυτό το σύστημα που εργοστάσιό του «έφαγε» τον πατέρα του…
Την επιταγή των κοινωνικών μου αγώνων, ξέρεις, δε την εξαργύρωσα ποτέ. Την κρατάω πάντα στην ψυχή μου σαν κάτι όμορφο, δυνατό, σαν καμάρι μου και φυλαχτό μου.

Με θυμάσαι;
Με ξανάδες όταν σε στήριξα στο δρόμο για το «ταμείο». Άλλα νόμιζα… Σου άρεσα. Δεν ξέρω αν έπρεπε να το θεωρήσω κακό σημάδι αυτό αλλά δεν το έκανα…
Μετά, κάποιους άλλους καιρούς, με ξανάδες χρεοκοπημένο να προσπαθώ χωρίς καμιά ελπίδα να σώσω το σπίτι μου…
Ήμουνα εκεί, και σου φώναζα το ίδιο σύνθημα με τότε, και κάτι νεαροί δίπλα μου συμπλήρωναν ότι η «χούντα δεν τελείωσε το 73». Αλλά εγώ δεν ήθελα να το φωνάξω αυτό, γιατί δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι δεν είχε τελειώσει η χούντα...

Με θυμάσαι;
Δεν έχει φαντάρους τώρα αλλά έχει αυτούς δίπλα σου, με τα σακάκια. Πολλά σακάκια… Ξέρεις, τα φοβάμαι τα σακάκια…
Δεν ξέρω αν είναι από τότε που ένας έφηβος μου έλεγε: «Όταν οι γονείς μου ήσαν στα δικαστήρια για το διαζύγιό τους, καλούσαν εκεί εμένα και την αδελφή μου και μας ρωτούσαν, κάποιοι άνθρωποι με σακάκια, με ποιον θέλουμε να πάμε με τη μάνα μου ή με τον πατέρα μου… κι εγώ δεν ήθελα να τους πω. Κι όλο με ρωτούσαν βασανιστικά επίμονα αυτές οι φωνές που έβγαιναν από τα σακάκια… Κι από τότε τα μισώ τα σακάκια… Θέλω να βγω στους δρόμους και να γράφω στους τοίχους: ΚΑΤΩ ΤΑ ΣΑΚΑΚΙΑ!!!»…
Από τότε μίσησα κι εγώ τα σακάκια… Κι όλοι γύρω σου σακάκια φοράνε… Και πέρασα τα 55 και δεν έχω πια τις ίδιες αντοχές αλλά ούτε ψυχραιμίες, καθώς σας αντικρίζω μες στα σακάκια σας χωμένους…

Με θυμάσαι;
...όταν παίρνεις το μικρόφωνο και λες ότι είμαι μια μειοψηφία που καταλύει τη δημοκρατία;... Προφανώς για να πείσεις ότι υπάρχει δημοκρατία το λες, ξέρω… Δεν ξέρω όμως αν έπρεπε να το θεωρήσω κακό σημάδι αυτό αλλά δεν το έκανα…
Ίσως φταίνε αυτοί που κάθονται δίπλα μου…
«ΕΔΩ Πολυτεχνείο, ΕΔΩ Πολυτεχνείο, ΕΓΩ πολυτεχνείο…», μου λένε. «Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των προδομένων αγωνιζόμενων φοιτητών, των προδομένων αγωνιζόμενων Ελλήνων…»

14.11.11

Τραπεζο-τσολιάδες στην κυβέρνηση



Κυβέρνηση με τσεκούρι

Ξεκινώντας την πανηγυρική αναφορά μου στην Νέα Κυβέρνηση θα ήταν κρίμα να μην ξεκινήσω από τα θετικά της: Το θετικό είναι η υπουργοποίηση του Βορίδη!
Ο Υπουργός μεταφορών και υποδομών κ. Βορίδης ανέκαθεν είχε μια αγάπη στις υποδομές και γι’ αυτό κυκλοφορούσε στο κέντρο της Αθήνας με τσεκούρι (12-5-1985). Ας μην σπεύσουν οι κακοπροαίρετοι να τον κρίνουν για τις νεανικές του τρέλες –ποιος από εμάς δεν κυκλοφορούσε στα νιάτα του με τσεκούρι στην Ακαδημίας για να ανοίγει κεφάλια;
Άλλωστε αν δεν ανοίξεις το κεφάλι του άλλου πως θα του εμφυτεύσεις τις ιδέες σου;…

Αφήστε που ο Βορίδης είναι βέβαιο ότι θα βοηθήσει στην κατανόηση των προβλημάτων μας από τους Ευρωπαίους, αφού είναι Πανευρωπαϊκά γνωστός! Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπετε τον Μάκη Βορίδη επικεφαλής της νεοφασιστικής οργάνωσης "Ελληνικό Μέτωπο" σε διαδήλωση του ρατσιστικού Εθνικού Μετώπου του Λε Πεν στο Παρίσι...
Κι επειδή για να πάρει κάποιος τη δουλειά πρέπει να έχει κι ένα πειστικό βιογραφικό, για να δούμε ένα καλύτερο απόσπασμα από το βιογραφικό του …Υπουργού:
●Η τσεκουροφορία του 21χρονου τότε Βορίδη θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί απλή νεανική «ακρότητα»…
●Ο Βορίδης ήταν επικεφαλής της Νεολαίας ΕΠΕΝ, του κόμματος δηλαδή του έγκλειστου δικτάτορα Παπαδόπουλου, και διάδοχος σ’ αυτό το πόστο του Νίκου Μιχαλολιάκου ο οποίος της ίδια χρονιά ίδρυε τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ…
●Ο Βορίδης και το «Ελληνικό Μέτωπό» του υπήρξαν οι επίσημοι εν Ελλάδι αντιπρόσωποι του Λεπέν μέχρι το 2005, όταν προσχώρησαν οργανωμένα στο ΛΑΟΣ...
Αυτές οι προϋπηρεσίες του προφανώς κι εκτιμήθηκαν από τον …Μεσσία Παπαδήμο…

Αυτός ο κύριος λοιπόν, που στα φοιτητικά του χρόνια επέβαλε τις απόψεις του με ΤΣΕΚΟΥΡΙΑ (όπως βλέπετε και στη φωτογραφία) έχει κι ένα θετικό, που θα ήμουν πολύ άδικος αν δεν το επεσήμανα: είναι ότι το Βορίδη βολεύει στα συνθήματα. Κάνει ομοιοκαταληξία με το …απίδι, με το …ξύδι, με το …μύδι, με το …κρεμμύδι, με το …στρείδι, με το …καρύδι, με το …βαρίδι! Κάνει ομοιοκαταληξία και με μια άλλη λέξη αλλά ας το αφήσω να την πείτε μόνοι σας. Αρκετά σας είπα εγώ, για την ώρα…

Στο μεταξύ το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (αξιωματική αντιπολίτευση στη Γαλλία) αρνείται να συγχαρεί την κυβέρνηση Παπαδήμου και το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο της Γερμανίας καταγγέλλει τη Μέρκελ, επειδή στηρίζει μια κυβέρνηση (του Παπαδήμου) στην οποία συμμετέχουν ναζί αντισημίτες! …την ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΟΤΣΟΛΙΑΔΩΝ!!!

Όμως μην μελαγχολείτε γιατί υπάρχουν κι άλλα καλά νέα: Σε ελληνικά χέρια μένει η θέση του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς! Νοιώστε υπερήφανοι σαν Έλληνες γιατί τη θέση του προέδρου την κατέχει -ακόμη- ο Γιώργος Α. Παπανδρέου. Στο μέλλον δεν αποκλείεται να τον διαδεχθεί ο Νίκος Μιχαλολιάκος ή ο Μάκης Βορίδης. Άλλωστε τι αλλάζει; Σοσιαλιστής ή Εθνικοσοσιαλιστής υπογράφει με διαφορετικό μελάνι τα μνημόνια;…

Κι ενώ έχουν ήδη πιάσει δουλειά τα εξαπτέρυγα, τα μανουάλια, τα θυμιατά, τα καντήλια και τα άλλα Τηλεοπτικά Δοξαστικά για να ευλογήσουν, ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ η οργισμένη κραυγή του λαού να ακουστεί στα πέρατα της Ευρώπης:
Απαιτούμε διάλυση της βουλής και εκλογές τώρα!
Δεν θα μας κυβερνήσει κανένα τσιράκι της ΕΕ με το «έτσι θέλω»!
Απαιτούμε να εκλεχθεί ο νέος πρωθυπουργός της χώρας με δημοκρατικές διαδικασίες!
Δεχθήκαμε μειώσεις μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, χαράτσια, έκτακτες εισφορές
Δεχθήκαμε μειώσεις και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς μας: «Κοπρίτες, κακομαθημένοι, τεμπέληδες κτλ…»
Δεν δεχόμαστε να μας καταργείτε το δικαίωμα ψήφου!!!


8.11.11

O Παπαδήμος στη Ρεάλ Μαδρίτης!

Είναι αλήθεια ότι έχω κάποιους υπερβολικά αισιόδοξους φίλους. Εκεί που σε βλέπουν μέσα στη μαύρη κατάθλιψη με όσα ζούμε, σου λένε χαμογελαστά:
«Ε και λοιπόν; Λίγο κρασί, λίγη θάλασσα και το ταίρι μας θα τα ‘χουμε πάντα. Τι να μας πουνε οι Γερμανοί για ζωή, που για να δούνε ήλιο πρέπει να πάνε …σινεμά;!»

Ένας απ’ αυτούς προχτές που η τηλεόραση άρχισε το …σήριαλ «ΨΗΦΟΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ», την είχε ανοιχτή αλλά με κλειστό ήχο και διάβαζε για τους Γιαπωνέζους! Συγκεκριμένα διάβαζε για το ΧΑΡΑΚΙΡΙ…
Με την ονομασία Χαρακίρι, ή Σεπούκου, ονομάζεται ο ιαπωνικός τελετουργικός τρόπος αυτοκτονίας ο οποίος καθιερώθηκε από τους Σαμουράι ως μοναδική επιτρεπτή διέξοδος σε περίπτωση ήττας ή ατίμωσής τους.
Κατά το τελετουργικό αυτό ο προς αυτοκτονία (π.χ. ο Γιωργάκης) στρέφεται προς τον Ήλιο και γονατίζοντας σύρει το σπαθί του, το οποίο και στη συνέχεια καρφώνει στη κοιλιακή του χώρα. Ο αυτόχειρας Σαμουράι συνήθως αποκεφαλίζεται από ένα φιλικό πολεμιστή (π.χ. το Βαγγέλη) τη στιγμή του πόνου. Ο τρόπος αυτός φέρεται ν΄ αποτελεί κωδικοποιημένη ηθική συμπεριφορά…»


Κατάλαβες φίλε; γυρίζει και μου λέει. Αυτά κάνουν οι Γιαπωνέζοι κι όχι σαν τον δικό μας…
…αρχικά δέχεται συγκυβέρνηση, στη συνέχεια ζητάει δημοψήφισμα, έπειτα κουρεύει το χρέος κατά 50%, τέλος παίρνει και 110 δις από το ΔΝΤ και μετά ανακοινώνει πως "Λεφτά υπάρχουν!"... Ποιός μ@#$%ας του έδωσε ανάποδα το ντοσιέ;
Κι έχεις και τον Παπούλια που πάει στην παρέλαση και κλαίει κι όταν βλέπει τον ΓΑΠ χαμογελάει… Όλα ανάποδα τα κάνει και αυτός.
Αλλά παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αγανακτούν οι συμπατριώτες. Ας δούμε τη θετική πλευρά. Εγώ νομίζω ότι είναι μια μοναδική ευκαιρία να μάθουμε πως στην Ελλάδα δεν γεννήθηκε μόνο η δημοκρατία αλλά και η τυραννία.

Τέτοιους αισιόδοξους φίλους έχω…(ή είναι φευγάτοι;)
Έκλεισαν ήδη για το Χειμώνα, τα αριστουργήματα του παλιού καλού σινεμά σε ριμέικ. Μαζεύονται 3-4 οικογένειες κάθε βράδυ κι αράζουν σ’ ένα τζάκι για να απολαύσουν άλλοι την ανεργία τους κι άλλοι την εφεδρεία τους, βλέποντας τις ταινίες του Χειμώνα:
Ανεμοδαρμένα Χρέη // Ξέρω τι ψήφισες πέρσι το καλοκαίρι // Ο γέρος μου ο σοσιαλίστριος // Όσα παίρνει ο Πάγκαλος // Όσα παίρνει ο άνεργος //
Γοργόνες και τσάμπα μάγκες // Το Μετέωρο Βήμα του Πρωθυπουργού
Αγάπη μου, συρρίκνωσα την χώρα // Οι συνήθεις άφραγκοι // Εφιάλτης στο δρόμο με τους κλέφτες // H σιωπή των αμνών (αυτό δε χρειάζεται να αλλάξει, με τόσους πολίτες-πρόβατα στην Ελλάδα )

Τελικά υπερήφανε Ελληνικέ λαέ, σε έβγαλαν από τον κόπο να αποφασίσεις για την τύχη σου. Κοιμήσου ήσυχος! Ο Παπαδήμος, που όλο το έθνος παρακαλούσε να έλθει πάρει την ομάδα επάνω του -αργά τη νύχτα- κατέληξε στη Ρεάλ Μαδρίτης! Όμως ο Σαμαράς θα υπογράψει Μνημόνιο χωρίς να είναι καν Πρωθυπουργός (παίζει με υποσχετική μέχρι το Φλεβάρη)!!!
Άλλη μια παγκόσμια πρωτιά, για τους έλληνες πολιτικούς μας. Πάμε στοίχημα ποιος θα υπογράψει τα περισσότερα Μνημόνια;

ΕΠΙΜΥΘΙΟ
● Θα σε αφήσουν «ήσυχο» μέχρι που να γιορτάσεις του Αγίου Βαλεντίνου (14/2) κι ύστερα από 5 ημέρες θα σου επιτρέψουν -για μια μέρα- να σκεφτείς και να διαλέξεις …πριν σου υπαγορεύσουν την επόμενη ημέρα: ΑΦΟΥ ΨΗΦΙΣΕΣ ΒΓΑΛΕ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ! …

● ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ: Στη χώρα αυτή γεννήθηκε η δημοκρατία και σε αυτήν πέθανε δυστυχώς. Δημοκρατία είναι να κάνεις κουρέλι το Σύνταγμα, όσο κυβερνάς και να το επικαλείσαι, όταν κινδυνεύει το κεφάλι σου. Δύο επιλογές υπάρχουν: ή θα αναστηθεί πάλι εδώ ή θα πεθάνει εδώ για πάντα.

● Όχι η μαμά μου δε ζει πια μαζί μου. Αφού της μείωσαν τη σύνταξη και την ξεζούμισαν με τα χαράτσια, το πήρε απόφαση να γυρίσει πάλι στη μαμά της.

(ΥΓ Δεν ζήτησα να με διαβάζετε και να με εκτιμάτε. Να ξεκαθαρίσουμε ποιους να εκτιμάμε, προσπαθώ…)

7.11.11

Να θυμηθώ φεύγoντας... (τελευταία ημέρα Πρωθυπουργός)

- Να πάρω το κολάν και την τρόμπα του ποδηλάτου.

- Να πετάξω αυτά τα πράσινα ξεράσματα με τη σπιρουλίνα, που έπινα για πρωινό.

- Να στείλω μια καλτσοδέτα στον Ξυνίδη.

- Να πάρω τη σκάρα του αυτοκινήτου για το κανό.

-Nα στείλω την κουκούλα και το φυλλάδιο με τις οδηγίες για μολότοφ στον πρόεδρο του Αστέρα Εξαρχείων μην πέσουν στα χέρια της μαμάς και ποιος με σώζει… Έτσι κι αλλιώς αντιεξουσιαστής πρωθυπουργός δε θα ξαναβγεί

- Να πάρω τα Viagra μου από το κάτω συρτάρι του γραφείου και τα XANAX της Αντας.

- Να ξεφορτωθώ την γκαντέμο τη γραμματέα της μαμάς. Όποιος πόνταρε σ’ αυτή, έσβησε… Ωχ, ωχ! Και να θυμηθώ να της πω να παραιτηθεί από εκεί που τη διόρισα.

- Να θυμίσω σ’ εκείνο το γέρο συνταξιούχο, που μου έδωσε τη σύνταξή του για το χρέος, ότι ο γιος του (τώρα που θα βγει στην εφεδρεία…) θα έχει περισσότερο χρόνο να τον φροντίζει καλύτερα.

- Να ξύσω για τελευταία φορά την πλάτη μου στον τοίχο του γραφείου.

- Να στείλω για τελευταία φορά στον Πάγκαλο εκείνο το πόστερ που γράφει: «Ζήσε ρε λίγο χωρίς εχθρούς, βλαμμένε»

- Να γράψω στο ημερολόγιο για τον επόμενο Έλληνα Πρωθυπουργό: «είσαι ο μουντζούρης, που μένει με το κακό χαρτί στο χέρι».

- Να θυμάμαι ότι δεν έχει καμιά σχέση ο Βούδας κι ο Κούδας, η Κοζάνη κι η Λοζάνη, η Δανία με την Ινδία… κι άλλο είναι το «κάνω κανό» κι άλλο «το κάνω στις Κάνες»…

- ...κι ύστερα τι μπέρδεμα κι αυτό: όταν σου λένε στα Ελληνικά «Πες» εννοούν «μίλα». Δεν απαντάς στο «πες», «οκ, πέφτω»....

17.10.11

Βλέπε, άκουγε και σιώπα… (ή ονειρέψου έναν άλλο κόσμο που είναι εφικτός;)

Παρότι δεν μπορούμε να μαντέψουμε (ίσως φοβόμαστε κιόλας να το προσπαθήσουμε) πώς θα είναι τα επόμενα χρόνια, έχουμε τουλάχιστον το δικαίωμα να ονειρευτούμε πώς θα θέλαμε να είναι.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει διατυπώσει οικουμενικές διακηρύξεις με εκτενείς καταλόγους ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Αλλά η μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας δεν έχει κανένα άλλο δικαίωμα εκτός από το δικαίωμα να βλέπει, να ακούει και να σιωπά.

Τι θα γίνει αν αρχίσουμε να ασκούμε και πάλι το δικαίωμα στο όνειρο, που δεν διακηρύχτηκε ποτέ;
Τι θα γίνει αν για μια στιγμούλα αφεθούμε να ονειρευτούμε έναν άλλο κόσμο όπου:
●Τους ανθρώπους δεν θα τους ελέγχει το αυτοκίνητο, δεν θα τους προγραμματίζει ο υπολογιστής, δεν θα τους εξαγοράζει το σούπερ μάρκετ, δεν θα τους παρακολουθεί η τηλεόραση. Η τηλεόραση δεν θα είναι πλέον το πιο σημαντικό μέλος της οικογένειας.
●Οι άνθρωποι θα δουλεύουν για να ζήσουν αντί να ζουν για να δουλεύουν.
●Στους ποινικούς κώδικες θα ενταχθεί και το αδίκημα της βλακείας: το αδίκημα που διαπράττουν όσοι ζουν για να έχουν ή για να κερδίζουν, αντί να ζουν απλώς και μόνο για να ζουν… Σαν τα πουλιά που κελαηδούν χωρίς να ξέρουν ότι κελαηδούν και σαν τα παιδιά που παίζουν χωρίς να ξέρουν ότι παίζουν.
●Οι οικονομολόγοι δεν θα ονομάζουν επίπεδο ζωής το επίπεδο της κατανάλωσης, ούτε ποιότητα ζωής την ποσότητα των υλικών αγαθών.
●Οι μάγειροι δεν θα πιστεύουν ότι είναι ευχάριστο για τους αστακούς να τους βράζουν ζωντανούς.
●Οι ιστορικοί δεν θα πιστεύουν ότι η εισβολή σε μια χώρα είναι κάτι που την ευχαριστεί. Ο κόσμος δεν θα πολεμάει πια τους φτωχούς αλλά τη φτώχεια και η στρατιωτική βιομηχανία δεν θα έχει άλλη λύση παρά να κλείσει.
●Το φαγητό δεν θα είναι εμπόρευμα ούτε η επικοινωνία εμπόριο, επειδή το φαγητό και η επικοινωνία είναι δικαιώματα του ανθρώπου. Κανείς δεν θα πεθαίνει από πείνα, επειδή κανείς δεν θα πεθαίνει από το πολύ φαΐ.
●Κανείς δεν θα φέρεται στα παιδιά του δρόμου σαν να είναι σκουπίδια, επειδή δεν θα υπάρχουν παιδιά του δρόμου. Κανείς δεν θα φέρεται στα πλούσια παιδιά σαν να είναι λεφτά, επειδή δεν θα υπάρχουν πλούσια παιδιά.
●Η εκπαίδευση δεν θα είναι προνόμιο μόνο όσων μπορούν να την πληρώσουν.
●Η αστυνομία δεν θα είναι εφιάλτης για όσους δεν μπορούν να την εξαγοράσουν.
●Η δικαιοσύνη και η ελευθερία, αδέλφια σιαμαία που καταδικάστηκαν να ζούνε χωριστά, θα ενωθούν και πάλι. Θα ενωθούν και πάλι, πλάτη με πλάτη.
●Οι τρελές της Πλάζα ντε Μάγιο στην Αργεντινή θα είναι παράδειγμα πνευματικής υγείας, επειδή εκείνες αρνήθηκαν να ξεχάσουν στα χρόνια της υποχρεωτικής λήθης…
●Η τελειότητα θα εξακολουθήσει να είναι το βαρετό προνόμιο των θεών, όμως σε αυτό τον όμορφο, σε αυτό τον όμορφο αλλά και γαμημένο κόσμο, θα ζούμε την κάθε νύχτα σαν να είναι η τελευταία και την κάθε μέρα σαν να είναι η πρώτη μας…
●Ο αέρας θα είναι καθαρός, απαλλαγμένος από το μικρόβιο του ανθρώπινου φόβου και από τα ανθρώπινα πάθη…Θα ζούμε την κάθε νύχτα σαν να είναι η τελευταία και την κάθε μέρα σαν να είναι η πρώτη μας

(Το κείμενο αυτό προέκυψε, σαν αναγκαίο ερέθισμα για την απεργιακή εβδομάδα που αρχίζει, από την ακρόαση μιας ομιλίας του Ουρουγουανού συγγραφέα Eduardo Galeano. Η μετάφραση έγινε για την «Πρώτη» και τη στήλη από την Ισπανίδα φίλη Κλάρα Α.)

14.10.11

Θεραπεία μηνός στη γειτονιά των Αγγέλων

Τίποτα δεν μπορεί ποτέ να συμβεί δύο φορές.
Στην πραγματική ζωή δεν έχει ριπλέι.
Το πιο χαρούμενο αλλά και το πιο θλιβερό γεγονός δεν μπορείς να το κάνεις να ξανασυμβεί. Δεν θα είναι ποτέ το ίδιο.
Οι καλοκαιρινές νύχτες των αστεριών μπορούν να γεμίσουν από χαρές ή λύπες ή και να μείνουν άδειες. Ποτέ όμως δεν μπορεί να τις ξαναζήσει κανείς.
Υπάρχουν μόνο μία φορά.

Σήμερα δεν αντιγράφω τη χτεσινή μέρα. Ούτε η αυριανή νύχτα μπορεί να σου διδάξει την ευδαιμονία ακριβώς με τον ίδιο τρόπο ούτε ακριβώς με τα ίδια φιλιά, όπως η αποψινή.
Απόψε βλέπεις μέσα στο δωμάτιό σου ένα τριαντάφυλλο, όλο χρώμα και άρωμα.
Την επόμενη μέρα, αν είσαι πάλι μαζί, εκεί, μπορεί να βλέπεις το ίδιο τριαντάφυλλο και να αναρωτιέσαι, «πολλά αγκάθια δεν έχει;…»
Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γυρνώντας το ρολόι πίσω…
Κόψε ένα νέο τριαντάφυλλο!...
Δεν έχει σημασία αν είναι από την ίδια ή από άλλη τριανταφυλλιά...
Γίνε ένα νέο τριαντάφυλλο!...

Γιατί να αφήνουμε τις ημέρες να περνούν;… Αφού, όταν περνούν άδειες, στην ουσία είναι γεμάτες από φόβο και θλίψη;...
Το σήμερα οδηγεί στο αύριο. Το αύριο όμως δεν οδηγεί στο σήμερα. Μόνο τώρα μπορείς το σήμερα να ζήσεις.

Περνάς τη ζωή σου περιμένοντας. Μια στενωπό, ένα τούνελ, μια περίσταση… να περάσει… Κι όταν περάσει η μια περίσταση νοιώθεις ότι έρχεται άλλη… ή φοβάσαι ότι μια άλλη θα σε βρει… Και πάλι δεν ξανοίγεσαι… Λες «Ας κάνω συντήρηση δυνάμεων κι ονείρων… ποιος ξέρει αύριο τι θα με βρει;…»
Και χάνεται το σήμερα και χάνεται και τ’ αύριο… Κι η ζωή ακυρώνεται, κι οι χαρές, οι ελπίδες, τα όνειρα κι οι έρωτες μουχλιάζουν στοιβαγμένα σε ράφια αραχνιασμένων ιδεοπωλείων…

Κι έπειτα έρχονται μέρες άσπρες. Μήτε καλές μήτε κακές.. Μήτε εφιαλτικές μα μήτε των ονείρων… Δεν αναρωτιέσαι πια. Δεν αναζητάς. Δεν κλαις. Δε γελάς. Δε χαίρεσαι.
Έμαθες να πηγαίνεις μόνο μέχρι τον ψυχίατρό σου. Με εκείνο το καφέ βιβλιαράκι ασθένειας στην τσέπη. Για μια καινούργια συνταγή με τα ίδια φάρμακα ακριβώς όπως και τον προηγούμενο μήνα… «Θεραπεία μηνός», θα γράψει επάνω. Αναγκαστικά, για να δικαιολογήσει τις ποσότητες…

Θα τα κουβαλήσεις στο γραφείο σε δυο νάιλον σακούλες, σαν να έρχεσαι από το σούπερ μάρκετ…
Θα τα ξεδιαλέξεις για να βάλεις μερικά στο ψυγείο.
Κάπου εκεί πλάι στα παγωμένα σου όνειρα, κοντά στα σκουριασμένα σου ταλέντα, ακριβώς κάτω από ένα βαζάκι με μαρμελάδα καημών…
Θα πάρεις τους δροσισμένους σου αναστεναγμούς και δυο παγάκια ελπίδας για να τα βάλεις να λιώσουν σε ένα ποτήρι λυγμών… χωρίς ανθρακικό, χωρίς αναισθητικό, χωρίς συντηρητικό…
Δυο τρεις σταγόνες μπορεί να πέσουν στο πουκάμισο το θαλασσί. Μην βάζεις μολύβια στα μάτια, αν συγκινείσαι. Θα κυλήσουν στο πουκάμισο.

Λίγο πριν το σχόλασμα, στο γραφείο τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο κι αντσούγες… Για να μπορέσεις να συρθείς μέχρι το σπίτι. Για να βγάλεις απ’ τον κόρφο σου μισό κιλό χαμόγελο, τυλιγμένο σε λαδόκολα, την ώρα που θα συναντήσεις τα παιδιά. Γιατί τα παιδιά πρέπει να ξέρουν αλλά πρέπει να νομίζουν ότι όλα είναι μια φάρσα, που θα αποκαλυφθεί στα μάτια εκείνου που δεν ξεχνά την κωμική εκδοχή μιας ζωής, που είναι στα τρυφερά τους χέρια πλαστελίνη…
Έτσι μονάχα θα μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να ψάξουν μια ζωή χωρίς τράπεζες… Πέρα από τον Τζέφρυ, τον Μπένυ και την Ανκελα είναι η γειτονιά των Αγγέλων.

9.10.11

Οδός Ράϊχ, αριθμός 4…

Ζούμε το τέλος μιας φανταστικής αφθονίας ή την αρχή της απελευθέρωσής μας από την καπιταλιστική-καταναλωτική σκλαβιά;… αφού από ένα σημείο κι έπειτα μπορώ να ανασηκώσω τους ώμους και να πω: «ε, και; τι άλλο έχω να χάσω;…»

Αρχικά σημασία έχει ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ. Γιατί λένε ότι όποιος ξεχνάει, ξεχνιέται…

ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ότι οι αυτοκτονίες πτωχευμένων Ελλήνων αυξάνονται ραγδαία…

ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ότι οι ψυχικές παθήσεις των πτωχευμένων Ελλήνων αυξάνονται ραγδαία…

ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ότι κάθε ημέρα που περνάει κάποιος από εμάς σταματά να πληρώνει το στεγαστικό του… και με δεδομένο ότι η απόκτηση κύριας κατοικίας στη …Γερμανία εξακολουθεί να είναι ένα ακριβό όνειρο σε λίγο οι Ελληνικές Τράπεζες θα μπορούν να «προσφέρουν» στους Γερμανούς πελάτες τους φτηνό σπίτι στην Ηλιόλουστη Ελλάδα…

ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ποιοι μας κυβερνάνε σήμερα:
Η Έλενα Παναρίτη, βουλευτής Επικρατείας του ΠαΣοΚ δήλωσε στην εφημερίδα Guardian: « That’s because I’m not Greek, I’m American» (…δεν είμαι Ελληνίδα, είμαι Αμερικανίδα…)

Oι 10 εντολές του Δ.Ν.Τ.

1. ΔΟΥΛΕΥΕ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ!
Αν θες να διαψεύσεις αυτούς που λένε ότι είσαι λαός τεμπέληδων. Να ξανακερδίσεις την εκτίμηση των κατακτητών σου, που άκουσαν τους κυβερνήτες σου να σε λένε κοπρίτη! ΔΟΥΛΕΥΕ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ! Έτσι κι αλλιώς δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις…

2. ΦΑΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ!
Το πάχος σκοτώνει! Χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, λιπίδια… Φάε λιγότερο!
Αν το πεις ΝΗΣΤΕΙΑ, θα δείχνεις και καλός Χριστιανός.
Αν το πεις ΔΙΑΙΤΑ …θα μοιάζεις και με μοντέλο...


3. ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

Τα καλά κορίτσια «στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν». Σώπα!... Η δημοκρατία σου δίνει ελευθερία λόγου αλλά κάνε κράτει… μη τη σπαταλάς… Αύριο θα χρειαστεί να ευλογείς, να ευγνωμονείς και να χαιρετίζεις ηγέτες και παρατρεχάμενους…ΜΗ ΜΙΛΑΣ! Σώπα και μείνε σπίτι…

4. ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ!
Το κάνει η τηλεόραση για εσένα… Το κάνει ο Πρετεντέρης, ο Καψής κι ο …Λιακόπουλος. Το κάνει ο Παπαχελάς κι η Τρέμη τρέμει για σένα…

5. ΝΟΙΩΣΕ ΑΝΑΣΦΑΛΗΣ!
Έξω από την πόρτα σου κυκλοφορούν ήδη εξαθλιωμένοι… Κράτα τη κλειστή και νοιώσε ευτυχής που εσύ είσαι «από μέσα»… Τι; Θες να βγεις κι έξω; Τρελάθηκες; Άλλωστε για πόσο ακόμη θα έχεις σπίτι να μένεις μέσα; Θα σε πουν ένοχο και γι’ αυτό. Θα σου πουν: «Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΤΟ ΕΔΩΣΕ, Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΤΟ ΠΗΡΕ…»

6. ΜΗ ΓΕΛΑΣ!
Το γέλιο διώχνει το φόβο… Κι αν δεν φοβάσαι, «ξεμυαλίζεσαι» κι ύστερα ζητάς δικαιώματα, ελευθερίες, κοινωνική δικαιοσύνη και λαγούς με πετραχήλια ζητάς…

7. ΔΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟ!
Δεν έχεις φίλους πια να πεις τον πόνο σου. Δεν πιστεύεις και σε παπάδες και θρησκείες… Οι Τύραννοι γίνονται κόμπος στα λαιμό σου και θηλιά… Για να την βγάλεις καθαρή, δες ψυχολόγο…

8. ΜΑΘΕ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ!
Η νέα παγκόσμια γλώσσα αυτών που θέλουν το καλό σου είναι τα Γερμανικά. Μάθε Γερμανικά γιατί θα τα χρειαστείς να ακούς και να καταλαβαίνεις τους κατακτητές σου… Αυτοί δεν χρειάζεται να μιλάς για να σε καταλάβουν. Δεν χρειάζεται να τους πεις τις σκέψεις σου. Καταλαβαίνουν. Καταλαβαίνουν, γιατί αυτοί φρόντισαν να διαμορφώνουν τη σκέψη σου. Αυτό που σκέπτεσαι τώρα μπόλιασμα στο έκαναν αυτοί…

9. ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!
…ως εαυτόν και λιγάκι παραπάνω… Η Κυβέρνηση τα κάνει όλα για την πατρίδα και για το καλό σου. Βλέπεις το Γιωργάκη, πόσο μαραμένος, πόσο τραγικός δείχνει όταν σου στέλνει διαγγέλματα από το Καστελόριζο, τις Βρυξέλες ή μόλις κατέβει από το κανό του; …και κολάν φόρεσε και ορθοπεταλιές τραβάει, για το καλό σου…

10. ΜΗ ΘΥΜΑΣΑΙ!
Ό,τι έγινε - έγινε… Πάει, πέρασε… Κανείς δεν θυμάται τι έγινε ακριβώς… Τώρα είναι η ώρα του ταμείου και πρέπει να πληρώσεις εσύ!

ΕΠΙΜΥΘΙΟ
…εγώ μόνο δυο λόγια θα σου πω, βαλτωμένε τα νερά της μικρής γαλαζιοπράσινης λίμνης μας…
Αν δεν μπορείς να πετάξεις, τρέχα!
Αν δεν μπορείς να τρέξεις, περπάτα!
Αν δεν μπορείς να περπατήσεις, μπουσούλα!
Αλλά ό,τι και αν γίνει,
ποτέ μα ποτέ μη σταματήσεις
να προχωράς μπροστά με το κεφάλι ψηλά!!!



(...γραμμένο με βάση ένα αφισσάκι που κυκλοφορησε στο facebook...)

8.9.11

Κερασμένο κρασί...

Μένω σε ένα σπίτι, που το Χειμώνα δεν θα έχει θέρμανση. Τον χειμώνα με το κρύο, θα πηγαίνω αργά το βράδυ για ύπνο ή όταν δεν έχω κάπου να πάω, αναγκαστικά θα γυρίζω και θα χώνομαι στα σκεπάσματα ή θα κάθομαι με το μπουφάν και το σκουφί...
(είναι και η καράφλα, βλέπεις...)

Κι αν κάποτε έλθουν για επίσκεψη φίλοι ή συνάδελφοι θα τους κρατήσω έξω από την πόρτα με τη δικαιολογία ότι «είναι άρρωστο το παιδί…». Όσο θα τους μιλάω στην πόρτα θα πω ότι μόλις φόρεσα το μπουφάν και το σκουφί για να τους μιλήσω…

Στις αρχές κάθε μήνα, δεν απαντάω στο τηλέφωνο σε άγνωστα νούμερα ή όταν με καλούν με απόκρυψη, γιατί σκέπτομαι ότι θα είναι οι εισπρακτικές εταιρίες που θέλουν να μαζέψουν λεφτά για τους πελάτες τους… Δηλαδή για τις τράπεζες…
Μου τηλεφωνούν και στη δουλειά στο σταθερό και τους το κλείνω, γιατί ντρέπομαι να μάθουν οι συνάδελφοι μου, ότι χρωστάω…

Είμαι χωρίς φίλους, γιατί δε μπορώ να καλέσω κάποιον στο σπίτι μου, ή να βγαίνω μαζί τους έξω…
Βγήκα 1-2 φορές στην αρχή αλλά μετά κρύβομαι και θυμώνουν και τους χάνω... Δεν έχω λεφτά…
Άσε που δεν με μπορούν να με βλέπουν "έτσι" που είμαι μέσα στην κατάθλιψη...
Κι ύστερα υπάρχουν και οι φίλοι που επιμένουν να βγούμε και πράγματι θέλουν να με κερνάνε αλλά δεν μπορώ άλλο το κερασμένο κρασί...
Σκέφτομαι ότι αν πάω μαζί τους στην ταβέρνα θα με πάρουν τα κλάματα. Κι αν με πάρουν τα κλάματα στην ταβέρνα το κερασμένο κρασί θα το βγάλω σε δάκρυ...
Τα καλοκαίρια προτιμώ να δουλεύω στην άδειά μου για να κλείνω οικονομικές υποχρεώσεις. Δε γυρίζω ποτέ ξεκούραστος στο γραφείο.

Η προϊσταμένη μου με πατάει στο λαιμό, γιατί ξέρει ότι έχω ανάγκη την δουλειά και με ξεφτιλίζει… Και εγώ τα καταπίνω όλα και σκύβω το κεφάλι για να μη χάσω τη δουλειά μου…
Το χειμώνα πήγα σε ψυχίατρο σε δημόσιο νοσοκομείο… Γιατί δε μπορούσα να καταπιώ ούτε το σάλιο μου…
«Κατάθλιψη», μου είπε…
Θα μου πείτε ότι έτσι έκανα και οικονομία, αφού μόνο λιωμένες τροφές έτρωγα κι αυτές με δυσκολία… Πεινούσα όμως…
Και έχω πεινάσει πολλές φορές στη ζωή μου… αλλά αυτό ήταν διαφορετικό.
Η συμβολική αντίδραση του οργανισμού μου… Δε μπορώ να καταπιώ τίποτα άλλο πια… το σάλιο μου κι αυτό με δυσκολία.

Λέω αλήθεια άραγε;
Είναι κάτι που δε μπορεί να συμβεί;
Σου αρέσει, όπως ζω;
Θέλεις να ζεις, όπως εγώ;
Με λυπάσαι;
Ζεις κι εσύ έτσι;
Πιστεύεις ότι σε λίγο καιρό δε θα ζεις κι εσύ έτσι;…
Πιστεύεις ότι έχουμε διαφορές;
Σου είπαν τα λαμόγια ότι «έχω λεφτά» και το παίζω αγανακτισμένος;
Τα πίστεψες;
Έχουμε μια διαφορά, ναι! Πεινούσα αλλά δεν κλαιγόμουν!
Αυτή είναι η διαφορά μας! Όταν δεν κλαιγόμουν, μάθαινα να αντέχω, να επιβιώνω στα δύσκολα με τον αγώνα για έναν άλλο κόσμο…
Εσύ;
Μπορείς να πεινάσεις; Να κρυώσεις; Να απομονωθείς; Να αγωνιστείς για την ελπίδα;
...για το παιδί σου;
Γιατί δεν κάνεις κάτι γι’ αυτό;
Γιατί δεν αντιδράς, τώρα;
Τότε δε θα μπορείς, ίσως…
Θα λιποθυμάς από την πείνα… από την κούραση…
Θα φοβάσαι…
Θέλεις να ζεις έτσι;

Όχι;

Νομίζω ότι άκουσα να λες «ΟΧΙ!»
Έχω ανάγκη να πιστεύω πως σε άκουσα να λες «ΟΧΙ!»
Με καταλαβαίνεις;...

25.8.11

Καλοκαιρινά θαλασσινά ταξίδια (βάλε ένα άλλο θέμα, κυρία!...)

1) Κυρία, πέρσι μου ζητήσατε να σας γράψω μια έκθεση για την πιο όμορφη ημέρα των καλοκαιρινών διακοπών… Φοβάμαι ότι θα το ξαναβάλετε αυτό το θέμα κι εφέτος το Σεπτέμβρη…
Δεν μπορώ να γράψω κυρία… Και πέρσι δεν έγραψα. Είπα ψέματα ότι πόναγε η κοιλιά μου κι ύστερα το ξέχασες, που μου είχες πει να τη γράψω σπίτι και να στη φέρω…
Δεν πήγαμε διακοπές, κυρία… δεν υπάρχουν διακοπές για μας, είπε ο πατέρας… εκτός -λέει-και κερδίσει το λαχείο… αλλά ποτέ δεν το κερδίζει, κυρία…

Το ξέρω ότι μέσα σου είσαι λυπημένη, κυρία, που έχεις εμένα μαθητή και όχι τα παιδιά κάποιων άλλων… που θα μπορούσαν να σου γράψουν μια πολύ ωραία έκθεση για ταξίδια στα νησιά και για βόλτες με το σκάφος σε μαγευτικά ακρογιάλια… Θα θελες να χες μαθητές από σπίτια που πηγαίνουν διακοπές τα παιδιά τους… αχ βρε πατέρα…

2) Μια μέρα μετά το Δεκαπενταύγουστο προσπάθησα να ...ξεπεράσω το φόβο μου. Να προετοιμάσω μια έκθεση «για την όμορφη θάλασσα, που πήγαμε διακοπές το Καλοκαίρι…» και να μαι έτοιμος για το Σεπτέμβρη. Είπα να γράψω όπως φαντάζομαι τη θάλασσα, μα ακόμη δεν την μπόρεσα κυρία…
Εγώ το μόνο που ξέρω για θάλασσα είναι όσα ακούω από τον πατέρα μου: Ο πατέρας μου λέει ότι «τα έχουν κάνει θάλασσα, για να κολυμπάνε σε πελάγη πλούτου εκείνοι… για να πνιγόμαστε βυθισμένοι στο βυθό εμείς…»
Κι εγώ θέλω να σου πω κυρία ότι γύρω μου όλοι τα έχουν κάνει θάλασσα:
Ο μικρός μου αδερφός έφαγε πολλά σύκα, πονάει η κοιλία του και κλαίει
O μπαμπάς μου συνεχίζει να ουρλιάζει στη μαμά μου, γιατί η αδερφή μου είπε ότι είναι έγκυος.
Αλήθεια σου λέω, δεν μπορώ να σκεφτώ να γράψω.

3) Μια γιαγιά είπε στην τηλεόραση μια μέρα ότι τα σκάφη που έχουν πανιά τα χρησιμοποιούν για να διαπραγματεύονται με τους ανέμους για να μπορέσουν να διασχίσουν τον ωκεανό.
Και ότι μερικές φορές όταν δεν υπάρχει αέρας οι ναυτικοί σφυρίζουν και τον καλούν. Ο μικρός αδερφός μου είπε ότι θα ήταν καλύτερα, θα διέσχιζαν πιο γρήγορα τον ωκεανό τα ιστιοφόρα, αν οι ναυτικοί είχαν φάει φασόλια…
Εγώ δεν ξέρω από θάλασσα, κυρία…

4) Να σου πω μια σκέψη, που έκανα πριν πιω το γάλα μου; Εάν περιβάλλεστε από θάλασσα είστε ένα νησί. Εάν δεν έχετε θάλασσα γύρω σας, τότε έχετε ακράτεια, μα πάει αυτό σε έκθεση;

5) Στη θάλασσα ζουν οι γοργόνες. Συμπαθώ τις γοργόνες. Είναι όμορφες και μου αρέσουν οι λαμπερές ουρές τους. Όμως με τρώει η περιέργεια: πώς στο καλό οι γοργόνες μένουν έγκυες;

6) Όταν πήγα κάποτε στη θάλασσα ήταν πολύ κρύα κι έκανε τον "……" μου πολύ μικρό. Και ντρεπόμουν. Δεν μ’ αρέσει η θάλασσα, κυρία… Μη μου ξαναβάλεις έκθεση για τα όμορφα καλοκαιρινά ταξίδια μας.
Κυρία, μια συμμαθήτριά μου πήρε απαλλαγή από το μάθημα της γυμναστικής… Τι χαζή!...
Εγώ σε παρακαλώ, δώσε μου απαλλαγή από την έκθεση κυρία, δεν μπορώ να σου γράφω ψέματα, για τα όμορφα πράγματα που ζούμε, ούτε τα όνειρά μου θέλω να σου γράφω, γιατί κλαίω…
Ούτε το θυμό μου γι’ αυτά θέλω να σου γράψω, γιατί ο πατέρας μου μου είπε ότι θα με διώξεις απ’ το σχολείο, αν στα πω…

ΥΓ. Παρ’ ολίγο να το ξεχάσω, μ’ αρέσει, μ’ αρέσει το χρώμα της. Είναι μπλε. Είναι σαν τη σημαία που δε θα μου δώσετε ποτέ… και σαν τα μάτια σου είναι, που είναι όμορφα. Σ’ αγαπώ κυρία, (κι ας) (που) μου θυμίζεις τη θάλασσα…

7.8.11

Κάθε ταξίδι, ένα προσκύνημα…

Υπάρχουν άνθρωποι που ταξιδεύουν κολλημένοι με τον καναπέ τους. Δεν μιλάω γι’ αυτούς, που έβγαλαν ρίζες στον καναπέ και δεν ξεκουνάνε ούτε μέχρι το πιο κοντινό ακρογιάλι.
Μιλάω για τους τραγικότερους: αυτούς που φεύγουν για ταξίδι, δρόμο παίρνουν- δρόμο αφήνουν, με τον καναπέ αγκαλιά…
Μα έτσι, ποια είναι η πρόκληση του ταξιδιού; Τι θα πάρουν από ένα ταξίδι; Μήπως όλα ξεκινούν από το «τι δε θα πάρουν μαζί τους;»…
(Πόσο θα θελα να έπαιρνα 100 mail με θέμα: τι σημαίνει «ταξιδεύω» για εσάς…)


Πάμε λίγες ερωτήσεις;

Όταν είσαι ταξιδιώτης νοιώθεις πως είσαι και προσκυνητής;
Βλέπεις να εμφανίζονται στο δρόμο σου χαρακτήρες;
Είσαι σε διαρκή κίνηση για να μπορείς να βρεις τους χαρακτήρες, που για να «ταξιδέψεις» πρέπει οπωσδήποτε να βρεθούν;
Όταν ταξιδεύεις αισθάνεσαι να βιώνεις μια μεταμόρφωση;
Το πιστεύεις, γι’ αυτό αφήνεις τη ζωή να σε καθοδηγήσει;...
Κάθε μέρα αισθάνεσαι πως είναι διαφορετική;… Κάθε μέρα μπορεί να έχει μια μαγική στιγμή!…
Την βλέπεις σαν μια «ευκαιρία»; Ή χάνεσαι σε λογικές αναισθησίας: «Αχ αυτό είναι βαρετό. Θέλω να ξεκουραστώ από τη δουλειά μου…» Μα τότε τη δουλειά σου την έχεις στη βαλίτσα σου και την κουβαλάς στο ταξίδι σου και στο βαραίνει, δε νομίζεις;

Γνωρίζεσαι με «αγνώστους», όταν ταξιδεύεις; Ξέρεις πόσοι ενδιαφέροντες άνθρωποι σου λείπουν, μόνο και μόνο επειδή οι γονείς σου σε φόβισαν και σου είπαν «μη μιλάς σε ξένους»;
Όταν επισκέπτεσαι ένα τόπο, διαλέγεις να πας από την πιο μακρινή διαδρομή;… Στο τέλος, το ταξίδι είναι το μόνο που έχεις. Δεν έχει καμιά σημασία αν συσσωρεύεις ή ξοδεύεις υλικό πλούτο. Ευκαιρίες να πεθάνουμε, έτσι κι αλλιώς, θα έχουμε πολλές. Οι βουτιές στη ζωή είναι το ζητούμενο…

Ήταν θυμάμαι Καλοκαίρι στη Σίφνο. Μου άρεσε το πρωί να πίνω καφέ χωρίς την παρέα μου. Είναι μια επιδημία που δεν γλιτώνεις, όταν βρεθείς στο Αιγαίο. Καφεΐνη, νικοτίνη, το απέραντο γαλάζιο κι ό,τι τύχει. Ίσως η σιγουριά ότι κάτι απρόσμενα όμορφο είναι πολύ πιθανό να σου τύχει… κι όσο είσαι μόνος είσαι πιο ανοιχτός στο απρόσμενο…

Πίνω καφέ και κοιτάζω τη θάλασσα. Στον καφενέ υπάρχει ένας παππούς που καπνίζει το τσιμπούκι του κι η Μάρα, μια Σαλονικιά φοιτήτρια της σχολής καλών τεχνών, που φτιάχνει το πορτραίτο του. Προσπαθεί τουλάχιστον...
Αυτός την κοιτάζει απορημένος… Αυτή το απολαμβάνει.

Που και που αφήνει το πορτραίτο και παίρνει ένα φλάουτο από το «ταγάρι» της, πάει στο διπλανό τραπέζι, στο τραπέζι του, και του παίζει… «πότε θα ανοίξουμε πανιά να κάτσεις στο τιμόνι…». Όταν τελειώνει του χαμογελάει, τον ρωτά αν του άρεσε, της απαντά «καλό ήτανε» και του υπόσχεται ότι την επόμενη θα καταφέρει να το παίξει πιο καλά… Φεύγει, γελαστά και τσαχπίνικα, να συνεχίσει την προσωπογραφία του καλού παππού της…

Νοιώθω τυχερός, που τους βλέπω…

Η ίδια ιστορία γίνεται 4-5 φορές, μα δεν του δείχνει το πορτραίτο. Ντρέπεται. Δεν είναι ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα…
Όταν έρχομαι κοντά του λέει και σου παίζω μουσική, βλέπω πράγματα που χάνονται σαν πάω να δουλέψω με τα πινέλα.
Τότε αυτός παίρνει ένα κομμάτι τζάμι από το τραπέζι, το βάζει μπροστά στα μάτια της κι όπως κάθονται αντικριστά τη ρωτά: «τι βλέπεις;»… «Εσένα», του απαντά.
Της ζητά ένα καθρεφτάκι, του το δίνει και το κρατά μπροστά στα μάτια της. Τώρα «τι βλέπεις;» την ξαναρωτά και του απαντά γελώντας με απορία: «εμένα, βλέπω»

«Ε, λοιπόν, είδες διαφορά;» της λέει. «Έβαλα στα μάτια σου το ίδιο υλικό, γυαλί. Η διαφορά είναι ότι τη δεύτερη είχε και μια στρώση ασήμι. Βγάλε το ασήμι από τα μάτια σου. Κοίτα με τα μάτια σου καθαρά. Κοίτα με σαν να είμαι εγώ. Μη με κοιτάς όπως μ’ έχεις στο μυαλό σου…»

ΥΓ.Μήπως δεν είναι μόνο το ταξίδι αλλά όλη η ζωή ένα προσκύνημα;

3.8.11

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ...

Δεν ξέρω αν το νοιώθετε κι εσείς αλλά εγώ νοιώθω πολύ χαρούμενος πια, τώρα που έχουμε καθαρή και φρεσκοφτιαγμένη την πλατεία Συντάγματος.
Μπορεί να χρωστάμε το σπίτι μας, το αυτοκίνητο μας ακόμα και τη σκούπα μας, αλλά τώρα στην πρωτεύουσα της χώρας έχουμε καθαρή πλατεία!
Μπορεί να χρωστάνε τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, τα δισέγγονα μας αλλά έχουμε καθαρή πλατεία!
Έτσι έπρεπε να γίνει βρε! Μη μας πούνε και βλάχους!

Καλά που έχετε βαλθεί να δυσφημίσετε τη χώρα μας και δεν πάτε εφέτος διακοπές. Σαμποτάρετε την προσπάθεια της κυβέρνησης και καθόσαστε και βράζετε στο ζουμί μας σαν τους Αλβανούς. Να μην έχουμε και καθαρή πλατεία;

Καλημέρα!
Να σας πω την πικρή μου αλήθεια για τους αγανακτισμένους; Είναι γουρούνια και παλιοχαρακτήρες! Προσέξτε με και θα συμφωνήσετε μαζί μου:
Είχα γνωρίσει μια κοπέλα και τα πηγαίναμε μια χαρά γι’ αρκετό καιρό. Μπορεί να μην είχαμε τόσο «στενή» σχέση αλλά ήμασταν σε καλό δρόμο. Όλα αυτά συνέβαιναν μέχρι που... μια μέρα –απόγευμα στις 6 νομίζω πως ήταν- ξεκίνησε να πάει στους αγανακτισμένους.
Από τότε χάθηκαν όλα ξαφνικά. Εξαφανίστηκε η γλυκιά μου… δεν την ξαναείδα ποτέ!... Έγινε αγνώριστη. Άλλαξε η συμπεριφορά της, άλλαξαν όλα όσα ήξερα γι’ αυτήν!...
Κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η πλατειά καταστρέφει τις σχέσεις σε άτομα του αντίθετου φύλου σε πολύ μεγάλο βαθμό... Αγανακτισμένοι, γουρούνια, παλιοχαρακτήρες!

Δεν ήξερα τι να κάνω και τα είπα στον ψυχολόγο μου. Χαμογέλασε και μου είπε:
«Αφού μόνο αυτό σας χάλασε, τότε να πας πλατεία κι εσύ. Για να γίνεις κι εσύ ένας καλός γουρούνης και παλιοχαρακτήρας. Το πολύ πολύ να αποτελειώσεις τις μισοτελειωμένες μίζερες σχέσεις με τους γύρω σου!... Αν πήγαινες κι εσύ θα αλλάζατε μαζί! Δεν ξέρεις ότι οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί ώστε να πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο είναι και αυτοί πού το καταφέρνουν;»

Κατάλαβα ότι και ο ψυχολόγος μου πήγαινε στους αγανακτισμένους τουλάχιστον κάποιες φορές. Είχε εμφανώς επηρεαστεί....
Δεν ήξερα τι να κάνω. Έτρεξα να βγω στη λεωφόρο να πάρω ένα ταξί να πάω στο Σύνταγμα αλλά είχαν απεργία. Έβρισα τους ταρίφες. Ένας περαστικός που με άκουσε σταμάτησε και μου είπε: «όσοι κλείνουν δρόμους, επειδή έφτασαν στο απροχώρητο είναι ανεύθυνη συντεχνία, ενώ όταν κλείνεις σπίτια σπρώχνοντας τον κόσμο στην φτώχεια και στην πείνα είσαι υπεύθυνη κυβέρνηση; Είσαι ακόμη ΠαΣοΚ;»

Άρχισα να τρέχω και μπήκα στον πρώτο σταθμό του μετρό. Δεν μίλησα σε κανέναν κι απέφυγα να κοιτάζω τον κόσμο στα μάτια. Κατέβηκα από το μετρό στο Σύνταγμα. 2-3 νεαροί που ήσαν εκεί με έκραξαν: «καλά δεν ντρέπεσαι; Βγαίνεις από το μετρό και δεν αφήνεις το ακυρωμένο σου εισιτήριο στη σχισμή επάνω στο μηχάνημα να το βρει και να το χρησιμοποιήσει ο επόμενος; Τι σου κοστίζει; Μα είσαι τελείως ΠαΣοΚ;»

Το πέταξα κάτω κι άρχισα να τρέχω ανεβαίνοντας τις σκάλες. Μια άσχημη μυρωδιά ερχόταν από την πλατεία ως τα σπλάχνα της γης… Σκέφτηκα ότι αυτά μάλλον θα είναι δακρυγόνα, ασφυξιογόνα και τέτοια… Και μου το είχαν πει ότι μυρίζουν άσχημα, να μην πάω... Επάνω στην πλατεία όλα ήσαν σαν μετά από βομβαρδισμό. Κι όμως αυτοί έκαναν πάλι συνέλευση…

Κι εκεί την είδα, την είδα, την άκουσα να μιλάει… να έχει πάρει τη ντουντούκα και να λέει:
«…Γεννήθηκα στην Τυνησία,
μεγάλωσα στην Αίγυπτο,
πολέμησα στην Υεμένη,
θυσίασα τον εαυτό μου στην Λιβύη με την ελπίδα της Νίκης
και στη Συρία το όνομα μου βρίσκεται στα ματωμένα χείλη του κόσμου μου...
Και τώρα στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη προσπαθώ να διαδώσω το μήνυμα...
Το όνομα μου είναι Ελευθερία…»

Για να σας πω την καθαρή μου αλήθεια, ηρέμησα!... Ηρέμησα όταν άκουσα ότι δε λέει για μας… Μου είχαν πει ότι εκεί μερικοί παίρνουν το μικρόφωνο κι αρχίζουν και μιλάνε σαν να κάνουν ομαδική ψυχοθεραπεία και λένε πόσα άσχημα ζούσαν πριν…

20.7.11

Η Χίλαρι, οι αγανακτισμένοι κι η Παναγιά η Xρεωμένη...





Μια πολύ σημαντική εβδομάδα ξεκίνησε για την Ηλεία και το λαό της με την επίσκεψη της Χίλαρι Κλίντον στην Αρχαία Ολυμπία.
Η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών ήλθε στην Ηλεία μέσω Τρίπολης για να μη δει την Εθνική Ολυμπία Οδό-Εργοτάξιο (Κόρινθος-Πάτρα) ούτε την Αγροτική Εθνική Οδό Πάτρα-Αρχαία Ολυμπία και μας κακοχαρακτηρίσει άδικα.
Κινούμενη Αθήνα -Tρίπολη- Βυτίνα διαπίστωσε τη νέα Ελλάδα της προόδου και στη συνέχεια ακολούθησε την «απείρου κάλλους» διαδρομή, από Βυτίνα μέχρι την Αρχαία Ολυμπία.
Εκεί είδε με τα ίδια της τα μάτια πόσο πολύ αληθινό είναι αυτό που ξέρει καλά η μέση κερατωμένη Αμερικανίδα: ότι η σύγχρονη Ελλάδα, πιστή στην Ιστορία και την παράδοσή της (Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια) έχει ανακηρύξει το σχετικό δρόμο ως «διατηρητέο» από την αρχαιότητα…

Στη συνέχεια επισκέφθηκε το Σεπετό, όπου σε ειδική τελετή στο τοπικό μοναστήρι άναψε κι ένα κερί στην Παναγιά τη Χρεωμένη.
Στα πλαίσια αυτής της επίσκεψης ήταν η προχθεσινή φωτιά στις Αμυγδαλιές, σαν αντιπύρι από την CIA για να ελεγχθεί και να καθαριστεί η περιοχή πριν περάσει η αμερικανίδα Υπουργός, επειδή κάτι τέτοιο συνηθίζουν οι Αμερικάνοι πράκτορες, όταν φοβούνται τους τοπικούς Ταλιμπάν.

Η συνάντηση Κλίντον-Καφήρα είχε πολύ σημαντικά αποτελέσματα για την πορεία της Ηλείας, αφού η Χίλαρι Κλίντον ενθουσιάστηκε βλέποντας τον ακτινωτό μισοήλιο του «ΔΝΤ-Πασόκ» σε κάθε δημόσια εμφάνισή της στην Ηλεία. Εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα που προς τιμή της βγήκε σε νέα έκδοση που εμπεριέχει στον μισοήλιο, τη φάτσα από το Αμερικάνικο άγαλμα της Ελευθερίας και οι αχτίνες του κάτι απ’ αυτές του Αμερικανικού αγάλματος και φιλαράκια από το ντόπιο προϊόν, που καλλιεργούν Ηλείοι και Αλβανοί αγρότες και συλλέγει, που και που η αστυνομία…

Οι τοπικοί στρατηγοί της χούντας που κυβερνά (Takis, Takis, Giannnis και Mihalis) ευχαρίστησαν τόσο την ίδια όσο και τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα για τη στήριξη που προσφέρουν στη διάλυση της χώρας μας.

[Η πληροφορία ότι κατά την επίσκεψη της Κλίντον στην Ηλεία οι συνεργάτες των κατακτητών συνοδεύονταν κι από νοσοκόμα για να τους αλλάζει τις πάνες για την ακράτεια, δεν επιβεβαιώθηκαν –μέχρι αυτή τη στιγμή.

Κάποιος πρότεινε να θυμίσουμε στην κυρία Κλίντον πως στις Ηνωμένες Πολιτείες ζουν 2,5 εκατομμύρια πολίτες ελληνικής καταγωγής –αυτό σημαίνει ότι αναλογικά πρέπει να ζει εκεί ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΗΛΕΙΑ μεταναστών, ίση με την εγχώρια… αλλά επειδή δεν είχε πάρει την ειδική άδεια από την Αμερικάνικη Πρεσβεία, δεν του δόθηκε ο λόγος…]

Στη συνέχεια, η Χίλαρι Κλίντον επισκέφθηκε τον Αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας, για να δει από κοντά και να τιμήσει -μετά από απαίτηση χιλιάδων Ελληνοαμερικανών- το σημείο «σύγκρουσης» των Αγανακτισμένων Πολιτών Πύργου με τον αρχαιοφύλακα Giannis. Μια που το video αυτό –όπως και τα υπόλοιπα των Αγανακτισμένων προωθούνται πολύ στην ομογένεια και προβλέπεται να ανέβει σχετική σαπουνόπερα το Χειμώνα….

Ο Δήμαρχος της Ilidas, Giannis, διαμαρτυρήθηκε έντονα στα τοπικά ΜΜΕ, μετά την αναχώρησή της, γιατί για μια ακόμη φορά αντιμετωπίστηκε μεροληπτικά η Αμαλιάδα από το Κράτος των Πυργιωτών και συμπεριελήφθη στο πρόγραμμα των επισκέψεων της Κλίντον μόνο η Αρχαία Ολυμπία και όχι και η Αρχαία Ιλιδα.

Στα πλαίσια της επίσκεψής της στην Ηλεία η κυρία Κλίντον επισκέφτηκε τα δυο πιθανά αποκτήματα των Αμερικανών στις προσεχείς αποκρατικοποιήσεις, τις Ράχες που θα γίνει το νέο Golf-paradise των Αμερικανών στην Ανατολική Μεσόγειο και τον Καϊάφα, το Πουρό-paradise, που θα μπορούν να συνδυάζουν οι Αμερικανοί Μεγιστάνες, το golf και τη θεραπεία.

Εκεί αρνήθηκε να δεχτεί αντιπροσωπεία Ζαχαραίων με επικεφαλής τον οπλαρχηγό του 1821 Μπούσμπουρα αλλά δέχτηκε τους ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ, που έκαναν «ελεύθερο camping» στον Καϊάφα και με χαρά υλοποίησε το πάγιο αίτημά τους για ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ του ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΚΡΑΤΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΖΑΧΑΡΩΣ με την ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΓΗΣ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ, λέγοντας:
«Ο τόπος που γέννησε την ιδέα του Ολυμπισμού και εφηύρε τη δημοκρατία με τυραννία, (που είχε μεγάλο σουξέ στην αρχαία Ελλάδα κι ας το κρύβετε…) τώρα ενωμένος, μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία»!

[Το αινιγματικό της χαμόγελο άφησε να εννοηθεί ότι αυτό θα συμβεί αρκεί, αυτό το έθνος να ξεχάσει μια για πάντα τη δημοκρατία και να συνεχίσει με την τυραννία αλλά ας μην γκρινιάζουμε ημέρες γιορτής, που είναι…]

Στην συνέχεια, η Χίλαρι Κλίντον επισκέφθηκε την πλατεία Ιατρίδη, το Δημαρχείο Πύργου, το καφέ sante κι άλλα ιστορικά σημεία της πόλης του Πύργου, όπου έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους διαδηλωτές, αλλά δεν τα βρήκε εμπορεύσιμα.

[Σε παρατήρηση πρώην ψηφοφόρου του ΣΥΡΙΖΑ -ο οποίος έχει παραδώσει για φύλαξη στη CIA την κομματική του ταυτότητα για να μπορέσει να συμμετέχει στη συνέλευση Χίλαρι και Αγανακτισμένων-, ότι: «…και οι χαρές που τάζετε, μη σώσουνε, μη σώσουνε και ρθούνε», η Αμερικανίδα Υπουργούς διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει «μη σως» παρά μόνο αγάπη, ιδιαίτερα από τον σύζυγό της για τις Ελληνίδες…]

4.7.11

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕ ΤΣΟΠΑΝΗ ή ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;


Οι «Αγανακτισμένοι Πολίτες Πύργου», φτάσαμε τις 40 ημέρες αγωνιστικής παρουσίας στις πλατείες αλλά κι εκεί που ο αγώνας το απαιτούσε (πορεία στα βουλευτικά γραφεία, ΟΣΕ, Αρχαία Ολυμπία και Δημαρχείο Πύργου...), γιατί αποφασίσαμε ότι η αξιοπρέπεια των πολιτών και της πατρίδας, επιβάλει δράσεις και παρεμβάσεις παντού, για να μη γίνει και η πλατεία ένας άλλος καναπές...

...Παρακολουθούμε με θυμό και οργή μια κακότεχνη προσπάθεια του κόμματος των φίλων των κατακτητών της πατρίδας μας, να μας «προσεγγίσει», να μας «ερμηνεύσει», να μας «κρίνει» και τελικά να μας διαστρεβλώσει και συκοφαντήσει με όρους ΟΠΑΔΟΥ ΜΠΑ-ΤΣΟΚ!!!



Οι συνεχείς αναφορές τους σε ένα φίλο που μετέχει με όλες του τις δυνάμεις στον κοινό αγώνα για «ψωμί και αξιοπρέπεια», ατομική αλλά και εθνική και η προσπάθειά τους να τον αναγορεύσουν σε αρχηγό μας απορρέουν ολοφάνερα από την νοοτροπία τους. Γιατί Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΤΣΟΠΑΝΗ!



Προσποιούνται πως δεν καταλαβαίνουν ότι οι «αγανακτισμένοι» πολίτες προσβάλλονται με το να τους διορίζουν τσοπάνη, αυτοί που έχουν πάρει διαζύγιο με τη δημοκρατία!

Οι αγανακτισμένοι όχι μόνο δεν θέλουν και δεν έχουν «αρχηγό» αλλά ειδικά εδώ στον Πύργο με τη συνέλευσή τους αποφάσισαν από τις πρώτες μέρες στην Πλατεία Ιατρίδη, να μην εκλέξουν ούτε καν «συντονιστικό όργανο» και να λειτουργούν μόνο με βάση τις καθημερινές αποφάσεις της ΓΕΝΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ, σύμφωνα με τις αρχές της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!



Ποια είναι η πραγματική αιτία για την επίθεση σε πρόσωπα; Ο λόγος που το τοπικό ΠΑΣΟΚ λειτουργεί γκανγκστερικά είναι ο φόβος που νιώθει για την λαϊκή αντίσταση που φουντώνει απέναντι στα μέτρα που παίρνει.

Η βία, οι απειλές και η στοχοποίηση ανθρώπων, πηγάζουν από την αδυναμία της κυβέρνησης να πείσει για τις επιλογές της, και έχουν στόχο να τρομοκρατήσουν όσους αντιστέκονται.

Το ΠΑΣΟΚ, και στην Ηλεία και κεντρικά, όσο περνούν οι μήνες, θυμίζει όλο και περισσότερο δικτατορικό καθεστώς. Το επόμενο βήμα θα είναι να μας απειλήσουν με ξερονήσια. Κανείς, όμως, δεν κάνει πίσω. Μας συσπειρώνουν.


Θέλουμε να καταγγείλουμε τις προσπάθειες εκφοβισμού και αποπροσανατολισμού μας, που γίνονται στα πλαίσια της τακτικής του τοπικού ΠΑΣΟΚ να προετοιμάσει το έδαφος για την κάθοδο των βουλευτών του τα Σαββατοκύριακα...



ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΝΑ ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ.

Είμαστε ποτάμι που θα τους καταπιεί. Γιατί η δύναμη του λόγου και των πράξεων μας, είναι σπόρος που θα φυτρώνει, είτε το θέλουν, είτε όχι.

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΥΡΓΟΥ

25.6.11

Αναβλήθηκε η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΝΤΡΟΠΗΣ του Δημοτικού Συμβουλίου Πύργου

Κάντε κλικ στον τίτλο και διαβάστε ένα πρώτο ρεπορτάζ από την εκδήλωση των ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΥΡΓΟΥ και από το ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ Ν.ΗΛΕΙΑΣ
Θα ακολουθήσει λεπτομερής περιγραφή όσων συνέβησαν,για την ενημέρωσή σας, επειδή ο τοπικός τύπος αναφέρει όσα υπαγόρευσε το επιτελείο του Δημάρχου στους συντάκτες που κρατούσε έγκλειστους στο Δημαρχείο μια ωρα μετά την αναβολή της συνεδρίασης...


Ακολουθεί το κειμενο που δημοσιευτηκε στην ΠΡΩΤΗ χθες 28-6-2011(μετά από άπειρες περιπέτειες, που δεν συμβαίνουν σε κανένα νομό της Ελλάδας παρά μόνο στην Ηλεία!!!...)

Αποφασίζομεν και διατάσσομεν!...
(Τι δεν επέτρεψε ο Δήμαρχος να γράψουν οι δημοσυντήρητες εφημερίδες;)


1.ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΜΕΝ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ... ότι κατά την είσοδο των ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΥΡΓΟΥ και του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ Ν. ΗΛΕΙΑΣ, στην αίθουσα συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Πύργου, δεν υπήρχε κανένας άλλος εκτός από την δική του παράταξη.
Οι 3 από τις 4 δημοτικές παρατάξεις που έχουν εκλέξει δημοτικούς συμβούλους αποφάσισαν κι έμειναν έξω μαζί μας!!!

2. ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΜΕΝ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ... ότι στη δράση συμμετείχαν άτομα που ανήκουν στο ΚΚΕ, στο ΣΥΡΙΖΑ, στο ΝΑΡ (Ανταρσυα), στη ΝΔ, όπως και Ανένταχτοι Πολίτες και Oικολόγοι, δηλαδή ΑΤΟΜΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, εκτός από το κόμμα που συνεργάζεται με τις δυνάμεις κατοχής (ΠΑΣΟΚ) και τους φασίστες...

3. ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΜΕΝ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ... ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ από έναν από τους επικεφαλείς των 3 ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ, που ήσαν παρόντες αλλά δεν μπήκαν μέσα για να μη τους νομιμοποιήσουν Ή ΕΣΤΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΣΥΜΒΟΥΛΟ ΜΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ!!!

4. ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΜΕΝ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ... έστω και μια δήλωση, [όπως θα έκανε κι ο τελευταίος δημοσιογράφος από την Ουγκάντα], από έναν από τους εκπροσώπους συλλόγων και φορέων που ήσαν εκεί διαμαρτυρόμενοι (π.χ. Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Πύργου, Πρόεδρος Συνδικάτου Οικοδόμων) ή έστω κι από έναν από τους δεκάδες συγκεντρωμένους πολίτες...
(Η ψαλιδισμένη μου δήλωση, που δημοσίευσαν δόθηκε μετά από δική μου πρωτοβουλία τηλεφωνικά, και όχι από δικό τους ρεπορτάζ)

5. ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΜΕΝ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ… έστω και μια δήλωση για το γεγονός από τα πολιτικά κόμματα (πλην των ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ: ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ και τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ...)

6. ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΜΕΝ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ... ότι αυτός μιλάει για τη χούντα του 1967-1974, ενώ οι συγκεντρωμένοι του φώναζαν ότι αυτός και το κόμμα του είναι άξιοι συνεχιστές της (ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ 73...)

7.ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΜΕΝ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ… ότι δε ζήτησαν οι συγκεντρωμένοι την αναβολή του Δημοτικού Συμβουλίου αλλά απαντήσεις σε 3 συγκεκριμένα αιτήματα:
-ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΠΟΥ ΕΞΑΘΛΙΩΝΕΙ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ
ΞΕΠΟΥΛΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ!
-ΝΑ ΜΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΕΙ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
-ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗ
...αυτός αρνήθηκε ν’ απαντήσει κι έφυγε στο γραφείο του για να ετοιμάσει τα δημοσιεύματα των τοπικών εφημερίδων...

8. ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΜΕΝ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ… ότι ήταν βιαστικός να αναβάλει, γιατί ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ ΕΙΧΕ ΑΛΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ: ΝΑ ΚΑΝΕΙ 5 ΑΝΑΘΕΣΕΙΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ όπως φαίνεται στο σάϊτ του Δήμου:
http://sites.diavgeia.gov.gr/dimos_pyrgou

9. ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΜΕΝ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ... ότι ίσως και ήταν κουρασμένος από τις ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΕΚΔΟΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ, ΟΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ...)

10. ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΜΕΝ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ... το σύνθημα των ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΥΡΓΟΥ:
ΣΚΥΨΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
ΚΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΛΑΟ
ή ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ
ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΔΩ!

29.5.11

Θυμωμένα στις πλατείες (Πραγματική Δημοκρατία, τώρα!)

ΘΥΜΟΣ στα αρχαία ελληνικά σημαίνει: ΨΥΧΗ! …Με θυμό λοιπόν κι εδώ στον Πύργο κάθε νύχτα από την περασμένη Τετάρτη μαζευόμαστε στις πλατείες… Δεν είμαστε χιλιάδες ούτε καν εκατοντάδες… Λίγες δεκάδες είμαστε!... (κάποιες νύχτες γινόμαστε κι εκατοντάδες – αλλά μη τους το πούμε και τρομάξουν)
Λίγες δεκάδες από όλα τα χρώματα της Ίριδας που οι περισσότεροι σμίγουμε για πρώτη φορά μαζί…
Σμίγουμε με οργή και αγανάκτηση μα και με ψυχή και με τη χαρά του αγωνιζόμενου ανθρώπου.
Σμίγουμε δεκάδες άνθρωποι που ζητάμε αξιοπρέπεια, ελπίδα. Ζητάμε να ονειρευτούμε ξανά!
Σμίγουμε σαν απόπειρες, σαν αντιστάσεις, σαν γροθιές, σαν γονίδια αναζήτησης, σαν ιδέες, σαν αξίες, σαν ουτοπίες μακριά από την πραγματικότητα του καναπέ και του δελτίου των 8…
Λίγες δεκάδες άνθρωποι, που μαθαίνουμε πως γράφεται η ιστορία, που δε συμβιβαζόμαστε με το γκρίζο του ΔΝΤ και αγναντεύουμε παραπέρα… σε μια ζωή καλύτερη, σε μια χώρα καλύτερη… που ψάχνουμε την αληθινή πρόοδο…
«κι η πρόοδος είναι η πραγματοποίηση των ουτοπιών...» όπως έγραφε ο Όσκαρ Ουάιλντ.
Σμίγουμε λίγες δεκάδες ή εκατοντάδες, αν θες, που θεωρούμε ότι το να μας κλέβουν την αξιοπρέπεια είναι το ίδιο αβάσταχτο με το να μας κλέβουν το ψωμί…
…που θέλουμε το δικαίωμα στην εργασία, ζήτημα αξιοπρέπειας χωρίς να γινόμαστε σαλίγκαροι σε καθεστώτα δουλοπαροικίας, όπως μας θέλουν με το σκιάχτρο της ανεργίας.
…που θέλουμε να σπάσουμε το φόβο και τη θλίψη και να παραμείνουμε αμετανόητοι εραστές της αισιοδοξίας, την ώρα που ξέρουμε ότι η ξεπουλημένη πατρίδα μας, παραμένει ένα παγκόσμιο εργαστήριο Καπιταλιστικών πειραμάτων για την Κινεζοποίηση της εργασίας…

Λίγες δεκάδες ή εκατοντάδες αλληλέγγυες καρδιές, συναντιόμαστε στις πλατείες για να προφυλαχτούμε με την αλληλεγγύη και την επικοινωνία από την βαρβαρότητα κι από την φτώχεια των συναισθημάτων…
…που θέλουμε να αντέχουμε να φανταζόμαστε αυτό τον τόπο ευλογημένο, ευτυχή και μακάριο,
είτε το ερμηνεύσουμε αλληγορικά (ως πνευματική κατάσταση, πνευματικά ενδιαφέροντα)
είτε πάλι κυριολεκτικά (με τα τουριστικά μας, τα αγροτικά μας, τα κτηνοτροφικά μας, τα θαλάσσια και τα ουράνια –ηλιακή ενέργεια- με τα ηλεκτρονικά πλούτη μας και γενικά την ήπια ανάπτυξη)
…που αντιδράμε στο να καταντήσει η πατρίδα μας μια κόλαση του ΔΝΤ και θέλουμε να τη βιώνουμε σαν παράδεισο.
Γιατί «είναι ωραία στον Παράδεισο!», το πε κι ο Αγγελάκας…

Λίγες δεκάδες ή εκατοντάδες είμαστε…
…που δεν πόθησαν ποτέ να βρεθούν σε εισοδηματική νιρβάνα.
…που ονειρεύονται και με το παράδειγμά τους δείχνουν μια πόλη και μια κοινωνία δικαίων, όπου δεν κυβερνούν αλλά στις δράσεις πρωτοστατούν, οι «άριστοι», όπου δεν υπάρχουν κομματικοί βασιλείς, γιατί δεν χωρούν μαζί με τους ποιητές…(ποιητές κυριολεκτικά: οι άνθρωποι της δράσης, αυτοί που ποιούν…)
…που θέλουμε να αναπτύσσουμε κοινές δράσεις, γιατί πιστεύουμε ότι «ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ εξαφανίζεται η φιλαυτία, στεριώνει η αγάπη για τα κοινά…

…που αφήσαμε τον καναπέ, την τηλεόραση και την θλίψη, κι ήλθαμε στις πλατείες να φωνάξουμε:
Είμαι εδώ, γιατί είμαι θυμωμένος...
Είμαι κι εγώ εδώ, γιατί είναι χρέος μου να είμαι εδώ!...
Είμαι κι εγώ εδώ, γιατί θέλω να είμαι παρών στη ζωή και τους αγώνες!...
Είμαι εδώ, γιατί είναι δικαίωμά μου και υποχρέωσή μου!...
Είμαι εδώ, γιατί αμφισβητώ αυτόν τον κόσμο!
Είμαι εδώ, γιατί πάντα θα είμαι εδώ...
Είμαι εδώ, γιατί θέλω να ζω και να επηρεαΖΩ τις μεγάλες αλλά και τις μικρές ιστορικές στιγμές και όχι να τις παρατηρώ στην τηλεόραση από τον καναπέ ή την κερκίδα...
Είμαι εδώ, γιατί συμμετέχω...
Είμαι εδώ για να δω το τέλος τους...
Είμαι εδώ για να κάνουμε μια αρχή...

27.5.11

Πλατεία Ιατρίδη: είμαι κι εγώ εκεί!--- Κάλλιο «Αγανακτίστας», παρά «Καναπεδίστας»


…κι είναι πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό θυμού, που αισθάνομαι σχεδόν περήφανος. Σα να ελπίζω ξανά…
Ξεκινήσαμε... είναι ανηφόρα αλλά είναι ωραία η διαδρομή... έλα και πάρε τη σκυτάλη...
Έλα χωρίς το κόμμα σου... [άστo σπίτι...] Φέρε μαζί σου οργή, ψυχή κι ένα φίλο... Από την Τετάρτη άνοιξε, επιτέλους, το κλειστό (από τα κόμματα) επάγγελμα του διαδηλωτή…
Έλα να δεις τι θα «γεννήσουν» οι πλατείες…


Συνεχίζουμε κάθε βράδυ στην πλατεία Ιατρίδη στις 19.30, όλο και περισσότεροι...
Συνεχίζουμε να ανταλλάσσουμε σκέψεις, ιδέες, προτάσεις μέσα από τις καθημερινές ανοιχτές συνελεύσεις μας…
…με μουσική, προβολές και δράσεις…
και παράσταση διαμαρτυρίας στο γραφείο του δημάρχου για να μη προχωρήσει στην επιβολή τροφείων στους παιδικούς σταθμούς (θα τ’ ακούσει μετά μουσικής...)
έτσι κι αλλιώς από την αρχή κάποιοι φίλοι έφεραν στην πλατεία παιδιά και σκυλιά.

Συνεχίζουμε και κάθε νύχτα που περνάει θα μας φοβούνται πιο πολύ! Θυμάστε το τραγουδάκι: «…αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς;…» Ε, λοιπόν, το ξέρουν πολύ καλά κι είναι απαγορευμένο τραγούδι στα σαλόνια της εξουσίας!...

Συνεχίζουμε να διαβάζουμε... να ακούμε... να βλέπουμε... να συμμετέχουμε… να είμαστε εκεί που γράφεται η Ιστορία!
«Αρχίζοντας να ενδιαφερόμαστε για τον διπλανό μας»: Να, ένα μάθημα που δεν το κάναμε ποτέ στο σχολείο… Ας το κάνουμε στην πλατεία…

Η αγανάκτηση μας είναι για όσα κλέψανε απ’ τις Κοινωνίες μας και όχι μόνο από τις τσέπες μας. Νούμερο 1 κλοπή: η αξιοπρέπειά μας!
Είπαμε: ένας χρόνος μνημόνιο είναι ήδη αρκετός για να ρημάξει ό,τι έχει απομείνει από τις κατακτήσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας. Kι όλα γίνονται:
Για να ξεπληρωθούν μέχρι τελευταίου ευρώ οι τοκογλύφοι και οι τράπεζες
Για να εξυπηρετηθούν μέχρι τέλους τα σχέδια για φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό και
Για ιδιωτικοποίηση των πάντων.
.............
Πως είπαμε ότι το ‘λεγε εκείνο το τραγουδάκι ο Ξυλούρης;…
«άντε θύμα άντε ψώνιο,
άντε σύμβουλο αιώνιο,
αν ξυπνήσεις μονομιάς,
θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Αυτό θα έχω πια να λέω: «Ήμουν εκεί! Μαζί τους! Ήμουν εκεί που γραφόταν η ιστορία!», γιατί ήξερα ότι η ζωή είναι τώρα - δεν είναι μετά…

3.5.11

Το κοτόπουλο πέρασε το δρόμο!... (ενημερωτική παρωδία)

Εδώ και καιρό προσπαθούσα να βρω την πιο συνταρακτική είδηση της χρονιάς!
Μια είδηση που να σας συναρπάσει!
Να κεντρίσει το ενδιαφέρον σας!
Να σας αποσπάσει από τα καθημερινά σας προβλήματα!
Μια είδηση απλή και κατανοητή -όσο ένα κοτόπουλο
αλλά που να εμπεριέχει και το στοιχείο του κινδύνου –όσο το να διασχίζεις μια λεωφόρο…
Κι ενώ σέρφαρα αναζητώντας το αλλιώτικο νέο, που θα σας πω, ήλθε ένα mail που μου τα είπε όλα!
Ανέφερε τις γνώμες 20 προσωπικοτήτων επάνω στο αμείλικτο ερώτημα:

…γιατί το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο;

ΠΛΑΤΩΝ: Για το καλό του. Στην άλλη πλευρά του δρόμου βρίσκεται η αλήθεια!...
(κι όταν περνάς απέναντι, πάλι το ίδιο ισχύει…)

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Είναι στη φύση του κοτόπουλου να διασχίζει τους δρόμους!...
(εξ ου και λέμε την έκφραση: «αλανιάρα κότα»)

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Κι όμως τον διέσχισε!...
(το χαβά του, αυτός)

ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ: Ο σκοπός, να περάσει το κοτόπουλο το δρόμο, αγιάζει τα μέσα -όποια κι αν είναι αυτά!...
(αμάρτησα για το παιδί μου, που λένε;…)

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: Ήταν ιστορικά αναπόφευκτο!...
(όπως λέμε: «πουλιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους»)

ΔΑΡΒΙΝΟΣ: Τα κοτόπουλα στο πέρασμα των αιώνων επιλέχτηκαν από τη φύση με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σήμερα γενετικώς ικανά να διασχίζουν δρόμους!...
(δηλαδή ένας παππούς με -Π- είναι γενετικά, κατώτερος;…)

ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΙΝΤ: Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο αποδεικνύει ότι διακατέχεστε από σύνδρομα ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητά σας είναι καταπιεσμένη!...
(άλλο πουλί… άλλο κοντόπουλο… κι άλλο κοτόπουλο)

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: Ονειρεύομαι έναν κόσμο, όπου κάθε κοτόπουλο θα είναι ελεύθερο να διασχίζει το δρόμο χωρίς να δίνει λογαριασμό για την πράξη του!...
(Αυτό τον τύπο, αν ζούσε στην Αθήνα σήμερα, κατά Εξάρχεια ή κατά Κορυδαλλό τον κόβω…)

ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ: Για να πάει εκεί όπου κανένα άλλο κοτόπουλο δεν έχει πάει πριν!... (Αν ζούσε ο γείτονάς του, ο κ.Γκόρκι, θα έσφαζε όλα τα κοτόπουλα του…)

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Εμείς με σεμνότητα και ταπεινότητα εξασφαλίσαμε τις προϋποθέσεις σε όλα τα κοτόπουλα της Ελλάδος να διασχίζουν ανεμπόδιστα τους δρόμους, χωρίς παρέμβαση νταβατζήδων!...
(ποιους είπε κοτόπουλα, οέο;…)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρέπει να αφουγκραστούμε τις σκέψεις και τις ανάγκες που έχει το κάθε κοτόπουλο. Να νοιώθει ότι έχει την ελευθερία να περπατάει στους δρόμους χωρίς τον φόβο των τροχοφόρων της δεξιάς!..
(από το κοτόπουλο ως το κουτορνίθι η απόσταση είναι μια Κυριακή εκλογών –πόσοι την διέσχισαν, οέο;)

ΜΠΙΛ ΓΚΕΙΤΣ: Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι μόλις κυκλοφόρησε το νέο Chicken Office 2011 που δεν διασχίζει μόνο το δρόμο, αλλά εκκολάπτει, αρχειοθετεί και σχεδιάζει!...
(σιγά μη φτιάχνει και το οργασμόγραμμα της κότας…)

ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΚΑΣ: Αξιοσέβαστο κοτόπουλο, χαίρομαι που η ελληνική σου παιδεία, σου επιτρέπει να περνάς το δρόμο με το ήθος και το κάλλος των αρχαίων μας προγόνων. Να προσθέσω επίσης, ότι είναι ντροπή και διασυρμός να χαρακτηρίζεται η Επανάσταση, Χούντα και το κοτόπουλο το γνωρίζει καλώς!...
(«του πουλιού του το χαβά», από κάθε άποψη…)

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Το κοτόπουλο είναι τυχερό που δεν διασχίζει τον δρόμο που μένει ο κ. Πάγκαλος! Θα είχε γίνει θύμα της αχαλίνωτης όρεξής του!...
(και θα κατηγορηθεί ότι ανήκε στο ΣΥΡΙΖΑ…)

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Οι αντεργατικές πολιτικές που ακολουθούν ΠΑΣΟΚ και δεξιά έχουν ωθήσει τα κοτόπουλα στους δρόμους!...
(…και τα κορμιά μας στα πεζοδρόμια…)

ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ω υπερφίαλη όρνις, ω πουλοκλαίουσα, περιπεσούσα στις υποανθρωπιστικοαναλυτικές σου διακυμάνσεις, πώς θα διασχίσεις τον σπαρμένο με οιοφαινάκες υποσχέσεις δρόμο, ω κνώδαλο;
(ε, όχι και Κνώδαλο, το λαό, κύριε Καθηγητά!...)

ΕΝΑΣ ΙΝΔΟΣ: Εμείς έχουμε αγελάδες, που κάνουν το ίδιο!...
(κι εγώ το Μπούμπη…)

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ Ν.Α.Σ.Α.: Στείλαμε πρώτα το κοτόπουλο για να μελετήσουμε τις συνθήκες διάβασης, πριν στείλουμε κάποιον άνθρωπο!...
(Ο καπιταλισμός έχει πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο, σας το λεγα. Τουλάχιστον επάνω από τα κοτόπουλα…)

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ : Γυναίκα, πιάσ’ το γρήγορα πριν περάσει απέναντι και το χάσουμε κι αυτό γαμώ την ατυχία μου!

ΕΓΩ (σε κρίση…) : Μια κότα διασχίζει το δρόμο κι όταν θέλει απλά να αλλάξει «πεζοδρόμιο» (όπως λέμε: «πιάτσα»). Χαλαρώστε…

Και μην ξεχνάτε να χαμογελάτε… γιατί το χαμόγελο είναι το δεύτερο καλύτερο που μπορείτε να κάνετε με τα χείλη σας…
Καλημέρα

21.2.11

Ο Πινόκιο και 4μικρά πράσινα γουρουνάκια...


Μια αφιλόδοξη σπουδή στο ψέμα



Με τον Πινόκιο αρχικά τα πράγματα ήσαν πολύ απλά–φαινομενικά…
Ήταν μόνο ο ήρωας ενός ομώνυμου ιταλικού παραμυθιού, τίποτα παραπάνω!
Το παραμύθι γράφτηκε πριν από 128 χρόνια, το 1883 (!) και πρωτοδημοσιεύτηκε στο παιδικό περιοδικό «Giornale dei Bambini» από τον Ιταλό Κάρλο Κολόντι.
Μιλάει για μια ξύλινη κούκλα. Έτσι απλά.

[Δεν είπαμε για «ξύλινη γλώσσα», όπως των σύγχρονων πολιτικών κενολογιών. Ούτε καν για τα αρχαία και σύγχρονα «ξόανα»… Σας προειδοποιώ ότι αν κάνετε συνειρμούς και «κακές» σκέψεις, κακό του κεφαλιού… ΤΟΥΣ]

Αυτή την ξύλινη κούκλα, λοιπόν, έφτιαξε ο Ιταλός Τζεπέτο για να του κάνει παρέα στη μοναχική ζωή του. Και μια καλή νεράιδα
[αυτή φταίει για όλα!...]
λυπήθηκε τον Τζεπέτο, έδωσε ζωή στην κούκλα και έτσι ο Πινόκιο έγινε πραγματικό αγόρι.

Χαρακτηριστικό του παραμυθιού είναι πως κάθε φορά που ο Πινόκιο -αυτό το ξύλινο πλάσμα- έλεγε ψέματα, μεγάλωνε η μύτη του.
Όμως πέρα από τα ειρωνικά γελάκια που μας προκαλεί το παραπάνω σημείο του παραμυθιού, έχει και πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία, που έκανε πολλούς κριτικούς να το χαρακτηρίσουν ένα «σκοτεινό αριστούργημα».


Η νόσος του Πινόκιο
Όσοι έχουν διαβάσει παραμύθι θα ξέρουν ότι στην εξέλιξη της ιστορίας του ψευτράκου Πινόκιο:
* Προδίδει τον πατέρα του…
* Σκοτώνει τον Γρύλλο, για να πάψει να του λέει ενοχλητικές αλήθειες…
* Τελικά απαγχονίζεται από δύο ληστές…
* Ο συγγραφέας του παραμυθιού, δίνει ιδιαίτερο βάρος στο θάνατο
και την προδοσία…

Ψεύτης, δύσκολή δουλειά…
Προ ημερών διάβασα κάτι πολύ ενδιαφέρον:
Σύμφωνα με Βέλγους ειδικούς, ο εγκέφαλός μας είναι από τη φύση του κατασκευασμένος έτσι ώστε να εκφράζουμε την αλήθεια με μεγαλύτερη ευκολία και πειθώ από ό,τι τα ψέματα.

Σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου Γκεντ αυτό συμβαίνει επειδή ο εγκέφαλος έχει πολύ πιο έντονη δραστηριότητα όταν λέμε ψέμα απ’ όση όταν λέμε. Αυτή η λειτουργία του εγκεφάλου κάνει τον άνθρωπο να δυσκολεύεται όταν πρέπει να πει ψέματα.
Έτσι, αυτός που λέει ψέματα εγκεφαλικά «κοπιάζει» πολύ περισσότερο απ’ ό,τι όταν λέει την αλήθεια!
[συμπέρασμα: δύσκολη η δουλειά του ψεύτη –αρχικά…]


Η εκπαίδευση του Πινόκιο

Στη συνέχεια όμως αναφέρουν οι ερευνητές, όσο περισσότερα ψέματα λέει κάποιος τόσο περισσότερο «εκπαιδεύεται», μέχρι να μπορεί να ψεύδεται με απόλυτη φυσικότητα και πειστικότητα
[δηλαδή μπαγάσας, λαοπλάνος και μαυρογυαλούρος μαζί…].

Είδαν ότι ο εγκέφαλος όσων λένε ψέματα «προσαρμόζεται» σταδιακά και ξεπερνά την αρχική καθυστέρηση και δυσκολία στην οργάνωση και διατύπωση του ψέματος.
Με την «εκπαίδευση» ο χρόνος αντίδρασης του εγκεφάλου εκείνων που λένε την αλήθεια κι αυτών που λένε πολλά ψέματα είναι ακριβώς ο ίδιος.
Με απλά λόγια ο εγκέφαλος «εκπαιδεύεται» στο ψέμα και έτσι είναι πιθανό να ξεγελαστεί ακόμη και ένας ανιχνευτής ψεύδους
[…πόσο μάλλον ένας απλοϊκός ψηφοφόρος- «κοπρίτης»] ,
αν το άτομο που εξετάζεται είναι παθολογικός (ή «επαγγελματίας») ψεύτης.

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: απ’ τον Πινόκιο στο μαυρογυαλούρο

Διαβάζοντας το παραμύθι του Πινόκιο, δεν μπόρεσα να βρω απάντηση στην απορία μου:
Η εκπαίδευση -εξοικείωση με το ψέμα, λέτε από ένα σημείο και μετά να σταματά να μεγαλώνει τη μύτη του Πινόκιο;…
Άραγε γι’ αυτό και τα 4 μικρά γουρουνάκια της Ηλείας δεν έχουν μεγάλη μύτη;... Επειδή είναι καλά εκπαιδευμένα;
Αυτά ντε, τα 4 μικρά γουρουνάκια που είναι «φίλοι μας και νοιάζονται για το καλό μας»… και γι’ αυτό ψηφίζουν μνημόνια ληστείας και υποτέλειας, περικοπές μισθών και συντάξεων και κοινωνικών παροχών και καταπάτηση κοινωνικών δικαιωμάτων και εκποίηση δημοσίων επιχειρήσεων και περιουσίας… και χορεύουν σε όποιο ρυθμό τους χτυπάει το νταούλι του ΔΝΤ;..
[…και μ’ όλα αυτά ξεχνούν να βάλουν πλάτη για την κατακαημένη Ηλεία –αλλά ας μη το κάνουμε θέμα…]

ΥΓ …στην τελική ποιος γέννησε ποιόν; Ο Πινόκιο γέννησε τον «κοπρίτη» κι ο «κοπρίτης» συντηρεί τα μικρά γουρουνάκια;

1.1.11

Ο Kαζαμίας της ξεπέτας (2011)

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ: Ανοίξαμε και σας περιμένουμε…
Οι πόρτες των άδειων μαγαζιών είναι σαν τις συμπληγάδες. Δεν τις διαβαίνει πλέον κανείς, μην τον συνθλίψουν! Ούτε πελάτης ούτε έμπορος…
Τα κομματικά γραφεία μένουν ανοιχτά 24 ώρες μα είναι πιο άδεια κι από τις τράπεζες…
Μόνο στις νυχτερινές συγκεντρώσεις στο «μικρό καφέ» εξακολουθούμε να δημιουργούμε αδιαχώρητο, για να νοιώσουμε έτσι ότι η κρίση είναι απέξω…

Παγωμένοι πολίτες συγκεντρώνονται να ζεσταθούν στις εκκλησίες με ολονύκτιους ύμνους στο θεό της φωτιάς, γιατί στους καυστήρες των σπιτιών δεν υπάρχει πετρέλαιο ούτε για δείγμα…
…Στον Δήμο Πύργου, που έτσι βρέθηκε αντικείμενο και για τη δημοτική του αστυνομία (και κρίθηκε «λογιστικά συμφέρουσα»), αφού χρησιμοποιείται για να κάνει ελέγχους στους πρόναους, μην μπουν άτομα άλλων ενοριών ΚΑΙ αν το κάπνισμα γίνεται μόνο στα καμπαναριά, όπου λειτουργούν και βιολογικές τουαλέτες…
…Στο Δήμο Πύργου, που η θέρμανση του κολυμβητηρίου κρίθηκε «λογιστικά ασύμφορη» και τα παιδιά, οι μικροί κολυμβητές, σύρθηκαν στο «λογιστικά προσοδοφόρο» καλλιτεχνικό πατινάζ… κάνοντας εικονικό κολύμπι -βουτιές στο Χιονοδρόμιο, στην κεντρική πλατεία…
Δεν χρεοκοπεί ο Δήμος Πύργου! Τον σώζει η Μητρόπολη!

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ: Η εποχή της ξεπέτας…
Το μήνα του Αγίου Βαλεντίνου η Ελλάδα μετατρέπεται στη χώρα της απόλυτης ξεπέτας.
Ξεπέτα ερωτική: ποιος αντέχει να βολοδέρνει στο κρεβάτι της πάνω από 11 λεπτά; Κι αν του ανοίξει η όρεξη από την πολύ κίνηση, τι θα βρει να ρουπώσει μετά;
Ξεπέτα πολιτική: Στα όρθια οι συσκέψεις. Στα γρήγορα οι ψηφίσεις νόμων. Στα πεταχτά οι πολιτικές συνεργασίες. Σαν πρόωρη εκσπερμάτωση το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και το κλείσιμο των χρόνιων εκκρεμοτήτων στα ανοιχτά εθνικά θέματα… Ξεπέτα παντού…
…Ολιγόλεπτες και οι εμφανίσεις των πολιτικών στις κηδείες (εδώ να δεις «ξεπέτα») των πεθαμένων από την πείνα. Μεταμφιεσμένοι προσπαθούν να αποφύγουν τη Λαϊκή Οργή. Κάποιοι χρησιμοποιούν «κασκαντέρς» - ομοιώματά τους κι μετά ΔΙΑΔΙΔΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΩΛΩΣΑΝ και πήγαν…
Ο Χατζηδάκης ιδρύει στην Ηλεία τη νέα ΕΚΟΦ (Ελληνικό Κόμμα Φάπας) και απορροφά αμέσως τους τοπικούς βολευτές.
Στο Καταρράχι εντοπίζεται η κεντρική γιάφκα της συνωμοσίας των πυρήνων της φωτιάς.
Συλλαμβάνονται 100 οικογένειες συγχωριανών μου και κατηγορούνται, ότι οργάνωναν «κολεκτίβες της φωτιάς»: Μετά τη δύση του Ηλίου, 3 οικογένειες μαζί έπεφταν για ύπνο στο ίδιο σπίτι, εναλλάσσοντας τα σπίτια διαδοχικά, ώστε να μειώσουν το κόστος θέρμανσης κατά 66,666% (Σατανιστικό!!!... τυχαίο; Δε νομίζω…)
Οι συλληφθέντες ομολογούν ο,τιδήποτε τους αποδίδεται με την ελπίδα ότι φυλακιζόμενοι θα εξασφαλίσουν δωρεάν σίτιση…
Δεν χρεοκοπεί ο Δήμος Αμαλιάδας! [Δεν τον σώζει κανείς αλλά αρνούνται να δηλώσουν «πτώχευση» από ζήλια στους Πυργιώτες. Αν είχε πτωχεύσει ο Δήμος Πύργου θα πτώχευαν κι αυτοί ακριβώς για τον ίδιο λόγο…]


ΜΑΡΤΙΟΣ: Η επανάσταση θα αργήσει κι εφέτος…

Μπαίνει η Άνοιξη και οι κινητοποιήσεις αγριεύουν.
Το ΠΑΜΕ κάνει συγκεντρώσεις στο Α ΛΥΚΕΙΟ, ο ΣΥΡΙΖΑ στο Β ΔΗΜΟΤΙΚΟ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Γ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ, κι ο (και καλά) φευγάτος από την ΠΡΑΣΙΝΗ ΒΗΘΛΕΕΜ πολιτικός άλτης ΑΜΕΛΟΣ, συντριμμένος και βραχυκυκλωμένος αναζητά συγκέντρωση-κολυμπήθρα του Σιλωάμ να τρυπώσει για αναβάπτιση…
Η νέα επαναστατική οργάνωση Μ.Α.Χ.Υ. (Μέτωπο Αντίστασης Χωρίς Υποχωρήσεις) εξαρθρώνεται στην Κοιλάδα των Τεμπών μετά από επίθεση που πραγματοποιεί στα γραφεία του Ασπόνδυλου Υπογειότυπου Ασβού.
Υπόνομοι συνδέουν την είσοδο των πολιτικών γραφείων των βουλευτών με τις εισόδους των πόλεων, για να τους εξασφαλίζουν διαφυγή τη νύχτα, όταν κλαίνε τα παιδιά από την πείνα…
Δεν χρεοκοπεί ο Δήμος Ζαχάρως! Τον σώζει ο ΠανταΖΕΙΣ…

ΑΠΡΙΛΙΟΣ: Κάψιμο του Ιούδα ή Καύση Πράσινου Βολευτή;
Διεξάγονται κρυφές εκλογές στις οποίες ψηφίζουν -μυστικά- μόνο τα λαμόγια. Κερδίζουν οι NeoPasokistas.
Το Ανώτατο Δικαστήριο τις θεωρεί έγκυρες, αφού έτσι κι αλλιώς μόνο το 30% ψήφιζε.
Κρατικοποιούνται και επίσημα τα τηλεοπτικά κανάλια Mega και Alter που συγχωνεύονται και το νέο κανάλι λέγεται «Mega Pidima Channel». Έτσι να ευχαριστηθούμε το πήδημα που τρώμε και στο γυαλί.
Το νέο Κανάλι παίζει 24 ώρες το 24ωρο τούρκικα έργα, με αποτέλεσμα την πλήρη εξοικείωση των λαϊκών στρωμάτων με την εικόνα της ερωτιάρας εξευρωπαϊσμένης Τουρκίας -σε βαθμό τόσης λαϊκής υστερίας, ώστε οι αδελφές της Μυκόνου να αφιερώνουν στα τούρκικα ερωτικά είδωλά τους το τραγουδάκι: «έλα πάρε με, πάρε με…»
Ο Καρατζαφέρης προτείνει δημοψήφισμα για την κατάργηση της γιορτής του Πάσχα, μιας και ο Χριστός ήταν Εβραίος Μετανάστης κι όχι Έλληνας Πατριώτης.
Στο Χριστιανικό Έθιμο του Πάσχα αντικαθίσταται η καύση του Ιούδα το βράδυ της Ανάστασης από την καύση ομοιώματος πράσινου βολευτή…
Πεθαίνει ο Μητσοτάκης! Πένθος κυριαρχεί στη χώρα…

ΜΑΪΟΣ: Οι Neopasokistas και στη Eurovision…
Η Ελλάδα συμμετέχει στο διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον με το γκρουπ Neopasokistas και το τραγούδι:
«ΦΑΕ Λ-ΑΔΙ
ΚΙ ΕΛΑ ΒΡ-ΑΔΥ
ΓΙΑ ΕΝΑ Χ-ΑΔΙ
ΣΤΟ ΣΚΟΤ-ΑΔΙ».
Το τραγούδι γίνεται αμέσως ύμνος των απανταχού νεκρόφιλων Ελλήνων (…ΑΔΙ…ΑΔΥ… ΑΔΙ…ΑΔΗ) αλλά πατώνει στην πανευρωπαϊκή ψηφοφορία…
Η μειοψηφική κυβέρνηση των NeoPasokistas καθιερώνει τον εορτασμό των αποκριών όλο το χρόνο αλλά οι Έλληνες απέχουν, γιατί αρνούνται να μετατραπούν σε μασκαράδες ολόκληρο το χρόνο –έτσι για το έθιμο γίνονται μόνο τη μέρα των εκλογών, 1-2 φορές κάθε τετραετία...
Ανασταίνεται ο Μητσοτάκης! Πένθος κυριαρχεί στη χώρα…

ΙΟΥΝΙΟΣ: Τεκμήριο η παράλληλη σχέση – κόκαλο οι βολευτές
Οι αγρότες καταστρέφουν τις εθνικές οδούς για να τις οργώσουν κι επιτέλους καταργούνται τα ληστρικά διόδια. Καθιερώνεται συσσίτιο για τους δημοσίους υπαλλήλους. Από τους ανύπαντρους του ιδιωτικού τομέα χρησιμοποιείται ως κατοικία το γραφείο.
Μετά την συνάντηση Τζων Μπεκρή – Τζώρτζ Μπεντενίτη, ο Πολέμης αναλαμβάνει Οπλαρχηγός-Πρόεδρος στον ΠΑΟ (και ο γράφων γίνεται ΠΑΟΚ…)
Αμέσως μετά ο Παπακωνσταντίνου γίνεται αρχηγός του κόμματος των Neopasokistas και ο Τζέφρυ Παπανδρέου αποδρά νύχτα με αεροπλάνο των Αμερικάνικων αερογραμμών με Γερμανό κυβερνήτη, Γάλλο συγκυβερνήτη και Άγγλους gay αεροσυνοδούς...
Πριν αποδράσει ανεβάζει τον ΦΠΑ στο 33%, εισάγει φόρο διατροφής σκύλου, γάτας κτλ, Ειδικό Τέλος Κυκλοφορίας Βαδιστή και Ποδηλάτη, ενώ η συμβίωση με την πεθερά καθώς και η παράλληλη σχέση θεωρούνται τεκμήρια, αφού αναγνωρίζονται ως «επαγγελματίες βοηθοί στο σπίτι»!...

ΙΟΥΛΙΟΣ: Τεκμήριο και οι διακοπές
Για άλλη μια φορά αποκαλύπτεται ότι οι γνωστοί-άγνωστοι της Πράσινης Βηθλεέμ, δίνουν τις προτάσεις μου στους NeoPasokistas Υπουργούς τους. Συγκεκριμένα, επειδή το Καλοκαίρι του 2010, «ζύμωσα» τους 2.666.666 αναγνώστες αυτής της στήλης, στην ιδέα των δωρεάν διακοπών, για να μην πέσουν στην κατάθλιψη, με το σύνθημα: «ΔΙΑΚΟΠΕΣ χωρίς λεφτά;…Ε, ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΦΙΛΟΥΣ ΠΑΣ!...» -προτείνοντας την ανταλλαγή φιλοξενιών με τους φίλους μας σε διάφορες περιοχές της Χώρας, αποφάσισαν να καθιερώσουν τεκμήριο διακοπών και κατ’ επέκταση εισοδήματος κάθε έξοδο των δημοτών από τα όρια του Καλλικρατικού Δήμου τους, για να εξασφαλιστούν οι πόροι για τα μεγάλα δημοτικά έργα του μέλλοντος…
Πτωχεύουν τα Μουλέν Ρουζ, το ΠαΣοκ και η ΝΔ!

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ: Η Ελλάδα αγωνίζεται για τη δόση της
Στο μεταξύ η Ελλάδα σαν να γέμισε πρεζόνια αγωνίζεται να της δώσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο την επόμενη δόση του δανείου της, γιατί στο μεταξύ ο Ντομινίκ Στρος Καν είναι εξαγριωμένος, επειδή η Πετρούλα τον εγκατέλειψε. Βρίσκοντας το θάρρος να πει αυτό που δεν είπε ο Παπανδρέου:
«στο κλαρί και στο γυαλί, βγαίνω κι από μόνη μου»…
Τώρα πια τα παιδιά στον Πύργο ξανακάνουν κολύμπι «χύμα στο κύμα», «αλλού γυαλού», όπου εργάζονται νυχθημερόν, ως ναυαγοσώστες, οι άνεργοι (από το κλείσιμο του κολυμβητηρίου) δάσκαλοι κολύμβησης και ιδρύεται η «Κωπηλατική Ομάδα Πύργου», με την αξιοποίηση των αποστραγγιστικών και αρδευτικών βρωμοκάναλων της περιοχής…
Πτωχεύει η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ιταλία και ακολουθούν η Αγγλία, η Ρωσία… κτλ
Πτωχεύει η ανθρωπότητα! Άραγε σε ποιόν χρωστάει;


ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ: Τα φύλλα πέφτουν απ’ το Πάρκινσον των δένδρων…
Τα φύλλα πέφτουν από το …Πάρκινσον μα οι φίλοι μένουν από αγάπη.
Μπαίνει το Φθινόπωρο και η μαζική μελαγχολία των Ελλήνων θεριεύει. Τοπικοί αυτοδιοικητικοί πανίβλακες κιτρινισμένοι πια –ένα χρόνο μετά την ήττα τους στις «αυτοδιοικητικές» εκλογές, χάνονται στο Κίτρινο Φθινοπωρινό Τοπίο.
Η Χώρα της Ξεπέτας των NeoPasokistas βουλιάζει πια μέσα στο βούρκο της Ατλαντίδας…
Η σοσιαΛηστική κυβέρνηση αφού κατάφερε συντριπτικά πλήγματα στη Λερναία Ύδρα του μισθολογικού κόστους, της κοινωνικής ασφάλισης και της φορολόγησης των πλουσίων, δημιούργησε επιτέλους ευνοϊκό περιβάλλον για την ιδιωτική πρωτοβουλία κι ύστερα αποσύρθηκε στην Κιβωτό της, για να επιπλεύσει ενόψει του επικείμενου επενδυτικού κατακλυσμού.
Στην πλώρη της Κιβωτού μια μόνο φράση του αρχηγού του ΛΑΟΣ σηματοδοτεί τη νέα πολιτική πραγματικότητα: «Αυτά παθαίνει όποιος κάνει εκλογές…»

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ: Ανοίγει το κολυμβητήριο ως Α.Ε. όπως και τα ΑΕΙ!
Η νέα φοιτητική χρονιά βρίσκει τα ΑΕΙ απλά με χαμένο το Ι τους: Οι φοιτητές πληρώνουν συγγράμματα, δίδακτρα, διαμονή και σίτιση, ενώ το Κράτος καλύπτει τα έξοδα σημαιοστολισμού των Πανεπιστημίων… Το μόνο άσυλο που διατηρείται απαράλλακτο στη Χώρα είναι το γνωστό στα Λεχαινά…
Στον Δήμο Πύργου ανοίγει το κολυμβητήριο, αφού εξοικονομήθηκαν χρήματα από την μετατροπή της δημοτικής αστυνομίας σε «εκκλησιαστική» και την ανάληψη της μισθοδοσίας από την Μητρόπολη…
…ούτως ή άλλως η δημοτική αστυνομία μόνο για την διατήρηση της τάξης στους «ολονύκτιους ύμνους στο θεό της φωτιάς» εχρησιμοποιείτο πλέον, αφού η κυκλοφορία των αυτοκινήτων έχει μειωθεί κατά 66,666% (τυχαίο;…) με την καθιέρωση της κίνησης μόνο ενός αυτοκινήτου καθημερινά από κάθε γειτονιά…

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ: Τέλος στο Φεστιβάλ κινηματογράφου για παιδιά
Η Δημοτική αρχή των NeoPasokistas σχεδίασε την αναβάθμιση του εορτασμού της 17 Νοέμβρη και για να του δώσει τη χαμένη του «αίγλη», αποφασίστηκε να εορτάζεται στον Πύργο, κάθε 4 χρόνια μαζί με την Ολυμπιάδα, εκτός και συμπέσει με προεκλογική περίοδο, οπότε θα μεταφέρεται στην ημερομηνία έναρξης του αμέσως επόμενου Μουντιάλ… Ενδιάμεσα θα διεξάγεται πλέον μόνο το -γνωστό ανά το Πανελλήνιο- ετήσιο μνημόσυνο της πεσούσης παλαιόθεν επαναστατικότητας του Δημάρχου…
Φτάσαμε στο τέλος σχεδόν του χρόνου για να αποκαλυφθεί ποια ήταν η συμφωνία κάτω από το τραπέζι όταν μοιράστηκαν τα «χρίσματα», με την εμφάνιση της θέσης του αναπληρωτή Δημάρχου και την κάλυψή της, φυσικά όχι από τον Γιώργο Χαρίτο, αφού στους κόλπους των Topikwn neoPasokistas άλλος έχει την κομματική Χάρη…

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ: Νέος Εθνικός Ύμνος Πεινασμένων Ελλήνων
Απαγορεύεται η αναγραφή της ημερομηνίας 6 Δεκεμβρίου στα ημερολόγια για να μην έχουν οι νέοι ημέρα μνήμης της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου…
Επειδή η Ελλάδα αδυνατεί πλέον να ξεπληρώσει τα τοκογλυφικά δάνεια που συνήψε ο Τζέφρυ Παπανδρέου, οι NeoPasokistas για να μην παραδώσουν το κατασχεμένο Αιγαίο στους Δανειστές μας, το μεταβιβάζουν σε νεοσύστατες offshore τους, που εδρεύουν στην Τουρκία…

Στο μεταξύ το παλιό τραγουδάκι της Μαρινέλας, με μουσική Γιώργου Κατσαρού και στίχους Πυθαγόρα -9/10/1973, γίνεται ο Νέος Εθνικός Ύμνος των εξαθλιωμένων από την πείνα Ελλήνων:
«Κράτα μάνα και θα γίνει το μεγάλο πήδημα,
λευτεριά και Ρωμιοσύνη είν’ αδέλφια δίδυμα…»


Καλή χρονιά και καλή τύχη!
[Αυτός ο Καζαμίας είναι αφιερωμένος στη μάνα μου]