...να μεταθέτουν το θέμα στο αν θα γίνει εξεταστική για το ποιος την άνοιξε...
Έχει σημασία αν την Κερκόπορτα την αφήσει ανοιχτή
κάποιος προδότης ή αν κάποιος μαλάκας ξεχάσει να
την κλειδώσει;...
Αλλάζει κάτι;...
αξίζει να αφιερώσω και την υπόλοιπη ζωή μου για να ψάχνω τέτοια;...
...Δεν φτάνει που ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΟΙ ΟΧΤΡΟΙ;
Ζούμε την πιο άθλια περίοδο της Ελληνικής Ιστορίας από την εποχή των Δωριέων ή νομίζω;
Την πιο άθλια κυρίως επειδή μένουμε "μαγεμένοι" σε όσα μας κάνουν!!!
Μένουμε "μαλάκες"!!!
Ποτέ δεν είμαστε έτσι!!!
ΤΙ μας κάνανε;
ΠΩΣ μας ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ;
Να γράφεις τόσο ελεύθερα σαν να μην πρόκειται να σε διαβάσει κανείς… Να βγάζεις σεργιάνι το μεγαλείο της καρδιάς σου να δρέψει χαμόγελα «απ’ αλλού»…σαν να μην πρόκειται να στην προδώσει κανείς…
25.10.10
3.10.10
ΝΕΑ ΔΙΩΞΗ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ
http://iliatora.gr/news_details.php?id=608
Οι πρασινοφρουροί ξανάρχονται! Ο Νίκος Παπαβασιλείου, επί σειρά ετών γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Ηλείας του ΣΥΝ, μετακινείται από τη Δ.Ο.Υ. Πύργου στην Ανδρίτσαινα. Το κομματικό κράτος δεν ανέχεται ανθρώπους που υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον και τη δημόσια περιουσία.
Είναι πασίγνωστο ότι ο Νίκος, ως Προϊστάμενος της Κτηματικής Υπηρεσίας Ηλείας, ενόχλησε τοπικά συμφέροντα, καταπατητές δημοσίων εκτάσεων, με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος και την περιουσία του Δημοσίου. Ήρθε σε σύγκρουση με υψηλά ιστάμενους παράγοντες, με βουλευτές και υπουργούς. Αντί για ανταμοιβή, το φαιοπράσινο κράτος απαντά με εκδίκηση και εμπάθεια.
Και βέβαια όλα γίνονται με διαφάνεια και αξιοκρατία! Ίσως γίνει και δημόσια διαβούλευση! Φυσικά θα αναρτηθεί και στο διαδίκτυο! Α, όλα κι όλα, το ΠΑΣΟΚ σ’ αυτά τα θέματα δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του! Εννοείται ότι η μετακίνηση συμβάλλει και στην … αποκέντρωση, ενδεχομένως και στην … πράσινη ανάπτυξη!
Υπάρχει και μια λεπτομέρεια! Ο Νίκος είναι εκλεγμένο μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου του. Αλλά ποιος ασχολείται σήμερα με «λεπτομέρειες»;
Η Νομαρχιακή Επιτροπή Ηλείας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
(ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ)
Οι πρασινοφρουροί ξανάρχονται! Ο Νίκος Παπαβασιλείου, επί σειρά ετών γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Ηλείας του ΣΥΝ, μετακινείται από τη Δ.Ο.Υ. Πύργου στην Ανδρίτσαινα. Το κομματικό κράτος δεν ανέχεται ανθρώπους που υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον και τη δημόσια περιουσία.
Είναι πασίγνωστο ότι ο Νίκος, ως Προϊστάμενος της Κτηματικής Υπηρεσίας Ηλείας, ενόχλησε τοπικά συμφέροντα, καταπατητές δημοσίων εκτάσεων, με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος και την περιουσία του Δημοσίου. Ήρθε σε σύγκρουση με υψηλά ιστάμενους παράγοντες, με βουλευτές και υπουργούς. Αντί για ανταμοιβή, το φαιοπράσινο κράτος απαντά με εκδίκηση και εμπάθεια.
Και βέβαια όλα γίνονται με διαφάνεια και αξιοκρατία! Ίσως γίνει και δημόσια διαβούλευση! Φυσικά θα αναρτηθεί και στο διαδίκτυο! Α, όλα κι όλα, το ΠΑΣΟΚ σ’ αυτά τα θέματα δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του! Εννοείται ότι η μετακίνηση συμβάλλει και στην … αποκέντρωση, ενδεχομένως και στην … πράσινη ανάπτυξη!
Υπάρχει και μια λεπτομέρεια! Ο Νίκος είναι εκλεγμένο μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου του. Αλλά ποιος ασχολείται σήμερα με «λεπτομέρειες»;
Η Νομαρχιακή Επιτροπή Ηλείας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
(ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ)
17.9.10
Δημοτικές εκλογές στον Πύργο: Δημοκρατική Αριστερά, η δεδομένη γκομενίτσα του ΠαΣοΚ
Δημοκρατική Αριστερά
η…πρόθυμη αριστερά
ή αλλιώς: απόβαση στην όχθη του Πα.Σο.Κ
Όταν σε έχουν στο τσεπάκι, δεν ανήκεις στην αριστερά.
Όταν σε έχουν δεδομένο, δεν ανήκεις στην αριστερά.
Όταν η πόλη γνωρίζει ό,τι άνευ όρων έχεις αφεθεί να σε προσμετρά στα κουκιά του το κόμμα του ΔΝΤ, δεν ανήκεις στην αριστερά.
Είσαι ένα ΔΗ.ΑΡΙ που θέλησες να το παίξεις μεζονέτα. Κι όταν είδες ότι δεν σου κάθονται οι όροι δόμησης, αντί να κάνεις κατάληψη στα γραφεία της πολεοδομίας, βολεύτηκες με την αναγραφή του ονόματός σου στην πλάκα δωρητών της εισόδου…της μεζονέτας, βεβαίως-βεβαίως!...
Πριν αλέκτωρ λαλήσει, όπως έκανε και στην Αθήνα ο λιγουρεμένος για την θέση του Πασοκικού Υπουργού Δικαιοσύνης, Φώτης Κουβέλης, έσπευσαν και οι «τοπικοί εκφραστές» να «δοθούν» στον Παρασκευόπουλο.
Δηλαδή πριν καν το ζητήσει δημόσια και επίσημα ο φέρων το χρίσμα του ΔΝΤ στην πόλη μας, έσπευσαν να προσφέρουν απλόχερα τη στήριξή τους στον άνθρωπο του κυβερνώντος κόμματος (και της πολιτικής του – αυτά πάνε μαζί…)
Αυτό αφορά τις αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά αποτελεί και μια πρώτη γεύση του τι θα ακολουθήσει στις βουλευτικές, που προβλέπονται ακόμη πιο δύσκολες υπό καθεστώς μνημονίου.
Σιγάτε βρε αντέρφια!!!
Και μη μου πείτε ότι κόπτεστε για την ποιοτική βελτίωση των όρων ζωής στον Πύργο και ότι με αυτή τη συνεργασία θα τα καταφέρετε, γιατί θα γίνετε περίγελο ως μαθητευόμενοι μάγοι…
Σε μια κοινωνία που η εξαθλίωση φουντώνει, θα καταφέρετε να κάνετε έργο χωρίς λεφτά; Η θα τα πάρετε από τις τράπεζες που τα έδωσαν οι συνεργοί σας; (οι τωρινοί συνεργάτες σας;…)
Προφανώς και δεν το κάνετε γι’ αυτό.
Μήπως το κάνετε γιατί νοιώθετε τόσο σίγουροι για την νίκη του Παρασκευόπουλου, (κυρίως επειδή με τον Καλλικράτη η «γαλάζια» μας πόλη «ανοίχτηκε» στον «πράσινο» νομό…), που τρέξατε να επωφεληθείτε, μήπως και προφτάσετε να παραδοθείτε πρώτοι… έτσι για να «φάτε» στην στροφή- να παραβγείτε κάποιον από τους νομαρχιακούς που τροχάδην σπεύδουν για οφίτσια στην νέα αυτοδιοικητική δομή;…
Χμ… αυτό το βάζω στα κρατούμενα…
Kι εγώ θεωρώ σίγουρη εδώ και καιρό τη νίκη του Παρασκευόπουλου αλλά δεν κάνω κι έτσι… (θυμάστε αυτό το παλιό: «κι εμείς ερωτευτήκαμε αλλά δεν κάναμ’ έτσι…»)
Κάντε μια τσιριτζάτζουλα προτού παραδοθείτε βρε παλλλλικάρια.
…ή μήπως σας έπιασε τόση πρεμούρα να μη φανεί ότι καταγράφει σπουδαία ποσοστά η προσπάθεια της αριστεράς να καλλιεργήσει «αντιμνημονιακό» κλίμα στις αυτοδιοικητικές εκλογές;
Αν σας συμβαίνει πράγματι κάτι τέτοιο, τότε κάνετε καλή δουλειά! Προσφέρετε πράγματι "καλές υπηρεσίες" στην κυβέρνηση του ΔΝΤ...
Κάποτε τραγουδάγαμε όλοι, μαζί με το Σαββόπουλο, το κυρίαρχο ερώτημα: …να αποφασίσεις «με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις;» Και καλά, ας πούμε ότι απαντήσατε πολύ ψαγμένα στο «ποιους θα αφήσεις», το «σε ποιους θα πας» το ψάξατε καλά;
Κι αν το ψάξατε τότε τι απαντάτε στο «ποιος προκάλεσε την κρίση και ποιοι θα πληρώσουν το μάρμαρο;» Με όρους ΠαΣοΚ και ΛΑΟΣ το αναλύετε κι αυτό;
Αύριο τι θα πείτε όταν τα παιδιά (σας) θα γίνουν «πράσινοι καμικάζι» στις στρατιές των «κομματικά συσσιτιζόμενων νέων»;
Τόσο σίγουρες έχετε τις καταθέσεις σας;…
Τόση ασφάλεια νοιώθετε με το να «γίνετε δημοτική πλειοψηφία»;…
Πάντως την ελπίδα δεν την αποτελειώνουν τέτοιοι ενδοτισμοί. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να αντιστέκονται στην κοπαδοποίηση, η ελπίδα θα είναι εδώ να σας βγάζει τη γλώσσα…
…κι εσείς στημένοι μόνιμα απέναντι από τον καθρέφτη σας…
…κι όλο θα μπερδεύετε ποιο είναι το αριστερό και ποιο το δεξί.
…κι όλο θα ξεχνάτε ότι η πραγματική ζωή είναι αλλού -δεν είναι μέσα στον καθρέφτη…
14.9.10
13.9.10
Θεσσαλονίκη: μόνο ένα ραδιενεργό παπούτσι
Η κόρη μου είναι φοιτήτρια στην Αθήνα.
Πήρε το τραίνο την Παρασκευή κι ανέβηκε στην Σαλονίκη.
Πήγε εκεί που έπρεπε!
Που έπρεπε "να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η...."
Αλήθεια η ποιά;
"Μπαμπά πιο ψόφια κινητοποίηση δεν είδα ποτέ..."
Ένα παπούτσι ραδιενεργό και κάποιοι τσαμπουκάδες στον Μίχαλο...
ΟΥΤΕ Ο ΔΑΛΟΥΚΑΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ!
ΕΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΑΛΛΑ ΑΠΕΤΥΧΕ....
ΑΛΛΟΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΕΤΣΙΝΟ ΠΕΝΑΛΤΙ ΚΑΙΓΟΤΑΝ Ο ΤΟΠΟΣ...
Χτες απογοητευμένη πήρε το δρόμο της επιστροφής.
"Στα διόδια βγάλαμε την επαναστατικότητά μας. ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΑΜΕ. ΤΑ ΑΝΟΙΓΑΜΕ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟΙ..."
Ο ύπνος των αθλίων συνεχίζεται...
Πήρε το τραίνο την Παρασκευή κι ανέβηκε στην Σαλονίκη.
Πήγε εκεί που έπρεπε!
Που έπρεπε "να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η...."
Αλήθεια η ποιά;
"Μπαμπά πιο ψόφια κινητοποίηση δεν είδα ποτέ..."
Ένα παπούτσι ραδιενεργό και κάποιοι τσαμπουκάδες στον Μίχαλο...
ΟΥΤΕ Ο ΔΑΛΟΥΚΑΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ!
ΕΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΑΛΛΑ ΑΠΕΤΥΧΕ....
ΑΛΛΟΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΕΤΣΙΝΟ ΠΕΝΑΛΤΙ ΚΑΙΓΟΤΑΝ Ο ΤΟΠΟΣ...
Χτες απογοητευμένη πήρε το δρόμο της επιστροφής.
"Στα διόδια βγάλαμε την επαναστατικότητά μας. ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΑΜΕ. ΤΑ ΑΝΟΙΓΑΜΕ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟΙ..."
Ο ύπνος των αθλίων συνεχίζεται...
9.9.10
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ...
Σήμερα θα διαβάσω μαζί σας, στίχους για τις εκλογές του μεγάλου μας σατυρικού ποιητή Γ. Σουρή.
Είναι γραμμένα περίπου 100 χρόνια πριν… Αισθάνομαι ότι ταιριάζουν… αφόρητα και στο σήμερα… του ΔΝΤ και των τηλε-εργατολόγων.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο,
ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι,
...κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει.
Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ
συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ.
* * *
Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ
τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».
Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς
σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.
Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-
νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.
Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει
στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.
* * *
Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς.
Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
* * *
Πω! πω! τι κρύες εκλογές του ψωροβασιλείου...
Βλέπω παντού συνδυασμούς,
αλλά καμιά προσήλωσις,
κανένας λόγος για θεσμούς,
καμία διαδήλωσις.
Εγώ γι’ αυτές τις εκλογές χαμπάρι δεν επήρα
κι επιθυμώ να βγάλουνε τον Μάτεση στη Σύρα.
……………..
Στων εκλογών την κάμινον
νομίζει πάντων άμεινον
να κάθεται σπιτάκι του,
να δένει το μπατζάκι του,
και να κοιτά το τζάκι του.
…………………..
Έρχεται κι ο Καρνάβαλος να δώσει και να πάρει,
συνδυασμών συνδυασμοί,
παροξυσμών παροξυσμοί,
κουμπάρες και κουμπάροι.
……………………….
Με εκλογές εν όψη
Βάρδα να δράσωμε κι εμείς για τα…συμφεροντάκια μας,
Βάρδα να διορίσωμε και τα …. πατριωτάκια μας,
Βάρδα κι εμείς να κόψωμε,
Βάρδα κι εμείς να ράψωμε,
Κι αυτούς που δεν χωνεύομε με μιας να τους προγράψωμε!
……………………………….
Μ’ αυτά δεν θα προκόψει …
Με χαιρετάς στον δρόμο,
Και με χτυπάς στον ώμο,
Μα εγώ θα σε μαυρίσω,
Στο λέω μπρός και πίσω!
Και αν άμαξα μου δώσεις
Με ολόχρυσο λακέ,
Κι αν όλον με χρυσώσεις,
Θα φάς τον … τενεκέ.
Και επίλογο…στο χάλι!
Πάνε πονηριές και δόλοι,
Και σωφρώνως λένε όλοι,
Πως θα βάλουν πλέον παύλα,
Στα σημερινά τα φαύλα!
Παρά την πλάνη και τη ζάλη…
Τα πάντα πλάνη και ψευτιά και
…λόγια, λόγια, λόγια!
Μα οι τρελλοί κι οι φρόνιμοι τα δένουν …κομπολόγια! …
Νομίζω πως ευρίσκομαι εις κόσμον … εξ αγγέλων,
Και θλίβομαι για το παρόν, μα ελπίζω για το μέλλον!…
Ειλικρινά υμέτερος, Γ. Σουρής…
Είναι γραμμένα περίπου 100 χρόνια πριν… Αισθάνομαι ότι ταιριάζουν… αφόρητα και στο σήμερα… του ΔΝΤ και των τηλε-εργατολόγων.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο,
ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι,
...κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει.
Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ
συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ.
* * *
Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ
τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».
Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς
σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.
Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-
νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.
Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει
στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.
* * *
Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς.
Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
* * *
Πω! πω! τι κρύες εκλογές του ψωροβασιλείου...
Βλέπω παντού συνδυασμούς,
αλλά καμιά προσήλωσις,
κανένας λόγος για θεσμούς,
καμία διαδήλωσις.
Εγώ γι’ αυτές τις εκλογές χαμπάρι δεν επήρα
κι επιθυμώ να βγάλουνε τον Μάτεση στη Σύρα.
……………..
Στων εκλογών την κάμινον
νομίζει πάντων άμεινον
να κάθεται σπιτάκι του,
να δένει το μπατζάκι του,
και να κοιτά το τζάκι του.
…………………..
Έρχεται κι ο Καρνάβαλος να δώσει και να πάρει,
συνδυασμών συνδυασμοί,
παροξυσμών παροξυσμοί,
κουμπάρες και κουμπάροι.
……………………….
Με εκλογές εν όψη
Βάρδα να δράσωμε κι εμείς για τα…συμφεροντάκια μας,
Βάρδα να διορίσωμε και τα …. πατριωτάκια μας,
Βάρδα κι εμείς να κόψωμε,
Βάρδα κι εμείς να ράψωμε,
Κι αυτούς που δεν χωνεύομε με μιας να τους προγράψωμε!
……………………………….
Μ’ αυτά δεν θα προκόψει …
Με χαιρετάς στον δρόμο,
Και με χτυπάς στον ώμο,
Μα εγώ θα σε μαυρίσω,
Στο λέω μπρός και πίσω!
Και αν άμαξα μου δώσεις
Με ολόχρυσο λακέ,
Κι αν όλον με χρυσώσεις,
Θα φάς τον … τενεκέ.
Και επίλογο…στο χάλι!
Πάνε πονηριές και δόλοι,
Και σωφρώνως λένε όλοι,
Πως θα βάλουν πλέον παύλα,
Στα σημερινά τα φαύλα!
Παρά την πλάνη και τη ζάλη…
Τα πάντα πλάνη και ψευτιά και
…λόγια, λόγια, λόγια!
Μα οι τρελλοί κι οι φρόνιμοι τα δένουν …κομπολόγια! …
Νομίζω πως ευρίσκομαι εις κόσμον … εξ αγγέλων,
Και θλίβομαι για το παρόν, μα ελπίζω για το μέλλον!…
Ειλικρινά υμέτερος, Γ. Σουρής…
28.8.10
Αν έχεις καβαλήσει το καλάμι
Αν καβαλήσεις το καλάμι…
...μπορεί και να φτάσεις στην κορυφή σου...
Πράγματι είναι αρκετά πιθανό. Καβάλα στο καλάμι μπορεί να ανέβεις ψηλά, να φτάσεις στην κορυφή σου…
[αν δεν σου συμβεί το συχνό ατύχημα του καλαμοβάμωνα, να σου σπάσει το καλάμι καθ’ οδόν…]
Αν όλα πάνε καλά, λοιπόν, φτάνεις στην κορυφή σου. Και τότε είναι που παραμονεύει ο κίνδυνος να κάνεις το μεγάλο λάθος. Τότε; Ποιό;
Ναι! Τότε υπάρχει ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο:
Στην αέναη μανία ανόδου σου να μην καταλάβεις-συνειδητοποιήσεις-παραδεχτείς, ότι αυτή είναι η κορυφή σου και να θες κι άλλο!... Τότε αρχίζουν τα άσχημα…
Τότε που αντί να σταματήσεις και να πεις «και πολύ σου και καλό σου», συνεχίζεις... Γιατί είπαμε ότι εσύ θέλεις διακαώς να ανέβεις κι άλλο…
Και τότε μοιραία ακολουθεί αυτό που βρίσκεται αμέσως μετά από κάθε κορυφή: Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ!
…και ο κατήφορος πάντα οδηγεί –τελικά- σε έναν μοναδικό προορισμό: στον ΠΑΤΟ!…
Είδη κατήφορων
Φυσικά και δεν είναι όλοι οι κατήφοροι ίδιοι.
●Υπάρχει κατήφορος που έχει μια σχετικά ήπια κλίση…
●Αλλά υπάρχει και κατήφορος που έχει πεζούλες και σε συγκρατούν, για λίγο. [Πεζούλα, ας πούμε ότι είναι ένα κομματικό όργανο, που σου τραβάει το αυτί…]
Και τότε φαίνεται σαν να σταμάτησες –προσωρινά- την κατρακύλα, τον ξεπεσμό…
●Κάποιες φορές όμως μετά την κορυφή σου δεν ακολουθεί απλά κατήφορος με έντονη ή ήπια κλίση ούτε κατήφορος με πεζούλες. Ακολουθεί κατευθείαν ΓΚΡΕΜΟΣ.
Όμως όποια μορφή και να έχει ο κατήφορος πάντα έχει την ίδια κατάληξη:
Στο τέλος του κατήφορου είναι ο ΠΑΤΟΣ.
Βέβαια, από τη μορφή του κατήφορου καθορίζεται η κατάστασή σου όταν φτάσεις στον ΠΑΤΟ.
Άλλοτε τραυματίας ελαφρά,
άλλοτε βαριά
κι άλλοτε νεκρός…
Αυτό να το κοιτάξεις.
...μπορεί και να φτάσεις στην κορυφή σου...
Πράγματι είναι αρκετά πιθανό. Καβάλα στο καλάμι μπορεί να ανέβεις ψηλά, να φτάσεις στην κορυφή σου…
[αν δεν σου συμβεί το συχνό ατύχημα του καλαμοβάμωνα, να σου σπάσει το καλάμι καθ’ οδόν…]
Αν όλα πάνε καλά, λοιπόν, φτάνεις στην κορυφή σου. Και τότε είναι που παραμονεύει ο κίνδυνος να κάνεις το μεγάλο λάθος. Τότε; Ποιό;
Ναι! Τότε υπάρχει ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο:
Στην αέναη μανία ανόδου σου να μην καταλάβεις-συνειδητοποιήσεις-παραδεχτείς, ότι αυτή είναι η κορυφή σου και να θες κι άλλο!... Τότε αρχίζουν τα άσχημα…
Τότε που αντί να σταματήσεις και να πεις «και πολύ σου και καλό σου», συνεχίζεις... Γιατί είπαμε ότι εσύ θέλεις διακαώς να ανέβεις κι άλλο…
Και τότε μοιραία ακολουθεί αυτό που βρίσκεται αμέσως μετά από κάθε κορυφή: Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ!
…και ο κατήφορος πάντα οδηγεί –τελικά- σε έναν μοναδικό προορισμό: στον ΠΑΤΟ!…
Είδη κατήφορων
Φυσικά και δεν είναι όλοι οι κατήφοροι ίδιοι.
●Υπάρχει κατήφορος που έχει μια σχετικά ήπια κλίση…
●Αλλά υπάρχει και κατήφορος που έχει πεζούλες και σε συγκρατούν, για λίγο. [Πεζούλα, ας πούμε ότι είναι ένα κομματικό όργανο, που σου τραβάει το αυτί…]
Και τότε φαίνεται σαν να σταμάτησες –προσωρινά- την κατρακύλα, τον ξεπεσμό…
●Κάποιες φορές όμως μετά την κορυφή σου δεν ακολουθεί απλά κατήφορος με έντονη ή ήπια κλίση ούτε κατήφορος με πεζούλες. Ακολουθεί κατευθείαν ΓΚΡΕΜΟΣ.
Όμως όποια μορφή και να έχει ο κατήφορος πάντα έχει την ίδια κατάληξη:
Στο τέλος του κατήφορου είναι ο ΠΑΤΟΣ.
Βέβαια, από τη μορφή του κατήφορου καθορίζεται η κατάστασή σου όταν φτάσεις στον ΠΑΤΟ.
Άλλοτε τραυματίας ελαφρά,
άλλοτε βαριά
κι άλλοτε νεκρός…
Αυτό να το κοιτάξεις.
27.8.10
Μα τον Μητρόπουλο;
ΠΡΟΣ
κ. Τσίπρα
Εκείθεν
ΑΛΕΞΗ,
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΗΛΕΙΟΙ ΕΙΠΑΜΕ ΣΤΟΝ ΠΑΝΟ ΤΟΝ ΤΡΙΓΑΖΗ
ΝΑ ΣΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ, δηλαδή την έντονη αντίθεσή μας
ΓΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΕ ... ΤΟΝ "ΕΡΓΑΤΟΛΟΓΟ"
ΕΠΕΙΔΗ
ΖΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΣΑΣ
ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΗ ΜΑΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΣΤΕ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΙΔΙΟ Λ Α Θ Ο Σ
ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ:
1. Η ΛΟΓΙΚΗ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ "ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ" ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΗ ΚΟΥΒΕΛΗ...
2. ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ Χ.Α.Δ.Α ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΔΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Σ Υ Ν Ε Λ Θ Ε Τ ΕΕΕΕΕΕΕ
(κάντε κλικ και στον τίτλο...)
κ. Τσίπρα
Εκείθεν
ΑΛΕΞΗ,
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΗΛΕΙΟΙ ΕΙΠΑΜΕ ΣΤΟΝ ΠΑΝΟ ΤΟΝ ΤΡΙΓΑΖΗ
ΝΑ ΣΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ, δηλαδή την έντονη αντίθεσή μας
ΓΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΕ ... ΤΟΝ "ΕΡΓΑΤΟΛΟΓΟ"
ΕΠΕΙΔΗ
ΖΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΣΑΣ
ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΗ ΜΑΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΣΤΕ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΙΔΙΟ Λ Α Θ Ο Σ
ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ:
1. Η ΛΟΓΙΚΗ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ "ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ" ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΗ ΚΟΥΒΕΛΗ...
2. ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ Χ.Α.Δ.Α ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΔΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Σ Υ Ν Ε Λ Θ Ε Τ ΕΕΕΕΕΕΕ
(κάντε κλικ και στον τίτλο...)
16.8.10
Βουλευτές του ΔΝΤ στην …«πίστα» του Καλλικράτη
Εδώ σας θέλω…
Εδώ να δω λεβεντιές…
Εδώ να χαρώ ζεϊμπεκές και τσάμικα…
Γιατί οι καιροί με τα τσιφτετέλια και τα κομματικά ξεκούδουνα, να τα ραίνουν γαρύφαλλα επάνω στα τραπέζια, πέρασαν…
Πάμε για τις πρώτες αυτοδιοικητικές εκλογές σε κατάσταση κατοχής από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τους ντόπιους συνεργάτες τους,
πρώην σοσιαλδημοκράτες και νυν φιλελεύθερους (ή κάνω λάθος;) ΠΑΣΟΚΟΥΣ…
και τους συνοδοιπόρους τους, του ΛΑΟΣ…
Πάμε με ένα σύστημα σχεδιασμένο με βάση το ζητούμενο των δημοσιονομικών περιστολών, που απαιτεί το ΔΝΤ και που θεωρητικά επιτυγχάνεται, σε ένα βαθμό, με την νέα αρχιτεκτονική της περιφερειακής διοίκησης της χώρας -που έγινε με τεχνική «Προκρούστη»…
Εκλογές που ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να χαρακτηριστούν ΜΟΝΟ από την παραδοσιακή αρνητική ψήφο που επιφυλάσσει το εκλογικό σώμα στις δημοτικές εκλογές, προς το (εκάστοτε) κυβερνών κόμμα και τους υποψηφίους του…
ΟΥΤΕ ΠΡΕΠΕΙ να χαρακτηριστούν ΜΟΝΟ από την αμηχανία και τον φόβο ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων λόγω της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους...
Αναμένεται να χαρακτηριστούν από την ΕΚΦΡΑΣΗ, «λόγω και έργω», της συσσωρευμένης ΛΑΪΚΗΣ ΠΙΚΡΑΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ!!!
Μια οργή που διαπερνά οριζόντια το εκλογικό σώμα, ανεξαρτήτως πολιτικών τάσεων.
Όποιος στοιχηματίσει ότι η αποδοκιμασία των υποψηφίων που παίρνουν το «χρίσμα» («στήριξη»…όπως το λέει με τις επικοινωνιακές χαριτωμενιές του το Πασοκ) από το κυβερνών κόμμα στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου δεν θα είναι σαρωτική, ίσως θα ήταν καλύτερα να είχε ποντάρει το σπίτι του υπέρ της Ρόμα στο 5-1 από το γαύρο (θα το κάνατε;… δεν νομίζω…)
Όσοι βρεθήκατε πρόσφατα σε θεατρική παράσταση στην Αρχαία Ηλιδα, πήρατε ένα δείγμα λαϊκών αντιδράσεων στην παρουσία τοπικού βουλευτή του ΔΝΤ…
όπως κι όσοι βρεθήκατε το περασμένο Σάββατο το πρωί στην Πλατεία Δικαστηρίων, θα ακούσατε αγανακτισμένο συμπολίτη, εκπαιδευτικό και συγγραφέα, να αλλάζει με κραυγές οργής καφετέρια, μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία βουλευτή του ΔΝΤ…
Λοιπόν, ξεκάθαρα πράγματα:
Οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ στους δήμους και τις περιφέρειες και ιδιαίτερα οι ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ - ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ για περιφερειάρχες και δήμαρχοι,
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΑΝ (έδωσαν την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΨΗΦΟ ΤΟΥΣ!!!...) ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟ ΔΝΤ…,
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την απόβαση των δυνάμεων κατοχής στην ελληνική γη…
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την εξευτελιστική μείωση μισθών και συντάξεων…
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την απελευθέρωση των απολύσεων…
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την σφαγιαστική αύξηση του ΦΠΑ
(του πλέον άδικου κοινωνικά φόρου)
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την εκτέλεση της Δημόσιας Υγείας
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την εκτέλεση της Δημόσιας Παιδείας,
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την κατεδάφιση του Κοινωνικού Κράτους που χτίστηκε λιθαράκι - λιθαράκι με αγώνες και αίμα δεκαετιών…
που δημιούργησαν το «πλαίσιο» για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, αντί πινακίου φακής… καθώς και οι σύντροφοί τους που στηρίζουν αυτή την κατοχή (!)
…πρέπει να είναι έτοιμοι για «φούμο» (μαύρισμα) ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ!…
Γιατί οι άνεργοι και οι πτωχευμένοι, όσοι δεν θα έχουν αυτοκτονήσει μέχρι τον Νοέμβρη δεν θα είναι πια ψύχραιμοι… Δεν θα θυμούνται πια το savoir vivre… Θα έχουν -πιστέψτε με- πολύ αυθόρμητες αντιδράσεις!...
Επειδή οι παραπάνω σκέψεις είναι απλή πολιτική λογική, και μάλλον (;) στο Μέγαρο Μαξίμου και στην Ιπποκράτους, θα έχουν λάβει υπ’ όψιν τους αυτά τα δεδομένα, πιθανότατα θα επεξεργάζονται σχέδια, μερικής -έστω- αναστροφής αυτού του κλίματος…
Υποχρέωσή μας, να μην παγιδευτούμε!
Χρέος μας, η ανάγκη μας!
Και ανάγκη μας είναι να εκφράσουμε με την δράση και την ψήφο μας την πολιτική μας αντίθεση σε ένα ολόκληρο καθεστώς!
Κι επειδή οι εξαιρέσεις φωτισμένων και αποδεδειγμένα επαρκέστατων δημάρχων ή υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών, που θα γλιτώσουν την αποδοκιμασία είναι ελάχιστες…
…η αντίθεσή μας αυτή δεν μπορεί να εκφραστεί παρά ΜΟΝΟ μέσα στις ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ, που με τα όποια -αιώνια- προβλήματά τους είναι η μόνη «αγκαλιά» συλλογικής δράσης, που μπορεί να χωρέσει τις αγωνίες μας για την πόλη, την περιφέρεια αλλά και την δύσμοιρη πατρίδα…
Είναι υπόθεση πολιτικής τιμής και πολιτικής αξιοπρέπειας το να δράσουμε με κεντρικό μας σύνθημα να μην υπάρξει ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΔΝΤ!!!
Εδώ να δω λεβεντιές…
Εδώ να χαρώ ζεϊμπεκές και τσάμικα…
Γιατί οι καιροί με τα τσιφτετέλια και τα κομματικά ξεκούδουνα, να τα ραίνουν γαρύφαλλα επάνω στα τραπέζια, πέρασαν…
Πάμε για τις πρώτες αυτοδιοικητικές εκλογές σε κατάσταση κατοχής από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τους ντόπιους συνεργάτες τους,
πρώην σοσιαλδημοκράτες και νυν φιλελεύθερους (ή κάνω λάθος;) ΠΑΣΟΚΟΥΣ…
και τους συνοδοιπόρους τους, του ΛΑΟΣ…
Πάμε με ένα σύστημα σχεδιασμένο με βάση το ζητούμενο των δημοσιονομικών περιστολών, που απαιτεί το ΔΝΤ και που θεωρητικά επιτυγχάνεται, σε ένα βαθμό, με την νέα αρχιτεκτονική της περιφερειακής διοίκησης της χώρας -που έγινε με τεχνική «Προκρούστη»…
Εκλογές που ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να χαρακτηριστούν ΜΟΝΟ από την παραδοσιακή αρνητική ψήφο που επιφυλάσσει το εκλογικό σώμα στις δημοτικές εκλογές, προς το (εκάστοτε) κυβερνών κόμμα και τους υποψηφίους του…
ΟΥΤΕ ΠΡΕΠΕΙ να χαρακτηριστούν ΜΟΝΟ από την αμηχανία και τον φόβο ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων λόγω της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους...
Αναμένεται να χαρακτηριστούν από την ΕΚΦΡΑΣΗ, «λόγω και έργω», της συσσωρευμένης ΛΑΪΚΗΣ ΠΙΚΡΑΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ!!!
Μια οργή που διαπερνά οριζόντια το εκλογικό σώμα, ανεξαρτήτως πολιτικών τάσεων.
Όποιος στοιχηματίσει ότι η αποδοκιμασία των υποψηφίων που παίρνουν το «χρίσμα» («στήριξη»…όπως το λέει με τις επικοινωνιακές χαριτωμενιές του το Πασοκ) από το κυβερνών κόμμα στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου δεν θα είναι σαρωτική, ίσως θα ήταν καλύτερα να είχε ποντάρει το σπίτι του υπέρ της Ρόμα στο 5-1 από το γαύρο (θα το κάνατε;… δεν νομίζω…)
Όσοι βρεθήκατε πρόσφατα σε θεατρική παράσταση στην Αρχαία Ηλιδα, πήρατε ένα δείγμα λαϊκών αντιδράσεων στην παρουσία τοπικού βουλευτή του ΔΝΤ…
όπως κι όσοι βρεθήκατε το περασμένο Σάββατο το πρωί στην Πλατεία Δικαστηρίων, θα ακούσατε αγανακτισμένο συμπολίτη, εκπαιδευτικό και συγγραφέα, να αλλάζει με κραυγές οργής καφετέρια, μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία βουλευτή του ΔΝΤ…
Λοιπόν, ξεκάθαρα πράγματα:
Οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ στους δήμους και τις περιφέρειες και ιδιαίτερα οι ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ - ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ για περιφερειάρχες και δήμαρχοι,
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΑΝ (έδωσαν την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΨΗΦΟ ΤΟΥΣ!!!...) ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟ ΔΝΤ…,
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την απόβαση των δυνάμεων κατοχής στην ελληνική γη…
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την εξευτελιστική μείωση μισθών και συντάξεων…
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την απελευθέρωση των απολύσεων…
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την σφαγιαστική αύξηση του ΦΠΑ
(του πλέον άδικου κοινωνικά φόρου)
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την εκτέλεση της Δημόσιας Υγείας
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την εκτέλεση της Δημόσιας Παιδείας,
που ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την κατεδάφιση του Κοινωνικού Κράτους που χτίστηκε λιθαράκι - λιθαράκι με αγώνες και αίμα δεκαετιών…
που δημιούργησαν το «πλαίσιο» για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, αντί πινακίου φακής… καθώς και οι σύντροφοί τους που στηρίζουν αυτή την κατοχή (!)
…πρέπει να είναι έτοιμοι για «φούμο» (μαύρισμα) ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ!…
Γιατί οι άνεργοι και οι πτωχευμένοι, όσοι δεν θα έχουν αυτοκτονήσει μέχρι τον Νοέμβρη δεν θα είναι πια ψύχραιμοι… Δεν θα θυμούνται πια το savoir vivre… Θα έχουν -πιστέψτε με- πολύ αυθόρμητες αντιδράσεις!...
Επειδή οι παραπάνω σκέψεις είναι απλή πολιτική λογική, και μάλλον (;) στο Μέγαρο Μαξίμου και στην Ιπποκράτους, θα έχουν λάβει υπ’ όψιν τους αυτά τα δεδομένα, πιθανότατα θα επεξεργάζονται σχέδια, μερικής -έστω- αναστροφής αυτού του κλίματος…
Υποχρέωσή μας, να μην παγιδευτούμε!
Χρέος μας, η ανάγκη μας!
Και ανάγκη μας είναι να εκφράσουμε με την δράση και την ψήφο μας την πολιτική μας αντίθεση σε ένα ολόκληρο καθεστώς!
Κι επειδή οι εξαιρέσεις φωτισμένων και αποδεδειγμένα επαρκέστατων δημάρχων ή υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών, που θα γλιτώσουν την αποδοκιμασία είναι ελάχιστες…
…η αντίθεσή μας αυτή δεν μπορεί να εκφραστεί παρά ΜΟΝΟ μέσα στις ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ, που με τα όποια -αιώνια- προβλήματά τους είναι η μόνη «αγκαλιά» συλλογικής δράσης, που μπορεί να χωρέσει τις αγωνίες μας για την πόλη, την περιφέρεια αλλά και την δύσμοιρη πατρίδα…
Είναι υπόθεση πολιτικής τιμής και πολιτικής αξιοπρέπειας το να δράσουμε με κεντρικό μας σύνθημα να μην υπάρξει ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΔΝΤ!!!
15.8.10
Οι εφιάλτες της Πηνελόπης... (παλιά τους λέγανε “μνηστήρες”…)
Ένα προεκλογικό κείμενο που θα σας ενθουσιάσει, θα σας συναρπάσει, θα σας κόψει την ανάσα, θα σας επηρεάσει και τελικά θα κλέψει… την ψήφο σας!
(άλλωστε αν δεν είχα συμφέρον γιατί να το γράψω;…)
Ένα κείμενο-μανιφέστο της Νέας Δημοτικής Κίνησης Πύργου: «αλλού γυαλού», γεμάτο προξενιά, γάμους, κουμπαριές, απιστίες, φόνους, Αδάμ, Εύα, φίδι, μήλο, πάπλωμα, «λαγούς» στίβου, λαγούς κυνηγίου, πιθήκους και μαϊμούδες…
Ο γάμος ήταν προγραμματισμένος για τις 7 Νοέμβρη. Έτσι δεν το λένε, αν πρόκειται για γάμο; Για το φόνο λένε, προμελετημένος… Και για τις εκλογές χρησιμοποιείται η ίδια λέξη με το γάμο: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΕΣ.
Άλλωστε για τις εκλογές χρησιμοποιούνται κι άλλες «γαμήλιες» λέξεις: όπως «κουμπαριές».
Εκλογική κουμπαριά, θα πει:
«να βάλω τη νύφη να σου κάτσει, δηλαδή τους δικούς μου ψηφοφόρους να ψηφίσουν κι εσένα,
να βάλεις εσύ το γαμπρό να μου κάτσει, δηλαδή τους δικούς σου ψηφοφόρους να ψηφίσουν εμένα… για να «κάνουμε χωριό».
[Ανώμαλα πράγματα σας γράφω, ε; Αμ, τι να κάνω, αφού έτσι το κάνουνε;]
Κι έτσι θα τους κάνω διπλούς εγώ, διπλούς κι εσύ… Αναρωτιέστε τώρα και γιατί να το κάνουμε όλο αυτό το κουμπαριλίκι, αφού ισοπαλία θα έλθουμε;
Μα φυσικά γιατί οι κουμπάροι θέλουμε να κερδίσουμε και οι δύο.
Ο τρίτος ο…κοντότερος θέλουμε να χάσει… Γιατί χωρίς την κουμπαριά μας θα μας ξεπεράσει αυτός, θα μας βγει μακρύτερος…
Βέβαια, όπως σε όλους τους γάμους ο κίνδυνος του «κερατώματος» είναι υπαρκτός, έτσι και στα εκλογικά νιτερέσα… Υπάρχουν οι άπιστοι/ες, που χαλάνε τις δουλειές… Πως γίνεται αυτό;… Φταίει ο Αδάμ, φταίει η Εύα ή το φίδι;… Το σίγουρο είναι ότι δεν φταίει το «μήλο».
Κι ο λαός -που σοφός δεν είναι αλλά δεν είναι και μαλ…ας όπως τον θεωρούν αυτοί- κάπου κάπου ξυπνάει, κι όταν ξυπνήσει, «γυρίζει ο τροχός και γαμ… κι ο φτωχός» – κι επειδή του έχει λείψει -του φτωχού- το γαμ… το φχαριστιέται…
Με άλλα λόγια, που και που, έχει σηκώματα ο λαός, ξεσηκώνεται δηλαδή και δίνει πολύ σαφή απάντηση στο ερώτημα: «ΚΑΝΤΑ ΟΛΑ ΛΙΜΠΑ ή σκάσε και κολύμπα;…»
Και τότε οι εκλογές από προγραμματισμένες εξελίσσονται σε «πολιτικό φονικό». Βέβαια και τότε κανείς δεν θα τις έλεγε προμελετημένες. Αμελέτητες, πιθανότερο…
Το μήλο που το λέγανε πάπλωμα…
Αλλά ξέφυγα… που είχαμε μείνει;… Σας έλεγα για το «μήλο». Μερικές φορές το λένε και «πάπλωμα», εξ ου και «ο καυγάς για το πάπλωμα», που λέει κι ο λαός…
[Δηλαδή, σκίζονται για την εξουσία και τον συνακόλουθο πλούτο!… κι ας λένε οι πολιτικάντηδες ότι η δουλειά τους «είναι μανίκι» και το παλεύουν ΓΙΑ ΣΕΝΑ, μόνο και μόνο επειδή στο τάξανε…]
Το «μήλο» στην προκειμένη είναι «της έριδος», γιατί το θέλει ο Αδάμ ολόκληρο, η Εύα ούτε κουκούτσι δεν θέλει να του αφήσει, και κάπου εκεί χώνεται και ο όφις…
Τι ρόλο παίζει ο όφις, αυτό το φαρμακερό ερπετό;…
Μα πώς να γίνουν εκλογές χωρίς ερπετά;…
Ένας όφις που τον λέγανε λαγό…
Ας κάνουμε ένα διάλειμμα. Ξέρω ότι τα βαριέστε τα πολιτικά, γι’ αυτό κάνω εναλλαγές για να σας κρατώ αμείωτο το ενδιαφέρον σας για το εκπληκτικού ενδιαφέροντος κείμενό μου –λέμε τώρα…
Ας μιλήσουμε λίγο για λαγούς.
Μην τσιμπάτε οι κυνηγοί. Η μάλλον μη βιάζεστε. Θα μιλήσουμε για «κυνήγι λαγού» πιο κάτω –αν το θυμηθώ…- για την ώρα θέλω να μιλήσουμε για στίβο…
Επειδή όταν γράφω δεν σκέπτομαι ότι απευθύνομαι σε αθλητές, ας το εξηγήσουμε λίγο: Κάποιες φορές σε αγώνες δρόμου, δίπλα στα μεγάλα ονόματα που διεκδικούν τη νίκη με μεγάλες πιθανότητες, βάζουν και κάποιους, που φυτρώνουν από το πουθενά και δεν τους ξέρει ούτε η…μάνα τους.
Αυτοί ξεκινούν δυνατά τον αγώνα για να επηρεάσουν το ρυθμό και το στυλ, έτσι που να διευκολυνθεί ένας συγκεκριμένος από τους «μεγάλους διεκδικητές»,
τα δίνουν όλα για ένα μικρό διάστημα και αφού αποσυντονίσουν τον άλλο… μετά φυσικά εγκαταλείπουν… Αυτούς τους λένε παραδοσιακά «λαγούς»…
-Τι λες ρε φίλε; Είπα εγώ ότι η τωρινή διεκδίκηση του «χρίσματος» του υποψηφίου δήμαρχου Πύργου από το κόμμα του ΔΝΤ, έχει περισσότερους λαγούς από όσους συνηθίζεται στο στίβο;…
-Τι; Κι αν νικήσει κάποιος από τους λαγούς;… Όχι φίλε. Οι λαγοί δεν νικάνε ποτέ! Όχι μόνο γιατί είναι προσυμφωνημένο… αλλά επειδή είναι «ψόφιοι»… επιλεγμένοι να είναι τέτοιοι, που και να θέλουν να μην μπορούν…
ΥΓ. -Πώς λέγεται αυτός που προσπαθεί να μας πείσει;
- Πείθηκος.
-Κι αυτός που πιστεύει τον πίθηκο;
- Μαϊμού.
...
(άλλωστε αν δεν είχα συμφέρον γιατί να το γράψω;…)
Ένα κείμενο-μανιφέστο της Νέας Δημοτικής Κίνησης Πύργου: «αλλού γυαλού», γεμάτο προξενιά, γάμους, κουμπαριές, απιστίες, φόνους, Αδάμ, Εύα, φίδι, μήλο, πάπλωμα, «λαγούς» στίβου, λαγούς κυνηγίου, πιθήκους και μαϊμούδες…
Ο γάμος ήταν προγραμματισμένος για τις 7 Νοέμβρη. Έτσι δεν το λένε, αν πρόκειται για γάμο; Για το φόνο λένε, προμελετημένος… Και για τις εκλογές χρησιμοποιείται η ίδια λέξη με το γάμο: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΕΣ.
Άλλωστε για τις εκλογές χρησιμοποιούνται κι άλλες «γαμήλιες» λέξεις: όπως «κουμπαριές».
Εκλογική κουμπαριά, θα πει:
«να βάλω τη νύφη να σου κάτσει, δηλαδή τους δικούς μου ψηφοφόρους να ψηφίσουν κι εσένα,
να βάλεις εσύ το γαμπρό να μου κάτσει, δηλαδή τους δικούς σου ψηφοφόρους να ψηφίσουν εμένα… για να «κάνουμε χωριό».
[Ανώμαλα πράγματα σας γράφω, ε; Αμ, τι να κάνω, αφού έτσι το κάνουνε;]
Κι έτσι θα τους κάνω διπλούς εγώ, διπλούς κι εσύ… Αναρωτιέστε τώρα και γιατί να το κάνουμε όλο αυτό το κουμπαριλίκι, αφού ισοπαλία θα έλθουμε;
Μα φυσικά γιατί οι κουμπάροι θέλουμε να κερδίσουμε και οι δύο.
Ο τρίτος ο…κοντότερος θέλουμε να χάσει… Γιατί χωρίς την κουμπαριά μας θα μας ξεπεράσει αυτός, θα μας βγει μακρύτερος…
Βέβαια, όπως σε όλους τους γάμους ο κίνδυνος του «κερατώματος» είναι υπαρκτός, έτσι και στα εκλογικά νιτερέσα… Υπάρχουν οι άπιστοι/ες, που χαλάνε τις δουλειές… Πως γίνεται αυτό;… Φταίει ο Αδάμ, φταίει η Εύα ή το φίδι;… Το σίγουρο είναι ότι δεν φταίει το «μήλο».
Κι ο λαός -που σοφός δεν είναι αλλά δεν είναι και μαλ…ας όπως τον θεωρούν αυτοί- κάπου κάπου ξυπνάει, κι όταν ξυπνήσει, «γυρίζει ο τροχός και γαμ… κι ο φτωχός» – κι επειδή του έχει λείψει -του φτωχού- το γαμ… το φχαριστιέται…
Με άλλα λόγια, που και που, έχει σηκώματα ο λαός, ξεσηκώνεται δηλαδή και δίνει πολύ σαφή απάντηση στο ερώτημα: «ΚΑΝΤΑ ΟΛΑ ΛΙΜΠΑ ή σκάσε και κολύμπα;…»
Και τότε οι εκλογές από προγραμματισμένες εξελίσσονται σε «πολιτικό φονικό». Βέβαια και τότε κανείς δεν θα τις έλεγε προμελετημένες. Αμελέτητες, πιθανότερο…
Το μήλο που το λέγανε πάπλωμα…
Αλλά ξέφυγα… που είχαμε μείνει;… Σας έλεγα για το «μήλο». Μερικές φορές το λένε και «πάπλωμα», εξ ου και «ο καυγάς για το πάπλωμα», που λέει κι ο λαός…
[Δηλαδή, σκίζονται για την εξουσία και τον συνακόλουθο πλούτο!… κι ας λένε οι πολιτικάντηδες ότι η δουλειά τους «είναι μανίκι» και το παλεύουν ΓΙΑ ΣΕΝΑ, μόνο και μόνο επειδή στο τάξανε…]
Το «μήλο» στην προκειμένη είναι «της έριδος», γιατί το θέλει ο Αδάμ ολόκληρο, η Εύα ούτε κουκούτσι δεν θέλει να του αφήσει, και κάπου εκεί χώνεται και ο όφις…
Τι ρόλο παίζει ο όφις, αυτό το φαρμακερό ερπετό;…
Μα πώς να γίνουν εκλογές χωρίς ερπετά;…
Ένας όφις που τον λέγανε λαγό…
Ας κάνουμε ένα διάλειμμα. Ξέρω ότι τα βαριέστε τα πολιτικά, γι’ αυτό κάνω εναλλαγές για να σας κρατώ αμείωτο το ενδιαφέρον σας για το εκπληκτικού ενδιαφέροντος κείμενό μου –λέμε τώρα…
Ας μιλήσουμε λίγο για λαγούς.
Μην τσιμπάτε οι κυνηγοί. Η μάλλον μη βιάζεστε. Θα μιλήσουμε για «κυνήγι λαγού» πιο κάτω –αν το θυμηθώ…- για την ώρα θέλω να μιλήσουμε για στίβο…
Επειδή όταν γράφω δεν σκέπτομαι ότι απευθύνομαι σε αθλητές, ας το εξηγήσουμε λίγο: Κάποιες φορές σε αγώνες δρόμου, δίπλα στα μεγάλα ονόματα που διεκδικούν τη νίκη με μεγάλες πιθανότητες, βάζουν και κάποιους, που φυτρώνουν από το πουθενά και δεν τους ξέρει ούτε η…μάνα τους.
Αυτοί ξεκινούν δυνατά τον αγώνα για να επηρεάσουν το ρυθμό και το στυλ, έτσι που να διευκολυνθεί ένας συγκεκριμένος από τους «μεγάλους διεκδικητές»,
τα δίνουν όλα για ένα μικρό διάστημα και αφού αποσυντονίσουν τον άλλο… μετά φυσικά εγκαταλείπουν… Αυτούς τους λένε παραδοσιακά «λαγούς»…
-Τι λες ρε φίλε; Είπα εγώ ότι η τωρινή διεκδίκηση του «χρίσματος» του υποψηφίου δήμαρχου Πύργου από το κόμμα του ΔΝΤ, έχει περισσότερους λαγούς από όσους συνηθίζεται στο στίβο;…
-Τι; Κι αν νικήσει κάποιος από τους λαγούς;… Όχι φίλε. Οι λαγοί δεν νικάνε ποτέ! Όχι μόνο γιατί είναι προσυμφωνημένο… αλλά επειδή είναι «ψόφιοι»… επιλεγμένοι να είναι τέτοιοι, που και να θέλουν να μην μπορούν…
ΥΓ. -Πώς λέγεται αυτός που προσπαθεί να μας πείσει;
- Πείθηκος.
-Κι αυτός που πιστεύει τον πίθηκο;
- Μαϊμού.
...
10.7.10
16.6.10
14.6.10
Με σελοτέϊπ στο στόμα…
ή πότε Βούδας, πότε Κούδας…
ή κακοί ντυθήκανε καλοί…
Κι αρχίσανε τα όργανα και φούντωσαν τα γλέντια και «καλά κρατούν» στον Πύργο του Καλλικράτη και του ΔΝΤ…
Είμαστε λίγους μόνο μήνες πριν από τους «Καλλικράτιους αγώνες» και κάποιοι δεν διστάζουν πλέον να «δώσουν» ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ τους «συντρόφους» τους για ένα αμφισβητούμενο ενδεχόμενο:
Να τους φάνε στη στροφή για ένα εκλογικό ψηφαλάκι…
[Θα μπορούσα να μιλήσω με ονόματα και ντοκουμέντα αλλά άντε να βρεις μετά εφημερίδα να στα δημοσιεύσει…
…και μη μου πείτε ότι είναι υποχρεωμένος ο εκδότης μου να τα δημοσιεύει για να έχετε μεζεδάκι καθώς θα πίνετε το τσιπουράκι σας στον καφενέ… ή για να παίξει το παιχνιδάκι του ενός ή του άλλου… -του γαλάζιου ή του μπλε, του πράσινου ή του λαχανί…]
Για την ώρα μου αρκεί, που σε ένα πρόχειρο «γκάλοπ» που έκανα ρωτώντας 50 συμπολίτες μας «ποιος/ά νομίζετε ότι είναι ο/η ανώνυμος/η που έκανε την γνωστή καταγγελία;…» ΚΑΙ ΟΙ 50 ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ (με βεβαιότητα!!!) ΤΟΝ ΙΔΙΟ!…
Να διευκρινίσω ότι οι 50 ερωτηθέντες ήταν άντρες και γυναίκες, που πολιτικά εκφράζονται από τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και από το ΠαΣοΚ.
Δεν απευθύνθηκα σε άτομα που ανήκουν στην ΝΔ, αφού αυτοί ελάχιστα ενδιαφέρθηκαν για το «ποιος είναι» αλλά αρκέστηκαν στο να απολαμβάνουν το «δώρο»…
Όλη την αλήθεια λοιπόν τη λέμε ΣΤΟΜΑ ΜΕ ΣΤΟΜΑ αλλά την απολαμβάνουμε ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ, ενώ στο χαρτί θα τα λέμε αλληγορικά, έτσι για το ερέθισμα του προφορικού λόγου, έτσι για να τους θυμίσουμε ότι …δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου ούτε IQ μπούφου…
Κι επειδή:
«ΒΡΕ ΔΕΝ ΕΙΝ’ ΕΔΩ ΤΟ ΣΟΥΛΙ,
ΟΥΤΕ ΚΑΣΤΡΟ ΕΝΟΣ ΒΛΑΚΟΥΛΗ»,
ξέροντας ότι κάνετε χάζι με τα συντροφικά τους μαχαιρώματα,
είπα να σας συντροφέψω στο ξεκίνημα της εβδομάδας σας μ’ ένα τραγουδάκι του Μανώλη Ρασούλη:
Κακοί ντυθήκανε καλοί
και πιάσανε εξουσίες,
κακοί ντυθήκανε καλοί
και πιάσανε εξουσίες
κι υπερωρία πέσανε
στις αγιοαμαρτίες
κι υπερωρία πέσανε
στις αγιοαμαρτίες…
Λύκοι ντυθήκανε αρνιά,
κάνουν πως μπεμπενίζουν
κι όσοι τους είδαν για ψητά
στον Άδη αρμενίζουν
κι όσοι τους είδαν για ψητά
στον Άδη αρμενίζουν…
Κακοί ντυθήκανε καλοί
και κάνουν τη δουλειά τους,
κακοί ντυθήκανε καλοί
και κάνουν τη δουλειά τους,
στον ήλιο δείχνουν οι αμνοί
τώρα τα αχαμνά τους,
στον ήλιο δείχνουν οι αμνοί
τώρα τα αχαμνά τους.
Κακοί ντυθήκανε καλοί
και πιάσανε εξουσία,
αυτοί που ξεγελάστηκαν
φτέγανε κατ’ ουσίαν,
αυτοί που ξεγελάστηκαν
φτέγανε κατ’ ουσίαν
Στ’ άρματα, στ’ άρματα
τρέχτε και κάνουνε
και κάνουν κατοχή,
τα μέσα και τα έξω μου, καθάρματα…
Εγώ ότι είχα πια να πω το είπα
και γαμώ του όζοντος την τρύπα…
ΕΠΙΜΥΘΙΟ:
Στο μεταξύ μόλις έμαθα κάποιες υποψηφιότητες (που κυκλοφορούν…) για το χρίσμα του ΠαΣοΚ… στον Δήμο Πύργου, είπα:
Άντε κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα…
Όμως όταν το καλοσκέφτηκα είπα να τους δώσω και μια συμβουλή:
Παιδιά, πολύ ΑΝΕΤΟΥΣ σας βρίσκω… κι εκτίθεσθε, πολύ εκτίθεσθε…
Ζούμε στην κατοχή του ΔΝΤ…
Δεν μάθατε για τις πρώτες δυναμικές διαμαρτυρίες–επιθέσεις, που έχουν δεχθεί σύντροφοί σας ανά το Πανελλήνιο;
(Πρωθυπουργός, Υπουργός Παιδείας, Απόστολος Κακλαμάνης, Βουλευτές Αχαΐας, πρόεδρος ΓΣΕΕ κλπ;)
ή προσποιείσθε ότι …βρέχει, επειδή τα κανάλια -για την ώρα- θάβουν τις σχετικές ειδήσεις;…
Σκεφτήκατε πόσο στοχοποιείσθε;… κι η λαϊκή οργή το Φθινόπωρο θα είναι τσουνάμι…
Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε (όσο μπορούμε…)
ή κακοί ντυθήκανε καλοί…
Κι αρχίσανε τα όργανα και φούντωσαν τα γλέντια και «καλά κρατούν» στον Πύργο του Καλλικράτη και του ΔΝΤ…
Είμαστε λίγους μόνο μήνες πριν από τους «Καλλικράτιους αγώνες» και κάποιοι δεν διστάζουν πλέον να «δώσουν» ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ τους «συντρόφους» τους για ένα αμφισβητούμενο ενδεχόμενο:
Να τους φάνε στη στροφή για ένα εκλογικό ψηφαλάκι…
[Θα μπορούσα να μιλήσω με ονόματα και ντοκουμέντα αλλά άντε να βρεις μετά εφημερίδα να στα δημοσιεύσει…
…και μη μου πείτε ότι είναι υποχρεωμένος ο εκδότης μου να τα δημοσιεύει για να έχετε μεζεδάκι καθώς θα πίνετε το τσιπουράκι σας στον καφενέ… ή για να παίξει το παιχνιδάκι του ενός ή του άλλου… -του γαλάζιου ή του μπλε, του πράσινου ή του λαχανί…]
Για την ώρα μου αρκεί, που σε ένα πρόχειρο «γκάλοπ» που έκανα ρωτώντας 50 συμπολίτες μας «ποιος/ά νομίζετε ότι είναι ο/η ανώνυμος/η που έκανε την γνωστή καταγγελία;…» ΚΑΙ ΟΙ 50 ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ (με βεβαιότητα!!!) ΤΟΝ ΙΔΙΟ!…
Να διευκρινίσω ότι οι 50 ερωτηθέντες ήταν άντρες και γυναίκες, που πολιτικά εκφράζονται από τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και από το ΠαΣοΚ.
Δεν απευθύνθηκα σε άτομα που ανήκουν στην ΝΔ, αφού αυτοί ελάχιστα ενδιαφέρθηκαν για το «ποιος είναι» αλλά αρκέστηκαν στο να απολαμβάνουν το «δώρο»…
Όλη την αλήθεια λοιπόν τη λέμε ΣΤΟΜΑ ΜΕ ΣΤΟΜΑ αλλά την απολαμβάνουμε ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ, ενώ στο χαρτί θα τα λέμε αλληγορικά, έτσι για το ερέθισμα του προφορικού λόγου, έτσι για να τους θυμίσουμε ότι …δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου ούτε IQ μπούφου…
Κι επειδή:
«ΒΡΕ ΔΕΝ ΕΙΝ’ ΕΔΩ ΤΟ ΣΟΥΛΙ,
ΟΥΤΕ ΚΑΣΤΡΟ ΕΝΟΣ ΒΛΑΚΟΥΛΗ»,
ξέροντας ότι κάνετε χάζι με τα συντροφικά τους μαχαιρώματα,
είπα να σας συντροφέψω στο ξεκίνημα της εβδομάδας σας μ’ ένα τραγουδάκι του Μανώλη Ρασούλη:
Κακοί ντυθήκανε καλοί
και πιάσανε εξουσίες,
κακοί ντυθήκανε καλοί
και πιάσανε εξουσίες
κι υπερωρία πέσανε
στις αγιοαμαρτίες
κι υπερωρία πέσανε
στις αγιοαμαρτίες…
Λύκοι ντυθήκανε αρνιά,
κάνουν πως μπεμπενίζουν
κι όσοι τους είδαν για ψητά
στον Άδη αρμενίζουν
κι όσοι τους είδαν για ψητά
στον Άδη αρμενίζουν…
Κακοί ντυθήκανε καλοί
και κάνουν τη δουλειά τους,
κακοί ντυθήκανε καλοί
και κάνουν τη δουλειά τους,
στον ήλιο δείχνουν οι αμνοί
τώρα τα αχαμνά τους,
στον ήλιο δείχνουν οι αμνοί
τώρα τα αχαμνά τους.
Κακοί ντυθήκανε καλοί
και πιάσανε εξουσία,
αυτοί που ξεγελάστηκαν
φτέγανε κατ’ ουσίαν,
αυτοί που ξεγελάστηκαν
φτέγανε κατ’ ουσίαν
Στ’ άρματα, στ’ άρματα
τρέχτε και κάνουνε
και κάνουν κατοχή,
τα μέσα και τα έξω μου, καθάρματα…
Εγώ ότι είχα πια να πω το είπα
και γαμώ του όζοντος την τρύπα…
ΕΠΙΜΥΘΙΟ:
Στο μεταξύ μόλις έμαθα κάποιες υποψηφιότητες (που κυκλοφορούν…) για το χρίσμα του ΠαΣοΚ… στον Δήμο Πύργου, είπα:
Άντε κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα…
Όμως όταν το καλοσκέφτηκα είπα να τους δώσω και μια συμβουλή:
Παιδιά, πολύ ΑΝΕΤΟΥΣ σας βρίσκω… κι εκτίθεσθε, πολύ εκτίθεσθε…
Ζούμε στην κατοχή του ΔΝΤ…
Δεν μάθατε για τις πρώτες δυναμικές διαμαρτυρίες–επιθέσεις, που έχουν δεχθεί σύντροφοί σας ανά το Πανελλήνιο;
(Πρωθυπουργός, Υπουργός Παιδείας, Απόστολος Κακλαμάνης, Βουλευτές Αχαΐας, πρόεδρος ΓΣΕΕ κλπ;)
ή προσποιείσθε ότι …βρέχει, επειδή τα κανάλια -για την ώρα- θάβουν τις σχετικές ειδήσεις;…
Σκεφτήκατε πόσο στοχοποιείσθε;… κι η λαϊκή οργή το Φθινόπωρο θα είναι τσουνάμι…
Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε (όσο μπορούμε…)
21.4.10
ΝΕΥΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ και ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΗΤΕΙΑ
ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΑΚΡΙΒΩΣ, ΕΓΡΑΦΑ...:
Κι εμείς τι κάνουμε;
Το τραγικό είναι ότι ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ αυτός ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ, που επιτέλους έμαθε τον Κώστα… σέρνεται σε εκλογές,
όπου -όλα δείχνουν ότι- στρέφεται ανόρεχτα προς τον…άνοστο Γιωργάκη,
που ανέκαθεν του καθόταν στο λαιμό),
με ένα τρόπο που δεν δείχνει πολιτική επιλογή
αλλά μια πρωτόγνωρη πολιτική ακεφιά… κάτι σαν νευρική πολιτική ανορεξία…
Κι αν ο Ελληνικός λαός "πάσχει" από νευρική πολιτική ανορεξία,
αυτό που κάνει η κυβέρνησή του είναι ΕΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΗΤΕΙΑ
ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ
ΕΝΩΜΕΝΟ ΔΝΤ....
Κι εμείς τι κάνουμε;
Το τραγικό είναι ότι ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ αυτός ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ, που επιτέλους έμαθε τον Κώστα… σέρνεται σε εκλογές,
όπου -όλα δείχνουν ότι- στρέφεται ανόρεχτα προς τον…άνοστο Γιωργάκη,
που ανέκαθεν του καθόταν στο λαιμό),
με ένα τρόπο που δεν δείχνει πολιτική επιλογή
αλλά μια πρωτόγνωρη πολιτική ακεφιά… κάτι σαν νευρική πολιτική ανορεξία…
Κι αν ο Ελληνικός λαός "πάσχει" από νευρική πολιτική ανορεξία,
αυτό που κάνει η κυβέρνησή του είναι ΕΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΗΤΕΙΑ
ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ
ΕΝΩΜΕΝΟ ΔΝΤ....
9.4.10
Μήπως δεν είναι όλα χρήμα; (αντίσταση στο ψυχολογικό Κράχ…)
Για σιγάτε βρε αδέλφια…
Για να σταθούμε λίγο να σκεφτούμε…
Μήπως και τρέχουμε τόσο, που δεν δίνουμε καιρό στη σκέψη;
Μήπως είμαστε σε ένα διαρκές κυνηγητό -τελικά- του εαυτού μας, μέρα-νύχτα;…
Τον προηγούμενο μήνα στην Ιταλία είχαν μια παράξενη γιορτή, το ξέρετε;
Σύλλογοι και μη κυβερνητικές οργανώσεις, κινητοποιήθηκαν σε διάφορες Ιταλικές πόλεις για να γιορτάσουν: την ημέρα της βραδύτητας…
Με βασικό σύνθημα: «ξαναβρείτε τους ρυθμούς σας, η υπερβολική βιασύνη σας κάνει μόνο κακό»,
σε μια προσπάθεια να περάσει το μήνυμα ότι «μπορεί κανείς να ζήσει αποτελεσματικά και δημιουργικά, υιοθετώντας πιο ήρεμους ρυθμούς».
…για να καταγγελθεί η ματαιότητα της επιδίωξης ιδιοποίησης πλούτου… και ο φαύλος κύκλος που δημιουργείται από το ΑΔΙΕΞΟΔΟ δίδυμο:
«εργασία –καταναλωτισμός- εργασία- καταναλωτισμός –εργασία…»
…γιατί είναι αβίωτος αυτός ο βίος…
ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ ΜΟΥ Μαγεμένοι και θλιμένοι;
Στη σημερινή Ελλάδα, που σαστισμένοι (ή φοβισμένοι…) παρακολουθούμε τα καθημερινά επεισόδια σ’ ένα σήριαλ-θρίλερ με τίτλο:
«ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ»
(μαύρη παραλλαγή του παλιότερου: «…για τα λεφτά τα κάνεις όλα») κοντεύουμε να θεωρήσουμε πως ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (!;)
Δεν υπάρχει τίποτ' άλλο; Κι αν ακούσεις καμιά κουβέντα για την ψυχαγωγία, τον πολιτισμό, την οικολογία, την παιδεία... θα τα συνδέει πάντα με την οικονομία
άλλοτε σαν προοπτική τους – τι παράγουν;… τι θα αποδώσουν;…
κι άλλοτε σαν προϋπόθεσή τους –τα προσαρμόζουμε στην «οικονομική αδυναμία» των καιρών…
Στους καιρούς μας όλα είναι χρήμα;
Χάθηκαν τα χρόνια της γειτονιάς, της επικοινωνίας, του γλεντιού, του πανηγυριού, της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης ανεπιστρεπτί;
ΚΙ ΑΦΟΥ ΤΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΧΡΗΜΑ, ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙ' ΑΥΤΟ?
Αλήθεια, μπορεί να μου πει κανείς,
που είναι σήμερα εκείνοι οι «νοικοκυραίοι» που έβγαιναν αγανακτισμένοι στους δρόμους,
μαζί με Χρυσαυγίτες και αστυνομικούς για να επιτεθούν στην οργισμένη νεολαία, το Δεκέμβρη του 2008;
Τότε έχαναν τη βιτρίνα του μαγαζιού τους κι αγανακτούσαν,
σήμερα που χάνουν ολόκληρο το μαγαζί;…
Μήπως δεν γνωρίζουν τις διευθύνσεις π.χ. των επώνυμων λαμόγιων και των τραπεζών;
Για να σταθούμε λίγο να σκεφτούμε…
Μήπως και τρέχουμε τόσο, που δεν δίνουμε καιρό στη σκέψη;
Μήπως είμαστε σε ένα διαρκές κυνηγητό -τελικά- του εαυτού μας, μέρα-νύχτα;…
Τον προηγούμενο μήνα στην Ιταλία είχαν μια παράξενη γιορτή, το ξέρετε;
Σύλλογοι και μη κυβερνητικές οργανώσεις, κινητοποιήθηκαν σε διάφορες Ιταλικές πόλεις για να γιορτάσουν: την ημέρα της βραδύτητας…
Με βασικό σύνθημα: «ξαναβρείτε τους ρυθμούς σας, η υπερβολική βιασύνη σας κάνει μόνο κακό»,
σε μια προσπάθεια να περάσει το μήνυμα ότι «μπορεί κανείς να ζήσει αποτελεσματικά και δημιουργικά, υιοθετώντας πιο ήρεμους ρυθμούς».
…για να καταγγελθεί η ματαιότητα της επιδίωξης ιδιοποίησης πλούτου… και ο φαύλος κύκλος που δημιουργείται από το ΑΔΙΕΞΟΔΟ δίδυμο:
«εργασία –καταναλωτισμός- εργασία- καταναλωτισμός –εργασία…»
…γιατί είναι αβίωτος αυτός ο βίος…
ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ ΜΟΥ Μαγεμένοι και θλιμένοι;
Στη σημερινή Ελλάδα, που σαστισμένοι (ή φοβισμένοι…) παρακολουθούμε τα καθημερινά επεισόδια σ’ ένα σήριαλ-θρίλερ με τίτλο:
«ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ»
(μαύρη παραλλαγή του παλιότερου: «…για τα λεφτά τα κάνεις όλα») κοντεύουμε να θεωρήσουμε πως ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (!;)
Δεν υπάρχει τίποτ' άλλο; Κι αν ακούσεις καμιά κουβέντα για την ψυχαγωγία, τον πολιτισμό, την οικολογία, την παιδεία... θα τα συνδέει πάντα με την οικονομία
άλλοτε σαν προοπτική τους – τι παράγουν;… τι θα αποδώσουν;…
κι άλλοτε σαν προϋπόθεσή τους –τα προσαρμόζουμε στην «οικονομική αδυναμία» των καιρών…
Στους καιρούς μας όλα είναι χρήμα;
Χάθηκαν τα χρόνια της γειτονιάς, της επικοινωνίας, του γλεντιού, του πανηγυριού, της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης ανεπιστρεπτί;
ΚΙ ΑΦΟΥ ΤΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΧΡΗΜΑ, ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙ' ΑΥΤΟ?
Αλήθεια, μπορεί να μου πει κανείς,
που είναι σήμερα εκείνοι οι «νοικοκυραίοι» που έβγαιναν αγανακτισμένοι στους δρόμους,
μαζί με Χρυσαυγίτες και αστυνομικούς για να επιτεθούν στην οργισμένη νεολαία, το Δεκέμβρη του 2008;
Τότε έχαναν τη βιτρίνα του μαγαζιού τους κι αγανακτούσαν,
σήμερα που χάνουν ολόκληρο το μαγαζί;…
Μήπως δεν γνωρίζουν τις διευθύνσεις π.χ. των επώνυμων λαμόγιων και των τραπεζών;
Μια απάντηση στο Focus από τον Γιάννη Καψή
Η επιστολή του δημοσιογράφου και πρώην υπουργού εξωτερικών (1982-1989)Γιάννη Καψή στο γερμανικό περιοδικό Focus:
«Κύριε διευθυντά
Θα ήθελα να συγχαρώ τούς συναδέλφους του περιοδικού σας για την τόσο επιτυχημένη προβοκάτσια τους με το περιβόητο πλέον, εξώφυλλο σας. Κατόρθωσε να παρασύρει τους αδιόρθωτα παρορμητικούς συμπατριώτες μου, σε συναισθηματικές αντιδράσεις, αδιανόητες για ένα καθεστώς ελευθερίας του Τύπου (;) και ν' αποτρέψει μια ψύχραιμη απάντηση στην πραγματική πρόκληση ότι
«ο Γερμανός φορολογούμενος δεν θα βάλει το χέρι βαθειά στην τσέπη για να βοηθήσει τους 'Έλληνες».
Δεν θα αμφισβητήσω τις βαρύτατες ευθύνες όλων των κατοίκων αυτής της χώρας και την υποχρέωση μας να προχωρήσουμε σε οδυνηρές θυσίες για την ανασύνταξη της οικονομίας μας. Ούτε είμαι απ' αυτούς που θέλουν να βάλει ο Γερμανός φορολογούμενος το χέρι στην τσέπη για να μας βοηθήσει.
Θα μου αρκούσε να βγάλει ο Γερμανός εταίρος το χέρι του, που έχει χωθεί βαθύτερα,από την δική μου τσέπη και λεηλατεί την ελληνική Οικονομία όπως συνέβη και κατά την ναζιστική κατοχή- λεηλασία για την οποίαν μας οφείλετε ακόμη τις περιβόητες πολεμικές επανορθώσεις.
Θα σας θυμίσω ότι την παραμονή της εισδοχής μας στην ευρωζώνη η ισοτιμία της δραχμής προς το μάρκο ήταν 174=1, αλλά η ισοτιμία δαχμης=ευρώ ορίσθηκε σε 375=1 που σημαίνει ότι η αγοραστική αξία του μάρκου, στην Ελλάδα, τριπλασιάσθηκε.
Υπεραπλουστευμένα εάν ο Γερμανός φορολογούμενος- που σήμερα αρνείται και ορθά, να βάλει το χέρι στην τσέπη- αγόραζε ένα κιλό λάδι με ένα μάρκο την επομένη με το ίδιο μάρκο , που είχε βαφτίσει ευρώ, αγόραζε τρία κιλά λάδι περίπου.
Πως έγινε αυτό; Θα συνιστούσα να μην επιδιώξετε δικαστική διερεύνηση γιατί στο εδώλιο του κατηγορουμένου δεν θα καθόντουσαν μόνον Έλληνες. Το αποτέλεσμα Έχει σημασία.
Σήμερα το γερμανικό κεφάλαιο έχει εξαγοράσει το 38% της παραγωγικής βάσης της Ελλάδας, χωρίς να υπολογίσουμε την γιγαντιαία εξαγορά του ΟΤΕ από την D.T. ενώ υφιστάμεθα διάφορους εκβιασμούς 'όπως ν´ αγοράσουμε τα ελαττωματικά υποβρύχια σας.
Η προβοκάτσια, λοιπόν , του περιοδικού σας επέτυχε.
'Ένα μόνον λάθος έγινε, γεγονός που με κάνει ν' ανησυχώ προσωπικά.
Αυτό το «απατεώνες» και «αλήτες» μου θύμισε τον στίχο του νομπελίστα μας Ελύτη για την μεγάλη εξέγερση την ημέρα της εθνικής μας επετείου το '43.
Απέναντι στα μουσκέτα του κατακτητή γράφει στάθηκαν « παιδιά με γυμνά γόνατα, που τους έλεγαν αλήτες».
Συγγνώμη που το θυμήθηκα, αλλά ήμουν ένας από τους «αλήτες» εκείνους.
Δεν μνησικακώ.
Προσωπικά γλύτωσα με ένα σημάδι στο πετσί μου.
Ο διπλανός μου τέλειωσε στο Άουσβιτς.
Δεν μνησικακώ. Ανησυχώ..
Γιάννης Καψής
Δημοσιογράφος-πρώην υπουργός των εξωτερικών και...αείποτε «αλήτης».
[ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ από εμένα]
«Κύριε διευθυντά
Θα ήθελα να συγχαρώ τούς συναδέλφους του περιοδικού σας για την τόσο επιτυχημένη προβοκάτσια τους με το περιβόητο πλέον, εξώφυλλο σας. Κατόρθωσε να παρασύρει τους αδιόρθωτα παρορμητικούς συμπατριώτες μου, σε συναισθηματικές αντιδράσεις, αδιανόητες για ένα καθεστώς ελευθερίας του Τύπου (;) και ν' αποτρέψει μια ψύχραιμη απάντηση στην πραγματική πρόκληση ότι
«ο Γερμανός φορολογούμενος δεν θα βάλει το χέρι βαθειά στην τσέπη για να βοηθήσει τους 'Έλληνες».
Δεν θα αμφισβητήσω τις βαρύτατες ευθύνες όλων των κατοίκων αυτής της χώρας και την υποχρέωση μας να προχωρήσουμε σε οδυνηρές θυσίες για την ανασύνταξη της οικονομίας μας. Ούτε είμαι απ' αυτούς που θέλουν να βάλει ο Γερμανός φορολογούμενος το χέρι στην τσέπη για να μας βοηθήσει.
Θα μου αρκούσε να βγάλει ο Γερμανός εταίρος το χέρι του, που έχει χωθεί βαθύτερα,από την δική μου τσέπη και λεηλατεί την ελληνική Οικονομία όπως συνέβη και κατά την ναζιστική κατοχή- λεηλασία για την οποίαν μας οφείλετε ακόμη τις περιβόητες πολεμικές επανορθώσεις.
Θα σας θυμίσω ότι την παραμονή της εισδοχής μας στην ευρωζώνη η ισοτιμία της δραχμής προς το μάρκο ήταν 174=1, αλλά η ισοτιμία δαχμης=ευρώ ορίσθηκε σε 375=1 που σημαίνει ότι η αγοραστική αξία του μάρκου, στην Ελλάδα, τριπλασιάσθηκε.
Υπεραπλουστευμένα εάν ο Γερμανός φορολογούμενος- που σήμερα αρνείται και ορθά, να βάλει το χέρι στην τσέπη- αγόραζε ένα κιλό λάδι με ένα μάρκο την επομένη με το ίδιο μάρκο , που είχε βαφτίσει ευρώ, αγόραζε τρία κιλά λάδι περίπου.
Πως έγινε αυτό; Θα συνιστούσα να μην επιδιώξετε δικαστική διερεύνηση γιατί στο εδώλιο του κατηγορουμένου δεν θα καθόντουσαν μόνον Έλληνες. Το αποτέλεσμα Έχει σημασία.
Σήμερα το γερμανικό κεφάλαιο έχει εξαγοράσει το 38% της παραγωγικής βάσης της Ελλάδας, χωρίς να υπολογίσουμε την γιγαντιαία εξαγορά του ΟΤΕ από την D.T. ενώ υφιστάμεθα διάφορους εκβιασμούς 'όπως ν´ αγοράσουμε τα ελαττωματικά υποβρύχια σας.
Η προβοκάτσια, λοιπόν , του περιοδικού σας επέτυχε.
'Ένα μόνον λάθος έγινε, γεγονός που με κάνει ν' ανησυχώ προσωπικά.
Αυτό το «απατεώνες» και «αλήτες» μου θύμισε τον στίχο του νομπελίστα μας Ελύτη για την μεγάλη εξέγερση την ημέρα της εθνικής μας επετείου το '43.
Απέναντι στα μουσκέτα του κατακτητή γράφει στάθηκαν « παιδιά με γυμνά γόνατα, που τους έλεγαν αλήτες».
Συγγνώμη που το θυμήθηκα, αλλά ήμουν ένας από τους «αλήτες» εκείνους.
Δεν μνησικακώ.
Προσωπικά γλύτωσα με ένα σημάδι στο πετσί μου.
Ο διπλανός μου τέλειωσε στο Άουσβιτς.
Δεν μνησικακώ. Ανησυχώ..
Γιάννης Καψής
Δημοσιογράφος-πρώην υπουργός των εξωτερικών και...αείποτε «αλήτης».
[ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ από εμένα]
6.4.10
Πασχαλιά σε ΑμνοΑουσβιτς
Γιορτή και τούτη…
Γιορτή της αγάπης…
Επειδή οι σερνικοί της παρέας δεν θέλαμε να αντιμετωπίσουμε το αρνάκι ωσάν τον Αθανάσιο Διάκο (δεν θέλαμε να επιδοθούμε στο ανδρικό σπορ του Οβελία…) ούτε να ξυπνήσουμε Πασχαλιάτικα σαν να πηγαίνουμε για κυνήγι αγριογούρουνου… (δεν φτάνει το ξύπνημα τόσες μέρες μεροκαματιάρικες με ρολόγια κι άλλες …αφυπνιστικές ιδέες –πατενταρισμένες ή μη…)
…κι επειδή οι κυρίες της παρέας ενθουσιάστηκαν από την ιδέα μας κι είπαν κι αυτές να αφήσουν τον φούρνο του σπιτιού καθαρό –χρονιάρα μέρα… η κατάληξη ήταν το αμνοερίφιο να βρεθεί σε γνωστό «άμνοΑουσβιτς» της περιοχής…
Παρεδόθη από την προηγουμένη και παρελήφθη το μεσημέρι του Πάσχα. Κατά την παραλαβή υποκύψαμε στις αγωνιστικές διεκδικήσεις των μικρών και τα πήραμε μαζί μας.
Αφού παρκάραμε σε απόσταση ενός μεγαλοπρεπούς λιβαδιού (από το αμνοΑουσβιτς) γιατί είχαν ήδη μαζευτεί δεκάδες «σύν-τροφοι» για την παραλαβή των δικών τους, μπήκαμε -με τα μικρά πάντα- στον φούρνο…
Εκεί διασχίσαμε ένα διάδρομο
[όπου δεξιά και αριστερά κείτονταν σε λαμαρίνες διάφορες κιτρινοκαφέ μούμιες -πρώην αρνάκια άσπρα και παχιά της μάνας τους καμάρια…]
προσπαθώντας να αναγνωρίσουμε ο καθείς το οικείο του -κάτι σαν αναγνώριση θυμάτων από τους συγγενείς σε περιπτώσεις μαζικού ατυχήματος
Τα μικρά μόλις αντίκρισαν το θέαμα ήθελαν να ξεράσουν αλλά τα απείλησα μην τολμήσουν και το κάνουν στο …δικό μας ταψί!... οπότε έδειξαν την ανατροφή τους και με μια πολεμική κραυγή «ΜΠΛΙΑΑΑΞΞΞΞ», βγήκαν στον αέρα…
Πληρώσαμε «τέλη ψησίματος» το 20% της αξίας του σφαγιασθέντος, παραλάβαμε το απανθρακωμένο πτώμα και αποχωρήσαμε…
Ναι, καλά καταλάβατε, ρόλο νεκροφόρας ανατέθηκε στο δικό μου αυτοκίνητο, καθότι Γερμανικό…
Γιορτή της αγάπης…
Επειδή οι σερνικοί της παρέας δεν θέλαμε να αντιμετωπίσουμε το αρνάκι ωσάν τον Αθανάσιο Διάκο (δεν θέλαμε να επιδοθούμε στο ανδρικό σπορ του Οβελία…) ούτε να ξυπνήσουμε Πασχαλιάτικα σαν να πηγαίνουμε για κυνήγι αγριογούρουνου… (δεν φτάνει το ξύπνημα τόσες μέρες μεροκαματιάρικες με ρολόγια κι άλλες …αφυπνιστικές ιδέες –πατενταρισμένες ή μη…)
…κι επειδή οι κυρίες της παρέας ενθουσιάστηκαν από την ιδέα μας κι είπαν κι αυτές να αφήσουν τον φούρνο του σπιτιού καθαρό –χρονιάρα μέρα… η κατάληξη ήταν το αμνοερίφιο να βρεθεί σε γνωστό «άμνοΑουσβιτς» της περιοχής…
Παρεδόθη από την προηγουμένη και παρελήφθη το μεσημέρι του Πάσχα. Κατά την παραλαβή υποκύψαμε στις αγωνιστικές διεκδικήσεις των μικρών και τα πήραμε μαζί μας.
Αφού παρκάραμε σε απόσταση ενός μεγαλοπρεπούς λιβαδιού (από το αμνοΑουσβιτς) γιατί είχαν ήδη μαζευτεί δεκάδες «σύν-τροφοι» για την παραλαβή των δικών τους, μπήκαμε -με τα μικρά πάντα- στον φούρνο…
Εκεί διασχίσαμε ένα διάδρομο
[όπου δεξιά και αριστερά κείτονταν σε λαμαρίνες διάφορες κιτρινοκαφέ μούμιες -πρώην αρνάκια άσπρα και παχιά της μάνας τους καμάρια…]
προσπαθώντας να αναγνωρίσουμε ο καθείς το οικείο του -κάτι σαν αναγνώριση θυμάτων από τους συγγενείς σε περιπτώσεις μαζικού ατυχήματος
Τα μικρά μόλις αντίκρισαν το θέαμα ήθελαν να ξεράσουν αλλά τα απείλησα μην τολμήσουν και το κάνουν στο …δικό μας ταψί!... οπότε έδειξαν την ανατροφή τους και με μια πολεμική κραυγή «ΜΠΛΙΑΑΑΞΞΞΞ», βγήκαν στον αέρα…
Πληρώσαμε «τέλη ψησίματος» το 20% της αξίας του σφαγιασθέντος, παραλάβαμε το απανθρακωμένο πτώμα και αποχωρήσαμε…
Ναι, καλά καταλάβατε, ρόλο νεκροφόρας ανατέθηκε στο δικό μου αυτοκίνητο, καθότι Γερμανικό…
4.4.10
EIXAM' ENA T.E.I., MATIA MOY... κι ένα στρατό...
Είχαμ’ ένα Τ.Ε.Ι., μάτια μου
κι έναν στρατό…
(σαν πρωταπριλιάτικο παραμύθι…)
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σ’ ένα μαγεμένο Πύργο:
…μια γιαγιά του δάσους -που έγινε της θάλασσας, αφού τα δάση ήσαν πια απολιθωμένα, στη στοιχειωμένη πολιτεία…
…μια κοκκινοσκουφίτσα -ερωτευμένη- που έψαχνε ανάμεσα στ’ αποκαΐδια τον καλό λύκο της, που την είχε ξελογιάσει…
(πάντα οι λύκοι το παίζουν γλυκανάλατοι, όταν δεν τους παίρνει να το παίξουν αλλιώς…)
…Κάθε απόγευμα η γιαγιά έβγαζε βόλτα τη θλιμμένη κοκκινοσκουφίτσα -μήπως και συναντήσει τον καλό της… Περνώντας έξω από το μαρμαρένιο αρχοντικό, έβλεπαν την πριγκίπισσα με το τέρας, να παίζουν στο γκαζόν με τα τρίδυμά τους, τα τρία μικρά γουρουνάκια.
Στον Πέρα Μαχαλά, συναντούσαν τον Πρίγκιπα με την Σταχτοπούτα στην άμαξα κολοκύθα-turbo quarto 4X4, στον ρομαντικό τους περίπατο, να χαίρονται το ηλιοβασίλεμα…
…και στην κορυφή του λόφου πίσω στους θάμνους έβλεπαν τη Χιονάτη με 2-3 νάνους να ολοκληρώνει τα τελευταία εξωτερικά γυρίσματα της επόμενης ταινίας της. Τα βασικά πλάνα -όπως ξέρετε- ήσαν εσωτερικά, γυρισμένα στο τζακούζι της… Επειδή καθώς καταλαβαίνετε, στην κορυφή του λόφου γινόταν της …Τζούλιας, η γιαγιά της κοκκινοσκουφίτσας παραπονιόταν ότι κόβονται τα πόδια της καθώς τραβούσαν την ανηφόρα…
Μην σας κάνει εντύπωση που στην ταινία έπαιζαν μόνο 2-3 από τους 7 νάνους, γιατί -λόγω της κρίσης- τους έκοψε η «παραγωγή» για να κατεβάσει το κόστος… Τους φύλαγε όμως -για ώρα ανάγκης…- «μαγεμένους» (μαστουρωμένους) στην Νεράϊδα, στο Καρδιακαύτι και σε άλλα μαγεμένα χωριά…
…κι ενώ ζούσαν όλοι «φευγάτοι» -μήτε χαρούμενα μήτε θλιμμένα, μάλλον χαζεμένα- στην πολιτεία του χόρτου και της ονειροβασίας τους… ήλθε μια μέρα ένας μικρός Ηγούμενος (ας τον λέμε Ηγουμενάκη), κάτι σαν «…Άγγελος εξάγγελος μας ήλθε από μακριά…» κι έφερε τα κακά μαντάτα:
Η φρουρά του βασιλιά (…τη λέγανε ΣΕΤΗΛ) θα φύγει νύχτα από το μαγεμένο Πύργο! Κι’ εκεί ΘΑΑΑΑΑ γίνει σχολή (…τη λέγανε ΤΕΙ)
Με μιας άρχισαν οι συσκέψεις, διασκέψεις, διαψεύσεις κι οι εμπνεύσεις…
Ο ένας νάνος έλεγε το κοντό του, ο άλλος νάνος έλεγε το μακρύ του κι ο τρίτος το …εκτενέστερό του!
(οι υπόλοιποι νάνοι δεν μίλησαν, γιατί –είπαμε- ήσαν μαγεμένοι, αλλού…)
Μέσα στον γενικευμένο χαμό, ο μικρός ηγούμενος, ο ηγουμενάκης, ξαναμίλησε! …αυτή τη φορά ανοίχτηκε στο πέλαγος (…ας το λέμε Ιόνιο) για ν’ ακουστεί από πιο πολλούς, κι είπε τη φράση-χρησμό:
«πρέπει να φιλήσετε πολλά βατράχια,
για ν’ ανταμώσετε τον πρίγκιπα σας»
Τότε πραγματικά αγρίεψαν και σείστηκε ο τόπος όλος: … η κοκκινοσκουφίτσα, η γιαγιά, ο λύκος, η πριγκίπισσα, το τέρας -από κοντά και τα τρία μικρά γουρουνάκια- η σταχτοπούτα, ο πρίγκιπας, η Χιονάτη, οι 2-3 Νάνοι (παρ’ ολίγο να ξυπνήσουν και οι υπόλοιποι -οι …μαγεμένοι- αλλά τελικά παρέμειναν θαλαμωμένοι απ’ τις καλές νεράιδες τους…)
Αφού έγινε η σχετική διαβούλευση, κατέληξαν ομόφωνα στο συμπέρασμα πως τα βατράχια δεν κινδυνεύουν όσο η πόλη κοιμάται! Κι επειδή η πόλη θέλει να κοιμάται, δίκασαν τον μικρό ηγούμενο, τον ηγουμενάκη, για διατάραξη κοινής ησυχίας. Ύστερα οι μαγεμένοι νάνοι από την Νεράϊδα, έστειλαν σ’ όλα τα σπίτια -μέσα από το δίκτυο ύδρευσης…-την απόφαση να την πιουν και να την χωνέψουν όλοι, σαν ένα ποτήρι κρύο νερό:
«…αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μη μας πει κανένα!...»
ΥΓ 1. Τελικά, σ’ αυτή την πόλη θα πάμε για Ανάσταση …«μαγεμένοι»…
ΥΓ 2. …Κι αν δεν σ’ αρέσει το δικό μου, παραμύθι…
«…αντί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη
αυτών που χάμω τα πετάξανε
Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι
αλλιώς τη βάψαμε…»
κι έναν στρατό…
(σαν πρωταπριλιάτικο παραμύθι…)
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σ’ ένα μαγεμένο Πύργο:
…μια γιαγιά του δάσους -που έγινε της θάλασσας, αφού τα δάση ήσαν πια απολιθωμένα, στη στοιχειωμένη πολιτεία…
…μια κοκκινοσκουφίτσα -ερωτευμένη- που έψαχνε ανάμεσα στ’ αποκαΐδια τον καλό λύκο της, που την είχε ξελογιάσει…
(πάντα οι λύκοι το παίζουν γλυκανάλατοι, όταν δεν τους παίρνει να το παίξουν αλλιώς…)
…Κάθε απόγευμα η γιαγιά έβγαζε βόλτα τη θλιμμένη κοκκινοσκουφίτσα -μήπως και συναντήσει τον καλό της… Περνώντας έξω από το μαρμαρένιο αρχοντικό, έβλεπαν την πριγκίπισσα με το τέρας, να παίζουν στο γκαζόν με τα τρίδυμά τους, τα τρία μικρά γουρουνάκια.
Στον Πέρα Μαχαλά, συναντούσαν τον Πρίγκιπα με την Σταχτοπούτα στην άμαξα κολοκύθα-turbo quarto 4X4, στον ρομαντικό τους περίπατο, να χαίρονται το ηλιοβασίλεμα…
…και στην κορυφή του λόφου πίσω στους θάμνους έβλεπαν τη Χιονάτη με 2-3 νάνους να ολοκληρώνει τα τελευταία εξωτερικά γυρίσματα της επόμενης ταινίας της. Τα βασικά πλάνα -όπως ξέρετε- ήσαν εσωτερικά, γυρισμένα στο τζακούζι της… Επειδή καθώς καταλαβαίνετε, στην κορυφή του λόφου γινόταν της …Τζούλιας, η γιαγιά της κοκκινοσκουφίτσας παραπονιόταν ότι κόβονται τα πόδια της καθώς τραβούσαν την ανηφόρα…
Μην σας κάνει εντύπωση που στην ταινία έπαιζαν μόνο 2-3 από τους 7 νάνους, γιατί -λόγω της κρίσης- τους έκοψε η «παραγωγή» για να κατεβάσει το κόστος… Τους φύλαγε όμως -για ώρα ανάγκης…- «μαγεμένους» (μαστουρωμένους) στην Νεράϊδα, στο Καρδιακαύτι και σε άλλα μαγεμένα χωριά…
…κι ενώ ζούσαν όλοι «φευγάτοι» -μήτε χαρούμενα μήτε θλιμμένα, μάλλον χαζεμένα- στην πολιτεία του χόρτου και της ονειροβασίας τους… ήλθε μια μέρα ένας μικρός Ηγούμενος (ας τον λέμε Ηγουμενάκη), κάτι σαν «…Άγγελος εξάγγελος μας ήλθε από μακριά…» κι έφερε τα κακά μαντάτα:
Η φρουρά του βασιλιά (…τη λέγανε ΣΕΤΗΛ) θα φύγει νύχτα από το μαγεμένο Πύργο! Κι’ εκεί ΘΑΑΑΑΑ γίνει σχολή (…τη λέγανε ΤΕΙ)
Με μιας άρχισαν οι συσκέψεις, διασκέψεις, διαψεύσεις κι οι εμπνεύσεις…
Ο ένας νάνος έλεγε το κοντό του, ο άλλος νάνος έλεγε το μακρύ του κι ο τρίτος το …εκτενέστερό του!
(οι υπόλοιποι νάνοι δεν μίλησαν, γιατί –είπαμε- ήσαν μαγεμένοι, αλλού…)
Μέσα στον γενικευμένο χαμό, ο μικρός ηγούμενος, ο ηγουμενάκης, ξαναμίλησε! …αυτή τη φορά ανοίχτηκε στο πέλαγος (…ας το λέμε Ιόνιο) για ν’ ακουστεί από πιο πολλούς, κι είπε τη φράση-χρησμό:
«πρέπει να φιλήσετε πολλά βατράχια,
για ν’ ανταμώσετε τον πρίγκιπα σας»
Τότε πραγματικά αγρίεψαν και σείστηκε ο τόπος όλος: … η κοκκινοσκουφίτσα, η γιαγιά, ο λύκος, η πριγκίπισσα, το τέρας -από κοντά και τα τρία μικρά γουρουνάκια- η σταχτοπούτα, ο πρίγκιπας, η Χιονάτη, οι 2-3 Νάνοι (παρ’ ολίγο να ξυπνήσουν και οι υπόλοιποι -οι …μαγεμένοι- αλλά τελικά παρέμειναν θαλαμωμένοι απ’ τις καλές νεράιδες τους…)
Αφού έγινε η σχετική διαβούλευση, κατέληξαν ομόφωνα στο συμπέρασμα πως τα βατράχια δεν κινδυνεύουν όσο η πόλη κοιμάται! Κι επειδή η πόλη θέλει να κοιμάται, δίκασαν τον μικρό ηγούμενο, τον ηγουμενάκη, για διατάραξη κοινής ησυχίας. Ύστερα οι μαγεμένοι νάνοι από την Νεράϊδα, έστειλαν σ’ όλα τα σπίτια -μέσα από το δίκτυο ύδρευσης…-την απόφαση να την πιουν και να την χωνέψουν όλοι, σαν ένα ποτήρι κρύο νερό:
«…αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μη μας πει κανένα!...»
ΥΓ 1. Τελικά, σ’ αυτή την πόλη θα πάμε για Ανάσταση …«μαγεμένοι»…
ΥΓ 2. …Κι αν δεν σ’ αρέσει το δικό μου, παραμύθι…
«…αντί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη
αυτών που χάμω τα πετάξανε
Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι
αλλιώς τη βάψαμε…»
17.3.10
O ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΣ χωρίς κουκούλα ΚΑΙ Η ΜΟΛΟΤΩΦ -σαμπουάν
14.3.10
ΣεΤΕΙλ (ΘηΤΕΙα και σπουδές)
Διαβάζω στο Πυργιώτικο Blog Pirgotis:
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΕΚΛΕΙΝΕ ΤΗΝ ΣΕΤΤΗΛ –
Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΜΕ ΝΟΥΜΕΡΑ
Με την πρόταση του κ. Δημάρχου για παραχώρηση 50 στρεμμάτων το στρατόπεδο θα ήταν αδύνατο να λειτουργήσει, αφού σε αυτή την έκταση που ζητούσε περιλαμβάνονται εκτός του γηπέδου που ισχυρίζεται και:
Τα μαγειρεία και η τραπεζαρία του στρατοπέδου.
Τα κτίρια που στεγάζονται οι 4 λόχοι (κοιτώνες) των στρατιωτών
Το γραφείο κίνησης και ο χώρος στάθμευσης των στρατιωτικών οχημάτων.
Δηλαδή με απλά λόγια εάν υλοποιούνταν η πρόταση του κ. Δημάρχου η ΣΕΤΤΗΛ θα έπαυε από στρατόπεδο και θα γινόταν κάτι άλλο (δεν ξέρω τι) αφού σε αυτή δεν θα μπορούσαν να μείνουν, να φάνε και να αθληθούν στρατιώτες».
Τελικά τον πάω αυτό το Δήμαρχο!
Με έκανε για πρώτη φορά να συνειδητοποιήσω ότι η λέξη θηΤΕΙα εμπεριέχει το ΤΕΙ μέσα της… Πιστεύω ότι το σκέφτηκε πρώτος κι ότι από εκεί του βγήκε και η ιδέα. Έχω μάθει να αναγνωρίζω τις επιτυχίες των άλλων και γι’ αυτό σπεύδω να το παραδεχθώ και να τον συγχαρώ…
Από αυτό πάσχει η χώρα μας, η πτωχή. Από ιδέες και λύσεις που θα βοηθήσουν να κάνουμε περιστολή δαπανών.
Αλλά που να καταλάβει ο φίλος ο Pirgotis.
Δεν τον γνωρίζω αλλά εκτιμώ βάσιμα ότι δεν έχει στείλει παιδί για σπουδές κι ύστερα στα ΕλληνοΤουρκικά σύνορα για θηΤΕΙα, όπως ο Δήμαρχος.
Αν ήσουν βιοπαλαιστής-πατέρας φίλε Pirgoti θα καταλάβαινες…
Αντί να στείλεις το παιδί σου να σπουδάσει σ’ ένα οποιοδήποτε ΜΟΝΟ ΤΕΙ και να χεις το πρόβλημα της στέγασης (επίπλωσης και γενικότερου εξοπλισμού του στεγασμένου…) και της σίτισης για 4-5 χρόνια
-που θα κάνει ο κανακάρης σου να πάρει πτυχίο-
κι ύστερα να χρειαστεί άλλους 12 μήνες για «πρακτική»
κι άλλους τόσους να κάνει τη θητεία του στο στρατό…
Ξέρεις τι είναι το παλικάρι σου να στενάζει στους μεθοριακούς σταθμούς της Ανδρα-Βίδας;
Τραγούδησες ποτέ:
«μάνα μ’ όλα περνάνε κι όλα γίνονται ξανά
όμως τούτη η θηΤΕΙα δεν τελειώνει πουθενά…»
Ο καλός Δήμαρχος βρήκε τη λύση:
«ΘηΤΕΙα 2 σε 1». Είναι ένα μεταμοντέρνο εκπαιδευτικό πρόγραμμα μαΘΗ-Τ-Ε-Ι-ας…
Με το ειδικό πρωτοποριακό πρόγραμμα ΣΠΟΥΔΕΣ+ΘΗΤΕΙΑ: 2 σε 1, που εμπνεύστηκε, ο αγνός ταλαιπωρημένος γονιός της υπαίθρου
(ως γνωστόν πολύ οικείος τύπος στον Δήμαρχο…)
δεν θα χρειαστεί να υποβληθεί αυτούς τους τραγικούς καιρούς,
που το ηρωικό ΜΕΤΑπασοκ του, αγωνίζεται κατά της διεθνούς κερδοσκοπίας
-υπό τη συνετή καθοδήγηση της Φιλελληνίδας Σοσιαλίστριας κας Μέρκελ-
σε δαπάνες σπουδών…
Το παιδί θα τρώει και θα κοιμάται στο στρατόπεδο, θα παρακολουθεί εκεί τα μαθήματά του χωρίς έξοδα μετακίνησης, θα φυλάει και τη σκοπιά του, θα είναι κι επιμελής -γιατί αλλιώς θα έχει στέρηση εξόδου (το στραβάδι…) –οπότε θα τελειώνει σπουδές και θητεία στα 4 χρόνια JUST! Αντί για τα 5-6-7 μιας «πολιτικής ζωής» σπουδών και χωριστής στρατιωτικής…
Θα είναι και προστατευμένο από λογής-λογής ξεκούδουνα που θα το περιτριγύριζαν αν σπούδαζε σε μακρινή πόλη… Που μπορούσαν να στο ρίξουν στα ξύδια και στη μεταναστευμένη σεξουαλικότητα (κι εκεί να δεις extra έξοδα…)
Γι αυτό σου λέω Pirgoti μου είσαι λάθος! Δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τα επίπεδα της υψηλής φαντασιακής θεώρησης των πραγμάτων, που βρίσκεται ο Δήμαρχος…
Κι ούτε πρέπει να κολλάς σε απλά ζητηματάκια τακτικής
(σαν να τα θεωρείς «τακτικές μυστικής διπλωματίας στην τοπική αυτοδιοίκηση»…):
«άλλα μιλάμε στο Δημοτικό Συμβούλιο,
άλλα με τους τοπικούς βουλευτές του μεταΠασοκ μας
κι άλλα με τους Υφυπουργούς…».
Ο σωστός ηγέτης πρέπει να αλλάζει πρότυπο ηγετικής συμπεριφοράς ανάλογα με το έργο που θέλει να επιτελέσει και με τα άτομα στα οποία απευθύνεται.
Δεν φταίει αυτός αν ποικίλει το επίπεδο της «πολιτικής ωριμότητας» των συνδαιτυμόνων του…
[τώρα, θα μου πεις ότι είναι κι εκείνος ο Μπρεχτ που έλεγε: «ε, τότε εξοχότατε δεν έχετε παρά να καταργήσετε το λαό και να εκλέξετε έναν άλλο…», αλλά ποιος τον …μπίιιιιπ τον Μπρέχτ;….]
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΕΚΛΕΙΝΕ ΤΗΝ ΣΕΤΤΗΛ –
Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΜΕ ΝΟΥΜΕΡΑ
Με την πρόταση του κ. Δημάρχου για παραχώρηση 50 στρεμμάτων το στρατόπεδο θα ήταν αδύνατο να λειτουργήσει, αφού σε αυτή την έκταση που ζητούσε περιλαμβάνονται εκτός του γηπέδου που ισχυρίζεται και:
Τα μαγειρεία και η τραπεζαρία του στρατοπέδου.
Τα κτίρια που στεγάζονται οι 4 λόχοι (κοιτώνες) των στρατιωτών
Το γραφείο κίνησης και ο χώρος στάθμευσης των στρατιωτικών οχημάτων.
Δηλαδή με απλά λόγια εάν υλοποιούνταν η πρόταση του κ. Δημάρχου η ΣΕΤΤΗΛ θα έπαυε από στρατόπεδο και θα γινόταν κάτι άλλο (δεν ξέρω τι) αφού σε αυτή δεν θα μπορούσαν να μείνουν, να φάνε και να αθληθούν στρατιώτες».
Τελικά τον πάω αυτό το Δήμαρχο!
Με έκανε για πρώτη φορά να συνειδητοποιήσω ότι η λέξη θηΤΕΙα εμπεριέχει το ΤΕΙ μέσα της… Πιστεύω ότι το σκέφτηκε πρώτος κι ότι από εκεί του βγήκε και η ιδέα. Έχω μάθει να αναγνωρίζω τις επιτυχίες των άλλων και γι’ αυτό σπεύδω να το παραδεχθώ και να τον συγχαρώ…
Από αυτό πάσχει η χώρα μας, η πτωχή. Από ιδέες και λύσεις που θα βοηθήσουν να κάνουμε περιστολή δαπανών.
Αλλά που να καταλάβει ο φίλος ο Pirgotis.
Δεν τον γνωρίζω αλλά εκτιμώ βάσιμα ότι δεν έχει στείλει παιδί για σπουδές κι ύστερα στα ΕλληνοΤουρκικά σύνορα για θηΤΕΙα, όπως ο Δήμαρχος.
Αν ήσουν βιοπαλαιστής-πατέρας φίλε Pirgoti θα καταλάβαινες…
Αντί να στείλεις το παιδί σου να σπουδάσει σ’ ένα οποιοδήποτε ΜΟΝΟ ΤΕΙ και να χεις το πρόβλημα της στέγασης (επίπλωσης και γενικότερου εξοπλισμού του στεγασμένου…) και της σίτισης για 4-5 χρόνια
-που θα κάνει ο κανακάρης σου να πάρει πτυχίο-
κι ύστερα να χρειαστεί άλλους 12 μήνες για «πρακτική»
κι άλλους τόσους να κάνει τη θητεία του στο στρατό…
Ξέρεις τι είναι το παλικάρι σου να στενάζει στους μεθοριακούς σταθμούς της Ανδρα-Βίδας;
Τραγούδησες ποτέ:
«μάνα μ’ όλα περνάνε κι όλα γίνονται ξανά
όμως τούτη η θηΤΕΙα δεν τελειώνει πουθενά…»
Ο καλός Δήμαρχος βρήκε τη λύση:
«ΘηΤΕΙα 2 σε 1». Είναι ένα μεταμοντέρνο εκπαιδευτικό πρόγραμμα μαΘΗ-Τ-Ε-Ι-ας…
Με το ειδικό πρωτοποριακό πρόγραμμα ΣΠΟΥΔΕΣ+ΘΗΤΕΙΑ: 2 σε 1, που εμπνεύστηκε, ο αγνός ταλαιπωρημένος γονιός της υπαίθρου
(ως γνωστόν πολύ οικείος τύπος στον Δήμαρχο…)
δεν θα χρειαστεί να υποβληθεί αυτούς τους τραγικούς καιρούς,
που το ηρωικό ΜΕΤΑπασοκ του, αγωνίζεται κατά της διεθνούς κερδοσκοπίας
-υπό τη συνετή καθοδήγηση της Φιλελληνίδας Σοσιαλίστριας κας Μέρκελ-
σε δαπάνες σπουδών…
Το παιδί θα τρώει και θα κοιμάται στο στρατόπεδο, θα παρακολουθεί εκεί τα μαθήματά του χωρίς έξοδα μετακίνησης, θα φυλάει και τη σκοπιά του, θα είναι κι επιμελής -γιατί αλλιώς θα έχει στέρηση εξόδου (το στραβάδι…) –οπότε θα τελειώνει σπουδές και θητεία στα 4 χρόνια JUST! Αντί για τα 5-6-7 μιας «πολιτικής ζωής» σπουδών και χωριστής στρατιωτικής…
Θα είναι και προστατευμένο από λογής-λογής ξεκούδουνα που θα το περιτριγύριζαν αν σπούδαζε σε μακρινή πόλη… Που μπορούσαν να στο ρίξουν στα ξύδια και στη μεταναστευμένη σεξουαλικότητα (κι εκεί να δεις extra έξοδα…)
Γι αυτό σου λέω Pirgoti μου είσαι λάθος! Δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τα επίπεδα της υψηλής φαντασιακής θεώρησης των πραγμάτων, που βρίσκεται ο Δήμαρχος…
Κι ούτε πρέπει να κολλάς σε απλά ζητηματάκια τακτικής
(σαν να τα θεωρείς «τακτικές μυστικής διπλωματίας στην τοπική αυτοδιοίκηση»…):
«άλλα μιλάμε στο Δημοτικό Συμβούλιο,
άλλα με τους τοπικούς βουλευτές του μεταΠασοκ μας
κι άλλα με τους Υφυπουργούς…».
Ο σωστός ηγέτης πρέπει να αλλάζει πρότυπο ηγετικής συμπεριφοράς ανάλογα με το έργο που θέλει να επιτελέσει και με τα άτομα στα οποία απευθύνεται.
Δεν φταίει αυτός αν ποικίλει το επίπεδο της «πολιτικής ωριμότητας» των συνδαιτυμόνων του…
[τώρα, θα μου πεις ότι είναι κι εκείνος ο Μπρεχτ που έλεγε: «ε, τότε εξοχότατε δεν έχετε παρά να καταργήσετε το λαό και να εκλέξετε έναν άλλο…», αλλά ποιος τον …μπίιιιιπ τον Μπρέχτ;….]
9.3.10
Σχολείο πήγαμε, δεν ξαναπάμε… (επιμένω να ονειρεύομαι…)
....Και γιατί να μην κάνω όνειρα;
Άνοιξη δεν είναι;… Η μήπως θα τις «περικόψουν» την ανθοφορία της;
Ξέρω ότι στο παρόν ζούμε σε μαύρο φόντο αλλά τι χειρότερο έχουμε να φοβηθούμε; Μήπως και χάσουμε τις αλυσίδες μας;
Ίσα-ίσα που νοιώθω τον καιρό κατάλληλο να βάζω αλυσίδες και σ’ άλλους -στα όνειρά μου, προς το παρόν…
Ας φύγουμε από την σημερινή Ελλάδα, που της διόρισαν οι Μεγάλες Δυνάμεις Γερμανό Βασιλιά ένα 17άρη,
τον Otto-Friedrich-Ludwig, -τον και καλά Όθωνα-
που επειδή εδικαιούτο να πει «είμαι 16άρης σας γαμώ τα λύκεια…», που λεγε κι ο Σαββόπουλος… αποφάσισαν (οι Μεγάλες Δυνάμεις πάντα…) να κυβερνάει μια επιτροπή αντιβασιλείας, που αποτελείται από τους Βαυαρούς Άρμανσμπεργκ (πρόεδρο), Μάουρερ, Έιντεκ, Γκρένερ και Άμπελ...
…Κι ας πάμε σε μια άλλη χώρα, πολύ σοβαρή, που έχει Γερμανό, έναν Otto (Όθωνα) μόνο για προπονητή ποδοσφαίρου…
[εντάξει και σε κάτι άλλους Γερμανούς πούλησε τις Εθνικές της Τηλεπικοινωνίες αλλά μην το κάνουμε θέμα τώρα…ούτε που αυτοί οι Γερμανοί αγόρασαν μια άλλη εταιρεία με το όνομα ΓΕΡΜΑΝΟΣ, που στο μεταξύ είχε διαθέσει εκατομμύρια σε διαφημιστική πλύση εγκεφάλου των πολιτών, μέχρι που να εξοικειωθούν και να θεωρούν σαν πατριωτικό απόφθεγμα ή λαϊκή παροιμία την φράση: «…θέλει το Γερμανό του!!!»]
…αυτή η σοβαρή χώρα λοιπόν είχε πρωθυπουργό Ιθαγενή…
[μην αρχίσετε πάλι τις κακίες για Αμερικανίδα μαμά και τέτοια, γιατί δεν σας αντέχω…]
…ο οποίος έγινε Πρωθυπουργός σε ηλικία 57 ετών…
Και καλά ο πρώτος Βασιλιάς της Ελλάδας ήταν μόλις 17 ετών, ο πρωθυπουργός αυτής της άλλης σοβαρής χώρας, που είναι 57 ετών, τι την θέλει την ΕΠΙΤΡΟΠΗ… «ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΙΑΣ», ρε γαμώτο;
Και καλά του είπαν να περικόψει το ψωμάκι των πολιτών του για να τους ξεχρεώσει… αλλά και να αρχίσει να πουλάει κομμάτια (νησιά) της χώρας του;
Ρε σεις στο φετινό ΚΑΖΑΜΙΑ έγραφα ότι σαν χώρα ξεχρεώνουμε μόνο αν φτιάξουμε πλωτά νησιά στο Ιόνιο και τα πουλήσουμε στους Κινέζους για κυκλαδονήσια… λέτε να με διάβασαν οι Γερμανοί και τους έβαλα την ιδέα να του προτείνουν να πουλήσει την Κέρκυρα;
Εγώ γράφω έτσι για να με διαβάσει ένας Μάκης, ένας Νικολάκης και 5-6 κοντοχωριανοί, λέτε να πρέπει να γίνω πιο προσεκτικός;
Μα, ας ξανααφήσουμε την Ελλάδα κι ας μιλήσουμε για την άλλη σοβαρή χώρα:
Μια μέρα ο Πρωθυπουργός κάνει περιοδεία. Επισκέπτεται ένα σχολικό συγκρότημα και ακούει τα παράπονα των καθηγητών και των μαθητών:
- Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν έχουμε πετρέλαιο για θέρμανση και έρχεται βαρύς χειμώνας...
- Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν μας χωράνε οι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι χαλασμένα, τα περισσότερα τζάμια είναι σπασμένα...
Αφού ακούει διάφορα τέτοια ... τους λέει:
- Μην ανησυχείτε όλα θα γίνουν το συντομότερο δυνατόν!
Μπαίνει στην μερσεντές και πάει στον επόμενο σταθμό, στις τοπικές φυλακές.
Ακούει κι εκεί πολλά παράπονα.
- Κύριε Πρωθυπουργέ, θέλουμε καλύτερο φαγητό, περισσότερα κλινοσκεπάσματα, πιο πολύ προσωπικό, γιατί δεν επαρκούμε...
- Θα γίνουν όλα όσα ζητάτε, μην ανησυχείτε, τους απαντά!
Μπαίνει στην Μερσεντές και καθώς φεύγουν αρχίζει να δίνει οδηγίες στην γραμματέα του, την Πασχαλίτσα, που λέγαμε τις προάλλες…
- Λοιπόν, στείλε στο σχολείο ένα συνεργείο να μπαλώσει μερικές τρύπες, και να βάλει μερικά τζάμια, αλλά τίποτε άλλο. Μετά στείλε συνεργεία στις φυλακές να φτιάξουν: πισίνα, χαμάμ, τζακούζι, σάουνα, αίθουσα για διασκέδαση με 50άρα τηλεόραση, φλίπερ...
Μένει κάγκελο η γραμματέας.
- Μα κύριε Πρωθυπουργέ, τι είναι αυτά που λέτε;
Και απαντά ο Πρωθυπουργός:
- Κοίτα Πασχαλίτσα. Σχολείο πήγαμε και δεν θα ξαναπάμε. Στην φυλακή όμως δεν ξέρεις πότε θα μπούμε... Κατάλαβες;
(εδώ ξύπνησα, δεν ξέρω τη συνέχεια…)
Άνοιξη δεν είναι;… Η μήπως θα τις «περικόψουν» την ανθοφορία της;
Ξέρω ότι στο παρόν ζούμε σε μαύρο φόντο αλλά τι χειρότερο έχουμε να φοβηθούμε; Μήπως και χάσουμε τις αλυσίδες μας;
Ίσα-ίσα που νοιώθω τον καιρό κατάλληλο να βάζω αλυσίδες και σ’ άλλους -στα όνειρά μου, προς το παρόν…
Ας φύγουμε από την σημερινή Ελλάδα, που της διόρισαν οι Μεγάλες Δυνάμεις Γερμανό Βασιλιά ένα 17άρη,
τον Otto-Friedrich-Ludwig, -τον και καλά Όθωνα-
που επειδή εδικαιούτο να πει «είμαι 16άρης σας γαμώ τα λύκεια…», που λεγε κι ο Σαββόπουλος… αποφάσισαν (οι Μεγάλες Δυνάμεις πάντα…) να κυβερνάει μια επιτροπή αντιβασιλείας, που αποτελείται από τους Βαυαρούς Άρμανσμπεργκ (πρόεδρο), Μάουρερ, Έιντεκ, Γκρένερ και Άμπελ...
…Κι ας πάμε σε μια άλλη χώρα, πολύ σοβαρή, που έχει Γερμανό, έναν Otto (Όθωνα) μόνο για προπονητή ποδοσφαίρου…
[εντάξει και σε κάτι άλλους Γερμανούς πούλησε τις Εθνικές της Τηλεπικοινωνίες αλλά μην το κάνουμε θέμα τώρα…ούτε που αυτοί οι Γερμανοί αγόρασαν μια άλλη εταιρεία με το όνομα ΓΕΡΜΑΝΟΣ, που στο μεταξύ είχε διαθέσει εκατομμύρια σε διαφημιστική πλύση εγκεφάλου των πολιτών, μέχρι που να εξοικειωθούν και να θεωρούν σαν πατριωτικό απόφθεγμα ή λαϊκή παροιμία την φράση: «…θέλει το Γερμανό του!!!»]
…αυτή η σοβαρή χώρα λοιπόν είχε πρωθυπουργό Ιθαγενή…
[μην αρχίσετε πάλι τις κακίες για Αμερικανίδα μαμά και τέτοια, γιατί δεν σας αντέχω…]
…ο οποίος έγινε Πρωθυπουργός σε ηλικία 57 ετών…
Και καλά ο πρώτος Βασιλιάς της Ελλάδας ήταν μόλις 17 ετών, ο πρωθυπουργός αυτής της άλλης σοβαρής χώρας, που είναι 57 ετών, τι την θέλει την ΕΠΙΤΡΟΠΗ… «ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΙΑΣ», ρε γαμώτο;
Και καλά του είπαν να περικόψει το ψωμάκι των πολιτών του για να τους ξεχρεώσει… αλλά και να αρχίσει να πουλάει κομμάτια (νησιά) της χώρας του;
Ρε σεις στο φετινό ΚΑΖΑΜΙΑ έγραφα ότι σαν χώρα ξεχρεώνουμε μόνο αν φτιάξουμε πλωτά νησιά στο Ιόνιο και τα πουλήσουμε στους Κινέζους για κυκλαδονήσια… λέτε να με διάβασαν οι Γερμανοί και τους έβαλα την ιδέα να του προτείνουν να πουλήσει την Κέρκυρα;
Εγώ γράφω έτσι για να με διαβάσει ένας Μάκης, ένας Νικολάκης και 5-6 κοντοχωριανοί, λέτε να πρέπει να γίνω πιο προσεκτικός;
Μα, ας ξανααφήσουμε την Ελλάδα κι ας μιλήσουμε για την άλλη σοβαρή χώρα:
Μια μέρα ο Πρωθυπουργός κάνει περιοδεία. Επισκέπτεται ένα σχολικό συγκρότημα και ακούει τα παράπονα των καθηγητών και των μαθητών:
- Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν έχουμε πετρέλαιο για θέρμανση και έρχεται βαρύς χειμώνας...
- Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν μας χωράνε οι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι χαλασμένα, τα περισσότερα τζάμια είναι σπασμένα...
Αφού ακούει διάφορα τέτοια ... τους λέει:
- Μην ανησυχείτε όλα θα γίνουν το συντομότερο δυνατόν!
Μπαίνει στην μερσεντές και πάει στον επόμενο σταθμό, στις τοπικές φυλακές.
Ακούει κι εκεί πολλά παράπονα.
- Κύριε Πρωθυπουργέ, θέλουμε καλύτερο φαγητό, περισσότερα κλινοσκεπάσματα, πιο πολύ προσωπικό, γιατί δεν επαρκούμε...
- Θα γίνουν όλα όσα ζητάτε, μην ανησυχείτε, τους απαντά!
Μπαίνει στην Μερσεντές και καθώς φεύγουν αρχίζει να δίνει οδηγίες στην γραμματέα του, την Πασχαλίτσα, που λέγαμε τις προάλλες…
- Λοιπόν, στείλε στο σχολείο ένα συνεργείο να μπαλώσει μερικές τρύπες, και να βάλει μερικά τζάμια, αλλά τίποτε άλλο. Μετά στείλε συνεργεία στις φυλακές να φτιάξουν: πισίνα, χαμάμ, τζακούζι, σάουνα, αίθουσα για διασκέδαση με 50άρα τηλεόραση, φλίπερ...
Μένει κάγκελο η γραμματέας.
- Μα κύριε Πρωθυπουργέ, τι είναι αυτά που λέτε;
Και απαντά ο Πρωθυπουργός:
- Κοίτα Πασχαλίτσα. Σχολείο πήγαμε και δεν θα ξαναπάμε. Στην φυλακή όμως δεν ξέρεις πότε θα μπούμε... Κατάλαβες;
(εδώ ξύπνησα, δεν ξέρω τη συνέχεια…)
8.3.10
Λέτε να ...περικόψουν και την Ανοιξη;
...Το σίγουρο είναι ότι αν τους το ζητούσαν τίποτα νεφελώδεις ψυχές από το Βορρά, θα θελαν να μπορούν να το κάνουν
4.3.10
ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΣ: ο μόνος γενναίος Ελληνας πολιτικός
Κι ενώ ακόμη περιμένουμε έστω κι ένας Έλληνας πολιτικός να βρεθεί στη φυλακή και με δημευμένη την περιουσία του…
Κι ενώ το νέο Παπατζιλίκι του αναπαλαιωμένου ΨΕΥΤΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠαΣοκ μετονόμασε την κατάργηση του 14ου μισθού, σε περικοπή όλων των άλλων…
Κι ενώ η Ελλάδα καταγγέλλεται και καθυβρίζεται, από αυτούς που την έκαναν να χρωστάει,
γιατί την έκαναν να χρωστάει, επειδή την υποχρέωσαν να αγοράζει βερεσέ, τα εξοπλιστικά τους συστήματα
-πουλώντας τα με υπογραφές φίλων-συνεργατών τους
(ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΑΝ, πριν λίγα χρόνια…)
γνωστών επιφανών μιζαδόρων πατριωτών (γενιτσάρων δηλαδή…)
Κι ενώ κανείς τους μέχρι σήμερα δεν έκανε έστω μια απόπειρα αυτοκτονίας (κάτι σαν αποτυχημένο χαρακίρι, έστω…)
[Τελικά ο μόνος γενναίος Έλληνας πολιτικός των κομμάτων εξουσίας ήταν ο Ζαχόπουλος, ρε γαμώ το;…..]
Κι ενώ το νέο Παπατζιλίκι του αναπαλαιωμένου ΨΕΥΤΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠαΣοκ μετονόμασε την κατάργηση του 14ου μισθού, σε περικοπή όλων των άλλων…
Κι ενώ η Ελλάδα καταγγέλλεται και καθυβρίζεται, από αυτούς που την έκαναν να χρωστάει,
γιατί την έκαναν να χρωστάει, επειδή την υποχρέωσαν να αγοράζει βερεσέ, τα εξοπλιστικά τους συστήματα
-πουλώντας τα με υπογραφές φίλων-συνεργατών τους
(ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΑΝ, πριν λίγα χρόνια…)
γνωστών επιφανών μιζαδόρων πατριωτών (γενιτσάρων δηλαδή…)
Κι ενώ κανείς τους μέχρι σήμερα δεν έκανε έστω μια απόπειρα αυτοκτονίας (κάτι σαν αποτυχημένο χαρακίρι, έστω…)
[Τελικά ο μόνος γενναίος Έλληνας πολιτικός των κομμάτων εξουσίας ήταν ο Ζαχόπουλος, ρε γαμώ το;…..]
14.2.10
Η Παραμύθα της χρεοκοπίας μας...
(κάντε κλικ στον τίτλο)
Είναι φανερό πως στοχεύουν πάλι στον πανικό μας, για να αποτελειώσουν ό,τι λειτουργεί ακόμη (όπως λειτουργεί...) από το λεγόμενο κοινωνικό κράτος, με την "ένοχη σιωπή" μας
Όσα κερδήθηκαν με αγώνες δεκαετιών θέλουν να τα σαρώσουν μονομιάς,
-με την πράσινη-σοσιαλιστική σιωπή μας
και
-με την γαλάζια αβάντα...
Το να μένουμε απαθείς δεν σημαίνει απλά την παράδοσή μας.
Σημαίνει και την αιχμαλωσία επόμενων γενεών...
Είναι φανερό πως στοχεύουν πάλι στον πανικό μας, για να αποτελειώσουν ό,τι λειτουργεί ακόμη (όπως λειτουργεί...) από το λεγόμενο κοινωνικό κράτος, με την "ένοχη σιωπή" μας
Όσα κερδήθηκαν με αγώνες δεκαετιών θέλουν να τα σαρώσουν μονομιάς,
-με την πράσινη-σοσιαλιστική σιωπή μας
και
-με την γαλάζια αβάντα...
Το να μένουμε απαθείς δεν σημαίνει απλά την παράδοσή μας.
Σημαίνει και την αιχμαλωσία επόμενων γενεών...
11.2.10
Εμεις στ' ανημποριό...
κι εκείνοι θέλουν αίμα...
Διαβάζω ότι
Οι «φίλοι» μας ζητάνε αίμα, Ελληνικό…
Οι αγορές ζητάνε αίμα.
Tο αίμα των «σπάταλων», «διεφθαρμένων» …Ελλήνων!
Αγαπημένο θέμα των Βρετανών, η κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας…
Ειρωνεύονται, σαρκάζουν κι εύχονται να χρεοκοπήσει η Ελλάδα για να κάνουν φτηνές διακοπές!...
Σωστά! Ποιοι είναι οι …αιμοβόροι; Μα, οι φλεγματικοί Βρετανοί!
Οι μαδημένοι κληρονόμοι μιας μαδημένης αυτοκρατορίας, με τη λίρα γονατισμένη μπροστά στα σκέλια του μισητού ηπειρωτικού ευρώ… Έτσι!... μόνο σε φτωχότερές τους χώρες μπορούν πια να ελπίζουν για διακοπές...
Τι κι αν λέει ο κόκκινος Ντανι:
"Μιλάτε για πρωτοβουλίες" είπε απευθυνόμενος στον πρόεδρο της Επιτροπής-
"ποια ήταν η πρωτοβουλία της Επιτροπής για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα; Που είναι η αλληλεγγύη για την Ισπανία;
Δεν φαίνεται πουθενά δεν ακούω τίποτα".
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ τόνισε
"θα σας δώσω μία συμβουλή: Ένα από τα προβλήματα της Ελλάδας είναι ο προϋπολογισμός της για την άμυνα. Το 4,3% του ελληνικού ΑΕΠ πηγαίνει στην άμυνα. Το πρόβλημα είναι η Κύπρος και οι σχέσεις με την Τουρκία".
Ο αρχηγός των Πρασίνων ρώτησε στη συνέχεια:
"Πού είναι η πρωτοβουλία της Επιτροπής για να λυθεί το κυπριακό ώστε να ελαφρυνθεί το ΑΕΠ της Ελλάδας από το βάρος αυτής της ηλίθιας και βλακώδους εμπλοκής που θα πρέπει επιλύσουν ως Ευρωπαίοι;
Τι έκανε η Επιτροπή; Μηδέν, απολύτως τίποτα" κατέληξε ο κ. Μπεντίτ.
Διαβάζω ότι
Οι «φίλοι» μας ζητάνε αίμα, Ελληνικό…
Οι αγορές ζητάνε αίμα.
Tο αίμα των «σπάταλων», «διεφθαρμένων» …Ελλήνων!
Αγαπημένο θέμα των Βρετανών, η κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας…
Ειρωνεύονται, σαρκάζουν κι εύχονται να χρεοκοπήσει η Ελλάδα για να κάνουν φτηνές διακοπές!...
Σωστά! Ποιοι είναι οι …αιμοβόροι; Μα, οι φλεγματικοί Βρετανοί!
Οι μαδημένοι κληρονόμοι μιας μαδημένης αυτοκρατορίας, με τη λίρα γονατισμένη μπροστά στα σκέλια του μισητού ηπειρωτικού ευρώ… Έτσι!... μόνο σε φτωχότερές τους χώρες μπορούν πια να ελπίζουν για διακοπές...
Τι κι αν λέει ο κόκκινος Ντανι:
"Μιλάτε για πρωτοβουλίες" είπε απευθυνόμενος στον πρόεδρο της Επιτροπής-
"ποια ήταν η πρωτοβουλία της Επιτροπής για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα; Που είναι η αλληλεγγύη για την Ισπανία;
Δεν φαίνεται πουθενά δεν ακούω τίποτα".
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ τόνισε
"θα σας δώσω μία συμβουλή: Ένα από τα προβλήματα της Ελλάδας είναι ο προϋπολογισμός της για την άμυνα. Το 4,3% του ελληνικού ΑΕΠ πηγαίνει στην άμυνα. Το πρόβλημα είναι η Κύπρος και οι σχέσεις με την Τουρκία".
Ο αρχηγός των Πρασίνων ρώτησε στη συνέχεια:
"Πού είναι η πρωτοβουλία της Επιτροπής για να λυθεί το κυπριακό ώστε να ελαφρυνθεί το ΑΕΠ της Ελλάδας από το βάρος αυτής της ηλίθιας και βλακώδους εμπλοκής που θα πρέπει επιλύσουν ως Ευρωπαίοι;
Τι έκανε η Επιτροπή; Μηδέν, απολύτως τίποτα" κατέληξε ο κ. Μπεντίτ.
5.2.10
όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…
Ωραίο το φουστάνι σου, Γιώργο μου
(αλλά πότε θα στήσουμε μια κρεμάλα;)
Μετά τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Γιώργος το έθνος κατουρήθηκε...
...εκεί στα ψηλά πατώματα κατουρήθηκαν απ' τη χαρά τους
(και λίγοι ανυποψίαστοι, στα χαμηλά, από το φόβο τους...)
Η συζήτηση της ημέρας στην πιάτσα των αρπακτικών δίνει και παίρνει:
"Ρε συ, κοίτα τι καρντάσης, που μας βγήκε ο Σοσιαλιστής..."
Κι επειδή το ΠαπαπαΣοκ την πολική του (τους) κάνει, εμείς ας μην ξεχάσουμε να αναρωτηθούμε:
Όσα πληρώνουμε και ΘΑ πληρώσουμε, ποιοι τα προκάλεσαν;
Όσα λείπουν ποιοι τα έφαγαν;
Η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν κατακτητών και η τωρινή είναι ιθαγενών;
Κι αν είναι έτσι τι περιμένουμε;
Όταν έφυγαν το 2005 οι «πράσινοι κατακτητές», βγήκαν οι «γαλάζιοι ιθαγενείς» και είπαν ότι φταίνε οι προηγούμενοι…
Τώρα που έφυγαν οι «γαλάζιοι κατακτητές», βγήκαν οι «πράσινοι ιθαγενείς» και είπαν ότι φταίνε οι προηγούμενοι…
Γιατί τότε δεν κρεμάμε...τους προηγούμενους;
Πότε επιτέλους θα αρχίσουν να δημεύονται περιουσίες;
μόνο πλειστηριασμούς στα σπίτια χρεωμένων μεροκαματιάρηδων θα έχουμε;)
«όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…»
Η πολιτική ζωή σ’ αυτή τη χώρα κατάντησε σαν το παλιό σχολικό ανέκδοτο, που ρωτάει η δασκάλα θυμωμένη το μαθητή του πρώτου θρανίου:
«Γιατί κάνεις φασαρία;»
Κι αυτός της απαντά: «όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…» και δείχνει πίσω απ’ την πλάτη του.
Η δασκάλα ρωτάει αυτόν που κάθεται στο δεύτερο θρανίο για να πάρει την ίδια ακριβώς απάντηση: «όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…».
Συνεχίζει στο τρίτο και τέταρτο θρανίο, μέχρι που φτάνει στο τελευταίο. Επαναλαμβάνει αποκαμωμένη και εξοργισμένη την ίδια ερώτηση για να πάρει και πάλι την ίδια απάντηση:
«όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…» δείχνοντάς της τον τοίχο…
(Μα επειδή ποτέ μια ιστορία δεν τελείωσε σ' έναν…τοίχο, για πάμε λίγο ακόμη...)
Ήταν ένας παλιός βρώμικος τοίχος με ξεφτισμένους σοβάδες κι ένα καρφί σκουριασμένο στη μέση. Απ’ αυτό κρεμόταν μια κιτρινισμένη και σκονισμένη φωτογραφία του Μακρυγιάννη…
Η δασκάλα στάθηκε για λίγο να κοιτάζει μια τον τοίχο με το Μακρυγιάννη και μια το χέρι του μαθητή που τον έδειχνε…
Ύστερα ξεκρέμασε, σιωπηρή, την φωτογραφία του Μακρυγιάννη και πήγε και την κρέμασε στον πίνακα… «Εδώ θα είναι, από δω και πέρα, τους είπε για να σας κοιτάζει στα μάτια κάθε μέρα!...».
Κάποια παιδιά σώπασαν.Και 2-3 κοκκίνισαν κιόλας από ντροπή.
Στο διάλειμμα όμως τα περισσότερα γέλασαν σαν άκουσαν ένα μπόμπιρα να τους λέει: «Ρε, τελικά τσίμπησε η δασκάλα. Πίστεψε ότι μίλαγε ο Μακρυγιάννης γι’ αυτό τον έβαλε τιμωρία στον πίνακα…»
Ωραίο το φουστάνι σου, Γιώργο μου
…αλλά δεν πάει άλλο πια, άλλος να γαμάει κι άλλος να πληρώνει!
(αλλά πότε θα στήσουμε μια κρεμάλα;)
Μετά τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Γιώργος το έθνος κατουρήθηκε...
...εκεί στα ψηλά πατώματα κατουρήθηκαν απ' τη χαρά τους
(και λίγοι ανυποψίαστοι, στα χαμηλά, από το φόβο τους...)
Η συζήτηση της ημέρας στην πιάτσα των αρπακτικών δίνει και παίρνει:
"Ρε συ, κοίτα τι καρντάσης, που μας βγήκε ο Σοσιαλιστής..."
Κι επειδή το ΠαπαπαΣοκ την πολική του (τους) κάνει, εμείς ας μην ξεχάσουμε να αναρωτηθούμε:
Όσα πληρώνουμε και ΘΑ πληρώσουμε, ποιοι τα προκάλεσαν;
Όσα λείπουν ποιοι τα έφαγαν;
Η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν κατακτητών και η τωρινή είναι ιθαγενών;
Κι αν είναι έτσι τι περιμένουμε;
Όταν έφυγαν το 2005 οι «πράσινοι κατακτητές», βγήκαν οι «γαλάζιοι ιθαγενείς» και είπαν ότι φταίνε οι προηγούμενοι…
Τώρα που έφυγαν οι «γαλάζιοι κατακτητές», βγήκαν οι «πράσινοι ιθαγενείς» και είπαν ότι φταίνε οι προηγούμενοι…
Γιατί τότε δεν κρεμάμε...τους προηγούμενους;
Πότε επιτέλους θα αρχίσουν να δημεύονται περιουσίες;
μόνο πλειστηριασμούς στα σπίτια χρεωμένων μεροκαματιάρηδων θα έχουμε;)
«όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…»
Η πολιτική ζωή σ’ αυτή τη χώρα κατάντησε σαν το παλιό σχολικό ανέκδοτο, που ρωτάει η δασκάλα θυμωμένη το μαθητή του πρώτου θρανίου:
«Γιατί κάνεις φασαρία;»
Κι αυτός της απαντά: «όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…» και δείχνει πίσω απ’ την πλάτη του.
Η δασκάλα ρωτάει αυτόν που κάθεται στο δεύτερο θρανίο για να πάρει την ίδια ακριβώς απάντηση: «όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…».
Συνεχίζει στο τρίτο και τέταρτο θρανίο, μέχρι που φτάνει στο τελευταίο. Επαναλαμβάνει αποκαμωμένη και εξοργισμένη την ίδια ερώτηση για να πάρει και πάλι την ίδια απάντηση:
«όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…» δείχνοντάς της τον τοίχο…
(Μα επειδή ποτέ μια ιστορία δεν τελείωσε σ' έναν…τοίχο, για πάμε λίγο ακόμη...)
Ήταν ένας παλιός βρώμικος τοίχος με ξεφτισμένους σοβάδες κι ένα καρφί σκουριασμένο στη μέση. Απ’ αυτό κρεμόταν μια κιτρινισμένη και σκονισμένη φωτογραφία του Μακρυγιάννη…
Η δασκάλα στάθηκε για λίγο να κοιτάζει μια τον τοίχο με το Μακρυγιάννη και μια το χέρι του μαθητή που τον έδειχνε…
Ύστερα ξεκρέμασε, σιωπηρή, την φωτογραφία του Μακρυγιάννη και πήγε και την κρέμασε στον πίνακα… «Εδώ θα είναι, από δω και πέρα, τους είπε για να σας κοιτάζει στα μάτια κάθε μέρα!...».
Κάποια παιδιά σώπασαν.Και 2-3 κοκκίνισαν κιόλας από ντροπή.
Στο διάλειμμα όμως τα περισσότερα γέλασαν σαν άκουσαν ένα μπόμπιρα να τους λέει: «Ρε, τελικά τσίμπησε η δασκάλα. Πίστεψε ότι μίλαγε ο Μακρυγιάννης γι’ αυτό τον έβαλε τιμωρία στον πίνακα…»
Ωραίο το φουστάνι σου, Γιώργο μου
…αλλά δεν πάει άλλο πια, άλλος να γαμάει κι άλλος να πληρώνει!
4.2.10
Πάντα για μια Ελένη
…βίτσιο που το έχει κι αυτός ο λαός!...
Απ’ τον καιρό της Τροίας κι εδώθε… πάντα για μια Ελένη, σκίζεται. Έτσι που το καλοσκέφτομαι, αναρωτιέμαι μήπως η μόνη λύση είναι να ονομάσουμε και τη χώρα ΕΛΕΝΗ… Τότε ίσως νοιαστούμε σύσσωμο το έθνος για τη σωτηρία του τόπου…
μια που η σωτηρία αυτής της χώρας, έτσι κι αλλιώς, στον πατριωτισμό μας επαφίεται…
Κι επειδή μια «πιασάρικη» ανάρτηση για το φλέγον θέμα των ημερών θα έπρεπε να συνοδεύεται κι από μια αποκαλυπτική φωτογραφία του εμπροσθίου συστήματος της ΤΗΛΕσταρ…
κι επειδή στο αρχείο μου δεν βρήκα καμιά αδημοσίευτη…
«πριν πηδηχτούμε ομαδικά απ’ το παράθυρο»
καθώς είπε ο άλλος τηλεμαϊντανός κ. Λεβέντης…
σκέφτηκα να σας μπερδέψω.
Δημοσιεύω φωτογραφία της «δικής μου» κυρίας Μενεγάκη!
Η εικονιζόμενη εδώ είναι μια ΚΥΡΙΑ που δεν θα δείτε ποτέ σε πρωινάδικο…
...δεν θα σας απασχολήσει ποτέ με τους έρωτές της… και με το κρέας της…
επομένως ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ «ΑΔΙΑΦΟΡΗ» ΚΥΡΙΑ…
Είναι η πανεπιστημιακός ΜΑΡΙΑ ΜΕΝΕΓΑΚΗ, καθηγήτρια της Ιστορίας του Γαλλικού Πολιτισμού στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ Γαλλικής και Συγκριτικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου.
…σ’ ευχαριστούμε, Μαρία!
Απ’ τον καιρό της Τροίας κι εδώθε… πάντα για μια Ελένη, σκίζεται. Έτσι που το καλοσκέφτομαι, αναρωτιέμαι μήπως η μόνη λύση είναι να ονομάσουμε και τη χώρα ΕΛΕΝΗ… Τότε ίσως νοιαστούμε σύσσωμο το έθνος για τη σωτηρία του τόπου…
μια που η σωτηρία αυτής της χώρας, έτσι κι αλλιώς, στον πατριωτισμό μας επαφίεται…
Κι επειδή μια «πιασάρικη» ανάρτηση για το φλέγον θέμα των ημερών θα έπρεπε να συνοδεύεται κι από μια αποκαλυπτική φωτογραφία του εμπροσθίου συστήματος της ΤΗΛΕσταρ…
κι επειδή στο αρχείο μου δεν βρήκα καμιά αδημοσίευτη…
«πριν πηδηχτούμε ομαδικά απ’ το παράθυρο»
καθώς είπε ο άλλος τηλεμαϊντανός κ. Λεβέντης…
σκέφτηκα να σας μπερδέψω.
Δημοσιεύω φωτογραφία της «δικής μου» κυρίας Μενεγάκη!
Η εικονιζόμενη εδώ είναι μια ΚΥΡΙΑ που δεν θα δείτε ποτέ σε πρωινάδικο…
...δεν θα σας απασχολήσει ποτέ με τους έρωτές της… και με το κρέας της…
επομένως ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ «ΑΔΙΑΦΟΡΗ» ΚΥΡΙΑ…
Είναι η πανεπιστημιακός ΜΑΡΙΑ ΜΕΝΕΓΑΚΗ, καθηγήτρια της Ιστορίας του Γαλλικού Πολιτισμού στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ Γαλλικής και Συγκριτικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου.
…σ’ ευχαριστούμε, Μαρία!
1.2.10
Που πας όταν κοιμάσαι; (...σαν ονειρεύεσαι, ξεχνιέσαι ή θυμάσαι;)
Η σχέση μου με τον ύπνο δεν είναι δα και η καλύτερη. Σίγουρα.
Όμως, μην φανταστείτε αϋπνίες, μετράω προβατάκια και τέτοια… Όχι, όχι.
Αν πέσω στο κρεβάτι (ή έστω και σε κάτι παρεμφερές), δεν θα χρειαστώ περισσότερο από 3-4 λεπτά για να αποκοιμηθώ. Το θέμα είναι να φτάσω μέχρι εκεί…
Αυτή η «δύσκολη σχέση» μου με τον ύπνο ξεκινάει από πολύ παλιά…
Κάποτε λοιπόν, στα φοιτητικά χρόνια, τριγυρίζαμε αργά τη νύχτα στους δρόμους της Αθήνας (Ζωγράφου) και φωνάζαμε για να ξυπνήσουμε τους «κοιμισμένους»…
Έτσι λέγαμε σ’ εκείνα τα ανήσυχα χρόνια μας αυτούς που «ξόδευαν» το 1/3 της ζωής τους στον ύπνο (έτσι το μετράγαμε…).
Είμαστε τόσο βιαστικοί στο να φτιάξουμε έναν καινούργιο κόσμο, ΤΟΝ καινούργιο κόσμο μας (!) που θεωρούσαμε «χαμένο» χρόνο τον ύπνο…
Μα και τα επόμενα χρόνια το «πρόβλημά» μου παρέμεινε:
«Το να πάρω την απόφαση να διαθέσω τον υπόλοιπο χρόνο μου για ύπνο»…
Οι φίλοι μου με ακούνε να λέω συχνά -και τώρα ακόμη- ότι όλα τα όμορφα σ’ αυτή τη ζωή τα κάνω σε βάρος του ύπνου μου…
Εκείνες τις ώρες που εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να δουλέψει κανείς, έρχεται η στιγμή του ποτού, της μουσικής, του διαβάσματος, του πληκτρολογίου… Το πληκτρολόγιο της συγγραφής ή της επικοινωνίας ή της ανίχνευσης…
Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι χάνοντας ύπνο χάνεις την ευκαιρία να ονειρευτείς. Χαζό μου φαίνεται.
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι πάντα εκείνα που έκανα «ξύπνιος» (με και χωρίς εισαγωγικά).
Σε στιγμές όμορφων διαλόγων ή και περισυλλογής.
Στην ταβέρνα, στο μπαρ, στο ακρογιάλι ή στο σπίτι…
Μόνος ή με παρέα.
Όνειρα που έγιναν πραγματικότητα,
όνειρα που άλλαξαν στην πορεία της ζωής,
όνειρα που απέτυχαν,
όνειρα που προδόθηκαν,
όνειρα που συγκίνησαν,
όνειρα ατομικά μα κυρίως όνειρα με κοινωνικές προεκτάσεις…
άλλωστε ανήκω σε μια γενιά που πίστεψε πολύ στο κοινό καλό ή πως το καλό αξίζει μόνο αν είναι κοινό -αν προτιμάτε.
Πάντως πιστέψαμε πολύ πως η ευτυχία του ενός είναι συνάρτηση της ευτυχίας των πολλών –επιτρέψτε μας να ελπίζουμε ότι ακόμη αυτό μπορεί να συμβεί.
Μην με ρωτάτε πως και πότε θα συμβεί, πότε θα πραγματοποιηθεί.
Με συγκινεί ακόμη και η χαρά της επιδίωξης!
Κι η κατάλληλη στιγμή γι’ αυτή την επιδίωξη είναι τώρα!
Αυτή η στιγμή!
Η κάθε στιγμή!
Το κάθε τώρα!
Αν κάθομαι ακόμη και τα γράφω όλα αυτά είναι γιατί απόψε θέλω να μιλήσω και σ’ αυτούς, κυρίως σ’ αυτούς, που -πικραμένοι απ’ τη ζωή- συνδέουν τα όμορφα όνειρα μόνο με τον ύπνο.
Δεν τους κατηγορώ, αντίθετα θέλω να «ενθαρρύνω» και τα δικά τους όνειρα. Άλλωστε όλων των ανθρώπων τα όνειρα θέλω να αντέξουν. Το ξανάπαμε: δεν χαίρομαι με τους εφιάλτες των συνανθρώπων μου. Χαίρομαι με τη χαρά τους. Τη χαρά του ύπνου και του ξύπνιου τους…
Θέλω να φωνάξω: ΜΗΝ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΠΟΤΕ!
Έπειτα -δεν το κρύβω- έρχονται στιγμές που αισθάνομαι ότι η μόνη κοινή δράση που με αγγίζει πια είναι αυτή που επιδιώκει τη σύζευξη των ατομικών ονείρων. Αληθινά το σκέπτομαι και το ονειρεύομαι:
Μια μέρα όλοι οι άνθρωποι να μπορέσουμε να παντρέψουμε τα όνειρά μας.
Να βρεθούμε όλοι μαζί στο γάμο των ονείρων μας!
Ονείρων βγαλμένων από την επιθυμία, την φαντασία και την ψυχή, του καθενός!
Τότε θα είναι τα όνειρα του παντός μας!
Αν θα θέλατε ποτέ να νιώσετε βαθιά αυτήν εδώ την προσωπική μου περιπέτεια, όπως εξελίσσεται σ’ αυτή το blog, θα θελα να την δείτε σαν «εκθετήριο ονείρων κι επιθυμιών»…
Γι’ αυτό και ρωτάω σήμερα: «που πας όταν κοιμάσαι;…»
Ειλικρινά, το θέλουμε (γιατί σίγουρα δεν είμαι μόνος σ’ αυτό…) πολύ να ‘ρθουμε κι εμείς εκεί… Και να σαι σίγουρος/η πως θα σε καλέσουμε και στα δικά μας…μέρη.
Λοιπόν, άλλο ο ύπνος κι άλλο ο «ύπνος», σαν μια κατάσταση γαλήνης, φυγής και ονειροπόλησης…
Γι’ αυτό τον «ύπνο» ένοιωσα να σας μιλήσω εδώ.
Γιατί στη ζωή χρειαζόμαστε να «ξεχνάμε» να διώχνουμε μακριά τα δυσάρεστα για να μη τα διατηρούμε-μεταφέρουμε στο μέλλον…
Μα χρειάζεται και να θυμόμαστε γιατί και το να θυμάσαι είναι ευλογία, είναι αντίσταση, είναι ευφυΐα και ευαισθησία, μαζί!
Είναι αντίσταση σ’ αυτούς που σε θέλουν να ξεχνάς, όσα ερμηνεύουν το παρόν και παρεμβαίνουν στο μέλλον…
Γι’ αυτούς που θέλουν να ξεχνάς τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από το να θυμάσαι…
Γι’ αυτούς που θέλουν να υπακούς τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από το να ονειρεύεσαι…
Όμως, μην φανταστείτε αϋπνίες, μετράω προβατάκια και τέτοια… Όχι, όχι.
Αν πέσω στο κρεβάτι (ή έστω και σε κάτι παρεμφερές), δεν θα χρειαστώ περισσότερο από 3-4 λεπτά για να αποκοιμηθώ. Το θέμα είναι να φτάσω μέχρι εκεί…
Αυτή η «δύσκολη σχέση» μου με τον ύπνο ξεκινάει από πολύ παλιά…
Κάποτε λοιπόν, στα φοιτητικά χρόνια, τριγυρίζαμε αργά τη νύχτα στους δρόμους της Αθήνας (Ζωγράφου) και φωνάζαμε για να ξυπνήσουμε τους «κοιμισμένους»…
Έτσι λέγαμε σ’ εκείνα τα ανήσυχα χρόνια μας αυτούς που «ξόδευαν» το 1/3 της ζωής τους στον ύπνο (έτσι το μετράγαμε…).
Είμαστε τόσο βιαστικοί στο να φτιάξουμε έναν καινούργιο κόσμο, ΤΟΝ καινούργιο κόσμο μας (!) που θεωρούσαμε «χαμένο» χρόνο τον ύπνο…
Μα και τα επόμενα χρόνια το «πρόβλημά» μου παρέμεινε:
«Το να πάρω την απόφαση να διαθέσω τον υπόλοιπο χρόνο μου για ύπνο»…
Οι φίλοι μου με ακούνε να λέω συχνά -και τώρα ακόμη- ότι όλα τα όμορφα σ’ αυτή τη ζωή τα κάνω σε βάρος του ύπνου μου…
Εκείνες τις ώρες που εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να δουλέψει κανείς, έρχεται η στιγμή του ποτού, της μουσικής, του διαβάσματος, του πληκτρολογίου… Το πληκτρολόγιο της συγγραφής ή της επικοινωνίας ή της ανίχνευσης…
Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι χάνοντας ύπνο χάνεις την ευκαιρία να ονειρευτείς. Χαζό μου φαίνεται.
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι πάντα εκείνα που έκανα «ξύπνιος» (με και χωρίς εισαγωγικά).
Σε στιγμές όμορφων διαλόγων ή και περισυλλογής.
Στην ταβέρνα, στο μπαρ, στο ακρογιάλι ή στο σπίτι…
Μόνος ή με παρέα.
Όνειρα που έγιναν πραγματικότητα,
όνειρα που άλλαξαν στην πορεία της ζωής,
όνειρα που απέτυχαν,
όνειρα που προδόθηκαν,
όνειρα που συγκίνησαν,
όνειρα ατομικά μα κυρίως όνειρα με κοινωνικές προεκτάσεις…
άλλωστε ανήκω σε μια γενιά που πίστεψε πολύ στο κοινό καλό ή πως το καλό αξίζει μόνο αν είναι κοινό -αν προτιμάτε.
Πάντως πιστέψαμε πολύ πως η ευτυχία του ενός είναι συνάρτηση της ευτυχίας των πολλών –επιτρέψτε μας να ελπίζουμε ότι ακόμη αυτό μπορεί να συμβεί.
Μην με ρωτάτε πως και πότε θα συμβεί, πότε θα πραγματοποιηθεί.
Με συγκινεί ακόμη και η χαρά της επιδίωξης!
Κι η κατάλληλη στιγμή γι’ αυτή την επιδίωξη είναι τώρα!
Αυτή η στιγμή!
Η κάθε στιγμή!
Το κάθε τώρα!
Αν κάθομαι ακόμη και τα γράφω όλα αυτά είναι γιατί απόψε θέλω να μιλήσω και σ’ αυτούς, κυρίως σ’ αυτούς, που -πικραμένοι απ’ τη ζωή- συνδέουν τα όμορφα όνειρα μόνο με τον ύπνο.
Δεν τους κατηγορώ, αντίθετα θέλω να «ενθαρρύνω» και τα δικά τους όνειρα. Άλλωστε όλων των ανθρώπων τα όνειρα θέλω να αντέξουν. Το ξανάπαμε: δεν χαίρομαι με τους εφιάλτες των συνανθρώπων μου. Χαίρομαι με τη χαρά τους. Τη χαρά του ύπνου και του ξύπνιου τους…
Θέλω να φωνάξω: ΜΗΝ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΠΟΤΕ!
Έπειτα -δεν το κρύβω- έρχονται στιγμές που αισθάνομαι ότι η μόνη κοινή δράση που με αγγίζει πια είναι αυτή που επιδιώκει τη σύζευξη των ατομικών ονείρων. Αληθινά το σκέπτομαι και το ονειρεύομαι:
Μια μέρα όλοι οι άνθρωποι να μπορέσουμε να παντρέψουμε τα όνειρά μας.
Να βρεθούμε όλοι μαζί στο γάμο των ονείρων μας!
Ονείρων βγαλμένων από την επιθυμία, την φαντασία και την ψυχή, του καθενός!
Τότε θα είναι τα όνειρα του παντός μας!
Αν θα θέλατε ποτέ να νιώσετε βαθιά αυτήν εδώ την προσωπική μου περιπέτεια, όπως εξελίσσεται σ’ αυτή το blog, θα θελα να την δείτε σαν «εκθετήριο ονείρων κι επιθυμιών»…
Γι’ αυτό και ρωτάω σήμερα: «που πας όταν κοιμάσαι;…»
Ειλικρινά, το θέλουμε (γιατί σίγουρα δεν είμαι μόνος σ’ αυτό…) πολύ να ‘ρθουμε κι εμείς εκεί… Και να σαι σίγουρος/η πως θα σε καλέσουμε και στα δικά μας…μέρη.
Λοιπόν, άλλο ο ύπνος κι άλλο ο «ύπνος», σαν μια κατάσταση γαλήνης, φυγής και ονειροπόλησης…
Γι’ αυτό τον «ύπνο» ένοιωσα να σας μιλήσω εδώ.
Γιατί στη ζωή χρειαζόμαστε να «ξεχνάμε» να διώχνουμε μακριά τα δυσάρεστα για να μη τα διατηρούμε-μεταφέρουμε στο μέλλον…
Μα χρειάζεται και να θυμόμαστε γιατί και το να θυμάσαι είναι ευλογία, είναι αντίσταση, είναι ευφυΐα και ευαισθησία, μαζί!
Είναι αντίσταση σ’ αυτούς που σε θέλουν να ξεχνάς, όσα ερμηνεύουν το παρόν και παρεμβαίνουν στο μέλλον…
Γι’ αυτούς που θέλουν να ξεχνάς τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από το να θυμάσαι…
Γι’ αυτούς που θέλουν να υπακούς τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από το να ονειρεύεσαι…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)