30.12.12

Τώρα που διώξαμε το 2012, εγώ λέω να μείνω...



Τώρα που διώξαμε το 2012
(…εγώ λέω να μείνω...)

…Επειδή, όταν τα ουσιώδη ειπωθούν, εκείνο που απομένει δεν είναι η σιωπή αλλά η δράση…

…Επειδή, ώρες-ώρες νοιώθω ότι –γράφοντας- λερώνω τις ψυχές των φίλων μου… αφού τα «πράγματα» είναι πολύ πιο βρώμικα από όσο δείχνουν και δεν γίνεται να μη τις «λερώνεις», γράφοντας γι’ αυτά…


…Επειδή το 2012 μου έπεσε βαρύ αλλά το έβγαλα… (χωρίς μάνα πια αλλά με το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΠΥΡΓΟΥ σε λειτουργία, που θα θελα να το λέγαμε για χάρη της: «ΕΛΕΝΗ»…)


…Επειδή εξακολουθώ να συντηρώ τον ενθουσιασμό μου για τα «κοινά» μας -παρ’ ότι η γιατρός μου μου συνέστησε απεξάρτηση…-

…αν και βλέπω τους «κοινούς» μας να αυτοϊκανοποιούνται μέσα από τον αυτοθαυμασμό τους, τόσο, που δικάζουν ακόμη και τους δικαστές που τους καταδικάζουν…

…Επειδή, επειδή συνεργάστηκα και με το Δήμο Πύργου (ναι!) και με τη Μητρόπολη Ηλείας (Ναι, ναι!) αλλά και απόλαυσα εδώ στον Πύργο να ακούω παραγγελιές με απαγορεύσεις από τους φασίστες της «Εθνικής Δράσης» και τα λαμόγια (ναι, διάφορα γνωστά – άγνωστα ερπετά καλαμοβάμονες του παρελθόντος, που πονάνε τώρα που ήρθε καιρός να ξεκαβαλήσουν το καλάμι τους…) που αυτορένονται με εκχύλισμα τριφυλλιού, ρεύονται σανό… και ψάχνουν μονοπάτια για την νέα τους «δημοτική κίνηση»…

… κι επειδή το ίδιο μου κάνει, αν την πλατεία Καράγιωργα την ορέγονται για να ενσταυλιστούν… «απατεώνες ή βλάκες»


…Επειδή οι μόνες στιγμές που μου κλείσανε το στόμα ήταν εκείνες που μου το έκλεισαν με φιλιά… κι ας ήταν και Ισκαριώτικα… αν και μια προτίμηση στα Ικαριώτικα την κρατάω από τα χρόνια τα παλιά… (γεια σου Σπύρο,  Ηλία, γεια σου Μοσχούλα, Λεμονιά αλλά και γεια σου Καπετάν Νικόλα!!!...)


…επειδή ξαναδιάβασα μια νύχτα το μυθιστόρημα της Μαρίας Ζ. που δεν κυκλοφόρησε ποτέ από τις εκδόσεις Κέδρος «Μαγικό χαλί, η αγάπη σου…» (από το Κατάκολο μέχρι το Αφγανιστάν…)


…επειδή πρέπει να ψάξω να βρω μια άκρη… κι η άκρη -ως γνωστόν- είναι στην άκρη…
…επειδή ΚΟΜΜΑΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ κορμιών, λέξεων και ονείρων, δεν ήσαν ποτέ δικοί μου τόποι…


…επειδή δουλεύω -απαράδεκτα αλλά φευ αναγκαία- πολλές ώρες…

…επειδή δεν θέλω να επαναλαμβάνω τον εαυτό μου, γιατί τότε «δεν τρέχει τίποτα»…
…επειδή έρχονται Αλκυονίδες μέρες –πάλι- και δεν θέλω να τις χάσω κι αυτές…
Κι επειδή πριν λίγη ώρα ξανάκουσα το τραγούδι του Μίλτου Πασχαλίδη:

 «Πριν απαντήσεις να ρωτάς/ Και πριν μιλήσεις κάνε/

   Τα λόγια σου να τα φοράς/ Όχι να σε φοράνε...

   Ό,τι αγαπάς σ’ ακολουθεί - πιάνει το βήμα σου

Κι ό,τι πιστεύεις σαν νερό - παίρνει το σχήμα σου

 Όσο κι αν θέλεις να πετάς /Τα πόδια σου σε πάνε,

                 Τα όνειρα να τα μετράς - να δεις αν σε χωράνε…»


…Επειδή μερικοί άνθρωποι σου ανοίγουν την πόρτα τους χαμογελώντας… άλλοι την αφήνουν επίτηδες μισάνοιχτη να μπεις (ενώ οι …«πορτιέρηδες» -τρομάρα τους- τους ουρλιάζουν: κλείστε τον απέξω…)…

                                                  
…επειδή πάνε 10 χρόνια από τότε που πρωτοείπα: «ένα από τα λίγα χαρίσματά μου είναι το να ξέρω πότε πρέπει να φεύγω…»…

(Είπα: να φεύγω κι όχι να το βάζω στα πόδια, αν με εννοείς…)

Τώρα που φεύγει το 2012, εγώ λέω να μείνω!!!


…επειδή έλαβα ένα γράμμα πριν 10 χρόνια κι ακόμη δεν αξιώθηκα να απαντήσω (συγνώμη κύριε Σωτήρη, ζεις;…)

…επειδή μου λείπει ύπνος…

…επειδή αυτοί διαπλέκονται κι εμένα μου χαλάει συνέχεια ο συμπλέκτης…

…επειδή δεν μου λένε πια στο δρόμο: «σας ξέρω (!) είστε ο…που γράφεται στην…!» αλλά «…είστε ο… που φτιάξατε το Κοινωνικό Φροντιστήριο….» και χαίρομαι και απαντώ υπερήφανα:

«Ναι,  είμαι το 1/56!... αυτού που φαντάζεστε… οι άλλοι 55 να δείτε πόσο ευλογημένες ψυχές είναι!!!»

…επειδή -που και που- πρέπει να ασχολούμαστε με το μέλλον. Με το μέλλον ολόκληρο, από την αρχή μέχρι το μέλλον…

…επειδή ξαναπερπάτησα στην παραλία ένα απόγευμα (ψιλοχάλια είναι αλλά όπως και να το κάνεις άλλο να πατάς στην αμμουδιά κι άλλο σε κυβόλιθους…)

…επειδή πρέπει να ψάχνεις έγκαιρα για παράθυρο, πριν νοιώσεις δύσπνοια, εγώ δεν ψάχνω νησί, γιατί έχω την Ικαρία…


…επειδή κάποιες νύχτες οι φίλοι μου κάθονται σε τραπέζια χωρίς να φάνε μπουκιά…
μόνο πίνουν οι φίλοι μου, μόνο πίνουν…

κι ονειρεύονται…

μόνο ονειρεύονται οι φίλοι μου, μόνο ονειρεύονται…

Έναν αλλιώτικο κόσμο ονειρεύονται, που να χωρέσει τον κόσμο τους…


…κι επειδή σε λίγο θα είναι μεσάνυχτα κι αν καθυστερήσετε να φύγετε απ’ τα ίδια, η άμαξα που σας περιμένει θα ξαναγίνει κολοκύθα, σας αφήνω μόνους να αναζητήσετε το 2013…


Άλλωστε αν δεν το βρείτε μόνοι σας, τι ομορφιά θα έχει να σας οδηγήσω εγώ;… Αυτό δε λέγαμε πάντα;

Άσε τις λεωφόρους τους… Πάτα στους χωματόδρομους και τα σοκάκια… Βγες έξω κι από το μονοπάτι, όταν χρειαστεί. Πήγαινε εκεί που δεν υπάρχουν ίχνη κι άφησε τα δικά σου…

Αυτό δε λέγαμε πάντα;

Πάμε για 2013 ΝΕΑ ΒΗΜΑΤΑ… Καλή αρχή 

(Και μια παράκληση: Η αναδημοσίευση είναι ελεύθερη. Τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ όμως καλό θα ήταν στο κάτω μέρος να βάζουν ένα ενεργό link με το blog αυτό, όπως συνηθίζεται :) )

26.12.12

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΧΩΡΙΣ ΚΛΑΨΟΥΡΙΕΣ! Κάθε μέρα Χριστούγεννα!

Αγάπη και αλληλεγγύη, χωρίς κλαψουριές!!!(κάθε μέρα Χριστούγεννα!...)

Βλέποντας τις θεατρινιστικες φιλανθρωπίες των ημερών... ήθελα να γράψω δυο σκέψεις για να πω ΠΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ειναι ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΔΩ:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ, ΧΩΡΙΣ ΚΛΑΨΟΥΡΙΕΣ!!! :)

Εμείς στο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ την αλληλεγγύη τη βιώνουμε ΧΩΡΙΣ ΚΛΑΨΟΥΡΙΕΣ!!!...
...σαν μια αγκαλιά
όπου ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ
βοηθάμε ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ πτωχών οικογενειών,
για να βρούμε όλοι κουράγιο και δύναμη,
πιασμένοι χέρι-χέρι να σταθούμε στα πόδια μας,
να κρατήσουμε ψηλά το κεφάλι μας
και να παλαίψουμε να φτάξουμε ένα κόσμο καλύτερο!

Κι αυτό το κάνουμε με πολύ χ α ρ ά, πολύ κ έ φ ι και δ ύ ν α μ η!
... και χωρίς κλαψουριές!

Αλλωστε εμείς το 2012 την "αγάπη των Χριστουγέννων" την ξεκινήσαμε από τις 25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ και την δίνουμε και την παίρνουμε καθημερινά!
Σ υ ν ε χ ί ζ ο υ μ ε !!!

24.12.12

Δεν θέλω τις ευχές σου, τώρα πια…



Δεν  θέλω τις ευχές σου,
τώρα πια…
Με ευχήθηκες, όταν σε περίμενα στις πλατείες της αγανάκτησης και δεν ήλθες -αλλά με χλεύαζες από τον καναπέ σου…

Με ευχήθηκες, όταν ψήφιζες τις μνημονιακές δυνάμεις, αν και σου ούρλιαζα σπαρακτικά πως μας ξεπουλάνε -αλλά εσύ διάλεξες να «σώσεις τα ψωροευρώ σου»…

Με ευχήθηκες, όταν με άφησες μόνο στις απεργίες με μια χούφτα «γραφικούς» και δυο χούφτες κομματόσκυλα να ουρλιάζω σπαρακτικά για το χαμένο μας ψωμί… -αλλά και για την ξεσκισμένη μας δημοκρατία…

Με ευχήθηκες, όταν με άφηνες μόνο να αντιπαλεύω φράξιες τσόγλανων που καπέλωναν τις δυνάμεις ανατροπής…

Με ευχήθηκες, όταν μου έκλεβες το ψωμί…

Με ευχήθηκες, όταν τους στήριζες για να κλέβουν την ελπίδα και τα όνειρα των παιδιών μου…

Με ευχήθηκες, όταν με άφηνες μόνο με μια χούφτα «τρελούς κι ωραίους» να φτιάχνουμε το Κοινωνικό φροντιστήριο, ενώ εσύ έτρεχες να μαζέψεις ή να διαχειριστείς κομματικά ψηφαλάκια…

Με ευχήθηκες, όταν έκανες κομματικές μπίζνες με λαμόγια…

Με ευχήθηκες…  Χόρτασα… Φτάνει…
Δεν θέλω άλλες ευχές σου τώρα πια!...

Οι μόνες ευχές που θα δεχτώ δεν γράφονται στο διαδίκτυο, δεν λέγονται στα τηλέφωνα, (ΔΕ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΣΗΜΕΡΑ), δεν λέγονται καν με λόγια…
…είναι εκείνες που θα ανταλλάξουμε με δράσεις, αν ανταμώσουμε στα οδοφράγματα, στα αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια και σε κοινωνικοποιημένους χώρους παραγωγής, στους κοινωνικούς χώρους γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης του μέλλοντος…
…εκεί θα φανεί αν έχουμε να ανταλλάξουμε ευχές, να τραγουδήσουμε και πάλι σε στιγμές εξέγερσης για ψωμί-παιδεία-ελευθερία, ξανά!
Για πατρίδα και ανεξαρτησία, ξανά!... και για  ανθρώπους χωρίς πατρίδα και αύριο…

Οι μόνες ευχές που θα δεχτώ λοιπόν, είναι εκείνες που δεν ανταλλάξαμε ποτέ ως τώρα…
Και δεν είναι λόγια!… όχι άλλα λόγια!...
Τα ουσιώδη έχουν ειπωθεί.
Το μόνο που απομένει είναι η δράση.
Και δράση σημαίνει ανατροπή.
 Όλα τ’ άλλα πλανεύουνε…
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

20.12.12

Εκτελέστε τους εθελοντές γιατί εκτελούν τις θέσεις εργασίας



Εκτελέστε τους εθελοντές
γιατί  εκτελούν τις θέσεις εργασίας

Συνάντησα σήμερα έναν γνωστό από τα παλιά. Τον βρήκα καλοθρεμένο σε επίπεδο "Προθάλαμος Παγκάλου".

 Είχε την απορία, αν εμείς που στήσαμε και λειτουργούμε με τόση αγάπη και καθημερινούς κόπους το Κοινωνικό Φροντιστήριο Πύργου... αν προβληματιζόμαστε πόσο έχουμε συμβάλει στη μείωση των θέσεων εργασίας των αδιόριστων-ανέργων εκπαιδευτικών. 

Και συγκεκριμένα αν το εισοδηματικό κριτήριο που έχουμε βάλει για να δεχτούμε παιδιά στο Κοινωνικό Φροντιστήριο, αν ήταν τέτοιο που να μην δεχόμασταν παιδιά που το εισόδημά τους θα επέτρεπε να πάνε σε ιδιωτικό φροντιστήριο...

Αρχικά δοκίμασα να του εξηγήσω-απαριθμήσω τα εισοδηματικά κριτήρια... Να του πω πως αυτό που μου λέει δεν καθορίζεται αφού ο Έλληνας γονιός δίνει ακόμη και το αίμα του για να σπουδάσουν τα παιδιά του και πως υπάρχουν άνθρωποι διαθέσιμοι να το πιουν…

Ύστερα προσπάθησα να του περιγράψω την Οργανωτική Επιτροπή που εξέτασε τις αιτήσεις των παιδιών και το πόσο δημοκρατική είναι, αφού η παράταξη της πλειοψηφίας («Νέα πορεία» του Παρασκευόπουλου) δεν έχει την πλειοψηφία στην επιτροπή...

...είναι η μόνη -μάλλον- επιτροπή που μετέχει και εκπρόσωπος του ΚΚΕ και ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΦΩΝΕΣ!...

Του είπα ότι με ενδιαφέρει περισσότερο η τραγική θέση ενός πατέρα που δεν μπορεί να βοηθήσει το παιδί του να σπουδάσει, ίσως γιατί τη ζω πιο άμεσα...

(ο ίδιος δεν μπορώ να έχω την κόρη μου που είναι μαθήτρια Γ Λυκείου στο Κοιν. Φροντ., γιατί εγώ και η μάνα της είμαστε μεν πτωχευμένοι αλλά είμαστε ακόμη εργαζόμενοι... Την στέλνω λοιπόν φροντιστήριο σε ανθρώπους που ντρέπομαι να συναντήσω και να τους ρωτήσω για την απόδοσή της, γιατί τους χρωστάω 3-5 μήνες δίδακτρα!!!...)



Αυτός συνέχισε το τροπάριο για χαμένες θέσεις εργασίας...

Τότε του είπα κάτι αρκετά ενδιαφέρον:

Επειδή δεν ζει στον πύργο τα τελευταία χρόνια, ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΛΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΥΡΙΕΣ:

μια συνταξιούχο εκπαιδευτικό,

μια έμπορο-βιοτέχνη,

μια ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου,
που με την εθελοντική τους δράση, ξεχορταριάζουν χώρους στο κέντρο της πόλης, βάφουν και καλλωπίζουν άλλους και φυτεύουν καλλωπιστικά φυτά στις νησίδες στη μέση της οδού Πατρών και της οδού Ερμού...



ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΑ ότι οι εν λόγω κυρίες και κάποιες άλλες της παρέας τους που δεν γνωρίζω,  με την εθελοντική τους προσφορά, βλάπτουν τους κηπουρούς και τους ελαιοχρωματιστές, μειώνοντας τις θέσεις εργασίας που θα μπορούσαν να καταλάβουν αυτοί και ότι οι θέσεις χάνονται λόγω του εθελοντισμού τους!!!

:)

Δεν σας κρύβω ότι βρήκε το συλλογισμό μου πολύ …ταπεινό!

(πάλι η γνωστή παραμύθα...)

Τότε διαπίστωσα ότι αρχίζω πια να χάνω την ψυχραιμία μου με τους δήθεν "φίλους των αδιόριστων"...



Εγώ αγαπάω τους αδιόριστους, γιατί 31 από αυτούς είναι κοντά μας, μαζί μας και βοηθάνε στο Κοιν. Φροντ. και είναι ηρωίδες και ήρωες...



ΕΠΙΜΥΘΙΟ

1. Μπορεί με τα χρόνια να τα πήρα κι εγώ τα κιλά μου αλλά ποτέ δεν έπαψα να αηδιάζω με τους ανθρώπους από λίπος (της ψυχής...)



2. Με την ευκαιρία να ευχαριστήσω για πρώτη φορά δημόσια -και χωρίς την άδειά της- μια ευλογημένη ψυχή που κάνει δωρεάν μάθημα στο παιδί μου

Εκτελέστε τους εθελοντές γιατί εκτελούν τις θέσεις εργασίας



Εκτελέστε τους εθελοντές
γιατί  εκτελούν τις θέσεις εργασίας

Συνάντησα σήμερα έναν γνωστό από τα παλιά. Τον βρήκα καλοθρεμένο σε επίπεδο "Προθάλαμος Παγκάλου".
 Είχε την απορία, αν εμείς που στήσαμε και λειτουργούμε με τόση αγάπη και καθημερινούς κόπους το Κοινωνικό Φροντιστήριο Πύργου... αν προβληματιζόμαστε πόσο έχουμε συμβάλει στη μείωση των θέσεων εργασίας των αδιόριστων-ανέργων εκπαιδευτικών.
Και συγκεκριμένα αν το εισοδηματικό κριτήριο που έχουμε βάλει για να δεχτούμε παιδιά στο Κοινωνικό Φροντιστήριο, αν ήταν τέτοιο που να μην δεχόμασταν παιδιά που το εισόδημά τους θα επέτρεπε να πάνε σε ιδιωτικό φροντιστήριο...
Αρχικά δοκίμασα να του εξηγήσω-απαριθμήσω τα εισοδηματικά κριτήρια... Να του πω πως αυτό που μου λέει δεν καθορίζεται αφού ο Έλληνας γονιός δίνει ακόμη και το αίμα του για να σπουδάσουν τα παιδιά του και πως υπάρχουν άνθρωποι διαθέσιμοι να το πιουν…
Ύστερα προσπάθησα να του περιγράψω την Οργανωτική Επιτροπή που εξέτασε τις αιτήσεις των παιδιών και το πόσο δημοκρατική είναι, αφού η παράταξη της πλειοψηφίας («Νέα πορεία» του Παρασκευόπουλου) δεν έχει την πλειοψηφία στην επιτροπή...
...είναι η μόνη -μάλλον- επιτροπή που μετέχει και εκπρόσωπος του ΚΚΕ και ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΦΩΝΕΣ!...
Του είπα ότι με ενδιαφέρει περισσότερο η τραγική θέση ενός πατέρα που δεν μπορεί να βοηθήσει το παιδί του να σπουδάσει, ίσως γιατί τη ζω πιο άμεσα...
(ο ίδιος δεν μπορώ να έχω την κόρη μου που είναι μαθήτρια Γ Λυκείου στο Κοιν. Φροντ., γιατί εγώ και η μάνα της είμαστε μεν πτωχευμένοι αλλά είμαστε ακόμη εργαζόμενοι... Την στέλνω λοιπόν φροντιστήριο σε ανθρώπους που ντρέπομαι να συναντήσω και να τους ρωτήσω για την απόδοσή της, γιατί τους χρωστάω 3-5 μήνες δίδακτρα!!!...)

Αυτός συνέχισε το τροπάριο για χαμένες θέσεις εργασίας...
Τότε του είπα κάτι αρκετά ενδιαφέρον:
Επειδή δεν ζει στον πύργο τα τελευταία χρόνια, ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΛΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΥΡΙΕΣ:
μια συνταξιούχο εκπαιδευτικό,
μια έμπορο-βιοτέχνη,
μια ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου, που με την εθελοντική τους δράση, ξεχορταριάζουν χώρους στο κέντρο της πόλης, βάφουν και καλλωπίζουν άλλους και φυτεύουν καλλωπιστικά φυτά στις νησίδες στη μέση της οδού Πατρών και της οδού Ερμού...

ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΑ ότι οι εν λόγω κυρίες και κάποιες άλλες της παρέας τους που δεν γνωρίζω,  με την εθελοντική τους προσφορά, βλάπτουν τους κηπουρούς και τους ελαιοχρωματιστές, μειώνοντας τις θέσεις εργασίας που θα μπορούσαν να καταλάβουν αυτοί και ότι οι θέσεις χάνονται λόγω του εθελοντισμού τους!!!
:)
Δεν σας κρύβω ότι βρήκε το συλλογισμό μου πολύ …ταπεινό!
(πάλι η γνωστή παραμύθα...)
Τότε διαπίστωσα ότι αρχίζω πια να χάνω την ψυχραιμία μου με τους δήθεν "φίλους των αδιόριστων"...

Εγώ αγαπάω τους αδιόριστους, γιατί 31 από αυτούς είναι κοντά μας, μαζί μας και βοηθάνε στο Κοιν. Φροντ. και είναι ηρωίδες και ήρωες...

ΕΠΙΜΥΘΙΟ
1. Μπορεί με τα χρόνια να τα πήρα κι εγώ τα κιλά μου αλλά ποτέ δεν έπαψα να αηδιάζω με τους ανθρώπους από λίπος (της ψυχής...)

2. Με την ευκαιρία να ευχαριστήσω για πρώτη φορά δημόσια -και χωρίς την άδειά της- μια ευλογημένη ψυχή που κάνει δωρεάν μάθημα στο παιδί μου