28.2.07

ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΡΟΖ ΤΑΞΙΑΡΧΟΥ

Ας ξεκινήσουμε απ' την τελευταία παράγραφο του βιβλίου για να μην σας κρατάω σε αγωνία, που τελικά είναι αντιερωτική, (μετά την ανατροπή παλιότερων δοξασιών ότι αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι κτλ κτλ).

Αλλωστε έτσι ξετυλίγονται τα κουβάρια...


«Σ’ αγαπώ Πλαστήρα μου», είπε ο Τάγκαλος και αυτοκτόνησε φορώντας καπέλο στο κεφάλι του την… νέα plasma (που αγόρασε με το δώρο των Χριστουγέννων του 2006...), ενώ ήταν γεμάτη από 6 παράθυρα "σκατόστομων απογευματινής τηλεπτικής ζώνης".
Γίνομαι Ιφιγένεια για την διάσωση του Λεσβιακού Πελάγους των Ωραίων Ανδρών

Ρε πούστη μου, γιατί πάντα είναι αρκετά 2 λεπτά τηλεόρασης, που κι εκείνα θα τα δω κατά τύχη να με κάνουν να νοιώθω αιχμάλωτος και των 2 αντίπαλων στρατών;

27.2.07

Να πάτε βρε...

Καλό θα είναι... τυχερούληδες πρρωτευουσιάνοι...

(Ζηλεύωωω)

26.2.07

Τελικά είναι τόσο βλαμένοι...

που θα θελαν -αν μπορούσαν- να απαγορεύσουν τις εκλογές σαν πανανθρώπινο δικαίωμα και να το κρατήσουν μόνο για τους εαυτούς τους...

Η να επιλέγουν αυτοί σε ποιούς θα αναγνώριζαν το δικαίωμα ψήφου (και θα το στερούσαν όταν αυτοί θα έκριναν...)

...ή αντί να τους εκλέγει ο λαός, θα ήθελαν να μπορούσαν να εκλέγουν αυτοί το λαό...
-κάπως έτσι δεν το λεγε κι ο Μπρέχτ;...

25.2.07

ΚΑΘΑΡΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: ΚΑΘΑΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ (ή όταν ο Πολιτισμός πάει για τσιγάρα...)

Τέλειωσαν τα αποκριάτικα ξαφαντώματα στις διάφορες πόλεις και χωριά της Ελλάδας... Η παράδοση που θέλει τον Πύργο να είναι η ξενέρωτη πόλη του Ν. Ηλείας τηρήθηκε με θρησκευτική ευλάβεια και για άλλη μια χρονιά είχαμε παντελή απουσία καρναβαλικών εκδηλώσεων.

Δεν ξέρω αν είναι αληθινή η φήμη ότι χρόνια τώρα ο Δήμος Πύργου δεν οργανώνει γιορτές καρναβαλιού σεβόμενος την άποψη του ντόπιου Μητροπολίτη ότι δεν συνάδουν με τον Χριστιανισμό τα καρναβάλια.

Αν είναι έτσι δεν θα έπρεπε ο Μητροπολίτης να απαγορεύσει και τους Καρναβαλιστές από τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβούλιου Πύργου;

Πάντως για να μην είμαστε άδικοι πρέπει να αναγνωρίσουμε τις μικρές ηρωικές προσπάθειες αντίστασης, ενάντια στην κατάθλιψη της ξενέρωτης πόλης, που έγιναν στον Αγ. Ιωάννη και σε κάποια μπαράκια, ταβέρνες και νοικοκυριά…

Και μπήκαμε στην Καθαρή εβδομάδα…

ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ: Ο άνεμος δεν έκανε το χατίρι των παιδιών που ήθελαν να πετάξουν αετό τουςΈτσι με πεσμένο τον… αετό μας, ξεκίνησε μια εβδομάδα, ίσως όχι τόσο καθαρή όσο θα θέλαμε αλλά με σαφώς διαφαινόμενες τάσεις για ξεκαθάρισμα…λογαριασμών, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η επιχείρηση «καθαρά χέρια» στο Δήμο Πύργου.

ΚΑΘΑΡΗ ΤΡΙΤΗ: Σύμφωνα με έρευνα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», η χώρα μας αντιμετωπίζει δημογραφική κρίση: έτσι τα επόμενα 50 χρόνια και ο Πύργος θα μετατραπεί σε πόλη γερόντων. Αυτά διαβάζουν κάποιοι και φιλοδοξούν να ξαναβγούν Δήμαρχοι στα…ογδόντα τους;…

ΚΑΘΑΡΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Πλησιάζουμε στους πρώτους χαιρετισμούς και κανείς δεν μπορεί να πείσει τον «χαμένο» Δήμαρχο Πύργου ότι το 43% είναι μικρότερο από το 49% και πρέπει να χαιρετίσει την εξουσία για τα επόμενα 4 χρόνια…

ΚΑΘΑΡΗ ΠΕΜΠΤΗ: Μέρα συζήτησης των ασφαλιστικών του Δήμου Πύργου. Το αυτοκίνητό μου βρίσκεται γδαρμένο και χαραγμένο και αναποδογυρισμένους τους καθρέφτες... φαίνεται ότι κάποιοι θέλουν να με κάνουν να βλέπω μπροστά...
Τελικά η Ηλεία είναι Σικελία!!!... με απειλές και εκβιασμούς...με Ιταλικά καιι Γαλλικά...

ΚΑΘΑΡΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: οι τοπικές εφημερίδες του Πύργου περιγράφουν σκηνές απείρου κάλλους από τη χτεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πύργου, με αφορμή ένα οικόπεδο (αν έχετε ακουστά).

Έτσι διέφυγε της προσοχής όλων ότι ψηφίστηκε επιτέλους η οργάνωση του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Πύργου, του οποίου ως γνωστόν την προεδρία έχει ο ίδιος ο Δήμαρχος, άρα και την προσωπική ευθύνη των επιλογών…

Διέφυγε της προσοχής, γιατί μάλλον ήταν η ώρα που φάνηκε καθαρά ότι και στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου και στις επιλογές του Δημάρχου Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ έλλειπε ΕΙΧΕ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΤΣΙΓΑΡΑ…

Επιμύθιο

Έχω ένα φίλο πρώην χαρτοπαίχτη στην Κρήτη, τον Τηλέμαχο.
Ήταν ο καλύτερος, όπως λένε οι Ηρακλειώτες της νύχτας...
Όσοι με διαβάζετε θα θυμάστε ότι έχω αναφερθεί 3-4 φορές με πολύ αγάπη και σεβασμό στις απόψεις του.
Χτες βράδυ μου είπε: «Άκου φιλαράκο, οι παλιοί χαρτοπαίχτες λέγανε ότι με κάποιους ανθρώπους, δεν μπορείς να παίξεις ποτέ, γιατί δεν έμαθαν να παραδέχονται την ήττα τους. Δεν έμαθαν να χάνουν. Σε κρατάνε εκεί μέχρι να κοιμηθείς πάνω στην τσόχα…
...«που πας, τώρα που κερδίζεις θα φύγεις»;…
Κι όταν χάσουν… οριστικά, αρχίζουν τα ΑΝ και ΑΝ και ΑΝ… ΑΝ μου είχε έρθει Άσσος… ΑΝ δεν τράβαγες εσύ τη φιγούρα… ΑΝ δεν είχε αλλάξει ο εκλογικός νόμος… ΑΝ γινόντουσαν οι εκλογές τώρα, πάλι…
Είναι παθολογικός εγωισμός και πρέπει να το κοιτάξουν το πρόβλημα

24.2.07

Τα «5» μου… ταξινομημένα

Τα 5 λεπτά που σημάδεψαν τη ζωή μου
Εκείνο που μου ανακοίνωσαν τη διάγνωση του διαβήτη στην 7χρονη -τότε- Ελένη μου,
Εκείνο που μου ανακοίνωσαν ότι η νυχτερινή βάρδια του πατέρα στο εργοστάσιο ήταν η τελευταία του…κι ήμουν 7χρονος εγώ…
Εκείνο που συνειδητοποίησα την «ψυχική νόσο» της μάνας των παιδιών μου
Εκείνο που μπήκα (παρουσιάστηκα) στο στρατόπεδο
Εκείνο που πρωτομπήκα στην σχολική αίθουσα, σαν δάσκαλος

Τα 5 αγαπημένα ταξίδια μου
Θεσ/νίκη 1979
Θεσ/νίκη 1980
Ικαρία 1990
Ικαρία 2003
Μονεμβασιά

Οι 5 (πιο…κάπως) δουλειές της ζωής μου (πριν από αυτές που κάνω τώρα)
Οικοδόμος στο «Μέγαρο των φίλων της μουσικής»
Πωλητής συστημάτων οργάνωσης επιχειρήσεων
Ντετέκτιβ….
Πωλητής του περιοδικού «το φως των τυφλών»
Διαλογή δελτίων ΠΡΟΠΟ στον ΟΠΑΠ (τότε που τσεκάραμε τις …επιτυχίες με ξυλομπογιές)

Κι άλλα 5 μου…
Δεν έβγαλα ποτέ διαβατήριο
Δεν έμαθα ποτέ να χορεύω
Δεν έκοψα ποτέ το τσιγάρο
Δεν έβγαλα ποτέ διαζύγιο
Έκοψα το τζόγο

Και τα πέμπτα (τελευταία) 5 μου…
Μ’ αρέσει η ταχύτητα αλλά όχι οι μπάτσοι…
Μ’ αρέσει η κιθάρα αλλά δεν έμαθα…τελικά
Μ’ αρέσει να παίζω με τα παιδιά (αντί να σοβα-Ρεύομαι με τους γονείς τους). Προτιμώ να «φυλάω παιδιά» για να βγουν οι γονείς τους (μπας και ξεσαλτάρουν, παρά να σαλτάρω εγώ μαζί τους…). Στο τέλος της βραδιάς εγώ και τα παιδιά θα είμαστε μια χαρά, το σπίτι σας δεν ξέρω…
Μ’ αρέσει που έχω δυο αγγελουδίνες (Ελένη και Γιώτα)
Μ’ αρέσει που συναντώ άγνωστους στο δρόμο, που μου λένε 2 καλές κουβέντες για τα «άλλα λόγια» μου.

Η Έστα και η Σοφία με προσκάλεσαν σ'αυτό το παιχνίδι και εγώ προτείνω τους:
Μπουκάλια στο πέλαγος
Armirikia
Marialena
Panic room
Γωγώ

23.2.07

ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΒΙΤΣΙΑ, ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΑΡΕΤΕΣ...

Μέρες τώρα θέλω να γράψω κάτι «ειδικά αφιερωμένο»… αλλά συμβαίνουν τόσα που δεν ξέρω πια, που να το πρωτοαφιερώσω…

Αρχικά να ξεκαθαρίσω ότι αφορμές μου για όσα γράφω είναι ο δημόσιος βίος και κάποια διαχρονικά (επομένως και σύγχρονα) κοινωνικά φαινόμενα. Εξ αιτίας τους, κάποιες φορές, τα κείμενά μου θυμίζουν την παλιά βραβευμένη ταινία: «ιδιωτικά βίτσια-δημόσιες αρετές».

Αυτό είναι αναπόφευκτο, όσο κάποιοι θεωρούν τις κοινωνικές και πολιτικές διαδικασίες, προέκταση των «ιδιωτικών βίτσιων» τους και την οικειοποίηση εθνικού πλούτου, δημόσια αρετή…

Τέτοιος θα παραμείνει ο λόγος μου, όσο κι αν 2-3 φορείς εξουσίας (τόσοι είναι οι «εχθροί» μου σ’ αυτή την πόλη) επιχειρούν να υποβιβάσουν τη στήλη μου σε “espresso” για να θεωρήσουν τα λόγια μου αναφορά στην προσωπική ζωή τους… στην προσωπική ή οικογενειακή τους τιμή και περιουσία (βεβαίως-βεβαίως…)

Τέτοιος θα παραμείνει ο λόγος μου, όσο κι αν κάποιοι θέλουν τις τελευταίες νύχτες να παίζουν με το αυτοκίνητό μου… «παιχνίδια με το διάβολο» κι ίσως αύριο να θέλουν να παίξουν και με τη ζωή μου…

Καλώς τους!!!...


22.2.07

Στην ασβούλα...

Εκεί ψηλά θέλει τέχνη...
... να μην καείς απ' τις ακτίνες του ήλιου
...να μην τσακιστείς όταν ανναγκαστείς να κατέβεις
προς τα 'δω...

αφιερωμένο σε κάθε εξουσιαστικό λιγούρι ή...λιγουράκι
(λέγε με: "ασβούλα")

18.2.07

Βαρθολομαίου του Αγίου

►Μέσα σε καρναβαλική ατμόσφαιρα εορτάστηκαν στον Πύργο τα σαραντάημερα μνημόσυνα των παλαιών Δημοτικών και Νομαρχιακών Αρχών και τα σαραντίσματα των καινούργιων.

Ο γράφων μεταφέρει τις θερμές ευχές των κατοίκων οοολης της Ηλείας στις οικογένειες των καινούριων και εκφράζει τη συμπαράσταση όοολων στα φτωχά, «σεμνά και ταπεινά» αγόρια των χαμένων, που με μύριες όσες δυσκολίες προσπαθούν να επιβιώσουν… οικοδομώντας και σε καταπατημένους δημοτικούς χώρους...

- «Πατέρα τι μας έκανες;… Έβαλες πολύ ψηλά τον πήχη βρε πατέρα. Τι πρέπει να καταφέρουμε εμείς -ως νέοι επιστήμονες- για να φανούμε αντάξιοί σου;

[που είναι η Πολεοδομία οέο;]

►Στο μεταξύ η «νομική αλληλογραφία», που άρχισε ο απελθών manager του Δήμου Πύργου με τη νέα δημοτική αρχή, εκτιμήθηκε ως βήμα πολιτικής προόδου και πολιτικού πολιτισμού, σε σχέση με το παρελθόν, που στα τοπικά πολιτικά ήθη, επικρατούσαν λιγότερο πνευματικές και περισσότερο σωματικές μέθοδοι…

►Κι ενώ ο Πύργος εξακολουθεί να βιώνει «νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου» … όλη η Ελλάδα εξακολουθεί να… καταναλώνει «νύχτες του Γιάννη Βαρθολομαίου».


►Τελικά ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, επικεφαλής των οικολόγων στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης κατεβαίνει στην Αμαλιάδα, το Σάββατο 3 Μάρτη, στην ημερίδα που οργανώνει η νομαρχιακή κίνηση «Ηλεία των Πολιτών», για την «διαχείριση των στερεών αποβλήτων».

Επιμύθιο

1. Μια απορία: την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, που κατέθεσε ο Δήμος Πύργου, γιατί την υπέγραψε δικηγόρος από τη Ζαχάρω; (προτιμήθηκε λόγω της αίγλης που απέκτησε -με τις «νύφες»- στο πανελλήνιο η συγκεκριμένη πόλη;…)

2 Καθαρή Δευτέρα σήμερα: «…κρατήστε γερά τον σηκωμένο…αετό σας!»

Γουρούνια


Καλή σας χρονιά, είτε είσταστε Κινέζικα είτε Ρωμαίικα :)

16.2.07

Οι τροχοί της ζωής...

...κάπως έτσι με την άδειά σας, απόκριες που είναι... διαλέξτε ...τροχό και μεταμφιεστείτε

15.2.07

Αλλαξ' ο κολιές;

...κρίσιμα 24ωρα περνάμε στον Πύργο κάνοντας το πρώτο γερό test drive στη νέα Δημοτική Αρχή
(σε Δήμαρχο, συνεργάτες του και αντιδημάρχους)...

Η...ευκαιρία δόθηκε από ένα ιδιωτικό οικόπεδο 92 τ.μ., που...περνώντας ο καιρός ...μεγάλωσε κι έγινε 152 τ.μ.
(...κάποιοι μίκρυναν δημοτικό χώρο γι' αυτό...)

Το ερώτημα είναι αν θα καταθέσει άμεσα ασφαλιστικά μέτρα ο Δήμος Πύργου ή ...θα περιμένει να χάσουν το δρόμο οι μπετονιέρες;

Για να ξέρουμε τελικά τι έγινε στις 15 Οκτώβρη: άλλαξ' ο κολιές ή... αλλαξοκολιές;

14.2.07

στις ερωτικές μας σταυροφορίες...


καλή επιτυχία... σε όσους περνάμε τα σκυλίσια χρόνια της ζωής μας

12.2.07

ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟΝ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ


...λίγο κρασί παραπάνω, που είχα πιεί...
κι η λέξη "πουτάνα" στον τίτλο του προηγούμενου κειμένου ήσαν αρκετά για να έχω διπλάσιες επισκέψεις σήμερα στο blog μου...
(64 μέχρι τώρα ενώ ο Μ.Ο. είχε πέσει στο 33...)

Τι λέτε γι' αυτό;

10.2.07

Οι γαμπροί της Ζαχάρως (...να και ο Αυρα-μόπουλος)

Τη βδομάδα που πέρασε το πανελλήνιο ενδιαφέρον μονοπώλησε ο Πύργος της Ηλείας
(ας με συγχωρήσουν οι Αμαλιαδαίοι φίλοι)
με τον γιορτασμό του Πολιούχου του Αγίου Χαραλάμπους και την προβολή στον κινηματογράφο Ορφέα της θρυλικής πλέον ταινίας «οι γαμπροί της Ζαχάρως».

Αρχικά θα ‘θελα να σας μάθω να λέτε σωστά το όνομα: ο Χαραλάμπης, του Χαραλάμπους, ω… Χαράλαμπες και κομμένα τα Λάμπης, λάμπεις, Μπάμπης, Μπαμπίκος κοκ

Γιατί μπορεί ο Άγιος να σωπαίνει, όπως σωπαίνει γενικώς και ο συνονόματός του νέος Νομάρχης Ηλείας αλλά δεν μπορούμε να λέμε λάθος το όνομά τους ειδικά αυτές τις μέρες που (τιμή μας και καμάρι μας) έχει γίνει στην πόλη μας η κάθοδος των «μυρίων»… βασάνων.

Eννοώ τους «γαμπρούς της Ζαχάρως» και μαζί τους, τους άξια σταυρωμένους με χιλιάδες σταυρούς βουλευτές μας, που σταυροπροσκυνούν σε κάθε ευκαιρία, αφού «ζαχαρώνουν» και πάλι την ψήφο σας (σταυρό σας).

Θα μου πείτε τώρα: «πως πας και μπλέκεις τους Γαμπρούς της Ζαχάρως με τους βουλευτές της Ηλείας»;

Απλό είναι: «γαμπροί…πανηγύρι Αγίου Χαραλάμπους…όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη!…».
Εμ, τι άλλο θα μπορούσα να σκεφτώ, αφού δεν είναι κανένας τους σε ερωτεύσιμη κατάσταση...

Και μια και τους θυμήθηκα. Ειλικρινά δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω αυτή τη συνομοταξία. -Βρε κύριοι σταυρολάγνοι, αφού τρελαίνεστε για να κερδίσετε το σταυρό μας, γιατί σας ενοχλούν τα καρφιά που σας πετάμε; Εμείς για το καλό σας το κάνουμε. Πως γίνεται να στεριώσεις σταυρό στο χέρι, αν δεν σου βάλουν καρφιά;… Με logo στιγμής θα κρατήσεις τους σταυρούς; Γίνεται εκλογή έτσι;

Δημοσκόπηση…

Σχετική δημοσκόπηση μετά τη λιτάνευσση της εικόνας του Αγίου σε δείγμα 1.000 Ηλείων πολιτών έδειξε ότι 25% συμφωνεί με την λειτουργία εργοστασίου καύσης των σκουπιδιών, ποσοστό ελαφρά μικρότερο σε σχέση με όσους εκδηλώνουν βαρύ ροχαλητό…

Και ιδιαίτερα αυξημένο σε σχέση με κάποιες άπανδρες κορασίδες (κατά νομαρχία μεριά…), που άρχισαν να χάνουν την ψυχραιμία τους από την εμπλοκή στο έργο ύδρευσης από τον Ερύμανθο και από τις κινήσεις του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου στην Ηλεία, που δείχνει να ξαναανακατεύει την πράσινη (μόνο;) τράπουλα (όρε γέλια, που έχουμε να κάνουμε με τις ταραγμένες ψυχές…) και πάνω που είχαν απλώσει τον τραχανά, που ζύμωναν οκτώ χρόνια…

Άλλο ένα 20% θεωρεί ότι υπάρχουν εξωγήινοι, ενώ οι υπόλοιποι δεν κατάφεραν να σχηματίσουν ολοκληρωμένη άποψη κι έσπευσαν στην προβολή του Ορφέα και -τάχαμ- για προσκύνημα στον Άγιο.

Τ. Ε. Δ. Κ…

Επίσης καυτό αναμένεται το διάστημα που ακολουθεί και για τις εκλογές της ΤΕΔΚ Ηλείας, ιδιαίτερα τώρα που κάποιοι δήμαρχοι συμφωνούν για τη δημιουργία εργοστασίου καύσης των σκουπιδιών αλλά και του Λυμπέρη, ο οποίος παρότι παραχώρησε το πάλε ποτέ λατρεμένο και χιλιοτραγουδημένο -από Δουνέϊκα και πέρα- «μπαλκονάκι της τριανταφυλλιάς», για την ταφή των τοξικών αποβλήτων της καύσης, δεν φαίνεται να καταφέρνει να τριτώσει το …καλό.

Φλουρί Κωνσταντινάτο…

Θα ήταν μεγάλη παράληψη να μην αναφερθώ στο Μοναδικό Πανελλήνιο Πολικό, Πολιτικό, Πολιτιστικό Φαινόμενο, που εκδηλώθηκε αυτή τη φορά στην Πόλη μας, με την αρωγή του Ινστιτούτου Καραμανλή: καλά καταλάβατε αναφέρομαι στο fenomenon Αυρα-μόπουλος.

Ο Υπουργός Υγείας και γνωστός …σωτήρας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου, μπορεί να μην έφερε μαζί του τις λύσεις, που περιμένουμε για ΤΑ ΤΡΙΑ (τρομάρα μας) ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ, έδρασε όμως αυτή τη φορά με θέμα «ΔΙΚΑΙΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ» (ποιος ήρθε;…)

Αν σας θυμίσω το τραγουδάκι: «ΣAΣ ΔINOYME, ΣAΣ ΔINOYME ΦΛOYPI KΩNΣTANTINATO...», θα το συμπληρώσετε να του το αφιερώσουμε;




9.2.07

Η καύση δεν είναι λύση...

Η ΚΑΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ
Ανακύκλωση τώρα!


Το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Ηλεία έχει φθάσει στο πιο οριακό σημείο από ποτέ. Σ’ αυτό συμφωνούμε όλοι. Έφτασε σ’ αυτό με βαριά πολιτική ευθύνη απελθόντων και επανεκλεγέντων Δημοτικών και Νομαρχιακών αρχόντων. Και σ’ αυτό συμφωνούμε όλο και περισσότεροι…

Εκεί που δεν θα συμφωνήσουμε ποτέ είναι ότι η διαπίστωση αυτή πρέπει να μας καταστήσει ομήρους-δεκτικούς και υπάκουους για λύσεις, που θα εφαρμοστούν αποσπασματικά και «αγχωμένα», μέσα σ’ ένα σκηνικό τρόμου, που εντείνουν οι πλασιέ των βιομηχανιών πλουτισμού από τα σκουπίδια…

Μπροστά στο σημερινό αδιέξοδο μας προέκυψε ξαφνικός έρωτας δημάρχων που προτείνουν την μαγική λύση της καύσης των σκουπιδιών (ή γενικότερα τις τεχνολογίες ενεργειακής αξιοποίησης - καύση, πυρόλυση, αεριοποίηση κ.α.).

Η καύση δεν λύνει το πρόβλημα των σκουπιδιών, όπως ψευδώς υπόσχονται κάποιοι. Η καύση συνεπάγεται την έκλυση τοξικών ουσιών (διοξίνες, τοξικά μέταλλα, καρκινογόνοι υδρογονάνθρακες, προϊόντα ατελούς καύσης κ.λπ.), ενώ φυσικά παραμένει ένα σημαντικό υπόλειμμα από την καύση, το οποίο μάλιστα είναι τοξικό και ως τέτοιο πρέπει να το διαχειριστεί κανείς.

Εκείνο που αποκρύπτουν οι διάφοροι πλασιέ των εργοστασίων καύσης είναι ότι κάθε τέτοιο εργοστάσιο συνοδεύεται και από μια χωματερή τοξικών για τα υπολείμματα της καύσης. Εδώ δεν δέχεται ο κόσμος τους ΧΥΤΑ, θα δεχθεί μια χωματερή τοξικών στη γειτονιά του;

Η καύση ακούγεται σαν εύκολη λύση, έχει όμως πολλά προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στα εξής:

1. Παράγει επικίνδυνα αέρια (διοξίνες, υδράργυρο και εκατοντάδες άλλες τοξικές ουσίες) ακόμη και από τις πιο προηγμένες τεχνολογίες της.

2] Χρειάζεται και ένα ΧΥΤΑ τοξικών για τα στερεά υπολείμματα, που παράγει. Είναι βέβαιο ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις για την χωροθέτηση αυτού του ΧΥΤΑ τοξικών θα είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές της χωροθέτησης ενός ΧΥΤΑ απορριμμάτων.

3] Η καύση είναι επιλογή εντάσεως κεφαλαίου και όχι εργασίας. Δημιουργεί πολύ λιγότερες θέσεις απασχόλησης από την εναλλακτική διαχείριση και την ανακύκλωση. Συγκεκριμένα η καύση δημιουργεί μία (1) θέση εργασίας ανά 10.000 τόνους απορριμμάτων, ενώ η επαναχρησιμοποίηση και εναλλακτική διαχείριση δημιουργούν 25-300 θέσεις εργασίας ανάλογα το προς διαχείριση υλικό.

4] Είναι μακράν η ακριβότερη μέθοδος τελικής διαχείρισης, τόσο σαν επένδυση, όσο και σαν λειτουργία. Εκτιμάται ότι το συνολικό κόστος χρέωσης ανά τόνο με την καύση θα φθάσει ή θα ξεπεράσει τα 100 €/t, που σημαίνει ότι π.χ. τα δημοτικά τέλη στους ΟΤΑ θα πρέπει να αυξηθούν πάνω από 30% και το κόστος αυτό θα το πληρώσουν βέβαια οι δημότες.

5] Η χωροθέτηση της καύσης σε μακρινές αποστάσεις δημιουργούν ένα επιπλέον κόστος μεταφοράς κατά 2-8 €/t για κάθε 10 km μεγαλύτερη απόσταση.

6] Η υιοθέτηση της καύσης θα δυσκολέψει κατά πολύ τον ποσοτικό στόχο της ανακύκλωσης συσκευασιών που θα πρέπει να επιτύχει η χώρα μας, που είναι ανακύκλωση κατά 55 - 80% κ.β. στο σύνολο της συσκευασίας μέχρι την 31/12/2011.

7] Ταυτόχρονα η επίτευξη των στόχων της ανακύκλωσης θα καταστήσουν την καύση ακόμη πιο αντιοικονομική.

8] Η καύση συμβάλλει πολύ περισσότερο στην παραγωγή αερίων του θερμοκηπίου. Ακόμη και η «καλύτερη» καύση (με συμπαραγωγή ηλεκτρισμού και θερμότητας) υπολείπεται σημαντικά της ανακύκλωσης και φυσικά της μείωσης στην πηγή. Συγκεκριμένα η ανακύκλωση ενός τόνου ανάμικτων ανακυκλώσιμων μειώνει κατά 760 κιλά τις εκπομπές άνθρακα, ενώ η καύση με συμπαραγωγή ηλεκτρισμού και θερμότητας τις μειώνει κατά 95 κιλά στην καλύτερη περίπτωση της υποκατάστασης λιγνίτη ή άνθρακα.

Είναι σαφές ότι η καύση παρουσιάζει πολλά μειονεκτήματα από περιβαλλοντικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής πλευράς και από τη στιγμή που μέχρι σήμερα δεν υιοθετήσαμε τεχνολογίες καύσης, είναι πλέον πολύ πιο ασύμφορο να δεσμεύσουμε το μέλλον μας με αυτές…

Είναι αναγκαία ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ.

Είναι απαραίτητη ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΜΑΣ

Τις μικρές δυνάμεις και πόρους του Νομού μας μπορούμε να τους αξιοποιήσουμε πολύ πιο αποτελεσματικά στην πολιτική της πρόληψης - ανάκτησης - ανακύκλωσης - εναλλακτικής διαχείρισης - κομποστοποίησης με στόχο τις «Πόλεις Χωρίς Σκουπίδια».
(πηγή: σχετικό άρθρο του Φίλιππου Κυρκίτσου)

8.2.07

Εργοστάσιο καύσης σκουπιδιών στην Ηλεία...


Κι ενώ σταματήσαμε τα δυο πάρκινγκ μέσα στον Πύργο (που θα κατέστρεφαν τους τελευταίους χώρους "πρασίνου" )
...κι ενώ τους στριμώξαμε για το γήπεδο Golf...
πριν προφτάσουμε να ανασάνουμε, ετοιμάζουν ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΚΑΥΣΗΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ!!!
(οι μπίζνες συνεχίζονται)

Επειδή μας ενδιαφέρει η διοργάνωση ημερίδας σε Πύργο ή Αμαλιάδα για το θέμα,
ΖΗΤΑΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ
Αν ξέρετε που μπορούμε να απευθυνθούμε για ενημερωτικό υλικό ή σε ποιούς επιστήμονες μπορούμε να στραφούμε γιια να κατέβουν να μιλήσουν.
Γράψτε εδώ ή στείλτε μου mail...

Οι δικές μου φανατικές αναγνώστριες

...οι δικές μου πιστές.
Αφού τα δικά τους παραμύθια κουβαλάω στ' απομεινάρια της παιδικής μου ψυχής,
τη δική τους ανατροφή φέρω...
γόνος τους είμαι...

όσο και όπου κι αν τσαλαβουτάω 51 χρόνια τώρα, την ημίγλυκη αγκαλιά τους δεν ξέχασα ποτέ...
τα τριχωτά τους πρόσωπα τα αραιωμένα τους δόντια...
το άσχημο αλλά καθαρό χαμόγελό τους με καλημερίζει πάντα

Αυτές που δεν έπιναν φραπελιά...
γιατί δεν ήξεραν το φραπέ...
ήσαν η γενιά της ελιάς -της σκέτης

Φρίξτε!...

7.2.07

EXTENSIONS

...μια θλιμένη και οργισμένη καλημέρα σε όλους

Αν το να σου κόβουν τα μαλιά κάποιοι ή η ίδια σου η πείνα είναι χαμένη αξιοπρέπεια...
το να τα αγοράζεις,
μωρή κενή των όποιων "προαστείων της καπιταλιστικής σκατόκρεμας" τι είναι;

6.2.07

amelie…



Την πρώτη φορά που εκείνος ήταν να ανέβει στην Αθήνα, τον περίμενε στην είσοδο της πολυκατοικίας.
Κρατούσε ένα φούξια κουτάκι δεμένο με μια πράσινη κορδέλα.
Μέσα είχε δυο κλειδιά:
Της εξώπορτας της πολυκατοικίας και του διαμερίσματός της. Τα χρώματα θυμόταν πως ήταν τα αγαπημένα του από τότε που είδαν μαζί το amelie… «Το σπιτάκι μας», του είπε καθώς του το έδινε.

… Στο σαλόνι της είχε αφήσει μόνο ένα φούξια (πάλι το amelie) χαλί και 25 (η ηλικία της) πράσινα (πάλι amelie…) κεριά αναμμένα…
Στη μέση ένας δίσκος οβάλ με μήλα με κανέλα, γύρω-γύρω (απ’ την «πολίτικη κουζίνα» θυμόταν πως η κανέλα βοηθάει ν’ ανοίγουν οι καρδιές), καρύδια με μέλι στη μέση και δυο ποτήρια με κόκκινο κρασί στο πλάι…

Δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει ποτέ ξανά τα κλειδιά της γιατί…

(δεν συνεχίζεται... γιατί βγαίνει σαν ημερολόγιο: "Αχαρνών και Αμφιλοχίας γωνία")

Το υλικό


απ' το οποίο παράγεται το χαρτί
(για να γραφούν τα όνειρα)
σε στάση καταπεσμένων και ακρωτηριασμένων ονειροπόλων...

[έκανα μια βόλτα απόψε σε διάφορα blogs
-μετά από μήνες-
και η επίδραση στην ψυχούλα μου είναι εμφανέστατη.... :) ]

5.2.07

Το βιβλίο των ονείρων



Σήμερα είχα μια όμορφη ιδέα. Κι όπως κάθε τι που νοιώθω όμορφο θέλω να το μοιράζομαι με τους άλλους, έτσι σκέφτηκα να την μοιραστώ μαζί σας. Μπορεί να σας αρέσει και να γίνει και δική σας. Και τότε θα ναι ακόμη πιο όμορφη. Γιατί θα είναι ιδέα όλων μας!

Λέω σήμερα να αγοράσω το πιο μεγάλο τετράδιο, που θα βρω στα βιβλιοπωλεία της πόλης. Έξω στην ετικέτα του θα γράψω: «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ» και θα το βάλω πλάι στο κομοδίνο μου. Μαζί κι ένα μολύβι. Όταν βλέπω ένα καλό όνειρο, αμέσως μόλις ξυπνάω θα το γράφω στο βιβλίο…

Περνώντας τα χρόνια θα μαζευτούν εκεί πολλά υπέροχα όνειρα…

Όνειρα γλυκά, σαν γλυκό του κουταλιού ή σαν το σιρόπι στην καρυδόπιτα της γιαγιάς, κάθε φορά που θα το ανοίγω…

Όνειρα χαλαρά, σαν την γαλήνια, γαλάζια θάλασσα, ένα καλοκαιρινό δειλινό…, σε όποια βαρυχειμωνιά της ζωής κι αν τα διαβάζω…

Όνειρα αστεία, σαν γαργαλητό στη μασχάλη, σε όποιο δακρύβρεχτο ξεφύλλισμα...

Όνειρα λαμπερά, σαν την αστροφεγγιά αυγουστιάτικης νύχτας στο Αιγαίο…

Όνειρα πολύχρωμα, που θα μου θυμίζουν ανοιξιάτικα λιβάδια, γεμάτα από κάθε λογής λουλούδια, τα όποια μελαγχολικά δειλινά, θα τους ζητάω βοήθεια…

Όνειρα «μαγικά χαλιά» για την καρδιά μου... όποτε ο βιοπορισμός την καθηλώνει…

-Ξέρετε τι λέω; Άσχημα όνειρα -να συμφωνήσουμε ότι- δεν γίνεται να γραφτούν σε αυτό το βιβλίο. Όχι! Αυτά θα τα ξεχνάμε αμέσως! Σιγά μην τους κάνουμε τη χάρη να τα καταγράψουμε κιόλας…

-Ξέρετε τι λέω; Να φροντίζουμε τον ύπνο μας για να βλέπουμε όμορφα όνειρα! Να κάνουμε τέλος πάντων ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας γι’ αυτό… Λίγη χαλάρωση μ’ ένα ζεστό μπάνιο και μετά, αν οι σκέψεις εξακολουθούν να είναι βαριές, ας ανοίξουμε το βιβλίο των ονείρων και ας διαβάζουμε κι ένα ή δυο από τα πολλά παλιά υπέροχα όνειρα, που θα έχουμε εκεί…

Σιγά που θα τους κάνουμε τη χάρη ο ύπνος μας να είναι μόνο η ξεκούραση για να αποδώσουμε τα «δέοντα» την επόμενη μέρα στην εργασιακή κραιπάλη… Εμείς θα τον κάνουμε την δική μας απόλαυση-αναγέννηση…

-Ξέρετε τι λέω; Αυτό το βιβλίο να περάσει και στις επόμενες γενιές…Να πάρουν τη σκυτάλη και να συνεχίσουν με τα όνειρά τους… Έτσι θα γίνει ένα πολύ μεγάλο βιβλίο…

Θα λένε στο μέλλον: Το κληρονόμησα από τον πατέρα/μητέρα μου. Ο πατέρας/μητέρα μου το πήρε από τον παππού/γιαγιά μου. Μα ο παππούς μου δεν είμαι σίγουρος από που το πήρε… (γιατί στο μεταξύ μπορεί να φτιαχτεί η συνήθεια, οι άνθρωποι που αγαπιούνται πολύ, να ανταλλάσσουν τα «βιβλία των ονείρων τους»…).

Κι αν σκεφτείτε ότι μπορεί κανείς να κάνει «ψευτιές»… να γράφει για δικά του, κάποια όμορφα όνειρα, που δεν τα είδε ποτέ αλλά θα ‘θελε να τα είχε δει…

…ή άλλοτε να γράφει για δικά του, όνειρα που δεν τα είδε αυτός αλλά τα διάβασε στο βιβλίο των ονείρων του κολλητού του και «ζήλεψε» που δεν τα είχε δει…

…ή άλλοτε να γράφει σαν «όνειρα» που -τάχαμ- είδε, κάποια από όσα πόθησε να ζήσει κι ακόμη τα ονειρεύεται…

-Ε και λοιπόν;…και τι μας νοιάζει;

Κι αν κάποτε στο μέλλον το μακρινό σκεφτούν οι άνθρωποι να ενώσουν τα βιβλία των ονείρων τους «όλα σε ένα»… και φτιαχτεί τότε «Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ»;… και βρεθούν εκεί μαζεμένα

όνειρα άγουρα παιδικά, νεανικά και όνειρα ώριμα…

όνειρα γαλάζια για τη Θάλασσα και την Ελλάδα…

όνειρα πράσινα για τη Φύση και την Ελπίδα…

όνειρα κόκκινα για τη δουλειά και τον άνθρωπο…

όνειρα Ουράνια Τόξα…

-Ε και λοιπόν;…κι εμείς αυτό θέλαμε: να φτιάξουμε την «ΒΙΒΛΟ»,

την «ΚΙΒΩΤΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ»!!!...


4.2.07

για τις γυναίκες...


Οι γυναίκες είναι σαν τα μήλα σε ένα δέντρο: τα καλύτερα μήλα βρίσκονται στην κορυφή.
Οι περισσότεροι άνδρες δεν θέλουν να φτάσουν στα καλύτερα γιατί φοβούνται να μην πέσουν από την κορυφή και χτυπήσουν, έτσι προτιμούν να μαζεύουν από τα πεσμένα που παρόλο δεν είναι νόστιμα είναι τα πιο εύκολα για μάζεμα.

Μερικές φορές τα μήλα που βρίσκονται στην κορυφή του δέντρου νομίζουν ότι κάτι συμβαίνει με αυτά και κανείς δεν μπορεί να τα φτάσει, όταν απλά είναι απίστευτα όμορφα. Πρέπει να περιμένουν τον κατάλληλο άνδρα να φτάσει, αυτόν που είναι πραγματικά θαρραλέος να σκαρφαλώσει μέχρι την κορυφή του δένδρου.

Δεν πρέπει να πέσουμε για να μας μαζέψουν: όποιος μας έχει ανάγκη και μας αγαπάει θα κάνει τα ΠΑΝΤΑ για να μας φτάσει.


Η γυναίκα φτιάχτηκε από τα πλευρά του άνδρα:
όχι από τα πόδια για να την πατάει,
όχι από το κεφάλι για να είναι ανώτερη,
αλλά από τα πλευρά για να είναι ίση,
κάτω από το μπράτσο για να προστατεύεται,
δίπλα από την καρδιά για να την αγαπάνε!!

(μου το στειλαν, μ' άρεσε και σας το μεταφέρω. Αφιερωμένο ειδικά στην Κατερίνα που την "ψιλοχάλασα" μ' ένα παλιότερο, που είχα δημοσιεύσει στην ΠΡΩΤΗ)


2.2.07

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΙΖΑ

Να σας πω ένα παραμύθι:

Μια φορά κι ένα καιρό ένας Νομάρχης μοίρασε δωρεάν μολύβια σε όλους τους υπαλλήλους της Νομαρχίας.
Τα μολύβια έγραφαν επάνω:

«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΙΖΑ».

Στην αρχή όλα ήταν καλά. Αυτή η πρωτοβουλία του έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και χαιρετίστηκε σαν ένα μήνυμα ηθικής επαναδιαπαιδαγώγησης των υπαλλήλων κι ότι ο ίδιος ηγείται μιας σταυροφορίας εξυγίανσης στο Δημόσιο!

Όταν οι υπάλληλοι άρχισαν να χρησιμοποιούν τα μολύβια, άρχισαν και τα προβλήματα…

Ξύνοντας έφυγε η πρώτη λέξη το «ΔΕΝ» και όλοι οι υπάλληλοι έγραφαν πλέον με μολύβια που επάνω τους διάβαζες: ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΙΖΑ…

Τις επόμενες εβδομάδες κι ενώ η χρησιμοποίηση των μολυβιών και το συνακόλουθο ξύσιμο συνεχιζόταν, όλοι οι υπάλληλοι της Νομαρχιακής αυτοδιοίκησης κρατούσαν μολύβια, που έγραφαν:

ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΙΖΑ

ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΙΖΑ

ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΙΖΑ

ΜΙΖΑ

Ποιό το ηθικό δίδαγμα;
Κάτι που αρχικά (επιφανειακά) φαίνεται ηθικό, αν δεν λειτουργήσει σωστά στην πράξη, μπορεί και να βγει ανήθικο!

Στο ξύσιμο θα φανεί… Στο ξύσιμο…

1.2.07

Mατάκια μου...

...πως να σου μιλήσω για την "άχρηστη" γνώση";
...πως για τις νύχτες, που είναι των γλυκών ονείρων κι όχι της "σκληρής μελέτης";

θυμάσαι όταν πήγαινες στην πρώτη δημοτικού που μου είπες:
"μπαμπά 3 παιδιά από την τάξη μου πάνε Αγγλικά, εγώ;"
...σου είπα: "εσύ παίξε καρδιά μου"

θυμάσαι όταν πήγαινες στην δευτέρα δημοτικού που μου είπες: "μπαμπά τα μισά παιδιά από την τάξη μου πάνε Αγγλικά, εγώ;"
...σου είπα: "εσύ παίξε καρδιά μου"

θυμάσαι όταν πήγαινες στην τρίτη δημοτικού που μου είπες: "μπαμπά όλα τα παιδιά από την τάξη μου πάνε Αγγλικά, εγώ;"
...σου είπα: "εσύ παίξε καρδιά μου"
κι άρχισες Αγγλικά στην Τετάρτη Δημοτικού και στην Τρίτη Γυμνασίου πήρες το proficiency (έτσι το λένε;)

Θυμάσαι όταν είχες άγχος μήπως "βγεις" από την Τρίτη Γυμνασίου με γενικό βαθμό μικρότερο από 19 και 10/13...
... σου είπα: "Θα σου κάνω δώρο!... αν όμως βγεις με περισσότερο δεν έχει δώρο... και το έχασες... γιατί το ξεπέρασες...Εβγαλες 19 και 12/13...
Και μου είπες: "μπαμπά δεν νομίζεις ότι τα κάνεις λίγο ανάποδα τα πράγματα;"...

Και τώρα σου λέω ακόμη τα ίδια, ότι: " οι νύχτες είναι των γλυκών ονείρων" κι ότι: "γνώση με άγχος είναι σαν το πιό άνοστο φαγητό που σ' έβαλαν ποτέ να φας, με το ζόρι..."