30.12.07

Emo Καζαμίας 2008

Ας ταξιδέψουμε σήμερα στη χρονιά που έρχεται, σ’ ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή!...

Έτσι κι αλλιώς ο χρόνος που κυλάει, επιστροφή δεν έχει -δεν γίνεται να ξαναζήσουμε το «χτες». Άντε λοιπόν να τσαλαβουτήξουμε στο «αύριο»!

Άλλωστε αυτό μας… απέμεινε!

Μας απέμεινε το …μέλλον!

(Χμ… καλό μου ακούγεται για αρχή!)


ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ: Μπάφος στη Μανωλοπούλου

Οι πρώτες μέρες με βρίσκουν ακόμη κολλημένο στο φανάρι της Μανωλοπούλου, για 10η μέρα, να τσιμπιέμαι για να συνειδητοποιήσω που βρίσκομαι, καθώς δεν μπορώ να «κυκλοφορήσω» τη σκηνή στο διπλανό μου ΗΑΚ 7--- ο οδηγός, στις 4 το απόγευμα, να καπνίζει ένα τεράστιο μπάφο!!!

Σίγουρα θα ήταν Παναθηναϊκός, Ζωνιανός και Οικολόγος για να «οραματίζεται» την Μανωλοπούλου με «τριφύλλια». Πάλι καλά που δεν του «βγήκε» να οδηγήσει με την όπισθεν για να προετοιμαστεί για την νέα ροή που θα έχουν τα οχήματα μετά τις νέες κυκλοφοριακές αρρυθμίες της νέας χρονιάς.


ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ: 8εδρική περιφέρεια η Ηλεία

Η κυβέρνηση σκέπτεται να μετατρέψει την Ηλεία σε 8εδρική περιφέρεια (κάτι σαν την Β Αθηνών)! Οι λόγοι που το επέβαλαν είναι άκρως σημαντικοί. Από τη μια γιατί στο μέλλον θα ψηφίζουν αναγκαστικά στην Ηλεία ΟΣΟΙ Έλληνες και Ρομά ήλθαν το Σεπτέμβριο του 2007 -απ’ τον Έβρο ως το Γαϊδουρονήσι και από τον Σκορπιό ως τα Ίμια- για να εισπράξουν το 3χίλιαρο του πυρόπληκτου!

[Δεν επηρεάζει το μέγεθος των Ηλείων ψηφοφόρων η μείωση των εγγεγραμμένων στο ΔΔ Πύργου λόγω των «μεταδημοτεύσεων» προς πυρόπληκτες περιοχές, που προκάλεσε το 4χίλιαρο του Λάτση…]

Με το εν λόγω μέτρο θα μπορούν να βολεύονται, ως βουλευτές, ΟΛΟΙ οι ΠαΣοΚοι, μεγαλοπολιτευτές, που κατά πως λέει και ο ποδοσφαιρόφιλος λαός «θέλει ο καθένας μια μπάλα μόνος του»…

[πάντως για την ώρα κάνει μεγάλο σουξέ το τραγουδάκι: «ΜΙΧΑΛΑΚΗ ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ»…]


ΜΑΡΤΙΟΣ: Emo και Trendy πολιορκητές του Δήμου Πύργου

Αρχίζει η Σαρακοστή και οι Emo Δημοτικοί Σύμβουλοι της «Νέας Πορείας» συμμαχούν με τους Trendyδες του «Σύγχρονου Πύργου» και όλοι μαζί δημιουργούν τη «Νέα Σύγχρονη ΕπανενωτικήΤρανσέξουαλ Διαδημοτική Κίνηση» με επικεφαλής τον -κοινής αποδοχής- ακουστό οπλαρχηγό Αστρίτη.

Οπότε -δεδομένου του «λούζερ» χαρακτήρα της εν λόγω κίνησης- ανοίγει επιτέλους ο δρόμος για την είσοδο για πρώτη φορά της Αριστεράς στα Δημοτικά μας πράγματα, 39 χρόνια μετά τον θάνατο του Τσε Γκεβάρα, 35 χρόνια μετά το Θάνατο του Ζαχαριάδη και 3 μήνες μετά την αυτοκτονία του Ζαχόπουλου

Μετά τη δημιουργία της Κίνησης, σύμφωνα με δημοσκόπηση της «Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών Ψηφοφόρων» για λογαριασμό της στήλης «άλλα λόγια», στην πρόθεση ψήφου εξακολουθεί να προηγείται η Μόνικα Μπελούτσι και ακολουθεί ο Φερνάντο Μπελούτσι, γιατί -πώς να το κάνουμε- και οι «γαύροι» πρώτα είναι άνδρες και μετά …Ολυμπιακοί.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ: Ηλεία, η «γειτονιά των Αγγέλων»

Φτάνει το Πάσχα και μόνο κάποιοι Emo ασχολούνται πια με τις μαύρες τρύπες της Ηλείας, που κατάπιαν καμιόνια ανθρωπιστικής βοήθειας. Μεταξύ των υπολοίπων αισιόδοξων Ελλήνων και η Γιάννα Αγγελοπούλου σκέπτεται να αγοράσει το Δήμο Ζαχάρως σαν μια προσοδοφόρα επένδυση για το μέλλον.

Αν κριθεί συμφέρουσα και γίνει δεκτή και η προσφορά της να τον αγοράσει πακέτο με τον Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας... η Ηλεία θα μετατραπεί ολοκληρωτικά σε «γειτονιά των Αγγελόπουλων» (…Αγγέλων και μη).

Ανακοινώνεται ότι η απέλπιδα προσπάθεια των ντόπιων ηγετών να ξαναγεννηθεί η ελπίδα στην καημένη Ηλεία ... θα φέρει και πάλι τον Μιχάλη Χατζηγιάννη στο Θέατρο Φλόκα στην μόνιμη πια καλοκαιρινή φιέστα του, όπου θα παρουσιάσει το νέο τραγούδι του «ΨΗΛΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ» αντί του παλιότερου «ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ».

Το τραγούδι προτάθηκε να πρωτο-εκτελεστεί και στα εγκαίνια του αεροδρομίου Ανδραβίδας, που προγραμματίζονται (σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες μου, από Αδρακτά μεριά…) για τον επόμενο μήνα Μάιο, -λογικό άλλωστε κατά το λαϊκό ρητό «ζήσε Μάη μου…»


ΜΑΙΟΣ: Δωρεάν SKATE στα ΚΑΠΗ Πύργου

Η Δημοτική αρχή καταφέρνει να επιλύσει όλα τα προβλήματα της πόλης ,με την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟ: «ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ».

Το κυκλοφοριακό επιλύεται με την εκ περιτροπής κυκλοφορίας των οχημάτων τις μονές και τις ζυγές ώρες κάθε μέρα και με την δωρεάν διανομή SKATE στα ΚΑΠΗ, που η χρήση τους –καθώς είναι γενικά αποδεκτό- συμβάλει τα μάλα στην μείωση της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων.

Επίσης το πρόβλημα της στέγασης των γερασμένων και αποπνικτικών γυμνασίων και λυκείων της πόλης μας θα επιλυθεί οριστικά με την εκ περιτροπής μεταφορά της Αργίας του ΣαββατοΚύριακου, σε 2ήμερη αργία μέσα στην εβδομάδα, την εκ περιτροπής πραγματοποίηση των πενθήμερων και λοιπών εκδρομών (ανά εβδομάδα διαφορετικό Λύκειο), καθώς και των διακοπών των Χριστουγέννων και Πάσχα.

Η πρόταση να μεταφερθούν τμήματα μαθητών από τα «λυόμενα αλβανικού ρυθμού» που στεγάζονται σήμερα, στο τριώροφο παλάτι της αδελφότητος «Άγιος Βασίλειος», στην αίθουσα της Αποστολικής Διακονίας, στην αίθουσα της Χριστιανικής Ενώσεως, όπως και στο τριώροφο (με το ισόγειο) Λάτσειο Δημοτικό μέγαρο, που ουσιαστικά μένει σε αχρηστία, αφού στεγάζει μόνο το γραφείο του Δημάρχου, (μιας μελετήτριάς -μου- και του Εκλεκτού Αντιδημάρχου -βεβαίως-βεβαίως), απερρίφθη.


ΙΟΥΝΙΟΣ: υστερίες «πυροφοβικών» Ηλείων

Κι όσο πλησιάζει το Καλοκαίρι όλο και επαληθεύονται οι φόβοι κάποιων Ηλείων για νέα έξαρση εμπρησμών, αφού άλλωστε η περυσινή δοκιμαστική περίοδος σημείωσε μεγαλειώδη επιτυχία. Αφού άλλωστε οι επενδύσεις, που κατέκλισαν την καμένη Ολυμπιακή γη της Ηλείας, άνοιξαν την όρεξη των ντόπιων χωρικών εκποιητών, που στρέφονται σε μαζικές εκριζώσεις και καύσεις των δασών που απέμειναν, παρά τις αντιδράσεις και τις συγκινητικές προσπάθειες αναδάσωσης, που κατέβαλαν οι Δημοτικές, Νομαρχιακές και Κρατικές Αρχές.

Αυξάνεται έτσι η προσφορά Ηλειακής γης προς επένδυση καθώς και οι ελπίδες προικοδοσίας των απανταχού Ηλείων απάνδρων μεγαλοκορασίδων, που είναι κυρίαρχες πια στη μειοδοτούσα Ηλειακή οικολογική συνείδηση.



ΙΟΥΛΙΟΣ: 5-6 πρώην άνθρωποι…

Ξεσπούν μεγάλες πυρκαγιές στο πευκοδάσος της Στροφυλιάς της Βόρειας Ηλείας, ενώ εκεί γύρω βρίσκονται συγκινημένοι -πάντα- τελείως τυχαία, ένας «πρώην» πράκτορας της Ε.Υ.Π., ένας Δήμαρχος (που σκανδαλωδώς δεν είναι ακόμη «πρώην»), 1-2 «πρώην» βουλευτές και 2-3 άλλοι guest stars της περασμένης φλογερής Καλοκαιρινής Περιόδου (που προκάλεσε την γνωστή σχεδόν οριστική δασική εμμηνόπαυση της Ηλείας), δηλαδή οι γνωστοί-άγνωστοι 5-6 «πρώην» άνθρωποι, που λατρεύτηκαν σ’ αυτόν τον τόπο όσο τα 3χίλιαρα, τα 30 αργύρια κι οι άλλες τόσες (που να είναι οι…) ώρες τους!


ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ: Εθνικός μήνας καύσης

Σε ανάμνηση των εμπρησμών του προηγούμενου έτους, καθιερώνεται ο Αύγουστος ως μήνας εθνικής καύσης:

Τον Αύγουστο θα επιτρέπεται η καύση των νεκρών, όσων θα μας προκύψουν το μήνα αυτό. Οι Δήμαρχοι θα μπορούν να βάζουν φωτιά στις ανεξέλεγκτες χωματερές, που εξακολουθούν να διατηρούν σε όλη την Ηλεία με σιωπηρή άδεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα ηλιακά ηλειακά εγκαύματα θα επιδεικνύονται πια, ως ένδειξη τιμής στους καμένους συμπατριώτες μας και αυτοτιμωρία όσων επιζήσαμε, για το τίποτα που δεν κάναμε για την εντοπισμό, καταγγελία και τιμωρία των ενόχων.


ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ: να γίνουν όλοι ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ

Με την λήξη των Ολυμπιακών αγώνων του Πεκίνου, η πρόταση που κάνει ο γράφων να μετατραπούν ΟΛΟΙ οι Ολυμπιακοί αγώνες σε Παραολυμπιακούς, αφού –ούτως ή άλλως οι αθλητές που φτάνουν να διακρίνονται σε παγκόσμιο επίπεδο θα γίνουν σίγουρα κι αυτοί ανάπηροι από τα αναβολικά που παίρνουν, έγινε αρχικά δεκτή και προκάλεσε τρεις απόπειρες αυτοκτονίας Γενικών Γραμματέων Πολιτισμού ανά την Υφήλιο…

Ο γράφων, που αναζητείται ως ηθικός αυτουργός των αυτοκτονιών, διέφυγε στο Χριστό Ραχών της Ικαριάς…


ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ: Η Αρχαία Ολυμπία ...θηλάζει

Φθινόπωρο και ο τουρισμός πέφτει αλλά ο Αηδόνης με ένα εκπληκτικό επικοινωνιακό τρικ ανακοινώνει ότι η γνωστή φίλη της Ολυμπίας Αντζελίνα Τζολί, επειδή συνεχίζει να κατεβάζει γάλα, σκοπεύει να υιοθετήσει και να θηλάσει ελληνόπουλο από την Ολυμπία. Η είδηση κάνει το γύρο της χώρας με αποτέλεσμα τρία εκατομμύρια Έλληνες να ζητούν μεταδημότευση στην Αρχαία Ολυμπία και να υποβάλλουν υποψηφιότητα για υιοθεσία και θηλασμό. Άσε που μπορεί να βγουν και πυρόπληκτοι…


ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ: «Μπάφος τ’ αλωνιού… κόκα του σαλονιού»

Κλείνει ένας χρόνος από την επιχείρηση κάθαρσης στα Ζωνιανά και κανείς δεν μπόρεσε να εντοπίσει, τις στοές σε γνωστά ορυχεία της περιοχής και τις ειδικές δεξαμενές-στοές σε βενζινάδικο, όπου είναι οι κεντρικές αποθήκες Ζωνιανού χασισιού και Καλάζνικοφ… Ακόμη και στα Τσίπιανα το ξέρουν αλλά οι «αδιάφ(θ)οροι μπάτσοι» δεν το έμαθαν ακόμη…

[Στο μεταξύ εκείνος ο τύπος που σας έλεγα στην αρχή με την φουντωμένη φούντα δίπλα μου στο φανάρι της Μανωλοπούλου εκείνο το απόγευμα ακόμη δεν λέει να φύγει απ’ το μυαλό μου…]

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ: «το ΟΧΙ αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ΝΑΙ»

…τέλος του 2008 κι ενώ τα σκάνδαλα εξακολουθούν να πέφτουν σαν το χαλάζι… κι ενώ ο λαός ενίοτε εξακολουθεί να τα βλέπει σαν βεγγαλικά… τα ποσοστά του ΠαΣοΚ και του δικομματισμού πέφτουν…

…κι ενώ εξακολουθώ να πορώνομαι με τραγουδάκια του στυλ «ανάμεσα στο ΟΧΙ και στο κρυμμένο ΝΑΙ», ενώ φωνάζω για την «Αγκινάρα» και τα σκουπίδια, για τα ελλείμματα κοινωνικότητας και δημοκρατίας και για τον πληθωρισμό ατολμίας, μυστικισμού, δοκησισοφίας αλλά και «κατινισμού» στην τοπική εξουσία…

Στο μεταξύ ο Θανάσης και η Αγχελες έγιναν γονείς!!! Μετά απ’ αυτό μου επιτρέπεται να τραγουδώ ακόμη: «κι εγώ απόμεινα παιδί…»;

Άντε λοιπόν να τσαλαβουτήξουμε στο «αύριο»!

Άλλωστε αυτό μας απέμεινε...

Μας απέμεινε το …μέλλον!!!

(Χμ… καλό μου ακούγεται και για τέλος!)

[Το αφιλόδοξο αυτό κείμενο γράφτηκε αφού διάβασα τον Καζαμία του Πρώτου Διδάξαντα pitsirikou]

20.12.07

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΤΑΠΕΙΝΟΥ (...κι ο Θεός δυσκολεύτηκε)

Είναι απόγευμα στην Κατακόλου κι ένας άντρας μόνος κάνει τη συνηθισμένη του βόλτα. Έτσι για να κάψει τα λίπη του, να διώξει τη λύπη του… μα και για να καθαρίσει το μυαλό του από τις σκέψεις που το θολώνουν.

Όπως προχωρά βυθισμένος στις σκέψεις, ξαφνικά λέει δυνατά την προσευχή του:...

- Θεέ μου, παρότι είμαι ένας φτωχός και χρεωμένος εργαζόμενος, μ’ ένα σπίτι μισοτελειωμένο και παιδιά που σπουδάζουν… εγώ που ποτέ δεν σου ζήτησα μια προσωπική χάρη… ούτε το 4χίλιαρο του Λάτση σου ζήτησα ούτε καν το 3χίλιαρο του Κράτους… Άλλωστε γι’ αυτά όλο και κάποιος θα μου έκανε τη χάρη να μου φτιάξει τα «χαρτιά» για να τα πάρω (αν ήθελα…), ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, για μια φορά και μόνο, άσε με να κάνω μια ευχή κι εκπλήρωσέ τη μου!

Και τότε μονομιάς, οι ουρανοί σκοτεινιάζουν, σύννεφα απλώνονται από πάνω του και μέσα από τις λάμψεις που τα διαπερνούν, η φωνή του Θεού από το υπερπέραν ακούγεται να του λέει:
- Τέκνο μου, επειδή ανέκαθεν προσπαθούσες και ήσουν ευλαβής και πιστός σ’ Εμένα με κάθε τρόπο, θα σου δώσω την ευκαιρία να κάνεις την ευχή σου και θα στην εκπληρώσω! Σε ακούω, λοιπόν.

Ο τύπος σαστισμένος από την άμεση κι εντυπωσιακή εμφάνιση του Θεού, με φωνή τρεμάμενη του λέει:
- Κύριε, θέλω να φτιάξεις μια γέφυρα που να συνδέει το Κατάκολο με όλα τα Επτάνησα!... έτσι ώστε να πηγαίνω με το αμάξι μου, όποια ώρα θελήσω, γιατί καθώς ξέρεις έχω μια φοβία με τα σαπιοκάραβα.

Και ο Κύριος του απαντάει:

- Τέκνο μου, το αίτημα σου είναι καθαρά τεχνοκρατικό. Φαντάσου τις τεράστιες δαπάνες ενός τέτοιου εγχειρήματος. Τα εκατοντάδες χιλιάδες στηρίγματα που θα χρειάζονταν και θα έφταναν στα βάθη του Ιονίου! Τους αμέτρητους τόνους τσιμέντο και το ατσάλι που θα χρειαζόταν να ρίξω στη θάλασσα! Μπορώ να το κάνω αλλά μου είναι δύσκολο να εκπληρώσω την επιθυμία σου και να δαπανήσω τόσους παραγωγικούς πόρους για ένα τόσο πεζό ζήτημα. Άσε που θα μολύνω και τη θάλασσα και θα πικράνω και τους οικολόγους… (νοιώθω σαν να ακούω ήδη παραπονιάρικες φωνές από τα Λεχαινά…) Μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο; Ας είναι δύσκολο αρκεί να μην μου ζητάς να σπαταλήσω όσα με κόπο δημιούργησα για την επιβίωσή σας. Κάνε μια ευχή που θα με τιμούσε και θα με δόξαζε και ζήτησέ μου να στην εκπληρώσω και θα το κάνω αμέσως.

Ο άντρας που ήταν μια ζωή ολόκληρη «σεμνός και ταπεινός», ένοιωσε ντροπιασμένος, γιατί αισθάνθηκε ότι η ευχή του ήταν ανόητα υπερβολική κι ότι φάνηκε στο Θεό θρασύς κι εγωιστής κι έπεσε σε περίσκεψη…

Αφού σκέφτηκε για πολύ, πολύ ώρα... τελικά λέει:
- Θεέ μου, εύχομαι να με βοηθήσεις να μπορώ να καταλάβω τους πολιτικούς! Θέλω να ξέρω πώς νοιώθουν μέσα τους. Τι έχουν στο μυαλό τους όταν δε μιλούν... Όταν κλαίνε, πονάνε πράγματι; Όταν γελούν, χαίρονται αληθινά; Τι εννοούν όταν λένε «θα» και τι όταν θα πουν «όχι»; Και στην προσωπική τους ζωή έτσι σκέπτονται; Λένε «σ’ αγαπώ;» Κι αν πουν το πιστεύουν; Λένε ποτέ: «ματάκια» μου, «καρδούλα» μου; Σίγουρα μπορούν να παραμυθιάσουν μια άνεργη να τους ερωτευθεί αλλά μπορούν να παραμυθιαστούν, να οραματιστούν έναν κόσμο αγαπημένων ανθρώπων;


Σιωπή απλώθηκε παντού… Ήταν κιόλας δειλινό κι ο Θεός δεν απαντούσε…

Τότε ανήσυχος και απορημένος ξαναρωτά:

- ….Κύριε;….

Και τότε ακούστηκε πάλι η φωνή του Θεού:
- Τελικά τι μου είπες ακριβώς; Θέλεις δύο λωρίδες ή τέσσερις σε εκείνη τη γέφυρα που θα συνδέει το Κατάκολο με όλα τα Επτάνησα;…

(η ιδέα από ένα παλιό ανέκδοτο...)

18.12.07

Ο βράχος φταίει…ή το καράβι;

Πολλές φορές στο βάθος ενός τσαμπουκά βλέπω φόβο. Όπως και τα περισσότερα ζώα επιτίθενται από τρόμο… Oπως κι εκείνο το παλιό ποδοσφαιρικό γνωμικό, που έλεγε: «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση».
Πάντως, το βέβαιο είναι πως πίσω από έναν τσαμπουκά δεν υπάρχει…μυαλό.
Φαντάζομαι ότι δεν θα διαφωνούσατε ιδιαίτερα…

Μα κι αν διαφωνήσετε για το τι συμβαίνει στο βάθος, εκεί που θα συμφωνήσουμε πιστεύω, είναι ότι πάμπολλες φορές οι τσαμπουκάδες είναι για γέλια…

Θυμήθηκα προ ημερών ένα επεισόδιο σε οινοποιείο, που δούλεψα ένα φεγγάρι (εργάτης καθαρισμού δεξαμενών για να παίρνω τα μεροκάματα να εκδίδω μια φυλλάδα…)

Μια μέρα ο υπεύθυνος χημικός, με ύφος επιστάτη φεουδαρχικού κτήματος, κάνει παρατηρήσεις σ’ έναν εργάτη. Αυτός, φανερά εκνευρισμένος, γυρίζει και του απαντά:
- «Αν δεν φύγεις σε 2 λεπτά θα γίνεις αγνώριστος απ’ τις γροθιές που θα φας…».
- Σ’ εμένα το λες; (θεϊκή η απορία του Χημικού, λες και ήταν πλήθος γύρω του).
- Ναι, σ’ εσένα το λέω και σήκω φύγε μη με κλείσεις φυλακή. Εξοργισμένος ο εργάτης, που δείχνει να το εννοεί και κυρίως να το μπορεί!...
- Θα σε έδερνα αλλά είμαι υποχρεωμένος να σε ενημερώσω ότι ξέρω καράτε… κλείνει το διάλογο κι αποχωρεί, εντελώς «ερυθρόλευκος» ο χημικός (κόκκινος από θυμό κι άσπρος από το φόβο του).

Δεν ξέρω αν ο τσαμπουκάς είναι ανόητος εξ αρχής ή καταντά στην πορεία… Θα σας γελάσω…

Όμως το περιστατικό που ακολουθεί με διαβεβαιώνουν ότι είναι πέρα για πέρα αληθινό. Είναι διάλογος μεταξύ Αμερικανών και Ισπανών και καταγράφτηκε από κανάλι θαλάσσιων επικοινωνιών της Ισπανίας. Ο Ισπανοί εντοπίζουν ένα Αμερικάνικο πολεμικό που έρχεται από μακριά…
Ισπανοί: Εδώ Α-835, για να αποφύγετε την σύγκρουση παρακαλώ αλλάξτε την
πορεία σας 15 μοίρες βόρεια. Αυτή τη στιγμή βρίσκεστε 25 ναυτικά μίλια
μακριά και κατευθύνεστε ακριβώς κατά πάνω μας.
Αμερικανοί: (ενοχλημένοι από το …θράσος των Ισπανών να τους δώσουν εντολή τι θα κάνουν…) Αλλάξτε εσείς την πορεία σας 15 μοίρες νότια!
Ισπανοί: Αρνητικό! Επαναλαμβάνω, αλλάξτε πορεία 15 μοίρες βόρεια.
Αμερικανοί: Σας ομιλεί ο πλοίαρχος σκάφους των ΗΠΑ, αλλάξτε πάραυτα την
πορεία σας 15 μοίρες νότια!
Ισπανοί: Την υπόδειξή σας δεν την βρίσκουμε ούτε λογική ούτε εφικτή. Εάν
δεν θέλετε να προσκρούσετε, αλλάξτε την πορεία σας 15 μοίρες βόρεια.
Αμερικανοί: (Με υψωμένη φωνή) Σας ομιλεί ο πλοίαρχος Richard James Howard
του σκάφους USS Montana του δεύτερου σε μέγεθος αεροπλανοφόρου του στόλου
των ΗΠΑ!!!
Έχουμε μαζί μας δυο αντιτορπιλικά, καταδιωκτικό αεροσκάφος και
τέσσερα υποβρύχια! Επιπλέον έχουμε την υποστήριξη καταδρομικών! Δεν κάνω
απλή ΥΠΟΔΕΙΞΗ αλλά σας ΔΙΑΤΑΣΣΩ! Αλλάξτε πορεία 15 μοίρες νότια, σε αντίθετη περίπτωση θα προβούμε σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την ασφάλεια
του στόλου μας! Τσακιστείτε και αλλάξτε πορεία!

Ισπανοί: Σας ομιλεί ο Juan Manuel Salas Alcantara, εδώ είμαστε δυο άτομα, έχουμε μαζί μας ένα σκύλο, βραδινό φαγητό, δύο μπύρες κι ένα καναρίνι. Το καναρίνι κοιμάται τώρα αλλά μας υποστηρίζει ο ραδιοφωνικός σταθμός Cadena Dial de La Coruna.

Σας ομιλούμε από τον φάρο με αριθμό Α-853 των ισπανικών ακτών. Δεν έχουμε ιδέα αν είμαστε ο μεγαλύτερος ή ο μικρότερος φάρος των Ισπανικών ακτών αλλά σας γνωστοποιούμε ότι δεν έχουμε πρόθεση να μετακινηθούμε.
Μπορείτε να προβείτε σε όλες τις γαμ… απαραίτητες ενέργειες για την ασφάλεια του γαμ... σκάφους σας, που σας επαναλαμβάνω κατευθύνεται ολοταχώς προς τις βραχώδεις ακτές μας; Και πάλι επιμένουμε και σας υποδεικνύουμε να αλλάξετε την πορεία σας 15 μοίρες βόρεια.

Αμερικανοί: οκ, κατανοητόν, ευχαριστούμε...

Τελικά κάπως έτσι σώθηκε ένας βράχος. Βέβαια ήταν πολύ τυχερός βράχος αλλά και πολύ θρασύς βράχος... γιατί τόλμησε να μην μετακινηθεί στο πέρασμα του Αμερικάνικου στόλου…

(Την ιστορία μου θύμισαν κάποιοι -«γενναίοι» ή γελοίοι;- «τσαμπουκάδες», της τοπικής εξουσίας, που ενοχλούνται όταν τους λες ότι στο βάθος της διαδρομής τους είναι τοίχος…)

ΠΑΝΤΩΣ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ , ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ: ΜΟΝΟ Ο ΦΑΡΟΣ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

ΞΥΠΝΗΣΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

14.12.07

"ΖΗΤΙΑΝΙΕΣ" ΕΠΩΝΥΜΩΝ - φορέων εξουσίας και πλούτου ΓΙΑ ΤΟ ΒΟΗΘΗΜΑ ΤΟΥ ΛΑΤΣΗ

  1. Ποιοι δημοτικοί σύμβουλοι Πύργου εισέπραξαν από τον Λάτση το βοήθημα για τους πυρόπληκτους φοιτητές, για λογαριασμό τωνν γιών τους, ενώ δεν είναι κάτοικοι πυρόπληκτου δημοτικού διαμερίσματος;(όποιος ενδιαφέρεται ας μπει εδώ να δει: http://www.latsis-scholarships.gr/uploads/dikaioyxoi2007-08.pdf)
  2. Ποιος μεγαλοεκδότης εισέπραξε από τον Λάτση το βοήθημα για τους πυρόπληκτους φοιτητές, για λογαριασμό του γιου του, ενώ δεν είναι κάτοικος πυρόπληκτου δημοτικού διαμερίσματος; (όποιος ενδιαφέρεται ας μπει εδώ να δει: http://www.latsis-scholarships.gr/uploads/dikaioyxoi2007-08.pdf)
  3. Ποια αρχή τους έδωσε τη σχετική «ψευδή βεβαίωση»;
  4. Γιατί ο Λάτσης τους έδωσε τα χρήματα, ενώ είναι σε όλους γνωστή η κατοικία τους (αφού είναι επώνυμοι και οι «ρουφιάνοι» πάντα καιροφυλακτούν…) και ύστερα τους «εκθέτει» δίνοντας τα ονόματά τους στη δημοσιότητα; (http://www.latsis-scholarships.gr/uploads/dikaioyxoi2007-08. pdf)

ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΚΑΙΓΟΤΑΝ ΚΑΡΦΙ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΑΠ ΤΟ ΛΑΤΣΗ
ΑΝ
δεν ήξερα ότι τις δωρεές των καπιταλιστών τις πληρώνουμε εμείς αφού γίνονται φοροαπαλλαγές τους
ΚΑΙ ΑΝ
δεν ήξερα ότι αυτοί οι ..."εκτεθειμένοι" εισπράχτορες του 4χίλιαρου σήμερα,
θα είναι -γελοιοποιημένοι και εξαγορασμένοι- όλο και πιο δουλικοί στο γαμημένο μέλλον

(κάντε κλικ στον τίτλο, για να δείτε όλους τους..."δικαιούχους" στην επίσημη ιστοσελίδα του Ιδρύματος Λάτση....ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟΠΙΝΑΚΑ ΔΗΛΑΔΗ... ΕΚΕΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΜΠΟΝΕΣΕΤΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ..."ΑΠΟΡΟΥΣ"...ΠΛΟΥΤΟΠΛΗΚΤΟΥΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ
γνωστότατους μονιμους κάτοικους Πύργου
ΝΑ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΧΩΡΙΩΝ ...
στα οποία ανάθεμα κι αν εχουν πάει ποτέ τα παιδιά τους,
έστω σχολική εκδρομή...)

13.12.07

Αύριο η δίκη του blogme.gr...

Η δίκη γίνεται αύριο Παρασκευή 14.12.07
στις 10:00
στην πρώην Ευελπίδων (Κτήριο 9)
στο Πρώτο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών

Να πάτε ρε Αθηναίοι

Η μαγ(κ) ια των ονείρων...

Κάνοντας κλικ στον τίτλο θα πας 2 χρόνια πίσω...

Θα δεις τι έγραφα τότε...

Υστερα πήγαινε στο δικό σου blog και βρες τι έγραφες εσύ εκείνη τη μέρα (5-1-2006)...
κι αν θες, έλα πες το μου

11.12.07

Ηθελα να γράψω μέρες τώρα... (4ο γράμμα απ' τον Τηλέμαχο)

Τούτος ο χώρος είναι πάντα ανοιχτός για ένα ξεχωριστό φίλο.
Σας μεταφέρω το κείμενό του Τηλέμαχου(και με μια φωτογραφία του)



Ήθελα να γράψω μέρες τώρα.

Έπρεπε όμως να διαβάσω και να ακούσω ανθρώπους που έχουν κάποιες γνώσεις.

Αν δεν ήταν χειμώνας θα έβγαινα από τα ρούχα μου αλλά κρυώνω.

Θέλουν να λύσουν το ασφαλιστικό με ΝΕΚΡΟΥΣ. Είναι μακάβριο αλλά αυτός είναι ο στόχος!

…και η δικαιολογία ότι μας πιέζει η ευρωπαϊκή ένωση…

Παναθεμά τη για ευρωπαϊκή ένωση. Έχομε όλα τα κακά της: χαμηλές συντάξεις, ανεργία, μαύρη εργασία, μεγάλες τιμές στα τρόφιμα, μεγάλες αυξήσεις σε καύσιμα και ειδικά θέρμανσης κι έρχεται αύξηση του Φ.Π.Α. (που ευνοεί τους μεγαλοβιομήχανους και το κράτος).

Αλλά δεν μας λένε ποιοι ή ποιος θα πάρει την ευθύνη για τα χρήματα που φαγώθηκαν από τα ταμεία του ΝΑΤ, του ΙΚΑ κ.τ.λ.

Έχουν κάνη τους νέους να νομίζουν ότι εργάζονται για τους γέροντες…

Δεν είναι όμως έτσι. Αυτοί οι γέροντες, έχουν πληρώσει όταν ήταν στην παραγωγή αλλά αυτά τα χρήματα δόθηκαν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις σε μεγαλοβιομήχανους για να κάνουν «επενδύσεις» -τι λέτε ρε μάγκες;

Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να τα δώσουν, ξέροντας ότι θα φαγωθούν;

Και τώρα ήλθε η ώρα να στήσουν στον τοίχο την νεολαία αλλά και τους γέροντες των 600 ευρώ για να λύσουν τα οικονομικά της χώρας...

Είχα μεγάλες επιφυλάξεις πάντα για την ευρωπαϊκή ένωση με τον τρόπο που ενεργούσαν στης Βρυξέλες.

Εγώ ξέρω ότι για να γίνει μια τέτοια ένωση θα έπρεπε να ξεκινήσουν με νόμους ενιαίους για όλους τους ευρωπαίους πολίτες, έναν στρατό, με ένα σύνταγμα, ένα σύμβολο «σημαία», με μια εργατική νομοθεσία, ακόμα και με μια γλώσσα. Εν ανάγκη, με έναν πρόεδρο.

Και τώρα τι έχομε;

ΚΑΡΤΕΛ, παντού μα παντού: στο ψωμί, στο κρέας, στο γάλα, στα καύσιμα, στα ναρκωτικά και μην μου πει κανείς ότι ο βοσκός στα Ζωνιανά ήξερε να πάει στην Ολλανδία να κλείνει δουλειές, χωρίς να έχει κάποιους σε υψηλά κλιμάκια…

Εξάλλου τους πλησίαζαν και τους έλεγαν: «ρε βλάκες, κλέβετε δέκα γίδια και τρώτε δέκα χρόνια φυλακή, γιατί δεν βάζετε χασίς να κονομάτε; δεν βλέπετε τι γίνεται; όλοι στην Ελλάδα κλέβουν και όλοι βολεύονται. Κάντε το κι εμείς θα σας καλύψομε!

[Γιατί η απλή λογική λέει ότι για να καλλιεργούνται 50.000 δένδρα θέλουν τουλάχιστον 300 με 400 άτομα κάθε μέρα για να κάνουν την γεωργική εργασία του χασισιού]

…έτσι ξεκίνησε η Κολομβία της Ευρώπης.

Τώρα που σας γράφω έγινε μια ληστεία στην περιοχή Αγίας Βαρβάρας σε μια χρηματαποστολή με Καλάζνικοφ… και αυτοί μας λένε ότι η Κρήτη είναι γεμάτη από ειδικά σώματα ασφάλειας…

…τρίχες λέω εγώ.

Το παιγνίδι παιζόταν ως εξής:

Είχε κάποιος ένα κακοτράχαλο μέρος σε κάποιο χωριό και ειδικά στην περιοχή του Ψηλορείτη, το ενοικίαζαν για βοσκοτόπι και το φύτευαν χασίσι. Αν το έβλεπες σου έλεγαν ΣΩΠΑ και εμείς είμαστε υπεύθυνοι. Και κάθε τέλος της σεζόν σου έδιναν 10.000 ευρώ ή 20.000, αναλόγως με το μέγεθος της παραγωγής.

Έτσι μπήκαν στο κόλπο ακόμα και οι γριές…

Έτσι επικράτησε το άβατο και η ομερτά. Κι αυτό γίνεται σε όλη την Κολομβία, την Ελλάδα και παντού…


Αν λοιπόν ακούει κάθε μέρα ο κάθε φτωχός ότι κλέβουν δισεκατομμύρια οι κυβερνώντες και η χώρα ζει σε μια αβεβαιότητα… ότι σε λίγο καιρό δεν θα έχουν χρήματα να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις… σου λέει:

«κάτσε να στρώσω για να κοιμηθώ…»

Έτσι νομίζοντας ότι έστρωναν καλά για να κοιμηθούν, άρχισαν την παρανομία και η παρανομία είναι παντού…

Και να γιατί είμαστε και στον τζόγο η τρίτη χώρα στον κόσμο!!!

Όλα αυτά ανθούν όπου υπάρχει απογοήτευση, φτώχεια, ανεργία, αναξιοκρατία…

Βλέπετε ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ:

διεφθαρμένοι ηγέτες,

διεφθαρμένος λαός,

Ας λέμε λοιπόν με το όνομα τους τα πράγματα, ο κύριος Σεγροπουλος η Σεργιανοπουλος δεν ξέρω πως τον λένε τον ηθοποιό, με 34 γραμμάρια κοκαΐνη, πάνε να τον βγάλουν χρήστη…

Και δεν λέω για τον άνθρωπο -που λένε ότι όντως είναι άρρωστος- αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά:

υπάρχουν στην φυλακή φτωχοδιάβολοι με ένα γραμμάριο χασίς ή ηρωίνη…

Αυτά βλέπει ο κοσμάκης και τρελαίνεται.

Ας κάνουν κάτι για αυτά τα άρρωστα άτομα όχι να τα έχουν φυλακή και όσοι έχουν χρήματα να είναι έξω.

Που είναι το κράτος να κάνει μαθήματα για τα ναρκωτικά στα σχολεία; για το σεξ, για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του πολίτη; που είναι τα κέντρα αποκατάστασης αυτών των ατόμων;

Να γιατί ο βοσκός τρελαίνεται και θα γίνει φονιάς, χασισοκαλλιεργητής, για να έχει χρήματα να βάλει τον Μαρκογιαννάκη ή τον Κούγια δικηγόρο ή και να πληρώσει διεφθαρμένους δικαστές…

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ είμαι κατά όλων αυτών αλλά αν διαβάζεις τι γίνεται στα ψηλά κυβερνητικά στρώματα, σε αναγκάζουν να πρέπει να διαλέξεις πλευρά με ποιους θα πας:

ή με αυτούς

ή θα τους πετάς γκαζάκια…

Έτσι δυστυχώς έχουν καταντήσει όλο τον πλανήτη.

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥΣ ΠΑΝΤΩΣ...

Απορίες...απορίες...απορίες...απορίες...

  1. Ποιας ιατρικής ειδικότητας ΟΛΟΙ οι γιατροί στον Πύργο δεν έχουν σύμβαση με το δημόσιο και πρέπει οι δημόσιοι υπάλληλοι να πηγαίνουν στην Αμαλιάδα;
  2. Πώς λέγεται ένα αγριογούρουνο όταν είναι ήρεμο;
  3. Σε τι τεστ επιδεξιότητας υποβάλλεται ο κώλος ώστε να αποκτήσει τελικά δικαίωμα στο μεταξωτό βρακί;
  4. Και φυσικά το μεγαλύτερο ερώτημα της αιωνιότητας που ταλαιπωρεί γενιές
    και γενιές: «Αν η γυναίκα ήταν καλό πράγμα δεν θα είχε και ο Θεός μια»;
  5. Μερικά λιοντάρια, “ζευγαρώνουν” 50 φορές την ημέρα. Ο οργασμός στα γουρούνια διαρκεί 30 λεπτά. Καταλήξατε τι απ’ τα δυο θα διαλέγατε να είσαστε;
  6. Tα ποντίκια πολλαπλασιάζονται τόσο γρήγορα ώστε σε 18 μήνες δυο ποντίκια μπορούν να δώσουν πάνω από ένα εκατομμύριο απογόνους. Αν κωλύσατε στα παραπάνω δίλημμα βλέπετε ότι υπάρχει και …τρίτος δρόμος;
  7. Ο μέσος άνθρωπος βλέπει 1460 όνειρα τον χρόνο. Πόσα απ’ αυτά είναι «θερινής νυκτός;»
  8. Κι επειδή σας δυσκόλεψα να σας δώσω κι ένα απαντημένο ερώτημα: Ξέρετε γιατί οι μύγες, οι πεταλούδες και οι μέλισσες για να δοκιμάσουν το φαγητό τους περπατούν πάνω του; Γιατί έχουν το αισθητήριο της γεύσης στα...πόδια.
  9. Οι γιατροί που ανέφερα στο πρώτο ερώτημα μπορεί να έχουν…την καρδιά στο στομάχι; (Λέτε τότε ο υπέρηχος να χρεώνεται ως «δυο οργάνων»;)
  10. Τι γεύση έχουν τα λυσσακά;
  11. Λέτε να ξέρουν οι παραπάνω κύριοι γιατί έχουν φάει τα λυσσακά τους;

10.12.07

ΠΥΡΓΟΣ: Rock live για το "χαμόγελο του παιδιού"


(Συγχαρητήρια στον Αντώνη τον Αντωνόπουλο και στην "παρέα" του -ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ- ΚΑΙ
γιατί συνεχίζει κάθε χρόνο αυτή την προσφορά
ΚΑΙ
γιατί θα αλώσουν για άλλη μιια νύχτα ένα "σκυλάδικο" της πόλης με τις μουσικές τους

ΚΑΙ

ελπίζω να οργανώσουν συναυλίες και για άλλα "καυτά και καμμένα ... του τόπου"

5.12.07

8 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ

Κοινή συγκέντρωση φορέων στο Σύνταγμα το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου, στις 13.00

Η μέρα αυτή συμπίπτει με την Συνάντηση των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή στο Μπαλί της Ινδονησίας (3-14 Δεκεμβρίου). Στην συνάντηση αυτή θα κριθεί το μέλλον του Πρωτοκόλλου του Κιότο και το κατά πόσον η ανθρωπότητα θα λάβει τα αναγκαία μέτρα
για την δραστική μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ή θα συνεχίσει να λειτουργεί με τις συνήθεις καταστροφικές πρακτικές.

Στην προσπάθεια να αλλάξουν οι πολιτικές για την κλιματική αλλαγή και στο πλαίσιο της εκστρατείας του «Δράση για το κλίμα»

ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΑΛΛΑΖΕΙ. ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ THN ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ.

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΓΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΟΜΠΩΝ ΑΕΡΙΩΝ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ ΚΑΤΑ 60% ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2050.

ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ, ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ.


2.12.07

Ο ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Ο ΘΗΒΑΙΟΣ ΚΑΙ... Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ

Η συνέντευξη του Πασχαλίδη που ακολουθεί, δόθηκε πριν την συναυλία της περασμένης Τετάρτης στην κόρη μου και σε άλλα ΖΙΖΑΝΙΑ
στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου για παιδιά και νέους που άρχισε επίσημα ήδη χθες στον Πύργο...

Ζ: Είναι η πρώτη σας φορά στο φεστιβάλ;

Μ.Π.: Έχω έλθει στο 1ο και στο 4ο (νομίζω…). Την πρώτη φορά ήμουν μόνος και την επόμενη με τον Βασίλη Καζούλη και τον Βαγγέλη Γερμανό και είχαμε τραγουδήσει στο θέατρο «Απόλλων».

Ζ: Ποια είναι η γνώμη σας για το φεστιβάλ;

Μ.Π.: Είναι ένα φεστιβάλ το οποίο έρχεται να καλύψει ένα κενό που υπάρχει στην Ελλάδα. Ενώ σε όλο τον κόσμο υπάρχουν τέτοιου είδους φεστιβάλ, στην Ελλάδα αυτό έλειπε. Το φεστιβάλ Ολυμπίας όχι μόνο το καλύπτει αλλά το καλύπτει ωραία. Άλλωστε τώρα είναι 10 χρόνων δηλαδή πάει Πέμπτη Δημοτικού (γέλια!) άρα είναι ακόμη σε πολύ καλή κατάσταση κι έχει χρόνια μπροστά του!

Ζ: Παρακολουθείτε Ελληνικό κινηματογράφο; Τι ταινίες προτιμάτε;

Μ.Π.: Είμαι κινηματοφάγος όπως και βιβλιοφάγος. Παρακολουθώ ταινίες από περιέργεια. Βλέπω και ταινίες που αγαπώ χωρίς να υπάρχει ένα είδος ταινιών που προτιμώ. Αγαπώ το καλό cinema όπως το προσδιορίζω εγώ και όχι όπως προσδιορίζεται. Δεν ακούω τις κριτικές, ακούω το ένστικτό μου και τους φίλους μου.

(παρεμβάλλεται συζήτηση μ’ έναν περαστικό φίλο που του φέρνει τσιγάρα. «Ευχαριστώ πολύ. Αυτό βέβαια είναι stucas, εγώ είπα σκληρό αλλά να ‘σαι καλά, ευχαριστώ πάρα πολύ. Ο Κωνσταντόπουλος είναι τώρα… δεν ξέρει απ’ αυτά!»)

Ζ: Ας έλθουμε τώρα στη ζωή σας και την πορεία σας. Ποια είναι η σχέση σας με το κοινό;

Μ.Π.: Η σχέση μου με το κοινό είναι ερωτικής φύσεως! Δηλαδή το γουστάρω πολύ, το θέλω, θέλω να με θέλει… Άμα ξενερώνω τσαντίζομαι, ζηλεύω. Έχω τέτοια σχέση… Γενικά θεωρώ πως, όπως έλεγε ο Σαίξπηρ για το θεατρικό έργο, πως χρειάζεται τρεις: έναν να το γράψει, έναν να το υποδυθεί κι έναν να το δει, έτσι και το τραγούδι χρειάζεται μια τριπλή ιδιότητα: έναν να το γράψει, έναν να το πει κι έναν να το ακούσει. Τα «τραγούδια» που παίζουμε σπίτι μας δεν είναι τραγούδια. Τραγούδια γίνονται όταν τα παίζουμε στον κόσμο. Το σημαντικό δεν είναι η απήχηση αλλά η αλληλεπίδραση. Βλέπεις τι σου επιστρέφει. Όταν δηλαδή βλέπεις τα μάτια των ανθρώπων που ακούν τα τραγούδια σου, τι εισπράττεις απ’ αυτό. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει τραγούδι. Δηλαδή όποιος λέει ότι κάνει «τέχνη για την τέχνη» λέει απλά βλακείες. Όταν κανείς κάνει τέχνη για το σπίτι του, αυτό δεν είναι τέχνη. Το τραγούδι χρειάζεται τρεις…

Ζ: Αν μπορούσατε να κάνατε μια συνεργασία με οποιοδήποτε καλλιτέχνη, εν ζωή ή μη, ποιόν θα επιλέγατε;

Μ.Π.: Ωχχχχ… Άσε με γιατρέ μου (γέλια). Ξέρω γω; Ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Μάνος Λοϊζος. Αλλά μπορώ να σου απαριθμήσω άλλους 500!

Ζ: Όσον αφορά τα συναισθήματα που είπατε πριν, ότι δηλαδή πολλές φορές μπορεί ακόμα και να ξενερώσετε στη σκηνή… θα τολμούσατε να τα βγάλετε την ώρα που είστε επάνω στη σκηνή;

Μ.Π.: Τα βγάζω… Δηλαδή είμαι κανονικός άνθρωπος! Δεν είμαι μόνο μια εικόνα. Δεν είμαι “talking head”, ομιλούσα κεφαλή. Όταν πάει κάτι καλά το καταλαβαίνω, όταν πάλι κάτι πάει στραβά προσπαθώ να το διορθώσω. Αν δεν διορθώνεται θέλω να σπάσω την κιθάρα μου. Μια συναυλία είναι ένα ζωντανό πράγμα.

Ζ: Αναφερθήκατε και στο Σάκη Ρουβά…

Μ.Π.: Είναι εξαιρετικός σ’ αυτό που κάνει, εξαιρετικός χορευτής, performer αλλά δεν κάνουμε το ίδιο πράγμα. Χορευτής… τι άλλο είναι; Δεν γράφει τραγούδια, δεν είναι τραγουδοποιός. Δεν μ’ αρέσουν τα τραγούδια που λέει, δεν τα προτιμώ. Αλλά είναι μια αξία που κάποιους τους εκφράζει. Και επίσης το ότι ο άνθρωπος αυτός είναι 15 χρόνια σ’ αυτή τη δουλειά, σημαίνει ότι τουλάχιστον έχει καταναλώσει πολύ ιδρώτα για να φτάσει μέχρι εδώ. Κι εγώ αυτό το σέβομαι. Ανεξάρτητα απ’ το αν αγαπώ αυτή τη μουσική ή όχι.

Ζ: Πότε ξεκινήσατε να γράφετε τραγούδια; Τι σας εμπνέει για να γράφετε;

Μ.Π.: Ξεκίνησα να γράφω τραγούδια όταν ήμουν 13-14 χρονών για να κάνω φιγούρα στα κορίτσια (γέλια Τασούλας!!!) και τώρα που είμαι 38 γράφω ακριβώς για τον ίδιο λόγο.

[Σχόλιο Ζιζανίου: Και τα καταφέρνετε πολύ καλά μπορούμε να πούμε]. Ζ: Δηλαδή δεν το βλέπετε σαν ένα μέσο έκφρασης;

Μ.Π.: Αυτά είναι μεγάλα λόγια! Εγώ γράφω τραγούδια. Δεν ξέρω τι λέτε.

Ζ: Τι είναι αυτό που σας παρακινεί να γράφετε τραγούδια;

Μ.Π.: Θα σου πω τι με παρακινεί… Συνήθως με παρακινεί το ότι θέλω να γλυτώσω λεφτά από τον ψυχαναλυτή μου.

Ζ: Δηλαδή αποτελεί έκφραση ψυχής;

Μ.Π.: Αυτό που θέλω να πω εγώ είναι ότι γράφω τραγούδια κυρίως γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει ένα δαίμονα που τον κυνηγάει. Τον οποίο έχει είτε στο μυαλό είτε στο στομάχι του. Κι αυτόν τον δαίμονα πρέπει να τον ξορκίζεις μ’ έναν τρόπο. Από εκεί και πέρα σαφώς είμαστε άνθρωποι οι οποίοι παίρνοντας μια κιθάρα θέλουμε να απευθυνθούμε στους έρωτές μας, στη μαμά μας, στους φίλους μας, στον κόσμο που δεν μας ξέρει, οπότε δεν είναι πάντα τόσο μεγάλο αυτό… να μιλήσω για την ψυχή μου δηλαδή…για την ψυχή μου μιλάω στους φίλους… Αυτό είναι κάτι άλλο! Ψυχή έχουν όλοι. Χρειάζεται όμως μια δομή, μια σκέψη, χρειάζεται πολύς ιδρώτας και πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια.

Χρειάζεται και πολύ μεγάλο θάρρος όταν γράφεις μια βλακεία να το καταλάβεις και να μην την εκδόσεις. Μπορεί ο καθένας να θέλει να καταθέσει την ψυχή του στο χαρτί. Αλλά δεν φτάνει αυτό! Χρειάζεται και μια επάρκεια και μια επίγνωση, χρειάζονται 1000 πράγματα! Αν δεν το εκδώσω μπορώ να γράψω ότι μου κατέβει. Εγώ μιλώ για τα τραγούδια που μαθαίνετε εσείς. Τα τραγούδια αυτά χρειάζονται να έχουν μια επάρκεια εκτός από την ψυχή μου. Η ψυχή, ξέρεις, συνδέεται άμεσα με τον εγωισμό. Εγώ λέω ακριβώς το αντίθετο, ότι χρειάζεται να έχεις το θάρρος όταν γράφεις κάτι να μην το αντιμετωπίζεις σαν δικό σου. Αλλά να το αντιμετωπίζεις σαν ξένο. Και να λες: Ωραία…: Είναι καλό; Αν δεν είναι καλό πέτα το. Δεν μπα να έχει την ψυχή σου μέσα…

Ζ: Ετοιμάζετε κάποια καινούργια δουλειά;

Μ.Π.: Ετοιμάζω έναν δίσκο ο οποίος θα κυκλοφορήσει σε 15 ημέρες. Λέγεται «ψωμί κι εφημερίδα», θα τον ακούσετε πολύ σύντομα κι ελπίζω να τον αγαπήσετε όπως και τους προηγούμενους.

Ζ: Ένας δίσκος που σας έχει σημαδέψει;

Μ.Π.: Δεν υπάρχει ένας δίσκος που να με έχει σημαδέψει. Τρώω κωλύματα κατά καιρούς με δίσκους που κρατάνε ‘κανα δυο χρόνια. Ας πούμε πριν από 6 χρόνια είχα φάει κώλυμα με το δίσκο της Dido. Πριν από 4 χρόνια με το “the rising” του Springsting. Αλλά δεν υπάρχει ένας δίσκος που να με έχει σημαδέψει.

Ζ: Αυτή την περίοδο έχετε “φάει κόλλημα” με κάποιον δίσκο;

Μ.Π.: Oχι αυτήν την περίοδο είμαι ανοιχτός δεν είμαι κολλημένος με κάτι, γιατί όταν γράφεις το δικό σου δίσκο κι είσαι κολλημένος με κάποιον μάλλον προσπαθείς να του μοιάσεις αλλά εγώ αυτήν την περίοδο ηχογραφώ το δικό μου δίσκο και αυτό θα ήταν κεφαλαιώδες λάθος.

Ζ: Και μια τελευταία ερώτηση… θα πείτε το «ακόμη σ’ αγαπώ;»

Μ.Π.: Ναι βέβαια…

Αθανάσουλα Ελένη

giatroul@

Κουλοχέρα Αναστασία

Nad the Mad

Elenh h ksanthia

30.11.07

TO ΕΛΙΞΙΡΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Είσαι ο άνθρωπος των 700 ευρώ…

Είτε τα παίρνεις σαν μισθό από 10ωρη δουλειά

Είτε τα παίρνεις σαν σύνταξη από 37χρονη δουλεία

Δεν πάει άλλο!!!

Η στέρηση και τα χρέη καλπάζουν…

Αποφάσισες να βγεις στους δρόμους!!!

Να το παλέψεις!!!

Να τους αναγκάσεις να συμμερισθούν την απελπισία σου…

Να συγκινηθούν…

Να ξαναθυμηθούν όσα σου έλεγαν από τα προεκλογικά μπαλκόνια…

Κι αυτοί εκεί, αραχτοί και light, απολαμβάνουν…

Τώρα το ελιξίριο της εξουσίας κυκλοφορεί

σε νέα βελτιωμένη σύνθεση και με Βιαταμίνη C !!!

29.11.07

Kάπου εκεί, στο βάθος της θάλασσας...

...είναι η αγάπη που δεν αντάμωσες κι απόψε
είναι η αίσθηση του πάμε μακριά,
πάμε με τα κύματα,
έλα κοντά,
άκου τα σκιρτήματα.

...υπάρχει ένας φίλος που έρχεται με άσπρα πανιά,
που δεν θα μας αφήσει ποτέ μόνους
που θα μας πάρει από εδώ,
που θα τους πάρει από εδώ,
έρχεται,
έλα,
(όσο -ή επειδή;...- θα έρχεσαι απ' αλλού,
όσο - ή επειδή;...- θα είσαι σαν την καλοκαιρινή αύρα
όσο -ή επειδή;...- θα έρχεσαι μια χειμωνιάτικη νύχτα,
που ο αγέρας φυσάει και με παγώνει
όσο -ή επειδή;...- θα βγαίνεις σαν πανσέληνος
όσο -ή επειδή;...- θα βγαίνεις σαν ουράνιο τόξο)

...θα σ' αγαπώ

28.11.07

ΖΩΝΙΑΝΑ, ΔΟΛΙΑΝΑ, ΤΣΙΠΙΑΝΑ... μπάφος τ' αλωνιού, κόκα του σαλονιου, παντού...

Αμηχανίες…

…και σε τοπική εφημερίδα, "ΠΑΤΡΙΣ-θρησκεία-οικογένεια", που βάζει στο στόχαστρό της (τρομάρα της) τις Αθηναϊκές εφημερίδες (π.χ. Ελευθεροτυπία), γιατί γράφουν τα αυτονόητα: ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ, ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ, ΕΜΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ και ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ.

Γιατί να προσπαθούμε «να κρύψουμε την κεφαλή μας πίσω απ’ το δάχτυλό μας», βρε αδέλφια;

Ναι! Στη Βόρεια Ηλεία (Αμαλιάδα και κάμπο) έχουμε το ΑΝΩΓΕΙΑΝΟ ΜΑΣ ΧΑΣΙΣ…

Ναι! Στη Νότια Ηλεία (Πύργο, Ζαχάρω κτλ) έχουμε τον ΖΩΝΙΑΝΟ ΜΑΣ «ΜΠΑΦΟ»…

Ναι! Έχουμε χρήστες, καλλιεργητές και εμπόρους ναρκωτικών στο νομό μας!

Ναι! Τα εξαρτημένα - άρρωστα (από τα ναρκωτικά) νιάτα, που βλέπουμε να παίζουν παιχνίδια με το διάβολο και να παραπαίουν δίπλα μας, είναι πελάτες των εν λόγω ντόπιων «επιχειρηματιών»-πλασιέ θανάτου!....

Ναι! Έχουμε νεκρούς από ναρκωτικά στην Ηλεία!

Αν κάποιος θίγεται ως Ηλείος όταν γράφονται όλα αυτά, αν αγαπά τον τόπο του και κυρίως τα παιδιά αυτής της Ηλειακής Γης…

Ας αγωνιστεί από το μετερίζι του για την εξάλειψη αυτών των φαινομένων, αντί να κόπτεται ότι θίχτηκε το «πάτριον έδαφος», γιατί τότε το μόνο που κάνει -στην ουσία- είναι να κόπτεται για το «πάτριον χασίς»

Και τότε είναι υπόλογος απέναντι στα θύματα των ναρκωτικών και τις οικογένειές τους… και γίνεται «μαξιλαράκι» των ντόπιων «επιχειρηματιών»- πλασιέ θανάτου!....

Αλλά το είπα για τα Ζωνιανά ισχύει και για όλα τα...δολιανά :
«πες μου τους κουμπάρους σου να σου πω ποιος είσαι…»

26.11.07

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ (43 χρόνια πριν, σαν σήμερα...)

Ο Πατέρας μου μια νύχτα κάποιου Νοέμβρη στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 έγινε για πρώτη φορά στην ζωή του «αμελής»...δεν ξαναγύρισε σπίτι...
Τον περίμενα γαμώτο! Ήμουν πολύ σίγουρος ότι θα έρθει! Ακόμη κι όταν η μάνα μου μας κρατούσε αγκαλιά και έκλαιγε βουβά...
Τον περίμενα κι έλεγα: «τώρα θα έρθει, θα καθίσω στα γόνατά του και θα της κάνουμε πλάκα, της κλαψιάρας»...

Το είπαν εργατικό ατύχημα. Το είπα καπιταλιστικό έγκλημα : Ένα μηχάνημα, στο εργοστάσιο που δούλευε νυχτερινή βάρδια (στο γνωστό «στοιχειωμένο» πια εργοστάσιο), του έκοψε το ένα πόδι και πέθανε από αιμορραγία...100 μέτρα από το «Μανωλοπούλειο»…κι ήταν 44 χρόνων... κι ήμουν στα 8...

…κι εξακολουθώ να ζω και να υπομένω μια πόλη, που ο πρώην Δήμαρχός της έφτιαξε άγαλμα στον εργοστασιάρχη και ο νυν το συντηρεί επιμελώς…
Ας το καμαρώνουν, λοιπόν. Πάντα σιχαινόμουν τα αγάλματα…

Εγώ «καμαρώνω» για τον πατέρα μου, γιατί αν και τον έζησα μόνο 7 χρόνια, ήσαν αρκετά για να έχω να θυμάμαι απ’ Αυτόν, να εμπνέομαι και να με κατευθύνει!

Ας σας πω μια ιστορία από την εφτάχρονη κοινή ζωή μας.
Συνέβη κάποιο Πάσχα, ανήμερα:

Με είχε πάει στο καφενείο του χωριού (Καταρράχι Πύργου), που ήταν γεμάτο, γιατί είχαν κατέβει χωριανοί από την Αθήνα.
Ξαφνικά ήλθε μια ομάδα 5 ατόμων με επικεφαλής ένα γέρο. Στάθηκαν όρθιοι μπροστά σ’ ένα τραπέζι, που καθόταν μόνος του ένας αδύνατος 45χρονος κι έπινε τον καφέ του. Είχε έρθει από την Αθήνα στο χωριό για πρώτη φορά μετά τον εμφύλιο. Τον έπιασαν από τον γιακά, τον σήκωσαν επάνω, τον έστησαν στον τοίχο κι άρχισαν να τον χτυπούν...

Αυτός δεν μιλούσε ούτε τους αντιστεκόταν...μόνο τους κοίταζε…κι απ’ την μύτη του έτρεχε αίμα...

Αυτοί συνέχιζαν να τον χτυπούν.

Ήταν ο πρώτος κομουνιστής που είδα στην ζωή μου...
κι ήταν οι πρώτοι Εθνικόφρονες που είδα σε ώρα δράσης...

Ξέρετε τι ένοιωθα εγώ εκείνη την ώρα;
Δεν μου έκανε καμιά εντύπωση ο «πρώτος κομουνιστής»
(συγχωρήστε με όσοι περιμένατε κάτι πιο…επικό).
Όμως ένοιωσα σαν να είδα στην όψη του τον Χριστό live...
έμαθα ότι κάποιοι άνθρωποι κάθε ημέρα σταυρώνονται…
κάποιοι άνθρωποι κάθε ημέρα σταυρώνουν…

Όλοι γύρω σώπαιναν και κοίταζαν.
Ο Παπάς έφυγε…

Τότε ο πατέρας μου ελευθέρωσε το χέρι του, που του το έσφιγγα με τα δικά μου από τρόμο, προχώρησε και στάθηκε ανάμεσα στους «παλικαράδες» και στον «άλλο».
Χωρίς να σηκώσει τα χέρια του, κοίταξε στα μάτια τον γέρο της ομάδας και του είπε: «Ντροπή, μπαρμπα-Στάθη!».

Ξαφνιάστηκαν κι έμειναν άναυδοι να τον κοιτάζουν.
Βλέπετε, ο πατέρας μου ήταν δεξιός...«δικός» τους,
μα τους είπε με μια λέξη όλη την αλήθεια της Ελληνικής Ιστορίας
της μεταπολεμικής περιόδου : «Ντροπή».

Τους κοίταζε κι αυτός, ενώ πίσω του ο κομουνιστής είχε πέσει οκλαδόν ημιλυπόθυμος με το πρόσωπό του γεμάτο αίματα...

Ο γέρος αγριεμένα, είπε στον πατέρα μου: «Φύγε εσύ, Παναγιώτη».
Ο πατέρας μου έμεινε ακίνητος σαν προστατευτική ασπίδα...

Τότε είδα τον γέρο να φτύνει κάτω και να λέει στους δικούς του: «πάμε ρε»
Κι έφυγαν...

Αυτό «πήρα» εγώ από τον πατέρα μου: «το θάρρος να προσπαθώ να είμαι καλός».

Γιατί πάντα θέλει θάρρος η καλοσύνη… ειδικά αν πρόκειται να εξωτερικευτεί…να γίνει «δυναμική καλοσύνη»!...ειδικά αν πρέπει να ανεχθώ ή να υπερασπισθώ το «διαφορετικό»…

Αυτά θυμήθηκα πριν από κάποια χρόνια, όταν αποφάσιζα να γίνω μέλος της «Διεθνούς Αμνηστίας», ενώ διάβαζα σε ένα έντυπό της: «ΔΡΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΣΙΩΠΗ…». Και πιο δίπλα μια φράση του Martin Luther King: « Η γενιά μας θα πρέπει να απολογηθεί, όχι τόσο για τις κακές πράξεις των μοχθηρών ανθρώπων, όσο για την αποτρόπαιη σιωπή των καλών ανθρώπων».

Αυτή είναι η όμορφη θύμηση, που κρατώ από τον πατέρα μου 43 χρόνια μετά: «Ήταν ένας καλός άνθρωπος χωρίς αποτρόπαιες σιωπές…»

Τσαγκαροδευτέρες…

«μη μου χαλάς αυτή την εκδρομή μου,
μη με γυρίζεις πίσω στα ρηχά…»


Τσαγκαροδευτέρες…
…των υποχρεώσεων, των βαρών, των καθυστερημένων πληρωμών, της επιβίωσης, …της λίστας με τα «ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ», του πρέπει, του δεν γίνεται αλλιώς, του «εδώ σε θέλω στα δύσκολα, πως γίνεται πρακτική εφαρμογή της θεωρίας της ταβέρνας του Σαββατοκύρριακου»,
… του δήθεν, «του καλημέρα σας κύριε Διευθυντά, πως είσθε», του φόβου να μην απαντήσεις-παραδεχτείς στην ερώτηση πως πέρασες το Σαββατοκύριακο: «ένα μάτσο χάλια, αφού ο μισθός είχε τελειώσει απ’ την Πέμπτη αλλά δεν κωλώνουμε!...»

Τσαγκαροδευτέρες…
…γιατί τελειώνει το παραμύθι, τελειώνει το διάλειμμα και πρέπει να μπουν τα κεφάλια μέσα, τελειώνει το ημίχρονο και πρέπει να ανατρέψουμε το σε βάρος μας σκορ με στημένο διαιτητή κι εχθρική κερκίδα…
…που αρχίζει άλλη μια εβδομάδα χωρίς να έχουμε κερδίσει το στοίχημα, ούτε το τζόκερ, που πάλι δεν έχασε ο αντίπαλος και θ’ ακούς την γκρίνια των «γαύρων» στο γραφείο σαν το μόνιμο –εφέτος- μοιρολόι της Δευτέρας…
…που θα σηκώνεις το τηλέφωνο και κανείς δεν θέλει να μάθει «πως είσαι» αλλά μόνο «τι κάνεις»…

Τσαγκαροδευτέρες…
…με τις ουρές στις τράπεζες, με τις ουρές στα μικροβιολογικά εργαστήρια μ’ ένα μπουκαλάκι στο χέρι όταν μπαίνεις, και το χέρι στον αγκώνα λυγισμένο, όταν βγαίνεις…έτσι, να!... χωρίς ένα θριαμβευτικό Yesssss!!!
…που πάντα κρυβόμαστε από τα όνειρα του Σαββατοκύριακου…
…που μας λείπουν τα παιδιά γιατί χανόμαστε στο εργασιακό σαφάρι…
…που δεν προφτάνω να σε σκεφτώ, να σε αναζητήσω, να σε αναπολήσω, να ονειροπολήσω…

Τσαγκαροδευτέρες…
…που τελειώνουν οι μικρές φυγές με «πλαστικό χρήμα»: είτε είναι ταξίδια είτε είναι νύχτες με ξύδια, είτε είναι φαγοπότια με φίλους…
…που τελειώνει το ιλουστρασιόν ξεφύλλισμα των διαφημίσεων στις Κυριακάτικες εφημερίδες-δέματα…ναι, εκείνων των διαφημίσεων, που τις λέω «φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο»…
…που θυμίζουν ότι όσους βάτραχους κι αν φίλησες κι αυτό το Σαββατοκύριακο δεν αντάμωσες τον πρίγκιπά σου…και ξαναγυρίζεις στα ίδια χωρίς φτερωτά άλογα και έρωτες φλογερούς και παθιασμένους, γιατί η δουλειά είναι ερωτοκτόνα…
…που όλο και συχνότερα έχεις παραισθήσεις ότι βλέπεις κάποιον/α που φαίνεται από μακριά ή από κοντά (δεν έχει σημασία) ότι είναι πρίγκιπας –πριγκίπησα, (έχουν βάλει το χεράκι τους η αύξηση της μυωπίας και της πρεσβυωπίας καθώς και το βιολογικό ρολόι που χτυπά αδυσώπητα).

Τσαγκαροδευτέρες…
…των συνεδριάσεων του Μονομελούς… των ωρολογίων προγραμμάτων… ή των κλεμμένων (απλήρωτων ή κακοπληρωμένων) υπερωριών… των άπιαστων πλάνων παραγωγής και των “bonus” που γλιστράνε σαν χέλια… των ατελείωτων συμβουλίων που δεν αγγίζουν ουσίες, δεν λύνουν προβλήματα… όλων εκείνων που δεν σε γυρίζουν ανάλαφρο στη στράτα της ζωής…
…εκείνης της ζωής που είδες στα dvd του Σαββατοκύριακου, στις ζωγραφιές της μικρούλας κόρης… ή της ζωής που διάβασες στις παιδικές εκθέσεις, που έγραψαν τα παιδιά σου μεσοβδόμαδα, σαν σημείωμα που ρίχτηκε στο «κιτίο οικογενειακών παραπόνων»…ή σαν ένα σημείωμα στον καθρέφτη το πρωί: «χαμογέλα μπαμπά, να αρχίσει όμορφα η μέρα μας…», γίνε η μπαταρία μας μπαμπά, γίνε το οξυγόνο μας, ξεκίνα το χορό, γίνε ο βατήρας μας, γίνε το τόξο μας εσύ κι ούτε που θα προφτάσεις να δεις τι βέλη είμαστε και προς το που τραβάμε…

Τσαγκαροδευτέρες…
της αντοχής, της ανοχής, της απουσίας, της αποχής, της εξοικείωσης, της προσαρμογής, του καλά είναι κι έτσι, κάποιοι άλλοι δεν έχουν ούτε αυτά… κάποιοι φίλοι έχουν καρκίνο… κάποιοι άλλοι Αλτσχάϊμερ… κάποιοι «έφυγαν» σε πέλαγα τρόμου…
“ Στα μάτια τους τα τρομαγμένα χρόνια,
…xάρτινα χρόνια, χάρτινη ζωή»
Κι εγώ:
“…Βαρέθηκα να είμαι στη γραμμή.
Στη γραμμή σαν στρατιώτες που πηγαίνουν
Στον άλλο κόσμο, που γυρνούν και δεν πεθαίνουν... …Δεν είμ’ εδώ γι’ αυτούς που με ζητάτε,
Λάθος η πόρτα κι ο αριθμός, μη με ρωτάτε.”
Κι επιμένω γιατί…
«Αυτά που θέλω να σου πω δεν τα θυμάσαι,
Κλείνεις τα μάτια, μα το ξέρω δεν κοιμάσαι...»

[Θυμάσαι αυτό το «σκονισμένο» τραγουδάκι του Γκαϊφίλια;… «Η εκδρομή» το έλεγε, το θυμάσαι;]

24.11.07

ΝΕΚΡΟΣ ΡΕΠΟΡΤΕΡ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ

αν βρεθεί...
(και blogger παρομοίως...)
θα είναι θύμα Δημάρχου, που οπλοφορεί
και βγάζει τα κουμπούρια του
και τα επιδεικνύει στους εκδότες...
εναποθέτοντάς τα επάνω στο γραφείο τους...

ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ;...

ΖΗΤΩ (ή γαμώ)
τη δημοκρατία τους,
τη νομιμότητά τους
και την ψευτοπαληκαριά τους
που την εκδηλώνουν μόνο όταν νοιώθουν το "μέταλο"
να βαραίνει την τσέπη τους...

(στο μεταξύ άλλοι "λαοπρόβλητοι/ες" ρεπόρτες,
bloggers
ή bloggeroύδες
θα συνεχίζουν να γράφουν κοσμαγάπητα σινερομάντζα,
όπως οι μαθητριούλες στα λευκώματα των συμμαθητών...
ΕΥΤΥΧΕΙΤΕ...)

22.11.07

ΖΗΣΕ ΤΟ ΜΥΘΟ ΣΟΥ ΣΤΑ ΖΩΝΙΑΝΑ, μα πέρνα κι απ' την Ηλεία...


Επειδή ξέρω ότι πολλά ερωτηματικά σας βασανίζουν σχετικά με την υπόθεση των Ζωνιανών, σκέφτηκα να σας χαλαρώσω μεταφέροντάς σας, απαντημένες μερικές από τις συνήθεις απορίες…

- Πως λέγονται τα Ζωνιανά στα ισπανικά ;
- Villabafo
(αν ήθελαν οι διωκτικές αρχές να κάνουν αληθινές έρευνες και σ’ άλλες περιοχές μήπως και γινόταν η Ελλάδα …ισπανόφωνη;)

- Στα Ζωνιανά έχουν λέει την καλύτερη ομάδα πόλο παίζουν όλοι ΦΟΥΝΤΑ-ΡΙΣΤΟI
(αυτό διβάζεται και Φούντα-άριστοι)

- Πως λέγονται οι λύκοι που ζουν στα βουνά των Ζωνιανών;
- ΤΣΙΓΑΡΙΛΥΚΟΙ...
(λέω εδώ να προσθέσουμε και ζορι-λύκοι και τσαμπουκα-λύκοι και αρα-λύκοι)

- Πώς γίνονται οι δουλειές στα Ζωνιανά;
- Στο Μπαμ μπαμ…
(μπάμ και …κάτω)

- Πως λέγεται το γήπεδο στα Ζωνιανά;
- ΣΕΦ, Στάδιο Ειρήνης και Φυτείας.
(πάλι δεν κρατιέμαι να το πω: αν έκαναν –αν, λέω- έλεγχο οι διωκτικές αρχές
στους χούλιγκανς – για να μην πω γενικά στους οργανωμένους οπαδούς και κάψω
«με τα ξερά και κανένα…χλωρό», οποιαδήποτε Κυριακή, εκεί θα βλέπαμε πελάτες,
που έχει το… «φυτικό» βασίλειο. Μα θα μου πείτε και πως αλλιώς θα «φτιαχνόταν»
το πόπολο με την αγαπημένη του ομάδα;…πάω πάσο!)

- Γιατί στα Ζωνιανά είναι όλοι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού;
- Γιατί έχει ως έμβλημα το τρίφυλλο.
(Λέτε κάτι να ήξεραν οι Βαρδινογιάννηδες όταν αγόραζαν τον ΠΑΟ;)

- Γιατί το γήπεδο των Ζωνιανών δεν έχει χόρτο και γραμμές;
- Γιατί καπνίζουν το χόρτο και ρουφάνε τις γραμμές.
(και μετά… εδώ κολλάει αυτό που λένε όποιοι διαφωνούν μετά από έναν αγώνα:
«καλά ρε φίλε, εσύ άλλον αγώνα έβλεπες;…)

- Τι στολίζουν στα Ζωνιανά τα Χριστούγεννα αντί για έλατο;
- Χασισόδεντρο.
( Στην Ηλεία που ξεμείναμε και από τα δυο τι θα στολίσουμε εφέτος, παπόρι;)

- Γιατί έμεινε χθες κλειστό το σχολείο στα Ζωνιανά;
- Γιατί οι δάσκαλοι παρουσιάζουν ήδη συμπτώματα στέρησης.
( …κι οι μαθητές το έλιαζαν στο προαύλιο;)

- Τι κοινό έχουν τα Ζωνιανά με την εκκλησία;
- Και στα δύο όταν μπαίνεις κάνεις το Σταυρό σου.

- Σε ένα αμάξι είναι ένας από τα Ζωνιανά, ένας από τα Ανώγεια και ένας
Πυργιώτης. Ποιός οδηγεί;
- Η ασφάλεια.
(Χμ…αυτό δεν είναι περίεργο. Το ζήτημα είναι που πάνε όλοι μαζί. Στο κρατητήριο ή
στην «αγορά» για προώθηση;)

- Γιατί τα ΕΚΑΜ μαζεύουν το χασίς των Ζωνιανών;
- Γιατί μετά τις φωτιές στην Πελοπόννησο παρατηρήθηκε έλλειψη στο Κολωνάκι.
(ε, τι να γίνει; δεν είναι όλοι οι Κολωνακιώτες top models για να ‘χουν κόκα…)

- Γιατί τα Ζωνιανά έχουν τα πιο γρήγορα γαϊδούρια;
- Γιατί με τόσο χόρτο που βόσκουν γίνονται καθαρόαιμα κούρσας.
(Δεν ξέρω αν ο «μπάφος» κάνει το γαϊδούρι… άτι, η κόκα όμως λένε ότι κάνει
πολλούς γελαστούς και «αξιοθαύμαστα» υπερκινητικούς, ψαχτείτε…»

- Αν η ιστορία των Ζωνιανών γίνει κάποτε ταινία, θα πρωταγωνιστεί ο Φούντας;
(κι η Φόνσου να καταγγέλλει την παγκοσμιοποίηση: αφού μπαίνουν τα ΕΚΑΜ στα
Ζωνιανά και παραλύει η οικονομία της Ολλανδίας)


(Τις απαντημένες απορίες μου τις έστειλε με mail η φίλη μου Μαριαλένα, που την ευχαριστώ…- με κάποιες αλλαγές και τις παρενθέσεις δικές μου…)

20.11.07

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΑ ΖΩΝΙΑΝΑ


(κάντε κλικ στον τίτλο) (σκίτσο: Πετρουλάκης)

Μαστουρώνοντας στην Ελλάδα...

ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ




(μου τα έστειλε με mail ο Θόδωρος και τον ευχαριστώ)

ΕΠΕΡΑΣΑΜΕ ΟΜΟΡΦΑ, ΟΜΟΡΦΑ, ΟΜΟΡΦΑ! (20 Νοέμβρη, 3 μέρες μετά...),

Άφησα να περάσουν 3 μέρες από τη γιορτή του Αγίου Πολυτεχνείου, για να καταλαγιάσει η γλυκιά νοσταλγία της επαναστατημένης νιότης των κάποιων λίγων, για να μιλήσω…
…δεν ήμουν στο πολυτεχνείο.
Συγνώμη που δεν ήμουν δηλαδή αλλά δεν είχα ακόμη μεγαλώσει.
(Αχ, ρε μάνα, άργησες να με γεννήσεις, βιάστηκε κι αυτό να ρθει…)
Ήμουν μαθητής στο Γυμνάσιο Αρρένων Πύργου.
Συμμαθητής με έναν παπά (που ερχόταν με τα ράσα)
και μ’ έναν χωροφύλακα (που ερχόταν στο σχολείο με τη στολή –κάποιες φορές).

Άλλωστε ανησυχώ αν θα χωρούσα να μπω στο πολυτεχνείο. Χοντρός δεν ήμουνα ποτέ αλλά με 3-4.000.000 Έλληνες που έχουν δηλώσει κατά καιρούς ότι ήσαν εκείνες τις ιστορικές μέρες του Νοέμβρη του ’73, μέσα ΕΚΕΙ…, που θα βρισκόταν χώρος (στο περιορισμένο προαύλιο του Μετσόβιου) για έναν ισχνό -έστω- 17χρονο επαρχιώτη;…
Είχα κι εκείνο τον φόβο για τα μαθηματικά από τα χρόνια του Χαλούλου…

[Άραγε σκέφτηκαν ποτέ όλοι αυτοί οι κατά δήλωσίν τους αγωνιστές, ότι αθροιζόμενοι θα καταλάμβαναν μια Πανεπιστημιούπολη;…]

Βγήκα να το πω λοιπόν ότι «δεν ήμουν εγώ στο πολυτεχνείο», γιατί με το πέρασμα των χρόνων πάσχω από μια οξεία κοινωνιογενή αλλεργία απέναντι στο «δήθεν», στο «εκ των υστέρων» και στο «εκ του ασφαλούς» μεγαλόστομον των νεοελλήνων…

Εκείνων που -είτε ήσαν είτε δεν ήσαν στο Πολυτεχνείο, το ίδιο μου κάνει- αφιέρωσαν αποδειγμένα την -υπόλοιπη- ζωή τους στην υπηρεσία καπιταλιστικών ονείρων: στην «περιουσιομανία τους»…

Σίγουρα δεν εξομοιώνω όσους δεν ήσαν με αυτούς που ήσαν… Σίγουρα προτιμώ αυτούς που ήσαν εκεί -και ξεπουλήθηκαν μετά… -από τους αιωνίως απόντες.

[Eίναι προτιμότερο το να ξεπουλιέσαι, γιατί αποδεικνύει ότι υπήρξες κάτι... κι έχεις και κάτι να πουλήσεις…- να πουλήσεις έστω αυτό «το κάποτέ σου»… Το άσχημο είναι το να μη έχεις τίποτα. Να θες να πουληθείς και κανείς να μη σε αγοράζει, να μην νοιάζεται για την πραμάτεια σου…]

Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια που άκουγα διάφορους να λένε με στόφο τη φράση «ήμουν κι εγώ στο Πολυτεχνείο»… και δίπλα κάποιοι φίλοι που πλήρωσαν την αντίσταση κατά της χούντας να αναστενάζουν, «αιχμάλωτοι» ήδη στην ανάπηρη (σύνδρομο down) δημοκρατία του Καραμανλή και μετά στον ψευδεπίγραφο σοσιαλισμό του Παπανδρέου.

Θυμάμαι Καλοκαίρι του 1974, που βρέθηκα στην Αθήνα, υποψήφιος φοιτητής πια, το φίλο το Γιώργο (της Κομμουνιστικής Οργάνωσης «Μαχητής», που τα έπαιρνε στο κρανίο όταν τους άκουγε…)

Γιατί βέβαια, η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν στον καναπέ αραχτή, όπως ακριβώς και η σημερινή και δεν ήταν στο Πολυτεχνείο.
Στο Πολυτεχνείο βρίσκονταν μόνο μερικές εκατοντάδες όμορφοι νέοι (για να δανειστώ την έκφραση του pitsirikou).

Όπως και σήμερα κάποιοι αγωνίζονται όσο, όπου και όποτε τους δώσει εντολή το κόμμα και οι πολλοί έχουν σκυμμένο το κεφάλι... σε μια οθόνη ή πάνω στους λογαριασμούς της καπιταλιστικής προκοπής τους.

Όπως και σήμερα που στους μεγάλους, ωραίους και δύσκολους αγώνες μετέχουν μόνο μειοψηφίες… μερικές εκατοντάδες όμορφοι νέοι!!!
Τιμή μου που βρέθηκα συχνά ανάμεσά τους σε τέτοιους αγώνες και που ακούω ακόμη και τώρα τα λόγια των παιδιών, να μου λένε -έστω πικρόχολα-: «εσύ το παλεύεις ακόμη ε;»…

Αν ένοιωθα την υποκρισία των πρώτων χρόνων να με αδειάζει, το παρόν και το μέλλον με τρομάζει…

Εύχομαι να μην «αξιωθούμε» να ζήσουμε τη μέρα, που η χώρα θα είναι ένα λιβάδι τόσο υπναλέων-φιλήσυχων πολιτών, που αυτοί, που αποδεδειγμένα βρίσκονταν εκεί, θα το κρύβουν…

18.11.07

ΖΩΝΙΑΝΑ: οι βοσκοί με τις πόρσε...("ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια"...)

Διαβάζω ότι η επίθεση των Ζωνιανιών κατά του ενός (!) ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ τζιπ των μπάτσων... ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΑ...

Απο τα τρία με τέσσερα άτομα που ήταν μέσα στο τζιπ
(αυτό το 1 από τα 14 τζιπ στο οποίο ήταν και ο τραυματίας
Μακεδονας μπάτσος, βαρούσαν αλύπητα οι "Ζωνιανοί" με σκοπό να υπαρξουν νεκροί, κάτι που δεν συνέβει με τα άλλα τζιπ!)

Στο συγκεκριμένο τζιπ ήταν μόνο ένας Κρητικός, ενώ στα άλλα οι περισσότεροι ήταν Κρητικοί -ντόπιοι δηλαδή!!!
Απ' οτι λένε οι διασωθέντες, σκοπός των σκοπευτών ήταν μόνο το δικό τους τζιπ...

Οι ιδιοι αναρωτιούνται πλέον αν, ήταν τυχαία η επίθεση κατά του δικού τους μόνο τζιπ ή ήταν δολοφονική επίθεση κατα ΜΗ ΚΡΗΤΙΚΩΝ μπάτσων;

Τα κανάλια και όλο το τραστ εφημερίδων-πολιτικών κλπ που λυμαίνονται την χώρα,
ας ανοίξουν περισσότερο το στοματάκι τους αν θέλουν να αποδείξουν οτι ειναι στην απ' εξω (...???).

Οι κάτοικοι των Ζωνιανών που τελευταία όλοι (ΜΜΕ, πολιτικοί, τοπική αυτοδιοίκηση, μεγαλοαστυνομικοί) προσπαθούν να μας πείσουν οτι δεν είναι όλοι στο ίδιο τσουβάλι,
ας ανοίξουν το στοματάκι τους και ας πούνε την αλήθεια, έτσι ώστε να αποδείξουν το αντίθετο...

Σίγουρα η αλήθεια δεν θα βγεί ποτέ απο επίσημα χείλη...

16.11.07

ΗΛΕΙΑ:... μπάφος τ' αλωνιού, κόκα του σαλονιού

...γιατί και η "μαγκιά" θέλει το…φάρμακό της!

Και κάθε είδους «μαγκιά», θέλει το ειδικό της-φάρμακο! Εμ, τι και στα σαλόνια και στ’ αλώνια, ίδιο «πράμα»; Διακρίσεις, ταξικές λοιπόν -και στο «πράμα»- στην κοινωνία μας...

Αλλά…ε, όχι! Δεν είναι δυνατό να συμβαίνουν τόσο μεγάλες διακρίσεις σ’ αυτή τη χώρα.

Τα Ζωνιανά να είναι τόσα χρόνια άσυλο ατιμωρησίας και στην Ηλεία να έχουμε τόσους τρόφιμους φυλακών για ναρκωτικά,
που όταν λες ότι είσαι από την Ηλεία δεν μπορείς να βρεις γκόμενα πια…

Έτσι πέσανε και τα παλικάρια μας στις Ουκρανές νύφες, που τους εισήγαγαν
μέσω μαύρης θάλασσας οι επιτήδειοι
- πάλι καλά που δεν τα έριξαν στην πρέζα…

(γιατί οι χειμερινοί κολυμβητές -λένε- ότι βρίσκουν κάτι περίεργα σακουλάκια,
στα νότια παράλιά μας...).

Στα Ζωνιανά ζουν και κουμπαριάζουν και κουμπουριάζουν οι μπαφοκαλλιεργητές μαζί με υπουργούς, βουλευτές και μεγαλοδικηγόρους,

ενώ στην Ηλεία για να βλέπεις μπαφοκαλλιεργητή με βουλευτή είσαι αναγκασμένος να παραβρεθείς στα Δικαστήρια...(για τους δικηγόρους δεν παίρνω κι όρκο...)

Στα Ζωνιανά γίνεται παραγωγή και εμπορία ναρκωτικών και όλοι οπλοφορούν,
ενώ στην Ηλεία για να το καταφέρεις πρέπει να γίνεις πρώτα Δήμαρχος-
τότε μπορείς να πυροβολείς και μπροστά στις κάμερες!
Έτσι επιδεικνύεις και το ..αξίωμά σου!...

Αμηχανίες

Ένα γενικό αίσθημα αμηχανίας έχει κυριεύσει το πανελλήνιο…
Αμήχανοι δηλώνουν οι πολιτικοί… Ακόμη κι αυτοί που κάθε
που κατέβαιναν στην Κρήτη έκαναν και από μια κουμπαριά
στα Ζωνιανά…

Αμήχανοι νοιώθουν οι αναρχικοί,
γιατί έτσι που βάλθηκαν τα ΜΜΕ να μας πείσουν ότι η ΕΛ.ΑΣ
κάνει κάθαρση της Κρήτης από τα ναρκωτικά,
αναρωτιούνται μπας κι ήταν λάθος το σύνθημα που φώναζαν τόσα
χρόνια: «ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΗΡΩΙΝΗ»….

Καταγγελία

Κυρίες και κύριοι ΣΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΩ ΟΤΙ:
Ο Μάκης Νοδάρος, πολεμάει τον Δήμαρχο Ζαχάρως,
όχι γιατί ασχολείται με την ανάπτυξη (διάβαζε εκποίηση των
καμένων και των παρακειμένων… αλλά επειδή είναι από τη
Βόρεια Ηλεία (Λεχαιναίος, δηλαδή Ανωγειανός).

Συγκεκριμένα ο Νοδάρος πνέει μένεα κατά της υπηρεσίας
δίωξης ναρκωτικών στην Ηλεία, γιατί -με τις διακρίσεις που κάνει
- δεν συλλαμβάνει και πέντε πενήντα εμπόρους και καλλιεργητές
από τον Ηλειακό κάμπο (Ανωγειανούς),

για να δοθεί μια ευκαιρία διαφήμισης του προϊόντος
–και των πέντε πενήντα.
Δηλαδή ο Μάκης είναι πορωμένος εχθρός της φήμης του χασισιού
του Πυργιώτικου- κι εν γένει του μπάφου της Νότιας Ηλείας…
-Ζωνιανού

Καταγγέλλω εδώ την συνομωτική συνεργασία του
με τους γνωστούς-αγνώστους «Οικολόγους-Πράσινους»
των Λεχαινών (Ανωγειανούς),
που συκοφαντούν την Πυργιώτικη παραγωγή και υποστηρίζουν
πως το χασίς της Βόρειας Ηλείας
(δηλαδή το Ανωγειανό)

είναι πιο αγνό από το Πυργιώτικο, Ζαχαριώτικο κτλ
-της Νότιας Ηλείας (δηλαδή το Ζωνιανό),
γιατί -τάχαμ- οι Αμαλιαδαίοι και γενικότερα οι καμπίσιοι
(Ανωγειανοί)
κάνουν βιολογική καλλιέργεια και χρησιμοποιούν κοπριά
και όχι καρκινογόνες χημικές ουσίες.

Κυρίες και κύριοι

Καθώς καταλαβαίνετε γενικότερα γίνεται του… «Μυλοποτάμου»,
γιατί είναι θορυβημένοι οι χασισοκαλλιεργητές και οι χασισέμποροι
του Νομού Ηλείας, που βλέπουν όσο χασίς τους έμεινε από
την καλοκαιρινή πύρινη λαίλαπα, να μένει αδιάθετο,
από την υπερπροβολή του Κρητικού προϊόντος και ζητούν
να αποζημιωθούν από την πολιτεία (ΕΛΓΑ).

-Κι οι βουλευτές μας, τι κάνουν;

-Πίνουν βρε μπάφο οι βουλευτές;

-Δεν πίνουν;...Τότε ποιοί πίνουν την κόκα; τα Top Models…μόνα τους;
Δεν θυμάσαι εκείνο τον παππού απ' τη Ζαχάρω, που έλεγε:
"Ο μπάφος είναι για την εργατιά...
μπάφος τ' αλωνιού, κόκα του σαλονιού".

Κυρίες και κύριοι

Στην πραγματικότητα, οι Ζωνιανοί λοιδορούνται άδικα…

Με τέτοιους κουμπάρους τι να κάνεις; Πας και πίνεις το παλιόχορτό σου και μετά… να 80% η ΝΔ στα Ζωνιανά!!!…

(πες μου τους κουμπάρους σου να σου πω ποιος είσαι…)