Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πολύ άσχημη πόλη με γκρίζους δυστυχισμένους πολίτες.
Βία, εγκλήματα, κυκλοφοριακό, ατυχήματα, ναρκωτικά, βρωμιά παντού. Και δεν ήταν καμιά μικρή πόλη. Είχε έξι μύρια απελπισμένους κατοίκους που είχαν
παραδοθεί στην «μαυρίλα»...
Ένα πρωί, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου της πόλης που ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, ενώ πήγαινε στη δουλειά του, βλέποντας την κατάντια της πόλης του, πήρε μια ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ απόφαση: Παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο, δηλώνοντας πως ήθελε να διευρύνει την διδασκαλία του και στα έξι εκατομμύρια κατοίκους! Στους μαθητές του στο Πανεπιστήμιο, ήταν γνωστός για τους …«ευρηματικούς» τρόπους διδασκαλίας που χρησιμοποιούσε… Όπως μια φορά που επικρατούσε χάβρα στο μάθημά του, επέβαλε την τάξη με μια πολύ…απλή κίνηση: κατέβασε τα βρακιά του.
Γενικά εφεύρισκε αστείους και αρκετές φορές ανορθόδοξους τρόπους για να πετυχαίνει το σκοπό του και περιέργως, τα κατάφερνε.
Φόρεσε μια στολή σούπερμαν, αυτοχρίστηκε «υπερπολίτης», έβαλε υποψηφιότητα για δήμαρχος και πήρε τους δρόμους για την προεκλογική του εκστρατεία. Έφερε πολύ γέλιο στις «γκρίζες φάτσες» των κατοίκων της πόλης. Κι επειδή όπως έλεγαν, ήταν αρκετά ειλικρινής η δική του φάτσα, τον ψήφισαν!...
Ο καινούργιος δήμαρχος όμως δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους σκορπίσει στους δρόμους της πόλης. Η αποστολή τους ήταν να χλευάζουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σιγά, θα μου πείτε… Κι όμως οι πολίτες (που εννοείται ότι είχαν «γραμμένους» τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας), άρχισαν να συμμορφώνονται, γιατί αποδείχτηκε πως τους ενοχλούσε πολύ περισσότερο η δημόσια κοροϊδία (το κράξιμο), παρά τα πρόστιμα.
Αμέσως μετά, βγήκε σε τηλεοπτικές εκπομπές και έκανε ντους κατατσίτσιδος (live), κλείνοντας την παροχή νερού ενώ σαπουνιζόταν, για να δείξει στους πολίτες πώς έτσι μπορούν να εξοικονομούν νερό. Και η κατανάλωση νερού στην πόλη μειώθηκε...
Όρισε Ημέρα της Γυναίκας όπου οι άντρες θα φρόντιζαν τα παιδιά και οι γυναίκες θα έβγαιναν βόλτα στην πόλη. Αυτό, ήταν ανήκουστο γιατί η συγκεκριμένη πόλη ήταν πολύ επικίνδυνο μέρος τα βράδια, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν βόλτες σχεδόν ποτέ ως τότε… Έτσι 700.000 γυναίκες γέμισαν τους δρόμους πανηγυρίζοντας, ενώ ακόμη και o αρχηγός της αστυνομίας ήταν γυναίκα εκείνο το βράδι.
Και το καλύτερο: Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν (ανάλογα), δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους. (Φυσικά που δεν έχασαν την ευκαιρία να το ξεφτιλίσουν δεόντως αλλά ειρηνικά...)
Το ομαδικό κράξιμο ήταν ό,τι έπρεπε τελικά.
Γενικά σκαρφιζόταν αστείες και περίεργες καμπάνιες για κάθε τι που ήθελε
να πετύχει, όπως όταν ζήτησε να του τηλεφωνήσει όποιος πολίτης συναντούσε έστω κι έναν υποδειγματικό ταξιτζή. Σύντομα, δέχτηκε 150 τηλεφωνήματα που συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί μια ομάδα ταξιτζήδων που ο δήμαρχος ονόμασε Ιππότες της Ζέβρας και είχαν την προσωπική του υποστήριξη.
Ίδρυσε επίσης ταμείο εθελοντικών φόρων για όσους ήθελαν να δώσουν
παραπάνω χρήματα (!) στο δημοτικό ταμείο!!! Φυσικά και μάζεψε χρήματα.
Τέλος, προσπαθώντας να δείξει πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ζωή, ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη, πράγμα εξαιρετικά έξυπνο γιατί το αποτέλεσμα ήταν πανέμορφο αλλά και ιδιαίτερα σοκαριστικό…
διαλέξεις αναλύοντας τα συμπεράσματά του από το κοινωνικό του πείραμα.
Μόνο έτσι οι άνθρωποι αποδέχονται τις αλλαγές.
Όλο το άρθρο και τα αποτελέσματα των πρακτικών του σε νούμερα, εδώ:
http://www.hno.harvard.edu/gazette/2004/03.11/01-mockus.html
(ευχαριστώ το Θόδωρο που μου το έστειλε)
Το δημοσιεύω αφιερώνοντάς το στα "Ξόανα" της διδασκαλίας και της πολιτικής του τόπου μας...
Σ' όλους αυτούς τους "καμένους" με την ξύλινη γλώσσα και την ξύλινη λογική... Με μια παραίνεση-κραυγή: "Πάρτο αλλιώς ρεεεε!...."
1 σχόλιο:
Αν και μόνο ένας πολιτικός με λατινοαμερικάνικο ταπεραμέντο θα το έκανε, μακάρι να δούμε κι εδώ μιμητές.
Για να γίνει επιτέλους πραγματικότητα το παλιό σύνθημα "Η φαντασία στην εξουσία"!
Δημοσίευση σχολίου