Να γράφεις τόσο ελεύθερα σαν να μην πρόκειται να σε διαβάσει κανείς… Να βγάζεις σεργιάνι το μεγαλείο της καρδιάς σου να δρέψει χαμόγελα «απ’ αλλού»…σαν να μην πρόκειται να στην προδώσει κανείς…
17.3.06
TO TEΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ...
και με τις προηγούμενες μαλακίες που ανέβασα...έτσι για προεπίλογο...επιτίθεμαι στην απογοήτευσή μου...
βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που... αδειάζω, όπως με αυτή την 2,5 μηνών περιπέτεια εδώ...
αλλά μέχρι να ανοίξω blog στην γυναίκα μου, στην γκόμενά μου, στην πρώην γκόμενά μου, στην νυν γκόμενά της και στον νυν γκόμενό μου, για να τα λέμε όλοι/ες μαζί λέω να επανέλθω σε ποιό ζωτικά πράγματα...
θα τα ξαναπούμε...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου