ΣΤΡΙΨΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ...ΚΙ ΟΠΟΥ ΣΕ ΒΓΑΛΕΙ... ή εκλεγμένος είσαι και φαίνεσαι...)

Στρίψε αριστερά

…και πάτα γκάζι… Στρίψε αριστερά κι όπου σε βγάλει…

Ξέχνα την ξύλινη γλώσσα και τις τετριμμένες διπλωματικές δηλώσεις. Άσε την πεπατημένη… Πήγαινε τα βήματά σου εκεί που δεν υπάρχει λεωφόρος, δρόμος ή μονοπάτι κι άσε τα ίχνη σου…

Μίλα για τα οικονομικά, χωροταξικά και πολεοδομικά προβλήματα του τόπου με την ίδια άνεση που μιλάς και για την αγαπημένη ομάδα σου ή για την αγαπημένη σου (έχεις;…)

Έχε ύφος άμεσο, ζεστό κι απλό… και καθόλου γκρινιάρικο, χαιρέκακο ή σαρκαστικό για τους «άλλους», τους πολιτικούς σου αντιπάλους.

Να είσαι χαρούμενος, καθαρός και μαχητικός σαν φρεσκοπλυμένο άσπρο πουκάμισο, φορεμένο για ένα περίπατο σε Αιγαιοπελαγίτικο νησί, καλοκαιρινό δειλινό μετά την μεσημεριανή σιέστα…

Πες τα μηνύματά σου στον κόσμο σαν να λες «καλησπέρα», όπως περιδιαβαίνεις τα σοκάκια για να φτάσεις στο καφενείο του λιμανιού... Έτσι θα είσαι κατανοητός, πιστευτός κι ευπρόσδεκτος.

Δεν μπορείς να γίνεσαι φορέας ελπίδας με το φορεμένο -χρόνια τώρα- ίδιο μουστρούφικο ή οργίλο ύφος, του επαγγελματία καταγγελτικού …

Κάνε μας να ρωτάμε: « Μπορεί να αλλάξει κάτι;…»

Είναι το πρώτο μεγάλο βήμα για τ’ αλλιώτικο… Πως να σ’ ακούσουν μ’ ελπίδα, αυτιά σκυμμένων κεφαλιών, που μια ζωή μονολογούν «ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ», αν κι εσύ είσαι ένα απλό παπαγαλάκι του κομματικού προεκλογικού μονόλογου;

Κάνε μας να ρωτάμε: « Μπορεί να αλλάξει ΚΑΤΙ;…»

Και αν ναι, ύστερα πες μας το ΠΩΣ…

Η λογική της «χρήσιμης ψήφου», έγινε πια βαθειά διφορούμενη:

Χρήσιμης για ποιόν; Για τον ψηφιζόμενο ή για τον ψηφοφόρο;

Τελικά κατάλαβε, ότι ο λαός που είναι ο «Σταυρωτής» (σου) δεν μπορεί πάντα να παγιδεύεται και να καταντά μετά τις εκλογές «Εσταυρωμένος»…από μόνος του. Για πόσο θα είναι οι εκλογές «Λαϊκή Αυτοκτονία»;

Δηλαδή εγκλωβισμός στα κόμματα εξουσίας, προσδοκία σε κάποιο προσωπικό όφελος, (που καταλήγει να είναι προσωπικό όφελος δικό σου, εκλεγμένε, ε εκλεγμένε!...) είτε επιλογή, με τη λογική του «πάμε στοίχημα», ενός φαβορί που θα κυβερνήσει… Άλλωστε τι να την κάνουμε την απόδοση 1,15 που έχουν τα φαβορί;… και σπάνε κιόλας…

Επαναπαύεσαι και κρυφοχαμογελάς, σαν με διαβάζεις, γιατί σου έμαθαν στα κομματικά σου θρανία ότι «η ιστορία είναι βραδυκίνητη» κι ο κόσμος που στις μέρες μας περνά μια περίοδο νεοσυντηρητισμού δεν αλλάζει γρήγορα αλλά μην ξεχνάς ότι ο λαός δεν είναι λίμνη, είναι ποτάμι κι έρχονται κάποιες εποχές, που το ποτάμι γίνεται χείμαρρος, που θα είσαι τότε;

Μην μπαίνεις στο «χορό» σαν ο λαός να ναι η «ωραία κοιμωμένη»… Η λίμνη των Κύκνων είναι πια μολυσμένη, βρώμικη...

Δεν θα ναι για πάντα οι πολίτες οπαδοί ΤΩΝ «ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ» (διάβαζε κόμματα εξουσίας)

Ύστερα Πολιτικό μου Παπαγαλάκι, ονειρεύεσαι; Μην πεις ψέματα γιατί θα μακρύνει η φτερωτή ουρά σου… και θα κοκκινίσει το λοφίο σου…

Ονειρεύτηκες ποτέ το κόμμα σου να νικά στις εκλογές κι εσένα -εκλεγμένο ή μη- να διαδηλώνει μέσα στο πλήθος;

Ονειρεύτηκες ποτέ έναν κόσμο που τα Υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού θα είναι σημαντικότερα από το Δημόσιας τάξης; Και το Υγείας ανώτερο του Άμυνας;

Γούσταρες ποτέ έναν τέτοιο πολιτικό πολιτισμό;

Τελικά με την κάμερα είσαι μια ζωή ή ένοιωσες την μολότοφ -και καμιά φορά- να μην πετιέται από απέναντί σου αλλά από δίπλα σου;

Σ’ ενδιαφέρει να αγωνιστείς χωρίς λογιστικές προεκτιμήσεις των διαφαινόμενων αποτελεσμάτων;

Να μετέχεις σ’ έναν αγώνα που μπορεί η μεγαλύτερη επιτυχία του να είναι το: «Μπράβο σας κι ας μην σας πιστέψαμε. Μας κάνατε κι ονειρευτήκαμε, ελπίσαμε και χαμογελάσαμε πάλι!»;…

Στρίψε αριστερά λοιπόν κι όπου σε βγάλει…

(Διαβάζοντας μια πολτική συνέντευξη σε αθλητική εφημερίδα ή μια ποδοσφαιρική συνέντευξη σε προεκλογική περίοδο)