Στης Ηλείας την ολόμαυρη ράχη… (Βγάλτε το σκασμό επιτέλους!!!)

Δεν είμαι μολότωφ

Είμαι κουκουνάρι φλεγόμενου πεύκου,

που εκτινάχθηκα μετά την έκρηξή μου

στον καναπέ της ευτυχίας σου

Δεν είμαι εφιάλτης

Είμαι ένα παιδικό όνειρο,

που έγινα όνειρο κόκκινο,

καπνιστό, όνειρο κατράμι

-σε 8 παιδικά μάτια,

πριν τα κάψουν οι φλόγες

Δεν είμαι ήρωας –εκ των υστέρων

για να σου αφηγηθώ τα κατορθώματά μου

Δεν είμαι ρεπόρτερ-εμποράκι του κερατά

Για να ανεβάσω μαύρες φωτογραφίες και βίντεο

από της Ηλείας την ολόμαυρη ράχη,

που τράβηξα όταν επισκέφτηκα τα καμένα

με το 4Χ4 του γκόμενού μου μια εβδομάδα μετά

Δεν είμαι δήθεν, δεν είμαι κάπως,

Είμαι ένας πανικόβλητος στόχος τουριστικών καρτέλ

Είμαι ένας κλαμένος μα άκαφτος μικροαστός

Είμαι ένα λαμόγιο, που πλουτίζει από την ανθρωπιστική βοήθεια

Είμαι μια φωνή που βγαίνει μόνο όταν βλέπει κάμερα

Είμαι ένας επαρχιώτης πολιτευτάκος,

που βλέπω τα καμένα σαν καθαρισμένα κρεμμύδια

Είμαι εδώ όπως και τότε

που σώζαμε από τη φωτιά τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας!

Την ξενοδοχειακή μονάδα και το πατρικό του μεγάλου!

(εκεί ψηλά στα ορεινά και μην κάνουν κάποιοι ότι δεν καταλαβαίνουν…)

Το χωριό του Υπουργού!…

Είμαι εδώ…

Δεν είμαι πια όνειρο, έγινα εφιάλτης!

Δεν είμαι πια φλεγόμενο κουκουνάρι, έγινα μολότωφ!

Δεν είμαι πια μικροαστός (ο κ. εκ του ασφαλούς…),

είμαι «οικοτρομακράτης», όπως με συκοφαντήσατε.

Θα είμαι εδώ όταν σβήσει το φως της φωτιάς,

και θα μας στείλετε το φως των επενδυτών ΣΑΣ.

Θα είμαι εδώ…

Σ’ αυτό τον τόπο που εφέτος κάναμε βουβά τα πανηγύρια μας…

…εσείς πολιτευτάδες βρήκατε άλλη μια ευκαιρία να ακουστείτε,

προσβάλλοντας ανίερα τη «βουβή οργή» ΜΑΣ…

…Ανασκουμπώστε τα μανίκια, το μυαλό και την ψυχή και…

βγάλτε το σκασμό επιτέλους!!!