Η καύση δεν είναι λύση...

Η ΚΑΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ
Ανακύκλωση τώρα!

Το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Ηλεία έχει φθάσει στο πιο οριακό σημείο από ποτέ. Σ’ αυτό συμφωνούμε όλοι. Έφτασε σ’ αυτό με βαριά πολιτική ευθύνη απελθόντων και επανεκλεγέντων Δημοτικών και Νομαρχιακών αρχόντων. Και σ’ αυτό συμφωνούμε όλο και περισσότεροι…

Εκεί που δεν θα συμφωνήσουμε ποτέ είναι ότι η διαπίστωση αυτή πρέπει να μας καταστήσει ομήρους-δεκτικούς και υπάκουους για λύσεις, που θα εφαρμοστούν αποσπασματικά και «αγχωμένα», μέσα σ’ ένα σκηνικό τρόμου, που εντείνουν οι πλασιέ των βιομηχανιών πλουτισμού από τα σκουπίδια…

Μπροστά στο σημερινό αδιέξοδο μας προέκυψε ξαφνικός έρωτας δημάρχων που προτείνουν την μαγική λύση της καύσης των σκουπιδιών (ή γενικότερα τις τεχνολογίες ενεργειακής αξιοποίησης - καύση, πυρόλυση, αεριοποίηση κ.α.).

Η καύση δεν λύνει το πρόβλημα των σκουπιδιών, όπως ψευδώς υπόσχονται κάποιοι. Η καύση συνεπάγεται την έκλυση τοξικών ουσιών (διοξίνες, τοξικά μέταλλα, καρκινογόνοι υδρογονάνθρακες, προϊόντα ατελούς καύσης κ.λπ.), ενώ φυσικά παραμένει ένα σημαντικό υπόλειμμα από την καύση, το οποίο μάλιστα είναι τοξικό και ως τέτοιο πρέπει να το διαχειριστεί κανείς.

Εκείνο που αποκρύπτουν οι διάφοροι πλασιέ των εργοστασίων καύσης είναι ότι κάθε τέτοιο εργοστάσιο συνοδεύεται και από μια χωματερή τοξικών για τα υπολείμματα της καύσης. Εδώ δεν δέχεται ο κόσμος τους ΧΥΤΑ, θα δεχθεί μια χωματερή τοξικών στη γειτονιά του;

Η καύση ακούγεται σαν εύκολη λύση, έχει όμως πολλά προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στα εξής:

1. Παράγει επικίνδυνα αέρια (διοξίνες, υδράργυρο και εκατοντάδες άλλες τοξικές ουσίες) ακόμη και από τις πιο προηγμένες τεχνολογίες της.

2] Χρειάζεται και ένα ΧΥΤΑ τοξικών για τα στερεά υπολείμματα, που παράγει. Είναι βέβαιο ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις για την χωροθέτηση αυτού του ΧΥΤΑ τοξικών θα είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές της χωροθέτησης ενός ΧΥΤΑ απορριμμάτων.

3] Η καύση είναι επιλογή εντάσεως κεφαλαίου και όχι εργασίας. Δημιουργεί πολύ λιγότερες θέσεις απασχόλησης από την εναλλακτική διαχείριση και την ανακύκλωση. Συγκεκριμένα η καύση δημιουργεί μία (1) θέση εργασίας ανά 10.000 τόνους απορριμμάτων, ενώ η επαναχρησιμοποίηση και εναλλακτική διαχείριση δημιουργούν 25-300 θέσεις εργασίας ανάλογα το προς διαχείριση υλικό.

4] Είναι μακράν η ακριβότερη μέθοδος τελικής διαχείρισης, τόσο σαν επένδυση, όσο και σαν λειτουργία. Εκτιμάται ότι το συνολικό κόστος χρέωσης ανά τόνο με την καύση θα φθάσει ή θα ξεπεράσει τα 100 €/t, που σημαίνει ότι π.χ. τα δημοτικά τέλη στους ΟΤΑ θα πρέπει να αυξηθούν πάνω από 30% και το κόστος αυτό θα το πληρώσουν βέβαια οι δημότες.

5] Η χωροθέτηση της καύσης σε μακρινές αποστάσεις δημιουργούν ένα επιπλέον κόστος μεταφοράς κατά 2-8 €/t για κάθε 10 km μεγαλύτερη απόσταση.

6] Η υιοθέτηση της καύσης θα δυσκολέψει κατά πολύ τον ποσοτικό στόχο της ανακύκλωσης συσκευασιών που θα πρέπει να επιτύχει η χώρα μας, που είναι ανακύκλωση κατά 55 - 80% κ.β. στο σύνολο της συσκευασίας μέχρι την 31/12/2011.

7] Ταυτόχρονα η επίτευξη των στόχων της ανακύκλωσης θα καταστήσουν την καύση ακόμη πιο αντιοικονομική.

8] Η καύση συμβάλλει πολύ περισσότερο στην παραγωγή αερίων του θερμοκηπίου. Ακόμη και η «καλύτερη» καύση (με συμπαραγωγή ηλεκτρισμού και θερμότητας) υπολείπεται σημαντικά της ανακύκλωσης και φυσικά της μείωσης στην πηγή. Συγκεκριμένα η ανακύκλωση ενός τόνου ανάμικτων ανακυκλώσιμων μειώνει κατά 760 κιλά τις εκπομπές άνθρακα, ενώ η καύση με συμπαραγωγή ηλεκτρισμού και θερμότητας τις μειώνει κατά 95 κιλά στην καλύτερη περίπτωση της υποκατάστασης λιγνίτη ή άνθρακα.

Είναι σαφές ότι η καύση παρουσιάζει πολλά μειονεκτήματα από περιβαλλοντικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής πλευράς και από τη στιγμή που μέχρι σήμερα δεν υιοθετήσαμε τεχνολογίες καύσης, είναι πλέον πολύ πιο ασύμφορο να δεσμεύσουμε το μέλλον μας με αυτές…

Είναι αναγκαία ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ.

Είναι απαραίτητη ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΜΑΣ

Τις μικρές δυνάμεις και πόρους του Νομού μας μπορούμε να τους αξιοποιήσουμε πολύ πιο αποτελεσματικά στην πολιτική της πρόληψης - ανάκτησης - ανακύκλωσης - εναλλακτικής διαχείρισης - κομποστοποίησης με στόχο τις «Πόλεις Χωρίς Σκουπίδια».
(πηγή: σχετικό άρθρο του Φίλιππου Κυρκίτσου)