Το βιβλίο των ονείρων

Σήμερα είχα μια όμορφη ιδέα. Κι όπως κάθε τι που νοιώθω όμορφο θέλω να το μοιράζομαι με τους άλλους, έτσι σκέφτηκα να την μοιραστώ μαζί σας. Μπορεί να σας αρέσει και να γίνει και δική σας. Και τότε θα ναι ακόμη πιο όμορφη. Γιατί θα είναι ιδέα όλων μας!

Λέω σήμερα να αγοράσω το πιο μεγάλο τετράδιο, που θα βρω στα βιβλιοπωλεία της πόλης. Έξω στην ετικέτα του θα γράψω: «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ» και θα το βάλω πλάι στο κομοδίνο μου. Μαζί κι ένα μολύβι. Όταν βλέπω ένα καλό όνειρο, αμέσως μόλις ξυπνάω θα το γράφω στο βιβλίο…

Περνώντας τα χρόνια θα μαζευτούν εκεί πολλά υπέροχα όνειρα…

Όνειρα γλυκά, σαν γλυκό του κουταλιού ή σαν το σιρόπι στην καρυδόπιτα της γιαγιάς, κάθε φορά που θα το ανοίγω…

Όνειρα χαλαρά, σαν την γαλήνια, γαλάζια θάλασσα, ένα καλοκαιρινό δειλινό…, σε όποια βαρυχειμωνιά της ζωής κι αν τα διαβάζω…

Όνειρα αστεία, σαν γαργαλητό στη μασχάλη, σε όποιο δακρύβρεχτο ξεφύλλισμα...

Όνειρα λαμπερά, σαν την αστροφεγγιά αυγουστιάτικης νύχτας στο Αιγαίο…

Όνειρα πολύχρωμα, που θα μου θυμίζουν ανοιξιάτικα λιβάδια, γεμάτα από κάθε λογής λουλούδια, τα όποια μελαγχολικά δειλινά, θα τους ζητάω βοήθεια…

Όνειρα «μαγικά χαλιά» για την καρδιά μου... όποτε ο βιοπορισμός την καθηλώνει…

-Ξέρετε τι λέω; Άσχημα όνειρα -να συμφωνήσουμε ότι- δεν γίνεται να γραφτούν σε αυτό το βιβλίο. Όχι! Αυτά θα τα ξεχνάμε αμέσως! Σιγά μην τους κάνουμε τη χάρη να τα καταγράψουμε κιόλας…

-Ξέρετε τι λέω; Να φροντίζουμε τον ύπνο μας για να βλέπουμε όμορφα όνειρα! Να κάνουμε τέλος πάντων ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας γι’ αυτό… Λίγη χαλάρωση μ’ ένα ζεστό μπάνιο και μετά, αν οι σκέψεις εξακολουθούν να είναι βαριές, ας ανοίξουμε το βιβλίο των ονείρων και ας διαβάζουμε κι ένα ή δυο από τα πολλά παλιά υπέροχα όνειρα, που θα έχουμε εκεί…

Σιγά που θα τους κάνουμε τη χάρη ο ύπνος μας να είναι μόνο η ξεκούραση για να αποδώσουμε τα «δέοντα» την επόμενη μέρα στην εργασιακή κραιπάλη… Εμείς θα τον κάνουμε την δική μας απόλαυση-αναγέννηση…

-Ξέρετε τι λέω; Αυτό το βιβλίο να περάσει και στις επόμενες γενιές…Να πάρουν τη σκυτάλη και να συνεχίσουν με τα όνειρά τους… Έτσι θα γίνει ένα πολύ μεγάλο βιβλίο…

Θα λένε στο μέλλον: Το κληρονόμησα από τον πατέρα/μητέρα μου. Ο πατέρας/μητέρα μου το πήρε από τον παππού/γιαγιά μου. Μα ο παππούς μου δεν είμαι σίγουρος από που το πήρε… (γιατί στο μεταξύ μπορεί να φτιαχτεί η συνήθεια, οι άνθρωποι που αγαπιούνται πολύ, να ανταλλάσσουν τα «βιβλία των ονείρων τους»…).

Κι αν σκεφτείτε ότι μπορεί κανείς να κάνει «ψευτιές»… να γράφει για δικά του, κάποια όμορφα όνειρα, που δεν τα είδε ποτέ αλλά θα ‘θελε να τα είχε δει…

…ή άλλοτε να γράφει για δικά του, όνειρα που δεν τα είδε αυτός αλλά τα διάβασε στο βιβλίο των ονείρων του κολλητού του και «ζήλεψε» που δεν τα είχε δει…

…ή άλλοτε να γράφει σαν «όνειρα» που -τάχαμ- είδε, κάποια από όσα πόθησε να ζήσει κι ακόμη τα ονειρεύεται…

-Ε και λοιπόν;…και τι μας νοιάζει;

Κι αν κάποτε στο μέλλον το μακρινό σκεφτούν οι άνθρωποι να ενώσουν τα βιβλία των ονείρων τους «όλα σε ένα»… και φτιαχτεί τότε «Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ»;… και βρεθούν εκεί μαζεμένα

όνειρα άγουρα παιδικά, νεανικά και όνειρα ώριμα…

όνειρα γαλάζια για τη Θάλασσα και την Ελλάδα…

όνειρα πράσινα για τη Φύση και την Ελπίδα…

όνειρα κόκκινα για τη δουλειά και τον άνθρωπο…

όνειρα Ουράνια Τόξα…

-Ε και λοιπόν;…κι εμείς αυτό θέλαμε: να φτιάξουμε την «ΒΙΒΛΟ»,

την «ΚΙΒΩΤΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ»!!!...