amelie…

Την πρώτη φορά που εκείνος ήταν να ανέβει στην Αθήνα, τον περίμενε στην είσοδο της πολυκατοικίας.
Κρατούσε ένα φούξια κουτάκι δεμένο με μια πράσινη κορδέλα.
Μέσα είχε δυο κλειδιά:
Της εξώπορτας της πολυκατοικίας και του διαμερίσματός της. Τα χρώματα θυμόταν πως ήταν τα αγαπημένα του από τότε που είδαν μαζί το amelie… «Το σπιτάκι μας», του είπε καθώς του το έδινε.

… Στο σαλόνι της είχε αφήσει μόνο ένα φούξια (πάλι το amelie) χαλί και 25 (η ηλικία της) πράσινα (πάλι amelie…) κεριά αναμμένα…
Στη μέση ένας δίσκος οβάλ με μήλα με κανέλα, γύρω-γύρω (απ’ την «πολίτικη κουζίνα» θυμόταν πως η κανέλα βοηθάει ν’ ανοίγουν οι καρδιές), καρύδια με μέλι στη μέση και δυο ποτήρια με κόκκινο κρασί στο πλάι…

Δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει ποτέ ξανά τα κλειδιά της γιατί…

(δεν συνεχίζεται... γιατί βγαίνει σαν ημερολόγιο: "Αχαρνών και Αμφιλοχίας γωνία")