Τα «5» μου… ταξινομημένα

Τα 5 λεπτά που σημάδεψαν τη ζωή μου
Εκείνο που μου ανακοίνωσαν τη διάγνωση του διαβήτη στην 7χρονη -τότε- Ελένη μου,
Εκείνο που μου ανακοίνωσαν ότι η νυχτερινή βάρδια του πατέρα στο εργοστάσιο ήταν η τελευταία του…κι ήμουν 7χρονος εγώ…
Εκείνο που συνειδητοποίησα την «ψυχική νόσο» της μάνας των παιδιών μου
Εκείνο που μπήκα (παρουσιάστηκα) στο στρατόπεδο
Εκείνο που πρωτομπήκα στην σχολική αίθουσα, σαν δάσκαλος

Τα 5 αγαπημένα ταξίδια μου
Θεσ/νίκη 1979
Θεσ/νίκη 1980
Ικαρία 1990
Ικαρία 2003
Μονεμβασιά

Οι 5 (πιο…κάπως) δουλειές της ζωής μου (πριν από αυτές που κάνω τώρα)
Οικοδόμος στο «Μέγαρο των φίλων της μουσικής»
Πωλητής συστημάτων οργάνωσης επιχειρήσεων
Ντετέκτιβ….
Πωλητής του περιοδικού «το φως των τυφλών»
Διαλογή δελτίων ΠΡΟΠΟ στον ΟΠΑΠ (τότε που τσεκάραμε τις …επιτυχίες με ξυλομπογιές)

Κι άλλα 5 μου…
Δεν έβγαλα ποτέ διαβατήριο
Δεν έμαθα ποτέ να χορεύω
Δεν έκοψα ποτέ το τσιγάρο
Δεν έβγαλα ποτέ διαζύγιο
Έκοψα το τζόγο

Και τα πέμπτα (τελευταία) 5 μου…
Μ’ αρέσει η ταχύτητα αλλά όχι οι μπάτσοι…
Μ’ αρέσει η κιθάρα αλλά δεν έμαθα…τελικά
Μ’ αρέσει να παίζω με τα παιδιά (αντί να σοβα-Ρεύομαι με τους γονείς τους). Προτιμώ να «φυλάω παιδιά» για να βγουν οι γονείς τους (μπας και ξεσαλτάρουν, παρά να σαλτάρω εγώ μαζί τους…). Στο τέλος της βραδιάς εγώ και τα παιδιά θα είμαστε μια χαρά, το σπίτι σας δεν ξέρω…
Μ’ αρέσει που έχω δυο αγγελουδίνες (Ελένη και Γιώτα)
Μ’ αρέσει που συναντώ άγνωστους στο δρόμο, που μου λένε 2 καλές κουβέντες για τα «άλλα λόγια» μου.

Η Έστα και η Σοφία με προσκάλεσαν σ'αυτό το παιχνίδι και εγώ προτείνω τους:
Μπουκάλια στο πέλαγος
Armirikia
Marialena
Panic room
Γωγώ