Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΕΠΙΖΩΝ (δυο παραβολές...)

ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΠΡΩΤΗ: την αφιερώνω στους «νευρικούς εραστές» της εξουσίας (…και της λαμογιάς, βεβαίως-βεβαίως!..).

Σ’ αυτούς που μετράνε τις μέρες -σαν τους φαντάρους, με τσατσάρα- μέχρι τη γιορτή της Οσίας Μελανίας (31 Δεκεμβρίου…), γιατί πιστεύουν ότι από την επόμενη ημέρα (1η Ιανουαρίου…), που θα αναλάβουν την εξουσία, θα σημάνει το τέλος των μαύρων (πέτρινων) χρόνων για τη ζωή τους. Θα βουτήξουν λαίμαργα στην εξουσία και το χρήμα...

Μετά από ένα τραγικό αεροπορικό δυστύχημα, ο μοναδικός επιζών ροκανίζει ένα κοκαλάκι και το πετάει στον σωρό από κόκαλα που έχει φτιάξει δίπλα του.
Ξαφνικά, διακρίνει μια ομάδα διάσωσης να πλησιάζει και ξεσπά σε λυγμούς ανακούφισης: «Επιτέλους ήρθατε, ήρθατε! Σώθηκα! Σώθηκα!»
Η ομάδα διάσωσης μένει εμβρόντητη από τη φρικιαστική θέα των ανθρώπινων οστών δίπλα από τον επιζώντα και στέκεται παγωμένη να τον κοιτάζει.
Όπως ήταν προφανές, είχε κατασπαράξει όλους τους νεκρούς συνεπιβάτες του. Ο επιζών, διακρίνει τον φόβο στα μάτια τους και σκύβοντας το κεφάλι από ντροπή, απολογείται:
«Δεν φταίω. Έπρεπε να επιζήσω. Είναι αμαρτία να θέλει κανείς να ζήσει;»
Τότε, ο αρχηγός της ομάδας πλησιάζει και του λέει: «Κανείς δεν σε κατηγορεί που θες να ζήσεις ρε φίλε αλλά... για όνομα του Χριστού και της Παναγίας... εχθές έπεσε το αεροπλάνο!!!»…
…Λοιπόν, ψυχραιμία παιδιά!

ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: την αφιερώνω στους «νευρικούς εραστές» γενικώς!...
Σ’ αυτούς τους μπουνταλάδες της καθημερινής ζωής, που είναι χαμένοι στις εμμονές, τις φαντασιώσεις και τις…πωρώσεις τους κι αν συναντήσουν τη ζωή την προσπερνούν ή τρακάρουν επάνω της…

Μετά από ώρες αγωνίας και παρά τις ηρωικές προσπάθειες του πληρώματος το πλοίο ναυάγησε στο μέσο του Ωκεανού. Επέζησε μόνο ένας ναυαγός, που έφτασε κολυμπώντας και παλεύοντας με τα κύματα σ’ ένα έρημο νησί. (Μην βιάζεστε, γιατί δεν νομίζω ότι ήταν ο Ροβινσώνας Κρούσος). Εκεί έζησε για πολλά χρόνια μόνος του. Επιβίωνε με μπανάνες, καρύδες, κανένα πουλάκι και κανένα ψαράκι...
Μια μέρα καθώς καθόταν και χάζευε τον ωκεανό, παρατηρεί κάτι μπουρμπουλήθρες! Οι μπουρμπουλήθρες πλησίαζαν προς το μέρος του και γίνονταν όλο και περισσότερες!
Ξάφνου, προβάλλει μία θεσπέσια θηλυκή φιγούρα με στολή δύτη! Με μία κίνηση slow - motion (a - la Hollywood ) βγάζει την κουκούλα και τη μάσκα αποκαλύπτοντας το ονειρεμένο της πρόσωπο!
Ο ναυαγός είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό! Το θεσπέσιο θηλυκό αρχίζει να κινείται προς το μέρος του με εμφανείς σεξουαλικές διαθέσεις...
Ανοίγοντας αργά και βασανιστικά το φερμουάρ της στολής της, κοιτάζει με λάγνο βλέμμα τον ναυαγό και του λέει:
- Ναυαγέ, από πότε έχεις να καπνίσεις ένα καλό τσιγαράκι;
- Ουάου!... θα ‘ναι και 5 χρόνια! απαντάει εκείνος.
Βγάζει το θεσπέσιο θηλυκό ένα πακέτο Marlboro μέσα απ' τη στολή της και του το πετάει!
[Πριν συνεχίσεις μπορείς να ανάψεις τσιγάρο, αν και διαβάζετε και από μη καπνιστές]
Κατεβάζοντας το φερμουάρ ακόμα χαμηλότερα, λίγο πιο κάτω από το στήθος, και κάνοντας το λάγνο βλέμμα ακόμα πιο έντονο, του λέει:
- Ναυαγέ, από πότε έχεις να πιεις ένα καλό ουίσκυ «15 ετών»;
- Ουάου!... θα ‘ναι και 7 χρόνια! απαντάει εκείνος.
Με μια κίνηση, το θεσπέσιο θηλυκό βγάζει ένα Dimple από τη στολή της και του το
πετάει!
Έχοντας πλέον κατεβάσει το φερμουάρ μέχρι τον αφαλό, κοιτάει το ναυαγό στα μάτια και όλο νόημα του λέει:
- Ναυαγέ, από πότε έχεις να... περάσεις καλά;
Αυτός γουρλώνει τα μάτια του και χωρίς να μπορεί να πιστέψει στ’ αυτιά του για την τύχη του, της απαντάει με δάκρυα χαράς στα μάτια.
- Αν μου πεις ότι έχεις και Playstation εκεί μέσα, θα πεθάνω!!!
…(Δεν συνεχίζεται)