Δεν θέλω τις ευχές σου, τώρα πια…

Δεν  θέλω τις ευχές σου,
τώρα πια…

Με ευχήθηκες, όταν σε περίμενα στις πλατείες της αγανάκτησης και δεν ήλθες -αλλά με χλεύαζες από τον καναπέ σου…

Με ευχήθηκες, όταν ψήφιζες τις μνημονιακές δυνάμεις, αν και σου ούρλιαζα σπαρακτικά πως μας ξεπουλάνε -αλλά εσύ διάλεξες να «σώσεις τα ψωροευρώ σου»…

Με ευχήθηκες, όταν με άφησες μόνο στις απεργίες με μια χούφτα «γραφικούς» και δυο χούφτες κομματόσκυλα να ουρλιάζω σπαρακτικά για το χαμένο μας ψωμί… -αλλά και για την ξεσκισμένη μας δημοκρατία…

Με ευχήθηκες, όταν με άφηνες μόνο να αντιπαλεύω φράξιες τσόγλανων που καπέλωναν τις δυνάμεις ανατροπής…

Με ευχήθηκες, όταν μου έκλεβες το ψωμί…

Με ευχήθηκες, όταν τους στήριζες για να κλέβουν την ελπίδα και τα όνειρα των παιδιών μου…

Με ευχήθηκες, όταν με άφηνες μόνο με μια χούφτα «τρελούς κι ωραίους» να φτιάχνουμε το Κοινωνικό φροντιστήριο, ενώ εσύ έτρεχες να μαζέψεις ή να διαχειριστείς κομματικά ψηφαλάκια…

Με ευχήθηκες, όταν έκανες κομματικές μπίζνες με λαμόγια…

Με ευχήθηκες…  Χόρτασα… Φτάνει…

Δεν θέλω άλλες ευχές σου τώρα πια!...

Οι μόνες ευχές που θα δεχτώ δεν γράφονται στο διαδίκτυο, δεν λέγονται στα τηλέφωνα, (ΔΕ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΣΗΜΕΡΑ), δεν λέγονται καν με λόγια…

…είναι εκείνες που θα ανταλλάξουμε με δράσεις, αν ανταμώσουμε στα οδοφράγματα, στα αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια και σε κοινωνικοποιημένους χώρους παραγωγής, στους κοινωνικούς χώρους γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης του μέλλοντος…

…εκεί θα φανεί αν έχουμε να ανταλλάξουμε ευχές, να τραγουδήσουμε και πάλι σε στιγμές εξέγερσης για ψωμί-παιδεία-ελευθερία, ξανά!

Για πατρίδα και ανεξαρτησία, ξανά!... και για  ανθρώπους χωρίς πατρίδα και αύριο…

Οι μόνες ευχές που θα δεχτώ λοιπόν, είναι εκείνες που δεν ανταλλάξαμε ποτέ ως τώρα…

Και δεν είναι λόγια!… όχι άλλα λόγια!...

Τα ουσιώδη έχουν ειπωθεί.

Το μόνο που απομένει είναι η δράση.

Και δράση σημαίνει ανατροπή.

 Όλα τ’ άλλα πλανεύουνε…

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ