Καλοκαιρινά θαλασσινά ταξίδια (βάλε ένα άλλο θέμα, κυρία!...)

1) Κυρία, πέρσι μου ζητήσατε να σας γράψω μια έκθεση για την πιο όμορφη ημέρα των καλοκαιρινών διακοπών… Φοβάμαι ότι θα το ξαναβάλετε αυτό το θέμα κι εφέτος το Σεπτέμβρη…
Δεν μπορώ να γράψω κυρία… Και πέρσι δεν έγραψα. Είπα ψέματα ότι πόναγε η κοιλιά μου κι ύστερα το ξέχασες, που μου είχες πει να τη γράψω σπίτι και να στη φέρω…
Δεν πήγαμε διακοπές, κυρία… δεν υπάρχουν διακοπές για μας, είπε ο πατέρας… εκτός -λέει-και κερδίσει το λαχείο… αλλά ποτέ δεν το κερδίζει, κυρία…

Το ξέρω ότι μέσα σου είσαι λυπημένη, κυρία, που έχεις εμένα μαθητή και όχι τα παιδιά κάποιων άλλων… που θα μπορούσαν να σου γράψουν μια πολύ ωραία έκθεση για ταξίδια στα νησιά και για βόλτες με το σκάφος σε μαγευτικά ακρογιάλια… Θα θελες να χες μαθητές από σπίτια που πηγαίνουν διακοπές τα παιδιά τους… αχ βρε πατέρα…

2) Μια μέρα μετά το Δεκαπενταύγουστο προσπάθησα να ...ξεπεράσω το φόβο μου. Να προετοιμάσω μια έκθεση «για την όμορφη θάλασσα, που πήγαμε διακοπές το Καλοκαίρι…» και να μαι έτοιμος για το Σεπτέμβρη. Είπα να γράψω όπως φαντάζομαι τη θάλασσα, μα ακόμη δεν την μπόρεσα κυρία…
Εγώ το μόνο που ξέρω για θάλασσα είναι όσα ακούω από τον πατέρα μου: Ο πατέρας μου λέει ότι «τα έχουν κάνει θάλασσα, για να κολυμπάνε σε πελάγη πλούτου εκείνοι… για να πνιγόμαστε βυθισμένοι στο βυθό εμείς…»
Κι εγώ θέλω να σου πω κυρία ότι γύρω μου όλοι τα έχουν κάνει θάλασσα:
Ο μικρός μου αδερφός έφαγε πολλά σύκα, πονάει η κοιλία του και κλαίει
O μπαμπάς μου συνεχίζει να ουρλιάζει στη μαμά μου, γιατί η αδερφή μου είπε ότι είναι έγκυος.
Αλήθεια σου λέω, δεν μπορώ να σκεφτώ να γράψω.

3) Μια γιαγιά είπε στην τηλεόραση μια μέρα ότι τα σκάφη που έχουν πανιά τα χρησιμοποιούν για να διαπραγματεύονται με τους ανέμους για να μπορέσουν να διασχίσουν τον ωκεανό.
Και ότι μερικές φορές όταν δεν υπάρχει αέρας οι ναυτικοί σφυρίζουν και τον καλούν. Ο μικρός αδερφός μου είπε ότι θα ήταν καλύτερα, θα διέσχιζαν πιο γρήγορα τον ωκεανό τα ιστιοφόρα, αν οι ναυτικοί είχαν φάει φασόλια…
Εγώ δεν ξέρω από θάλασσα, κυρία…

4) Να σου πω μια σκέψη, που έκανα πριν πιω το γάλα μου; Εάν περιβάλλεστε από θάλασσα είστε ένα νησί. Εάν δεν έχετε θάλασσα γύρω σας, τότε έχετε ακράτεια, μα πάει αυτό σε έκθεση;

5) Στη θάλασσα ζουν οι γοργόνες. Συμπαθώ τις γοργόνες. Είναι όμορφες και μου αρέσουν οι λαμπερές ουρές τους. Όμως με τρώει η περιέργεια: πώς στο καλό οι γοργόνες μένουν έγκυες;

6) Όταν πήγα κάποτε στη θάλασσα ήταν πολύ κρύα κι έκανε τον "……" μου πολύ μικρό. Και ντρεπόμουν. Δεν μ’ αρέσει η θάλασσα, κυρία… Μη μου ξαναβάλεις έκθεση για τα όμορφα καλοκαιρινά ταξίδια μας.
Κυρία, μια συμμαθήτριά μου πήρε απαλλαγή από το μάθημα της γυμναστικής… Τι χαζή!...
Εγώ σε παρακαλώ, δώσε μου απαλλαγή από την έκθεση κυρία, δεν μπορώ να σου γράφω ψέματα, για τα όμορφα πράγματα που ζούμε, ούτε τα όνειρά μου θέλω να σου γράφω, γιατί κλαίω…
Ούτε το θυμό μου γι’ αυτά θέλω να σου γράψω, γιατί ο πατέρας μου μου είπε ότι θα με διώξεις απ’ το σχολείο, αν στα πω…

ΥΓ. Παρ’ ολίγο να το ξεχάσω, μ’ αρέσει, μ’ αρέσει το χρώμα της. Είναι μπλε. Είναι σαν τη σημαία που δε θα μου δώσετε ποτέ… και σαν τα μάτια σου είναι, που είναι όμορφα. Σ’ αγαπώ κυρία, (κι ας) (που) μου θυμίζεις τη θάλασσα…