Μερικές φορές…

…έρχονται τα πράγματα όμορφα, πολύ όμορφα!

Μπορεί η ομορφιά να είναι ένα ανθισμένο λουλούδι στο χορταριασμένο κήπο σου…

Μπορεί να είναι μια καλημέρα από κάποιο φίλο ξεχασμένο απ’ τα παλιά, που συνάντησες στο δρόμο ή στο facebook…

Μπορεί να είναι μια αλήθεια, που μαθαίνεις μόλις τώρα, κρυμμένη για χρόνια στην ομίχλη της σύγχυσης…

Μπορεί ένα καραφάκι που ήλθε μια στιγμή -όταν και όπως χρειαζόταν- σαν ημίχρονο στις καπιταλιστικές νευρώσεις…

Μερικές φορές…

…έρχονται τα πράγματα όμορφα, πολύ όμορφα!

Μπορεί η ομορφιά να είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας-διαμάντι, που γνώρισες στα σκουπίδια της ζωής…

Μπορεί να είναι ένα τραγούδι, ένα τραγούδι ευαισθησίας, που βγαίνει από κόκκινα χείλη, που μπορεί και να μη καταλαβαίνεις τα λόγια, μα έρχονται σαν τα κύματα, σε χαϊδεύουν και σε δροσίζουν …

Που μπορεί και να μην είναι χαρούμενο αλλά σε κάνει να οδηγείς στους δρόμους με κλειστά τζάμια -τόσο δυνατός και αυτάρκης!…

Μερικές φορές…

…έρχονται τα πράγματα όμορφα, πολύ όμορφα!

Μπορεί η ομορφιά να είναι η κατάρρευση του Καπιταλισμού, η πτώχευση των τραπεζών και των κρατών, η κρίση των Κροίσων, που καταφεύγουν σε «επάρατες» σοσιαλιστικές ιδέες για βοήθεια (ποιος το περίμενε χα χα χα…) οπότε ομορφιά είναι η άνεσή σου αφού δεν έχεις τι άλλο να φοβηθείς [μη χαθούν οι αλυσίδες ή η πείνα σου;…]

Μπορεί η ομορφιά να είναι το γατάκι σου σκαρφαλωμένο στην πορτοκαλιά να σε κοιτάζει σαν πουλί με 4 πόδια, ενώ «ταξιδεύεις» σ’ άλλους παραλλήλους…

Μερικές φορές…

…έρχονται τα πράγματα όμορφα, πολύ όμορφα!

Μπορεί η ομορφιά να είναι που σκέπτεσαι τον Χειμώνα που θα ρθει με τα νερά, τον άνεμο και την παγωνιά που καθαρίζει την ατμόσφαιρα εξοντώνοντας τους μικροoοργανισμούς και που σου δροσίζει την καμένη ψυχή απ’ τη λάβα της αηδίας τους…

Μπορεί η ομορφιά να είναι καστανά μακριά μαλλιά ριγμένα σε ώμους στιβαρούς, που απλώνονται σε πλάτες περήφανες -και γοφούς, που και που- και ανεμίζουν δείχνοντας πως η ζωή συνεχίζεται, για όσους αντέχουν απαλλαγές από τη λιγοψυχιά της ματαιοδοξίας τους

Μερικές φορές…

…έρχονται τα πράγματα όμορφα, πολύ όμορφα!

Μπορεί η ομορφιά να είναι που αξιώθηκες ν’ ακούσεις ευλογημένα λόγια από ανθρώπους σου!...

…μια νύχτα απ’ τη φωνή ενός φίλου: « σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις Χρήστο μου!...» κι ας μην υπάρχει πια «εδώ» αυτός (γεια σου Κώστα Μπαρμπέρη όμορφε!... σε όποιους Γαλαξίες…κείσαι)

Μπορεί η ομορφιά να είναι που αξιώθηκες ν’ ακούσεις μια μέρα απ’ τη φωνή μιας άγνωστής σου κυρίας λόγια να σε «μαλώνουν» και να σε θαυμάζουν συνάμα (ο θαυμασμός για να γλυκάνει το μάλωμα;…) : « Δεν ταιριάζει σ’ εσάς να είστε τόσο πολύ “φορτωμένος”... Το άγχος είναι μια πολυτέλεια, για αδύναμες ψυχές!...» και να λειτουργούν τα λόγια της σαν γροθιά στο στομάχι ή σαν κλωτσιά στα πισινά, που σημαίνει: «πάρτο αλλιώς!...» (γεια σου κυρία Κυριακή Κ., γλυκύτατη!... σε όποιους κρεμαστούς κήπους… κι αν αναπνέεις, ονειρεύεσαι ή βιώνεις τα όνειρά σου!)

Ειλικρινά, μερικές φορές…

…έρχονται τα πράγματα όμορφα, πολύ όμορφα!

Με το μεγαλείο της απλότητάς τους… Μόνο να έχουμε το μάτι ορθάνοιχτο… το μάτι της ψυχής ή έστω ένα απ’ τ’ άλλα…

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!