ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΜΟΥ (...πριν δείτε τι σας δείχνει)

Θυμάστε εκείνη την παλιά εξυπναδούλα:
«εγώ τους έδειχνα το φεγγάρι κι εκείνοι κοίταζαν το δάχτυλό μου;…»
(βέβαια δεν το λέγαμε ακριβώς έτσι αλλά το παράλλαξα για να μην ανοίγουμε
κι άλλες πληγές…)
Έτσι γίνεται τελικά…

Θυμάμαι μια άλλη παραλλαγή με δάχτυλα και τέτοια…:
«κι αν αλείψεις το δάχτυλό σου με μέλι και τους το βάλεις στο στόμα
θα στο δαγκώσουν…» -αφού το γλύψουν…
Έτσι γίνεται πάντα…

Και στους φορείς εξουσίας, αν τολμήσεις να σηκώσεις το χέρι
για να τους δείξεις το πρόβλημα (πριν μεγαλώσει το απόστημα…),
έρχονται οι «παρατρεχάμενοι» να σου κόψουν το δάχτυλο…

Μιλάω για τις παρενέργειες ενός κειμένου μου
«ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΟΥ 2007 – η απολογία που δεν κάνατε…»,
που δημοσίευσα το προπερασμένο Σάββατο… ή μάλλον για τα
«παρατράγουδα», που σιγά-σιγά φτάνουν στ’ αυτιά μου…
(και με την ευκαιρία να πω σε όσους μου ζητήσατε επαναδημοσίευση,
γιατί δεν το είδατε, μπορείτε να απευθυνθείτε στα γραφεία της «Πρώτης»
ή να μου ζητήσετε να σας το στείλω με mail, αφού μου γνωστοποιήσετε την
ηλεκτρονική σας διεύθυνση)

Αρχικά να ευχαριστήσω όλους όσους σπεύσατε να με συγχαρείτε με κάθε τρόπο (τηλέφωνα, mail και live…). Δεν θεωρώ ότι έκανα κάτι διαφορετικό από αυτό που δημοσίευα σαν το μοναδικό ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ μου ΣΥΝΘΗΜΑ:
«ΨΗΦΙΣΤΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΛΙΩΝΕΤΕ
ΣΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ,
ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΛΙΩΣΕΙ
ΑΝ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΙΝΕΤΕ…».

Ήξερα καλά λοιπόν γιατί έκανα την επιλογή μου.

Δεν ψήφιζα ΓΗΤΕΥΤΗ, ΔΗΜΑΡΧΟ ψήφιζα…

[και μια και το ’φερε η κουβέντα στους …γητευτές, μην ξεχάσετε να αναζητήσετε στην
ΠΡΩΤΗ τις επόμενες ημέρες –όταν βρεθεί ο αναγκαίος χώρος- μια όμορφη ιστορία
με αλληγορικό χαρακτήρα: Ο ΓΗΤΕΥΤΗΣ ΤΩΝ ΚΟΡΑΚΩΝ!...]

Από όσα επακολούθησαν θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στο τηλεφώνημα,
που δέχτηκα από γνωστό Πανεπιστημιακό συμπολίτη μας, ο οποίος μετά
τα συγχαρητήριά του, για το κείμενό μου, με ενημέρωσε (γιατί ειλικρινά την
αγνοούσα μέχρι εκείνη τη στιγμή…) και για μια επιστολή-απάντηση στο κείμενό
μου, από συμπολίτη μας, που δημοσιεύτηκε στην «ΠΡΩΤΗ», με τίτλο
«ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ».

Θα αντιπαρέλθω (προς μεγάλη έκπληξη, πιστεύω… του «πληροφοριοδότη»
μου) την πληροφορία που μου έδωσε, για τα (πιθανά ή όχι) κίνητρα-συμφέροντα
εν εξελίξει του συμπολίτη που υπέγραφε την επιστολή… (είπα και πριν- εγώ
δεν κοιτάζω το δάχτυλο… και χάρηκα που διάβασε το κείμενό μου
και με τιμά που ασχολήθηκε για να εκφράσει τις αντιρρήσεις του).

Θα σταθώ στον τίτλο της επιστολής για να πω την άποψή μου ότι
ο Δήμαρχος που δεν κρίνεται, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε λάθη…
Λάθη μικρά ή και μεγάλα, όπως αυτά που τον οδηγεί να κάνει η …γνωστή
σε όλους τριμελής «γάγγραινα» της «Νέας Πορείας».

Εγώ θα συνεχίζω να τους κρίνω κι αυτό για το καλό της πόλης, που ζω
και μεγαλώνω τα παιδιά μου. Άλλωστε -απ’ όσο ξέρω- ο Μάκης δεν είναι…
ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ (για να ισχύει το γνωστό: «Μην πυροβολείτε τον πιανίστα»)

Τέλος, όσον αφορά ψευδοδιλλήματα του στυλ: «τι θέλουμε; να ξαναέχουμε τον
προηγούμενο Δήμαρχο;» δεν με αφορούν.

Η σαφέστατη και ανιδιοτελώς ανατρεπτική προεκλογική (και όχι… «ύστερη»)
πολιτική στάση μου, όπως φάνηκε από τις ενυπόγραφες δημοσιεύσεις μου στον
τοπικό τύπο -εφημερίδες: «Αυγή», «Θέση», «Πρωινή», «Πρώτη» (και στην
εφημερίδα «Πατρίς» με την υπογραφή άλλων…) -αλλά ακόμη και στο internet-
αποδεικνύει ότι η επάνοδος του πρώην δημάρχου στην Δημοτική Αρχή Πύργου
-αν επιδιώκεται- επιδιώκεται μέσα από τη δράση αυτών που καταγγέλλω,
μέσω της φθοράς του τωρινού δημοτικού εγχειρήματος…

Αντιπαρέρχομαι επίσης αναφορές φίλων συμπολιτών ότι τουςπροσέγγισαν
οι γνωστοί-άγνωστοι του Τριμελούς Δημοτικού Ιερατείου, που περιβάλει και
εγκλωβίζει (;) τον Δήμαρχο, για να τους πουν φαιδρότητες, του στυλ:
«έλα τώρα που δεν ήξερες ότι θα δημοσίευε το κείμενο ο Χρήστος…».
Λες και αν το ήξεραν θα μου περιόριζαν οι φίλοι μου την ελευθερία έκφρασής μου…
(άσε για να μη μετρήσω πόσα από αυτά που έγραψα τα υπογράφουν και οι φίλοι μου…
αλλά ας το αφήσουμε για την ώρα…)

Όπως αντιπαρέρχομαι και όσα μου είπε -όταν μου τηλεφώνησε- συνεργάτης τους
(πρώην;) ότι του καταλογίζουν ότι μου έδωσε…στοιχεία!!!
Μα ΕΛΕΟΣ!!! Τι στοιχεία χρειάζεται κανείς για να δει και να γράψει αυτά
που όλοι βλέπουμε;

Λοιπόν, επειδή κανείς τους δεν μου τηλεφώνησε (και καλά έκανε, αφού καθώς ξέρουν
δεν «λιγώνομαι», να τα «λέω» με τις αρχές…), τους λέω από εδώ: ας φροντίσουν
να συνειδητοποιήσουν τα προβλήματα της πόλης και να τα λύσουν!
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μην ξαναγράψω, γι’ αυτούς!

Διαφορετικά ας ψάξουν να βρουν τρόπους αντιμετώπισής μου όοοολοι αυτοί,
οι «λαχανί», οι πρασινισμένοι πρώην «κόκκινοι» και οι όποιοι γαλάζιοι
συνοδοιπόροι τους, γιατί …εγώ ήμουν και παραμένω «μαύρος»
και αν δεν έγινα ιδιαίτερα σαφής… ας σας πω μια ιστορία:

Μια μέρα ένας μαύρος λέει σε έναν άσπρο:

Εγώ... όταν γεννήθηκα ήμουν μαύρος,

όταν μεγάλωσα ήμουν μαύρος,

όταν κάθομαι στον ήλιο είμαι μαύρος...

όταν κρυώνω είμαι μαύρος.

όταν τρομάζω είμαι μαύρος,

όταν πεθάνω είμαι μαύρος.

Εσύ... όταν γεννήθηκες ήσουν ροζ.

όταν μεγάλωσες ήσουν άσπρος.

όταν κάθεσαι στον ήλιο είσαι κόκκινος.

όταν κρυώνεις είσαι μπλε.

όταν τρομάζεις είσαι κίτρινος.

όταν αρρωσταίνεις είσαι πράσινος.

όταν πεθάνεις είσαι γκρι…

[Αυτά για την ώρα κι εύχομαι -ειλικρινά- να μη χρειαστεί να επανέλθω ποτέ!]