10.12.06

Δεν θα σου πάρει πολύ...

Καλησπέρα.
Όλα γίνονται γρήγορα, αυτόματα, απλά...εκεί πέρα. Δεν χρειάζεται να κοπιάσεις. Άλλωστε -σκέπτεσαι- δεν τα προκαλείς ούτε τα ελέγχεις. Αφού δεν συμβαίνουν εδώ.
Όλα γίνονται εκεί!...πάντα γίνονται εκεί!
Εκ γενετής πρεσβύωπας βλέπεις μόνο μακριά, εκεί! Κάποτε το έλεγες και μαγκιά αυτό: «εγώ βλέπω μακριά»! Γιατί το εδώ, το κοντινό πλάνο, σ’ ενοχλεί. Σε ενοχλεί γιατί είπαμε πως έχεις την πρεσβυωπία σου.
Μα κι όσα συμβαίνουν κοντά, εσύ δεν τ' αφήνεις. Τα καταγγέλλεις…τα καταγγέλλεις… Καταγγέλλεις… αυτούς που ευθύνονται… με τη δράση και την παράλειψή τους… (Το φρικτό άλλοθι του καταγγελτικού…)

Έπειτα είναι Κυριακή! Η παιδοψυχολόγος, σου είπε σε κάθε τόνο ότι τουλάχιστον η Κυριακή είναι ημέρα του δικού σου ΚΥΡΙΟΥ: είναι ημέρα του ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ.
Να το πάρεις και να το βγάλεις έξω!
Άλλωστε δεν είναι κατ’ ανάγκη για την ψυχούλα του (πότε βρήκες το χρόνο να την σκεφτείς μέσα στο τρέξιμο για τα «πρέπει» της εβδομάδας;… Σχολείο, Φροντιστήριο, μα και Μουσική, Μπαλέτο, Γήπεδο, Κινηματογράφο…όλα είναι αυστηρά καθορισμένα στο πλαίσιο ενός Κώδικα παιδαγωγικής ψυχοπαθολογίας)

Έπειτα είναι Κυριακή! Είναι η μέρα του παιδικού επιταφίου! Η μέρα της παιδικής περιφοράς! Της περιφοράς του παιδικού επιταφίου! Που βγάζουν οι γονείς τα παιδιά έξω! Το ίδιο κάνουν και οι απέναντι. Άλλωστε γι’ αυτό τα βγάζουν για να το δεις! Αυτό περιμένουν, να σε δουν! Να σε ελέγξουν αν το κάνεις!

Σήμερα είναι Κυριακή! Θυμάμαι που μου έλεγες ότι εκείνος ο φίλος παίρνει τα παιδιά του και κάνει επίσκεψη κάθε Κυριακή και σ’ ένα σπιτικό του χωριού τους, που μένουν γερόντια μόνα… Παίζουν τα παιδιά στην αυλή, ακούνε κάποιο παραμύθι ή ιστορία από τα παλιά κι ανταλλάσσουν δώρα. Μια Fanta ή ένα μπουκάλι κρασί για τους παππούδες κι ένα ζευγάρι αυγά απ’ αυτούς…
Εκείνος ο φίλος, παράξενος άνθρωπος…Μα δεν βλέπει πως χάνουν τα παιδιά τα Κυριακάτικα παιδικά προγράμματα στην tv;

O χρόνος να διαβάσεις αυτό το κείμενο εξισώνεται στην πραγματικότητα, με τρεις θανάτους παιδιών από πείνα αρκετά χιλιόμετρα μακριά, που χάρη στον γαμάτο πολιτισμό σου, έχεις καταφέρει να μηδενίσεις όποτε γουστάρεις. Αλλά εσύ κι εγώ έχουμε άλλες προτεραιότητες.

Εγώ γράφω, εσύ διαβάζεις, εσύ πιθανόν ενοχλείσαι και μόνο που στο ανέφερα, αλλά εγώ σόρι πρέπει να προσθέσω ότι μόλις πέθαναν ακόμα δυο παιδιά από έιτζ.
Α, και μια που ‘σαι ακόμα εδώ, να σου θυμίσω να μην ξεχάσεις να τηλεφωνήσεις στην Αλβανίδα. Να της θυμίσεις, αύριο να μετρήσει την πίεση της γιαγιάς και να κάνει το εμβόλιο στο σκύλο. Εσύ δεν μπορείς. Έχεις να πλύνεις το κάμπριο και να ποτίσεις τα λουλούδια.
Δεν θα σου πάρει πολύ χρόνο, έξι παιδιά υπόθεση το πολύ.

Σε κακοκάρδισα; Ήθελες κάτι με χιούμορ; Περίμενες πάλι κάτι έξυπνο, ευρηματικό κι αλλιώτικο;
Πιθανό να μην έφτασες ούτε καν μέχρι εδώ. Μα είναι απίθανό να τα λέω μόνος μου.
Ξέρω ότι στο τέλος ενός κειμένου φτάνουν λίγοι.
Μα σίγουρα φτάνουν. Όσοι αντέχουν.
Γι’ αυτούς μ’ αρέσει πάντα να προσέχω το τελείωμα… για χάρη τους! Είναι μια άλλη ράτσα αυτοί.
Ξέρουν να βλέπουν όρθιοι τον αγώνα μέχρι τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων.
Ναι, είναι ενοχλητικοί, γιατί όρθιοι καθώς στέκουν, κρύβουν τη θέα των καναπεδιασμένων.
Μα αυτοί εκεί επιμένουν να ζουν το παιχνίδι σαν παίκτες, προπονητές και παρατηρητές διαιτησίας μαζί.

…Έφτασες μέχρι εδώ; Με διάβασες; Δεν θα σου πήρε και πολύ χρόνο. Άντε εφτά παιδιά αν υπολογίσεις και τις κακοποιήσεις.

(σ' ευχαριστώ Κωνσταντίνα...)

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πόσο δίκιο έχεις.....Άλλα όσα posts και να διαβάσεις, όσες αμπελοφιλοσοφίες κι αν κάτσεις και σκεφτείς πάλι θα βλέπεις το δέντρο και θα χάνεις το δάσος.
Μην ρωτάς γιατί...
Είμαστε έτσι φτιαγμένοι....Άν κάποιος άλλος έχει πρόβλημα, λέμε ευτυχώς που δεν είναι δικό μας.Πάντα.
Και ο αριθμός ανεβαίνει όσο γράφω.......

Ανώνυμος είπε...

Γράφετε στον υπότιτλο του blog σας.
"Να γράφεις τόσο ελεύθερα σαν να μην πρόκειται να σε διαβάσει κανείς…"
Xεχεχεχεχεχε... Το κακό είναι ότι μερικές φορές σε διαβάζουν και μάλιστα πολύ προσεκτικά.
Εξαιρετικά πολύ προσεκτικά.
Συγχωρείστε μου το άκομψο, αλλά μου΄ρθε στο μυαλό αυτό που δεν μπορώ να το εκφράσω καλύτερα. "Είναι η ζωή πουτάνα (μπαρντόν) ειδικά όταν έχει γυρίσματα!"

χαμίνι είπε...

Ομολογώ!
Το διάβασα όλο!
Είναι απ' τη φύση μου να στέκομαι όρθια... Έτσι τουλάχιστον προτιμώ να πιστεύω. Γιατί δεν θα ήθελα με τίποτε να χάσω την πίστη μου στους ανθρώπους. Μετά σε τι θα πιστεύω; Άνθρωπος είμαι!

Η Κυριακάτικη βόλτα, λοιπόν, με τα παιδιά:
Στην αρχαία αγορά. Που τα περισσότερα εκθέματα είναι έξω απ' τις βιτρίνες, στο φυσικό τους χώρο και μου άρεσε που τα παιδιά θα είχαν άμεση επαφή μαζί τους. Έκαναν προσπάθειες να διαβάσουν (πρόκληση) τις αρχαίες επιγραφές, βάζοντας το δάχτυλο πάνω στις πέτρες για ν' ακολουθούν τα γράμματα. Κι εγώ, ακουμπούσα το κρύο μάρμαρο και δεν ένιωθα μόνο δέος αλλά κάτι μέσα μου που ήταν δεμένο με το παρελθόν.....

Ήρθε μια κυρία με καρτελάκι στο πέτο και θα έπρεπε να ξέρει πολύ καλά ξένες γλώσσες... Γιατί μας γάβγισε. Ευτυχώς δεν μας δάγκωσε γιατί τελευταία η λύσσα έχει γίνει επιδημία.

Σκέφτηκα πως το παρελθόν μας είναι το ίδιο φυλακισμένο όσο και το παρόν μας. Τα σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο δεν μπορούμε να τα ζήσουμε, να τα αισθανθούμε, να τα αγγίξουμε. Πάντα αφήνουμε ένα κοστούμι με καρτελάκι στο πέτο να αποφασίζει τι είναι καλό και τι κακό για μας, για το παρόν και το μέλλον μας. Όλα είναι εικόνες που περνάνε μπροστά απ' τα μάτια μας κι έχουμε μάθει από πολύ παλιά να μην μας αφορούν.

Γκάμπριο δεν έχω και το μέσον διαφυγής μου έχω πάψει εδώ και χρόνια να το πλένω. Κάνω την επανάστασή μου ατομικά, έστω οικογενειακά, έχω πολλές φορές μεταπτώσεις, αλλά τουλάχιστον έχω ακόμη την ελευθερία να σκέφτομαι, να ακούω, να αντιλαμβάνομαι. Ο αγώνας, όμως, κατά τη λογική μου, είναι μια προσωπική υπόθεση του καθένα. Και σύμφωνα με τις δυνάμεις του. Ας μην φτάνουμε στο άλλο άκρο να απαιτούμε τα αδύνατα, είτε από τον εαυτό μας, είτε από τους άλλους...

Πολύ καλημέρα σας!!!

Χρήστος Αθανάσουλας είπε...

να είσαστε καλά όλοι

Agobooks είπε...

Μετά τη ψηφοφορία (12/12/2006) από την πλειοψηφία στη Βουλή της Αλβανίας, η χώρα δεν έχει πλέον την Ακαδημία των Επιστημόνων! Αργά τη νύχτα, ψηφίστηκε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης(;) «Για την Ακαδημία των Επιστημόνων» με 75 ψήφους υπέρ(!) 2 κατά και 3 παρών! Σύσσωμη η αντιπολίτευση, απείχε της διαδικασίας, διαμαρτυρόμενη για το πρωτοφανές αυτό γεγονός. Η επιστημονική, ακαδημαϊκή και εκπαιδευτική κοινότητα, εκλιπαρούσανε, θεωρώντας την πράξη αυτή ως έγκλημα κατά της επιστήμης, η κυβέρνηση ωστόσο επέμενε και κατάφερε τελικά, να κλειδώσει τις πόρτες τον Ερευνητικών Ινστιτούτων που ήταν υπό την Ακαδημία!
Οι βουλευτές του PBDNJ(Κόμμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα) Spiro Peçi και Leonard Solis ήταν αυτοί που ψήφισαν κατά του νομοσχεδίου και οι Leonard Demi(PD), Ymer Tola(PDK, Niko Nerenxi(PAA) δήλωσαν παρών!
Παρακαλώ πολύ, αν το γεγονός αυτό σε αγγίζει κι εσένα, είτε κάνε μια αναφορά είτε ανέβασε την είδηση στο δικό σου μπλογκ! Έτσι, η φωνή της διαμαρτυρίας, θα δυναμώσει και θα κάνει τους παχύδερμους και αυταρχικούς κυβερνώντες στην Αλβανία, να σκεφτούνε καλά, πριν οριστικοποιήσουν την ειδεχθή τους πράξη!
Φιλικά Ν.Ago

Ανώνυμος είπε...

Πες, πες κάτι μένει και τέλος κάτι γίνεται.
Πολύ ωραίο κείμενο!

Χρήστος Αθανάσουλας είπε...

Ευχαριστώ όλους.

ΚΟΥΡΑΓΙΟ n.ago....