Ο ΑΣΦΑΛΤΟΣ

“ουδείς άσφαλτος!”
Άντζελα Δημητρίου – αοιδώς

Θυμήθηκα αυτή την μεγάλη αλήθεια της καλλιτέχνιδας αυτές τις ημέρες καθώς περιδιάβαινα τους δρόμους της πόλης και από τότε στριφογυρίζει συνέχεια στο μυαλό μου (σκέψη μου σβούρα…).

«Άσφαλτο», λοιπόν, χαρακτήριζε η Άντζελα τον άνθρωπο που δεν σφάλει…που δεν κάνει λάθη. Δεν ξέρω αν είχαμε τον ίδιο φιλόλογο αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι και ο δικός της ήταν εξίσου καλός με τον δικό μου: η λέξη «άσφαλτος» προέρχεται προφανώς από το άλφα (Α) το στερητικό και το σφάλω…

Σ’ εμάς τους μεγαλύτερους τα μ(π)αθήματα της ζωής μας έχουν επιβεβαιώσει -δυστυχώς- την μεγάλη αλήθεια του γνωμικού της Άντζελας, γι’ αυτό και -χρόνια τώρα, πίνοντας το κρασάκι μας- τραγουδάμε με αναστεναγμό το γνωστό τραγουδάκι «δεν υπάρχουν άσφαλτοι σου λέω…»
[κάποιοι νομίζετε ότι ο στιχουργός λέει: «άγγελοι» και όχι «άσφαλτοι»…αλλά δεν πρόκειται να μαλώσουμε, αφού έτσι κι αλλιώς το ίδιο νόημα βγαίνει…]

Η μεγάλη αυτή διαπίστωση δεν συνδέεται αποκλειστικά με το γυναικείο φύλο της αοιδούς, γιατί (καθώς βλέπω και τον Δήμαρχο Πύργου με περίσσια έπαρση= ύφος άσφαλτος) θυμάμαι και τον Κοινούση, που το τραγουδούσε: «άρχοντες είμαστε και σφάλματα κάνουμε…»
[κάποιοι νομίζετε ότι ο στιχουργός λέει: «άνθρωποι» και όχι «άρχοντες»…αλλά δεν πρόκειται να μαλώσουμε, αφού έτσι κι αλλιώς κι οι άρχοντες, άνθρωποι θεωρούνται…]

H Άσφαλτος
Ο μέσος άνθρωπος όμως, επειδή δεν συνηθίζει να εμβαθύνει τόσο, όταν ακούει τη λέξη «άσφαλτος», αφ’ ενός σκέφτεται κάτι γένους θηλυκού και αφ’ ετέρου σκέφτεται μια μελανή και παχύρρευστη ουσία που χρησιμοποιείται ως μονωτικό υλικό για επικαλύψεις σε ταράτσες …
Όμως το υλικό αυτό συνηθίζεται να χρησιμοποιείται μαζικά και ως προεκλογικό υλικό από τους Δημάρχους για να καλύψουν (προεκλογικά) τις επικίνδυνες τρύπες-κρατήρες των δρόμων (που ταλαιπωρούσαν για χρόνια τους πολίτες), με την ελπίδα ότι μαζί με αυτές θα καλυφθούν οι πομπές τους και οι συνακόλουθες τρύπες-κρατήρες της δημοτικότητάς τους…και θα ξανακερδίσουν την χαμένη λατρεία του πλήθους των εκλογέων-πολιτών.

Και σκέπτομαι εγώ τώρα: καλά δεν φοβούνται μήπως το μελανό χρώμα της πίσσας δημιουργήσει στους πολίτες συνειρμό «πίσσας-μαύρου» και τους «μαυρίσουν» ομαδικά στις εκλογές;

Κι αναρωτιέμαι πάλι: τόσο σίγουροι νοιώθουν οι άρχοντες ότι οι πολίτες ψηφοφόροι είναι… «Ιθαγενείς της φυλής των ΞΕΧΝΑΩ», που θα τους ξαναψηφίσουν «για μια βουλωμένη τρύπα»;

Βέβαια υπάρχει και η άποψη ότι η κατεστραμμένη άσφαλτος με τις τρύπες-κρατήρες στους δρόμους της πόλης είναι χρήσιμη, γιατί αναγκάζει τον οδηγό να μειώνει την ταχύτητα του αυτοκινήτου του και αποφεύγονται έτσι αυτοκινητιστικά ατυχήματα…

Επίσης και η άποψη που εκφράστηκε το Μάη του ’68 με το σύνθημα: «κάτω από την άσφαλτο υπάρχει η φύση», που ήθελε να τονίσει ότι οι τσιμεντοποιήσεις καταστρέφουν το περιβάλλον…

Αλλά δεν νομίζω ότι οι δήμαρχοι στον τόπο μας ήσαν το ‘68 στο Παρίσι…ούτε στα κρατητήρια της Χούντας (π.χ. Μάκης Παρασκευόπουλος)…το πολύ-πολύ να ήσαν έφεδροι αξιωματικοί στο στρατό…Άρα δεν «παίζει» αυτή η οικολογική εξήγηση της διατήρησης της κατεστραμμένης ασφάλτου επί χρόνια…

Τελικά αναρωτιέμαι: μπορεί μια λωρίδα «άσφαλτος» σ’ ένα κεντρικό δρόμο μιας πόλης, π.χ. στην οδό Βαγδάτης (σωστά κατάλαβες, την Τάκη Πετροπούλου εννοώ…), μπορεί μια λωρίδα άσφαλτος στο δικό μας δρόμο, να εξασφαλίσει και πάλι κόκκινο-βελούδο χαλί στην προσωπική οδό εξουσίας, ενός ατόμου;

Σε λίγους μήνες θα ξέρουμε, κ. άσφαλτε Δήμαρχε Πύργου…