Να γράφεις τόσο ελεύθερα σαν να μην πρόκειται να σε διαβάσει κανείς…
Να βγάζεις σεργιάνι το μεγαλείο της καρδιάς σου να δρέψει χαμόγελα «απ’ αλλού»…σαν να μην πρόκειται να στην προδώσει κανείς…
30.5.06
Armiriki, armiriki είσαι εδώ; (2)
Πάρε και ηλιοβασίλεμα από τον Αγιο Ανδρέα (από του Λυρή)...πάλι από την ίδια φωτο-δράστη...
Ρε γαμώτο με συγκινήσατε! Που με πήγατε τώρα που να πάρει! Πρωτοπήγα στη Σκαφιδιά το 1975, ήταν ένα μέρος παρθένο, ο δρόμος ήταν χωμάτινος, στην μικρή παραλία δεν υπήρχε ψυχή, παρά μονάχα τα παιδιά της κατασκήνωσης, στο βάθος το Miramare, η μεγάλη του παραλία απαγορευμένος καρπός! Ούτε καντίνα, ούτε δρόμος, κατεβαίναμε την κατηφόρα σαν τα κατσίκια για να κολυμπήσουμε, μικρά παιδιά τότε βάζαμε στοίχημα ποιό θα φτάσει πιο γρήγορα στο νησάκι, ποιό νησάκι δηλαδή, εκείνα τα βράχια στα δεξιά καθώς κατεβαίνεις την παραλία, γελάγαμε με τους παππούδες που άλλαζαν το μαγιώ τους πίσω από τα βράχια και βλέπαμε τους άσπρους πισινούς τους, τρέχαμε στην άδεια παραλία για να φτάσουμε πρώτοι στην μικρή πηγούλα με το υφάλμηρο νερό... Αργότερα όταν ξεθαρέψαμε λίγο ανεβάιναμε τα βράχια πίσω από την πηγούλα και περνούσε στην άλλη παραλία...2-3 ζευγαράκια μόνο εκεί, είδαμε και τους πρώτους γυμνιστές... Τα χρόνια περνούν, η Σκαφιδιά γέμισε με τροχόσπιτα, βλέπαμε τις πινακίδες και μαντεύαμε τη χώρα προέλευσης, τα περισσότεροι ήταν από την Ιταλία... ...στο βάθος το Miramare, αυτό το ξενοδοχείο έμοιαζε κάπως μυθικό, απροσπέλαστο, μια φορά μπήκαμε μέσα, μου φάνηκε παρακμηακό. Στο λόφο μόλις που ξεπρόβαλαν τα πρώτα εξοχικά, η κατασκήνωση έκλεισε, εμείς λίγο πιο μεγάλοι πιά περιμέναμε να φυσίξει βοριάς για να δούμε τη Ζάκυνθο, η παραλία γέμιζε, γέμιζε κι η αλάνα από πάνω με αυτοκίνητα, κάθε 15Αύγουστο περιμέναμε να χαλάσει ο καιρός, να φουσκώσει το κύμα και να κάνουμε τους σέρφερς στη Χαβάι... ...κάθε 15αύγουστο περιμέναμε να πάμε στο μοναστήρι να φάμε γουρνοπούλα, δεν πηγαίναμε για μπάνιο εκείνες τις μέρες στη Σκαφιδιά, είχε πολύ κόσμο, μια φορά πήγαμε στη Σπιάντζα, χάλια, ξαναγυρίσαμε στη Σκαφιδιά... ...το Miramare έκλεισε, αργότερα έγινε Club Mediteranee, η Σκαφιδιά γέμιζε, τσιμέντο, κόσμο και ιδρωμένα κορμιά... ...η καντίνα είχε ήδη ανοίξει και πλέον είχε μετατραπεί σε καφέ και ψαροταβέρνα με θέα το Ιόνιο... Το Club Mediteranee έγινε Aldemar, το πάλαι ποτέ μυθικό Miramare απλώθηκε σαν φίδι σε όλη την μεγάλη παραλία της Σκαφιδιάς, η μικρή γέμιζε με άρωμα αντηλιακού και τηγανισμένου κεφτέ στο τάπερ... ...στον Άγιο Ανδρέα το ηλιοβασίλεμα είναι μοναδικό...το ανακάλυψα αργότερα, εμείς είμασταν λάτρεις της Σκαφιδιάς...
Ρε γαμώτο, δεν πάτε να χαθείτε λέω εγώ παλιο-πυργιώτες με πήραν τα ζουμιά...
δεν πάω κι άσχημα από αναμνήσεις Γωγώ γιατί προφανώς έχω κάποια χρονάκια παραπάνω από σένα, μάλιστα όταν φτάσω στην ηλικία του Χρήστου, εκεί να δεις αναμνήσεις, θα τις βάλω ακόμα και σε θυρίδα να μου βρίσκονται. Αυτό ήταν μπιχτή πατριώτη, το έπιασες φαντάζομαι.
Είπα να κάνω ένα μεσημεριανό υπνάκο, έτσι 2-3 ώρες και μου την έπεσε Η ΤΟΠΙΚΗ ΦΡΑΞΙΑ ΤΣΟΓΛΑΝΙΩΝ (gogooooxxx) σε συνεργασία με το Αθηναϊκό μέλος με την κωδική ονομασία armiriki...
εκείνα τα χρόνια τα παλιά, τότε που ήμουνα κι εγώ νιός στη Σκαφιδιά, στην αλάνα πάνω από την παραλία βρίσκαμε το πρωί, χρησιμοποιημένα προφυλακτικά, όταν κάποτε ρώτησα τον πατέρα μου τι είναι αυτό μου είπε ότι το χρησιμοποιούν οι ψαράδες για να πιάσουν ψάρια!
Μέλος της Φράξιας - Παράρτημα Αθηνών. Κωδική ονομασία: Armiriki. Over!
...τις φωτογραφίες μου τις έδωσε η Gogoo για να της δώσω στο armiriki και να ζηλέψει η Νatalia!!! :)
Στο μεταξύ χτες βράδυ στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ (καφενείο στην κεντρική πλατεία)κασυνάντησα για πρώτη φορά τη Σοφία (blog ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΟΙΔΗΜΑ υπάρχει στα λίνκ μου) Για τους μη γνωρίζοντες είναι από Λάρισα, φοιτήτρια στο ΤΕΙ Πύργου...που ήδη συμφώνησε πως θα είναι στη συνάντησή μας...αφού θα φύγει Ιούλιο...
Ηταν πολύ συγκινητικό για μένα για δυο λόγους: 1) γιατί για πρώτη φορά συναντώ (έστω και τυχαία) στη ζωή μου bloger και το κουφό είναι ότι αυτό γίνεται στον Πύργο... 2) ότι ανήκω στη γενιά που από παιδιά φωνάζαμε να γίνει σχολή ΤΕΙ ή ΑΕΙ στον Πύργο για λόγους κυρίως πολιτισμού και ύστερα οικονομικούς και...χρειάστηκα να γίνω 50 χρόνων για να... αγκαλιάσω και να φιλήσω την πρώτη φοιτήτρια σχολής Πύργου... Αυτό είναι καρφί για να ζηλέψει η Νatalia :)
Natalia και πριν αρχίσεις σου λέω ότι εκεί ήταν και ο φίλος της Σοφίας οκ; :)
Θαυμάσιες φωτογραφίες... έκλεψα μια για.... φόντο στον υπολογιστή μου... μη μου κάνεις μήνυση παρακαλώ! Ναι πολύ ωραία τα μέρη σας, αλλά πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που τα επισκέφτηκα...
24 σχόλια:
άντε και μουσική για το τέλειο ψήσιμό σου... :)
Ρε γαμώτο με συγκινήσατε!
Που με πήγατε τώρα που να πάρει!
Πρωτοπήγα στη Σκαφιδιά το 1975, ήταν ένα μέρος παρθένο, ο δρόμος ήταν χωμάτινος, στην μικρή παραλία δεν υπήρχε ψυχή, παρά μονάχα τα παιδιά της κατασκήνωσης, στο βάθος το Miramare, η μεγάλη του παραλία απαγορευμένος καρπός!
Ούτε καντίνα, ούτε δρόμος, κατεβαίναμε την κατηφόρα σαν τα κατσίκια για να κολυμπήσουμε, μικρά παιδιά τότε βάζαμε στοίχημα ποιό θα φτάσει πιο γρήγορα στο νησάκι, ποιό νησάκι δηλαδή, εκείνα τα βράχια στα δεξιά καθώς κατεβαίνεις την παραλία, γελάγαμε με τους παππούδες που άλλαζαν το μαγιώ τους πίσω από τα βράχια και βλέπαμε τους άσπρους πισινούς τους, τρέχαμε στην άδεια παραλία για να φτάσουμε πρώτοι στην μικρή πηγούλα με το υφάλμηρο νερό...
Αργότερα όταν ξεθαρέψαμε λίγο ανεβάιναμε τα βράχια πίσω από την πηγούλα και περνούσε στην άλλη παραλία...2-3 ζευγαράκια μόνο εκεί, είδαμε και τους πρώτους γυμνιστές...
Τα χρόνια περνούν, η Σκαφιδιά γέμισε με τροχόσπιτα, βλέπαμε τις πινακίδες και μαντεύαμε τη χώρα προέλευσης, τα περισσότεροι ήταν από την Ιταλία...
...στο βάθος το Miramare, αυτό το ξενοδοχείο έμοιαζε κάπως μυθικό, απροσπέλαστο, μια φορά μπήκαμε μέσα, μου φάνηκε παρακμηακό.
Στο λόφο μόλις που ξεπρόβαλαν τα πρώτα εξοχικά, η κατασκήνωση έκλεισε, εμείς λίγο πιο μεγάλοι πιά περιμέναμε να φυσίξει βοριάς για να δούμε τη Ζάκυνθο, η παραλία γέμιζε, γέμιζε κι η αλάνα από πάνω με αυτοκίνητα, κάθε 15Αύγουστο περιμέναμε να χαλάσει ο καιρός, να φουσκώσει το κύμα και να κάνουμε τους σέρφερς στη Χαβάι...
...κάθε 15αύγουστο περιμέναμε να πάμε στο μοναστήρι να φάμε γουρνοπούλα, δεν πηγαίναμε για μπάνιο εκείνες τις μέρες στη Σκαφιδιά, είχε πολύ κόσμο, μια φορά πήγαμε στη Σπιάντζα, χάλια, ξαναγυρίσαμε στη Σκαφιδιά...
...το Miramare έκλεισε, αργότερα έγινε Club Mediteranee, η Σκαφιδιά γέμιζε, τσιμέντο, κόσμο και ιδρωμένα κορμιά...
...η καντίνα είχε ήδη ανοίξει και πλέον είχε μετατραπεί σε καφέ και ψαροταβέρνα με θέα το Ιόνιο...
Το Club Mediteranee έγινε Aldemar, το πάλαι ποτέ μυθικό Miramare απλώθηκε σαν φίδι σε όλη την μεγάλη παραλία της Σκαφιδιάς, η μικρή γέμιζε με άρωμα αντηλιακού και τηγανισμένου κεφτέ στο τάπερ...
...στον Άγιο Ανδρέα το ηλιοβασίλεμα είναι μοναδικό...το ανακάλυψα αργότερα, εμείς είμασταν λάτρεις της Σκαφιδιάς...
Ρε γαμώτο, δεν πάτε να χαθείτε λέω εγώ παλιο-πυργιώτες με πήραν τα ζουμιά...
...θα το ξεπληρώσω με ούζο, στου Λυρή και στη Σκαφιδιά!...όρκος!
οκ, θα κατέβω μάλλον στα τέλη Ιουνίου, έχω να μαζέψω βύσσινα από τις αγριοβυσσινιές μου!
Καλό...αποφάσισα να πάρω πρώτη φορά άδεια τον Ιούνιο!...για να ξεκουραστώ, να χαρώ το Καλοκαίρι απ' την αρχή
...στην ειδυλλιακή Σκαφιδιά θα την περάσεις την άδεια;
πάντως πλάκα πλάκα, ένας γνωστός έχει αγοράσει ένα σπίτι στην Σκαφιδιά και την βγάζει εκεί σχεδόν όλο το χρόνο.
Άρχοντας!
δεν πάω κι άσχημα από αναμνήσεις Γωγώ γιατί προφανώς έχω κάποια χρονάκια παραπάνω από σένα, μάλιστα όταν φτάσω στην ηλικία του Χρήστου, εκεί να δεις αναμνήσεις, θα τις βάλω ακόμα και σε θυρίδα να μου βρίσκονται.
Αυτό ήταν μπιχτή πατριώτη, το έπιασες φαντάζομαι.
Πάντως απ΄ότι βλέπω ο αγώνας μεταφέρθηκε σε αυτό το τεραίν, τώρα θα μιλάμε για τα «δικά μας», τα Πυργιώτικα από ΄δω μέσα! :)
Τι γένεται εδώ;;;;;;;;;;;;;;;
Είπα να κάνω ένα μεσημεριανό υπνάκο, έτσι 2-3 ώρες και μου την έπεσε Η ΤΟΠΙΚΗ ΦΡΑΞΙΑ ΤΣΟΓΛΑΝΙΩΝ (gogooooxxx)
σε συνεργασία με το Αθηναϊκό μέλος με την κωδική ονομασία armiriki...
Θα ζητήσω διεθνείς ενισχύσεις!!!
Τσογλάνια; Ποιος με φώναξε;;;;
Και πως τολμάς Άλας να ορκίζεσαι ούζο χωρίς να έχεις καλέσει ΑΠΑΡΤΙΑ;;;;;!!!!!! (για τόλμα!)
Απορία δεύτερη...
Τι θέλει η Γωγώ στη Σκαφιδιά;
Απορία τρίτη....
Πως πήρε τις φώτο ο Άλας;;;;
Απορία τέταρτη...
Να το ράψω ή να συνεχίσω...;;;;;;;
εκείνα τα χρόνια τα παλιά, τότε που ήμουνα κι εγώ νιός στη Σκαφιδιά, στην αλάνα πάνω από την παραλία βρίσκαμε το πρωί, χρησιμοποιημένα προφυλακτικά, όταν κάποτε ρώτησα τον πατέρα μου τι είναι αυτό μου είπε ότι το χρησιμοποιούν οι ψαράδες για να πιάσουν ψάρια!
Μέλος της Φράξιας - Παράρτημα Αθηνών. Κωδική ονομασία: Armiriki. Over!
...τις φωτογραφίες μου τις έδωσε η Gogoo για να της δώσω στο armiriki και να ζηλέψει η Νatalia!!!
:)
Στο μεταξύ χτες βράδυ στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ (καφενείο στην κεντρική πλατεία)κασυνάντησα για πρώτη φορά τη Σοφία (blog ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΟΙΔΗΜΑ υπάρχει στα λίνκ μου)
Για τους μη γνωρίζοντες είναι από Λάρισα, φοιτήτρια στο ΤΕΙ Πύργου...που ήδη συμφώνησε πως θα είναι στη συνάντησή μας...αφού θα φύγει Ιούλιο...
Ηταν πολύ συγκινητικό για μένα για δυο λόγους:
1) γιατί για πρώτη φορά συναντώ (έστω και τυχαία) στη ζωή μου bloger και το κουφό είναι ότι αυτό γίνεται στον Πύργο...
2) ότι ανήκω στη γενιά που από παιδιά φωνάζαμε να γίνει σχολή ΤΕΙ ή ΑΕΙ στον Πύργο για λόγους κυρίως πολιτισμού και ύστερα οικονομικούς και...χρειάστηκα να γίνω 50 χρόνων για να... αγκαλιάσω και να φιλήσω την πρώτη φοιτήτρια σχολής Πύργου...
Αυτό είναι καρφί για να ζηλέψει η Νatalia
:)
Natalia και πριν αρχίσεις σου λέω ότι εκεί ήταν και ο φίλος της Σοφίας οκ; :)
...Gogo άντε γεια!
συμπέσαμε (σε έφαγα στη στροφή) κι άντε τώρα να ψαρώσω τη Ναταλία...
...και με τέτοιο στομάχι να δω πως θα τα βγάλεις πέρα τούτο το Καλοκαιράκι :)
Aaaaaaxxxxmmmmmmmmmmmmm..........
Ωραία....Γωγώ θα πας για ούζο αλλά χωρίς το φίλο σου!!! Αυτόν θα τον καλέσω εγώ μαζί με το αρμυρίκι!!!!
Και για να μάθεις Άλας ότι δεν πρόκειται να σε φιλήσω ποτέ!
Είναι σαν να έχασες τον πρώτο αριθμό του λαχείου!
Και μην ξαναμιλήσετε για στομαχάκια....γιατί εδώ.....Ολυμπιονίκης!
τελικά μόνο όταν μιλάμε για τον Πύργο, αυξάνονται τα comments.
Να το πούμε και σε άλλους μπας και βελτιώσουν λίγο την επισκεψιμότητά τους;
Είμαστε απαίσιοι και είμαστε Πυργιώτες!
(ξεχνάω για λίγο το apallou)
και το φοράω, αυτό:
Είμαστε απαίσιοι και είμαστε Πυργιώτες!
Καλημέρα παιδιά! :)
φιλιά
Για να μαζέψω τότε....: Τσογλάνια, απαίσιοι, Πυργιώτες....πωπωπω...κοσμητικά....όλα δικά μας!!!!
Θαυμάσιες φωτογραφίες... έκλεψα μια για.... φόντο στον υπολογιστή μου... μη μου κάνεις μήνυση παρακαλώ! Ναι πολύ ωραία τα μέρη σας, αλλά πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που τα επισκέφτηκα...
Δημοσίευση σχολίου