Να γράφεις τόσο ελεύθερα σαν να μην πρόκειται να σε διαβάσει κανείς…
Να βγάζεις σεργιάνι το μεγαλείο της καρδιάς σου να δρέψει χαμόγελα «απ’ αλλού»…σαν να μην πρόκειται να στην προδώσει κανείς…
τώρα μη με ρωτήσετε πως το έκανα γιατί κι εγώ δεν ξέρω (δεδομένου ότι τα Αγγλικά μου είναι επιπέδου προ τζούνιορ :) άντε να πάω για ύπνο...μέχρι το επόμενο μεγάλο (;) κούνημα
Τα σέβη μου στον φίλτατο της φωτό! Μιας και σήμερα αποκαλυπτόμεθα αμφότεροι, περάστε παρακαλώ από το εορταστικής διάθεσης Moments να πάρετε το δωράκι σας... Μ.
Μ’ αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ’ τη δουλειά εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά Το ’δερνε αγέρας κι η βροχή μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή
Πάρ’ το γεράνι μας, πάρ’ το στεφάνι μας
στη Η Λ Ε Ι Α !!! πια δεν έχουμε ζωή Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί
Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός κάθε παράθυρό του κι ουρανός
Μα όταν ερχόταν η βραδιά μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά
9 σχόλια:
τώρα μη με ρωτήσετε πως το έκανα γιατί κι εγώ δεν ξέρω (δεδομένου ότι τα Αγγλικά μου είναι επιπέδου προ τζούνιορ :)
άντε να πάω για ύπνο...μέχρι το επόμενο μεγάλο (;) κούνημα
Πίστευα ότι θα δω το βατραχάκι να πηδάει! Για ξαναπροσπάθησε.. κοτζάμ σεισμός έγινε κι εκείνο να μενει ακούνητο..?
:-)
...κι όλο διαβάζω αυτό
το "ψύχραιμα σχόλια σε στιγμές πανικού"...του panic room...
και μετασεισμούς δεν κάνει καθόλου γαμώτοοοοο
Τα σέβη μου στον φίλτατο της φωτό! Μιας και σήμερα αποκαλυπτόμεθα αμφότεροι, περάστε παρακαλώ από το εορταστικής διάθεσης Moments να πάρετε το δωράκι σας... Μ.
Μ’ αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ’ τη δουλειά
εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά
Το ’δερνε αγέρας κι η βροχή
μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή
Πάρ’ το γεράνι μας, πάρ’ το στεφάνι μας
στη Η Λ Ε Ι Α !!! πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί
Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
κάθε παράθυρό του κι ουρανός
Μα όταν ερχόταν η βραδιά
μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά
Ax βρε φιλαράκι...
Ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως αυτό το τραγούδι θα γίνει ...της παρηγοριάς απ' τους σεισμούς!
Να είσαι καλά. Χαμογέλασα...
Τα σχολεία ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΚΛΕΙΣΤΑ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ όπου 22 ώρες μετά την χτεσινοβραδυνό σεισμό δεν έχει κάνει ούτε ένα αισθητό μετασεισμό...
Στο μεταξύ οι Πασόκοι άλλαξαν την Σαββατιάτικη συγκέντρωση που οργάνωναν στο "κλειστό" του Πύργου (έρχεται ο Γιωργάκης) με ανοιχτή συγκέντρωση...
Αντε μετά να μην παρασύρεσαι από τη σεισμολογία...
άντε και άλλοι δυο ισχυρότατοι...(μακάρι να είναι μετα-σεισμοί)
και δεν έχει ένα πάρτυ να πάω για χορό απόψε... :)
Super color scheme, I like it! Good job. Go on.
»
Δημοσίευση σχολίου