ΠΙΚΡΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ, σήμερα... - Γιατί είμαι εδώ;…

ΠΙΚΡΑ

   ΣΤΟ   ΠΑΡΚΟ, σήμερα

Γιατί είμαι εδώ;…

(όσα είπα στην εκδήλωση των απολυμένων και της ΕΛΜΕ Ηλείας, που έγινε απόψε 8-8-2013 στο πάρκο ΣΠΚ)
Δεν είμαι δημοτικός αστυνομικός, δεν είμαι σχολικός φύλακας, δεν είμαι εργαζόμενος στην Ερα, δεν είμαι εκπαιδευτικός… Είμαι εδώ σαν δικαστικός υπάλληλος, δηλαδή σαν ένας αυριανός άνεργος…

Γιατί ο αγώνας πλέον δεν είναι κλαδικός είναι πολιτικός! Και δεν είναι απλά πολιτικός. Είμαστε όλοι αμυνόμενοι σε έναν αμείλικτο ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ και πρέπει να το καταλάβουμε όλοι αυτό, πριν να είναι αργά για όλους…

Οπότε σε έναν τέτοιο πόλεμο, γίνομαι δημοτικός αστυνομικός, γίνομαι σχολικός φύλακας, γίνομαι εργαζόμενος-απολυμένος της Ερα, γίνομαι εκπαιδευτικός, γίνομαι απολυμένος, γίνομαι άνεργος…ΕΙΜΑΙ αυριανός άνεργος!

Γιατί κανένας εργαζόμενος δεν είναι ασφαλής. Κι αν μένει απαθής, μέχρι να έλθει η σειρά του, έτσι, σίγουρα εξασφαλίζει την απόλυσή του!

Ακόμη βρίσκομαι εδώ, γιατί από εδώ με οδήγησε ο δρόμος που χαράξαμε πριν δυο χρόνια, κάποιοι από εμάς εδώ με δεκάδες συμπολιτών σπαράζοντας στην Πλατεία Ιατρίδη (παράλληλα με 100άδες χιλιάδες, που μαζευόντουσαν κάθε βράδυ στο Σύνταγμα κι εδέχοντο τη λυσσασμένη επίθεση των δυνάμεων του καθεστώτος) από όπου σας καλούσαμε κάθε νύχτα, όλο το Καλοκαίρι, να τους ανατρέψουμε!... γιατί το βλέπαμε το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει…

Ακόμη βρίσκομαι εδώ, γιατί από εδώ περνάει ο δρόμος που χαράξαμε πριν 19 μήνες, όταν ξεκινήσαμε ένα μοναχικό απίστευτο αγώνα για τη δημιουργία της μεγαλύτερης δράσης κοινωνικής αλληλεγγύης, που έγινε ποτέ στην Ηλεία (!) το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΠΥΡΓΟΥ. Ενας αγώνας που συνεχίζεται κι έχω τη χαρά να είμαι το 1/60 του… Γιατί –ναι- καταφέραμε το απίστευτο!... 60 πολίτες μέλη της εκπαιδευτικής και γενικότερα της επιστημονικής κοινότητας της πόλης μας, ενεργοποιηθήκαμε και συνεργαστήκαμε για να βοηθήσουμε 250 μαθητές οικονομικά αδύναμων οικογενειών και των 3 τάξεων ΓΕΛ και ΕΠΑΛ και συνεχίζουμε!…

Ένα κομβικό σημείο στο ξεκίνημα και στο δυνάμωμα αυτής της προσπάθειας ήταν η συνεργασία μας με το 2^ο ΕΠΑΛ Πύργου, και ειδικότερα με τον εκπαιδευτικό Λεωνίδα Λαμπρόπουλο…

Μπορέσαμε να δημιουργήσουμε ΚΑΙ για τα παιδιά του 2^ου ΕΠΑΛ ένα πλήρες φροντιστήριο. Ή καλύτερα να μη το λέω φροντιστήριο. Να το πω ένα πλήρες «σύστημα» προσφοράς δωρεάν ενισχυτικής διδασκαλίας, χωρίς αντίστοιχο προηγούμενο, που το σχεδιάσαμε και το εφαρμόσαμε με απόλυτη επιτυχία.

Το στεγάσαμε και το λειτουργήσαμε σε 2 δημόσια σχολικά κτίρια.

1. Στο κτίριο του 2^ου ΕΠΑΛ, όπου διδάχτηκαν όλα τα μαθήματα ειδικότητας του τομέα Υγείας και του τομέα Διοίκησης (Φυσιολογία, Παθολογία, Ανατομία, Οικονομία, Διοίκηση, Προσχολική αγωγή…), με ένα σταθερό πρόγραμμα μετά το τέλος του Προγράμματος του σχολείου από καθηγητές του σχολείου κι

2. Στο κτίριο του 2^ου Γυμνασίου Λυκείου επίσης διδάχτηκαν Μαθηματικά κι Έκθεση από άλλους –δεν μ’ αρέσει να λέω τη λέξη εθελοντές- να πω αγωνιστές Κοινωνικής Αλληλεγγύης τα απογεύματα … και ήδη περιμένουμε με χαρά σε λίγες ημέρες τα αποτελέσματα για επιβεβαίωση των σχολών που πέτυχαν τα παιδιά μας… αυτά τα παιδιά ενός κατώτερου θεού, όπως τα θέλει το σύστημα…

Ήταν ένας επιτυχημένος συνδυασμός της απόφασης – παρότρυνσης της ΕΛΜΕ Ηλείας και της δικής μας δράσης, του Κοινωνικού Φροντιστηρίου.

Δημιουργήσαμε και λειτουργήσαμε ένα ολόκληρο σχολείο υποβοήθησης των παιδιών βασισμένο στην κοινωνική προσφορά ηρωικών εκπαιδευτικών του 2^ου ΕΠΑΛ: 1. Του Λεωνίδα Λαμπρόπουλου, 2. Της Δήμητρας Παπαγγελή, 3. Της Μάχης Γεωργακοπούλου και 4. Της Ιωάννας Γαραντζιώτη…

4 ηρωικοί εκπαιδευτικοί από τους οποίους, οι 2  είναι πια απολυμένοι (ο Λεωνίδας και η Δήμητρα  -οι άλλες 2 ήταν αναπληρώτριες…)

Όμως θα θελα να τονίσω κι ένα άλλο στοιχείο αυτής της προσπάθειας:

Δημιουργήσαμε ένα ολόκληρο σχολείο-φροντιστήριο για τα παιδιά, με έναν τόσο ιδιαίτερο τρόπο που άφησε να φανεί η μεγαλοσύνη της εκπαιδευτικής συνείδησης.

Το κυριολεκτικά εντυπωσιακό της λειτουργίας του, το απίστευτο, είναι πως χάρη στην υπευθυνότητα των εκπαιδευτικών λειτουργών και στην αγάπη τους για τα παιδιά, λειτούργησε άψογα, χωρίς διευθυντές και διοικητική γραφειοκρατία και ιεραρχία κι έδωσε άλλο ένα φωτεινό παράδειγμα για τους νέους δρόμους, για τις νέες δομές, που μπορούμε να δημιουργήσουμε σ’ ένα άλλο κόσμο αναγκαίο κι εφικτό που πρέπει να χτίσουμε…

Για κάποιον που αγνοεί τη νοοτροπία του εκπαιδευτικού φαίνεται ασύλληπτο αλλά για εμάς ήταν απλό:

Κάθε εκπαιδευτικός που εντασσόταν στο φροντιστήριο, αναλάμβανε το κομμάτι της ευθύνης του κι εκτελούσε απόλυτα υπεύθυνα το πρόγραμμά του σαν ένα κομμάτι ενός πάζλ, όπου όλα έδεναν αρμονικά και τους 8 μήνες της λειτουργίας.

Για να γίνει αυτό χρειάστηκε ο Λεωνίδας κι εγώ εκτός από τις διδακτικές ώρες να διαθέσουμε με χαρά και κάποιες δεκάδες επιπλέον ώρες συμμετέχοντας στις εγγραφές, στον προγραμματισμό κι έπειτα …το ταξίδι ξεκίνησε με καπετάνιο την εκπαιδευτική συνείδηση και χαλαρούς συντονιστές εμάς…

Κι όλα αυτά χωρίς να δαπανηθεί ούτε ένα ευρώ από Δημόσιους ή Δημοτικούς πόρους…

Κι όλα αυτά έδωσαν ίσες ευκαιρίες με τα υπόλοιπα παιδιά, στα παιδιά των φτωχών και των ανέργων…

Κι όλα αυτά έγιναν αφορμή για να εισπράττετε Λεωνίδα, Δήμητρα, Μάχη, Ιωάννα την ανώνυμη ευγνωμοσύνη πολλών απλοϊκών ανθρώπων…

Όλα αυτά έγιναν αφορμή για να εισπράξετε ΚΑΙ το Δημόσιο έπαινο της πόλης εκφρασμένο από το Δήμαρχό της… λίγες μέρες πριν εισπράξετε την απόλυσή σας από τις καθεστωτικές δυνάμεις που συνεχίζουν την επέλασή τους ΚΑΙ στην παιδεία…

…από εκείνες τις καθεστωτικές δυνάμεις που εκτελούν συμβόλαια θανάτου κατά της Δημόσιας Επαγγελματικής και Τεχνικής εκπαίδευσης, όπως και κατά της δημόσιας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης για να δημιουργήσουν ένα μονοπωλιακό περιβάλλον στους φίλους τους…

Κι όμως δεν είναι αργά για  όλους εμάς. Είναι αργά γι’ αυτούς!

Εσείς, επιτρέψτε μου να πω:
ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, ΠΡΟΦΤΑΣΑΜΕ και συνεχίζουμε ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ:

ΠΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ!

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟΙ!

ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ 99%. ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ Η ΦΟΥΣΚΑ ΤΟΥ 1%.

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΤΗ ΣΠΑΣΟΥΜΕ!…