Είναι ωραίο να χαίρεσαι και με τη χαρά του άλλου

[Από συνέντευξή μου σε ένθετο της εφημερίδας «ΠΑΤΡΙΣ» της Ηλείας στις 7-7-2013]

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Συνήθως κάνω ερωτήσεις ζητώντας να μάθω τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου με τον οποίο μιλάω… ας πάμε λίγο ανάποδα λέγοντας μου… τι ΔΕΝ σε χαρακτηρίζει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ιδιώτευση. Η περιχαράκωση στους 4 τοίχους του σπιτιού μου, στους 4 τοίχους του ατομικού-οικογενειακού συμφέροντος… κι αυτό γιατί αισθάνομαι ότι εγώ και η οικογένειά μου είμαστε μέλη της ευρύτερης «παρέας» που λέμε γειτονιά, πόλη, κοινωνία!...
Μπορούμε να περνάμε καλά, όταν όλοι στην «παρέα» καλοπερνούν! Χαιρόμαστε όταν όλη η «παρέα-κοινωνία» είναι γελαστή και χαρούμενη!

 Ας πούμε δεν είναι πιο όμορφο όταν κάθεσαι στην αυλή, στον κήπο ή στο μπαλκόνι σου κι εκτός από τα λουλούδια σου βλέπεις όμορφα λουλούδια και στου γείτονα, κι όμορφα δένδρα σ’ ένα δρόμο καθαρό; Φτάνει μόνο η ομορφιά του δικού σου χώρου; Κι ο περίγυρός σου δικός σου χώρος δεν είναι;

Κι ύστερα μπορείς να νιώθεις ελεύθερα στο σπίτι σου σε μια χώρα-φυλακή;
Μπορείς να απολαμβάνεις τα υλικά σου αγαθά όταν οι τσίκνες σου «τρελαίνουν πεινασμένους γείτονες και περαστικούς;»

Θα μπορούσα να σου μιλώ ώρες για ΤΑ ΔΕΝ ΜΙΑΣ 57ΧΡΟΝΗΣ ΖΩΗΣ…

-Δεν έκλεψα τον ιδρώτα κανενός, γι’ αυτό και δεν σέβομαι τα αφεντικά, αφού ξέρω ότι την πολύ δουλειά την τρώει ο αφέντης…

-Δεν έχω φιλίες με θεατρίνους  λαοσωτήρες, που χτίζουν τα «μεγαλεία» τους στη ράχη μας

- Δεν κυνήγησα ούτε ψάρεψα ποτέ. Δεν έκοψα ποτέ ένα δένδρο χωρίς να το αντικαταστήσω στο 5πλάσιο.

- Δεν ντράπηκα ποτέ για καμιά από τις 16 δουλειές που έχω κάνει (αν και ντρέπομαι, που έχασα τόση ζωή δουλεύοντας).

- Δεν εκδικήθηκα ποτέ αυτούς που με έβλαψαν (όχι πως δεν το ‘θελα πάντα…)

- Δεν μπόρεσα να καταλάβω πάντα έγκαιρα τους «δήθεν» και να προφυλαχθώ…

- Λατρεύω την ΟΥΣΙΑ. Δεν κολλάω στον ΤΥΠΟ, όταν γίνεται εμπόδιο στο ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ.

Βεβαίως και σέβομαι απόλυτα τον «τύπο», όταν είναι η σταθερή διαδρομή που χαράζουν οι κοινές πανανθρώπινες αξίες μας και που οδηγεί στην ουσία των πραγμάτων. Δεν πιστεύω ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» αλλά αν χρειαστεί θα ξηλώσω και φράχτες για να ανοίξω σχολεία στα παιδιά! …

(Η  ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ 26 ΚΑΙ 27)