Ο ορφανός του Στάλιν στα "μούλικα" του Χίτλερ...

Ενας μικρός φίλος μου έστειλε και διάβασα ένα σχόλιο στην επίσημη σελίδα της τοπικής "εθνικής δράσης" στο οποίο τα μέλη της φαίνονται πολύ ενοχλημένα από το τελευταίο κείμενό μου που τους κατηγορούσα ότι ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΥΡΓΙΩΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, .... ΑΥΤΟΙ ΕΒΟΣΚΑΝ  ΓΕΝΙΚΩΣ...

Με αποκαλούν το "ΟΡΦΑΝΟ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ" που φτιάχνω το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ....  (καλόοοο :)Θέλω να τους ευχαριστήσω:
1. Γιατί με αποκάλεσαν "ορφανό του Στάλιν". Αυτό δείχνει ότι είναι πολύ καλά διαβασμένοι και ειλικρινείς και μου αναγνωρίζουν ότι είμαι ΑΣΤΕΓΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ και όχι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.

2. Γιατί αναγνωρίζουν τον αγώνα μου για τη δημιουργία του ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟΥ στον Πύργο (του Φροντιστηρίου, που φτιάξαμε οι φτωχοί για τους φτωχούς)... Ιδιαίτερα που το κάνουν σε μια περίοδο που διάφορα τοπικά λαμόγια (άσχετα με την Εθνική δράση) βλέπουν τον εθελοντιμό σαν πολιτικό τους δούρειο ίππο  και προσπαθούν μέσα από αυτόν να αναρριχηθούν (μακριά μας αυτοί οι εθελοντιστές αλλά ποτέ εθελοντές!...) και κάνουν αποτυχημένες ψιλοαπόπειρες να καρπωθούν και την δημιουργία του Κοιν. Φροντιστηρίου.

Τώρα το να μείνω στο να απαντήσω "μούλικα του Χίτλερ" θα ήταν μια ανταπόδοση τυφλή και αδιέξοδη...

Αγνωστε εθνικιστή, Ελληναρά μου, που έγραψες αυτό το κείμενο -αν το έγραψες μόνος σου- θέλω να σου πω δυο λόγια, αν είσαι έστω και τώρα ελάχιστα συγκεντρωμένος, ώστε να καταλάβεις ποιός είναι ο εχθρός και ποιός ο φίλος και ο σύμμαχος...

Θα μπορούσε να μου πει κανείς: τι κάθομαι και σου γράφω; τι ρωτάω; Εσύ είσαι έτοιμος, στο όνομα της Πατρίδας… να ψηφίσεις ακόμα και τα παιδιά του Αδόλφου…

Δεν σου γράφω για να σε αφορίσω – δεν είμαι παπάς εξάλλου.
Ούτε για να αποδείξω αυτάρεσκα πως εγώ είμαι ο αγωνιστής που δεν ευθύνεται για τίποτα κι εσύ αυτός που αξίζει να κοιμηθεί όπως έστρωσε.

Σου γράφω για να διαλύσω, όσο μπορώ, αυτό το τοπίο της ανορθολογικής ομίχλης που έχεις δημιουργήσει στον ορίζοντά σου.

Προτιμώ, αναλαμβάνοντας κι εγώ τις δικές μου ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση, να κόψω το δέντρο, που μας κρύβει το δάσος.

Κατάλαβέ το, κι εμπέδωσέ το, πως -είτε το θέλουμε είτε όχι- μαζί θα συνεχίσουμε στο δρόμο της εξαθλίωσης ή μαζί θα αγωνιστούμε για ν’ αλλάξουμε ριζικά ό,τι στρεβλό δημιουργήσαμε ή αφήσαμε να δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια.

Αν επιλέξεις να συγκρουστείς μαζί μου, γυρίζοντας την πλάτη στα πραγματικά σου προβλήματα, να ξέρεις πως έχω κι εγώ την ψυχή να συγκρουστώ, ενάντια σε κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς εξουσίας και καταπίεσης.

 Άλλωστε δεν θα ‘ναι η πρώτη φορά για μένα. 
Και θα το κάνω. Γιατί απαιτώ να ζήσω ελεύθερος και ως ίσος μεταξύ ίσων.
Αλλά, προτεραιότητα μου είναι να είσαι δίπλα μου, κι εγώ σ’ εσένα!...

Αλλά, προτεραιότητα μου είναι να είσαι δίπλα μου, κι εγώ σ’ εσένα!...
Αλλά, προτεραιότητα μου είναι να είσαι δίπλα μου, κι εγώ σ’ εσένα!...

Αλλά, προτεραιότητα μου είναι να είσαι δίπλα μου, κι εγώ σ’ εσένα!...Κι ας τελειώσω με λίγα λόγια ενός δικού μου φίλου (κι όχι δικού σου) που συμφέρει και τους δυο μας να δεχτείς:

Ανθρώπους ψάχνουμε, όχι ιδεολογίες.
Ανθρώπους να'χουν θάρρος, αγάπη, καλοσύνη.
Ανθρώπους που δεν είναι ψεύτες, ρηχοί και βολεμένοι και ξέρουν να δίνουνε, όχι να ρουφάν και να εκμεταλλεύονται τους γύρω...

Ν.Άσιμος