Επειδή παρότι δεν είμαστε ανίψια (Κωστάκης, Μιχαλάκης) κανενός «μεγάλου», πρέπει κι εμείς οι ταπεινοί να περάσουμε «Καλό Καλοκαίρι», αποφασίζουμε να πούμε -χτυπώντας ο ένας την πλάτη του άλλου: Πάμε πάλι; Έτσι, όπως λέει ο λαός: «πάρ’ το αλλιώς», ρε αδελφέ. Δεν βγαίνει πουθενά έτσι…
Μα πως φτάσαμε ως εδώ; Εμείς ξεκινήσαμε να χαρούμε τα ακρογιάλια μας, να φύγουμε μια εβδομάδα «γι’ αλλού», έτσι για να έχουμε να λέμε… έτσι για να φρεσκάρουμε… για να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας, για τη συνέχεια… για να χαμογελάσει και το χειλάκι μας…
Κι αυτοί βάλθηκαν να μας καθηλώσουν στους καναπέδες για να βλέπουμε πως τα «παίρνουν» και πως τα «τρώνε». Μα τι σαδιστικό βίτσιο είναι τούτο; Δεν τους αρκεί που μας έχουν στην φτώχεια και «στην απέξω», θέλουν με τη μαγεία της tv τους, να μας κόψουν και τα μπάνια και τα καλοκαιρινά μας χάχανα;
Κι εμείς λοιπόν θα τους κάνουμε τη «μεγαλοχάρη» να τους χαρίσουμε και το Καλοκαίρι μας -σαστισμένοι ή φοβισμένοι στον καναπέ;
Γιατί η πληροφορία-αποκάλυψη έχει αξία όταν είναι ανατρεπτική. Ανατρεπτική του κατεστημένου που αποκαλύπτεται. Και είναι ανατρεπτική όταν μεταβάλει τον λαό-κορόϊδο, σε λαό αηδιασμένο, ξεσηκωμένο, ενωμένο και δυνατό στους δρόμους. Σε ένα λαό οργισμένο και γι’ αυτό δημιουργικό του ΔΙΚΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Σε ένα λαό με μνήμη και συνείδηση στην καθημερινή του ζωή αλλά και όταν μπει στο παραβάν να εκλέξει ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ («αντιπροσώπους» τους λένε, έτσι για να μην ξεχνάμε…)
Διαφορετικά η πληροφορία είναι «πιπίλα» με συντηρητικό της κομματικής «αντιπαλότητας», έτσι για να ψήνονται οι αφελείς ότι οι «δικοί» τους δεν έφαγαν τόσα, όσα έφαγαν οι «άλλοι» και να κονταροχτυπιούνται εκεί κάπου μεταξύ καφενέ και καναπέ…
Πάμε πάλι;…πάμε αλλιώς;
Σκέπτομαι ότι ακόμη κι αν οι διακοπές είναι ταξικές… ας τους αφήσουμε στις πισίνες τους κι ας δοθούμε στη θάλασσα που ανήκει στο λαό, που την αγαπάει. Γιατί είναι πάντα η γλυκιά αγαπημένη του καθενός, που περιμένει με την άνωσή της να τον ανακουφίσει από τα βάρη του. Που περιμένει με την άνωσή της να μας σηκώσει τους πεσμένους ώμους και με το γαλάζιο της να χαλαρώσει την στρεσαρισμένη μας ψυχή, που φρακάρει που και που στις καπιταλιστικές συμπληγάδες…
Όταν προτείνω να πούμε: «πάμε πάλι», λέω να προσπαθήσουμε να αρχίσουμε ξανά… Κάθε στιγμή, μπορεί να γίνει μια καινούργια αρχή… Αυτή η πέρα από την πείνα καθήλωση με την μαζική πολιτική απελπισία δεν μπορεί να συνεχιστεί και να μας πάρει από κάτω…
Πάμε πάλι στα ατέλειωτα γαλάζια χιλιόμετρα που απλώνονται τα Ηλειακά ακρογιάλια; Στον Αλφειό, στον Καϊάφα, στη Νέδα, στην Κυλλήνη, στο Κουνουπέλι; Πάμε με το αυτοκίνητο, με το τραίνο, με τις μηχανές ή με το ποδήλατο… Πάμε πάλι στις συναυλίες στα κάστρα μας και στα θέατρα;…Πάμε;
Πάμε πάλι στα άκαυτα –σε όσα απέμειναν ακόμη- βουνά μας; Στα γραφικά χωριουδάκια και στα πανηγύρια τους; (Ξέρετε τι τιμές βρίσκετε στις ταβέρνες και τις ψησταριές των ορεινών χωριών; Περίπου όσο χαμηλές πληρώνατε και στα εφηβικά σας χρόνια…)
Το θέμα είναι το πάμε αλλιώς…
Ας αφήσουμε την κατανάλωση και την μικροαστική μανία στους λάγνους με τον «ενσταυλισμένο τουρισμό» των μεγάλων τουριστικών συγκροτημάτων…
Εμείς μπορούμε να ξανασχεδιάσουμε διακοπές προσανατολισμένες στην αυτενέργεια κι όχι στην «πορτοφόλα»…
ΕΠΙΜΥΘΙΟ:
Σύμφωνα με Αμερικανούς ερευνητές, μια μεγάλη μερίδα καρπουζιού μπορεί να τονώσει την κυκλοφορία του αίματος περίπου όπως το Viagra. Το πρόβλημα με το καρπούζι είναι πως δεν είναι τόσο διακριτικό όσο το Viagra… Γι’ αυτό σας λέω εκεί στις διακοπές εκτός από φυσιολάτρες πρέπει να γινόμαστε και οικολόγοι και υγιεινιστές. Έτσι κανείς δεν θα παραξενευτεί αν μας δει να επιμένουμε στο καρπούζι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου