Τα “ΔΕΝ” μιας 51χρονης ζωής

[Βασισμένο σε μια ιδέα του Αταίριαστου (Μπουκάλια στο Πέλαγος), που το έχω ξαναδημοσιεύσει στο blog. Εδώ είναι στην τελική του μορφή όπως σκέφτομαι να το δημοσιεύσω και στον τοπικό τύπο τις επόμενες μέρες...]

[Πάμε σαν παιδικό παιχνίδι…]

- Δεν πέταξα ποτέ μια μολότωφ, ενώ όλο αυξάνονται οι στόχοι, που με προκαλούν να το κάνω.

-Δεν πέταξα ποτέ ένα γιαούρτι ή ένα αυγό, έστω, στους θεατρίνους

λαοσωτήρες, που χτίζουν τα «μεγαλεία» τους στη ράχη μας, όταν έρχονται προκλητικά να μου σφίξουν το χέρι…

- Δεν δοκίμασα ποτέ ευφορικά, διεγερτικά ή ναρκωτικά (…ποτέ δεν είναι αργά;)
- Δεν έβαλα υποψηφιότητα ποτέ σε κανένα κόμμα ή αυτοδιοικητικό συνδυασμό.
- Δεν ψήφισα ποτέ Πολιτικό Κόμμα, που να ξεπερνά το 5% (και πούντο…), αφού το είπα και πριν ότι δεν «έπεσα» ποτέ στα ευφορικά (ή ναρκωτικά)…
- Δεν κυνήγησα ούτε ψάρεψα ποτέ.
- Δεν έκοψα ποτέ ένα δένδρο χωρίς να το αντικαταστήσω στο 5πλάσιο.

- Δεν ταξίδεψα ποτέ έξω από την Ελλάδα (δεν έφτασα στα σύνορα ποτέ) κι όμως σωβινιστής δεν έγινα (το πέρασμα απ’ τις Κυκλάδες ήταν αρκετό να με κάνει ν’ αγαπήσω όλους τους λαούς της γης).
- Δεν έκανα ποτέ ομαδικό τουρισμό (μετά τις εκδρομές του Λυκείου).

- Δεν ξέρω τίποτα από Θεσσαλονίκη (δυο ονειρεμένα 7ήμερα ταξίδια, ξεθωριάζουν στο βάθος του χρόνου).
- Δεν ταξίδεψα ποτέ στη Θράκη («Τούρκα» γνώρισα αλλά …ήταν Ρωμιά στην Πελοπόννησο...)
- Δεν γνωρίζω καλά καμία ξένη γλώσσα (μετριότατα Αγγλικά).

- Δεν οδήγησα ποτέ μηχανοκίνητο δίτροχο πάνω από 50 κυβικά

- Δεν έμαθα ποτέ να παίζω κιθάρα, ενώ θα το ήθελα…

- Δεν χτύπησα ποτέ τα παιδιά μου, (καλό ή κακό;), ενώ ξέσπασα σε ξύλινες ή τοίχινες επιφάνειες (καλό ή κακό;)…
- Δεν κυκλοφόρησα ποτέ ένα λογοτεχνικό έργο μου, ενώ όλο κι αυξάνονται αυτοί που με παρακινούν να το κάνω.
- Δεν μέθυσα ποτέ τόσο ώστε να μην θυμάμαι τι έκανα (αν και μερικά από αυτά που έκανα μεθυσμένος θα προτιμούσα να μην τα θυμάμαι).
- Δεν έκοψα ποτέ το τσιγάρο, αφότου το άρχισα μετά το Λύκειο.
- Δεν πιάστηκα στα χέρια με κανέναν και σε καμιά ηλικία (μετά την πέμπτη Δημοτικού…)
- Δεν διάβασα αρχαίους Έλληνες κλασικούς (…μετά το Λύκειο - πάλι καλά που διάβασα Ρώσους κλασσικούς στο στρατό, για να μην τρελαθώ).

- Δεν μου έμεινε τίποτα από τα μεγάλα ποσά που κέρδισα στα τυχερά παιχνίδια (Προπο, Τζόκερ, στοίχημα, λαχεία… ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!).
- Δεν ντράπηκα ποτέ για καμιά από τις 16 δουλειές που έχω κάνει (αν και ντρέπομαι, που έχασα τόση ζωή δουλεύοντας).
- Δεν εκδικήθηκα ποτέ αυτούς που με έβλαψαν (όχι πως δεν το ‘θελα πάντα…)
- Δεν έκλεψα τον ιδρώτα κανενός…
- Δεν έζησα ποτέ απ’ τα λεφτά μιας γυναίκας (Αν είναι το δείτε για μαγκιά αυτό, προτιμώ να το πάρετε για μειονεξία μου…)
- Δεν μπόρεσα να καταλάβω πάντα έγκαιρα τους «δήθεν» και να προφυλαχθώ.

- Δεν χόρεψα ποτέ (εκτός από εκείνες τις αργόσυρτες κινήσεις με τα ροκ και τα μπλουζ της 10ετίας του ’70 - αν και μου αρέσει πολύ ο χορός).

- Δεν μετάνιωσα που εκκλησιαζόμουν ανελλιπώς μέχρι τα 16 μου, ούτε που δεν εκκλησιάστηκα ποτέ στη συνέχεια…

- Δεν μετάνιωσα που δεν έκανα θρησκευτικό γάμο (αν και ξέρω πια ότι δεν είναι εκεί το μεγάλο πρόβλημα).

-Δεν ευχαρίστησα όσους με αγάπησαν (ντράπηκα).

-Δεν ανταπέδωσα σε όσους μου πέταξαν τη λάσπη τους (αηδίασα).

(… ίσως συνεχίσω μια άλλη μέρα. Στο μεταξύ δοκιμάστε να κάνετε τη δική σας λίστα…).

Λοιπόν γιατρέ μου, τι λες; Έχω μεγάλα τραύματα το ξέρω αλλά έχω ελπίδα;