4.4.07

ΠΡΟΒΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ


Πρόβα ανάστασης
Πρέπει… Πρέπει… Πρέπει;

Φτάνεις στο σπίτι. Στον κήπο ο γάτος νεκρός. Προχτές ήταν ο σκύλος. Κάπου αισθάνεσαι "κοράκι" ζώων...
Κάνεις μπάνιο. Δεν θέλεις να φας. Τηλεόραση δεν βλέπεις χρόνια τώρα, για τον ίδιο λόγο που αρνείσαι να καπνίσεις χασίς…
Πας στον υπολογιστή και φτιάχνεις αντίγραφα από εκείνο το cd με τα «22 ζεϊμπέκικα από ένα φίλο», που σκέφτηκες να χαρίσεις στους αγαπημένους σου αυτό το Πάσχα.
Μπαίνεις στο internet και διαβάζεις τα mail των φίλων... Να ναι καλά ο Χάρης κι ο Θόδωρος. Η Μαριαλένα, η Γωγώ κι η Μαρία κι ο Βασίλης που δεν ξεχνούν...
Φτάνει Πάσχα.
Φτάνουν τα πρέπει...
Τα παιδιά περιμένουν...
Δεν είναι στο χέρι σου πια, να τα γράψεις όλα.
Αλλα χρόνια εκείνα, που στο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ απαντούσες:
"ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ,ΡΕ" ή "ΜΑΓΚΙΑ ΤΟΥ"...

Πιστεύεις στη ΛΑΜΠΡΗ, μα σου προκαλεί αηδία αυτή η προσποίηση λαμπρότητας...
Ολο αυτό το "Δήθεν" με περιτύλιγμα μια πουά πραγματικότητα...
Πρέπει να...
Πρέπει να...
Πρέπει να...
Επιστρατεύω τους μικρούς μου ήρωες, τους μικρούς μου σερίφηδες, τους μικρούς μου Καουμπόυδες, τους μικρούς μου πρίγκηπες στο μικρό μου σπίτι στο λιβάδι και βάζω χαρωπή ποπ στον υπολογιστή...
Βγάζω και ξεσκονίζω ό,τι σκονισμένο κρύβω στο μπαούλο με τις χαρές...

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω κάποια λόγια, που βρήκα προχτές και φύλαξα (από το ΜΑΥΡΟ ΓΑΤΟ μάλλον), που κάπου, έγραφε κάπως έτσι:

...Οι άνθρωποι που καταφέρνουν ν’ αγγίξουν την χαρά είναι εκείνοι που δεν μεγεθύνουν τις μικροαπώλειες, που συμβαίνουν σε όλους καθημερινά.
Εκείνοι που μπορούν να μαζεύουν τις καθημερινές μικροχαρές σε ένα πολύτιμο ταμείο χαράς, έτσι ώστε να μην λυγίζουν από τις μεγάλες απώλειες, όταν θα έρθουν.
Δημιουργούν ένα απόθεμα Δύναμης, για να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες απώλειες, όταν έρθουν…
Ας χαιρόμαστε όλες τις χαρές, ακόμα και τις πιο δεδομένες, ακόμα και τις πιο «ασήμαντες»....

Το παλεύω...το παλεύω...το παλεύω...

Μην μένουμε σκλάβοι των επιλογών μας.
Μην μένουμε σκλάβοι των επιλογών μας.
Μην μένουμε σκλάβοι των επιλογών μας.
Μην μένουμε σκλάβοι των επιλογών μας.
Μην μένουμε σκλάβοι των επιλογών μας.
Μην μένουμε σκλάβοι των επιλογών μας.
Μην μένουμε σκλάβοι των επιλογών μας.
Μην μένουμε σκλάβοι των επιλογών μας.
Μην μένουμε σκλάβοι των επιλογών μας.

Άντε, καλή μας ανάσταση!

(ευχαριστώ Γωγώ για την φωτο)

6 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Πρεπει να καθησουμε στο ιδιο τραπεζι απεναντι σε συγκενεις και δηθεν φιλους,προσποιουμενοι μαλιστα οτι τα περναμε καλα...
Ετσι ειναι αυτες οι μερες δυστυχως...

Gwgw είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Αυτό ήταν το πιο ωραίο κ γεμάτο πασχαλιάτικο κείμενο που διάβασα.

Εννοείται πως το παλεύουμε.Κ αν κάποιες φορές λιγοψυχούμε, μέσα στο πρόγραμμα είναι, θα ξανασηκωθούμε. Αρκεί να θυμόμαστε αυτό που λες, να μαζεύουμε χαρές κ να αφήνουμε πίσω τις μικροπρέπειες.
Σε ευχαριστώ

Χρήστος Αθανάσουλας είπε...

PREZA TV
...ΠΡΕπει...ΠΡΕπει...όπως λέμε ΠΡΕζα :))

Γωγώ... το παλεύω, με τρόπους που δεν οδηγούν στο ταμείο για είσπραξη... αλλά το παλεύω!

Zoi20
...εγώ σε ευχαριστώ και γι' αυτά που γράφεις εδώ και για εκείνα που τα υπέροχα που γράφεις στο blog σου...
Να είσαι καλά!

*...Nantia...* είπε...

δεν κατάλαβα...τα ζωντανά τι πάθανε??

Sophia είπε...

ΩΩΩΩ!! Αν μαζί με τους μικρούς σερίφηδες και τους μικρούς καουμπόυδες έχεις και μικρούς αρχηγούς, έρχομαι να τους δανειστώ!!
;-D