…κι είναι πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό θυμού, που αισθάνομαι σχεδόν περήφανος. Σα να ελπίζω ξανά…
Ξεκινήσαμε... είναι ανηφόρα αλλά είναι ωραία η διαδρομή... έλα και πάρε τη σκυτάλη...
Έλα χωρίς το κόμμα σου... [άστo σπίτι...] Φέρε μαζί σου οργή, ψυχή κι ένα φίλο... Από την Τετάρτη άνοιξε, επιτέλους, το κλειστό (από τα κόμματα) επάγγελμα του διαδηλωτή…
Έλα να δεις τι θα «γεννήσουν» οι πλατείες…
Συνεχίζουμε κάθε βράδυ στην πλατεία Ιατρίδη στις 19.30, όλο και περισσότεροι...
Συνεχίζουμε να ανταλλάσσουμε σκέψεις, ιδέες, προτάσεις μέσα από τις καθημερινές ανοιχτές συνελεύσεις μας…
…με μουσική, προβολές και δράσεις…
και παράσταση διαμαρτυρίας στο γραφείο του δημάρχου για να μη προχωρήσει στην επιβολή τροφείων στους παιδικούς σταθμούς (θα τ’ ακούσει μετά μουσικής...)
έτσι κι αλλιώς από την αρχή κάποιοι φίλοι έφεραν στην πλατεία παιδιά και σκυλιά.
Συνεχίζουμε και κάθε νύχτα που περνάει θα μας φοβούνται πιο πολύ! Θυμάστε το τραγουδάκι: «…αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς;…» Ε, λοιπόν, το ξέρουν πολύ καλά κι είναι απαγορευμένο τραγούδι στα σαλόνια της εξουσίας!...
Συνεχίζουμε να διαβάζουμε... να ακούμε... να βλέπουμε... να συμμετέχουμε… να είμαστε εκεί που γράφεται η Ιστορία!
«Αρχίζοντας να ενδιαφερόμαστε για τον διπλανό μας»: Να, ένα μάθημα που δεν το κάναμε ποτέ στο σχολείο… Ας το κάνουμε στην πλατεία…
Η αγανάκτηση μας είναι για όσα κλέψανε απ’ τις Κοινωνίες μας και όχι μόνο από τις τσέπες μας. Νούμερο 1 κλοπή: η αξιοπρέπειά μας!
Είπαμε: ένας χρόνος μνημόνιο είναι ήδη αρκετός για να ρημάξει ό,τι έχει απομείνει από τις κατακτήσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας. Kι όλα γίνονται:
Για να ξεπληρωθούν μέχρι τελευταίου ευρώ οι τοκογλύφοι και οι τράπεζες
Για να εξυπηρετηθούν μέχρι τέλους τα σχέδια για φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό και
Για ιδιωτικοποίηση των πάντων.
.............
Πως είπαμε ότι το ‘λεγε εκείνο το τραγουδάκι ο Ξυλούρης;…
«άντε θύμα άντε ψώνιο,
άντε σύμβουλο αιώνιο,
αν ξυπνήσεις μονομιάς,
θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς».
Αυτό θα έχω πια να λέω: «Ήμουν εκεί! Μαζί τους! Ήμουν εκεί που γραφόταν η ιστορία!», γιατί ήξερα ότι η ζωή είναι τώρα - δεν είναι μετά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου