Ο Πινόκιο και 4μικρά πράσινα γουρουνάκια...

Μια αφιλόδοξη σπουδή στο ψέμα



Με τον Πινόκιο αρχικά τα πράγματα ήσαν πολύ απλά–φαινομενικά…
Ήταν μόνο ο ήρωας ενός ομώνυμου ιταλικού παραμυθιού, τίποτα παραπάνω!
Το παραμύθι γράφτηκε πριν από 128 χρόνια, το 1883 (!) και πρωτοδημοσιεύτηκε στο παιδικό περιοδικό «Giornale dei Bambini» από τον Ιταλό Κάρλο Κολόντι.
Μιλάει για μια ξύλινη κούκλα. Έτσι απλά.

[Δεν είπαμε για «ξύλινη γλώσσα», όπως των σύγχρονων πολιτικών κενολογιών. Ούτε καν για τα αρχαία και σύγχρονα «ξόανα»… Σας προειδοποιώ ότι αν κάνετε συνειρμούς και «κακές» σκέψεις, κακό του κεφαλιού… ΤΟΥΣ]

Αυτή την ξύλινη κούκλα, λοιπόν, έφτιαξε ο Ιταλός Τζεπέτο για να του κάνει παρέα στη μοναχική ζωή του. Και μια καλή νεράιδα
[αυτή φταίει για όλα!...]
λυπήθηκε τον Τζεπέτο, έδωσε ζωή στην κούκλα και έτσι ο Πινόκιο έγινε πραγματικό αγόρι.

Χαρακτηριστικό του παραμυθιού είναι πως κάθε φορά που ο Πινόκιο -αυτό το ξύλινο πλάσμα- έλεγε ψέματα, μεγάλωνε η μύτη του.
Όμως πέρα από τα ειρωνικά γελάκια που μας προκαλεί το παραπάνω σημείο του παραμυθιού, έχει και πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία, που έκανε πολλούς κριτικούς να το χαρακτηρίσουν ένα «σκοτεινό αριστούργημα».


Η νόσος του Πινόκιο
Όσοι έχουν διαβάσει παραμύθι θα ξέρουν ότι στην εξέλιξη της ιστορίας του ψευτράκου Πινόκιο:
* Προδίδει τον πατέρα του…
* Σκοτώνει τον Γρύλλο, για να πάψει να του λέει ενοχλητικές αλήθειες…
* Τελικά απαγχονίζεται από δύο ληστές…
* Ο συγγραφέας του παραμυθιού, δίνει ιδιαίτερο βάρος στο θάνατο
και την προδοσία…

Ψεύτης, δύσκολή δουλειά…
Προ ημερών διάβασα κάτι πολύ ενδιαφέρον:
Σύμφωνα με Βέλγους ειδικούς, ο εγκέφαλός μας είναι από τη φύση του κατασκευασμένος έτσι ώστε να εκφράζουμε την αλήθεια με μεγαλύτερη ευκολία και πειθώ από ό,τι τα ψέματα.

Σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου Γκεντ αυτό συμβαίνει επειδή ο εγκέφαλος έχει πολύ πιο έντονη δραστηριότητα όταν λέμε ψέμα απ’ όση όταν λέμε. Αυτή η λειτουργία του εγκεφάλου κάνει τον άνθρωπο να δυσκολεύεται όταν πρέπει να πει ψέματα.
Έτσι, αυτός που λέει ψέματα εγκεφαλικά «κοπιάζει» πολύ περισσότερο απ’ ό,τι όταν λέει την αλήθεια!
[συμπέρασμα: δύσκολη η δουλειά του ψεύτη –αρχικά…]


Η εκπαίδευση του Πινόκιο
Στη συνέχεια όμως αναφέρουν οι ερευνητές, όσο περισσότερα ψέματα λέει κάποιος τόσο περισσότερο «εκπαιδεύεται», μέχρι να μπορεί να ψεύδεται με απόλυτη φυσικότητα και πειστικότητα
[δηλαδή μπαγάσας, λαοπλάνος και μαυρογυαλούρος μαζί…].

Είδαν ότι ο εγκέφαλος όσων λένε ψέματα «προσαρμόζεται» σταδιακά και ξεπερνά την αρχική καθυστέρηση και δυσκολία στην οργάνωση και διατύπωση του ψέματος.
Με την «εκπαίδευση» ο χρόνος αντίδρασης του εγκεφάλου εκείνων που λένε την αλήθεια κι αυτών που λένε πολλά ψέματα είναι ακριβώς ο ίδιος.
Με απλά λόγια ο εγκέφαλος «εκπαιδεύεται» στο ψέμα και έτσι είναι πιθανό να ξεγελαστεί ακόμη και ένας ανιχνευτής ψεύδους
[…πόσο μάλλον ένας απλοϊκός ψηφοφόρος- «κοπρίτης»] ,
αν το άτομο που εξετάζεται είναι παθολογικός (ή «επαγγελματίας») ψεύτης.

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: απ’ τον Πινόκιο στο μαυρογυαλούρο
Διαβάζοντας το παραμύθι του Πινόκιο, δεν μπόρεσα να βρω απάντηση στην απορία μου:
Η εκπαίδευση -εξοικείωση με το ψέμα, λέτε από ένα σημείο και μετά να σταματά να μεγαλώνει τη μύτη του Πινόκιο;…
Άραγε γι’ αυτό και τα 4 μικρά γουρουνάκια της Ηλείας δεν έχουν μεγάλη μύτη;... Επειδή είναι καλά εκπαιδευμένα;
Αυτά ντε, τα 4 μικρά γουρουνάκια που είναι «φίλοι μας και νοιάζονται για το καλό μας»… και γι’ αυτό ψηφίζουν μνημόνια ληστείας και υποτέλειας, περικοπές μισθών και συντάξεων και κοινωνικών παροχών και καταπάτηση κοινωνικών δικαιωμάτων και εκποίηση δημοσίων επιχειρήσεων και περιουσίας… και χορεύουν σε όποιο ρυθμό τους χτυπάει το νταούλι του ΔΝΤ;..
[…και μ’ όλα αυτά ξεχνούν να βάλουν πλάτη για την κατακαημένη Ηλεία –αλλά ας μη το κάνουμε θέμα…]

ΥΓ …στην τελική ποιος γέννησε ποιόν; Ο Πινόκιο γέννησε τον «κοπρίτη» κι ο «κοπρίτης» συντηρεί τα μικρά γουρουνάκια;