Αν έχεις καβαλήσει το καλάμι

Αν καβαλήσεις το καλάμι…
...μπορεί και να φτάσεις στην κορυφή σου...

Πράγματι είναι αρκετά πιθανό. Καβάλα στο καλάμι μπορεί να ανέβεις ψηλά, να φτάσεις στην κορυφή σου…
[αν δεν σου συμβεί το συχνό ατύχημα του καλαμοβάμωνα, να σου σπάσει το καλάμι καθ’ οδόν…]

Αν όλα πάνε καλά, λοιπόν, φτάνεις στην κορυφή σου. Και τότε είναι που παραμονεύει ο κίνδυνος να κάνεις το μεγάλο λάθος. Τότε; Ποιό;

Ναι! Τότε υπάρχει ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο:
Στην αέναη μανία ανόδου σου να μην καταλάβεις-συνειδητοποιήσεις-παραδεχτείς, ότι αυτή είναι η κορυφή σου και να θες κι άλλο!... Τότε αρχίζουν τα άσχημα…
Τότε που αντί να σταματήσεις και να πεις «και πολύ σου και καλό σου», συνεχίζεις... Γιατί είπαμε ότι εσύ θέλεις διακαώς να ανέβεις κι άλλο…

Και τότε μοιραία ακολουθεί αυτό που βρίσκεται αμέσως μετά από κάθε κορυφή: Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ!
…και ο κατήφορος πάντα οδηγεί –τελικά- σε έναν μοναδικό προορισμό: στον ΠΑΤΟ!…

Είδη κατήφορων

Φυσικά και δεν είναι όλοι οι κατήφοροι ίδιοι.

●Υπάρχει κατήφορος που έχει μια σχετικά ήπια κλίση…

●Αλλά υπάρχει και κατήφορος που έχει πεζούλες και σε συγκρατούν, για λίγο. [Πεζούλα, ας πούμε ότι είναι ένα κομματικό όργανο, που σου τραβάει το αυτί…]
Και τότε φαίνεται σαν να σταμάτησες –προσωρινά- την κατρακύλα, τον ξεπεσμό…

●Κάποιες φορές όμως μετά την κορυφή σου δεν ακολουθεί απλά κατήφορος με έντονη ή ήπια κλίση ούτε κατήφορος με πεζούλες. Ακολουθεί κατευθείαν ΓΚΡΕΜΟΣ.

Όμως όποια μορφή και να έχει ο κατήφορος πάντα έχει την ίδια κατάληξη:
Στο τέλος του κατήφορου είναι ο ΠΑΤΟΣ.

Βέβαια, από τη μορφή του κατήφορου καθορίζεται η κατάστασή σου όταν φτάσεις στον ΠΑΤΟ.
Άλλοτε τραυματίας ελαφρά,
άλλοτε βαριά
κι άλλοτε νεκρός…

Αυτό να το κοιτάξεις.