όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…

Ωραίο το φουστάνι σου, Γιώργο μου
(αλλά πότε θα στήσουμε μια κρεμάλα;)

Μετά τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Γιώργος το έθνος κατουρήθηκε...
...εκεί στα ψηλά πατώματα κατουρήθηκαν απ' τη χαρά τους
(και λίγοι ανυποψίαστοι, στα χαμηλά, από το φόβο τους...)
Η συζήτηση της ημέρας στην πιάτσα των αρπακτικών δίνει και παίρνει:
"Ρε συ, κοίτα τι καρντάσης, που μας βγήκε ο Σοσιαλιστής..."

Κι επειδή το ΠαπαπαΣοκ την πολική του (τους) κάνει, εμείς ας μην ξεχάσουμε να αναρωτηθούμε:
Όσα πληρώνουμε και ΘΑ πληρώσουμε, ποιοι τα προκάλεσαν;
Όσα λείπουν ποιοι τα έφαγαν;
Η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν κατακτητών και η τωρινή είναι ιθαγενών;
Κι αν είναι έτσι τι περιμένουμε;
Όταν έφυγαν το 2005 οι «πράσινοι κατακτητές», βγήκαν οι «γαλάζιοι ιθαγενείς» και είπαν ότι φταίνε οι προηγούμενοι…
Τώρα που έφυγαν οι «γαλάζιοι κατακτητές», βγήκαν οι «πράσινοι ιθαγενείς» και είπαν ότι φταίνε οι προηγούμενοι…
Γιατί τότε δεν κρεμάμε...τους προηγούμενους;
Πότε επιτέλους θα αρχίσουν να δημεύονται περιουσίες;
μόνο πλειστηριασμούς στα σπίτια χρεωμένων μεροκαματιάρηδων θα έχουμε;)


«όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…»
Η πολιτική ζωή σ’ αυτή τη χώρα κατάντησε σαν το παλιό σχολικό ανέκδοτο, που ρωτάει η δασκάλα θυμωμένη το μαθητή του πρώτου θρανίου:
«Γιατί κάνεις φασαρία;»
Κι αυτός της απαντά: «όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…» και δείχνει πίσω απ’ την πλάτη του.
Η δασκάλα ρωτάει αυτόν που κάθεται στο δεύτερο θρανίο για να πάρει την ίδια ακριβώς απάντηση: «όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…».
Συνεχίζει στο τρίτο και τέταρτο θρανίο, μέχρι που φτάνει στο τελευταίο. Επαναλαμβάνει αποκαμωμένη και εξοργισμένη την ίδια ερώτηση για να πάρει και πάλι την ίδια απάντηση:
«όχι εγώ κυρία, ο πίσω μου…» δείχνοντάς της τον τοίχο…

(Μα επειδή ποτέ μια ιστορία δεν τελείωσε σ' έναν…τοίχο, για πάμε λίγο ακόμη...)

Ήταν ένας παλιός βρώμικος τοίχος με ξεφτισμένους σοβάδες κι ένα καρφί σκουριασμένο στη μέση. Απ’ αυτό κρεμόταν μια κιτρινισμένη και σκονισμένη φωτογραφία του Μακρυγιάννη…
Η δασκάλα στάθηκε για λίγο να κοιτάζει μια τον τοίχο με το Μακρυγιάννη και μια το χέρι του μαθητή που τον έδειχνε…
Ύστερα ξεκρέμασε, σιωπηρή, την φωτογραφία του Μακρυγιάννη και πήγε και την κρέμασε στον πίνακα… «Εδώ θα είναι, από δω και πέρα, τους είπε για να σας κοιτάζει στα μάτια κάθε μέρα!...».
Κάποια παιδιά σώπασαν.Και 2-3 κοκκίνισαν κιόλας από ντροπή.
Στο διάλειμμα όμως τα περισσότερα γέλασαν σαν άκουσαν ένα μπόμπιρα να τους λέει: «Ρε, τελικά τσίμπησε η δασκάλα. Πίστεψε ότι μίλαγε ο Μακρυγιάννης γι’ αυτό τον έβαλε τιμωρία στον πίνακα…»

Ωραίο το φουστάνι σου, Γιώργο μου
…αλλά δεν πάει άλλο πια, άλλος να γαμάει κι άλλος να πληρώνει!