ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ, η πιο γλυκια παραίτηση...

Κι ενώ ο δημόσιος τομέας ξεπέρασε οριστικά τον φόβο προκήρυξης εκλογών τον Σεπτέμβρη, που γεννούσε φόβο ανακλήσεων των αδειών…
ο τόπος –πέρα από τον καθημερινά καλλιεργούμενο φόβο της «γρίπης των χοίρων»- καίγεται
(Αύγουστος μπήκε, πώς να μην καεί;)
και από το φόβο των παραιτήσεων -που γίνονται για να ανακληθούν και των παρακλήσεων -που γίνονται υπέρ των ανακλήσεων…
Πάντως δεν πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα γκρινιάρηδες,
γιατί με κάτι τέτοια μας βγήκε σχετικά δροσερό αυτό το Καλοκαίρι…
άλλωστε κανένας επιστήμονας δεν υποστήριξε
-μέχρι την ώρα που γράφονται αυτά τα λόγια-
ότι η «γρίπη των ντόπερμαν» είναι μεταδοτική…
Πάντως εμείς γουρούνια τρώμε. Οι ντόπερμαν δεν τρώγονται με τίποτα…

Στην παρέα μας –εκεί στο «tsouhtra club» του Βασίλη- είπαμε να αντισταθούμε σε όλα αυτά και μια και οι καλοκαιρινές νύχτες συνεχίζονται και χώρος για όνειρα θερινής νυκτός υπάρχει… δεν μπορούσε, θα ερχόταν στην κουβέντα μας το πιο φυσικό και γαργαλιστικό θέμα καλοκαιρινής συζήτησης: «ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ, η πιο γλυκιά παραίτηση»…
....................................................................................
Καλές παραιτήσεις… στην αγκαλιά της

ΣΑΣ ΜΕΤΕΦΕΡΑ ΤΟ ΠΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑ ΠΡΟΧΘΕΣ ΣΤΗΝ εφημερίδα "ΠΡΩΤΗ"...

ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑΘΗΚΕ ΑΦΟΡΜΗ ΝΑ ΓΙΝΩ ΔΕΚΤΗΣ ΝΕΩΝ ΑΠΕΙΛΩΝ ΑΠΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΗΓΕΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΥΡΓΟΥ...

ΤΙ ΝΑ ΠΩ;
ΜΗΝΕΣ ΤΩΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΟΥ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΟΥΣ...
(κυρίως δε τις σεξουαλικού τύπου απειλές.... :) αυτά τα "θα με..."

ΑΝ ΠΑΝΤΩΣ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΩΠΑΣΩ... ΓΕΛΙΟΥΝΤΑΙ, ΟΙ ΓΕΛΟΙΟΙ...
(και φυσικά όταν οι τοπικοί άρχοντες της πόλης μας είναι για γέλια,
τότε η πόλη είναι για κλάματα...)

ΚΑΤΑΝΟΩ ΒΕΒΑΙΑ ΤΗΝ ΤΑΡΑΧΗ ΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΔΕΜΑΤΟΠΟΙΗΤΗ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΩ;
ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΛΕΓΑ ΠΡΙΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ...
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ...