ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΝΤΟMΠΕΡΜΑΝ

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΝΤΟMΠΕΡΜΑΝ είναι το να βλέπει όλους σαν εχθρούς του αφέντη του...

Στις αρχές της δεκαετίας του 1870 στην Γερμανία, επικρατούσε τόση ίντριγκα, τόσο δράμα, τόσο σασπένς, τόσο φραξιονιστικό τουρλουμπούκι, που ο Λουί Ντόμπερμαν αποφάσισε να δημιουργήσει ένα σκύλο για να τον προστατεύει
τόσο στις βραδινές περιπολίες του
(νυχτοφύλακας ήταν, μην πάει ο νους σας σε σκυλάδικα και τέτοια…)
όσο και κατά την διάρκεια των εισπράξεων που έκανε
(ήταν και εφοριακός εισπράκτορας).
Η ράτσα αναπτύχθηκε με βάση μια μόνο σκέψη: να βοηθά στην είσπραξη των φόρων!... να ασκεί …«πίεση» σε όσους δεν είχαν εκπληρώσει τις φορολογικές υποχρεώσεις τους…
(όπως λέμε: ΣΔΟΕ ΝΤΟΥ!... ΣΔΟΕ ΠΑΝΤΟΥ!...)

Έτσι λοιπόν διασταύρωσε ένα Ροτβάιλερ με ένα Γερμανικό Πίνσερ, ένα Βαιμαράνερ, ένα Γκρέιχαουντ και ένα Γερμανικό Ποιμενικό. Από αυτό τον …ομαδικό έρωτα σκύλων το αποτέλεσμα ήταν ένα Ντόμπερμαν.
(Προφανώς αντιλαμβάνεστε ότι ο ντόπερμαν -ως αποτέλεσμα τόσων επιμιξιών- προέκυψε ως κάτι το «μπάσταρδο» -που λέει κι ο λαός… κάτι το μπερδεμένο…κάπως ενσυγχύσει…)

Βέβαια ο Λ. Ντόπερμαν ήταν επίσης επόπτης των τοπικών χασάπικων καθώς και μπόγιας!
(Ρε τον Ντόμπερμαν… πολυτεχνίτης ήταν…)
Το αποτέλεσμα των διασταυρώσεων, που πήρε και το όνομα του δημιουργού του, έμελλε να είναι ένας σκύλος που για χρονιά «ταλαιπωρήθηκε» από τον αστείο μύθο ότι τα ντόμπερμαν -λόγω στενού κρανίου- τρελαίνονται μετά από κάποια ηλικία.
Δεν ξέρω αν το ντόμπερμαν αθωώθηκε («απαλλάχθηκε») από την κατηγορία της τρέλας λόγω του ότι για να είναι πρόβλημα το στενό κρανίο σου, πρέπει να έχεις και περιεχόμενο (μυαλό) για να στο περιορίζει, καθώς γερνάς. Διαφορετικά τι σημασία έχει το μέγεθος ενός άδειου κρανίου;…
(έλα μ’ ντε… κι αν το δούμε από άλλη άποψη, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι: «ο βλάκας ντόπερμαν δεν τρελαίνεται ποτέ!»)
Πάντως κανείς δεν αντιλέγει πως λόγω της νευρικότητας που διακατέχει τα ντόπερμαν δεν είναι κατάλληλα -ως πρώτη επιλογή σκύλου- για άπειρους ιδιοκτήτες…
(ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΝΕΙΣ!...)

Εκτός από το ταλέντο του στην φύλαξη, στο ντόπερμαν αρέσει να νιώθει μέλος της «οικογένειας» και θέλει να βρίσκεται μαζί τους και να συμμετέχει στις δραστηριότητές τους, γιατί έτσι νιώθει ευτυχισμένος
(γι’ αυτό κι εκείνος που έχει το «σύνδρομο του ντόπερμαν», παραιτείται σπανίως… Ακόμη κι όταν καμώνεται ότι φεύγει, τελικά μένει γιατί έχει ανάγκη το «μαντρί»…)
Δεν του αρέσει να παραμελείται (ενδόμυχα είναι πολύ παραπονιάρης) και παρότι δεν φεύγει από την «αυλή» δεν του αρέσει να βρίσκεται μόνιμα δεμένος. Θέλει να βολτάρει στο προαύλιο…
Ο αφέντης του ντόπερμαν
Δυστυχώς υπάρχουν άτομα που μέσα από ένα Ντόπερμαν προσπαθούν να δείξουν δυνατοί, καλύπτοντας έτσι τις δικές τους ανασφάλειες… Έτσι, αμελούν θέματα εκπαίδευσης και κοινωνικοποίησης των σκύλων τους και δημιουργούν ηθελημένα επιθετικά σκυλιά… Μιλάω για μια κατηγορία ατόμων, τους «αναγκαστικά καλούς»! Αναγκαστικά καλός είναι αυτός που -ενώ είναι κακός- επιδιώκει την συμπάθεια των πολλών από δειλία και ανασφάλεια και δεν έχει το θάρρος να εξωτερικεύσει την εσωτερική του κόλαση…
Κάποιοι τέτοιοι άνθρωποι λοιπόν («οι αναγκαστικά καλοί») «εκπαιδεύουν» και χρησιμοποιούν ντόπερμαν, ξεχνώντας ότι αυτό βεβαίως θα μπορούσε να τους οδηγήσει σε ξεβράκωμα με την διαδικασία του κατεπείγοντος ή αλλιώς -επί το οικειότερον- ξεβράκωμα με τη συνήθη διαδικασία ανάθεσης…

Πάντως το Καλοκαιράκι που είναι εδώ κλείνει το μάτι συνέχεια και σιγοτραγουδά στο δρόμο για του …Φλόκα:
«…καλέ κοπέλα, καλέ κοπέλα
πάω στου Φλόκα κι αν θέλεις έλα»
Και τι δεν θα βρίσκει κανείς εκεί …και κυνοτροφεία, για να έχει ο καθένας το ντόμπερμαν το δικό του… και …Χατζηγιάννη για τη μικρή... (θα έγραφα και το άλλο για τον Αλφειό…αλλά μ’ αρέσει το …κρύο πιάτο σήμερα…)

… και μόνο η βλακεία δεματοποιημένη έχει κατασκηνώσει στην πλατεία Σάκη Καράγιωργα… Γιατί καθώς είπαμε, για να είναι πρόβλημα το στενό κρανίο σου, πρέπει να έχεις και περιεχόμενο (μυαλό) να σου περιορίσει, καθώς γερνάς. Διαφορετικά τι σημασία έχει το μέγεθος ενός άδειου κρανίου;…

ΥΓ1:…και η τελευταία μου απάντηση στον ντόπερμαν και στον αφέντη του: στη ζωή μου ήξερα καλά τους αφέντες και πώς να γκρεμίζω τυράννους. Το μόνο που καταφέρατε είναι να με αναγκάσετε να μελετήσω και τους ντόπερμαν… Γηράσκω αεί διδασκόμενος…
...σιγά μην κλάψω,
σιγά μην φοβηθώ....
Άλλωστε από κάθε άποψη το γαύγισμα είναι κακοφωνία. Εγώ πάντα προτιμώ τα πουλάκια και τους μουσικούς…Γιατί, πώς να το κάνουμε, αν έχεις δίπλα σου τον Κακολύρη και απολαμβάνεις μαζί του την ορχήστρα του Γκιντζίρη, είναι δυνατόν να σου επηρεάσει το ηχητικό αποτέλεσμα το γαύγισμα ενός περαστικού «ντόπερμαν» και του αφέντη του;

ΥΓ2: Ο λαϊκός όρος «κομματόσκυλο» (άλλως «κομματικός ντόπερμαν») χρησιμοποιείται από παλιά σαν μια έκφραση έντονης κοινωνικής απαξίας και γι’ αυτό δεν θεώρησα ότι αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς στο παρόν…

ΥΓ3: Το «κρυφτούλι» αρέσει στους φασίστες. Η Δημοκρατία αναπνέει με ενημέρωση και κοινωνική διαβούλευση. Με καταλαβαίνουν, έστω κι έτσι, πιστεύω, όσοι κατ’ άλλα βαίνουν!...
Καλημέρα σας