ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΡΕΠΟΡΤΕΡ (...όπως λέμε ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΡΝΗ;)

Ανησυχητικά φαινόμενα…μαύρα σύννεφα στον ουρανό της τοπικής δημοκρατίας του Ηλειηστάν. Και δεν το κρύβω πως φοβάμαι!
Δεν φοβάμαι τους τραμπουκισμούς ούτε βέβαια τις απειλές. Φοβάμαι την δημοσιογραφία!...
Τη δημοσιογραφία, που όσο περίεργα σωπαίνει άλλο τόσο περίεργα μιλά. Τη φοβάμαι γιατί αυτό δείχνει πως την σκιάζει «φοβέρα και σκλαβιά».
Μα πέρασαν μέρες υπομονής κι είπα να…διακόψω την αναμονή μου. Δεν ήταν θέμα αντοχής για μένα. Απλά πιστεύω ότι η παρατεινόμενη υπομονή κινδυνεύει να εκπέσει σε ανοχή κι η ανοχή είναι διδυμάκι της συγκάλυψης.

Όταν σπεύδουμε να κάνουμε ρεπορτάζ ακόμη και για μια μικροκλοπή («ευτελούς αξίας», που λένε οι δικαστικοί…), που έκανε το τσιγγανάκι στη λαϊκή ή ο μετανάστης στην φτωχογειτονιά μας και την προβάλουμε θεαματικά ΩΣ ΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΜΕΛΙΟ ΛΙΘΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ…

Αλλά δεν μας κινεί το ενδιαφέρον μια ΚΛΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ («ιδιαίτερα μεγάλης αξίας», που λένε οι δικαστικοί και οι πολιτικοί…), την οποία δεν δημοσιοποιεί η αστυνομία (!!!) αλλά καταγγέλλεται, ως «εξαφάνιση πειστηρίων» από τον υποψήφιο Δήμαρχο Παρασκευόπουλο και από την πλειοψηφία των πολιτών!...
…κι εμείς δεν την αντιμετωπίζουμε ΩΣ ΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ!...
…μια ΚΛΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ, από κλέφτες «με λογιστικές ανησυχίες», που θα ήσαν ιδιαίτερα χρήσιμα και αποκαλυπτικά στους ορκωτούς λογιστές για να ελέγξουν: 1) την λειτουργία μιας δημοτικής επιχείρησης που πτώχευσε, αλλά και 2) για να φανεί το ήθος ατόμων που κατέχουν δημόσια αξιώματα…

Κι ενώ δεν μας κινούν το ενδιαφέρον, δεν αγγίζουν την ευαισθησία μας, την πολιτική, την κοινωνική και την ανθρώπινη, τέτοια συνταρακτικά γεγονότα!...επιδιδόμαστε σε «αφ’ υψηλού» κριτική της ποιότητας του προεκλογικού αγώνα…

Ε, τότε παίζουμε «περίεργους ρόλους», (ανεξάρτητα από το αν κατηγορηθούμε ή όχι ότι όσα γράφουμε είναι κατευθυνόμενα ή υπαγορευμένα…) και σίγουρα τα γραπτά μας δεν υπηρετούν ούτε την πολιτική ούτε την κοινωνία…

Μιλάω για το «πολλά βαρύ και όχι» ύφος μας, που (μεταξύ μας) έχει κάτι από κρέμα Προκρούστη με Γκεμπελική σαντιγί…
Μιλάω γι’ αυτό το ύφος «βαρύ πεπόνι», με το οποίο ισοπεδώνουμε σαν χειριστές οδοστρωτήρα και όχι σαν δημόσια γράφοντες:
Τις θέσεις του ενός, με την ασυνάρτητη υποσχεσιολογία του άλλου
Την ηθική του ενός, με την ενοχή του άλλου
Το ονειρικό πολιτικό κονσέρτο του ενός, με το παραλήρημα του άλλου
Το κάλεσμα στην ελπίδα του ενός, με την τρομοκρατία του άλλου

Δεν αρκεί ο Χιτλερικός χαιρετισμός που απηύθυνε από εξέδρας στους ΕΜΒΡΟΝΤΗΤΟΥΣ ακροατές του (μερικοί από τους οποίους ήταν οπαδοί του…) ο παραπαίων… να μας αφυπνίσει;…
Το λειτούργημά μας, αν όντως απέχει από αυτό της πόρνης (όπως ολόψυχα εύχομαι), δεν θα έπρεπε να μας επιβάλει να μην εκπορνεύουμε την ενημέρωση και την αλήθεια;


Γνωστέ-άγνωστε ρεπόρτερ,
Παρακολουθώ εδώ και μήνες τις ριπές των καταγγελιών του Υποψήφιου Δημάρχου Πύργου, Μάκη Παρασκευόπουλου, για την δημοτική αρχή.
Οι κατηγορίες του είναι συνταρακτικές και διαδέχεται η μια την άλλη!

Η μικρή κοινωνία μας έκπληκτη και αηδιασμένη διαβάζει συνεχώς «νέα κόλπα» της Δημοτικής Εξουσίας
ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (και κάποιες φορές από τον Αθηναϊκό Τύπο…)
και απλά τάζει κερί να αντέξουμε μέχρι της Όσιας Μελανίας (31/12 γιορτάζεται η χάρη της) για ΝΑ ΛΕΥΤΕΡΩΘΕΙ Η ΠΟΛΗ!...
…για να απαλλαγούμε από την πλέον «ανεκδιήγητη» εξουσία που γνώρισε ποτέ Ελληνική πόλη!!! (πιθανό να συναντάται μόνο στο νησί της από δυσμάς γείτονος (Σικελία…)

Κι εμείς, γιατί δεν κάνουμε ρεπορτάζ γύρω από τα συνταρακτικά καταγγελλόμενα;
Γιατί δεν κάνουμε έρευνα για να δώσουμε στοιχεία και να παρουσιάσουμε διάφορες απόψεις;
Δεν ακούμε; Δεν βλέπουμε; Δεν διαβάζουμε; Δεν μαθαίνουμε; Δεν αισθανόμαστε; Δεν εξοργιζόμαστε; Δεν αηδιάζουμε;

Άραγε, βλέπουμε τα μάτια των παιδιών μας τα βράδια; Το μπορούμε ή μήπως σκύβουμε το κεφάλι από ντροπή, όταν μας κοιτάζουν;
Έλεος πια!
(Θα ήμουν άδικος αν ξεχνούσα τη φωτεινή εξαίρεση του Μάκη Νοδάρου και της Ελευθεροτυπίας…)