ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ (που είναι η μπάλα;...)

Αν δεν ήξερα από μπάλα, αυτό το κείμενο θα είχα «τρέξει» να το γράψω -αμέσως- προ ημερών…Μα είτε γιατί στις ηλικίες των μεγάλων -αν βιαστείς- οι θλάσεις είναι συχνές κι επώδυνες…
είτε γιατί μέσα στο καυτό Καλοκαιράκι με ενοχλούν τα «αναμμένα αίματα»...τέλος πάντων ας ξεκινήσουμε με ένα «ζεσταματάκι»…

Ηθική έλεγε ο Σοπενχάουερ πως είναι το «Αν με ρωτήσεις που βρίσκεται ένας συγκεκριμένος δρόμος, να σου δείξω που ακριβώς είναι, αλλά δεν θα σε ακολουθήσω προς τα κει…»

Mάσκα δεν έχω να γυρνώ
στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ
της θάλασσας την ερημιά και της σιωπής τον πλούτο

Όταν σε κατηγορεί ο πολιτικός σου αντίπαλος για «απουσία από τα γήπεδα της ηθικής» κι εσύ απαντάς-ανταποδίδεις κατηγορία μέσω των «παικτών» σου, ότι ο πολιτικός σου αντίπαλος δεν έπαιζε ποδόσφαιρο μικρός…

Όταν σε κατηγορεί ο πολιτικός σου αντίπαλος για δράση ενάντια στην ποδοσφαιρική ομάδα του Νομού (Πανηλειακό) κι εσύ απαντάς-ανταποδίδεις κατηγορία μέσω των «παικτών» σου, ότι ο πολιτικός σου αντίπαλος δεν έπαιζε ποδόσφαιρο μικρός…

Τότε μια μαγκιά-αλάνας, απωθημένη από τα παιδικά χρόνια…μεταφέρει το παιχνίδι στο ονειρικό σου γήπεδο…κι η πολιτική στο γήπεδο είναι σαν να κοιμάσαι ξαπλωμένος στο τραπέζι…ή σαν να κάνεις μπιντέ στην κατσαρόλα σου…

Με απλά ελληνικά όταν σε λέει «αν-ήθικο» κι εσύ τον λες «α-μπαλο»…
● φαίνεται πως έχεις χάσει τη μπάλα…
● φαίνεται πως είσαι πανέτοιμος για ντέρμπυ μόνο Γ τοπικής κατηγορίας…
Bάρα καλή, βάρα γερή,
μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νοιώσει η γαλαρία
του χαρτοπόλεμου τη βία
Δηλαδή φαίνεσαι πανέτοιμος για παιχνίδι που θ’ ανοίξουν μύτες και κεφάλια (με παίκτες "κλαδευτήρια", Χωρίς μπαλαδόρους...)αλλά ανέτοιμος για παιχνίδι που θ' ανοίξουν μυαλά και καρδιές!!!

Μα, ένα άλλο «παιχνίδι» πρέπει ν’ αρχίσει…
…σε κάθε πόλη -και χωριό- υπάρχει ανάγκη για ένα «άλλο παιχνίδι που ν’ ανοίξουν μυαλά και καρδιές για πάρτι της»!...και

● να βγουν νέες ιδέες για την αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων

● να βγει κέφι, μεράκι και φαντασία από ανθρώπους άφθαρτους και ηθικούς για να
αναγεννηθεί, γιατί τα σοβατίσματα τέλειωσαν και δεν γιατρέψαν τις «ρωγμές»
[γιατί οι «ρωγμές» δεν είναι λακκούβες να τις χορτάσεις άσφαλτο προεκλογικά…]

● να αποδείξει κάθε πόλη -επιτέλους- αν έχει τέτοιους ανθρώπους…

● να αποδείξει κάθε πόλη -επιτέλους- αν είναι ηθική ή συνένοχη…

Και να ανοίξουν επιτέλους τα στόματα…
● Για να μιλήσουμε, να κρίνουμε και να επαινέσουμε χωρίς λιβάνι (και τους ανθρώπους «του άλλου», όχι μόνο τους δικούς ΣΟΥ)
● Για να εκφράσουμε ιδέες, όνειρα, επιθυμίες (κι όχι μόνο ευχαριστίες Σ’ ΕΣΕΝΑ)
● Για να διαμαρτυρηθούμε για ό,τι δεν αντέχεται αλλά συμβαίνει…
● Για να καταγγείλουμε την αποξένωση, την εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά
(έλεος, υπάρχουν νεκρά παιδιά σ’ αυτή την πόλη - θα το κρύβουμε;)
● Για να πάψουν να υπάρχουν δημοσιογράφοι, που δεν γράφουν για τα κακώς
κείμενα στην πόλη τους, γιατί δεν βρίσκουν που να τα δημοσιεύσουν (επειδή όλα
τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά…)

Ένα «άλλο παιχνίδι» πρέπει ν’ αρχίσει, κατάλαβέ το!...και το γήπεδο δεν έχει τεχνητό
γκαζόν αλλά τα αγκάθια που έσπειρες κι εσύ...

Ένα «άλλο παιχνίδι», που δεν θα ανοίξουν μύτες και κεφάλια αλλά θα ανοίξουν μυαλά, καρδιές και στόματα…

Ένα «άλλο παιχνίδι», που ο καθένας καλείται να δείξει ότι θέλει- ξέρει-μπορεί να το παίξει.

Εγώ παραμένω στα γνωστά: Δεν είμαι Πασόκα, δεν είμαι ούτε ΚΚΕ, Βρε είμαι ό,τι είμαι κι ό,τι τραγουδώ για σε…
ή αν θες να το πω με Μητροπάνο:
Πράσινο μπλε του παπαγάλου κι η μοναξιά στο κόκκινο…
Εσύ: Κοίτα μη "χάνεις τη μπάλα" τόσο εύκολα…δεν γίνεται «παιχνίδι» έτσι…

(ένα απλό μήνυμα στο Δήμαρχο της Πόλης, με την ποδοσφαιρική ρητορική του)