Ανοιχτή Επιστολή του πατέρα του κρατούμενου Ηλία Νικολάου

Ανοιχτή Επιστολή του πατέρα του κρατούμενου Ηλία Νικολάου

Στις 13/1/2009 πρώτες πρωινές ώρες, συλλαμβάνεται ο γιος μου, σε αρκετή απόσταση από τα γραφεία της δημοτικής αστυνομίας, ως ύποπτος για εμπρησμό στην είσοδο του κτηρίου.
Ξυλοκοπείται άγρια, προσάγεται στη ΓΑΔΘ κάτω από βάρβαρη συμπεριφορά των διωκτικών αρχών, έχοντας πέραν των άλλων και δύο κατάγματα στο αριστερό του χέρι, όπου του τοποθετείται γύψος. «Γλίστρησε κατά την καταδίωξη» θα δηλώσουν οι διωκτικές αρχές. Πώς να μην τους πιστέψουμε, πώς να μην είναι όπως τα λένε; Έτσι είχε γλιστρήσει και ο φοιτητής με τη ζαρντινιέρα…
Σύνηθες φαινόμενο. Όπως πιστέψαμε πριν λίγο καιρό ότι ο αστυνομικός επέστρεψε επειδή κινδύνεψε από ένα 15χρονο αγόρι (Αλέξη) και
αναγκάσθηκε να πυροβολήσει για να προστατευθεί. Εξοστρακισμός θα πει το σύστημα. Τους πιστέψαμε και πάλι!!!
Την ίδια μέρα της Τρίτης 13/1/2009 εκτυλίσσεται το «θέατρο του παραλόγου». Είκοσι και πλέον αστυνομικοί της ασφάλειας εισβάλλουν στο σπίτι του γιου μου στην Θεσσαλονίκη και ποδοπατούν όποιο βιβλίο βρίσκουν στο γραφείο του. Εισβάλλουν στο εστιατόριο όπου εργάζεται, αδειάζουν τα ράφια της κουζίνας, τρομοκρατούν τους πελάτες που επέλεξαν το συγκεκριμένο μαγαζί για φαγητό.

Λίγη ώρα αργότερα άλλοι τόσοι αστυνομικοί της ασφάλειας έρχονται στο σπίτι μου στην Κοζάνη. Με βρίσκουν τυχαία στο γκαράζ του αυτοκινήτου και χωρίς καν να πουν ποιοι είναι, ποιος τους στέλνει, για ποιο λόγο ήρθαν, αρπάζουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου από τα χέρια μου και το κάνουν φύλλο και φτερό. Ύστερα με πάνε σηκωτό μέσα στο σπίτι μου, όπου ο έλεγχος συνεχίζεται χωρίς κανένας να δώσει μια εξήγηση ούτε σε μένα, ούτε στην γυναίκα μου.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας οι ίδιοι αστυνομικοί εισβάλλουν στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό (είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη), όπου διαμένει μόνη της, η ηλικίας 83 χρονών μητέρα μου. Βλέπετε λίγη ώρα πριν ενώ βρισκόταν στο σπίτι μου στην Κοζάνη, μου ζητούσαν επίμονα να τους ακολουθήσω στο χωριό. Αρνήθηκα λέγοντας τους, ότι το σπίτι στο χωριό είναι της μάνας μου. Εκεί αφού μίλησε κάποιος τηλεφωνικά μπροστά μου με κάποιον ανώτερο, μου είπαν χαρακτηριστικά.

«Αφού το σπίτι στο χωριό δεν είναι δικό σου τότε δεν θα πάμε».
Πάλι τους πιστέψαμε !!!
Αφηνιασμένοι έψαχναν παντού μπας και εντοπίσουν το παραμικρό και «δέσει το πράγμα», σε μια κακοφτιαγμένη αστυνομική ιστορία.

Τα αποτελέσματα της έρευνας ? ΕΥΡΗΜΑΤΑ Τ Ι Π Ο Τ Α.

Το βράδυ της ίδιας μέρας ο γιος μου οδηγείται κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας (!) στην ανακρίτρια όπου παίρνει 48ωρη προθεσμία να απολογηθεί. Την Πέμπτη το μεσημέρι απολογείται στην ανακρίτρια. Η εικόνα των διωκτικών αρχών έξω από τα γραφεία ανακριτή και εισαγγελέα, εικόνα έντονης βαρβαρότητας. Αστυνομικοί έχουν περικυκλώσει τον γιο μου και το δικηγόρο του, ενώ δεκαπέντε και πλέον άνδρες των ΜΑΤ, με πανοπλίες, ασπίδες, δημιουργούν ασφυκτικό κλοιό ανάμεσα στο γιο μου, στο δικηγόρο του από την μια και σε μένα, τη μάνα του, τον αδελφό του, την κοπέλα του και τη θεία του από την άλλη. Οι ασπίδες των ΜΑΤ είναι καρφωμένες στα πρόσωπα μας.

Στόχος ? Να μη μπορούμε να βλέπουμε έστω από μακριά το παιδί μας. Ίσως έτσι προστάτευαν τη χώρα, τη δημοκρατία από εξωτερικό κίνδυνο (ασύμμετρη απειλή;).

Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.

Ούτε το κλάμα, ούτε τα λόγια της μάνας του γιου μου, «Σας παρακαλώ αφήστε με τουλάχιστον να βλέπω το παιδί μου έστω από μακριά», δεν τους συγκίνησε.

Η απόλυτη τάξη στο αποκορύφωμα της !!!!

Ε Λ Ε Ο Σ!
Το κατηγορητήριο ?

Δύο (2) πλημμελήματα και ένα (1) κακούργημα. Μόνη μαρτυρία, η κατάθεση ενός αστυνομικού.

«Μαρτυρίες καρμπόν από ΜΑΤατζήδες », θα γράψει γενικά η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σε άρθρο της, τρεις μέρες αργότερα στις 18/1/2009. Αναφέρει χαρακτηριστικά.

« Συλλήψεις στο σωρό έκανε η ΕΛ.ΑΣ, ενώ δεκάδες συλληφθέντες παραπέμπονται με μόνο στοιχείο έ ω λ ε ς κ α τ α θ έ σ ε ι ς α σ τ υ ν ο μ ι κ ώ ν. Ωστόσο τις περισσότερες φορές οι κατηγορίες της ΕΛ.ΑΣ καταρρέουν. Οι μαρτυρίες των αστυνομικών αποδεικνύονται δ ι κ α σ τ ι κ ά α ν α ξ ι ό π ι σ τ ε ς ».

Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι οι προφυλακίσεις συνεχίζονται και τα παιδιά παραμένουν φυλακισμένα.

Ο γιος μου αρνείται επίμονα τις κατηγορίες. Αρνείται τα πάντα, όπως και την υποτιθέμενη «επ’ αυτοφώρω σύλληψη του ». Απλά γιατί είχε μεταφέρει έναν συνάδελφό του στο σπίτι του στην περιοχή μετά τη δουλειά και δεν έχει καμιά σχέση με το γεγονός.

Παρ’ όλα αυτά όμως κρίνεται προφυλακιστέος.
Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας με το που ακούν την απόφαση αυτή πανηγυρίζουν μπροστά του, μπροστά μας. Πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Την προφυλάκιση του.
Ο γιος μου οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες την ίδια μέρα στις φυλακές της Άμφισσας. Η οδύσσεια του γιου μου συνεχίζεται.

Σε μένα, στην οικογένεια μου, μένει Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΘΥΜΟΣ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ…

Όχι για τον γιο μου. Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Α.

* Για τις διωκτικές μας αρχές.
* Για την κοινωνία μας που επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά με την απάθεια, την αδράνεια που τα αντιμετωπίζει.
* Για όλους τους γονείς που τα βλέπουμε, που τα παρακολουθούμε, που τα ζούμε και παρ’ όλα αυτά μας δέρνει η «απάθεια του καναπέ».
* Για όλους εμάς, τη γενιά μας, τους «βολεμένους της καθημερινότητας ».
* Για μένα που επέλεξα τα τελευταία χρόνια να παρακολουθώ όλα αυτά και να τα σχολιάζω από μακριά και αφ’ υψηλού.
* Για μένα που από τα δεκαοκτώ μου χρόνια φοιτητής, επέλεξα, εντάχθηκα, αγωνίστηκα, με όλες μου τις δυνάμεις σε έναν πολιτικό χώρο, ο οποίος πρότεινε, ψήφισε και πρώτος εφάρμοσε τον αντιτρομοκρατικό νόμο (τρομονόμο), όχι για τους πραγματικούς τρομοκράτες, αλλά για τους νέους, τους μαθητές, τους φοιτητές, τα παιδιά μας, για όλα τα παιδιά. Που ακόμα και σήμερα, διστάζει πολιτικά να αναγνωρίσει ότι έκανε λάθος.
* Για τα μέσα ενημέρωσης που σε μια σύμπλευση με την κυβερνητική αντίληψη, βλέπουν στην καθημερινότητα μόνο «κουκουλοφόρους», «ταραξίες», «κατεστραμμένες περιουσίες».
* Για την σημερινή πολιτεία που δεν «ακούει», αγανακτεί και αντιδρά παράνομα, βάρβαρα, επειδή υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα στην κοινωνία μας, που δεν συμβιβάζονται, διαμαρτύρονται με όλη αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια.

Από την άλλη μεριά, νιώθω περήφανος για τον γιο μου που είναι σήμερα προφυλακισμένος με ένα ψεύτικο, στημένο, φτιαγμένο στα μέτρα των διωκτικών αρχών κατηγορητήριο.

Γ Ι Α Τ Ι ?

* Γιατί απλά διαμαρτύρεται.
* Γιατί νοιάζεται.
* Γιατί έχει άποψη, την οποία και κοινοποιεί.
* Γιατί διεκδικεί την δική του καθημερινότητα.
* Γιατί δεν συμβιβάζεται με τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας.
* Γιατί βιώνει όπως όλοι μας, την οικονομική κρίση σε συνθήκες αστυνομικής, πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής διαφθοράς και απορρίπτει όπως οι περισσότεροι νέοι τον «εφιάλτη του φρικτού μέλλοντος».
* Γιατί απλά είναι Α ν α ρ χ ι κ ό ς και θέλουν να πλήξουν τον ιδεολογικό και πολιτικό του χώρο.

Ότι δεν πέτυχε η αστυνομία με την ενεργοποίηση του καθεστώτος ομηρίας που βρισκόταν για ένα (1) χρόνο ο γιος μου, μαζί με άλλους δύο φίλους του, μετά το απίστευτο διογκωμένο κατηγορητήριο που έστησαν και τότε οι διωκτικές αρχές, επεδίωξαν και το κατάφεραν τώρα, στέλνοντας τον στην φυλακή. Έτσι εκδικητικά. Γι αυτό και πανηγυρίζουν.

Η χώρα μας μαστίζεται καθημερινά από κάθε είδους σκάνδαλα και είναι όλοι τους σήμερα ελεύθεροι. Άλλοι φορτωμένοι με ένα σωρό σκάνδαλα στην πλάτη τους, αρνούνται ακόμα και να παρουσιαστούν στην δικαιοσύνη για να απολογηθούν, προκαλώντας έτσι την κοινωνία μας. Όμως δεν τους αγγίζει, δεν τους πειράζει κανείς.

Τους προφυλάσσει το ίδιο το σύστημα.

Δυστυχώς η ασφάλεια, οι διωκτικές αρχές, στην προσπάθεια τους να κάνουν τους πολίτες κάθε πόλης να νοιώθουν ασφαλείς, κατασκευάζουν ενόχους, στερώντας σήμερα από μένα, από την γυναίκα μου και από πολλούς άλλους γονείς τα παιδιά μας.

Φ Τ Α Ν Ε Ι Π Ι Α!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ!"

Νικόλαος Νικολάου, Κοζάνη

ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΑΜΕΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Η επιστολή που ακολουθεί είναι γραμμένη από μια παλιά μου μαθήτρια, την Ιωάννα Γ....
Αν θέλετε προωθείστε τη...

ΤΗΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 6979325678 ,Νομος Ηλειας
Αναπληρωτρια καθηγητρια οικονομολογος, Ονομα: Ι.Γ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΠΡΟ ΤΟΝ κο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ





Είμαι άτομο με ειδικές ανάγκες –ΑΜΕΑ-

είμαι εκπαιδευτικός-αναπληρώτρια του κλάδου ΠΕ09 (οικονομολόγος) και εργάζομαι τα τελευταία 5(πέντε)χρόνια σε σχολεία γενικής αγωγής, της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΜΟΥ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΒΑΙΝΕΙ η κα Υπουργός!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



Τώρα με τα ομολογουμενως απάνθρωπα μέτρα της κας Υπουργού εγώ και πολλοί άλλοι συνάδελφοι μου που πάσχουν από την ΣΚΛΥΡΗΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ασθένεια ή από μεσογειακή αναιμία και οι οποίοι μέχρι τώρα προηγούμασταν- στις πρώτες θέσεις- στον πίνακα των αναπληρωτών ξαφνικά μας ΠΕΤΑΝΕ ΕΞΩ!!!!!!

Αλήθεια η κυρία Υπουργός σκέφτηκε τους εκπαιδευτικούς που είναι ΑΜΕΑ και που παλεύουν να κρατήσουν την ασφάλεια του ΙΚΑ?

Αλήθεια η κυρία Υπουργός σκέφτηκε πώς αυτά τα άτομα θα μπορέσουν να πληρώσουν τα πανάκριβα φάρμακα τους , που κατά περίπτωση μπορεί να φτάνουν τα 2500+ ευρώ το μήνα, αφού θα καταργήσει την προϋπηρεσία και επομένως το μοναδικό τρόπο για να έχουν την ασφάλεια του ΙΚΑ??????

Παρολες τις αντίξοες συνθήκες λόγω του προβλήματος υγειάς μου, κάθε χρόνο αναγκάζομαι να φεύγω μακριά από το σπίτι μου και τους γιατρούς μου, πηγαίνοντας να εργαστώ σε σχολεία που βρίσκονται σε νησιά και σε μικρά χωριά απομακρυσμένα από την κοντινότερη πόλη, απόσταση 3 και 4 ωρών!! Οι αποστάσεις από το σπίτι μου έχουν φθάσει και την ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΑΞΙΔΙΟΥ!!! Παρολαυτα ποτέ δεν παραπονέθηκα , αν και λόγω των υποτροπών που περναγα λόγω της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας περνούσα δύσκολες μέρες, συνέχιζα και συνεχίζω ακόμα και σήμερα να σφίγγω τα δόντια για ένα και μόνο λόγο: ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΟΥ , ΤΟ ΙΚΑ!!!!!!!!!!! Χωρίς αυτό δεν έχω την δυνατότητα να πληρώνω τις πανάκριβες εξετάσεις και τα πανάκριβα φάρμακα – που αγγίζουν τα 20000 και , ευρώ ΤΟ ΜΗΝΑ που απαιτούνται για την θεραπεία μου!!!!!!!!! Σαν μοναδικό όνειρο ήταν μαζί με τον διορισμό μου να έχω και μια σταθερή ασφάλεια!!!!

Τι απαντά σε αυτό η κυρία Υπουργός, που με την διαφάνεια της, καταστρέφει και καταδικάζει τους εκπαιδευτικούς ΑΜΕΑ ΣΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥΣ???


Που είναι το κοινωνικό προφίλ της κυβέρνησης που όλοι με τόση ελπίδα περιμέναμε??? Μιλάω για τους συναδέλφους μου που με νύχια και με δόντια και παρόλα τα προβλήματα υγειάς που έχουμε, τρέχουμε από δυσπρόσιτο σε δυσπρόσιτο και σε νησιά προκειμένου να μαζέψουμε την πολυπόθητη προϋπηρεσία που θα μας οδηγήσει στον διορισμό!!

ΓΙΑΤΙ???

ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΑΣ??

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ!!!!!!!



ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ ΔΙΧΩΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ:

ΤΥΦΛΩΣΗ ,
ΟΛΙΚΗ ΠΑΡΑΛΥΣΗ ,

ΘΑΝΑΤΟΣ!!!!!!!!!

H ζωή αρχίζει...

όποτε θες

Είπα να...

…έϊ, έϊ, έϊ… στάσου να σου πω…
…έχω ανάψει μια λαμπάδα κι έχω για σκοπό
…να περάσω μια νύχτα ακούγοντας μουσική απ’ το Amelie…
…να ονειρευτώ ότι θα ζήσω σε μια πατρίδα που θα έχει για εθνικό ύμνο της μουσική
απ’ το Amelie... σ’ έναν κόσμο που όλοι οι άνθρωποι θα...

…σε ανησυχώ γιατρέ μου;
…σε αηδιάζω στρατηγέ μου;…
…σου είμαι ύποπτος αστυνομικέ μου;
…σε εξοργίζω επαναστάτη μου;
…σ’ αφήνω άνεργο, χαφιέ μου;

…σε απογοητεύω δάσκαλέ μου;
…σε συγκινώ μάνα;
…σε προδίδω σύντροφέ μου;
…σου φαίνομαι ερωτευμένος κυρα Κατίνα μου;

…ενθουσιάζεται κανείς;
…με ζηλεύει κανείς;
…το χαίρεται κανείς;
…θέλει να μου κρατήσει συντροφιά κανείς;
…θέλει να μου χαρίσει κόκκινα και πράσινα λουλούδια κανείς;

Θα περπατήσει μια νύχτα μόνος, αφού διαβάσει αυτά εδώ, κανείς;
Θα μαζέψει κόκκινες παπαρούνες κανείς;
Θα φέρει ένα μπουκάλι κόκκινο παλιό κρασί κανείς;
Θα πει ένα «σ’ αγαπώ» ύστερα, κανείς ;
Θα ψιθυρίσει «μια συγνώμη», κανείς;
Θα ουρλιάξει ένα «γιατί;», κανείς;
Θα πει παθιασμένα ένα «ναι, έτσι!...», κανείς;
Θα πει ένα αξίζει, κανείς;
Θα πει τι αξίζει, κανείς;

…σε φοβίζω φιλαράκο;
…σε τρομάζω παιδί μου;
…σε ξυπνάω;
…σου θυμίζω;
…σε πονάω;
…σε λυπώ;
…σε πλήττω;
…σε πνίγω;
…σε εμποδίζω;
…σε πληγώνω;
…σε πληρώνω;
... σε ξεσηκώνω;
…σε βελτιώνω;
…σου ξυπνάω τη νοσταλγία για εκείνο το μικρό κομματάκι που χάθηκε
-χωρίς να το καταλάβουμε-
από την εικόνα που θα ‘πρεπε να ‘ναι πλήρης;

…σου μιλώ… κοκκινίζεις;
…σε καλώ για χορούς σε στέκια επαρχιώτικα;
[…σκέπτεσαι να πάρεις κι εμένα;]
…μ’ άσπρο φουστανάκι κάτω από πολυέλαιους λαμπερούς
…με βλέπεις με το βλέμμα του παντός;
…
Ξέρω, ξέρω… θα με ξαναρωτήσεις πόσων χρόνων είμαι… θα μου ξαναπείς πως κάνω σαν 5 χρόνων παιδί...
Ξέρεις, ξέρεις ότι θα σου πω πως είμαι σαν 5 αιώνων...
.... αλλά αν είμαι πράγματι 5 χρόνων, θέλω να σου πω, μην με καταριέσαι… γιατί, αν γίνω 5 χρόνων και μιας μέρας, θα πεθάνω....
…θα ‘μαι ά-χρηστος… παράσιτο στο οικοσύστημά μας κι εμένα το όνομά μου δεν άρχιζε από φωνήεν ποτέ. Σε καμιά εκδοχή του.
Έϊ… έϊ… έϊ… άϊντε … έλα στο χορό
κι όσο θάβεις το σποράκι,
τόσο βγάζει ανθό…

Καλό μήνα Ελένη
Ελένη του Χρήστου,
Ελένη της Κυρίας Αύρας
Ελένη απ' την Καβάλα
Ελένη απ' την Ανάβυσσο
Ελένη απ' την Άβυσσο

ΗΛΕΙΑ: ...για το κάψιμό της και τη μιζέρια της ... ουδείς πταίει!!! α, ξέχασα, φταίει ο ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ

(Κάντε κλικ στον τίτλο)