Παρότι δεν μπορούμε να μαντέψουμε (ίσως φοβόμαστε κιόλας να το προσπαθήσουμε) πώς θα είναι τα επόμενα χρόνια, έχουμε τουλάχιστον το δικαίωμα να ονειρευτούμε πώς θα θέλαμε να είναι.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει διατυπώσει οικουμενικές διακηρύξεις με εκτενείς καταλόγους ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Αλλά η μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας δεν έχει κανένα άλλο δικαίωμα εκτός από το δικαίωμα να βλέπει, να ακούει και να σιωπά.
Τι θα γίνει αν αρχίσουμε να ασκούμε και πάλι το δικαίωμα στο όνειρο, που δεν διακηρύχτηκε ποτέ;
Τι θα γίνει αν για μια στιγμούλα αφεθούμε να ονειρευτούμε έναν άλλο κόσμο όπου:
●Τους ανθρώπους δεν θα τους ελέγχει το αυτοκίνητο, δεν θα τους προγραμματίζει ο υπολογιστής, δεν θα τους εξαγοράζει το σούπερ μάρκετ, δεν θα τους παρακολουθεί η τηλεόραση. Η τηλεόραση δεν θα είναι πλέον το πιο σημαντικό μέλος της οικογένειας.
●Οι άνθρωποι θα δουλεύουν για να ζήσουν αντί να ζουν για να δουλεύουν.
●Στους ποινικούς κώδικες θα ενταχθεί και το αδίκημα της βλακείας: το αδίκημα που διαπράττουν όσοι ζουν για να έχουν ή για να κερδίζουν, αντί να ζουν απλώς και μόνο για να ζουν… Σαν τα πουλιά που κελαηδούν χωρίς να ξέρουν ότι κελαηδούν και σαν τα παιδιά που παίζουν χωρίς να ξέρουν ότι παίζουν.
●Οι οικονομολόγοι δεν θα ονομάζουν επίπεδο ζωής το επίπεδο της κατανάλωσης, ούτε ποιότητα ζωής την ποσότητα των υλικών αγαθών.
●Οι μάγειροι δεν θα πιστεύουν ότι είναι ευχάριστο για τους αστακούς να τους βράζουν ζωντανούς.
●Οι ιστορικοί δεν θα πιστεύουν ότι η εισβολή σε μια χώρα είναι κάτι που την ευχαριστεί. Ο κόσμος δεν θα πολεμάει πια τους φτωχούς αλλά τη φτώχεια και η στρατιωτική βιομηχανία δεν θα έχει άλλη λύση παρά να κλείσει.
●Το φαγητό δεν θα είναι εμπόρευμα ούτε η επικοινωνία εμπόριο, επειδή το φαγητό και η επικοινωνία είναι δικαιώματα του ανθρώπου. Κανείς δεν θα πεθαίνει από πείνα, επειδή κανείς δεν θα πεθαίνει από το πολύ φαΐ.
●Κανείς δεν θα φέρεται στα παιδιά του δρόμου σαν να είναι σκουπίδια, επειδή δεν θα υπάρχουν παιδιά του δρόμου. Κανείς δεν θα φέρεται στα πλούσια παιδιά σαν να είναι λεφτά, επειδή δεν θα υπάρχουν πλούσια παιδιά.
●Η εκπαίδευση δεν θα είναι προνόμιο μόνο όσων μπορούν να την πληρώσουν.
●Η αστυνομία δεν θα είναι εφιάλτης για όσους δεν μπορούν να την εξαγοράσουν.
●Η δικαιοσύνη και η ελευθερία, αδέλφια σιαμαία που καταδικάστηκαν να ζούνε χωριστά, θα ενωθούν και πάλι. Θα ενωθούν και πάλι, πλάτη με πλάτη.
●Οι τρελές της Πλάζα ντε Μάγιο στην Αργεντινή θα είναι παράδειγμα πνευματικής υγείας, επειδή εκείνες αρνήθηκαν να ξεχάσουν στα χρόνια της υποχρεωτικής λήθης…
●Η τελειότητα θα εξακολουθήσει να είναι το βαρετό προνόμιο των θεών, όμως σε αυτό τον όμορφο, σε αυτό τον όμορφο αλλά και γαμημένο κόσμο, θα ζούμε την κάθε νύχτα σαν να είναι η τελευταία και την κάθε μέρα σαν να είναι η πρώτη μας…
●Ο αέρας θα είναι καθαρός, απαλλαγμένος από το μικρόβιο του ανθρώπινου φόβου και από τα ανθρώπινα πάθη…Θα ζούμε την κάθε νύχτα σαν να είναι η τελευταία και την κάθε μέρα σαν να είναι η πρώτη μας
(Το κείμενο αυτό προέκυψε, σαν αναγκαίο ερέθισμα για την απεργιακή εβδομάδα που αρχίζει, από την ακρόαση μιας ομιλίας του Ουρουγουανού συγγραφέα Eduardo Galeano. Η μετάφραση έγινε για την «Πρώτη» και τη στήλη από την Ισπανίδα φίλη Κλάρα Α.)
14.10.11
Θεραπεία μηνός στη γειτονιά των Αγγέλων
Τίποτα δεν μπορεί ποτέ να συμβεί δύο φορές.
Στην πραγματική ζωή δεν έχει ριπλέι.
Το πιο χαρούμενο αλλά και το πιο θλιβερό γεγονός δεν μπορείς να το κάνεις να ξανασυμβεί. Δεν θα είναι ποτέ το ίδιο.
Οι καλοκαιρινές νύχτες των αστεριών μπορούν να γεμίσουν από χαρές ή λύπες ή και να μείνουν άδειες. Ποτέ όμως δεν μπορεί να τις ξαναζήσει κανείς.
Υπάρχουν μόνο μία φορά.
Σήμερα δεν αντιγράφω τη χτεσινή μέρα. Ούτε η αυριανή νύχτα μπορεί να σου διδάξει την ευδαιμονία ακριβώς με τον ίδιο τρόπο ούτε ακριβώς με τα ίδια φιλιά, όπως η αποψινή.
Απόψε βλέπεις μέσα στο δωμάτιό σου ένα τριαντάφυλλο, όλο χρώμα και άρωμα.
Την επόμενη μέρα, αν είσαι πάλι μαζί, εκεί, μπορεί να βλέπεις το ίδιο τριαντάφυλλο και να αναρωτιέσαι, «πολλά αγκάθια δεν έχει;…»
Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γυρνώντας το ρολόι πίσω…
Κόψε ένα νέο τριαντάφυλλο!...
Δεν έχει σημασία αν είναι από την ίδια ή από άλλη τριανταφυλλιά...
Γίνε ένα νέο τριαντάφυλλο!...
Γιατί να αφήνουμε τις ημέρες να περνούν;… Αφού, όταν περνούν άδειες, στην ουσία είναι γεμάτες από φόβο και θλίψη;...
Το σήμερα οδηγεί στο αύριο. Το αύριο όμως δεν οδηγεί στο σήμερα. Μόνο τώρα μπορείς το σήμερα να ζήσεις.
Περνάς τη ζωή σου περιμένοντας. Μια στενωπό, ένα τούνελ, μια περίσταση… να περάσει… Κι όταν περάσει η μια περίσταση νοιώθεις ότι έρχεται άλλη… ή φοβάσαι ότι μια άλλη θα σε βρει… Και πάλι δεν ξανοίγεσαι… Λες «Ας κάνω συντήρηση δυνάμεων κι ονείρων… ποιος ξέρει αύριο τι θα με βρει;…»
Και χάνεται το σήμερα και χάνεται και τ’ αύριο… Κι η ζωή ακυρώνεται, κι οι χαρές, οι ελπίδες, τα όνειρα κι οι έρωτες μουχλιάζουν στοιβαγμένα σε ράφια αραχνιασμένων ιδεοπωλείων…
Κι έπειτα έρχονται μέρες άσπρες. Μήτε καλές μήτε κακές.. Μήτε εφιαλτικές μα μήτε των ονείρων… Δεν αναρωτιέσαι πια. Δεν αναζητάς. Δεν κλαις. Δε γελάς. Δε χαίρεσαι.
Έμαθες να πηγαίνεις μόνο μέχρι τον ψυχίατρό σου. Με εκείνο το καφέ βιβλιαράκι ασθένειας στην τσέπη. Για μια καινούργια συνταγή με τα ίδια φάρμακα ακριβώς όπως και τον προηγούμενο μήνα… «Θεραπεία μηνός», θα γράψει επάνω. Αναγκαστικά, για να δικαιολογήσει τις ποσότητες…
Θα τα κουβαλήσεις στο γραφείο σε δυο νάιλον σακούλες, σαν να έρχεσαι από το σούπερ μάρκετ…
Θα τα ξεδιαλέξεις για να βάλεις μερικά στο ψυγείο.
Κάπου εκεί πλάι στα παγωμένα σου όνειρα, κοντά στα σκουριασμένα σου ταλέντα, ακριβώς κάτω από ένα βαζάκι με μαρμελάδα καημών…
Θα πάρεις τους δροσισμένους σου αναστεναγμούς και δυο παγάκια ελπίδας για να τα βάλεις να λιώσουν σε ένα ποτήρι λυγμών… χωρίς ανθρακικό, χωρίς αναισθητικό, χωρίς συντηρητικό…
Δυο τρεις σταγόνες μπορεί να πέσουν στο πουκάμισο το θαλασσί. Μην βάζεις μολύβια στα μάτια, αν συγκινείσαι. Θα κυλήσουν στο πουκάμισο.
Λίγο πριν το σχόλασμα, στο γραφείο τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο κι αντσούγες… Για να μπορέσεις να συρθείς μέχρι το σπίτι. Για να βγάλεις απ’ τον κόρφο σου μισό κιλό χαμόγελο, τυλιγμένο σε λαδόκολα, την ώρα που θα συναντήσεις τα παιδιά. Γιατί τα παιδιά πρέπει να ξέρουν αλλά πρέπει να νομίζουν ότι όλα είναι μια φάρσα, που θα αποκαλυφθεί στα μάτια εκείνου που δεν ξεχνά την κωμική εκδοχή μιας ζωής, που είναι στα τρυφερά τους χέρια πλαστελίνη…
Έτσι μονάχα θα μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να ψάξουν μια ζωή χωρίς τράπεζες… Πέρα από τον Τζέφρυ, τον Μπένυ και την Ανκελα είναι η γειτονιά των Αγγέλων.
Στην πραγματική ζωή δεν έχει ριπλέι.
Το πιο χαρούμενο αλλά και το πιο θλιβερό γεγονός δεν μπορείς να το κάνεις να ξανασυμβεί. Δεν θα είναι ποτέ το ίδιο.
Οι καλοκαιρινές νύχτες των αστεριών μπορούν να γεμίσουν από χαρές ή λύπες ή και να μείνουν άδειες. Ποτέ όμως δεν μπορεί να τις ξαναζήσει κανείς.
Υπάρχουν μόνο μία φορά.
Σήμερα δεν αντιγράφω τη χτεσινή μέρα. Ούτε η αυριανή νύχτα μπορεί να σου διδάξει την ευδαιμονία ακριβώς με τον ίδιο τρόπο ούτε ακριβώς με τα ίδια φιλιά, όπως η αποψινή.
Απόψε βλέπεις μέσα στο δωμάτιό σου ένα τριαντάφυλλο, όλο χρώμα και άρωμα.
Την επόμενη μέρα, αν είσαι πάλι μαζί, εκεί, μπορεί να βλέπεις το ίδιο τριαντάφυλλο και να αναρωτιέσαι, «πολλά αγκάθια δεν έχει;…»
Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γυρνώντας το ρολόι πίσω…
Κόψε ένα νέο τριαντάφυλλο!...
Δεν έχει σημασία αν είναι από την ίδια ή από άλλη τριανταφυλλιά...
Γίνε ένα νέο τριαντάφυλλο!...
Γιατί να αφήνουμε τις ημέρες να περνούν;… Αφού, όταν περνούν άδειες, στην ουσία είναι γεμάτες από φόβο και θλίψη;...
Το σήμερα οδηγεί στο αύριο. Το αύριο όμως δεν οδηγεί στο σήμερα. Μόνο τώρα μπορείς το σήμερα να ζήσεις.
Περνάς τη ζωή σου περιμένοντας. Μια στενωπό, ένα τούνελ, μια περίσταση… να περάσει… Κι όταν περάσει η μια περίσταση νοιώθεις ότι έρχεται άλλη… ή φοβάσαι ότι μια άλλη θα σε βρει… Και πάλι δεν ξανοίγεσαι… Λες «Ας κάνω συντήρηση δυνάμεων κι ονείρων… ποιος ξέρει αύριο τι θα με βρει;…»
Και χάνεται το σήμερα και χάνεται και τ’ αύριο… Κι η ζωή ακυρώνεται, κι οι χαρές, οι ελπίδες, τα όνειρα κι οι έρωτες μουχλιάζουν στοιβαγμένα σε ράφια αραχνιασμένων ιδεοπωλείων…
Κι έπειτα έρχονται μέρες άσπρες. Μήτε καλές μήτε κακές.. Μήτε εφιαλτικές μα μήτε των ονείρων… Δεν αναρωτιέσαι πια. Δεν αναζητάς. Δεν κλαις. Δε γελάς. Δε χαίρεσαι.
Έμαθες να πηγαίνεις μόνο μέχρι τον ψυχίατρό σου. Με εκείνο το καφέ βιβλιαράκι ασθένειας στην τσέπη. Για μια καινούργια συνταγή με τα ίδια φάρμακα ακριβώς όπως και τον προηγούμενο μήνα… «Θεραπεία μηνός», θα γράψει επάνω. Αναγκαστικά, για να δικαιολογήσει τις ποσότητες…
Θα τα κουβαλήσεις στο γραφείο σε δυο νάιλον σακούλες, σαν να έρχεσαι από το σούπερ μάρκετ…
Θα τα ξεδιαλέξεις για να βάλεις μερικά στο ψυγείο.
Κάπου εκεί πλάι στα παγωμένα σου όνειρα, κοντά στα σκουριασμένα σου ταλέντα, ακριβώς κάτω από ένα βαζάκι με μαρμελάδα καημών…
Θα πάρεις τους δροσισμένους σου αναστεναγμούς και δυο παγάκια ελπίδας για να τα βάλεις να λιώσουν σε ένα ποτήρι λυγμών… χωρίς ανθρακικό, χωρίς αναισθητικό, χωρίς συντηρητικό…
Δυο τρεις σταγόνες μπορεί να πέσουν στο πουκάμισο το θαλασσί. Μην βάζεις μολύβια στα μάτια, αν συγκινείσαι. Θα κυλήσουν στο πουκάμισο.
Λίγο πριν το σχόλασμα, στο γραφείο τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο κι αντσούγες… Για να μπορέσεις να συρθείς μέχρι το σπίτι. Για να βγάλεις απ’ τον κόρφο σου μισό κιλό χαμόγελο, τυλιγμένο σε λαδόκολα, την ώρα που θα συναντήσεις τα παιδιά. Γιατί τα παιδιά πρέπει να ξέρουν αλλά πρέπει να νομίζουν ότι όλα είναι μια φάρσα, που θα αποκαλυφθεί στα μάτια εκείνου που δεν ξεχνά την κωμική εκδοχή μιας ζωής, που είναι στα τρυφερά τους χέρια πλαστελίνη…
Έτσι μονάχα θα μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να ψάξουν μια ζωή χωρίς τράπεζες… Πέρα από τον Τζέφρυ, τον Μπένυ και την Ανκελα είναι η γειτονιά των Αγγέλων.
9.10.11
Οδός Ράϊχ, αριθμός 4…
Ζούμε το τέλος μιας φανταστικής αφθονίας ή την αρχή της απελευθέρωσής μας από την καπιταλιστική-καταναλωτική σκλαβιά;… αφού από ένα σημείο κι έπειτα μπορώ να ανασηκώσω τους ώμους και να πω: «ε, και; τι άλλο έχω να χάσω;…»
Αρχικά σημασία έχει ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ. Γιατί λένε ότι όποιος ξεχνάει, ξεχνιέται…
ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ότι οι αυτοκτονίες πτωχευμένων Ελλήνων αυξάνονται ραγδαία…
ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ότι οι ψυχικές παθήσεις των πτωχευμένων Ελλήνων αυξάνονται ραγδαία…
ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ότι κάθε ημέρα που περνάει κάποιος από εμάς σταματά να πληρώνει το στεγαστικό του… και με δεδομένο ότι η απόκτηση κύριας κατοικίας στη …Γερμανία εξακολουθεί να είναι ένα ακριβό όνειρο σε λίγο οι Ελληνικές Τράπεζες θα μπορούν να «προσφέρουν» στους Γερμανούς πελάτες τους φτηνό σπίτι στην Ηλιόλουστη Ελλάδα…
ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ποιοι μας κυβερνάνε σήμερα:
Η Έλενα Παναρίτη, βουλευτής Επικρατείας του ΠαΣοΚ δήλωσε στην εφημερίδα Guardian: « That’s because I’m not Greek, I’m American» (…δεν είμαι Ελληνίδα, είμαι Αμερικανίδα…)
Oι 10 εντολές του Δ.Ν.Τ.
1. ΔΟΥΛΕΥΕ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ!
Αν θες να διαψεύσεις αυτούς που λένε ότι είσαι λαός τεμπέληδων. Να ξανακερδίσεις την εκτίμηση των κατακτητών σου, που άκουσαν τους κυβερνήτες σου να σε λένε κοπρίτη! ΔΟΥΛΕΥΕ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ! Έτσι κι αλλιώς δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις…
2. ΦΑΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ!
Το πάχος σκοτώνει! Χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, λιπίδια… Φάε λιγότερο!
Αν το πεις ΝΗΣΤΕΙΑ, θα δείχνεις και καλός Χριστιανός.
Αν το πεις ΔΙΑΙΤΑ …θα μοιάζεις και με μοντέλο...
3. ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!
Τα καλά κορίτσια «στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν». Σώπα!... Η δημοκρατία σου δίνει ελευθερία λόγου αλλά κάνε κράτει… μη τη σπαταλάς… Αύριο θα χρειαστεί να ευλογείς, να ευγνωμονείς και να χαιρετίζεις ηγέτες και παρατρεχάμενους…ΜΗ ΜΙΛΑΣ! Σώπα και μείνε σπίτι…
4. ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ!
Το κάνει η τηλεόραση για εσένα… Το κάνει ο Πρετεντέρης, ο Καψής κι ο …Λιακόπουλος. Το κάνει ο Παπαχελάς κι η Τρέμη τρέμει για σένα…
5. ΝΟΙΩΣΕ ΑΝΑΣΦΑΛΗΣ!
Έξω από την πόρτα σου κυκλοφορούν ήδη εξαθλιωμένοι… Κράτα τη κλειστή και νοιώσε ευτυχής που εσύ είσαι «από μέσα»… Τι; Θες να βγεις κι έξω; Τρελάθηκες; Άλλωστε για πόσο ακόμη θα έχεις σπίτι να μένεις μέσα; Θα σε πουν ένοχο και γι’ αυτό. Θα σου πουν: «Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΤΟ ΕΔΩΣΕ, Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΤΟ ΠΗΡΕ…»
6. ΜΗ ΓΕΛΑΣ!
Το γέλιο διώχνει το φόβο… Κι αν δεν φοβάσαι, «ξεμυαλίζεσαι» κι ύστερα ζητάς δικαιώματα, ελευθερίες, κοινωνική δικαιοσύνη και λαγούς με πετραχήλια ζητάς…
7. ΔΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟ!
Δεν έχεις φίλους πια να πεις τον πόνο σου. Δεν πιστεύεις και σε παπάδες και θρησκείες… Οι Τύραννοι γίνονται κόμπος στα λαιμό σου και θηλιά… Για να την βγάλεις καθαρή, δες ψυχολόγο…
8. ΜΑΘΕ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ!
Η νέα παγκόσμια γλώσσα αυτών που θέλουν το καλό σου είναι τα Γερμανικά. Μάθε Γερμανικά γιατί θα τα χρειαστείς να ακούς και να καταλαβαίνεις τους κατακτητές σου… Αυτοί δεν χρειάζεται να μιλάς για να σε καταλάβουν. Δεν χρειάζεται να τους πεις τις σκέψεις σου. Καταλαβαίνουν. Καταλαβαίνουν, γιατί αυτοί φρόντισαν να διαμορφώνουν τη σκέψη σου. Αυτό που σκέπτεσαι τώρα μπόλιασμα στο έκαναν αυτοί…
9. ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!
…ως εαυτόν και λιγάκι παραπάνω… Η Κυβέρνηση τα κάνει όλα για την πατρίδα και για το καλό σου. Βλέπεις το Γιωργάκη, πόσο μαραμένος, πόσο τραγικός δείχνει όταν σου στέλνει διαγγέλματα από το Καστελόριζο, τις Βρυξέλες ή μόλις κατέβει από το κανό του; …και κολάν φόρεσε και ορθοπεταλιές τραβάει, για το καλό σου…
10. ΜΗ ΘΥΜΑΣΑΙ!
Ό,τι έγινε - έγινε… Πάει, πέρασε… Κανείς δεν θυμάται τι έγινε ακριβώς… Τώρα είναι η ώρα του ταμείου και πρέπει να πληρώσεις εσύ!
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
…εγώ μόνο δυο λόγια θα σου πω, βαλτωμένε τα νερά της μικρής γαλαζιοπράσινης λίμνης μας…
Αν δεν μπορείς να πετάξεις, τρέχα!
Αν δεν μπορείς να τρέξεις, περπάτα!
Αν δεν μπορείς να περπατήσεις, μπουσούλα!
Αλλά ό,τι και αν γίνει,
ποτέ μα ποτέ μη σταματήσεις
να προχωράς μπροστά με το κεφάλι ψηλά!!!
(...γραμμένο με βάση ένα αφισσάκι που κυκλοφορησε στο facebook...)
Αρχικά σημασία έχει ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ. Γιατί λένε ότι όποιος ξεχνάει, ξεχνιέται…
ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ότι οι αυτοκτονίες πτωχευμένων Ελλήνων αυξάνονται ραγδαία…
ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ότι οι ψυχικές παθήσεις των πτωχευμένων Ελλήνων αυξάνονται ραγδαία…
ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ότι κάθε ημέρα που περνάει κάποιος από εμάς σταματά να πληρώνει το στεγαστικό του… και με δεδομένο ότι η απόκτηση κύριας κατοικίας στη …Γερμανία εξακολουθεί να είναι ένα ακριβό όνειρο σε λίγο οι Ελληνικές Τράπεζες θα μπορούν να «προσφέρουν» στους Γερμανούς πελάτες τους φτηνό σπίτι στην Ηλιόλουστη Ελλάδα…
ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ποιοι μας κυβερνάνε σήμερα:
Η Έλενα Παναρίτη, βουλευτής Επικρατείας του ΠαΣοΚ δήλωσε στην εφημερίδα Guardian: « That’s because I’m not Greek, I’m American» (…δεν είμαι Ελληνίδα, είμαι Αμερικανίδα…)
Oι 10 εντολές του Δ.Ν.Τ.
1. ΔΟΥΛΕΥΕ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ!
Αν θες να διαψεύσεις αυτούς που λένε ότι είσαι λαός τεμπέληδων. Να ξανακερδίσεις την εκτίμηση των κατακτητών σου, που άκουσαν τους κυβερνήτες σου να σε λένε κοπρίτη! ΔΟΥΛΕΥΕ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ! Έτσι κι αλλιώς δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις…
2. ΦΑΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ!
Το πάχος σκοτώνει! Χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, λιπίδια… Φάε λιγότερο!
Αν το πεις ΝΗΣΤΕΙΑ, θα δείχνεις και καλός Χριστιανός.
Αν το πεις ΔΙΑΙΤΑ …θα μοιάζεις και με μοντέλο...
3. ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!
Τα καλά κορίτσια «στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν». Σώπα!... Η δημοκρατία σου δίνει ελευθερία λόγου αλλά κάνε κράτει… μη τη σπαταλάς… Αύριο θα χρειαστεί να ευλογείς, να ευγνωμονείς και να χαιρετίζεις ηγέτες και παρατρεχάμενους…ΜΗ ΜΙΛΑΣ! Σώπα και μείνε σπίτι…
4. ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ!
Το κάνει η τηλεόραση για εσένα… Το κάνει ο Πρετεντέρης, ο Καψής κι ο …Λιακόπουλος. Το κάνει ο Παπαχελάς κι η Τρέμη τρέμει για σένα…
5. ΝΟΙΩΣΕ ΑΝΑΣΦΑΛΗΣ!
Έξω από την πόρτα σου κυκλοφορούν ήδη εξαθλιωμένοι… Κράτα τη κλειστή και νοιώσε ευτυχής που εσύ είσαι «από μέσα»… Τι; Θες να βγεις κι έξω; Τρελάθηκες; Άλλωστε για πόσο ακόμη θα έχεις σπίτι να μένεις μέσα; Θα σε πουν ένοχο και γι’ αυτό. Θα σου πουν: «Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΤΟ ΕΔΩΣΕ, Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΤΟ ΠΗΡΕ…»
6. ΜΗ ΓΕΛΑΣ!
Το γέλιο διώχνει το φόβο… Κι αν δεν φοβάσαι, «ξεμυαλίζεσαι» κι ύστερα ζητάς δικαιώματα, ελευθερίες, κοινωνική δικαιοσύνη και λαγούς με πετραχήλια ζητάς…
7. ΔΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟ!
Δεν έχεις φίλους πια να πεις τον πόνο σου. Δεν πιστεύεις και σε παπάδες και θρησκείες… Οι Τύραννοι γίνονται κόμπος στα λαιμό σου και θηλιά… Για να την βγάλεις καθαρή, δες ψυχολόγο…
8. ΜΑΘΕ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ!
Η νέα παγκόσμια γλώσσα αυτών που θέλουν το καλό σου είναι τα Γερμανικά. Μάθε Γερμανικά γιατί θα τα χρειαστείς να ακούς και να καταλαβαίνεις τους κατακτητές σου… Αυτοί δεν χρειάζεται να μιλάς για να σε καταλάβουν. Δεν χρειάζεται να τους πεις τις σκέψεις σου. Καταλαβαίνουν. Καταλαβαίνουν, γιατί αυτοί φρόντισαν να διαμορφώνουν τη σκέψη σου. Αυτό που σκέπτεσαι τώρα μπόλιασμα στο έκαναν αυτοί…
9. ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!
…ως εαυτόν και λιγάκι παραπάνω… Η Κυβέρνηση τα κάνει όλα για την πατρίδα και για το καλό σου. Βλέπεις το Γιωργάκη, πόσο μαραμένος, πόσο τραγικός δείχνει όταν σου στέλνει διαγγέλματα από το Καστελόριζο, τις Βρυξέλες ή μόλις κατέβει από το κανό του; …και κολάν φόρεσε και ορθοπεταλιές τραβάει, για το καλό σου…
10. ΜΗ ΘΥΜΑΣΑΙ!
Ό,τι έγινε - έγινε… Πάει, πέρασε… Κανείς δεν θυμάται τι έγινε ακριβώς… Τώρα είναι η ώρα του ταμείου και πρέπει να πληρώσεις εσύ!
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
…εγώ μόνο δυο λόγια θα σου πω, βαλτωμένε τα νερά της μικρής γαλαζιοπράσινης λίμνης μας…
Αν δεν μπορείς να πετάξεις, τρέχα!
Αν δεν μπορείς να τρέξεις, περπάτα!
Αν δεν μπορείς να περπατήσεις, μπουσούλα!
Αλλά ό,τι και αν γίνει,
ποτέ μα ποτέ μη σταματήσεις
να προχωράς μπροστά με το κεφάλι ψηλά!!!
(...γραμμένο με βάση ένα αφισσάκι που κυκλοφορησε στο facebook...)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)